ႏိုင္ငံတစ္ခု မြဲေတရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း- အပိုင္း-၁

ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစ အခ်ိန္- ၁၉၈၆ ခုႏွစ္က ရခိုင္ျပည္ သံတြဲၿမိဳ႔နယ္ရွိ က်ီးကန္းရဲေက်းရြာေလးကို အလည္သြားေတာ့- ေတာနယ္က စာဆိုတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကေလာင္ရွင္ ေမာင္ေႂကြက “ဓါးကမေကာင္း၊ ၀ါးမေပ်ာင္း ၍- ႏွီးေခ်ာင္းကၽြတ္ဆတ္ခဲ့ရၿပီ၊” ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို သူ႔အိမ္နံရံမွာ မီးေသြးခဲနဲ႔ ေရးသားထားတာကို ေတြ႔ လိုက္မိပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ ဘာကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးသားထားမွန္း ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္ကပင္ ႏိုင္ငံေတာ္အေရး- လူထုအေရးကို တစ္စံုတစ္ရာ စိတ္၀င္စားမိေသာ ကၽြန္ေတာ္က- ေၾသာ္- ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူက မေကာင္း၊ ျပည္သူကမလိမၼာ- ႏိုင္ငံေတာ္မြဲခဲ့ရေလၿပီ- လို႔ ဆိုလုိေလသလားလို႔-၊ မွတ္ခ်က္ခ် မိပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူက မေကာင္း လို႔ သံုးမိတဲ့ အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ဘာလဲ- လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသေလာက္ ျပန္လည္ ရွင္းျပဘို႔ လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ တစ္ဦးအေနနဲ႔-

(၁) သူဟာ- လူမ်ိဳးႏြယ္ ဘာသာတရား တစ္ခုခုေပၚမွာ မ်က္ႏွာလိုက္ ေဇာင္းေပးျခင္း ကင္းရပါမယ္- သူဟာ သူ႔တစ္သီးပုဂၢလအေနနဲ႔ ႀကိဳက္တဲ့ ဘာသာကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ႏိုင္ပါတယ္- ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ ဘာသာ အတြက္ သာသနာျပဳတစ္ဦး မျဖစ္ေစရပါ။ သူ႔ယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာတရားကို သူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာသာ သိမ္းထားရ ပါမယ္- အဲ့ဒီဘာသာတရားကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ျပည္နယ္၊ ၿမိဳ႔ရြာ ေဒသမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း မျပဳလုပ္ရပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ သူ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သူနဲ႔ ဘာသာတူလူ သားေတြခ်ည္း ေနထိုင္ေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ သူအုပ္ခ်ဳပ္ရာ ေဒသတစ္ခုလံုး တိုးတက္ေရး ေကာင္းစားေရးကိုသာ သူ အာရံု ထားရပါမယ္- သူ႔ဘာသာ၊ သူ႔လူ၊ သူ႔ဘက္သား၊ သူ႔ေဆြမ်ိဳး ေကာင္းစားေရးကို ပါယ္သတ္ထားရပါမယ္။ အလားတူ- လူမ်ိဳးႏြယ္စံု ေနထိုင္ရာ ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ မိမိကိုယ္စားျပဳတဲ့ လူမ်ိဳးတစ္ခုတည္း ေကာင္းစားေရးကိုသာ အာရံုထားေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာလည္း အင္မတန္မွ အယူသည္းည့ံဖ်င္းတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါ တယ္။ အဲ့လို ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဦးရဲ႔ ေနာက္မွာ လုိက္ေနရသူမ်ားဟာ အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းကြဲၿပီး ရန္လို မုန္း တီးစိတ္မ်ားသာ တိုးပြားေစပါတယ္။

ဥပမာ- ရပ္ကြက္တစ္ခုအတြင္း ဗမာတစ္ဦးနဲ႔ ကရင္တစ္ဦး ရန္ျဖစ္တယ္ ဆိုပါေတာ့- အုပ္ခ်ဳပ္သူဟာ ဗမာ ျဖစ္ေနပါေစ- သူဟာ ရန္ျဖစ္သူ ႏွစ္ဦးရဲ႔ လူမ်ိဳးကို မၾကည့္ဘဲ- ရန္ျဖစ္သူႏွစ္ဦးရဲ႔ အမႈအခင္းကိုသာ ၾကည့္တဲ့ လူသားမ်ိဳး ျဖစ္ရပါမယ္။ ဗမာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ေအာက္က ဗမာမ်ားတဲ့ ရပ္ကြက္မွာ ကရင္ကို မွားမွားမွန္မွန္ အမႈရံႈး ေစ ဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစရပါ။

အလားတူ ဗမာ၊ ကုလား၊ တရုတ္၊ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ကရင္၊ ပအို႔- စသည္ျဖင့္ လူမ်ိဳးစံု အတူေနတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ ခုကို ဦးေဆာင္ေနသူ တစ္ဦးဟာ- ငါ ဟာ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႔ ဦးေဆာင္- ငါ့အေသြး ငါ့အသားဟာ တိုင္းျပည္တြင္း လူမ်ိဳးအားလံုးနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတယ္- ငါဟာ ဗမာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါဟာ ကုလားမဟုတ္ဘူး၊ ငါဟာ ရွမ္းမဟုတ္ဘူး-၊ ငါဟာ လူမ်ိဳးအားလံုးပါ၀င္သူ လို႔ ခံစားႏိုင္ရပါမယ္။ ကုလားကို ႏွိမ္ရင္လည္း ငါ့ကို ႏွိမ္တာ၊ ဗမာကို ဖိရင္လည္း ငါ့ကို ဖိတာ၊ ရခိုင္ကို ႏွိပ္ရင္လည္း ငါ့ကို ႏွိပ္တာလို႔ ခံယူႏိုင္ရပါမယ္။ ဒီလို ခံယူခ်က္ရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဦး ေဆာင္ပါမွ အဲ့ဒီ ဦးေဆာင္ေအာက္မွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ညီၫြတ္လာမယ္၊ တိုးတက္လာမယ္၊ ေအးခ်မ္းလာ မယ္ ျဖစ္ပါတယ္။

(၂) အုပ္ခ်ဳပ္သူ သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံဦးေဆာင္ တစ္ဦးဟာ- ကမၻာမွာ ငါ ဦးေဆာင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံဟာ အတိုးတက္ဆံုး ျဖစ္ရေစမယ္လို႔ ခံယူခ်က္ ရွိရပါမယ္။ ဒီခံယူခ်က္နဲ႔ အတူ ႏိုင္ငံသား တစ္ဦးခ်င္းစီကိုလည္း တိုး တက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ဘို႔ ႀကိဳးစားဘို႔ စိတ္ဓါတ္မ်ား၀င္လာေအာင္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးရပါမယ္။- ကမၻာနဲ႔ ရင္ေဘာင္ တန္းႏိုင္ေအာင္ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေလာက္က အလြန္တရာမွ ညံ့ဖ်င္းၿပီး ေရသာခိုတဲ့ အတုအေယာင္ ရည္ရြယ္ ခ်က္မွ်သာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကိုလည္း နားလည္ရပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္း ရွင္းလိုပါတယ္- ရင္ေဘာင္ တန္းႏိုင္ေအာင္ ဆိုကတည္းက သူမ်ားနဲ႔ တန္းတူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္မွ်သာ ရွိပါတယ္။ တန္းတူ ျဖစ္ဘို႔ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ- မိမိထက္ ေတာ္ၿပီးသား တတ္ၿပီးသား သူမ်ားအား တုပၿပီး အတုခိုးမႈ တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ ေနပါေသးတယ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ အတုယူ အတုခိုးျခင္းဟာ Made in China အဆင့္မွ်သာ ျဖစ္ပါ တယ္။ မိမိက နံပါတ္တစ္ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ဘဲ- သူမ်ားဆီကခ်ည္း ခိုးခ်ေနရတဲ့ ဘ၀ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အတုခိုးဘို႔ ခ်ည္း သြန္သင္လမ္းျပေနတဲ့ အဆင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ အရည္အေသြးေကာင္းတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား မဟုတ္ ေသးပါ။

အေျခခံအားျဖင့္ တုိးတက္ေကာင္းစားေစမယ့္ ႏိုင္ငံတစ္ခုကို ထူေထာင္မယ့္ ဦးေဆာင္မ်ားမွာ အေျခခံအား ျဖင့္

(၁) မိမိသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ေနထိုင္သည့္ လူမ်ိဳးအားလံုးကိုယ္စား လူသား တစ္ဦး ျဖစ္သည္၊

(၂) မိမိသည္ မိမိဦးေဆာင္ေနသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္အား ကမၻာ့ထိပ္သီး ျဖစ္ရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ႀကိဳးစားမည္- ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ ခံယူ ခ်က္ ခိုင္မာေနဘို႔ လိုပါတယ္။

မိမိက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လို႔ မိမိဦးေဆာင္သည့္ ႏိုင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာ လႊမ္းမိုးရမည္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဦးမေဆာင္သင့္ပါ။ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ၿပီး သကၤန္း၀တ္- သက္ဆိုင္ရာ တရားကိုက်င့္- တရားျပ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးသာ လုပ္သင့္ပါတယ္။ မိမိက ခရစ္ယာန္ျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ ခရစ္ယာန္လႊမ္းမိုးရမယ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားလည္း ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ မလုပ္သင့္ပါ- ခရစ္ယာန္ ဓမၼဆရာ လုပ္ၿပီး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျဖစ္ရန္သာ ႀကိဳးစားသင့္ပါ တယ္။ အလားတူ မိမိက မြတ္စလင္ ျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို အစၥလာမ္ သာသနာ လႊမ္းမိုးရမယ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ ေခါင္းေဆာင္ မလုပ္သင့္ပါ-၊ ဗလီဆရာလုပ္ၿပီး အစၥလာမ္ဘာသာေရးမွာ အႀကီးအကဲ ျဖစ္ေအာင္သာ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။

လူမ်ိဳးေရး- ဘာသာေရး ရစ္ပတ္ထားသူ တစ္ဦးအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံကို ေခါင္းေဆာင္လုပ္ျခင္းဟာ – ႏွီးေခ်ာင္း ေကာင္းေကာင္း တစ္မွ်င္ကို စိတ္ျဖႇာေစမယ့္- ဓါးေကာင္းတစ္လက္ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါ။

၀ါးမေပ်ာင္း၍—- ကို ဆက္ပါမည္။-

ေဌးလြင္ဦး

(မွတ္ခ်က္ – ဤေဆာင္းပါးသည္ ေဆာင္းပါးရွင္၏ အျမင္ႏွင့္ သံုးသပ္ခ်က္မ်ားသာျဖစ္သည္။)