ဘာသာျပန္ ၀တၳဳဆရာ အမူၾကင္

.ေမ ၁၉၊ ၂၀၁၄
.ေရးသားျပဳစုသူ- ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္

အမည္ရင္း ဦးၾကင္ျဖစ္သည္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ကုန္း႐ိုးရပ္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ဘႀကီးေတာ္ စစ္ကိုင္းမင္း လက္ထက္ ပုဂံၿမိဳ႕၀န္ ဦးေပတလူ၏ ေျမးေတာ္စပ္သည္။ မိဘမ်ားမွာ ျမတ္ဆုရလကၤာက်မ္းျပဳ ဂႏၱ၀င္စာဆုိ ေက်ာ္ဟာဂ်ီမွန္ႏွင့္ ေဒၚဆင့္တုိ႔ျဖစ္သည္။ ဖခင္ဟာဂ်ီမွန္သည္ စစ္ကိုင္းမင္း လက္ထက္ အင္း၀ၿမိဳ႕တြင္ ဖြားျမင္ သူျဖစ္သည္။ ဟာဂ်ီမွန္သည္ ျမန္မာ၊ အူရဒူ၊ အရဗီ၊ ဖာရစီ ဘာသာရပ္တုိ႔ဩ ႏွံ႔စပ္သည္။ ေလးနက္ေသာ သေဘာတရား မ်ားကို ျမန္မာကဗ်ာျဖင့္ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့သည့္ ဂႏၱ၀င္စာဆုိႀကီးျဖစ္သည္။

ဘမ်ဳိးဘိုးတူ ဆိုသကဲ့သို႔ အမူၾကင္သည္ ကစ္စြာစြလ္ အံေဗ်ယာ နဗီ ၁၂၄၀၀၀ ေက်ာ္တုိ႔၏၀တၳဳအမည္ျဖင့္ မဟာ၀င္ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ က်မ္းကို ျပဳစုခဲ့သည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္ ႏူရီေတာ္အေၾကာင္းမွ တမန္ေတာ္ ႏူဟိုသခင္အထိ ျဖစ္စဥ္ေတာ္မ်ားကုိ ေဖာ္ျပထားသည္။ ရစူလြလ္လာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏ ႏူရီေတာ္ အေၾကာင္းႏွင့္ ေအဇာေဇလ္၏ ကစ္စြာ၊ အာဒမ္ ပိုင္ဂံဗရ္၏ကစ္စြာ၊ ရွစ္သ္ပိုင္ဂံဗရ္၏ကစ္စြာ၊ အစ္ဒရစဩပိုင္ ဂံဗရ္အေၾကာင္း ႏူဟြန္ပိုင္ဂံဗရ္ အေၾကာင္းဟူ၍ ကစ္စြာငါးခုကို မူရင္း အူရဒူ ဘာသာမွ တစ္ဆင့္ျပန္ဆုိျပဳစုထားျခင္းျဖစ္သည္။

၀တၳဳတစ္ေနရာ၌ ကူကဗ္ဖြ ေတာင္စဥ္ခုနစ္ထပ္အေၾကာင္းကို တင္ျပရာတြင္ –

    “ေတာင္စဥ္ခုနစ္ထပ္၏ ႀကီးက်ယ္ထူးဆန္း၊ မခန္းအ့ံဖြယ္၊ အသြယ္သြယ္ အေၾကာင္းမ်ားကို ကြဲျပားျခားနားစြာ သိၾကေစရန္၊ မိုဟမမဒ္ သခင္ ဘႀကီးေတာ္ အၿမီရ္ဟမမဇဟ္ သခင့္ရာဇ၀င္ ၀တၳဳေတာ္ႏွစ္တြဲကို မႏၱေလးၿမိဳ႕ ၈၃ လမ္း၊ တုိက္တန္းရပ္၊ တိုက္နံပါတ္ ၄၀ ေနစာအုပ္သည္ ေမာင္ကာစင္ ထံဩ ၀ယ္ယူ ၾကည့္႐ႈၾကပါ”

ဟု ၎မႊန္းထားသည္။

အၿမီရ္ဟမၼ္ဇာဟ္ ရာဇ၀င္၀တၳဳေတာ္ကို ၁၉၀၂ ခုႏွစ္ မတိုင္မီက ေရးသားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဆရာၾကင္၏ ဘာသာျပန္၀တၳဳသည္ အၿမီရ္ဟမ္မဇာဟ္ ၀တၳဳေတာ္ႀကီး ထြက္ေပၚၿပီးမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ၀တၳဳ ျဖစ္သည္ဟု သိိႏိုင္ပါသည္။ က်မ္းျပဳသူ အမူၾကင္ကိုယ္တိုင္ကလည္း မိမိ၀တၳဳကို ၁၂၆၅ ခု နတ္ေတာ္လတြင္ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀သည္။ ၀ယ္ယူ အားေပးၾကသူမ်ားသျဖင့္ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ ၁၂၇၀ ျပည့္ႏွစ္ တေပါင္းလတြင္ ထပ္မံပုံႏွိပ္ ေၾကာင္း-

“ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၆၅ ခု၊ နတ္ေတာ္လအတြင္း၊ ဟာဂ်ီ မွန္၏သား ေမာင္ၾကင္က၊ ဤကစ္စြာစုကို ျမန္မာလုိ ထုတ္ႏုတ္ျပန္ဆုိ ေရးသားစီစဥ္ သည့္အတိုင္း စက္တင္ပုံႏွိပ္ ေရာင္းခ်ရာ ၁၂၇၀ ျပည့္ႏွစ္အတြင္းတြင္ ႐ိုက္ႏွိပ္ထားရွိသမွ် စာအုပ္ အေရအတြက္မ်ားစြာ ကုန္ေရာင္းခ်ရသျဖင့္ ေနာက္ထပ္ မွာထားသူ မိတ္အမ်ားတုိ႔ ေကာင္းမြန္ရွင္းလင္းစြာ ၀ယ္ယူၾကည့္႐ႈၾကရန္ နီယပ္ဆြာေလဟာ ေစတနာေကာင္းေရွ႕ထား၍ အထက္မွားယြင္းေသာ စာေန စာသားတုိ႔ကို ဆိုင္းတန္းေမာင္လွတင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ၾကပ္ တည္းျဖတ္ သုတ္သင္ေစၿပီးလွ်င္ ၁၂၇၀ ျပည့္ တေပါင္းလအတြင္းတြင္ စက္တင္ပုံႏွိပ္ေအာင္ျမင္ ၿပီးစီးပါေၾကာင္း”

ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ကိုလိုနီေခတ္ဦးပိုင္း ဘာသာျပန္ လက္ရာအျဖစ္ မွတ္တမ္းျပဳႏိုင္ပါသည္။ မူရင္းအေၾကာင္းအရာက ျပည္သူတုိ႔အထူး ႏွစ္လုိေသာ၊ လုိအပ္ေသာ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သျဖင့္-

ခလီဖြာဘဒရြတ္ဒင္ ဦးျမစ္က ၁၂၉၃ခု (၁၉၃၁)တြင္ လည္းေကာင္း၊ ဆရာဦးထြန္းႂကြယ္က အစၥလာမ္ေပါင္းခ်ဳပ္က်မ္း အမည္ျဖင့္ ၁၉၄၀ ျပည့္ ႏွစ္တြင္ လည္းေကာင္း၊ ေမာင္ေမာင္ခင္(မန္း)က မဟာ၀င္က်မ္းအမည္ျဖင့္ ၁၉၉၀ခုႏွစ္တြင္ လည္းေကာင္း ကိုယ့္နည္း ကိုယ္ဟန္ျဖင့္ ထပ္မံဖန္တီး ေရးသား တင္ျပၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေအာင္ျမင္ၾကပါသည္။

အမူၾကင္သည္ မိမိ၏ ၀တၳဳတြင္ “အာယတ္ေတာ္ ႏွင့္ သိရသည္”၊ “တဖြေစရ္ အလိုကား”၊ “ေရ၀ါယပ္ ျပဳသည္”၊ “ေရ၀ါယပ္ ရွိသည္မွာ”၊ “အိုလ္မာ တုိ႔အဆိုမွာ”၊ “ဟဒစ္ဆ္ေတာ္ တြင္ ေဟာေတာ္မူ၍” စသည့္ စကားမ်ားျဖင့္ ကုရ္အာန္ဟဒီးဆ္ ေဖကာဟူသည့္ ခိုင္မာသည့္ အေထာက္အထားမ်ားျဖင့္သာ ေရးသည္။ မိမိစိတ္ကူးျဖင့္ ခ်ဲ႕ခ်ဲ႕ထြင္ထြင္ ေရးသားျခင္းမျပဳေၾကာင္း သိရွိေစသည္။

အမူၾကင္၏လက္ရာတြင္- ကြဒ္ဒရပ္ေတာ္၊ မုိရွာေဟဒါျပဳ၊ တစဗ်ီ ျပဳ၊ တြ၀ဖ္လွည့္၊ စိဂ်ဒါျပဳ၊ ေအဗာဒတ္ျပဳ၊ ဒြႏၷယာ၊ ေလာင္ကလာမ္၊ အာယတ္ေတာ္၊ တဖြေစရ္၊ ဗဟစ္ရွ္၊ မိုနာဂ်တ္၊ ေအလင္မ္၊ ဗကာ၊ ဗႏၷာေက်တတ္ဘ္၊ ကယမ္ျပဳ၊ ရကူျပဳ၊ ကေအဒါ၊ အဒဘ္မ်ား၊ ကစ္စြာျပဳ၊ ဂိုနာဂါရ္၊ ဗရကတ္ရွိ၊ ဗဟစ္ရွ္၊ အုိလမာ၊ စြရ္မာ၊ စလာမ္၊ အမလ္နာမာ၊ ေယာင္မလ္ၿမိဇဘ္၊ အာေခရ္ ဇမာနာ၊ ေတာင္ဘာကဗူလ္စသည့္ အရဗီ ေ၀ါဟာရမ်ားကို ေဖာေဖာသီသီ သုံးသည္။ မက္မက္ေမာေမာသုံးသည္။

အျပစ္ဂြႏၷာ၊ ဆုေတာင္းေမတၱာဒိုအာ၊ စြဗရ္သည္းခံတရား၊ နဲအမတ္ စည္းစိမ္၊ ေက်းဇူးေတာ္တင္ျခင္း ႐ွီကြရ္ပိုင္ဒါဖန္ဆင္း၊ ဘီလူးသဘက္ ေဒေယာင္၊ နတ္သမီးဟု ဆိုအပ္ေသာ ပရီ၊ ဒိုဇခ္မီးငရဲ၊ ခ်ီးျမွင့္ေထာမနာ  တစမ်ိယာ၊ တဂ်ံလီယပ္ပူျပင္းသည့္ ေရာင္ျခည္ေတာ္၊ ကိုရအံက်မ္းေတာ္၊ ကိုယ္စားလွယ္ခလီဖြာ၊ ယာရဗ္ေမြးျမဴ ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာအရွင္၊ မရ္တဗာ ႀကီးျမတ္ျခင္း၊ ဟိုရ္နတ္သမီး၊ အစြာဒုတ္၊ ၀ိဥာဥ္႐ူဟ္စသည့္ စကားသုံးမ်ား လည္းပါရွိပါသည္။ ျမန္မာစာေပ ဖြံ႕ၿဖိဳးေ၀ဆာလာေအာင္ ထည့္၀င္မႈမ်ားဟု ယူႏိုင္ပါသည္။

ရစူလြလ္လာ၊ အာဒမ္ပိုင္ဂံဗရ္၊ ရွစ္သ္ပိုင္ဂံဗရ္၊ အစ္ဒရစဩပိုင္ဂံဗရ္၊ ႏူဟြန္ပုိင္ဂံဗရ္၊ အစ္ဟတ္နဗ်ီ၊ အစၥမာေအလ္နဗ်ီ စသည္ျဖင့္ ရစူ၊ နဗ်ီ၊ ပိုင္ဂံဗရ္ ဟု မူရင္းအတုိင္း တစိုက္မတ္မတ္ သုံးျခင္းမွာ ထူးျခားပါသည္။ ေႏွာင္းသူတုိ႔က တမန္ေတာ္ဟု အစဥ္တစိုက္ ေဖာ္ျပသည့္ ေ၀ါဟာရ ျဖစ္ပါ သည္။

အာဒမ္၊ အစ္ဗလစ္၊ ခ်စ္သား၊ အဗ္ဒြလာ၊ နာမရြတ္၊ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတုိ႔ စသည့္ အာလပနပုဒ္မ်ားကား က်မ္းျပဳ၏ ျမန္မာမႈအေလ့အလာ ကို ေဖာ္ျပေနသည္ဟု ဆုိႏိုင္ပါသည္။

ဖြရစ္ရွ္တာမ်ား အရွင္ျမတ္အား ခဏမလပ္ ေအဘာဒတ္ႏွင့္ မုိးေကာင္းကင္မွ ခ၀ပ္ေနေၾကာင္းကို ေဖာ္က်ဴးၿပီး

“ယခုဆိုခဲ့ေသာ ဖြရစ္ရွ္တာမ်ားအား စာနာအေၾကာင္း၊ စဥ္းစားေကာင္းလွ၊ ဦးခါင္းမႂကြ၊ တသမလပ္၊ ေအဘာဒတ္ ႏွင့္၊ မျပတ္ေနရန္၊ ထိုက္တန္ေခ်၏။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ သူေတာ္ ေကာင္းအေပါင္းတုိ႔၊ တစ္ဦးတစ္ဦး၊ တုိက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ၿပီးလွ်င္၊ မေကာင္းဟာျဖတ္၊ ေကာင္းရာကပ္ဖို႔၊ တရားပညတ္၊ ထင္လ်ား လပ္ေသာ၊ ငါးရပ္နမာဇ္၊ မပ်က္ဖတ္ျခင္း၊ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ၊ ျမတ္႐ိုဇာကို၊ ေကာင္းစြာတစ္လ၊ ေစာင့္ထိန္းၾကျခင္း၊ စရိတ္စက၊ ဓနေၾကးေငြ၊ ကုန္ႏိုင္ေပက၊ မေသြမကြက္၊ တစ္သက္တစ္ခါ၊ ျပဳစရာဟဂ္်၊ ၿမိဳ႕ျမတ္မကာ၊ ကအဗာေတာ္သို႔ သြားျခင္း၊ ေၾကးေငြသြယ္သြယ္၊ ျပည္ႂကြယ္သည့္ခါ၊ ျမတ္ရွရာႏွင့္၊ ညီစြာမလြဲ၊ ဆင္းရဲပင္ပန္း၊ ႏြမ္းနယ္ ဒုကၡ၊ မရွိသူတို႔အား၊ ဇကတ္ ခိုင္ရတ္ျပဳျခင္း၊ ညဥ့္ေန႔မျခား၊ အားလပ္သမွ်အခ်ိန္တြင္၊ ဇေက်ရ္ျပဳျခင္း၊ တစဗ်ီျပဳျခင္းမ်ားႏွင့္ အနည္းငယ္မွ်၊ ေအဘာ ဒတ္ဟူ၍၊ ထင္မွတ္ၿပီးေသာ္၊ ဖြရစ္ရွ္တာမ်ားကို အားက်လ်က္ အမလ္ ေအဗာဒတ္ျပဳၾကမွသာ၊ အင္စံလူျဖစ္ က်ဳိး နပ္ေခ်မည္။     သတိတရား မယြင္းမွားဘဲ၊ ေရွ႕ထား၀ီရိ လုံ႕လဖိလ်က္၊ တည့္တည့္မတ္မတ္၊ ေအဘာဒတ္တြင္၊ သက္၀င္ကိုးစား၊ ႀကိဳးစားႀကိဳးကုတ္၊ အားထုတ္ ေစရန္၊ ရည္သန္စိတ္ထားႏွင့္ သတိေပးစကား ေရးသားေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ (၁၈)”

ဟု ဆုိထားသည္။

ကဗ်ာဆန္ေသာ ကာရန္ေဖာက္စကားေျပျဖစ္၍ ရြတ္ရလြယ္သည္။ နာရ ခ်ဳိၿမိန္ပါသည္။ မွတ္ရလြယ္သည္။ က်မ္းျပဳသူ၏ ဖခင္ႀကီး ဂႏၱ၀င္ စာဆုိ၏ ကဗ်ာမ်ားကို အမွတ္ရေစသည္။

က်မ္းျပဳအမူၾကင္၏ လက္ရာမ်ားတြင္ ဂန္ဂြ်လ္အာရတ္ရွ္ ဒိုအာလည္း ပါ၀င္ေၾကာင္း၊

“ကၽြႏ္ုပ္တို႔၊ အရင္ထုတ္ႏုတ္ပုံ႐ိုက္ထားေသာ ဂန္ဂြ်လ္ အာရရွ္ဒိုအာဘုတ္အုပ္”

ဟု ဤက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပခ်က္အရ သိရပါသည္။

အမူၾကင္သည္ မိမိနည္း မိမိဟန္ျဖင့္ ကိုလုိနီေခတ္ဦး ဘာသာျပန္ က႑ကိုႂကြယ္၀ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္ဟု ဆုိႏိုင္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္-  ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္ ေရးသားျပဳစုေသာ တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ စာျပဳစာဆို ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား (၂) မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။