တိုင္းရင္း မြတ္စလင္ ကေလာင္ရွင္ အသင္းအား ႀကိဳဆိုျခင္း

ေဖေဖာ္ဝါရီ ၃၊ ၂၀၁၄
M-Media
ေရးသူ-  ဟာဂ်ီ-၀င္းေအာင္

က်ေနာ္ေမြးဖြါး ႀကီးျပင္းေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္က မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ အျဖစ္ကို စဥ္းစားလိုက္တိုင္း စိတ္မခ်မ္းသာ ျဖစ္ရတယ္။ ေန႔စဥ္ၾကားေနရ ဖတ္ေနရ TV ေတြထဲျမင္ေနရရံုမက မႏွစ္ကျမန္မာျပည္ကို အလည္ျပန္သြားေတာ့လည္း မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕။ ျမန္မာ့အသံမွာ အႏွစ္(၂၀) VOA မွာ (၁၅)ႏွစ္ ေရဒီယိုေမာ္စကိုမွာ (၃)ႏွစ္ အသံလႊင့္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံျခား သတင္းေထာက္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ အေျခစိုက္ သတင္းေထာက္ လုပ္ခဲ့ေတာ့ သတင္းနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ကင္းလို႔ ရႏိုင္ပါ့မလဲ?

၀မ္းသာအားတက္ဖြယ္ရာ

၂၁-၁၂- ၂၀၁၃ ေန႔က ၀ါသနာတူ စိတ္တူသူမ်ားက တိုင္းရင္း မြတ္စလင္ ကေလာင္ရွင္အသင္း ( Native Muslim Writers’ Association)  ဖြဲ႔စည္းလိုက္ေၾကာင္း သတင္းကေတာ့ တကယ္၀မ္းသာ အားတက္ဖြယ္ရာမို႔ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုပါ ရေစ။ အထူးသျဖင့္ ကေလာင္ရွင္ဆိုတဲ့ နာမည္ေရြးပံုပါ။  ဥကၠဌ ပသီဦးေက်ာ္ဦးက Interview မွာ ရွင္းျပထားသလိုပါပဲ ကေလာင္ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ အနက္အဓိပၸါယ္ေလးနက္ က်ယ္၀န္းပါတယ္။ တခ်ိန္ကရွိခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာမ်ား အသင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ သတင္းစာဆရာမ်ားအသင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ သတင္းေထာက္မ်ား အသင္းတို႔က အသင္း၀င္ေတြ အားလံုး ကေလာင္ရွင္မ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။

ေတးဂီတမွာလည္း သီခ်င္း စာသားကို ကေလာင္နဲ႔ေရးရသလို အသံလႊင့္စာမူ၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ညႊန္း၊ TV မွတ္တမ္းတို႔ အားလံုး ကေလာင္နဲ႔ကင္းလို႔လား? Media ေခၚလူထု ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းမွာေခတ္မီ နည္းပညာသစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ တည္ထြင္လာၾကလာၾက ကေလာင္ကေတာ့ ပါရစၿမဲပါ။ က်ေနာ္ဒီေဆာင္းပါးကို ကြန္ပ်ဴတာမွာ keyboard နဲ႔ေရးလို႔ ေမးစရာ ရွိလာၿပီ၊ ကေလာင္ကိုင္သလားလို႔? စာစေရးေတာ့ငွက္ေတာင္ေမြးနဲ႔ေရးရာက မင္တံ၊ေက်ာက္တံ၊ ခဲတံ၊ ကေလာင္တံ၊ေဖာင္တိန္၊ေဘာပင္ ရယ္လို႔ေျပာင္းလဲလာသလို keyboard  သည္လည္း ကေလာင္ စာရင္း၀င္တယ္လို႔ က်ေနာ္ေျပာရဲပါတယ္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္

          ျမန္မာျပည္ေခတ္မီ တိုးတက္ေရးမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဟာ အေရးပါတဲ့အခန္းက ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ ကေလာင္ရွင္ ေလးေတြ ေမြးဖြား ေလ႕က်င္ဖို႔ေနရာေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာ့စာေပေလာကနဲ႔ ဆက္စပ္ေပးလို႔လည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာ အမ်ားစုကိုၾကည့္လိုက္ရင္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္မွာ ေနဖူးသူမ်ားဆိုတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ျပင္ပမဂၢဇင္းႀကီးေတြမွာ ပါ၀င္မေရးသားႏိုင္ေသးမီ စာေပ၀ါသနာရွင္ေတြ ကေလာင္ေသြးဖို႔ မဂၢဇင္း စာေစာင္ေတြကေနၿပီး ကေလာင္ေသြး အားယူခဲ့ၾကရတယ္။

တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္မ်ားရဲ႕ ေငြေၾကးအေထာက္အပံ့နဲ႔ ထုတ္ေ၀တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္းကေတာ့ အႀကီးမားဆံုးပါ။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ တ-က-သ ထုတ္ေ၀တဲ့ အိုးေ၀ မဂၢဇင္း၊ ခြပ္ေဒါင္းရဲ႕အသံပါ။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ လာဆံုၾကတဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ တူညီမႈေပၚ အေျခခံကာ အသင္းအဖြဲ႕ၾကတယ္။ ရွမ္းျပည္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအသင္း၊ ပဲခူးခရိုင္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား အသင္း၊ သမိုင္းေက်ာင္းသားမ်ားအသင္း တို႔ထဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မူစလင္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအသင္း  Rangoon University Muslim Students’ Association  လည္းကနဦး ကတည္းကပါခဲ့တယ္။

မူစလင္မဂၢဇင္း

          အသင္းအဖြဲ႕ေတြထဲက ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းစာေစာင္ထုတ္ၾကတဲ့အခါ ေဆာင္းပါး၊ ၀တၳဳ၊ကဗ်ာ စတဲ့ရသစာေပမ်ားနဲ႔ အတူသက္ဆိုင္ရာ အသင္းရဲ႕လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကိုလည္း အထူးေနရာေပးေဖာ္ျပၾကတယ္။ မဂၢဇင္းထုတ္ရျခင္းရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မို႔ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း မဂၢဇင္းနာမည္ေပးတဲ့အခါ မိမိတို႔အသင္းမွန္းသိေအာင္ ေပၚလြင္ေစရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မူစလင္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား အသင္း  Rangoon University Muslim Students’ Association  ကထုတ္ေ၀တဲ့ ႏွစ္လည္စာေစာင္ကို မူစလင္ မဂၢဇင္းလို႔ ေခၚတြင္ေစတာျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။

မူစလင္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက အသင္းဖြဲ႕ၾကတယ္၊ အဲဒီအသင္းက စာေစာင္ထုတ္တယ္၊ ဘယ္သူေတြ ထုတ္တာလဲ? ဘယ္သူေတြလုပ္တာလဲ? မူစလင္ေတြထုတ္တာ၊ မူစလင္ေတြလုပ္တာ၊ အဲဒါကိုေပၚလြင္ေစဖို႔ အဓိကပါ။  အဲဒါေၾကာင့္ မူစလင္မဂၢဇင္းလို႔ နာမည္ေပးတာပါ။ မူစလင္ဆိုတဲ့ အမွတ္အသား၊ သေကၤတ၊ Identity မေမ့ဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္လို႔ က်ေနာ္ေျပာပါရေစ။

စာဖတ္သူနဲ႔စာေရးသူ

          စာေရးသူတေယာက္ရဲ႕ ေရးသားခ်က္ထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ အျမင္သေဘာထားကို စာဖတ္သူတို႔ စဥ္းစားသံုးသပ္တဲ့အခါ စာေရးသူ ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ သိထားရင္ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ အျမင္ခ်င္းတူတာ မတူတာ အပထား။ လက္ခံခ်င္တာ လက္မခံနိုင္တာက စာဖတ္သူရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္ခြင့္ပါ။ က်ေနာ္ဟာ အႏွစ္(၅၀) ေက်ာ္ ကေလာင္ကိုင္လာတဲ့ အသက္ (၇၈)ႏွစ္ျပည့္သူ၊ ေနရာေဒသ ႏိုင္ငံမ်ား ကိုေရာက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ကို ျဖတ္သန္းခဲ႔ရလို႔  ဆံုခဲ့ရတဲ့အေတြ႕အႀကံဳေတြကို တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ ကေလာင္ရွင္အသင္း ( Native Muslim Writers’ Association)  က အလိုရွိပါလွ်င္ ေ၀ငွလိုတဲ့စိတ္ ရင္ထဲမွာ ေပၚလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးကိုေရးတာပါ။

လူတေယာက္ ကေလာင္ကိုင္လို႔ ကေလာင္ရွင္အျဖစ္ခံယူလိုက္ကတည္းက တာ၀န္ႀကီးလာၿပီ၊ ေဆာင္ရန္တို႔ ေရွာင္ရန္တို႔ ရွိလာပါၿပီ။ အဲဒီထဲမွာ ကေလာင္ က်င့္၀တ္ဆိုတာ အင္မတန္အေရးႀကီးလို႔ မပ်က္မကြက္ေစာင့္ထိန္းရတယ္။ The Ethics of Professional Writers ဆိုတာပါ။ အဒီထဲက တခ်က္ကေတာ့ အရင္က ရွိခဲ့တဲ့ေရးသားခ်က္ကို ကိုးကားတဲ့ အခါမွာ မူလအတိုင္း မျပင္မဆင္ပဲ ေရးရမယ္လို႔ အတိအလင္း ဆိုထားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ထိုေခတ္ထိုအခါက သံုးစြဲခဲ့တဲ့ မူစလင္လို႔ေရးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ မြတ္စလင္လို႔ေရးေနၾကလို႔ က်ေနာ္လည္း မြတ္စလင္လို႔လိုက္ၿပီးေရးေနပါၿပီ။ တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ ကေလာင္ရွင္ အသင္းကလည္း မြတ္စလင္လို႔ သံုးတဲ့အတြက္ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဆုပ္ကိုင္ ထားပါလို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေသခါနီးၿပီမို႔ ျငင္းဖို႔ခံုဖို႔ ခြန္အားမရွိေတာ့ပါ၊ သန္စြမ္းေနၾကေသးသူမ်ား အေနနဲ႔လည္း ယေန႔မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို သတိရကာ မြတ္စလင္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သေဘာတူ လက္ခံၾက ေစလိုပါတယ္။

မူစလင္မဂၢဇင္းကေမြးေပးလိုက္သူပါ

          ၁၉၅၃ ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကိုေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္က်ေတာ့ ကိုလွေမာင္ ဥကၠဌအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မူစလင္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအသင္း  Rangoon University Muslim Students’ Association  အမႈေဆာင္အဖြဲ႕မွာ လက္ေထာက္ စာၾကည့္တိုက္မွဴးအျဖစ္ ေရြးကာက္ခံရလို႔ စာေပ၀ါသနာ ႀကီးထြားရင့္သန္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းသာေစခဲ့တယ္။ မဂၢဇင္းတာ၀န္ခံ ကိုလွတင္(ကေလာင္ရွင္ ေကတု ၀င္းတင့္) နဲ႔လည္း အသိျဖစ္လိုက္တယ္။

၁၉၅၅-၅၆ ခုႏွစ္ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕မွာ က်ေနာ္တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္လာၿပီး၊ မဂၢဇင္းတာ၀န္ခံ ဆက္္ျဖစ္တဲ့ ကိုလွတင္ တက္ေနတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ မဟာဌာန Faculty Engineering  ကိုလည္း ေရာက္သြားေတာ့ ပိုမို ရင္းႏွီးလာကာ စာေပ ပိုး၀င္လာတယ္။ မူစလင္ မဟုတ္တဲ့ တျခားစာေပ ၀ါသနာရွင္မ်ားနဲ႔လည္း တြဲမိၾကတယ္။ တဘက္သပ္ ခ်စ္ေနသူအား ေစာင္းေရးထားသည့္ “ သိဂၤ ီရယ္ေမ့ပါႏိုင္” ၀တၳဳ  က်ေနာ္တို႔ မူစလင္ မဂၢဇင္းမွာပါလာတယ္။ ၀င္းေအာင္ မေပးရဲတဲ႔ ရည္းစားစာကို ကိုလွတင္က ထည့္ေပးတာလို႔  က်ေနာ္တို႔ုၾကား ရင္းႏွီးစြာ ေျပာစမတ္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ “ သိဂၤ ီရယ္ေမ့ပါႏိုင္” ဟာ  ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ရႈမ၀တိုက္ထုတ္ ပင္ကိုယ္ေရး ၀တၳဳတိုမ်ားစာအုပ္ထဲမွာလည္းပါ၊ ျမန္မာ့အသံကလည္း ဇာတ္လမ္းအျဖစ္ အသံလႊင့္ခဲ့တာမို႔ ကိုလွတင္ ဘက္လိုက္ျခင္းကင္းပါတယ္။ မူစလင္မဂၢဇင္းက ေမြးဖြားလိုက္တဲ့ ကေလာင္ကို ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ကစၿပီး က်ေနာ္ကိုင္လာခဲ့တာ ခုေဆာင္းပါးေရးခ်ိန္အထိပါ။

ဆရာေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ေတြ႕

          ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ နယ္ေျမထုတ္ စာေစာင္ေတြမွာ က်ေနာ့ ၀တၳဳေလးေတြပါလာေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက “ မင္းေရးပံု လူေျပာသူေျပာမ်ားလို႔ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ လာျပစမ္း” လို႔ဆိုတယ္။ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္းထဲက “ တ၀က္ တပ်က္”  ထဲက အမွားေတြကို ခဲတံနဲ႔ျပင္ေပးရင္း “ မင္းနဲ႔ စကားေျပာတဲ့ အခါ စာေတာ္ေတာ္ ဖတ္တယ္ဆိုတာ သိသာတယ္၊ ျမန္မာစာ အေရးအသားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ဘယ္ႏွစ္အုပ္ ဖတ္ဖူးသလဲ? “ လို႔ေမးေတာ့ ေခါင္းခါရတယ္။ ျမန္မာလိုေရး ျမန္မာလိုေျပာတဲ့ အခါ မွန္ကန္ဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပ ဖတ္သင့္တဲ့ စာအုပ္ေတြညႊန္ျပလိုက္တယ္။

အျပင္မဂၢဇင္းေတြမွာ ဘာျဖစ္လို႔ မေရးသလဲလို႔ ေမးတဲ့အခါ၊ မွားမွာေၾကာက္လို႔ပါဆိုေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက “ခဲတံနဲ႔ ေရးလို႔မွားရင္ ခဲဖ်က္နဲ႔ျပင္၊ မင္တံနဲ႔ေရးလို႔မွားရင္ မင္ဖ်က္နဲ႔ျပင္၊ ပံုႏွိပ္လို႔မွားရင္ ပံုႏွိပ္ၿပီး၊ ကုန္ုကုန္ေျပာမယ္ကြာ ေက်ာက္စာနဲ႔ မွားသြားရင္ေတာင္ ေက်ာက္စာထြင္းၿပီးျပင္လို႔ ရတယ္ကြ။ ေအး စေရးကတည္းက အမွားမပါရင္ေတာ့ ဘာနဲ႔ေရးေရး ျပင္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘူးကြာ။ အဲဒီေတာ့ အမွားမပါေအာင္ေရး၊ မင္းစာေရးဆရာျဖစ္ေနၿပီ အျပင္ မဂၢဇင္းေတြကို ၀င္ေတာ့” လို႔ဆိုကာ သြန္သင္ အားေပးလိုက္တဲ့ ေက်းဇူးကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္ပါ။

မူစလင္ မဂၢဇင္းကေမြးေပးလိုက္တဲ့ ကေလာင္ဟာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက ပဲ့ကိုင္ေပးလို႔ ျမန္မာစာေပစင္ျမင့္မွာ ေနရာရခဲ့ မ်က္ႏွာပြင့္ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့စာေပ ဘ၀ထက္ ျမန္မာစာ အေရးအသားမွာ အမွားကင္းစင္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳခံရတာကို တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ ကေလာင္ရွင္ အသင္း၀င္မ်ား အတုယူၾကဖို႔ ေရးသားရျခင္းမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။

တကၠသိုလ္ကေလာင္အသင္း

          ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ကေလာင္အသင္းဖြဲ႕စည္းၾကေသာအခါ က်ေနာ္မပါႏိုင္ေတာ့ပါ။ ျမန္မာ့အသံကိုေရာက္ေနၿပီ။  ကမာရြတ္ အာတီးယားလမ္း ေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ေနလို႔၊ အဘဦးသန္းျမင့္ စာေရးဆရာသန္းေဆြ၊ စာေရးဆရာမင္းရွင္တို႔နဲ႔ တ-က-သ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ မၾကာခဏေရာက္လို႔၊ ကေလာင္အသင္း အမႈေဆာင္ေတြကလည္း ရင္းႏွီးသူမ်ားျဖစ္ၾကလို႔ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ပါ။စာေပအေၾကာင္းေျပာၾကဆိုၾက၊ အေတြ႕အႀကံုခ်င္းဖလွယ္ၾကနဲ႔ အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ကေလာ င္တေခ်ာင္းခ်င္း ရုန္းကန္ေနရျခင္းထက္ အသင္းရယ္လို႔ျဖစ္လာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳးေက်းဇူး ႀကီးမားသလဲ ဆိုတာ ေဘးလူက်ေနာ္ေတာင္ အထင္အရွားျမင္မိတယ္။

အဲဒိအခ်ိန္က ျပင္ပ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာ ရႈမ၀က အင္မတန္ အရွိန္အ၀ါႀကီးမားတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ၀င္တိုးလို႔မရလို႔ “ရႈမ၀မွာ တပုဒ္ေလာက္ ပါရင္ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ” လို႔ေတာင္ စာေရးဆရာေတြေျပာၾကတယ္။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္က ဦးေက်ာ္၊ တြဲဘက္က ဆရာ တင့္တယ္ပါ။ ေကတု-၀င္းတင့္ရဲ႕ “ မက္ထရစ္ သခင္မေလး” ၀တၳဳ ရႈမ၀မ၈ၢဇင္းထဲမွာ ပါလာေတာ့  ရန္ကုန္တကၠသိုလ္နယ္ေျမမွာ အေတာ္ေလး ဂယက္ရိုက္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာပြင့္သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ၀မ္းသာလိုက္တာ။ က်ေနာ့မိခင္ မူစလင္မဂၢဇင္း တာ၀န္ခံအျဖစ္ ေမြးထုတ္ေပးလိုက္သူ ေက်းဇူးရွင္ ကိုလွတင္လည္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ကေလာင္အသင္းမွာ ဥကၠဌျဖစ္လိုက္ခ်ိန္၊ မူစလင္မဂၢဇင္းကေတာ့ ေခတ္ေၾကးျမင္ျဖစ္သြားၿပီ။

ကေလာင္အသင္း စာတမ္းဖတ္ပြဲ

          ဘယ္ႏွစ္မွာလည္းေတာ့ မမွတ္မိ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ကေလာင္အသင္းမွာ စာတမ္းဖတ္ပြဲျပဳလုပ္လို႔ က်ေနာ္လည္း သြားနားေထာင္တယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ ဆရာမင္းသု၀ဏ္၊ ဆရာေမာင္ထင္၊ ဦးတင္ေအး(ရွမ္းျပည္) စသျဖင့္ တေန႔တဦးဖတ္ အသင္း၀င္ေတြက ျပန္ေမးၾကေဆြးေႏြးၾကနဲ႔ အက်ိဳးရွိတဲ့ လုပ္ရပ္မို႔ တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ ကေလာင္ရွင္အသင္း အတုယူႏိုင္ဖို႔ သတိတရေရးလိုက္ရတာပါ။ ပြင့္လင္းလြတ္လပ္တဲ့ ပြဲမ်ိဳးမို႔ေမးရဲေျပာရဲၾကတယ္။

ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ “ ျမန္မာစာသည္လို မေရးသင့္ “ဆိုတဲ့စာတမ္းမွာ ေပးတဲ့ဥပမာႏွစ္ခုကို ဘယ္သူမွေမ့လို႔မရလို႔ ေျပာရဲပါတယ္။ “ေဆးလိပ္ေသာက္ျခင္း သည္းခံပါ၊ ဆိုတာဟာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာကို သြားမတားနဲ႔၊ သည္းခံေနၿပီး လႊတ္ထားပါလို႔ အဓိပၸါယ္ေရာက္တယ္။ ေဆးလိပ္မေသာက္ရလို႔ ရွင္းရွင္းေရးလိုက္ေပါ့”

“ စစ္တပ္က လက္နက္နဲ ႔အာဏာသိမ္းျခင္းကို ကာကြယ္ၾက ဆိုတဲ့ပိုစတာေတြေလ။ အဓိပၸါယ္က စစ္တပ္က လက္နက္နဲ႔အာဏာသိမ္းျခင္းကို ဆန့္က်င္သူေတြ အနားမကပ္ႏိုင္ေအာင္ အကာအကြယ္ေပးၾကလို႔ဆိုတာ။ ေရးရမွာက စစ္တပ္က လက္နက္နဲ႔ အာဏာသိမ္းျခင္းကို ဆန္႔က်င္ၾက၊ ကန္႔ကြက္ၾက စသျဖင့္ေပါ့”

ပြဲအၿပီး ဆရာနဲ႔ ခင္မင္သြားလိုက္တာ က်ေနာ္စာေရးသားရာမွာ၊ အသံလႊင့္ရာမွာ အမွားပါရင္ျပင္ေပးရံုမက ပိုမို ေကာင္းမြန္အဆင္ေျပေအာင္ သင္ေပးတယ္။ ၁၉၉၂ ခု။ ေမလမွာ က်ေနာ္ျမန္မာျပည္က ထြက္ခြါခါနီး ဆရာမင္းသု၀ဏ္ကို သြားႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ျပန္မေတြ႕ၾကေတာ့ဘူးဆိုတာ သိထားပံုရလို႔ မ်က္ရည္၀ဲ၀ဲနဲ႔ ေထာက္ခံစာေတာင္ေရးေပးလိုက္တယ္။

ဓမၼဗိမာန္မွေဟာေျပာပြဲ

          ဟံသာ၀တီဗလီမွာ ၀တ္ျပဳၾကအၿပီး ပံုမွန္လိုစကားလက္ဆံုက်ရင္း ျမန္မာစာကထိက ဦးတင္ေမာင္ေဌး၊ ဓမၼဗိမာန္ ဦးေအးလြင္တို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ရလိုက္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္လိုပါက အစိုးရရာထူးက ႏႈတ္ထြက္ရမယ္ဆိုလို႔ က်ေနာ္ ျမန္မာ့အသံ အျပင္ဘက္ေရာက္၊ စာပိုေရးျဖစ္၊ ကုလသမဂၢ ျပန္ၾကားေရးဌာန (UNIC) UNICEF, USIS  တို႔မွာ ဘာသာျပန္၊ ႏိုင္ငံျခား သတင္းေထာက္လည္း ခဏျဖစ္လိုက္ေသးစသျဖင့္ လူေလးေယာက္ပါတဲ့ မိသားစု ထမင္းနပ္မွန္ေရး ရုန္းကန္ေနရ၊ အဲဒီကာလ အဲဒီအေျခအေနမွာ ဦးေအးလြင္က ဓမၼဗိမာန္မွာေဟာေျပာခိုင္းတယ္။ သဘာပတိ မိတ္ဆက္စ ကားေျပာရာမွာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကေလးမ်ားႏွစ္အတြက္ တာ၀န္ေပးခံရလို႔ က်ေနာ္ေရးတဲ့ “ ကေလးခ်စ္သူမ်ားသို႔” (၁၉၈၂၊ စာေပ ဗိမာန္ထုတ္) ကို အဓိကထားကာ ေျပာၾကားသြားတယ္။

ရႈမ၀မွာသာမက ျမ၀တီ၊ေငြတာရီ၊ ေပဖူးလႊာစတဲ့မဂၢဇင္းေတြမွာ ၀တၳဳတို ၀တၳဳရွည္ေတြ ေရးေနသူဆိုတာ က်ေနာ့ ကေလာင္နာမည္ၾကားတာနဲ႔ သိသူေတြက သိထားၾကပါတယ္။ ႀကံဳလို႔ေရးရရင္ ၁၉၇၀ ခု၊ ႏိုင္ငံတကာစာအုပ္ႏွစ္ စာေပ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမွာ” စစ္ၿပီးေခတ္ ျမန္မာ၀တၳဳတိုမ်ား” စာတမ္း ျပဳစုဖတ္ၾကားဖို႔ က်ေနာ္ အေရြးခံရၿပီး၊ ” စစ္ႀကိဳေခတ္ ျမန္မာ ၀တၳဳတိုမ်ား” စာတမ္း ျပဳစုဖတ္ၾကားသူက ဆရာသုခပါ။

၀ါးခယ္မ ေမာင္းမင္းႏိုင္

          ဓမၼဗိမာန္မွ ေဟာေျပာပြဲအၿပီး ဆရာ ၀ါးခယ္မေမာင္မင္းႏိုင္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားရာ၊ မြတ္စလင္ကေလာင္ရွင္မ်ား စုစည္းေရးကို သူစိတ္အား ထက္သန္ပံုေတြ႕ရတယ္။ သူ႕ႀကိဳးပမ္းမႈမွ  က်ေနာ္ ပါ၀င္ေစခ်င္ေၾကာင္းလည္း တိုက္တြန္းတယ္။ က်ေနာ္ေရးတဲ့စာေတြဟာ အစၥလာမ္ဘာသာနဲ႔ေ၀းလို႔ မြတ္စလင္တို႔ရဲ႕ လူမႈဘ၀ကိုေတာင္ ထင္ဟပ္ေစတာ မဟုတ္တာျဖစ္လို႔ မပါခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္ မြတ္စလင္ဆိုတာ စာေပေလာကမွာ အားလံုးလိုလို သိၾကပါတယ္။ ဒီကိစၥ အေရးႀကီးလာမယ္လို႔လည္း သူ႔လိုႀကိဳ မျမင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ခပ္ေပါ့ေပါ့သေဘာထားခဲ့မိတယ္။

သူ႔ကိုေတာ့ ခင္မင္ေလးစားလ်က္မို႔ ဓမၼဗိမာန္မွ ေဟာေျပာပြဲသို႔ မြတ္စလင္ ကေလာင္ရွင္ တဦးပို႔ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာျမသန္းတင့္၊ ဆရာေအာင္းသင္းတို႔နဲ႔ အတူ သူ႔အိမ္မွာမၾကာခဏ စကား၀ိုင္းဖြဲ႕ေလ့ရွိသူ စာေရးဆရာေမာင္ေသာ္ကပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ ကဗ်ာရြတ္ျခင္းကို ကနဦး စနစ္တက် မိတ္ဆက္ေပးသူျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ ထုတ္ေ၀လိုက္တဲ့ ေမာင္ေသာ္ကရဲ႕ “ ႏွစ္သစ္ကူး ခ်စ္ဦးလက္ေဆာင္ အသံလိႈင္းကဗ်ာမ်ား “ စအုပ္ကလည္းေရပန္းစားေနခ်ိန္၊ ပါရွန္းစာဆို အိုမာခရမ္းရဲ႕ ကဗ်ာမ်ားအေၾကာင္း ေဟာေျပာရြတ္ျပတဲ့ပြဲဟာ ယဥ္းေက်းမႈထိန္းသိမ္းတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ႏွစ္ရာနဲ႔ခ်ီကာ မွတ္တမ္းတင္ က်န္ရစ္ေနမွာပါ။

မူစလင္မဂၢဇင္းကေမြးေပးလိုက္တဲ့ ကေလာင္ရွင္ တကၠသိုလ္နႏၵမိတ္လည္း ဓမၼဗိမာန္မွာေဟာေျပာေသးတယ္လို႔ သတင္းၾကားေသာ္လည္း က်ေနာ္ အတိအက်မသိပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးလေလာက္က အေမရိကန္ကို ေရာက္လာတဲ့ ဦးေအးလြင္မွ တဆင့္ ဆရာ ၀ါးခယ္မေမာင္မင္းႏိုင္အား သတိရေၾကာင္းမွာလိုက္တာ ေျပာျဖစ္မေျပာျဖစ္ က်ေနာ္မသိႏိုင္ပါ။ အခုလို တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ ကေလာင္ရွင္အသင္း ( Native Muslim Writers’ Association)  ဖြဲ႔စည္းလိုက္ၿပီမို႔ သူသိပ္ကို ေက်နပ္၀မ္းသာေနမွာကိုေတာ့ က်ေနာ္ အေသအခ်ာသိပါတယ္။

M-media သို႔ေက်းဇူး

          က်ေနာ့အေၾကာင္း မ်ားစြာပါေနတယ္လို႔ ထင္ရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မြတ္စလင္ကေလာင္ရွင္ေတြ အတုယူႏိုင္ အားက်ႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္တာပါ။ အခြင့္အလမ္းဆိုတာ ရရင္ ယူတတ္ရမယ္၊ မရရင္ရေအာင္ အခြင့္အလမ္းကို ဖန္တီးယူရမယ္၊ အနည္းဆံုးစိတ္ေတာ့ ၀င္စားၾက လိ္မ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ေဆာင္းပါး အဆံုးသပ္ေတာ့မွာမို႔ ဘယ္မွာထည့္မလဲလို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါ M-media အသင့္ေတာ္ဆံုးလို႔ထင္တယ္။ မြတ္စလင္ကေလာင္ရွင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ားဖတ္ၾကသလဲဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္မသိႏိုင္။ တေယာက္ဖတ္မိရာကေန တဆင့္စကား တဆင့္ၾကားကာ ေဆြးေႏြးစရာျဖစ္လာၿပီး အလားတူေရးလာၾကဖြယ္ရွိတာမို႔ ေဆာင္းပါးေရး ရက်ိဳးနပ္ပါ့မယ္။ M-media သို႔လည္းေက်းဇူးစကားဆိုပါရေစ။

ဟာဂ်ီ၀င္းေအာင္
email:    [email protected]
Alexandria, VA 22309
February 3, 2014