ဆရာ ဦးဘရွီး ေအာင္ေက်ာ္

ၾသဂုတ္ ၁၈ ၊ ၂၀၁၄
M-Media

ဆရာကို အဘဦးေရႊဒင္၊ အမိေဒၚဘီဘီတို႔မွ ၁၉၀၅ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔၌ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ တြင္ ဖြားျမင္သည္။ ေဒၚခင္မႀကီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ဖက္ရာ သားသမီး ၃ဦးထြန္းကားသည္။   သားႏွစ္ဦးသည္ ဦးကိုကိုတင္ႏွင့္ ဦးတင္ႏြယ္ျဖစ္ၿပီး၊ သမီးေထြးမွာ ေဒၚခင္ျမင့္ျမင့္ျဖစ္သည္။

သမီးေထြး ေဒၚခင္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ ခင္ပြန္းသည္ ဆရာဦးခင္ေမာင္ျမင့္ တို႔သည္ ရန္ကုန္ဓမၼဗိမာန္တြင္ ေဟာေျပာ ပို႔ခ်သူမ်ားျဖစ္သည္။ သာသနာေရး အမ်ဳိးသားေရး ကိစၥတိုင္းတြင္လည္း ေရွ႕တန္းမွ ပါ၀င္ကူညီ လ်က္ရွိသည္။ ဆရာမ ေဒၚခင္ျမင့္ျမင့္၏ ကေလာင္အမည္မွာ မဟူရာျမင့္ (ဒဂုန္) ျဖစ္သည္။

ဆရာသည္ အစၥလာမ့္သုတ ျဖန္႔ျဖဴးေရးအတြက္ ၁၉၄၅-ခုႏွစ္တြင္ အႏုျမဴစာေစာင္ကို ထုတ္ေ၀သည္။ ဆရာရရွိထားေသာ ဆုေတာ္ေၾကးမ်ား စုေဆာင္းထားေသာေငြမ်ား၊ ေခြ်းႏွဲစာမ်ားျဖင့္ ရင္းႏွီးထုတ္ေ၀ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဆရာသည္ အႏုျမဴစာေစာင္ကို ၂၅-ပတ္တုိင္တုိင္ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ၿပီး မိမိစုေဆာင္းထားေသာ ေငြမ်ားကုန္ သြားေသာအခါ စာေစာင္ကို ရပ္လိုက္ရသည္။ ထုိစာေစာင္တြင္ စာေရးဆရာ ဒဂုန္သိန္းသည္ အဖြဲ႕၀င္စာတည္း အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

အႏုျမဴစာေစာင္သည္ ဗမာမြတ္စလင္မ္တုိ႔ ႏိုးၾကားေရးကာလ၏ ျပယုဂ္စာေစာင္ ျဖစ္သည္။ အႏုျမဴစာေစာင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အႏုျမဴကို လူႀကိဳက္အေတာ္မ်ားသည္။ ေရးသားပံုဟန္ႏွင့္ စာမူတိုင္း လိုလို လိုအပ္ေသာစာေပစစ္မွန္မ်ား ပါ၀င္လာ၏။ အစၥလာမ္ကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ထင္ျမင္လာေပသည္”

ဟု ဆရာႀကီး တင္ေမာင္ရီ(က်ံဳေပ်ာ္)က ကၽြႏု္ပ္တို႔၏စာေပေခတ္ ေဆာင္းပါးတြင္ သံုးသပ္ထားပါသည္။

ဆရာသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အင္ဂ်င္နီယာအတတ္သင္သိပၸံ အလုပ္႐ံုမွဴးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေနစဥ္ ၁၉၅၄-ခု ဧၿပီလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ အထူး စေကာလားရွစ္ရသည္။ အေမရိကန္ဖုိ႔ ေဖာင္းေဒးရွင္း ဖဲလိုးရွစ္ ဆု ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္သု႔ိ ၆-လတာ သြားေရာက္ၿပီး အင္ဂ်င္နီယာသိပၸံမ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ား စက္မႈလက္မႈ အလုပ္႐ုံမ်ား၌ ေလ့လာဆည္းပူးသည္။ ယင္းသို႔သြားစဥ္ ကမၻာ့အေနာက္ဘက္မွ စသြားၿပီး အေရွ႕ဘက္မွ ျပန္လာရာ ဂရင္းနစ္ သတ္မွတ္မ်ဥ္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့သူ တစ္ဦး ျဖစ္သျဖင့္ ရက္အတိုဆုံးျဖင့္ ကမၻာကို တစ္ပတ္ ပတ္မိသူအျဖစ္ မွတ္တမ္း တင္ျခင္းခံရသည္။

ဆရာသည္ သိမ္ျဖဴတိုက္နယ္၊ ဗမလအဖြဲ႕၏ ပထမဦးဆံုး ဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။  ၁၉၄၅-ခုႏွစ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည့္ ဂ်ီစီဘီ အမ္ေအ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္အဖြဲ႕ ခ်ဳပ္၏ တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴးလည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။  ၁၉၅၄-ခုတြင္ အစၥလာမ္ သာသနာေရးအဖြဲ႕  Islamic  Society ၏ အရံအမႈေဆာင္အဖြဲ႕၀င္ ျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မြတ္စလင္မ္အသင္း၏ နာယကအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခံရၿပီးေက်ာင္းသား မ်ားကို အၿမဲပံ့ပိုးကူညီေပးသည္။ တကၠသိုလ္ မြတ္စလင္မ္အသင္းထုတ္ ေခတ္ေၾကးျမင္ မဂၢဇင္း၏ ပင္တုိင္ ေဆာင္းပါးရွင္ျဖစ္သည္။ အမွားႏွင့္အမွန္ (၁၉၅၂)၊ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္ေမြးေန႔ (၁၉၅၄-၅၅)၊ ကုလား ေလာ ဗမာေလာ (၁၉၅၇-၅၈)၊ ကမၻာ့ယဥ္ေက်းမႈတြင္ အစၥလာမ္ ဘာသာ၏ ေက်းဇူးျပဳခ်က္မ်ား (၁၉၅၉-၆၀)၊ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ျဖစ္အင္ (၁၉၆၂-၆၃) စသည္ ေဆာင္းပါး ေခါင္းစဥ္မ်ားသည္ တကၠသိုလ္ မြတ္စလင္မ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအသင္း မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေရးခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါး ေခါင္းစဥ္မ်ားျဖစ္သည္။     အသင္းကျပဳလုပ္ေသာ ေဟာေျပာပြဲမ်ားတြင္လည္း ေခတ္မီ ဆန္းသစ္ေသာ အေတြးအျမင္မ်ားကို မၾကာခဏ ေဟာေျပာပို႔ခ်သည္။ ဓမၼဗိမာန္တြင္လည္း ေဟာၾကားခဲ့သည္။

ဆရာသည္ အဂၤလိပ္စာေကာင္းသည္။ ဘာသာျပန္ ကၽြမ္းသည္။ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ကမၻာ့သမုိင္း၏ မွတ္တိုင္မ်ား စာအုပ္တြင္ ဘာသာျပန္သူအျဖစ္ ပါ၀င္ေရးသားသည္။

ဆရာသည္ စာေပေရးသာျခင္းျဖင့္ အစၥလာမ္အသိအျမင္ အေတြးအေခၚကို ျဖန္႔ျဖဴးသကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေက်ာ္ေတာင္တြင္း ဆရာေတာ္ ရွင္ဥကၠ႒၊ စာေရးဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း စသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရး ေဆြးေႏြးမႈမ်ားျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ဆရာ၏ အစၥလာမ္ သာသနာဘက္မွရပ္တည္ ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္မ်ားမွာ အထူးေလးစားဖြယ္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

ဆရာ၏စာေပလက္ရာ အခ်ဳိ႕ေလ့လာႏိုင္ရန္ ဦးစြာအႏုျမဴ စာေစာင္မွ ကဗ်ာကိုစ၍ ေကာက္ႏုတ္ တင္ျပပါသည္။

က်မ္းထုိထုိ ကို ႏြမ္းမၿငိဳ က်င့္သုံးေတာ့ေလး
–    မြတ္စလင္မ္ ေအာက္မက်ေအာင္ပ
ေထာက္ဆဘို႔ လမ္းထြင္
ေပါက္ကရအရမ္းယွဥ္လွ်င္
စန္းမလြင္ ဂုဏ္မဲ့။
–    အလႅာဟ္ ႏွင့္ ရစူရွင္ကို
မဖူးျမင္ ေမ့ၾကျပန္ခဲ့။
–    ကိုယ္က်င့္ပ်က္နည္းမမွန္
ကုရ္အာန္ဖယ္ခဲ့။
–    စာအမွန္ မဆြယ္္တဲ့ၿပီဘူ႔
တကယ္ကြဲ႕ မွားရွာ၊
ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္မွီးလုိ႔
ဟဒီးဆ္ႀကီးေပးခဲ့ေလတာ။
–    တရားပ်က္ခမ်ာမွာ
အလႅာဟ္သာဖက္ပါေတာ့၊
တစ္သက္ႏွင့္ ဤတစ္ကိုယ္
ၿမဲတြတ္တြတ္ဆို
မလြဲခြ်တ္ က်မ္းထုိထုိကို
ႏြမ္းမၿငိဳ က်င့္သုံးေတာ့ေလး။    ။

    ဆရာသည္ ပညာျပည့္၀သည္။ အစၥလာမ္သာသနာဘက္မွ ရပ္တည္ေခ်ပရန္ အၿမဲအဆင္သင့္ျဖစ္ ေန သည္။ ကမၻာႏွင့္အ၀ွန္း ကြန္ျမဴနစ္ တုိ႔ တန္ခုိးထြားစဥ္က ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔က ဘာသာေရးသမားမ်ားကို ေစာ္ကားသည္။ ႐ႈတ္ခ်သည္။ ဖိႏွိပ္သည္။ ခ်ဳပ္ခ်ယ္သည္။ အႏၱရာယ္ျပဳသည္။ ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔ မဟုတ္မလ်ား စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို ၾကားရ၊ဖတ္ရေသာ ဆရာက အမွန္ကို ထင္ရွားေအာင္ တုန္႔ျပန္ေျဖၾကားေပးသည္။ ခ်က္ခ်လက္က် ခိုင္ခိုင္မာမာ ေရးသား ေျဖရွင္းသည္။ အႏုျမဴ စာေစာင္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔ စြပ္စြဲခ်က္ကို အစၥလာမ္ဘာသာက ေျဖရွင္းေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စြပ္စြဲခ်က္ ၃-ရပ္ကို ပ်က္ျပယ္ေအာင္ေရးခဲ့သည္။ ဆရာသည္ ဇာတိမာန္ ထက္သန္ေသာ ပညာရွင္ႀကီးျဖစ္သည္။

၁၉၅၁-ခုႏွစ္တြင္ ဆရာႀကီးဦးစံထြား၏ ေလာကီထုပၸတ္ လူတို႔ဇာတ္ စာအုပ္ထြက္လာသည္။ သမုိင္း ဘာသာရပ္အတြက္ ျပ႒ာန္းသည့္ ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ျဖစ္သည္။ ေလာကီထုပၸတ္ လူတို႔ဇာတ္၊ အခန္း ၁၀ အစၥလာမ္ ဘာသာက႑ကို ဆရာက တည္းျဖတ္ သုတ္သင္ေပးရသည္။ အစၥလာမ္ဘာသာ ထြန္းကားပ်ံ႕ႏွံ႔လာပုံ၊ အႏုပညာ၊ ဗိသုကာ ပညာတုိးတက္လာပုံ၊ စာေပယဥ္ေက်းမႈမ်ား ထြန္းကားလာပုံတို႔ စုံလင္စြာ  ပါရွိသည္။ အမည္နာမ အေခၚအေ၀ၚ အယူအဆ၊ အစစတြင္ စနစ္တက် ရွိလွသည္။ က်မ္းျပဳသူ ဆရာႀကီးဦးစံထြားက အခန္း ၁၀ အဆုံးတြင္ –

“အႏုျမဴအပတ္စဥ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးဘရွီး ေအာင္ေက်ာ္ က သာသနာေရးအစြန္းအၿငိ အမွားအယြင္း ကင္းစင္ရေလ ေအာင္၊ ျပန္လည္သုတ္သင္ေပးသျဖင့္ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း”

ဟု မွတ္တမ္းတင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ အစုိးရေက်ာင္း သုံးစာအုပ္ျဖစ္သျဖင့္ ဆရာ့ေက်းဇူးျပဳမႈသည္ ျမန္မာ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား မွန္ကန္ေသာ အသိအျမင္ရရွိေရး၊ ဘာသာအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ နားလည္ေလးစား ခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳခဲ့သည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္။

ဆရာ၏ေခတ္အျမင္ ေခတ္အေတြး ထင္ဟပ္သည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ထုတ္ႏုတ္တင္ျပပါမည္။  ၁၉၅၂-ခုႏွစ္ ထုတ္ေ၀သည့္ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ မြတ္စလင္မ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအသင္း ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္းတြင္ ဆရာေရးသားသည့္ အမွားႏွင့္အမွန္ ေဆာင္းပါးပါရွိသည္။ ေဆာင္းပါးတြင္ အမွားႏွင့္အမွန္၊ အဆုိးႏွင့္အေကာင္း ေပၚေပါက္လာပုံ၊ ကမၻာသူ ကမၻာသားအားလုံးအတြက္ ျဖစ္ရန္လုိပုံကို ဦးစြာတင္ျပသည္။ ၿပီးမွ သုံးစားခြင့္ေပးသည့္ သတၱ၀ါ၊ တားျမစ္သည့္ အသား၊ မစားရသည့္ အေသသားတုိ႔ကို ရွင္းျပသည္။ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးလုံး အတြက္ ေဘးမျဖစ္ေစရန္ အစၥလာမ္က ညႊန္းထားသျဖင့္ သဘာ၀ႏွင့္ကိုက္ညီသည္။ မြတ္စလင္မ္မ်ားက အစစ္အမွန္တရားဟု လိုက္နာၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပသည္။

ထိုမဂၢဇင္းတြင္ပင္ အဂၤလိပ္စာက႑‘ The  Holy  Prophet’s  Birthday  Celebration ေဆာင္းပါး ပါရွိသည္။ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ႏွင့္ ေဆးတကၠသိုလ္မြတ္စလင္မ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအား မိန္႔ၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္းကို တင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၅၂-ခု ႏုိ၀င္ဘာ ၂၈-ရက္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ခန္းမ၌ ၁၄၂၄-ႀကိမ္ေျမာက္ တမန္ေတာ္ေမြးေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ က်င္းပသည့္အခမ္းအနား၌ ဆရာ မိန္႔ၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္းကို ျပန္လည္ ေရးသားတင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။

တမန္ေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍၊ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍၊ အစၥလာမ္သာသနာႏွင့္ ပတ္သက္၍ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို ကမၻာ ေက်ာ္သမုိင္းပညာရွင္ႀကီးမ်ား၊ သိပၸံပညာရွင္ႀကီးမ်ား၊ အေတြးအေခၚ ပညာေက်ာ္မ်ား၏ အဆုိအမိန္႔မ်ားကို ကိုးကားၿပီး ဆရာက ေျဖရွင္းျပထားသည္။ တမန္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ Bosworth  Smith, Stanleyy Lane -Pole, Thomas Carlyle  ဟူသည့္ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္တို႔၏ အဆိုအမိန္႔မ်ားကို ကုိးကားျပသည္။

က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ Rod Well, Major. A.G Leonard, Rev.G. Margoliouth, Deytsch, J.W. H Stobart, Tlrum Rlrao Rao Raopole, B.A, LL.B, S. Colo Sio  ဟူသည့္ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား၏ အဆုိအမိန္႔မ်ားကို အေထာက္အထားျပသည္။

အစၥလာမ္သာသနာႏွင့္ပတ္သက္၍ M’ajor Arthur Glyn Leonard, Bernard Shaw, Sir Radkris Hanan, M.N, Roy, Prof Snouck Hurgonje E.E Ellet, Briffault, Declay O’leary, D.D, Professor WamDey, B.A, Editor, Satupdesh Lahore, Sir P.C Roy, Munshi Prem Chand, M.A, Lawton, Gobineau, Hon’ble Sir Chhotu Wam B.A LL.B, M.L.A, Marmaduke Picktal  ဟူသည့္ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား၏ အဆုိအမိန္႔မ်ားကို ညႊန္းဆုိသည္။

ဆရာသည္ စာဖတ္နာသျဖင့္ ကမၻာ့သုတႂကြယ္သူျဖစ္သည္။ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား၏ အဆုိအမိန္႔မ်ားကို ကိုးကား၍ စြဲခ်က္ကိုခိုင္လုံစြာ ေခ်ဖ်က္ထားသည္။ ဆရာ၏ ေဆာင္းပါးတုိင္းလုိလုိသည္ တရားခြင္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္မ်ားပမာ ခ်က္က်လက္က်ရွိသည္။ ခိုင္လုံတိက်သည္။ မြတ္စလင္မ္တု႔ိအတြက္ အထူးအားထား ထုိက္သည့္ ေရွ႕ေန ေကာင္းႀကီး တစ္ဦးပမာ ျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မြတ္စလင္မ္အသင္းမဂၢဇင္း (၁၉၅၅-၅၄)လာ တမန္ေတာ္ မုိဟမၼဒ္သခင္ေမြးေန႔ ေဆာင္းပါးတြင္ အာရဗ္၌ အဘယ္ေၾကာင့္ က႐ုဏာေတာ္ရွင္ တမန္ေတာ္သခင္ပြင့္ ေပၚေတာ္မူရျခင္း အေၾကာင္းကို –

“အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္ကို ထုိအခ်ိန္ထုိအခါက အရဗ္ လူမ်ဳိးမ်ားတြင္ပြင့္ေတာ္မူေစျခင္း မွာ ကမၻာေပၚတြင္ အရဗ္လူမ်ဳိးမ်ား အဆုိး၀ါးဆုံး ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ တ႐ုပ္လူမ်ဳိးမ်ားက ပို၍ဆုိးသြမ္း ညစ္ညမ္းပါမူ ထုိဆုိးသြမ္း ညစ္ညမ္းေသာ လူမ်ဳိးမ်ားတြင္ပင္ အလႅာဟ္အသွ်င္ျမတ္သည္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္အား ပြင့္ေတာ္မူေစမည္ကာ ယုံမွားသံသယမရွိ သင့္ၿပီ”

ဟူ၍ မိမိအျမင္ မိမိအဆင္အျခင္ကို ရွင္းလင္း စြာ ေဖာ္ျပသည္။ ရာဇ၀င္တြင္ မႀကဳံဖူးေအာင္ မုိက္တြင္းနက္ခဲ့သူမ်ား သူတုိ႔ေခတ္သူတုိ႔အခါက မည္သူကမွ် မျပဳျပင္ မေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ခဲ့။ တရားစစ္တရားမွန္ကို ေဟာေျပာဆုံးမ၍ ကိုယ္က်င့္တရား ေျပာင္းလဲပစ္ရန္ တမန္ေတာ္ႀကီးက ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ အတိဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကဳံခ့ဲၿပီးမွ အေအာင္ျမင္ဆုံး ပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ ေဆာင္းပါးနိဂုံးတြင္ –

“တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္ မပြင့္မီက အေျခဆုိးအေနဆိုးျဖစ္ေနေသာ အရဗ္လူမ်ဳိးတို႔ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေစေသာ လမ္းစဥ္ျဖင့္ ယခုအခါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အလုိရွိေသာ ကမၻာသူကမၻာသားတို႔အား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေစရန္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္၏ အတၳဳပၸတၱိႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္လမ္းစဥ္ကို လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး ဤတမန္ေတာ္သခင္ ေမြးေန႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေလ့လာမွတ္သား က်င့္ေဆာင္ၿပီးလွ်င္၊ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္းတုိင္သို႔အေရာက္ ခ်ီတက္ၾကရန္ ေလးနက္စြာ ေမတၱာရပ္ခံလိုက္ရေပသတည္း”

ဟု ယခုအခ်ိန္အခါသည္ တမန္ေတာ္ႀကီး၏လမ္းစဥ္ကို ဖ၀ါးေျခထပ္ လိုက္နာျခင္း ျပဳမွသာ ကမၻာသူကမၻာသားတုိ႔ လုိလားေတာင့္တေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္က်ဴးထားသည္။

ဆရာသည္ တကၠသိုလ္မြတ္စလင္မ္အသင္း မဂၢဇင္း(၁၉၆၃-၆၄) တြင္ “ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ျဖစ္အင္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးေရးသည္။ ထုိ ေဆာင္းပါးတြင္ အစၥလာမ္၏အဓိပၸာယ္ကို လူသားဟူသေရြ႕ လုိက္နာ က်င့္သုံးရမည့္ ဘာသာ(၀ါ) ကိုယ္ကာယႀကံ့ခိုင္ေဆာက္တည္ေရး၊ က်င့္၀တ္တရား ေဆာက္တည္ေရး၊ ၀ိညာဥ္သေဘာ ေဆာက္တည္ေရး ဟူေသာ လူ႕ ေလာကတြင္ ေဆာက္တည္ရမည့္ အေရးႀကီးသုံးေရးကို အစၥလာမ္ဟု အလႅာဟ္အရွင္ ျမတ္က အရဗီဘာသာႏွင့္ အမည္ေပးထားသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား လုံး၀ပုံအပ္ထားေသာ ဘာသာ သုိ႔မဟုတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုက္နာေသာ ဘာသာျဖစ္ေလသည္” ဟူ၍ ဖြင့္ရွင္းျပထားသည္။ အသိအျမင္သစ္ ကို ရရွိေစႏိုင္သည့္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ျဖစ္သည္။

ဆက္လက္၍ ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္လာ တရားေဒသနာမ်ားကို ေစာင့္ထိန္းၿပီး တမန္ေတာ္ျမတ္၏ ၾသ၀ါဒေတာ္မ်ားကို လိုက္နာလ်က္ ဆင္ျခင္တုံတရားကို အသုံးျပဳခဲ့၍သာ ကမၻာတြင္ လူခြ်န္လူမြန္မ်ား ျဖစ္လာ သည္။ ဤသည္ကို သာဓကႏွင့္ယွဥ္၍-

“ဤဗ်ာဒိတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ တမန္ေတာ္ျမတ္၏ မိန္႔ခြန္း ၾသ၀ါဒေတာ္မ်ားအရ အရဗ္ လူမ်ဳိးမ်ားသည္ အနိမ့္ဆုံးဘ၀မွ အျမင့္ဆုံးသို႔ ေရာက္ရွိရန္ အားသြန္ခြန္စိုက္ႀကိဳးစားကာ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း၊ သိပၸံ၊ တကၠသိုလ္စေသာ ေက်ာင္းေျမာက္ျမားစြာကို ဖြင့္လွစ္ကာ တရားစီရင္ေရး ပညာ၊ ရာဇ၀င္ႏွင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးပညာ၊ ပထ၀ီပညာ၊ နကၡတ္တာရာ အတတ္ပညာ၊ သခၤ်ာပညာ၊ ဂီတပညာ၊ ဓာတု ေဗဒပညာ၊ ႐ူပေဗဒပညာ၊ သဘာ၀ ရာဇ၀င္ႏွင့္ ေဆးအတတ္ ပညာ စေသာ ပညာရပ္မ်ားကို ေလ့လာသူက ေလ့လာ၊ သင္ၾကား သူက သင္ၾကား၊ ရွာေဖြ စုေဆာင္းသူက စုေဆာင္းၾကသျဖင့္  တစ္ေန႔တစ္ျခား တုိးတက္ကာ ကမၻာေပၚတြင္ လူေဇာ္လူေမာ္မ်ား ျဖစ္လာၾကေလသည္။ ဟာရြန္ရရွစ္ ဘုရင္ လက္ထက္ေတာ္၌၀ယ္ ကြ်န္အမ်ဳိးသမီး ပင္လွ်င္ ေဖာ္ျပပါပညာရပ္မ်ားကို အမ်ဳိးသား ပညာရွိမ်ားႏွင့္ ၿပိဳင္ႏိုင္ၾကေလသည္”

ဟု အားက်ဖြယ္ ထုတ္ေဖာ္သည္။ လူေဇာ္လူေမာ္မ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ပါလ်က္ ယမန္ေခတ္မ်ားႏွင့္ မယွဥ္ႏိုင္၊ ယေန႔ေခတ္ မတုိးတက္ႏိုင္သည့္ ဘ၀ကို ဆရာႀကီးက ဆင္ျခင္သည္။ သုံးသပ္သည္။ အေျဖရွာသည္။ မေထာက္မညႇာ တင္ျပသည္။ ဆရာက-

“ယခုေခတ္ မြတ္စလင္မ္တုိ႔သည္ ထုိေခတ္ က အလႅာဟ္၊ ထုိေခတ္က ကုရ္အာန္၊ ထုိေခတ္က ပိုင္ဂံဘရ္ ႏွင့္ ထုိေခတ္ က ကလီမာမ်ားကို ရထားၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ။ ဤမည္ေသာ လူမ်ဳိး၏ တုိးတက္မႈ ျဖစ္ေစေသာ လက္နက္ကိရိယာမ်ား ရွိေနပါလ်က္ ထုိေခတ္ထဲသုိ႔ မတုိးတက္ျခင္းကို ယခုေခတ္ မြတ္စလင္မ္တိုင္း အသိပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ ဤသို႔ မတိုးတက္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း မြတ္စလင္မ္ အနည္းအမ်ားဆုိသလုိ ကမၻာတစ္၀န္း လုံးတြင္ သိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ မြတ္စလင္မ္ အမ်ားမွာမူ သိပင္သိလင့္ကစား မေရး၀့ံမေျပာ၀့ံ မေဟာ၀့ံသည္မွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆုိမူ ထုိမြတ္စလင္မ္ မ်ားသည္ ေမာ္လ၀ီ၊ ေမာ္လာနာ၊ မြဖ္သီမ်ားကို ဘုန္းႀကီး သဖြယ္ ကိုးကြယ္ေနျခင္းေၾကာင့္ေပသည္”

ဟု ရဲ၀့ံျပတ္သားစြာ ေဖာ္ျပသည္။ ေဆာင္းပါးနိဂုံးတြင္ ေခတ္သစ္တူရကီ ႏွင့္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံမ်ားကို သာဓကေဆာင္ၿပီး မလုိလားအပ္သည့္ ၀ါဒ မ်ားကို ေတာ္လွန္ရန္လႈံ႕ေဆာ္သည္။ စာ႐ႈသူမ်ား လတ္တေလာအေရး အခင္းမ်ားကို မ်က္ကြယ္ မျပဳသင့္ေၾကာင္း အသိရွိရန္ –

“ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ဗမာမြတ္စလင္မ်ားသည္ ဤေတာ္လွန္ေရး ေခတ္ကို သတိမမူဘဲ စာအုပ္ေဟာင္းႀကီး အတိုင္း ခရီးသြားေန သင့္ မေနသင့္ကို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစားၾကပါရန္ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ တင္ျပလိုက္ပါသည္”

ဟု ေဆာင္းပါးတြင္ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာေဖာ္ျပသည္။ မွန္သည္ဟုထင္လွ်င္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာတတ္၊ ေဟာတတ္၊ ေရးတတ္သည္မွာ ဆရာ၏ ပင္ကိုစ႐ိုက္ျဖစ္သည္။

ဆရာသည္ သိပၸံပညာရပ္ကို ပို႔ခ်ေသာ သိပၸံဆရာတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သေဘာတရားေရာ လက္ေတြ႕နယ္ ပယ္၌ပါ ကြ်မ္းသည္။ အစၥလာမ္ႏွင့္ ေလာက ဓာတ္ပညာကို ျမန္မာမြတ္စလင္ ပရိသတ္ႏွင့္ ဦးစြာမိတ္ဆက္ေပး သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မြတ္စလင္မ္ အသင္းထုတ္ ေခတ္ေၾကးျမင္မဂၢဇင္း  (၁၉၅၉-၆၀)လာ ကမၻာ့ယဥ္ေက်းမႈတြင္ အစၥလာမ္ဘာသာ၏ ေက်းဇူုးျပဳခ်က္မ်ား ေဆာင္းပါးတြင္ ေဖာ္ျပေသာ အခ်က္အလက္မ်ား သည္ တိက်သည္။ ဂုဏ္ယူဖြယ္ အတိသာျဖစ္သည္။

၁၉၆၈-ခု မတ္လထုတ္ ဗိုလ္တေထာင္ သတင္းစာတြင္ ဆရာေရးသည့္ အနစ္နာခံပြဲေတာ္ဟူေသာ ေဆာင္းပါး ပါရွိသည္။ ထုိ႔ေန႔သည္ အီဒြလ္အသ္သြဟာေန႔ ျဖစ္သည္။

ဆရာသည္က ဤအီဒြလ္အသ္သြဟာပြဲေတာ္သည္ အနစ္နာခံ ပြဲေတာ္ျဖစ္သည္။ တမန္ေတာ္အီဘရာဟင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သားစြန္႔ မယားစြန္႔ လုပ္ငန္းသာလွ်င္ ႀကီးေသာအနစ္နာခံျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္။ သားေကာင္ သတ္ရျခင္းမွာ ကုရ္အာန္ ၂၂း၃၆-၃၇ အရ ျဖစ္သည္ဟု အကိုးအကား ေဖာ္ျပသည္။

ဤဗ်ာဒိတ္ေတာ္မ်ားအရ လူသားသည္ ၎အား ေမြးျမဴဖန္ဆင္း ေတာ္မူေသာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား မည္မွ်က်ဳိးႏြံ႕ ရမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ တိရစၧာန္သည္ လူသားမ်ား၏ အသုံးအေဆာင္သာျဖစ္၍ ၎တုိ႔ အျမတ္တႏိုး ကုိးကြယ္ရန္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ထုိ႔အျပင္ တိရစၧာန္ကို သတ္၍ေသသြားသကဲ့သုိ႔ မိမိအတြင္းတိရစၧာန္ မ်ားျဖစ္သည့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတုိ႔ကိုလည္းေကာင္း ေသေအာင္သတ္ရမည္ ဟူသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ လူသည္ ယဇ္နတ္ပူေဇာ္ျခင္း ဆိတ္သုဥ္းသြားၿပီ ကိုလည္းေကာင္း၊ ဤသားေကာင္ သတ္ျခင္းမွရရွိေသာ သင္ခန္းစာ မ်ားကို မိမိဘ၀ သက္တမ္းတစ္ေလ်ာက္လုံး က်င့္စဥ္အေနျဖင့္ က်င့္သုံးသြားရန္ ျဖစ္သည္ဟု ကုရ္ဘာနီ၏ အဓိပၸာယ္ႏွင့္အႏွစ္သာရကို မိမိအျမင္ မိမိ အယူအဆျဖင့္ တင္ျပခဲ့သည္။

ဆက္လက္၍ ဘာသာျပန္လက္ရာစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုလည္း တင္ျပပါမည္။ ဘာသာဓမၼသာသနာေတာ္ ျဖစ္ေသာ အစၥလာမ္ဘာသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါစာအုပ္သည္-

ေမာင္လာနာမုဟမၼဒ္အလီ အဲမ္ေအ၊ အယ္လ္၊ အယ္ဘီ၏ အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္ ျပဳစုစီရင္ေသာ Islam’  the  Religion  of  humanity ကို ျပန္ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။

နိဒါန္းတြင္ လူမ်ဳိးႏွင့္ ဘာသာခြဲျခားနားမလည္သျဖင့္ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္တို႔အား အထင္အျမင္မွား အေခၚအေ၀ၚမွားေနၾကသည္။ ျမန္မာျပည္သို႔ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀ ေလာက္ စတင္ ျပန္႔ပြားလာေသာ္လည္း ဤဘာသာ၏ အေျခခံတရားမ်ားကိုပင္ မသိနားမလည္ၾကေသး။ ျမန္မာ ဘာသာေရးက်မ္းမ်ား မရွိ၍ လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာ ဘာသာျဖင့္ ေဟာၾကားျခင္း မရွိ၍ လည္းေကာင္း၊ ဘာသာျခားမိတ္ေဆြမ်ားအား နားလည္ေအာင္ မေျပာ ေဟာႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္းျဖစ္သည္။ ဤခြ်တ္ယြင္းခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ရန္ ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ား၏ တာ၀န္ျဖစ္သည္ဟု ဘာသာျပန္ ဆုိရျခင္း၏ အေၾကာင္းခံမ်ားကို ဘာသာျပန္သူကရွင္းျပသည္။ ႐ိုးရွင္းေျပျပစ္ လြယ္ကူ၊ ေခ်ာေမြ႕ေသာ စကား ေျပျဖင့္ ေအာက္ပါေခါင္းစဥ္မ်ားအတုိင္း တင္ျပထားသည္။

သဘာ၀ဓမၼသည္ကား အစၥလာမ္တည္း။
–    အစၥလာမ္၏ အဓိပၸာယ္
–    အစၥလာမ္ဘာသာ၏ ၀ိေသသသီးျခား ထင္ရွားေသာ ဂုဏ္အဂၤါ
–    ရာဇ၀င္သမိုင္း ၀င္ဘာသာ
–    အစၥလာမ္ဘာသာ၏ အေျခခံ တရားမ်ား
–    အစၥလာမ္ဘာသာတြင္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား သက္၀င္ယုံၾကည္ျခင္း
–    တစ္ပါးတည္းေသာ အလႅာဟ္
–    အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္
–    တမလြန္ဘ၀၊ တမလြန္ဘ၀သည္ ယခုဘ၀၏ အဆက္မွ်သာျဖစ္သည္။
–    ေကာင္းကင္တမန္ သက္၀င္ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဆက္သြယ္ပုံ လုပ္ငန္း ၏ အေျခခံမ်ား
–    နမာဇ္၀တ္ျပဳျခင္း
–    သီလ ေဆာက္တည္ျခင္း (႐ိုဇာေစာင့္ထိန္းျခင္း)
–    ဟဂ္်ျပဳျခင္း (မကၠာၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ရ ဖူးေျမာ္သြားျခင္း)
–    ပုထုဇဥ္လူသားအခ်င္းခ်င္း အလုပ္အေကြ်းျပဳျခင္း
–    အစၥလာမ္ဘာသာ ကလ်ာဏယု၀
–     အမိန္႔အာဏာကို ႐ိုေသေလးစားျခင္း
–    ဒါနျပဳျခင္း
–    အက်င့္စာရိတၱ ညႊန္ၾကားျခင္း၏ အက်ယ္အ၀န္း ဟူ၍ ပါရွိသည္။

ဆရာသည္ နက္နက္နဲနဲ ေတြးသည္။ ႏိႈက္ႏႈိက္ခြ်တ္ခြ်တ္ ေတြးသည္။ ဆရာ၏အေတြးမ်ားကို လူသာမန္တုိ႔ လုိက္မမီႏိုင္။ ထူးျခားသည္မွာ ဆရာ့အေတြးအျမင္မ်ားကို စာ႐ႈသူတို႔ သိရွိနားလည္ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ရွင္းလင္းစြာ ေရးျပႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သာဓကအျဖစ္ အစၥလာမ္ဓမၼဗိမာန္ ၃၃ ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အထူးထုတ္လာ ဆရာ့ေဆာင္းပါးကို ေလ့လာႏုိင္ ပါသည္။ ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္မွာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ရွိျခင္း (၀ါ) ေသာင္ ဟိဒ္သေဘာတရားျဖစ္သည္။ ဆရာက မိမိအေတြး အျမင္သစ္မ်ားကို သိပၸံနည္းက်စြာ ရဲ၀့ံစြာတင္ျပထား သည္။ ဆရာသည္ ဘာသာေရးလည္း ကြ်မ္းသည္။ သိပၸံပညာလည္း ႏွံ႔စပ္သည္။ အေတြးလည္း ထက္သည္။ အေရးလည္း သြက္သည္။ ေဆာင္းပါးကို က်မ္းတစ္ေစာင္ တစ္ဖြဲ႕ပမာ ခုိင္ခိုင္မာမာ တင္ျပထားသည္။ ဆရာသည္ အေတြးအေခၚ ထက္ျမက္သျဖင့္ ေဆြးေႏြးဘက္မ်ားကို အၿမဲစိန္ေခၚႏိုင္သည့္ ပါရမီရွင္ ျဖစ္သည္။ ဆရာယံုၾကည္စြဲ ကိုင္ေသာ ေဆာင္ပုဒ္မွာ “မွန္ကန္ျခင္း အေပၚတြင္ ငါတို႔၏ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ သစၥာရွိမႈသည္တုန္လႈပ္မည္ မဟုတ္” ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္သည္။

ဆရာသည္ အစၥလာမ္ဘာသာ၏ တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္ သခင္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္လည္း ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ဖူး ေၾကာင္း ဗဟိုစာၾကည့္တိုက္ မွတ္တမ္းအရ သိရသည္။

ေလးနက္သည့္ အယူအဆသစ္ အေတြးအေခၚသစ္မ်ားျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ဆရာသည္ အသက္ရွစ္ဆယ္ျပည့္ ၁၉၇၉-ခု ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔ ရမ္ဇာန္လအတြင္း အလႅာဟ္အရွင့္အမိန္႔ ခံယူခဲ့သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၀ါဒညီရင္းအစ္ကို ခ်စ္ၾကည္ေရးအစည္းအ႐ုံး ေခါင္းေဆာင္ဆရာႀကီးသည္ မိမိ၏တပည့္မ်ား အား –

“ပစၥဳပၸန္ သံသရာ၊ ဒြႏၷရာ၊ အာေခရတ္၊ ႏွစ္ရပ္ဘ၀၊ ႏွစ္ဌာန၌၊ ေကာင္းျမတ္ခ်မ္းသာ၊ မဂၤလာ ဘရ္ကတ္ႏွင့္ ျပည့္စုံၾက၍၊ ေနာင္ တမလြန္၊ ဘ၀ေျပာင္းရသည့္ အခါ ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ဂ်ႏၷသ္သုခဘုံ၀င္ စံျမန္းႏိုင္သည့္ကိုယ္ ျဖစ္ရပါလို၏”

ဟူေသာ ဆုပဏၰာဒိုအာကို ညႊန္းဆုိျပခဲ့သည္။ တပည့္မ်ားကလည္း ယေန႔တိုင္ မေမ့ႏိုင္ဘဲ ဆရာႀကီးၫႊန္းဆုိခဲ့သည့္ ဆုဒုိအာကို ကိုယ္တုိင္လည္း လုိက္နာေတာင္းဆုိ၊ အမ်ားသူငါအတြက္လည္း ျဖန္႔ေ၀လ်က္ ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။       ။

** ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္ ေရးသားျပဳစုသည့္ တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ စာျပဳစာဆို ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား(၂) စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။