ျပည္လံုးကၽြတ္ သန္းေခါင္စာရင္းက ျပည္တြင္းပဋိပကၡေတြ ဖိတ္ေခၚေနေလသလား

ေဆာင္းပါးရွင္ – အိုလိႈင္ မာန္ဇူး
ဘက္မလိုက္ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၁ အမွတ္ ၂ မွ ေဆာင္းပါးကို ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔ ကေန ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔ အၾကားမွာ ေကာက္ခံမယ့္ ျပည္လံုးကၽြတ္သန္းေခါင္းစာရင္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ အေျခခံအခ်က္အလက္ေတြကို ေဖာ္ျပေပးမွာျဖစ္သလို လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံသားျဖစ္တည္ေရးတို႔အေပၚ နားလည္မႈကြဲလြဲေစမယ့္ စာရင္းဇယားလည္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီသန္းေခါင္းစာရင္းေကာက္ခံမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေရႊ႕ဆိုင္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနၾကတာေတြရွိသလို သန္းေခါင္စာရင္းေမးခြန္းေတြကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတာေတြလည္းရွိပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္အတြင္း သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံထားတာ မရွိဘဲ ခန္႔မွန္းေျခေတြနဲ႔ လည္ပတ္လာခဲ့တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္လံုးကၽြတ္သန္းေခါင္းစာရင္းဟာ မျဖစ္မေနေကာက္ခံဖို႔ လိုေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။

သမိုင္းတေလၽွာက္ကစစ္တမ္း
————————–——–
ျမန္မာ့သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ေလၽွာက္ကိုျပန္ၾကည့္ရင္လည္း ျပည္လံုးကၽြတ္သန္းေခါင္စာရင္းဆိုၿပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ ေကာက္ခံခဲ့တာ မရွိဘူးလို႔ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ ေရွ႕ျမန္မာျပည္ရွင့္မင္းေတြ လက္ထက္က အခြန္ေကာက္ေတြကို ေကာက္ခံရရွိႏိုင္ဖို႔အတြက္ တႏိုင္တပိုင္ စစ္တမ္းေတြေကာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုး ေခတ္သစ္ ေမာ္ဒါန္ သန္းေခါင္စာရင္းကိုေတာ့ ၁၈၇၂ ခုႏွစ္မွာ ေကာက္ခံခဲ့ၿပီး ဒုတိယအၾကိမ္အျဖစ္ ၁၈၈၁ ခုႏွစ္မွေကာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၇၂ နဲ႔ ၁၈၈၁ ခုႏွစ္ေတြမွာေကာက္ခံခဲ့တဲ့ သန္းေခါင္ စာရင္းေတြကိုေတာ့ ျဗိတိသၽွ လက္ေအာက္က်ေရာက္ေနခဲ့တဲ့ ေအာက္ျမန္မာျပည္မွာ သာ ေကာက္ခံခဲ့တာပါ။ ျဗိတိသၽွေခတ္တေလၽွာက္မွာ ၁၈၉၁ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၄၁ ခုႏွစ္အထိ ဆယ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ျပည္လံုးကၽြတ္ သန္းေခါင္စာရင္းကို ပံုမွန္ေကာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ျပည္လံုးကၽြတ္လို႔ အမည္ခံထားေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ငါးပံု ေလးပံု ေလာက္ကိုဘဲ ေကာက္ခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ျပည္တြင္းေရး မတည္ျငိမ္မႈေတြေၾကာင့္ ဆယ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ေကာက္ခံရမယ့္ သန္းေခါင္စာရင္း အတြက္ အတားအဆီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္ၿပီးေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ နဲ႔ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ေတြမွာ ျပည္လံုးကၽြတ္ သန္းေခါင္စာရင္း ႏွစ္ၾကိမ္သာေကာက္ခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သြားလာရခက္တဲ့ နယ္စပ္ေဒသေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ အရပ္ေဒသေတြမွာ ေကာက္ခံႏိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ ခန္႔မွန္းစာရင္းေတြကိုသာ ေပါင္းထည့္ခဲ့ပါတယ္။ ယခင္ေကာက္ခံခဲ့တဲ့သန္းေခါင္စာရင္းေတြက တိက်မႈမရွိတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ေကာက္ခံခဲ့တဲ့ ေနရာေဒသေတြ မတူညီတာကတစ္ေၾကာင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ယခုေကာက္ခံဖို႔ျပင္ဆင္ေနတဲ့ သန္းေခါင္စာရင္း ေလာက္ေတာ့ အားထားရတဲ့ စာရင္းဇယားေတြ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးလို႔ မွန္းဆႏိုင္ပါတယ္။

စာရင္းဇယားရွိဖို႔ လိုအပ္ခ်က္
————————–——–
လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ေထာက္ပံ့ကူညီတဲ့အေနနဲ႔ အခ်ိန္တိုအတြင္း ေခတ္မွီဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစဖို႔ ကမၻာ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြနဲ႔ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအဖြဲ႕အစည္းေတြက ေငြေၾကးေတြနဲ႔တစ္မ်ိဳး၊ နည္းပညာေတြနဲ႔ တဖံု ဝိုင္းဝန္းကူညီေပးေနပါၿပီ။ ျပည္လံုးကၽြတ္ ေသာက္သံုးေရရရွိေရး၊ လၽွပ္စစ္မီးရရွိေရး၊ လူတိုင္း ေဆးကုသမႈခံယူႏိုင္ေရး၊ ကေလးသူငယ္တိုင္းပညာသင္ႏိုင္ေရး ေတြအျပင္ စိုက္ပ်ိဳးေျမတိုးခ်ဲ႕ေရး၊ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးတိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ေရး၊ ေၾကနန္းဆက္သြယ္ေရး အဆင့္ျမင့္မားေရး၊ ဘဏ္စနစ္ထြန္းကားေရးနဲ႔ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းငယ္မ်ား ေအာင္ျမင္ ထြန္းေပါက္ေရး အစရွိတဲ့ ျပည္လံုးကၽြတ္ တိုးတက္ေစေရးေတြ အတြက္ ေဒၚလာသန္း ေပါင္းမ်ားစြာ ျမန္မာျပည္ထဲကို စီးဝင္လာေနတဲ့ သတင္းေကာင္းေတြလည္း အဆက္မပ်က္ ၾကားသိေနရပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ဆိုရင္ေတာ့ ကမၻာ့ဘဏ္က ျပည္လံုးကၽြတ္ လၽွပ္စစ္မီးရရွိေရးနဲ႔ လူတိုင္းေဆးကုသ ခြင့္ရွိႏိုင္ေရးအတြက္ ေခ်းေငြအျဖစ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းႏွစ္ေထာင္ ကူညီမယ္လို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ လက ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ လၽွပ္စစ္စြမ္းအင္အတြက္ အာရွဖြံ႔ျဖိဳးေရး ဘဏ္ကလည္း ေဒၚလာ သန္း ၆၀ ေခ်းေငြအျဖစ္ ကူညီေပးဖို႔ စီမံထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆက္သြယ္ေရး အတြက္ ေဒၚလာ သန္း ၃၁.၅၊ ဘ႑ာေရးစနစ္ ေခတ္မွီဖို႔အတြက္ ေဒၚလာ သန္း ၃၀၊ ပညာေတာ္သင္နဲ႔ ဆင္းရဲ႕တဲ့ကေလးေတြကို ပညာေရးအေထာက္ကူျပဳဖို႔ အတြက္ ေဒၚလာသန္း ၆၀ လည္း ေထာက္ပံ့ကူညီေပးဖို႔ အရန္သင့္ရွိေနပါတယ္။ ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ကမ္းလွမ္းထားတဲ့ စီမံကိန္းေတြလည္း မ်ားစြာရွိပါေသးတယ္။

တိုင္းတပါးက ကူညီတဲ့အျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာေငြကေန ထုတ္ယူ သံုးစြဲမယ့္ ေငြေၾကးေတြ ကလည္း ႏွစ္စဥ္ ေဒၚလာသန္း ေပါင္း မ်ားစြာရွိမွာပါ။ အရင္ကလို ႏိုင္ငံေတာ္ ဘ႑ာေငြေတြကို စစ္တပ္ အတြက္ အမ်ားစုသံုးစြဲမွာ မဟုတ္ဘဲ ျပည္သူ႕ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္ေရးအတြက္ သံုးစြဲၾကမွာျဖစ္လို႔ ဘယ္စီမံကိန္းအတြက္ ေငြေၾကးဘယ္ေလာက္သံုးစြဲမလဲ။ဘယ္အရပ္ ဘယ္ေဒသမွာ ဘယ္လိုစီမံကိန္းေတြခ်မွတ္မလဲ။ ဘယ္အစု ဘယ္အဖြဲ႕ေတြက ကိုင္တြယ္လုပ္ေဆာင္မလဲ ဆိုတာေတြကိုပါ စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲဖို႔လိုအပ္လာပါတယ္။ ဒီလို စီမံကိန္းေတြခ်မွတ္ရာမွာ ဘယ္အရပ္ဘယ္ေဒသမွာ လူဦးေရဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ၊ လူဦးေရပ်ံ႕ႏွံမႈ၊ သိပ္သည္းမႈ ဘယ္လိုရွိသလဲ ဆိုတာေတြ သိဖို႔လိုပါတယ္။ ဘယ္အရပ္ေဒ သက လူေတြက ပိုၿပီးလိုအပ္သလဲ ဆိုတာလည္း သိဖို႔လိုတယ္။ လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ သံုးစြဲဖို႔ရာအတြက္လည္း လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုသိရွိဖို႔လိုသလို၊ လိုအပ္လို႔ သံုးစြဲရျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ပြင့္လင္းျမင္သာစြာ ျပသဖို႔လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚေလၽွာက္လွမ္းေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အေလၽွာက္ ဒီစီမံကိန္းေတြကို အေကာင္အထည္ေဖၚရာမွာ လူထု ကုိယ္စားလွယ္ေတြကတဆင့္ လူထုပါဝင္ပတ္သက္မႈရွိဖုိ႔လုိ အပ္ပါတယ္။ သုိ႔မွသာ ဒီစီမံကိန္းေတြဟာ လူထုဆႏၵသေဘာထားကုိ ထင္ဟပ္ေစမွာျဖစ္တယ္။ လူထုကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေရြးခ်ယ္ေရးကိစၥက လူဦးေရ အနည္းအမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ လူမ်ိဳးစုေတြကိုကိုယ္စားျပဳမယ့္ကိုယ္စားလွယ္ေတြအတြက္ လူမ်ိဳးစုသတ္မွတ္မႈနဲ႔ လူမ်ိဳးစုဝင္ ဦးေရကိုလည္း သိဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားလံုးဟာ စပ္ဆက္မႈရွိေနတဲ့အတြက္ သန္းေခါင္စာရင္းကလည္း မျဖစ္မေနေကာက္ခံဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

လူမ်ိဳးစု အရႈပ္အေထြး
————————-
သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံဖို႔ အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနၿပီဆိုေပမယ့္ မလိုလာအပ္တဲ့ ပဋိပကၡေတြကိုပါ သန္းေခါင္စာရင္းရဲ႕ ရလဒ္နဲ႔ အတူ ပူးတြဲေရာက္ရွိလာမွာကိုေတာ့ စိုးရိမ္စရာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လူမ်ိဳးစုေပါင္းေျမာက္စြာ မွီတင္းေနထိုင္ တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး လူမ်ိဳးစုေတြကို အသိအမွတ္ျပဳပံု၊ ခြဲျခား သတ္မွတ္ပံုေတြကလည္း ရႈပ္ေထြးလွပါတယ္။ လက္ရွိ သန္းေခါင္စာရင္းဟာလည္း တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ၁၃၅ မ်ိဳးကို အေျခခံတယ္လို႔ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဝန္ႀကီး ဦးခင္ရီ က ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီသန္းေခါင္စာရင္းမွာ တိုင္းရင္းသား မဟုတ္သူေတြရဲ႕ စာရင္းလည္းပါမွာျဖစ္သလို သန္းေခါင္ စာရင္း ေကာက္ခံၿပီးရင္လည္း လူမ်ိဳးစုေတြကို အတိုးအေလ်ာ့ ျပန္လည္ျပင္ဆင္မယ္လို႔ ဦးခင္ရီ အၾကိမ္ၾကိမ္ေျပာဆိုခဲ့တာ ေတြလည္းရွိပါတယ္။

လူဦးေရ နဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္ အေပၚအေျခခံၿပီး ျပည္သူလြတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ခန္႔အပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူ႔လြတ္ေတာ္ အတြက္ေတာ့ သိပ္ၿပီး အျငင္းပြားႏိုင္ဖြယ္ရာမရွိပါဘူး။ လက္ရွိ ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒအရ ျပည္သူ႔လြတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ၃၃၀ ဦးကိုသာ ျပည္သူေတြက တိုက္ရိုက္မဲ ေပးေရြးခ်ယ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူဦးေရ အနည္းအမ်ားအေပၚ အေျခခံၿပီး မဲဆႏၵနယ္ေျမ သတ္မွတ္မႈေတြျပင္ဆင္ဖို႔ အေထာက္ အကူျပဳပါလိမ့္မယ္။

အမ်ိဳးသားလြတ္ေတာ္မွာေတာ့ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း တစ္ခုစီက ကိုယ္စားလွယ္ ၁၂ ဦးစီ ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ရမွာျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ ခြင့္ရေဒသေတြရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြလည္း ပါဝင္ႏိုင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္း ဖြင့္ထားေပးပါတယ္။ လက္ရွိ ျပည္နယ္ ၇ ခုက လူမ်ိဳးစုေတြကို အေျခခံထားတဲ့ အျပင္ ျပည္နယ္တိုင္းမွာ လူမ်ိဳးစု တစ္စု မကရွိတယ္လို႔ အၾကမ္းဖ်င္း နားလည္လို႔ရပါတယ္။ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတည္း ရွိတယ္ဆိုတဲ့ မြန္ လူမ်ိဳးေတြေနထိုင္ရာ မြန္ျပည္နယ္မွာ ေတာင္မွ ဗမာလူမ်ိဳးနဲ႔ ကရင္ လူမ်ိဳးေျမာက္မ်ားစြာ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္မွာဆိုရင္ေတာ့ ခ်င္းလူမ်ိဳးေပါင္း ၅၃ မ်ိဳးရွိတယ္လို႔ သက္မွတ္ထားပါတယ္။ အမ်ိဳးသားလြတ္ေတာ္ဟာ လူမ်ိဳးစုေတြကို အေျခခံတဲ့ လူမ်ိဳးစုလြတ္ေတာ္ မဟုတ္ေပမယ့္ လူမ်ိဳးစုအေရး ေရွ႕တန္းတင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးမွာ ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ လူမ်ိဳးဟာလည္း အေရးပါလွပါတယ္။ တိုင္း ၇ ခု က ကိုယ္စားလွယ္ အမ်ားစုဟာ ဗမာ လူမ်ိဳးေတြျဖစ္ႏိုင္ေခ်ပိုမ်ားေပမယ့္ လူမ်ိဳးစုကြဲေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာေနထိုင္တဲ့ ျပည္နယ္ေတြမွာေတာ့ အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္ ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အေဝ မတည့္တာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျပည္နယ္တစ္ခု အတြက္ ရပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ၁၂ ေနရာကို လူမ်ိဳးစုေပါင္းမ်ားစြာက အၿပိဳင္အဆိုင္ ဝိုင္းလုၾကတဲ့ျပႆနာမ်ိဳး မၾကံဳေတြ႕ရေအာင္နဲ႔ ဟိုလူမ်ိဳးကို ကိုယ္စားမျပဳဘူး…ဒီလူမ်ိဳးကို ကိုယ္စားမျပဳဘူးဆိုတဲ့ အျမင္ေတြကို ေက်ာ္လြားဖို႔အတြက္ လူမ်ိဳးစုေတြေဖာင္းပြေနတာ တစ္စုတစ္စည္းတည္း ရပ္တည္ၾကဖို႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ႀကိဳးပမ္းေနၾကပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာေတာ့ လူမ်ိဳးစုရဲ႕ လူဦးေရးမ်ားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ိဳးသားလြတ္ေတာ္မွာ ကိုယ္စားလွယ္ေတာင္းရာမွာ တပန္းသာတယ္ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ေတြနဲ႔ လူဦးေရႀကီးထြားဖို႔အေရး စည္းရံုးလႈံ႕ေဆာ္ေနၾကတာေတြလည္းရွိပါတယ္။

လူဦးေရဆိုင္ရာ လူမ်ိဳးစုအရႈပ္အေထြးကေတာ့ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ နဲ႔ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေရြးရာမွာ ပိုမိုျမင္သာပါတယ္။ လက္ရွိ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္အရ ေဒသတစ္ခုမွာ စုေဝးေနထိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးစုဦးေရဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူဦးေရစုစုေပါင္းရဲ႕ အနည္းဆံုး (၀.၁) ရာခိုင္ႏႈန္းရွိတယ္ဆိုရင္ ၎တို႔ေနထိုင္ရာ အရပ္က သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳးစုကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ တိုင္းရင္းသားေရးရာ ကိုယ္စားလွယ္ ရပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ လူမ်ိဳးစု ေသးေသးေလးေတြအျဖစ္ ကြဲျပားေနၾကလို႔ လူဦးေရ နည္းပါးတဲ့ လူမ်ိဳးစုငယ္ေတြကေတာ့ ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းအဆင့္မွာ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ရပိုင္ခြင့္ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိန္တည္းမွာလည္း သုေတသနျပဳၿပီး သတ္မွတ္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ အာဏာရွင္ေတြ သတ္မွတ္ေပးခဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသား ၁၃၅ မ်ိဳးစာရင္းထဲမွာ မပါတဲ့ လူမ်ိဳးေတြကလည္း ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္း လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ကိုယ္စားျပဳခြင့္ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သန္းေခါင္းစာရင္းမွာ ထြက္ရွိလာမယ့္ လူမ်ိဳးစု လူဦးေရေတြအေပၚအေျခခံၿပီး ႏိုင္ငံေရး အရႈပ္အေထြးေတြျဖစ္လာႏိုင္ဖြယ္ရာရွိပါတယ္။

ဘာသာေရးတင္းမာမႈ
————————-
သန္းေခါင္းစာရင္း ရလဒ္အေပၚအေျခခံၿပီး ျဖစ္ေပၚႏိုင္တဲ့ အႀကီးမားဆံုးတင္းမာမႈကေတာ့ ဘာသာေရးျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိ ခန္႔မွန္းေျခ အရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ၈၉%၊ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ၄% နဲ႔ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ ၄% စီရွိတယ္လို႔ အမွန္လုိ႔ယူဆလုိ႔ မရတဲ့ စာရင္းမ်ားကုိ အားထားေဖၚျပၾကပါတယ္။ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ နယ္စပ္ေဒသ တစ္ေလ်ာက္က ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ေတြကိုပါ ေပါင္းထည့္လိုက္ရင္ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္နဲ႔ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ ၁၀% ခန္႔စီရွိႏိုင္တယ္လို႔ ခန္႔မွန္း ၾကတယ္။ ယခု သန္းေခါင္စာရင္း ဟာ တိက်မွန္ကန္မႈမ်ားမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္နဲ႔ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ဦးေရဟာ ယခင္တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ စာရင္းထက္ မ်ားေနပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ဒီဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ လူဦးေရတိုးႏႈန္း ျမင့္မားတယ္လို႔ လြဲမွားစြာ ေကာက္ခ်က္ခ်မိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဦးေရေတြ ေလ်ာ့က်လာေနၿပီဆိုတဲ့ စြပ္စြဲေျပာဆိုေနတာကို ေထာက္ပံ့ေပးသလိုျဖစ္သြားပါမယ္။ ယခင္က စာရင္းမွားေနတာကို သတိမူၾကမွာ မဟုတ္ဘဲ ၄% ႏႈန္းကေန ၁၀% ပတ္ဝန္းက်င္ခန္႔ တိုးလာပါလားလို႔ ထင္ၾကရင္ျဖင့္ ဘာသာေရး ကိုအေျခခံတဲ့ တင္းမာမူေတြ ပိုမို ႀကီးထြားလာႏိုင္ပါတယ္။

၂၀၁၄ ျပည္လံုးကၽြတ္သန္းေခါင္စာရင္းဟာ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ လွစ္ဟာေနတဲ့ လူဦးေရ စာရင္းဇယားေတြကို ဖြင့္ဟေပးမွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့အတြက္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြကလည္း ေငြေရးေၾကးေရး အရေရာ၊ နည္းပညာအရပါ ဝိုင္းၿပီးကူညီၾကတယ္။ အသင္းအဖြဲ႕ေတြကလည္း ပညာေပးေတြလုပ္ၾက၊ စည္းရံုးမႈေတြလုပ္ၾကနဲ႔။ အစိုးရကလည္း အပြင့္လင္းဆံုးျဖစ္ရမယ္၊ အမွန္ကန္ဆံုးျဖစ္ရမယ္၊ လူေတြရဲ႕ဆႏၵ အရျဖစ္ရမယ္၊ ေနာက္ပိုင္းျပင္စရာရွိရင္ျပင္ေပးပါ့မယ္နဲ႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ေၾကြးေက်ာ္ေနတာေတြလည္း အားရစရာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပင္စရာရွိတာျပင္မွာက တစ္က႑၊ အမွားမွား အယြင္းယြင္းေတြနဲ႔တလြဲတေခ်ာ္ေတြျဖစ္ၿပီး မလိုလားအပ္တဲ့ အခက္အခဲ အရႈပ္အေထြးေတြနဲ႔ မၾကံဳေတြ႕ရေအာင္ ေလာေလာဆယ္ ျပင္ဆင္ဖို႔ တိုက္တြန္းေနတာေတြ၊ ေတာင္းဆိုေနတာေတြ၊ ေဝဖန္ေနတာေတြကို လစ္လ်ဴ႐ႈ႕ေန တာကေတာ့ စဥ္းစားစရာပါပဲ။