ေအာင္ဒင္ – အမုန္းတရားမ်ားျဖန္႕ေဝျခင္းႏွင့္ ဥပေဒျပဳတားျမစ္ျခင္း

(ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၄၊ အမွတ္ ၂၀၅၊ ဇူလိုင္လ ၁၇ ရက္ေန႕၊ ၂၀၁၄၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၈/၂၂)

 ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကို အနီးၾကည့္ အေ၀းၾကည့္ – ၇၀

မေကာင္းဆိုးဝါးအင္အားစုၾကီးတစ္ခုက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႕ ဖန္တီးလံႈ႕ေဆာ္ေနတဲ့ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံကို အရိပ္မဲၾကီးနဲ႕ လႊမ္းမိုးေနတာၾကာပါျပီ။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂ ရက္ကေန ၅ ရက္အတြင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့  ယဥ္ေက်းမႈျမိဳ႕ေတာ္ မႏၱေလးမွာ မခိုင္လုံတဲ့ ေကာလာဟလေတြကို အေျချပဳျပီး ဗုဒၶဘာသာဝင္လူမ်ားစုက အစၥလမ္ဘာသာဝင္ လူနည္းစုကို အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္တဲ့ ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္း တစ္ခု ဆိုးဆိုးဝါးဝါးျဖစ္ပြါးခဲ့ပါတယ္။ ေလးရက္ၾကာအၾကမ္းဖက္မႈေတြအတြင္းမွာ လူႏွစ္ဦး အသတ္ခံရျပီး လူ ၂၀ ေက်ာ္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရလို႕ အေဆာက္အအံု၊ ယဥ္ပ်က္စီးမႈေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိခဲ့ပါတယ္။ အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႕ မႏၱေလးတိုင္းေဒသၾကီးအစိုးရက ဇူလိုင္လ ၃ ရက္ေန႕ကစလို႕ မႏၱေလးခ႐ိုင္ (၆) ျမိဳ႕နယ္မွာ ပုဒ္မ (၁၄၄) ညမထြက္ရအမိန္႕ထုတ္ျပန္ခဲ့ရျပီး ဇူလိုင္ ၅ ရက္ေန႕မွာ ညမထြက္ရအမိန္႕ကို ပုသိမ္ၾကီးျမိဳ႕နယ္အထိ တိုးခ်ဲ႕ခဲ့ရပါတယ္။

ပဋိပကၡျဖစ္ပြါးပံုကလည္း ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံးက ရခိုင္ျပည္နယ္၊ မိတီၳလာ၊ လား႐ိႈး၊ စတဲ့ အျခား ေဒသေတြမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ပံုစံအတိုင္းပါပဲ။ ဘာသာျခားမ်ားက ဗုဒၶဘာသာမိန္းကေလးတစ္ဦးကို မုဒိန္းက်င့္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားက အရင္ျဖန္႕ခ်ီတယ္။ အယံုလြယ္သူေတြက ဆက္ျပီး ျဖန္႕ခ်ီတယ္။ ေသြးဆူသူေတြက လက္နက္ရွာ၊ အုပ္စုဖြဲ႕ျပီး နီးစပ္ရာ ဘာသာျခားေတြကို တိုက္ခိုက္တယ္။ ဘာသာျခားေတြပိုင္တဲ့ အေဆာက္အအံုေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြကို လုယက္ဖ်က္ဆီးတယ္။ ဘာသာျခားေတြကလည္း ျပန္လည္တိုက္ခိုက္တယ္။ လူစုလူေဝးနဲ႕၊ လက္နက္ေတြနဲ႕ တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးေနၾကတာကို ေဒသအာဏာပိုင္ေတြ၊ လုံျခံုေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြက မတားဆီးႏိုင္ၾက။ အေျခအေနအေတာ္ဆိုးလို႕ မီဒီယာနဲ႕ ျပည္သူေတြ ဝိုင္းေအာ္ၾကမွ ညမထြက္ရအမိန္႕ထုတ္၊ လုံျခံုေရးအင္အားတိုးခ်ဲ႕၊ ရမ္းကားေနဆဲလူအခ်ိဳ႕ကို ဖမ္းဆီး၊ ဘာသာေပါင္းစံုက ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုေခၚျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေတြေဟာ၊ ျပီးေတာ့ “ျမိဳ႕ခံေတြမပါပါဘူး၊ အျပင္လူေတြ လာလုပ္သြားတာပါလို႕” ေျဖရွင္းၾကျပန္ပါတယ္။ ဘဝသံသရာဆိုတာ ဒါကိုေခၚတာမ်ားလား။ ဒါဆို မႏၱေလးျပီးရင္ ဘယ္ျမိဳ႕အလွည့္က်မလဲ။ မေကာင္းဆိုးဝါးအင္အားစုၾကီးကေတာ့ အကုသိုလ္ယႏၲရားၾကီးကို ဆက္လက္ေမာင္းႏွင္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အႏွံ႕အျပားမွာ အမုန္းတရားေတြကို ျဖန္႕ျဖဴးလို႕ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေရးကို ဖ်က္ဆီးေနဦးမွာပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာပိုင္မ်ားက ဒီမေကာင္းဆိုးဝါးအင္အားစုၾကီးကို ရဲရဲရင့္ရင့္ေဖာ္ထုတ္ျပီး ျပတ္ျပတ္သားသားအေရးမယူသ၍ေပါ့။

# အမုန္းတရားေဟာေျပာမႈ (Hate Speech)

ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြရဲ့  အရင္းအျမစ္က အမုန္းတရားေဟာေျပာမႈ (Hate Speech) မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘာသာျခား၊ လူမ်ိဳးျခားကို မုန္းတီးေအာင္၊ ဆန္႕က်င္ေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္ေဟာေျပာမႈမ်ားကို အဓိကအားျဖင့္ ေလးမ်ိဳး ေတြ႕ရပါတယ္။

(၁) သံဃာအခ်ိဳ႕က ဘာသာေရးတရားပြဲေတြမွာ ဘာသာျခား၊ လူမ်ိဳးျခားဆန္႕က်င္ေရး ေဟာေျပာၾကပါတယ္။ အဲဒီေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို အသံသြင္းျပီး ထပ္မံျဖန္႕ခ်ီၾကပါတယ္။ ေဟာေျပာသမွ်ထဲက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ေတြကို စာရြက္စာတမ္းမ်ားနဲ႕လည္း ျဖန္႕ခ်ီပါတယ္။

(၂) အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာထိန္းသိမ္းဖို႕ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ေဟာေျပာပြဲေတြက်င္းပျပီး သံဃာမ်ား၊ ေရွ႕ေနမ်ား၊ တက္ႂကြသူမ်ားက ဘာသာျခား၊ လူမ်ိဳးျခားမုန္းတီးေရး တရားမ်ားေဟာေျပာၾကပါတယ္။ အဲဒီေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို အသံသြင္းျပီး ထပ္မံျဖန္႕ခ်ီၾကပါတယ္။ ေဟာေျပာသမွ်ထဲက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ေတြကို စာရြက္စာတမ္းမ်ားနဲ႕လည္း ျဖန္႕ခ်ီပါတယ္။

(၃) ဘာသာျခား၊ လူမ်ိဳးျခားတို႕ရဲ့  မေကာင္းမႈမ်ား၊ မဟုတ္မမွန္စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို သတင္းပံုစံေရးသားျပီး ေဖ့စ္ဘုတ္ (Face Book) နဲ႕ ဘေလာ့ (Blog) စတဲ့ အင္တာနက္မီဒီယာမ်ား၊ လက္ကိုင္ဖုန္း သတင္းတိုေပးပို႕ျခင္း (Mobile Phone Short Message Service) မ်ားမွ ျဖန္႕ခ်ီပါတယ္။

(၄)  အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာထိန္းသိမ္းသူမ်ားက တည္ေထာင္တဲ့ တရားဝင္ဂ်ာနယ္အခ်ိဳ႕မွာ ဘာသာျခား၊ လူမ်ိဳးျခားမ်ားအေပၚ အျပစ္တင္စြပ္စြဲသည့္ မခိုင္လုံသည့္ သတင္းမ်ားကို ေရးသား ေဖာ္ျပပါတယ္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ အမုန္းတရားေဟာေျပာလံႈ႕ေဆာ္မႈမ်ားကို တားဆီးႏိုင္မွ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡမ်ားကို တားဆီးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အမုန္းတရားေဟာေျပာလံႈ႕ေဆာ္မႈမ်ားကို စနစ္တက် ဖန္တီးေနတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးအင္အားစုၾကီးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ျဖိဳခြဲႏိုင္မွပဲ ဘာသာေပါင္းစံု၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ႏိုင္မွာပါ။ အဲဒီလို တားဆီးႏိုင္ဖို႕ အဓိကတာဝန္ရွိတာက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို ကိုင္တြယ္တဲ့ အစိုးရ၊ ဥပေဒျပဳအာဏာကို ကိုင္တြယ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္နဲ႕ တရားစီရင္ေရးအာဏာကိုကိုင္တြယ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္တို႕ ျဖစ္ပါတယ္။

#အမုန္းတရားမ်ားေဟာေျပာျခင္းကို တားဆီးသည့္ ဥပေဒ

ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္နာယက သူရဦးေရႊမန္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ဇြန္လအတြင္း အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို အလည္လာတုန္းက “အမုန္းတရား ျဖန္႕ခ်ီေဟာေျပာစည္းရုံးမႈမ်ားကို တားျမစ္ဖို႕” ဥပေဒေတြ ျပ႒န္းမယ္လို႕ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာေရးခ်ိန္က ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လဆိုေတာ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ ဒီကေန႕အထိေတာ့ အမုန္းတရားေဟာေျပာမႈမ်ားကို ဥပေဒျပဳ တားဆီးတာ မေတြ႕ရေသးပါ။ အမုန္းတရားေဟာေျပာမႈကို တားဆီးအေရးယူတဲ့ ဥပေဒမရွိေသးေပမည့္၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားကို ဟန္႕တား၊ တားျမစ္တဲ့ ဥပေဒေတြ မရွိေသးေပမည့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြကို တရားဝင္ျဖစ္ေစမည့္ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒေတြ ျပ႒န္းဖို႕ ေတာင္းဆိုတာကိုေတာ့ အလြယ္တကူ သေဘာတူလိုက္တာကို ဝမ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။

၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၊ ပုဒ္မ (၃၆၄) မွာ ဒီလို ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။ 

“ႏိုင္ငံေရးကိစၥအလို႕ငွါ ဘာသာသာသနာကို အလြဲသုံးစားမျပဳရ။ ထို႕ျပင္ လူမ်ိဳးေရးေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘာသာေရးေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္၊ တစ္ဂိုဏ္းႏွင့္ တစ္ဂိုဏ္း မုန္းတီးျခင္း၊ ရန္မူျခင္း၊ စိတ္ဝမ္းကြဲျခင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေပၚေပါက္လာေစရန္ ရည္ရြယ္ေသာ သို႕မဟုတ္ ေပၚေပါက္လာရန္အေၾကာင္းရွိေသာ အျပဳအမူသည္ ဤဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ဆန္႕က်င္သည္။ ထိုအျပဳအမူမ်ိဳးအတြက္ ျပစ္ဒဏ္ေပးႏိုင္ရန္ ဥပေဒျပ႒ာန္းႏိုင္သည္။”

အထက္ပါ ပုဒ္မ (၃၆၄) ျပဌာန္းခ်က္အရ အမုန္းတရားပြါးမ်ားေအာင္ ေဟာေျပာလံႈ႕ေဆာ္ေနတာေတြ၊ အမုန္းတရားေဟာေျပာခ်က္ မ်ားကို ေရးသားျဖန္႕ခ်ီေနတာေတြ၊ ဘာသာျခား၊ လူမ်ိဳးျခားကိုရည္ရြယ္တိုက္ခိုက္ေနတာေတြအားလုံးဟာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႕ ဆန္႕က်င္ျပီး အဲဒီ အျပဳအမူက်ဴးလြန္သူေတြကို ျပစ္ဒဏ္ေပးႏိုင္ဖို႕ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပဌာန္းရမွာပါ။ ဒါေပမည့္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္သက္တမ္း ၃ႏွစ္ခြဲေက်ာ္ပါျပီ။ အမုန္းတရားေဟာေျပာမႈမ်ားကို တားျမစ္ေရး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ဥပေဒမျပဳႏိုင္ေသးပါ။

#ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံ ဆုံးျဖတ္ခ်က္

၁၉၆၆ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၁၆) ရက္ေန႕မွာ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံၾကီးက “ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္” (International Covenant on Civil and Political Rights) (ICCPR) ကို အတည္ျပဳခဲ့ျပီး အဖြဲ႕ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားကို လက္မွတ္ေရးထိုး အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကဖို႕ ဖိတ္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာခ်ဳပ္ဟာ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၃) ရက္ေန႕မွာ စတင္ အသက္ဝင္လာခဲ့ျပီး ဒီကေန႕အထိ လက္မွတ္ေရးထိုးေသာ ႏိုင္ငံေပါင္း (Signatories) (၇၄) ႏိုင္ငံရွိျပီး စာခ်ဳပ္ပါသေဘာတူညီခ်က္ေတြကို လိုက္နာဖို႕ ဆနၵရွိေၾကာင္းေဖာ္ျပတဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္း (Parties) (၁၆၈) ႏိုင္ငံရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကေတာ့ လက္မွတ္လည္းမထိုး၊ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို လိုက္နာမည့္ ဆႏၵလည္း မေဖာ္ျပေသးပါ။ ဒီသေဘာတူစာခ်ဳပ္ထဲက အမုန္းတရားေဟာေျပာမႈ တားဆီးေရးနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ ႏွစ္ခုကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။

ျပ႒ာန္းခ်က္ (၁၉)
၁။ မည္သူမဆို္ ျပင္ပစြက္ဖက္မႈမပါပဲ လြတ္လပ္စြာ ထင္ျမင္ယူဆခြင့္ရွိသည္။

၂။ မည္သူမဆို္ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရွိသည္။ ၎အခြင့္အေရးတြင္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား၊ အၾကံညဏ္နည္းလမ္းေပါင္းစံုကို မည္သည့္နည္းလမ္း၊ မည္သည့္ပံုစံႏွင့္မဆို (ႏႈတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ေရးသား၍ျဖစ္ေစ၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝ၍ျဖစ္ေစ၊ အႏုပညာ ပံုသ႑န္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္သက္ရာ သတင္းမီဒီယာမွျဖစ္ေစ) လြတ္လပ္စြာ ရွာေဖြခြင့္၊ လက္ခံခြင့္၊ ျဖန္႕ျဖဴးခြင့္ရွိသည္။

၃။ အထက္ပါ အပုဒ္ ၂ တြင္ေဖာ္ျပထားေသာ အခြင့္အေရးမ်ားအားလုံးသည္ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးရာတြင္ အထူးတာဝန္မ်ားႏွင့္ တာဝန္ခံမႈမ်ားျဖင့္ က်င့္သုံးရန္ျဖစ္သည္။ ၎အခြင့္အေရးမ်ားကို က်င့္သုံးရာတြင္

(က) အျခားပုဂိၢဳလ္မ်ား၏ အခြင့္အေရးႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားရန္ႏွင့္

(ခ) ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံုေရး၊ ျပည္သူ႕က်န္းမာေရး၊ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းေရးႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ လိုအပ္လ်င္ ဥပေဒျပ႒ာန္း၍ ကန္႕သတ္ခ်က္အခ်ိဳ႕ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။

ျပ႒ာန္းခ်က္ (၂၀)
၁။ မည္သည့္ စစ္ျဖစ္ပြါးရန္ လံႈ႕ေဆာ္မႈမ်ားကိုမဆို ဥပေဒျဖင့္ တားျမစ္ရမည္။

၂။ ခြဲျခားႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံျခင္း၊ ရန္လိုျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္ျခင္းစသည္တို႕ကို ျပဳလုပ္ရန္ စည္းရုံးသည့္ မည္သည့္ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး အမုန္းတရား သင္ၾကားခ်က္မ်ားကိုမဆို ဥပေဒျဖင့္ တားျမစ္ရမည္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအရ ႏိုင္ငံတိုင္း၊ အစိုးရတိုင္းမွာ လူသားတို႕ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ားကို အျပည့္အဝအာမခံဖို႕ တာဝန္ရွိသလို အခြင့္အေရးမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္ျပီး၊ လြတ္လပ္မႈကို အလြဲသုံးစားလုပ္ျပီး ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡမ်ား ဖန္တီး လံႈ႕ေဆာ္မႈမ်ားကိုလည္း ဥပေဒနဲ႕ အေရးယူဖို႕ တာဝန္ရွိပါတယ္။

#ထိေရာက္စြာ အေရးယူပါ

မေကာင္းဆိုးဝါးအင္အားစုၾကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡေတြကို ဆက္လက္ဖန္တီးေနဦးမွာပါ။ မႏၱေလးျမိဳ႕ျပီးရင္ အျခားျမိဳ႕ေတြရဲ့  အလွည့္ေရာက္လာဦးမွာပါ။ အစိုးရအေနနဲ႕ ပဋိပကၡျဖစ္မွ ေျဖရွင္းရတာထက္ ပဋိပကၡမျဖစ္ပြါးေအာင္ ၾကိဳတင္တားဆီးဖို႕ ပိုမိုၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အမုန္းတရားမ်ားကို ေဟာေျပာလံႈ႕ေဆာ္ၾကတဲ့ သံဃာမ်ား၊ လူပုဂိၢလ္မ်ားရဲ့ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားဟာ အသံဖိုင္မ်ား၊ ဗီဒီယိုမ်ား၊ စာရြက္စာတမ္းမ်ားနဲ႕ သက္ေသအထင္အရွားရွိေနပါတယ္။ အဲဒါေတြကို လူထုၾကား ျဖန္႕ျဖဴးေနတာေတြကို တားဆီးပိတ္ပင္ဖို႕ လိုအပ္သလို ေဟာေျပာၾက၊ လံႈ႕ေဆာ္ၾကသူမ်ားကိုလည္း ဘာသာေရးစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း၊ ရာဇသတ္ၾကီးဥပေဒမ်ားနဲ႕ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူသင့္ပါျပီ။ ဘာသာေပါင္းစံု၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျငိမ္းခ်မ္းစြာအတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရး စည္းရုံးေဆြးေႏြးမႈေတြလုပ္သလို တစ္ဖက္မွာလည္း အမုန္းတရားေဟာေျပာမႈမ်ား၊ ေရးသားမႈမ်ား၊ ျဖန္႕ျဖဴးမႈမ်ားကို မျပဳလုပ္ႏိုင္ေအာင္ တားျမစ္ပိတ္ပင္ရမွာပါ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕နဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕မ်ားကလည္း အၾကမ္းဖက္သူမ်ား၊ ဖ်က္ဆီးသူမ်ားကို စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ျပီး တိတိက်က် အေရးယူဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။ ဘာသာျခားမ်ား စုေဝးေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္မ်ား၊ဘာသာေရးအေဆာက္အအံုမ်ား၊ အေရးၾကီးေနရာ႒ာနမ်ားနဲ႕ အစဥ္အလာအခန္းအနားမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အကာအကြယ္ေပးဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။

ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ကေတာ့ အမုန္းတရားေဟာေျပာသူမ်ား၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးပဋိပကၡဖန္တီးသူမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူ အျပစ္ေပးႏိုင္မည့္ ဥပေဒျပ႒ာန္းဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဥပေဒျပ႒ာန္းဖို႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက တာဝန္ေပးအပ္ ထားသလို ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံၾကီးက အတည္ျပဳထားတဲ့ “ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္” ကလည္း ေတာင္းဆိုထားပါတယ္။

(ဇူလိုင္ ၉၊ ၂၀၁၄)

မိုးမခ ဝဘ္ဆိုဒ္မွ ထပ္ဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။