ကုလ (သုိ႔မဟုတ္) ပါလက္စတုိင္း အေရး ထိေရာက္စြာ မေျဖရွင္းႏုိင္သူ

ၾသဂုတ္ ၂၄ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
.ေလးေမာင္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္။

– အစၥေရးက ဂါဇာကမ္းေျမႇာင္အား က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခုိက္မႈကုိ ရပ္တန္႔ရန္ ၿပီးခဲ့သည့္ လအတြင္း ဘန္ကီမြန္က တုိက္တြန္းခဲ့ေသာ္လည္း ၎၏ တုိက္တြန္းမႈကုိ အစၥေရးက မၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနသည္။  “႐ူးသြပ္မႈမ်ား ရပ္တန္႔ပါ” ဟု ဘန္က တုိက္တြန္းျပန္သည္။ အစၥေရးကမူ သန္းေ၀လ်က္ပင္ ရွိေန၏။ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈဆုိင္ရာ အကူအညီေပးရန္ အပစ္ရပ္ေရးအတြက္ ေလခ်ိဳေသြးထားသည့္ ေၾကညာခ်က္ထုတ္မွသာ အစၥေရးက လက္ခံေလသည္။

ထုိေၾကညာခ်က္မွာ ပါလက္စတုိင္းမ်ားႏွင့္ အာရပ္မ်ား၏ ေတာင္းဆုိမႈအနည္းငယ္ကုိ ရွားရွားပါးပါး လက္ခံခဲ့သည့္ ေၾကညာခ်က္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အစၥေရး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေနတန္ယာဟုကမူ ထုိေၾကညာခ်က္မွာ ဟားမက္စ္တုိ႔ကုိ အသာေပးထားသည္ဟုဆုိကာ ဆန္႔က်င္ရန္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဘန္ကီမြန္ကုိ တုိက္တြန္းခဲ့၏။  ထုိေၾကညာခ်က္တြင္ အစၥေရး၊ ဟားမက္စ္ မည္သူ႕ကုိမွ အမည္တပ္၍ ေဖာ္ျပမထားေသာ္လည္း မည္သည့္အရာက မွန္သည္၊ မည္သည့္အရာက မွားသည္ဟု ဘန္ကီမြန္ကုိပင္ ေနတန္ယာဟုက လက္ခ်ာေပးသည္။
ု
ပါလက္စတုိင္းသမၼတ မဟ္မူးဒ္အဘတ္စ္ကမူ ဘန္အား ထုိကဲ့သုိ႔ ေတာင္းဆုိမႈမ်ားမလုပ္ခဲ့။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကမၻာတစ္၀ွမ္းမွ ထင္ရွားသည့္ ပညာရွင္မ်ား၊ အန္ဂ်ီအုိအဖြဲ႕မ်ားက ဘန္ကီမြန္ထံသုိ႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာတစ္ေစာင္ေပးပုိခဲ့သည္။ ဥပေဒႏွင့္ တရားမွ်တမႈဘက္မွ မရပ္တည္လွ်င္ ရာထူးမွ ႏႈတ္ထြက္ပါဟု ထုိစာ၌ ျပတ္ျပတ္သားသားပင္ ေရးထားထားေလသည္။

အစၥေရးအား အၾကမ္းဖက္တုိက္ခုိက္မႈကုိ လုပ္ေဆာင္သူအျဖစ္ ဘန္ကီမြန္က အမည္တပ္ မေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေၾကညာခ်က္မ်ားကုိ ထုိအိတ္ဖြင့္ေပးစာတြင္ ေဖာ္ျပထားၿပီး “က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပုိက္သူ” ႏွင့္ “က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပုိက္ခံရသူ” တုိ႔ကုိ ကုလ၏ ေၾကညာခ်က္မ်ားတြင္ ခြဲခြဲျခားျခား ေဖာ္မျပဟုလည္း ၎တုိ႔က ဆုိသည္။

ုယခင္ ေတာင္ကုိရီးယား ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးျဖစ္ၿပီး ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ႏွစ္ႀကိမ္တုိင္တုိင္ တာ၀န္ေပျခင္းခံထားရသည့္ ဘန္ကီမြန္မွာ အမ်ားျပည္သူေရွ႕ေမွာက္တြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးသ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ “တုိက္ခုိက္မႈမ်ား ရပ္တန္႔ပါ။ ရပ္တန္႔ၾကပါ” “ဒီလုိ ႐ူးႏွမ္းမႈမ်ိဳးကုိ ရပ္တန္႔ပစ္ပါမယ္” စသျဖင့္ ေတာင္းဆုိကာ ေဒါသႀကီးေသာ သံတမန္တစ္ဦးအျဖစ္ တစ္ဖံု၊ အေမရိကန္ အစုိးရ၏ ဦးေဆာင္မႈကုိ လုိက္ရေသာ လက္ေတြ႕ၾကသည့္ ႏုိင္ငံေရးသမား အျဖစ္တစ္မ်ိဳး၊ ကုလသမဂၢအား ဦးေဆာင္ေနသည့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မရွိေသာ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္တစ္ခါ ပံုစံအမ်ိဳးအမ်ိဳး ျဖစ္ေလ၏။

ကုလအတြင္းေရးမွဴးေဟာင္းမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ ၎မွာလည္း ကုလသမဂၢႀကီး တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္းျဖစ္မွသာ စြမ္းအားရွိေလသည္။ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ကမၻာတစ္၀ွမ္းတြင္ ျဖစ္ပြားသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ မရွိမျဖစ္အဖြဲ႕ျဖစ္သည္ဟု သက္ေသျပခဲ့သည့္ ကုလမွာ ပါလက္စတုိင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ အသံုးမက်ေတာ့။

အစၥေရး၏ ဗုိလ္က်မႈအတြက္ တုံ႔ျပန္ေသာ ကုလ၏ သံတမန္ေရးရာ စကားရပ္မ်ားတြင္ “တုိက္တြန္းပါသည္” ဆုိျခင္းက “မိမိတုိ႔မႀကိဳက္ သုိ႔ေသာ္ နည္းနည္းမွ်ပင္ အေရးမယူ” ဟု ဆုိလုိသည္။ “ကန္႔ကြက္လုိက္သည္” ဟူေသာစကားလံုးက “မိမိတုိ႔ လက္မခံ သုိ႔ေသာ္ သင္တုိ႔ႀကိဳက္သလုိ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ႏုိင္သည္” ဟု အဓိပၸါယ္ရေလ၏။ “႐ႈတ္ခ်လုိက္သည္” ဆုိသည့္ စကားလံုးကမူ “မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ အလြန္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၀င္မပါ” ဟူ၍ပင္။ “အပစ္ရပ္ပါ” ဟူသည့္ စကားကေတာ့ “အသင္တုိ႔ မရပ္ပါက မိမိတုိ႔က သတိေပးမည္။ အျခားသူမ်ားက မိမိတုိ႔အား သတိေပးပါက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လာမည္” ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ပါလက္စတုိင္းအတြက္ အရာမေရာက္

လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ပါလက္စတုိင္း ပုိင္နက္၌ အစၥေရး၏ တုိက္ခုိက္မႈမ်ား၊ တရားမ၀င္အိမ္ရာေဆာက္လုပ္မႈ၊ ပါလက္စတုိင္း မ်ားကုိ ေမာင္းထုတ္မႈ၊ ပါလက္စတုိင္း ပုိင္နက္အား သိမ္းပုိက္မႈတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကုလသမဂၢက ရာႏွင့္ခ်ီေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားထုတ္ျပန္ခဲ့ကာ အစၥေရး၏ လုပ္ရပ္မ်ားအား ျပစ္တင္ခဲ့သည္။ ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ မလုပ္ရန္ တုိက္တြန္းခဲ့သည္။ အႀကံေပးခဲ့သည္။ ႐ႈတ္ခ်ခဲ့သည္။ သုိေသာ္လည္း ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္အားလံုးက အစၥေရးက လစ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ေလသည္။

ပါလက္စတုိင္းအား အစၥေရး၏ ဗုိလ္က်မႈအတြက္ တုံ႔ျပန္ေသာ ကုလ၏ သံတမန္ေရးရာ စကားရပ္မ်ားတြင္ “တုိက္တြန္းပါသည္” ဆုိျခင္းက “မိမိတုိ႔မႀကိဳက္ သုိ႔ေသာ္ နည္းနည္းမွ်ပင္ အေရးမယူ” ဟု ဆုိလုိသည္။ “ကန္႔ကြက္လုိက္သည္” ဟူေသာစကားလံုးက “မိမိတုိ႔ လက္မခံ သုိ႔ေသာ္ သင္တုိ႔ႀကိဳက္သလုိ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ႏုိင္သည္” ဟု အဓိပၸါယ္ရေလ၏။ “႐ႈတ္ခ်လုိက္သည္” ဆုိသည့္ စကားလံုးကမူ “မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၀င္မပါ” ဟူ၍ပင္။ “အပစ္ရပ္ပါ” ဟူသည့္ စကားကေတာ့ “အသင္တုိ႔ မရပ္ပါက မိမိတုိ႔က သတိေပးမည္။ အျခားသူမ်ားက မိမိတုိ႔အား သတိေပးပါက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လာမည္” ဟူ၍ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ကုလလံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွ ေနာက္ဆံုးထုတ္ျပန္ေသာ ေၾကညာခ်က္တြင္ပင္ မည္သည့္ ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားမႈမ်ိဳးမွ မပါခဲ့။ “ဂါဇာႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည့္ ျပႆနာတြင္ အရပ္သားမ်ား အသက္ဆံုး႐ံႈးကာ ထိခုိက္ဒဏ္ရာရရွိသူမ်ား မ်ားျပားလာျခင္းေၾကာင့္ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းေဒသ အေျခအေေန ယုိယြင္းလာမႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ မိမိတုိ႔ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွ အလြန္အမင္း စုိးရိမ္မိပါသည္” ဟူ၍သာ ေဖာ္ျပခဲ့ေလသည္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္က ကုလတြင္ အဖြဲ႕၀င္မဟုတ္ေသာ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံခဲ့ရသည့္ ပါလက္စတုိင္းပုိင္နက္မ်ားကုိ အစၥေရးမွ က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပုိက္ေနျခင္းကုိပင္ မရပ္တန္႔ႏုိင္ခဲ့သည့္ ကုလ၏ ယခုဆံုးျဖတ္ခ်က္ကလည္း လက္ေတြ႕တြင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ျဖစ္မလာခဲ့။

သံတမန္ေရးေဘာလံုးကြင္းျဖစ္ေနေသာ ပါလက္စတုိင္း

အုိးအိမ္စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပးရၿပီး၊ ေမြးရပ္ေျမအား သိမ္းပုိက္ျခင္းခံထားရသူ ပါလက္စတုိင္းတုိ႔၏ ဒုကၡသုကၡႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စာရြက္ေပၚတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ကုလ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကဲ့သို႔ အျခားကိစၥရပ္မ်ားတြင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းမရွိ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ထုိေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားမွ ထြက္ေပၚလာေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ရာေပါင္းမ်ားစြာမွာ ေကာင္အထည္ေပၚမလာခဲ့။ ပုိဆုိးသည္က ဂ႐ုပင္ မစုိက္ခဲ့ၾကေခ်။

ကုလ၏ ႏုိင္ငံေရးစြမ္းအားမ်ား ႏြံနစ္ခဲ့ရျခင္းမွာလည္း ပါလက္စတုိင္းကိစၥထက္ အျခားဘယ္ကိစၥတြင္မွမရွိ။ ပါလက္စတိုင္း-အစၥေရး ျပႆနာတြင္ ကုလ၏ အရာမေရာက္မႈမွာ စစ္ေအးေခတ္ၿပိဳင္ဘက္ႏုိင္ငံမ်ားေၾကာင့္လည္း ပါ၀င္သည္။ ဒါကပင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံက အတည္ျပဳခဲ့သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ၆၉၀ ၏ ထက္၀က္ေက်ာ္မွာ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္မလာခဲ့သည္ဆုိသည့္ အေျဖပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ပါလက္စတုိင္းပုိင္နက္မ်ားကုိ အစၥေရးက သိမ္းပုိက္မႈအား ရပ္တန္႔ေရး ကုလ၏ ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္မႈကုိ ပ်က္ျပယ္ေစရန္အတြက္ အေမရိကန္က ဦးေဆာင္ကာ ျပဳလုပ္ေနသည္။ အစၥေရး၏ ေပၚလစီမ်ားကုိ ေ၀ဖန္ထားသည့္ ကုလ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ၄၀ ေက်ာ္ကုိ အေမရိကန္ တစ္ဦးတည္းက ဗီတုိသံုး၍ ပယ္ခ်ခဲ့သည္။ ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားတြင္ အေမရိကန္၏ မဟာမိတ္မ်ားကုိယ္တုိင္ တင္သြင္းခဲ့ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားလည္း ပါ၀င္၏။

ထုိေႏွာက္ယွက္မႈမ်ားက သိမ္းပိုက္မႈ အဆံုးသတ္ေရးႏွင့္ ျပႆနာေျဖရွင္းေရးတုိ႔တြင္ ကုလမွာ အဓိကအခန္းက႑မွ ပါ၀င္ႏုိင္သည္ ဆုိေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကုိ ေလ်ာ့ပါးေစၿပီး ေပ်ာက္ပ်က္ သြားႏုိင္ေလသည္။ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္က ေနာက္ဆံုးတြင္ ရလဒ္မွာ မည္သည့္ အဖြဲ႕အတြက္မွ အက်ိဳးမရွိေစဘဲ၊ ေဒသအတြင္း တည္ၿငိမ္ေရးကုိလည္း ကူညီႏုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။

ေဘာ့စနီးယား၊ ကုိဆုိဗုိ၊ ဆုိမာလီယာ၊ ကူ၀ိတ္၊ အီရတ္၊ အာဖဂန္၊ ဆီးရီးယား-လက္ဘႏြန္ ယခုေနာက္ဆံုး ေတာင္ဆူဒန္တုိ႔အပါအ၀င္ စစ္ေအးေခတ္အလြန္ ျပႆနာ အမ်ားစုအား ကုလမွ တုိက္႐ုိက္ပါ၀င္ ေျဖရွင္းမႈမ်ားမွာ ထင္သာျမင္သာရွိခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ အရွည္ၾကာဆံုး ျပႆနာျဖစ္သည့္ ပါလက္စတုိင္း ကိစၥမွာ ထုိအထဲတြင္ မပါ၀င္ခဲ့။

ထုိနည္းတူစြာ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈဆုိင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ ၾကား၀င္ေရးအတြက္ ကုလ၏ ေမတၱာရပ္ခံမႈမ်ား၊ ေတာင္းဆုိမႈမ်ားအားလံုးမွာ မသိက်ိဳးႏြံ ျပဳခံခဲ့ရသည္။ ကုလမွ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ကိစၥမွာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ အစၥေရးက မတရားသိမ္းယူထားသည့္ ပါလက္စတုိင္းပုိင္ ဟီဘရြန္ေဒသသုိ႔ ကုလမွ လက္နက္မဲ့ စစ္ေဆးေရးအရာရွိ အနည္းငယ္ကုိ ေစလႊတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိအခ်ိန္က ျဖစ္ပြားေနေသာ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္မ်ားအတြက္ လူသိရွင္ၾကား ေျပာဆုိရန္ ၎တုိ႔တြင္ အခြင့္အာဏာမရွိခဲ့။

၀ါရွင္တန္က ၾကား၀င္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ပ်က္ျပယ္ၿပီးေနာက္ ကုလအား ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ အဓိကအခန္းက႑မွ ပါ၀င္ရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ အီးယူ၊ ႐ုရွားတုိ႔ႏွင့္အတူ အေမရိကန္ျပဳသမွ် ႏုရသည့္ အဆင့္သာျဖစ္၏။

ရွက္စရာေကာင္းသည္

ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ တြင္ ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အရာအားလံုးကုိ အစၥေရးက ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့၏။ ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားတြင္ ေဂ်႐ုစလင္ အပါအ၀င္ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွစတင္က က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပုိက္ထားသည့္ အာရပ္ႏွင့္ ပါလက္စတုိင္းတုိ႔၏ နည္ေျမတည္ေဆာက္ပံုမ်ား၊ ပထ၀ီ အေနအထားမ်ားႏွင့္ အမွတ္သညာမ်ားကုိ ေျပာင္းပစ္ရန္ အစၥေရးတုိ႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္ ႐ႈတ္ခ်ထားသည့္ ၁၉၈၀ တြင္ ထုတ္ျပန္ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ ၄၆၅ လည္း ပါ၀င္ေလသည္။

၁၉၆၇ ခုမွစ၍ အာရပ္တုိ႔၏ နယ္ေျမမ်ားအား အစၥေရးက က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပုိက္မႈမ်ားကုိ ရပ္တန္႔ရန္ လိုအပ္သည္ဟု ထပ္မံေဖာ္ျပထားေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ ၄၇၆ မွာလည္း ပယ္ခ်ျခင္း ခံခဲ့ရေလသည္။ အေမရိကန္ႏွင့္ အစၥေရးတုိ႔ လက္ခံသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ကုလ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္က အတည္ျပဳခဲ့သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ အမွတ္ ၂၄၂ ျဖစ္ျဖစ္ၿပီး ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ အေျခခံ သံတမန္ေရး ျဖစ္စဥ္ျဖစ္၏။ ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္တြင္ “အင္အားသံုး၍ ပိုက္နက္မ်ားအား သိမ္းပုိက္မႈကုိ လက္မခံႏုိင္ပါ” ဟု ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း အစၥေရးကမူ ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ စနစ္တက်ခ်ိဳးေဖာက္ကာ ပါလက္စတုိင္း ပုိက္နက္အတြင္း တရားမ၀င္အိမ္ရာမ်ားကုိ ဆက္လက္ ေဆာက္လုပ္ေနခဲ့ေလသည္။

အစၥေရးက အျမတ္ထြက္ေနၿပီး ပါလက္စတုိင္းက ေဘးဒုကၡႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ ထုိကိစၥတြင္ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ိုင္း ဆုိသည္က “ႏုိင္ငံတကာႏွင့္ ဆုိင္ေသာ” သုိ႔မဟုတ္ “လူ႕အသုိင္းအ၀ုိင္း” ကဲ့သုိ႔ေသာ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ိဳး မရွိခဲ့။ ပို၍ ဆုိး၀ါးသည္က အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားကုိ ရည္ညႊန္းသည့္ “ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ုိင္း” အတြက္ ေဆာင္ရြက္ၾကသူမ်ားကသာ ပါလက္စတုိင္းတြင္ ကုလ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈကုိ ေႏွာက္ယွက္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေလ၏။

ထုိအေျခအေနမွာပင္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံက ျပဌာန္းခဲ့သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ၁၉၄ ကုိ အစၥေရးက လက္ခံခဲ့သည္။ အဖြဲ႕၀င္ႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ ကုလ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကုိ ေလးစားရမည္ဆုိသည့္ ကတိက၀တ္ေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္တြင္ပါ၀င္သည့္ ပါလက္စတုိင္းဒုကၡသည္မ်ားအား အိမ္ျပန္ပုိ႔ေရးကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တစ္သန္းေက်ာ္ေသာ ထုိဒုကၡသည္မ်ားက ဂါဇာကမ္းေျမႇာင္ေဒသ အစၥေရး၏ ပိတ္ဆုိ႔မႈေအာက္တြင္ ဒုကၡမ်ား ဆက္လက္ခံစားေနရစဲပင္ ျဖစ္ေလသည္။

မၾကာေသးခင္က ဂါဇာေဒသအေပၚ အစၥေရးက က်ဴးေက်ာ္တုိက္ခုိက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထုိျပႆနာအတြက္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီက တုံ႔ျပန္မႈမ်ား လုပ္ခဲ့၏။ သုိ႔ေသာ္ မိတ္ဖက္မ်ားၾကား ျဖန္ေျဖသကဲ့သုိ႔သာျဖစ္ၿပီး ပါလက္စတုိင္းဒုကၡသည္မ်ား ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡမ်ားကုိ ခါးခါးသီးသီး ခံစားေနရသည္ဆုိသည့္အခ်က္ကုိ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားခဲ့ေပ။

ကုလအတြင္းေရးမွဴးေဟာင္း ကုိဖီအန္နန္ကမူ ပါလက္စတုိင္း-အစၥေရး ျပႆနာအား ေျဖရွင္းရန္ႏွင့္ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္ေနသည့္ ပါလက္စတုိင္း ပုိင္နက္မ်ားအား အစၥေရးက သိမ္းပုိက္မႈကုိ အဆံုးသတ္ရန္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈက ကုလသမဂၢ၏ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ထိခုိက္ေစၿပီး အဖြဲ႕ႀကီး၏ ဘက္မလုိက္ေရး မူ၀ါဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာမည္ဟု သတိေပးခဲ့ေလသည္။

ထုိထက္ပုိအေရးႀကီးသည္က ပါလက္စတုိင္းေဒသ မတည္ၿငိမ္ျခင္း၊ အစၥေရးတုိ႔၏ အႏုိင္က်င့္မႈမ်ားကုိ ပါလက္စတုိင္း ျပည္သူမ်ား ခါးစည္းခံေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

အလ္ဂ်ဇီးယားသတင္းဌာနမွာ ေဆာင္းပါးရွင္ Marwan Bishara ၏ On the UN and war in Gaza  ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးကို ေလးေမာင္ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျမန္မာမႈျပဳပါသည္။