ျပည္ေထာင္စုဖတ္စာ

ၾသဂုတ္ ၃၁ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
-ေဆာင္းပါးရွင္- ညီေသြး

လႊတ္ေတာ္ႀကီး အနီး
ျပည္ေထာင္စုႀကီး ႏြံထဲနစ္ေနသည္။
တုိင္းရင္းသားမ်ား ၀ိုင္း၍ ညီညြတ္ေပးၾကပါ။
ေလးပါးစုံညီတြန္းလွ်င္ ေရြ႕ႏိုင္ပါ၏။

လူဆုိတဲ့သတၱ၀ါက ယဥ္ေက်းမႈစင္တာႀကီးေတြ၊ အသိပညာမ်ဳိးစုံ စည္ပင္ေစတဲ့ တကၠသုိလ္ႀကီးေတြ တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ လူဆုိတဲ့သတၱ၀ါက က်မ္းစာေတြ တရားဓမၼေတြ ျပဳစုျပ႒ာန္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီလူစုကပဲ လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းေတြ ထုတ္ျပန္လုိ႔ ေက်းပိုင္ကၽြန္ပိုင္စနစ္ေတြ ႐ိုက္ခ်ဳိးႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီလုိလူ႔ေလာကႀကီးက အၿမဲ သတိရတမ္းတၿပီး အၿမဲေက်းဇူးတင္ထိုက္တဲ့ လူေတြ ႐ွိခဲ့သလုိ လူတစ္စု တစ္ဖြဲ႕ေကာင္းစားဖုိ႔အတြက္ တစ္တုိင္းျပည္လုံး ေခ်ာက္ထဲ တြန္းပုိ႔ခဲ့တဲ့လူေတြ၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိး အသာစံရဖုိ႔ဆုိၿပီး အျခား အသြင္မတူ မ်ဳိးကြဲ လူနည္းစုေတြအေပၚ မတရားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့လူေတြ၊ လက္ဗလာ ေျခဗလာ ျပန္သြားရမယ္ ဆုိတာ သိသိႀကီးနဲ႔ ဘယ္လုိေစာဒကမွ တတ္ႏိုင္စြမ္းမ႐ွိတဲ့ ခရီးတစ္ခုကုိ တစ္ကုိယ္တည္း ထြက္ခြာသြားရမယ္ဆုိတာ က်ိန္းေသေနတဲ့ၾကားထဲက တစ္အုပ္စုေပၚ တစ္အုပ္စု တစ္ႏိုင္ငံေပၚ တစ္ႏိုင္ငံ က်ဴးေက်ာ္ရန္စ အႏိုင္က်င့္ သိမ္းပိုက္ခ်င္ေနတဲ့ လူ႔ဗာလေတြလည္း ႐ွိေနပါေသးတယ္။

ကမာၻ႔ေျမပုံေပၚမွာ ေအးခ်မ္းတဲ့ ေနရာေဒသ သာယာခ်မ္းေျမ့မႈ႐ွိတဲ့ အရပ္ဆုိတာ မ႐ွိသေလာက္ ႐ွားပါးေနပါၿပီ။ ႏိုင္ငံတုိင္းမွာ ျပည္တြင္းစစ္ (သုိ႔) သူပုန္ထမႈဆုိတာ႐ွိတယ္။ မၿငိမ္းမခ်မ္း ဆႏၵျပမႈေတြ႐ွိတယ္။ ဘာသာေရး လူမ်ဳိးေရး ပဋိပကၡေတြ႐ွိတယ္။ တစ္ခ်ိန္က အေ႔႐ွေတာင္အာ႐ွရဲ႕ အဖြံ႕ၿဖိဳး အခ်မ္းသာဆုံးတုိင္းျပည္ သံယံဇာတၾကြယ္၀ေပါမ်ားဆုံးတုိင္းျပည္၊ အၿငိမ္းခ်မ္းဆုံးဘာသာတရား၊ အဆုံးအမနဲ႔အညီ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ တုိင္းျပည္၊ ေလာကြတ္ျပဳရာ ျဗဟၼစိုရ္ တရား မ်ားစြာေပါၾကြယ္၀တဲ့လူမ်ဳိးေတြ ႐ွိခဲ့တဲ့ ဒီတုိင္းဒီ႒ာနီမွာေတာင္ လူတစ္စုရဲ႕ ခေလာက္ဆန္ ေမႊေႏွာက္မႈေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆင္းရဲနိမ့္က် ခၽြတ္ၿခံဳၾကခဲ့ရသလဲ။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ လူထု ဆႏၵျပထုတ္ေဖာ္ပြဲေတြ၊ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြ ၾကားထဲက သားေသလင္ေပ်ာက္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတဲ့ မိသားစုေတြ ေနရပ္စြန္႔ခြာ စစ္ေဘးေ႐ွာင္ ဒုကၡသည္စခန္းအတြင္းက တေျဖးေျဖးတုိးလာတဲ့ လူဦးေရေတြ၊ အက်ဥ္းစခန္း၊ စစ္ေၾကာေရးစခန္းေတြထဲမွာ စေတးခံလိုက္ရတဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ေျမစာပင္ေတြ၊ အျပစ္မဲ့ေတြ။

ဘယ္သူေသေသ ငေတမာလွ်င္ၿပီးေရာဆုိသည့္ လူတစ္စု၊ ဒီလူတစ္စုရဲ႕ အင္အားက အလြန္ႀကီးပါသည္။ မီဒီယာေတြကုိပိုင္သည္ အသံလႊင့္ဌာနေတြကုိ ပိုင္သည္။ ဘဏ္အႀကီးႀကီးေတြကုိ ပိုင္သည္။ အက်ဥ္းေထာင္ေတြကုိ ပိုင္သည္။ တရား႐ုံးေတြ တရားသူႀကီးေတြကုိ ပိုင္သည္။ ပဋိပကၡေတြကုိ ပိုင္သည္။ သာသနာပိုင္ေတြ ေတာင္ပိုင္သည္။ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကုိ ပိုင္သည္။ အမ်ားညီညီ မညီညီ ဤကုိ ကၽြဲဟု လုပ္ႏိုင္သည္။ အၿမဲတမ္း ‘ငါးပ်ံ’အလွည့္ခ်ည္းပဲ လုပ္ႏိုင္သည္။ ပလုိင္းေပါက္ႏွင့္လည္း ဖားေကာက္ႏိုင္သည္။ ေရဗူးေပါက္ေနလည္း ေရပါေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္။ အလြန္ႀကီးမား ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့အ႐ွိန္နဲ႔ သြားေနတာဆုိေတာ့ သူတုိ႔ကုိ ဘယ္သူမွ ရပ္တန္႔ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့အျပင္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း ျပန္ၿပီးရပ္တန္႔ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့။ အလြန္ျမန္တဲ့ယာဥ္ကုိ ႐ုတ္တရက္ ရပ္တန္႔ေအာင္ လုပ္မည္ဆုိလွ်င္ ေၾကာင့္က်ေတာ့ၾကမည္မဟုတ္။

ဤကဲ့သုိ႔ေသာ အစုိးရ၀န္ႀကီး႒ာနမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အကယ္စင္စစ္တည္႐ွိခဲ့ပါသည္။ ‘ဘ႑ာေရးစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းႏွင့္ မညီညြတ္သည့္ကိစၥရပ္မ်ားကုိ ႒ာနေပါင္း ၃၉-ခု႐ွိသည့္အနက္ ျပည္ေထာင္စုစာရင္းစစ္ခ်ဳပ္႐ုံးမွလြဲ၍ က်န္၀န္ႀကီး႒ာန ၃၈-ခုမွ ခ်ဳိးေဖာက္ထားပါသည္။’တဲ့ ‘ဗဟုိအဖြဲ႕အစည္းဌာနမ်ား၏ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ ဘ႑ာေရးစည္းမ်ဥ္း၊ ၀န္ထမ္းစည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ လုပ္ထုံး လုပ္နည္းနဲ႔မညီညြတ္ေသာ စစ္ေဆးေတြ႕႐ွိခ်က္မ်ားက ၂-ႏွစ္အတြင္း အႀကိမ္ ၅၀၀-ေက်ာ္တဲ့’ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ ဦးခိုင္ေမာင္ရည္ရဲ႕ အဆုိတင္သြင္းခ်က္မွတဆင့္ ျပည္သူေတြ သိခြင့္ရတာပါ။ ‘မခင္ပုံႏွင့္ေလာက္’ကြက္တိဆုိသလုိ ဒီလုိအစုိးရဌာနမ်ဳိးေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျမြေပြးေတြ ခါးပိုက္ပိုက္ထားတဲ့ တုိင္းျပည္မ်ဳိးမွ မဆင္းရဲရင္ ကမာၻမွာ ဘယ္တုိင္းျပည္မွ မဆင္းရဲေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီလုိတုိင္းျပည္မွာမွ လူလာျဖစ္ရ၊ စာနယ္ဇင္းသမားလာျဖစ္ရ၊ ႏိုင္ငံေရးသမား လာျဖစ္ရတာကေတာ့ ဓါးသြားေပၚက ပ်ားရည္စက္ကုိ လ်က္ရသလုိ၊ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးတန္းေပၚ ေလွ်ာက္ျပေနရတဲ့ ဆက္ကပ္သမားလုိ အၿမဲ သတိနဲ႔ အသိ အႀကီးႀကီး ထားေနရမွာပါ။

လက္နက္ခဲယမ္းအျပည့္အစုံနဲ႔ တမူးက၀င္လာတဲ့ ႏိုင္ငံ အ၀ွမ္းလုံး ေမႊေႏွာက္မယ့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသား ႐ွစ္ဦးကုိ လက္နက္ပုဒ္မ၊ ဆက္သြယ္ေရးပုဒ္မ၊ လ၀ကပုဒ္မေတြနဲ႔ ၃-မ်ဳိးေပါင္းၿပီး ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္က ၁၀-ႏွစ္ မျပည့္ပဲ စတုတၳမ႑ိဳင္ကုိ ကုိယ္စားျပဳပါတယ္ဆုိတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကုိ ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ ၁၀-ႏွစ္ဆုိတာက သက္ေသပဲ။

အမွန္တရားဘက္ေတာ္သားေတြကုိ ဒီလုိအစုိးရမ်ဳိးက ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာသာ မေပးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ မ်က္ႏွာစာမွာေတာ့ အၿမဲ ဂုဏ္သိကၡာျမင့္မားေနမွာပါ။ အဓိက ကေတာ့ အမွန္တရားကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးဖုိ႔ပါပဲ။ အမွန္တရားဆုိတာ သဲပြင့္ေလးပဲ ျဖစ္ေနပါေစ။ ကမာၻေျမႀကီးနဲ႔ ပါ၀င္ ေပါင္းစပ္ႏိုင္လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ အင္အားႀကီးသြားမယ္။ အမွန္တရားဟာ ေရတစ္စက္ပဲျဖစ္ေနပါေစ။ သမုဒၵရာႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္ႏိုင္လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္က်ယ္ျပန္႔နက္႐ႈိင္းသြားမလဲ။ အဲ့ဒီ အမွန္တရားကုိ ျပည္သူေတြ သိေအာင္လုပ္ျပႏိုင္ဖုိ႔က စတုတၳမ႑ိဳင္ရဲ႕ အဓိကတာ၀န္ပါပဲ။ ေထာင္ ၁၀-ႏွစ္ဆုိတာ ဆူးတစ္ႀကိဳးတစ္ထပ္လား၊ ပုဒ္မ ၁၈ ဆုိတာ မုန္တုိင္းတစ္ခုလား။ စတုတၳမ႑ိဳင္ကုိ ကုိယ္စားျပဳေနသူ အားလုံးအတြက္ေတာ့ ေ႔႐ွဆက္ရမယ့္လမ္းမွာ ဒါေတြဟာ ႀကိဳတင္ေရာက္ႏွင့္ေနမယ့္ ဧည့္ႀကိဳေတြအျဖစ္သာ သတ္မွတ္ထားလိုက္ပါ။

အမွန္တရားဆုိတာ
မာတိကာ အသစ္မွာ
စာမ်က္ႏွာတစ္ ျဖစ္ခြင့္မရလည္း
ေတာအုပ္ထဲ အရိပ္နင္းခံတဲ့ သစ္ပင္လုိ
အရပ္ထက္ ျမင့္မွာပဲ။

တုိင္းသူျပည္သားအားလုံးရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္လုိ႔လာတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေလးပါးစုံညီ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးပြဲေတြ မလုပ္ႏိုင္တာ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာ အရင္ အေျဖ႐ွာသင့္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ လက္႐ွိျမန္မာအစုိးရရဲ႕ အဓိကေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေနရာေတြကုိ တာ၀န္ခြဲေ၀ခ်ထားေပးခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကုိ ဦးေဆာင္လမ္းျပ ေျမပုံေရးဆြဲေပးခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြထံ အရင္သြားေရာက္ၿပီး အႀကံဥာဏ္ေကာင္းမ်ား၊ လမ္းညႊန္မႈေကာင္းမ်ား ေတာင္းခံသင့္ပါတယ္။ ဖာ႐ုိဘုရင္ (ဒုတိယေျမာက္ ရမ္မဆီ)ထံ တမန္ေတာ္ဂ်ဳိးဇက္က ဒီလုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။

‘ငါ့လူေတြကုိ ေပးသြားခြင့္ျပဳပါေတာ့’တဲ့ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား အေနကလည္း ဒီတုိင္းျပည္ႀကီးကုိ ေပးေကာင္းဖုိ႔ သင့္တဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီဆုိတာ သိေနမွာပါ။ အမေမစု အေနနဲ႔ အ႐ုိး႐ွင္းဆုံး ႏွလုံးသား သန္႔သန္႔နဲ႔ လိမ္မာသိမ္ေမြ႕စြာ ႀကိဳးစား ခ်ဥ္းကပ္သြားမယ္ဆုိလွ်င္ ဒီေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈမ်ား အထေျမာက္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕ သမုိင္း၀င္ေန႔ရက္မ်ား ျဖစ္လာမွာပါ။ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားလည္း တစ္တုိင္းျပည္လုံးရဲ႕ ေမတၱာကုိျပန္ရ၊ ေနာက္ဆုံး သံသရာ ခရီးမွာ လည္း ေျဖာင့္တန္းေခ်ာေမြ႕ၿငိမ္းခ်မ္း၊ ျပည္ေထာင္စုအႀကီး အေပၚ ေပးဆပ္ဖုိ ႔တင္က်န္ေနတဲ့ အေၾကြးမ်ားလည္း ေၾကေအး၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်မ္းေျမ့သာယာမယ့္ အနာဂတ္ လမ္းပါလဲ။ အားလုံး၀ိုင္းစဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ PR တုိ႔ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္တုိ႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးမႈတုိ႔ဆုိတာ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ပင္လယ္မွ ေရျမွဳပ္ အဆင့္သာ႐ွိပါတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕လက္နဲ႔ ေရးခဲ့တာေတြဟာ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ correction pen နဲ႔ပဲ ျပန္ဖ်က္မွ အဆင္ေျပႏိုင္မွာပါ။

ဘာေၾကာင့္ ဒီေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြ အရင္လုပ္သင့္သလဲဆုိတာ ေအာက္ပါ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းေတြကုိၾကည့္ၿပီး သေဘာေပါက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခင္းအက်င္းေတြကေတာ့ အမ်ားမညီေပမယ့္ ဤက ကၽြဲျဖစ္သြားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲက PR က သက္ေသပဲ မေတာ္မတရား ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ေျမယာသိမ္းမႈေတြက သက္ေသပဲ။ ဆႏၵျပ ထုတ္ေဖာ္ေတာင္းဆုိမႈေတြကုိ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းေနတာက သက္ေသပဲ။ တစ္သက္လုံး အစုိးရလာတဲ့ သမၼတဆုိတဲ့သူထံ လႊတ္ေတာ္ နာယကႀကီးက စာပုိ႔ေတာ့မွ အစုိးရက ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္လုိ ႔မရဘူးလုိ႔ အေၾကာင္းျပန္လိုက္တာက သက္ေသပဲ။ ေထာင္ဒဏ္အမိန္႔ခ်ၿပီးမွ ဒီအမိန္႔ေတြဟာ တပ္ကလာတာပါလုိ႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားလိုက္တဲ့ တရားသူႀကီးရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္စကားက သက္ေသပါပဲ။ လက္နက္ခဲယမ္းအျပည့္အစုံနဲ႔ တမူးက၀င္လာတဲ့ ႏိုင္ငံ အ၀ွမ္းလုံး ေမႊေႏွာက္မယ့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသား ႐ွစ္ဦးကုိ လက္နက္ပုဒ္မ၊ ဆက္သြယ္ေရးပုဒ္မ၊ လ၀ကပုဒ္မေတြနဲ႔ ၃-မ်ဳိးေပါင္းၿပီး ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္က ၁၀-ႏွစ္ မျပည့္ပဲ စတုတၳမ႑ိဳင္ကုိ ကုိယ္စားျပဳပါတယ္ဆုိတဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြကုိ ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ ၁၀-ႏွစ္ဆုိတာက သက္ေသပဲ။ တပ္အသုံးျပဳရန္ လုိအပ္၍ ျပန္လည္ စြန္႔လႊတ္ျခင္း မျပဳဘူးဆုိတဲ့ သိမ္းဆည္းခံ လယ္ယာေျမဧက ၃၅၁၀၃၃.၇၃၈ ဧက က သက္ေသပဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပေနတဲ့ ရက္အတြင္းမွာေတာင္    တိုက္ပြဲေတြ ျပန္ျဖစ္ေနတာက သက္ေသပဲ။

ျပည္သူလူထုဆုိတာ တုိင္းေဒသႀကီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆုိတာတုိ႔၊ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မည္သူဆုိတာတုိ႔ကုိ မွတ္တမ္းတင္တာ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ရဲ႕ အခက္အခဲေတြ၊ ဒုကၡေတြကုိ မွ်ေ၀ခံစား၊ ကူညီ ရင္ဆုိင္ေျဖ႐ွင္းေပးတဲ့သူေတြကုိသာ ႏွလုံးသားက မွတ္တမ္းတင္တတ္ၾကတဲ့အမ်ဳိးပါ။ အဲ့ဒီျပည္သူဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြကုိ ပန္းပြင့္ေတြလုိ ေ၀ဆာစည္ပင္လာေအာင္ ဥယ်ာဥ္မွဴးေကာင္းတစ္ေယာက္လုိ ယုယ၊ သူတုိ႔ေလွ်ာက္လွမ္းမယ့္ လမ္းခရီးမွာ တံတား တစ္စင္းလုိ ေက်ာခင္းေပးႏိုင္မည့္ သူျဖစ္မွသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းဘြဲ႕ဆုိတာကုိ ဖဲႀကိဳးျဖတ္၊ ကဗၺည္းတင္ေပးဆပ္မွာပါ။

ကဗ်ာဆရာႀကီး ေအာ္ဒင္က ‘ကဗ်ာဆုိတာ မေမ့ႏိုင္တဲ့ စကားစု’တဲ့။ ဒီလုိသာဆုိလွ်င္ ရာဇ၀င္သကၠရာဇ္ျပန္လွည့္ရစ္ၾကည့္ပါက မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွတဲ့ ေန႔ရက္ေတြဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ကဗ်ာဆန္ေသာ ေန႔ရက္ေတြလုိ႔ ေခၚေ၀ၚသတ္မွတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ၈၈ အေရးအခင္း ေန႔ရက္မ်ား၊ လက္ပံေတာင္အေရးအခင္း ေန႔ရက္မ်ား၊ သမဂၢၿဖိဳေန႔ရက္မ်ား၊ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ သံဃာအေရးအခင္း ေန႔ရက္မ်ား၊ ရခိုင္ပဋိပကၡေန႔ရက္မ်ား စသည္ စသည္ ကဗ်ာ၀ါက်႐ွည္ႀကီးျဖစ္သြားမယ့္ ေန႔ရက္မ်ားကုိ ရင္၀ယ္ပိုက္ခဲ့ရတာ ဒီျပည္သူေတြပါပဲ။ အဓိက သက္ဆုိင္သူႀကီးမ်ားထံ ဒီျပည္သူေတြရဲ႕ကုိယ္စား ဒီလုိ ေတာင္းဆုိေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

‘ဒီျပည္သူေတြကုိ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါေတာ့။’
‘ေသြးေရာင္လႊမ္းတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ ကုန္ဆုံး လြန္ေျမာက္ပါေစေတာ့။’

လႊတ္ေတာ္ႀကီး အနီး
ျပည္ေထာင္စုႀကီး ႏြံထဲနစ္ေနသည္။
တုိင္းရင္းသားမ်ား ၀ိုင္း၍ ညီညြတ္ေပးၾကပါ။
ေလးပါးစုံညီ တြန္းလွ်င္ ေ႐ြ႕ႏိုင္ပါ၏။

ညီေသြး