ေသြးေသာက္ႀကီး ေဇယ်ာရန္ကင္း ဦးတုံးျဖဴ

ဧျပီ ၁၂၊ ၂၀၁၄
ေရးသားျပဳစုသူ- ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္

ဦးတုံးျဖဴသည္ သကၠရာဇ္ ၁၁၀၅(ေအဒီ ၁၇၄၃)ခုတြင္ ဖြားျမင္သည္။ ၁၁၄၅ခု စစ္တမ္းတြင္ ယင္းေတာ္ၿမိဳ႕ထားရင္း ရခိုင္ကုလားပ်ဳိေသနတ္ အစီရင္ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္တုံးျဖဴ၊ တနလၤာသား၊ အသက္ ၄၀ ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။

ေသြးေသာက္ႀကီးသည္ ယင္းေတာ္ရြာ၊ မင္း၀ိုင္းရပ္တြင္ ေနထုိင္သည္။ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရား၏ အေရးေပးျခင္း ခံရေသာ အမႈေတာ္ထမ္း တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ယုိးဒယားျပည္သို႔ ခ်ီတက္သြားၾကေသာ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို စစ္ကူခ်ီတက္ရန္ ေသြးေသာက္ႀကီးအား ဆဒၵန္ ဆင္မင္းသခင္ ေရေျမ့ရွင္က ၁၁၂၆ ခု တေပါင္းလတြင္ အမိန္႔ေတာ္စာခၽြန္ ေပးပို႔သည္။ ေသြးေသာက္ႀကီးသည္ စာခၽြန္ေတာ္ရသည္ႏွင့္ ေဆာ္ေမာင္း မ်ားကိုတီးကာ ရြာသားမ်ားအား ဆင့္ေခၚသည္။ စု႐ုံးေရာက္ရွိလာသူတုိ႔ အနက္မွသန္မာ ေတာင့္တင္းၿပီး ရဲစြမ္းသတ္ၱိႏွင့္ ျပည့္စုံသူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ကာ အုိးစားဖြဲ႕သည္။ ေသြးေသာက္ႀကီးတို႔သည္ ေဆာ္ေမာင္းမ်ား ညံေစလ်က္ စစ္ခ်ီထြက္ၾကသည္။ ေတာေတာင္ အထပ္ထပ္ကို ခက္ခက္ခဲခဲေက်ာ္ျဖတ္ ခ်ီတက္ၾကၿပီး အာယုဒၶယၿမိဳ႕ေတာ္ကို ၀ိုင္းရံထားေသာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ သားမ်ားႏွင့္ ေပါင္းမိၾကသည္။

ေသြးေသာက္ႀကီးသည္ အာယုဒၶယၿမိဳ႕ေတာ္ ေတာင္ဘက္ၿမိဳ႕႐ိုးမွ တာ၀န္ယူတုိက္ခိုက္သည္။ ၿမိဳ႕႐ိုးေပါက္ေသာ္ ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ၀င္ေရာက္ တုိက္ခိုက္သည္။ ယိုးဒယားတို႔က ၿမိဳ႕တြင္းမွ အျပင္းအထန္ခုခံ တုိက္ခိုက္သျဖင့္ အမႈေတာ္ထမ္း ေလးပုံတစ္ပုံခန္႔ က်ဆုံးရသည္။ ေသြးေသာက္ႀကီးႏွင့္ အဖြဲ႕သည္ ရင္ေျမကတုတ္လုပ္္၍ ေနာက္မဆုတ္တမ္း တုိး၀င္တိုက္ခိုက္ ထုိးခုတ္သျဖင့္ ယိုးဒယား တပ္သားမ်ားစြာ က်ဆုံးၿပီး ဗမာ့ တပ္မေတာ္ႀကီး ေအာင္ပြဲခံႏိုင္ခဲ့သည္။

ေသြးေသာက္ႀကီးႏွင့္ ေအာင္ပြဲရ တပ္မေတာ္သားမ်ား အျပန္တြင္ “တုလုိ႔ေတာင္ ေယာင္မစမ္းနဲ႔၊ ေခါဘဏီ ရန္ခလုတ္ခ်ဳိးႏႈတ္”တဲ့ မႈထမ္းစသည့္ ဒုံးသီးခ်င္းမ်ား သီဆိုကာ မာန္၀င့္ခဲ့ၾကသည္။ ယိုးဒယား အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ အမိန္႔ေတာ္ခံယူၿပီး လက္ထပ္ခဲ့ၾကေသာ တပ္မေတာ္ သားတုိ႔မွ ေပါက္ဖြားလာ သူမ်ားသည္ ရြာတြင္ စုစုစည္းစည္းေနၾကသည္ သူတို႔စု႐ုံးေနထိုင္ရာရပ္ကြက္တြင္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာဗလီကို ယြန္းဆက္ဗလီဟု ယခုတိုင္ တြင္ေနသည္။

ေသြးေသာက္ႀကီး ဦးတုံးျဖဴသည္ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရား နတ္ရြာစံ လြန္မူၿပီးေနာက္ ဘိုးေတာ္ ဗဒုံမင္းလက္ထက္တြင္လည္း အမႈေတာ္ ဆက္လက္ ထမ္းရြက္သည္။ ဗဒုံမင္းတရားသည္ ၁၁၄၅ ခု နတ္ေတာ္ လဆန္း ၈ ရက္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ စစ္တမ္းစာရင္း ေကာက္ယူေတာ္မူ သည္။ ထုိသို႔ ေကာက္ယူ ေသာအခါ ေသြးေသာက္ႀကီး ဦးတုံးျဖဴသည္ ယင္းေတာ္ရြာ၏ လူဦးေရ၊ စီးပြားေရး၊ အခြန္အတုတ္ စသည္တု႔ိ၏ စစ္တမ္း ရာဇ၀င္ကိုေရးသားဆက္သြင္းရ သည္။ ထုိစစ္တမ္းရာဇ၀င္သည္ ေႏွာင္းေခတ္ ဗမာမြတ္စလင္မ္တုိ႔အတြက္ အဖုိးထိုက္လွသည္။

ေသြးေသာက္ဦးတုံးျဖဴကို ဘုိးေတာ္ဗဒုံမင္းတရားက ယင္းေတာ္ရြာ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ မြတ္စလင္မ္ရြာမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ရာထူးတုိးျမႇင့္၍ ခန္႔ထား သည္။ ကင္းတား ကုလားပ်ဳိ အစုသားတို႔၏အမႉး ေသြးေသာက္ႀကီး ေဇယ်ာ ရန္ကင္းဟူေသာဘြဲ႕ကိုလည္း ခ်ီးျမႇင့္သည္။

ေသြးေသာက္ႀကီးသည္ တစ္ဖက္က အမႈေတာ္ကို သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ရသည္။ တစ္ဖက္ကလည္း လက္ေအာက္ေက်းရြာမ်ားကိုအုပ္ခ်ဳပ္ ရသည္။ ထုိသို႔ စီမံေဆာင္ရြက္အုပ္ခ်ဳပ္ ေနစဥ္တြင္ပင္ ၀ါသနာႏွင့္ လုိအပ္ခ်က္အရ ၁၁၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ဓမၼသတ္လကၤာသံေပါက္မ်ား ျပဳစုေရး သားသည္။ ထုိဓမၼသတ္ လကၤာသံေပါက္ နိဂုံး၌  –

“ဓမၼသတ္လကၤာ၊ သံေပါက္စာကို၊ ေထာင့္တစ္ရာလြန္၊ ေလးဆယ္ခြန္၏၊ လမြန္ခ်မ္းတုန္း၊ တန္ေဆာင္မုန္း၌၊ အဆုံးကမၸတ္၊ နိဂုံးသတ္၏၊ က်မ္းျမတ္ဤစာ၊ စီစဥ္ရာ၌၊ ေဇယ်ာ ရန္ကင္း၊ ဘြဲ႕ႏွင္းခံယူ၊ ေမာင္တုံးျဖဴတြင္၊ ကူညီေဖးမ၊ မ်ားစြာရ၏။”ဟု ေဖာ္ျပသည္။ နိဂုံးအရ ဓမၼသတ္လကၤာကို ၁၁၄၇ ခုႏွစ္တြင္ နိဂုံး အဆုံးသတ္ၿပီး ေသြးေသာက္ႀကီးသည္ ေဇယ်ာရန္ကင္းဟူေသာဘြဲ႕ကို အပ္ႏွင္းခံယူရသူ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။

–    ေသြးေသာက္ႀကီး၏ ဓမၼသတ္လကၤာ၌ –

–    ဓမၼသတ္လကၤာ၊ သံေပါက္စာ၊ ေသခ်ာမွတ္ၾကစိမ့္၊
–    အမ်ားသူငါ၊ သိေစရာ၊ လကၤာသံၾကားပိမ့္၊
–    အလႅာဟ္သခင္၊ ျမတ္အရွင္၊ ဖန္ဆင္းဦးခ်ီသိမ့္၊
–    သူ႕သမီးကို၊ ဆြဲကိုင္ဆုို၊ မလုိျဖစ္ရပ္၊ သုံးဆယ္တစ္၊
–    သူ႕သမီးမ်က္႐ႈ၊ မုဒိမ္းမႈ၊ ျပစ္ဒဏ္ခတ္၏၊ ေျခာက္ဆယ္က်ပ္။
စသည္ျဖင့္ သံေပါက္အပုဒ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ေရးသားခဲ့သည္။

ေသြးေသာက္ႀကီးသည္ ဓမၼသတ္အရာတြင္ တြင္းသင္းတုိက္၀န္ မဟာစည္သူ (၁၀၈၈-၁၁၆၈) အတြင္း၀န္၀ဏၰဓမၼေက်ာ္ထင္ (၁၀၉၀-၁၁၅၀) တို႔ကို အားက်ဟန္ရွိသည္။ ေသြးေသာက္ႀကီး၏ က်မ္းၿပီးခ်ိန္သည္ သတုိးဓမၼမဟာသက္ေတာ္ရွည္ဘြဲ႕ခံ ကင္း၀န္မင္းႀကီး (၁၁၈၃-၁၂၇၀)က ဗု၊ ဓံ၊ သံ၊ န ခ်ီ ဓမၼသတ္လကၤာကို မေရးမီ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀ေက်ာ္ အရင္က ျဖစ္သည္။

ေသြးေသာက္ႀကီးသည္ ဘုရင့္အမႈေတာ္ကို သစၥာရွိစြာ၊ သက္စြန္႔ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ရင္း ဗဒုံမင္းတရားႀကီး လက္ထက္မွာပင္အလႅာဟ္အရွင္ ျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ခံယူသည္။

ေသြးေသာက္ႀကီး ဘိုးတုံးျဖဴ၏ စစ္တမ္းလက္ေရးစာမူႏွင့္ ေရွး ျဖတ္ထုံး၊ စီရင္ထုံး၊ သတ္ပုံ၊ ၀တၳဳ၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာ၊ သံေတာ္ဦးတင္လႊာ၊ စာခၽြန္ ေတာ္ ပုရပိုက္စသည့္ ဂႏၳ၀င္အေမြအႏွစ္မ်ားကို ယင္းေတာ္ၿမိဳ႕ေန ဆရာခၽြန္က ဘိုးေဘးအေမြအႏွစ္အျဖစ္ တျမတ္တႏိုး ဆက္ခံထိန္းသိမ္း ထားရွိသည္ဟု သိရသည္။

ဤတြင္ ေသြးေသာက္ႀကီး၏ စစ္တမ္းစာမူလက္ရာကို ေလ့လာႏိုင္ရန္ မူရင္းအတုိင္း ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

၁၁၄၅ ခုႏွစ္ စစ္တမ္း

    မာရ္ေအာင္ရတနာ ဒါယကာ အ၀ စေနမင္းလက္ထက္တြင္ ရခိုင္ျပည္မွတစ္ဆင့္ ေရာက္လာေသာလူေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္တို႔ကို ေနရာရပ္ကြက္ ျခား၍ ခ်ထားေပးသနားေတာ္မူသည္။

(ယင္းေတာ္ၿမိဳ႕) ထားရင္း ရခိုင္ကုလားပ်ဳိ ေသနတ္အစီရင္ ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္တုံးျဖဴ တနလၤာသား၊ အသက္ ၄၀။ စာေရး ေမာင္ႀကိဳင္ပုံ ေသာၾကာသား၊ အသက္ ၃၆။ ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္ရာေကာ္၊ စေနသား အသက္ ၇၈။ ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္နီ စေနသား၊ အသက္ ၅၅။ ေသြးေသာက္ ႀကီး ေမာင္မာသည္ အဂၤါသား၊ အသက္ ၅၆။ ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္ျပာထြန္း၊ ၾကာသပေတးသား၊ အသက္ ၆၅။ ေသြးေသာက္ႀကီးေမာင္ႀကီး ၾကာသပေတးသား အသက္ ၄၀။ ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္နံ ေသာၾကာသား၊ အသက္ ၄၀။

ရမည္းသင္းၿမိဳ႕ ထားရင္းေသြးေသာက္ႀကီးမ်ား

ထားရင္းေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္ေမႊး ေသာၾကာသား၊ အသက္  ၂၈။ ေသြးေသာက္ႀကီး ရန္ခြင္သူရံ ၾကာသပေတးသား၊ အသက္ ၅၀။ ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္ရာစီ စေနသား၊ အသက္ ၄၃။ ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္စံ အဂၤါသား၊ အသက္ ၅၆။ စာေရး ေမာင္လွ ၾကာသပေတးသား အသက္ ၅၃။

ေညာင္ရမ္းၿမိဳ႕၊ ထားရင္းေသြးေသာက္ႀကီးမ်ား

ထားရင္းေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္သာေထြး တနဂၤေႏြသား၊ အသက္ ၂၈။

ေတာင္ငူၿမိဳ႕၊ ထားရင္းေသြးေသာက္ႀကီးမ်ား

ထားရင္းေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္ပန္းညိဳ တနဂၤေႏြသား၊ အသက္ ၄၅။ ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္ေရႊခို ၾကာသပေတးသား၊ အသက္ ၃၀။

ပင္းဒလဲၿမိဳ႕ ထားရင္းေသြးေသာက္ႀကီးမ်ား

ထားရင္းေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္ထြန္းသာ ဗုဒၶဟူးသား၊ အသက္ ၅၉။

မိတ္ၳီလာၿမိဳ႕ ထားရင္းေသြးေသာက္ႀကီးမ်ား

ထားရင္းေသြးေသာက္ ေမာင္ေက်ာ္ထြန္း စေနသား၊ အသက္ ၆၀။ ေသြးေသာက္ႀကီး ေမာင္လုံး ေသာၾကာသား၊ အသက္ ၄၅။

စားေျမ၊ ေနေျမ ခ်ေပးေတာ္မူျခင္း

(ယင္းေတာ္ၿမိဳ႕)မွာ ခ်ထားရင္း လူတုိ႔ကို ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ လက္်ာေထာင္မွဴး ေမာင္ညိဳကို ခန္႔ထားေတာ္မူ၍ ၿမိဳ႕သူႀကီး ေမာင္သီးခိုင္၊ ေမာင္ရွန္တုိ႔က ျပသေပး၍ ေခါင္းႀကီး ေမာင္လုံးက စားေျမ၊ ေနေျမ၊ လုပ္ေျမေပးခ် သနားေတာ္မူသည္မွာ-ယင္းေတာ္ၿမိဳ႕ေျမာက္ မင္းေက်ာင္းကုန္းတြင္ ေနေျမေပးခ်ရင္း ေျမသည္ေက်ာင္းႏွင့္ နီးစပ္သည့္အတြက္ လြတ္ကင္းေအာင္ ေျပာင္းခ်ေပးရမည့္ အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ခ်ေပးေတာ္မူသည့္ ေျမနယ္နိမိတ္သည္ အေရွ႕ကို ေက်ာင္းလယ္ေျမအထိ၊ ေတာင္ကို ကန္႐ိုးအထိ၊ အေနာက္ကို မန္က်ည္းပင္ ကန္႐ိုးအထိ၊ ေျမာက္ကို လႊဲေခါင္းေမာင္စံသာ လယ္ေျမအထိ ေနေျမရာ ခ်ေပး၍ ေနရပါသည္။ လုပ္စားေျမမွာ ကန္ေတာ္မင္းေက်ာင္းလႊဲ ေရေသာက္ လယ္ပယ္ ၂၀ တင္းႀကဲ၊ သေဘာလႊဲ ေရေသာက္လယ္ပယ္ ၂၀ တင္းႀကဲ။ ေတာင္လႊဲ ေရေသာက္လယ္ပယ္ ၅-တင္းႀကဲ။ စစ္ပင္ လႊဲေရေသာက္လယ္ပယ္ ၃-တင္းႀကဲ ေပးခ်သနားေတာ္မူ၍ ေနထိုင္လုပ္စားၾကရပါသည္။

(ရမည္းသင္းၿမိဳ႕) ခ်ထားရင္းလူတုိ႔ကို အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ေယာက္်ား တစ္ေထာင္မွဴးကို ခန္႔ထားေတာ္မူ၍ ၿမိဳ႕သူႀကီး ရွင္ေဇယ်တို႕က ျပသေပးရ မည့္ေျမမွာ ရမည္းသင္းၿမိဳ႕ အေနာက္ ဆင္ျဖဴကုန္းအရပ္တြင္ ေနေျမခ်ေပးသည့္ ေျမနယ္နိမိတ္သည္ အေရွ႕ကို အုပ္ႏွဲပင္ေက်ာင္းအထိ။ ေတာင္ကို ဆုိးမေၾကာင္ အထိ။ အေနာက္ကို လယ္ေျမာင္ေတာင္အထိ။ ေျမာက္ကို မန္က်ည္း ပုဆစ္တုပ္ပင္အထိလည္းေကာင္း၊ လုပ္စားေျမမွာ ၿမိဳ႕အေနာက္ လင္းဒကန္မွ လကန္ေတာအထိ အေရွ႕ကို ေနစြယ္ကုန္းအထိ ေတာင္ကို ကုဓရက္ကုန္းအထိ အေနာက္ကို သက္ကယ္ၿခဳံ အထိ ေျမာက္ကို ေျမနဲေခ်ာင္းအထိ ေပးခ်သနားေတာ္မူ၍ ေနထိုင္ လုပ္စားရပါသည္။

(ေညာင္ရမ္းၿမိဳ႕) ရွိခ်ထားရင္း လူတုိ႔ကို အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ မြတ္စက္ေရာင္မွဴးကို ခန္႔ထားေတာ္မူ၍ ၿမိဳ႕သူႀကီးေဒသူရ ေအာင္စံဒြန္းတုိ႔က ျပသေပးခ် ရမည့္ ေနေျမသည္ ေညာင္ရမ္းၿမိဳ႕ ေတာင္ကုန္းတြင္ ေျမနယ္သည္ အေရွ႕ကို မင္းလမ္းကုန္းအထိ၊ ေတာင္ကိုတစ္တီးတူဘုရား ကုန္းအထိ အေနာက္ကို ကုန္းတမ္း တစ္ဖက္ ေခ်ာင္းအထိ ေျမာက္ကို၎င္း၊ ေခ်ာင္းအထိေပးခ်၍ ေနထိုင္ရပါသည္။ စားေျမမွာ ျမင္းကႏြယ္လယ္ေျမ တြင္ ပယ္ ၂၄ တင္းႀကဲ။ ကုက္ၠိဳ ဆယ္ေရေသာက္ လယ္ျပင္တြင္ ပယ္ ၂၄ တင္းႀကဲ။ ကန္သစ္ လယ္ျပင္တြင္ပယ္ ၁၀-တင္းႀကဲ။ ေပးခ် သနားေတာ္မူ၍ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ၿပီး အမႈေတာ္ကို ထမ္းရြက္ရပါသည္။

(ေတာင္ငူၿမိဳ႕) ခ်ထားရင္း လူတုိ႔ကို အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ေတာင္ငူ ေရႊတိုင္းမွဴးကို ခန္႔ေတာ္မူ၍လည္းေကာင္း ၿမိဳ႕စစ္ကဲႀကီး အိႏ္ၵိယပ်ံခ်ီကျပသ ခ်ေပးရ သည့္ေနေျမသည္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕အေရွ႕ ေပါင္းေလာင္ျမစ္ အထိ။ ေတာင္ကိုၾကာနီကန္အထိ။ အေနာက္ကို ဥတၱမာေျမာင္းေဘာင္ အထိ။ ေျမာက္ကို မင္းဆိပ္အထိေပး၍ ေနရပါသည္။ စားေျမမွာ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ အေနာက္ဆင္အိပ္ေတာ အထိ ပယ္ ၅၀ တင္းႀကဲ။ တည္ထြင္ လုပ္စားေနထိုင္ ထမ္းရြက္ရပါ သည္။

 (ပင္းဒလဲၿမိဳ႕)တြင္ခ်ထားရင္း လူတုိ႔ကို အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ေကာင္းတာ ရွည္မွဴးကို ခန္႔ထားေတာ္မူ၍ ၿမိဳ႕သူႀကီးေမာင္ထြန္း။ လွအုံတို႔က ျပသခ်ေပး ရသည့္ ေနေျမနယ္နိမိတ္သည္ ပင္းဒလဲၿမိဳ႕ အေနာက္ေျမာက္ လူလာကုန္းတြင္ အေရွ႕ကို ျမကန္ေရလဲအထိ ေတာင္ကို ကန္႐ိုးအထိ အေနာက္ကို ကန္သာ ယာကန္႐ိုး အထိ၊ ေျမာက္ကိုစံသာမန္ က်ည္းပင္စားလွအထိ၊ စားေျမမွာ ပင္းဒလဲၿမိဳ႕ေျမာက္ကို ျမကန္ေရေသာက္လယ္ပယ္ ၁၅-တင္း ႀကဲ။ ဆင္ျဖဴေျခကန္ ေအာက္လယ္ပယ္ ၁၀-တင္းႀကဲ။ ေပးခ်သနားေတာ္မူ၍ ေနထိုင္လုပ္စားထမ္းရြက္ရပါသည္။

 (မိတ္ၳီလာၿမိဳ႕) ရွိ ခ်ထားရင္းလူတုိ႔ကို အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ကေလတုိင္မွဴးကို ခန္႔ထားေတာ္မူ၍ မိတ္ၳီလာၿမိဳ႕ ျပည္စုိး ေမာင္ပိန္ေက်ာ္ႏွင့္ အၾကပ္ေမာင္ ေရြေလွာ္။ သာယာ ပန္းေျမတုိင္ ေမာင္ေပါတို႔က ျပသခ်ေပးရသည့္ လုပ္ေျမ၊ ေနေျမနယ္သည္။ ၿမိဳ႕အေနာက္က ေဇာင္းပေလေျမတြင္ အေရွ႕ကို ေကာင္းပုံ လယ္ကန္သင္း႐ိုးအထိ၊ ေျမာက္ကို ဆိပ္ပင္အထိ၊ ေတာင္ကိုရဲစုံ ေမာင္ပန္းခိုင္တုိ႔ လယ္အထိ၊ အေနာက္ကို ေမာင္ထြန္းခိုင္ ေျမအထိ။ ေျမာက္သလဲေရက် အထိ ေပးခ်သနားေတာ္မူ၍ ေနထိုင္လုပ္စား ထမ္းရြက္ရပါသည္။

( မူရင္းစာလုံးေပါင္းအတုိင္း ျဖစ္ပါသည္။)

စားေျမဆုိသည္မွာ – မင္းမူထမ္းတုိ႔အား လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရန္ မင္းဧကရာဇ္က ခ်ထားေပးအပ္ေသာေျမျဖစ္ပါသည္။  (အုပ္ခ်ဳပ္ပုံစာတမ္း ပဥၥမတြဲ)။

ေနေျမဆိုသည္မွာ – ေနထိုင္ရန္အတြက္ မင္းက ခ်ထားေပးအပ္ေသာေျမ ျဖစ္ပါသည္။ (ဇမၺဴဒီပဦးေဆာင္က်မ္း)

ဤစစ္တမ္းတြင္ ေသြးေသာက္ႀကီး၊ လက္်ာေထာင္မႉး၊ ၿမိဳ႕သူႀကီး၊ ေခါင္းႀကီး၊ လႊဲေခါင္း၊ တစ္ေထာင္မႉး၊ အၾကပ္၊ ၿမိဳ႕စစ္ကဲႀကီး၊ ေကာင္တာ ရွည္မႉး၊ ကေလတိုက္မႉး၊ ျပည္စုိးဟူသည့္ ရာထူးဆုိင္ရာ အေခၚအေ၀ၚ မ်ားကို ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ ေမာင္ရာေကာ္ (ရာကြတ္)ႏွင့္ ေမာင္ရာစီ (ရာစင္)အမည္မ်ားမွာ အရဗီအမည္ရင္းအတိုင္း ျဖစ္သည္။

မွတ္ခ်က္-  ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္ ေရးသားျပဳစုေသာ တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ စာျပဳစာဆို ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား (၂) မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။