The Right Time News: စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းၿပီးေသာ္လည္း ဘြဲ႕လက္မွတ္ မရသည့္ မသႏၲာဦး၏ ရင္ဖြင့္စကား

The Right Time News
Vol-2,No-17

RTN။ ။ သမီးအမည္နဲ႔ ေမြးရာဇာတိေလး ေျပာ ပါဦး။

သႏၲာဦး။ ။ သမီးနာမည္က မသႏၲာဦးပါ။ မြန္ျပည္ နယ္၊ က်ိဳက္မေရာၿမိဳ႕နယ္၊ နတ္စမ္းေက်းရြာမွာ ေမြး ပါတယ္။ အေမက ေမာ္လၿမိဳင္သူပါ။ အေဖက နတ္စမ္းရြာကပါ။

RTN ။ ။သမီး စီးပြာေရးတကၠသိုလ္ တက္ခြင့္ရၿပီး ဘြဲ႔လက္မွတ္ မရဘူးဆိုတာ ေလး ရွင္းျပပါဦး။

သႏၲာဦး။ ။ သမီးက ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ တကၠသိုလ္ ဝင္တန္းေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ကို တက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသံုးႏွစ္တက္ခဲ့ၿပီး ဘြဲ႕ လက္မွတ္ မဆိုထားနဲ႔ ေထာက္ခံခ်က္ တစ္ခုေတာင္ မရွိပါဘူး။ အလုပ္ဝင္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ေထာက္ခံခ်က္ မရွိတ့ဲအတြက္ ဘယ္သူကမွ သမီးကို အသိမွတ္မျပဳၾက ပါဘူး။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္၊ ဆယ္ေလးႏွစ္ေလာက္ထိ ပညာသင္ခဲ့ရၿပီး ဒီပညာန႔ဲ အလုပ္တစ္ခုမရတဲ့ အျပင္ဘြဲ႕လက္မွတ္မရတဲ့အတြက္ အမ်ားႀကီးဝမ္း နည္း ခံစားရပါတယ္။

RTN ။ ။ တကၠသိုလ္က ဘာျဖစ္လို႔ ဘြဲ႕လက္မွတ္ မေပးတာလဲ။

သႏၲာဦး။ ။ သမီးအေဖက ႏိုင္ငံသားမဟုတ္လို႔ဆိုၿပီး ဘြဲ႕လက္မွတ္ထုတ္ မေပးတာလို႔ ေျပာပါတယ္။ အေမကႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကဒ္ျပားရွိပါတယ္။ အေဖ့ကိုလည္း သက္ေသခံကဒ္ျပား ထုတ္ေပးၿပီးသားပါ။ သမီး အေဖရဲ႕ ဘိုးေဘးေတြကတည္းက ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္း မွာ ေနခဲ့ၾကတာပါ။ အခုခ်ိန္ထိလည္း သမီးကို မွတ္ပံုတင္ကဒ္ျပားထုတ္ မေပးေသးပါဘူး။

အနည္းဆံုး ေက်ာင္းမွာ (ႏုိင္) မွ မဟုတ္ဘူး။ ဧည့္၊ က်ဴး၊ ႏိုင္သံုးခုလံုး ရတယ္။ ဧည့္ႏိုင္ငံသား ဧည့္ကဒ္လည္း ရတယ္။ ႏိုင္ငံသားျပဳလည္း ရတယ္။ ႏုိင္ကဒ္လည္း ရတယ္။ လဝကကို သမီးအမ်ား ႀကီးေျပာၾကည့္ ပါတယ္။ ဧည့္ လည္း မလုပ္ေပးႏုိင္ဘူး။ ျပဳလည္း မလုပ္ေပးႏုိင္ဘူး။ ႏိုင္လည္း မလုပ္ေပးႏုိင္ဘူး။ ဘာမဆို ဧည့္ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ လက္မွတ္ေလးရရင္ ေတာင္မွ သမီးတို ႔ဒီဘဲြ႕လက္မွတ္ကို ထုတ္လို႔ရတယ္ေပါ့။

ၿပီးေတာ့လည္း သမီးမွာ သတင္းစာ တစ္ခုေတာ့ သိမ္းထားတယ္။ လဝကက ၁၉၈၂ ခုႏွစ္မွာ ဆိုရင္ ေပါ့ေနာ္ သံုးေထာင့္ခ်ဳိးေတြ ေျပာင္းလဲႏုိင္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အဲဒီသတင္းေလးေတြ႕ေတာ့ အဲဒီသတင္းစာ သမီး သိမ္းထားတယ္။ သူတို႔လဝကက ဘာမွမေျပာေတာ့ သမီးလည္း ေသခ်ာေတာ့ နားမလည္ဘူး။ သူတို႔ ဥပေဒေတြက်ေတာ့ ကိုယ္လည္း နားမလည္ဘူးဆိုေတာ့။

သမီး ဘဲြ႕ေဖာင္သြားတင္တုန္းကဆိုရင္ သမီး ေတာ္ေတာ္ေလး အသနားခံၿပီးေတာ့ သမီးေထာက္ခံ ခ်က္သြားယူတယ္။ (လဝက) ကလည္း သူ မထုတ္ ေပးႏုိင္ဘူး ေထာက္ခံခ်က္ေတာ့ လုပ္ေပးတယ္။ ဘဲြ႕ ေဖာင္တင္ေတာ့ စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ဝန္ထမ္းေတြက သမီးအဲဒီ ေထာက္ခံခ်က္ေလးျပေတာ့ ”နင္ေထာက္ ခံခ်က္ မလိုအပ္ဘူး”ဆိုၿပီးေတာ့ သမီးေထာက္ခံခ်က္ ကို လြင့္ပစ္လိုက္တယ္။ ”အဲဒါဆိုရင္သမီးတို႔ ဘဲြ႕ေဖာင္ေတာင္ေလွ်ာက္ လို႔မရေတာ့ဘူးလား”လို႔ ေျပာေတာ့။ ”ေလွ်ာက္ခ်င္ရင္ ေလွ်ာက္လို႔ရတယ္။ နင္တို႔ေတြကရမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့” အဲဒီလိုမ်ဳိးေျပာ တယ္။ အဲဒီေတာ့ သမီးကလည္း ”ရရ၊ မရရ ဘဲြ႕ေဖာင္တင္မယ္”သမီးတင္ခဲ့လိုက္တယ္။ ပထမ ေတာ့ ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနားေတာင္ တက္ခြင့္ မရွိဘူးလို႔ေျပာတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ အစမ္းေလ့က်င့္ ရက္ေန႔ေတာင္ မေသခ်ာဘူး။ အခ်ိန္ျပည့္တက္ခြင့္ရ မရမေသခ်ာေသးဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနား တက္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။ ”နင္တို႔ေတြ မွတ္ပံုတင္မရွိဘူးဆိုရင္ ဘဲြ႕အခမ္းအနားေတာင္ တက္ခြင့္မရွိဘူး”လို႔ ေျပာတယ္။ ဘဲြ႕လက္မွတ္လည္း မေပးဘူး။

ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္တက္ခြင့္လည္းရတယ္။ စင္ေပၚ အထိလည္း ပါေမာကၡခ်ဳပ္ကေပးေတာ့ ဘြဲ႔လက္မွတ္ ထည့္ထားတဲ့ လယ္သာအဖုံးကို သမီးတို႔လည္း ကိုင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ သမီးတို႔ကို ေပးတဲ့လက္မွတ္ ထဲမွာ ဗလာျဖစ္ေနတယ္။ အထဲမွာ ဘာမွမပါဘူး။

RTN ။ ။သမီးေက်ာင္းဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက စီးပြားေရး တကၠသိုလ္က ျငင္းပယ္ တာရွိသလား။

သႏၲာဦး။ ။ သူတုိ႔ဘာမွမေျပာဘူး။ ဘဲြ႕မရႏိုင္ဘူးလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာသမီးတို႔ ကိုေျပာခဲ့မယ္ဆိုရင္ သမီး ဒီ တကၠသိုလ္ကို မတက္ေတာ့ဘူး။ တျခားဘဲြ႕ရႏိုင္တဲ့ တစ္ခုခုကိုပဲတက္မွာေပါ့။ အဲဒီလိုမူေတြ ထုတ္ထား တယ္ဆိုရင္ မတက္ပါဘူး။ မသိဘဲနဲ႔ ဒီေက်ာင္းကို ဆက္တက္ၾကေတာ့ ေနာက္ဆံုးေက်ာင္းၿပီး သြားလို႔ ဘဲြ႕လက္မွတ္မရေတာ့ ဘာမွမထူးဘူး။ ပညာမတတ္ သလိုျဖစ္သြားတယ္။ ကုန္က်စရိတ္ေတြလည္း မ်ားပါသည္ ကုိယ္ကနယ္ကေနတက္တဲ့ ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ဆိုတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ စားေရးေသာက္ေရး၊ ေနေရထိုင္ေရး စရိတ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ကုန္ပါ တယ္။

RTN ။ ။ ဘြဲ႔လက္မွတ္မရေတာ့ သမီးအခု ဘာ ေတြလုပ္ေနလဲ။

သႏၲာဦး။ ။။အခုေတာ့စက္ခ်ဳပ္ေနရတယ္။ ဘဲြ႔လက္ မွတ္ ရမယ္ဆိုရင္ အျခားအလုပ္ေတြ လုပ္ကိုင္ခြင့္ရမွာ ေပါ့။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့သြားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔ ေနာက္ဆံုး သမီးစက္ခ်ဳပ္ အတတ္ပညာကို သင္လုိက္ တယ္။ သမီးဘဝအတြက္ အခြင့္အလမ္း တစ္ခုခု ရႏိုင္ ေအာင္ အေျခခံအလုပ္တစ္ခုအေနနဲ႔ လုပ္တာပါ။ တကယ္လို႔ ဒီဘဲြ႕လက္မွတ္ တစ္ခု ရခဲ့မယ္ဆုိရင္ သမီး မွာရည္မွန္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ဆိုတာ သမီးသင္တန္းေတြ ဆက္တက္မယ္ အလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္မယ္။ သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြ B.Com ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ အမွတ္စာရင္းေတြ ထုတ္ၿပီးေတာ့ CPA ေတြဆက္တက္ၾကတယ္။ CPA ရၿပီး စာရင္းစစ္လုပ္ၾကတယ္။ အခုသမီး ဒီေန႔ပဲ ၾကားခဲ့တယ္။ ဘယ္ကုမၸဏီမွာလည္း မသိဘူး။ စာရင္းစစ္ ဝင္လုပ္ေတာ့ လစာေကာင္းေကာင္း ရၾက တယ္။ သမီးလည္း စဥ္းစားမိတယ္ ငါလည္း ဘဲြ႕လက္မွတ္ထုတ္လို႔ရတယ္ဆိုရင္ CPA ဆက္ တက္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုဝင္ေငြေတြ ရွာႏိုင္တယ္လို႔ ဘဲြ႕လက္ မွတ္မရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သမီးအတြက္ အခြင့္ အေရးေတြ အားလံုးဆံုး႐ႈံးသြားတယ္။

ဒီႏိုင္ငံမွာ ေမြးလာတဲ့ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႕ သမီးလိုဘဲ တျခားသူေတြ လည္း ခံစားၾကရမွာပဲ။အဲလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ကိုယ္ခဲြျခားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တအားပဲစိတ္အားငယ္မိတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးမျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။ အားလံုးကိုတန္း တူညီတူ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ႔ ေက်ာင္းတိုင္းကို တက္ခြင့္ရေစခ်င္တယ္။ အဲလိုအပိတ္အပင္ အတား အဆီးေတြမရွိရင္အားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာရမယ္။ ထြန္း ေပါက္တဲ့သူေတြလည္းတကယ္ေပၚထြက္လာ မွာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ အတိုင္း ကိုယ့္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြျဖစ္လာၾကမွာပါ။ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အပိတ္ပင္ေတြ မရွိေစခ်င္ဘူူး။

မသႏၲာဦးအဘိုး ဦးပြတ္တီး၏ ေျပာစကားမ်ား
——————————————
RTN ။ ။ အဘက မသႏၲာဦးနဲ႔ ဘာေတာ္သလဲ။

ဦးပြတ္တီး။ ။ အဘနာမည္က ဦးပြတ္တီး။ မသႏၲာဦးရဲ႕ အဘိုးေတာ္ပါတယ္။ မသႏၲာဦး ဖခင္ရဲ႕အေဖပါ။ အသက္ ၇ဝ ရွိပါၿပီ။

RTN ။ ။ အဘကုိ ဘယ္မွာေမြးသလဲ။ အဘရဲ႕ အေဖ၊ အေမ၊ အဘိုးေတြေရာ ဘယ္မွာေမြးတာလဲ။

ဦးပြတ္တီး။ ။ က်ိဳက္မေရာၿမိဳ႕နယ္၊ နတ္စမ္းအုပ္စု၊ ဘိန္းေဗ်ာေက်းရြာမွာ ေမြးတာပါ။ အေဖ၊ အေမေရာ၊ အဘိုး၊ အဘြားေတြပါ အဲဒီမွာ ေမြးတာပါ။ အဘိုးက အသက္ ၉ဝ ေလာက္ထိ အသက္ရွည္ခဲ့တာ။

RTN ။ ။ ႏို္င္ငံသားျပဳခြင့္ မေလွ်ာက္ခဲ့ဘူးလား။

ဦးပြတ္တီး။ ။မေလွ်ာက္မိဘူး။ အေဖ တို႔တုန္းက ႏွစ္ေခါက္ခ်ိဳး၊ ကြၽန္ေတာ့္ က်ေတာ့သံုးေခါက္ခ်ိဳး၊ ကြၽန္ေတာ့္သား သမီးေတြ လက္ထက္က်ေတာ့လည္း သံုး ေခါက္ခ်ိဳးရတယ္။ သူတို႔ေပးတဲ့ ပန္းေရာင္ ရယ္၊ အစိမ္းရယ္၊ အျပာရယ္သံုးမ်ဳိး ျပတယ္။ အစိမ္း၊ အျပာကို သူတို႔ (လဝက) အသံုး မျပဳေတာ့ပါဘူး။ မူရွိတယ္ဆိုၿပီး (လဝက) ကေန ထုတ္ျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမူ တစ္ခုရႏိုင္ ေအာင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ ေတာင္းခံတာ သူတို႔ ေျပာင္းလဲမေပးပါဘူး။

RTN ။ ။အခုလို ေျမးေလး ဘြဲ႕လက္မွတ္မရတဲ့ အေပၚ ခံစားမႈေလး ေျပာျပပါဦး။

ဦးပြတ္တီး။ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျမးေလးဟာ စာကို ႀကိဳးစားတာ့ သူငယ္တန္းကေန တစ္ႏွစ္တည္းႏွစ္ခ်င္း ေပါက္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အခုလိုအခ်ိန္မွာဘဲြ႕ လည္း မရတဲ့အေပၚမွာ သူ႔အတြက္အမ်ားႀကီး ဝမ္း နည္းတယ္။ ပညာသင္ၿပီး အက်ဳိးမရွိတဲ့ ပံုစံျဖစ္သြား တာေပါ့။

Link