“9/11 ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ အေတြးမ်ား” (ၿငိမ္းခ်မ္းေအး)

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
၁၁၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၃

Artificial Sweeteners ေတြက က်န္းမာေရး နဲ႔ ညီညြတ္တယ္။ ဖ်က္အားျမင့္ ဓါတုလက္နက္ေတြ အီရတ္မွာ ရွိတယ္။ လင္ခဏ ခဏ ယူတတ္တဲ့ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးေခ်ာက အခ်စ္ အတြက္ လက္ထပ္တယ္။

ဒါေတြဟာ စာနယ္ဇင္း မီဒီယာ ေတြမွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ သတင္းေခါင္းႀကီးေတြပါ။

Die Hard 4 (၂၀၀၇) ဇာတ္ကား အဖြင့္မွာပါတဲ့ IT Geek လက္မမ်ိဳးဆက္ ေခတ္လူငယ္ ေကာင္ေလး နဲ႔ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း ရဲအရာရွိ ဂၽြန္မကၠလိန္း တို႔ရဲ႕ စကားေျပာခန္းက စိတ္ဝင္းစားဖို႔ ေကာင္းတယ္။

အိုင္တီပညာရွင္ Hacker ေကာင္ေလးကို စစ္ေဆးေမးျမန္းဖို႔ ဝါရွန္တန္ ကို ေခၚလာတဲ့ လမ္း ကားေပၚမွာ ပထမ ရဲအိုႀကီးက CCR ရဲ႕ Classic Rock သီခ်င္းေတြ လႊင့္ေနတဲ့ ေရဒီယိုလိုင္းကို ဖမ္း နားေထာင္ေနတယ္။

ေကာင္ေလးက “အိုတိုင္း၊ ေဟာင္းတိုင္း ဂႏၱဝင္ေျမာက္တယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ဘူး” လို႔ ဆိုလိုက္တယ္။ ရဲအိုႀကီးက ျပန္ အျငင္းမပြားဘဲနဲ႔ ခဏေနေတာ့ သတင္းလိုင္း ကို ေျပာင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာလည္း ေကာင္ေလးက သိပ္ေက်နပ္ပံု မရဘူး။

ဒါနဲ႔ ရဲအိုႀကီးက “ဘာလဲ… မင္းက သတင္းေတြ နဲ႔လည္း ျပႆနာ ရွိတာပဲလား (သတင္းေတြကိုလည္း မႀကိဳက္ျပန္ဘူးလား)” လို႔ ေမးတယ္။
ေကာင္ေလးက ျပန္ေျဖတယ္။

“ဟုတ္ပါ့ ဗ်ာ။ က်ေနာ့္ မွာ သတင္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သိပ္ကို ႀကီးမားတဲ့ ဘုရားစူး (ေသာက္) ျပႆနာ ေတြ ရွိတာေပါ့..” လို႔ ျပန္ေျဖရင္း ေန႔စဥ္၊ ေန႔တိုင္း ၾကားေနရ၊ ျမင္ေနရသမွ်ေတြဟာ မီဒီယာ အုပ္စု ႀကီးေတြရဲ႕ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ျခယ္လွယ္ ႀကိဳးကိုင္ ျပဳျပင္ထားတဲ့၊ သူတို႔ ျမင္ေစခ်င္၊ ၾကားေစခ်င္၊ ပံုေဖာ္ခ်င္တဲ့ မ်က္ႏွာစာ အပိုင္းေတြသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူေတြကို အေၾကာက္တရား နဲ႔ အသက္ရွင္ ေနထိုင္ေစဖို႔ အျမဲ ႀကိဳးစားေလ့ ရွိေၾကာင္းေတြ ဆက္ေျပာတယ္။

ေကာင္ေလး ေျပာသြားတဲ့ သေဘာဟာ အရင္းရွင္ ကမၻာ မီဒီယာ ရဲ႕ သရုပ္ အမွန္ပဲျဖစ္တယ္။ အဓိက ကမၻာ့ မီဒီယာ အားလံုးရဲ႕ ေယဘုယ် သေဘာလည္း ျဖစ္တယ္။ အာဏာရွင္ စနစ္မွာ သတင္းဟာ အဂၤါစံု ေမြးဖြားတဲ့ အဆင့္ကို မေရာက္ဘူး။ အရင္းရွင္ လစ္ဘရယ္လ္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္မွာက် အမ်ားအားျဖင့္ ပံုဖ်က္ ေမြးဖြားျခင္းခံရတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ သတင္းေတြဟာ လူေတြကို ေယာဂ သင္တန္းေတြ သြားေစတယ္။ “စိတ္ဖိစီးမႈ” ဆိုတဲ့ စကားလံုး က လူေတြကို ထပ္ဆင့္ စိတ္ဖိစီးေစတယ္။ အစား အစာေတြကို ေရွာင္ေစတယ္။ လက္ဖက္ရည္ေလး၊ ေကာ္ဖီေလး တခြက္ ေသာက္ဖို႔ကို ေၾကာင့္ၾကေစတယ္။ ဘာကို ယံုရမွန္း မသိျဖစ္ေစတယ္။ အေၾကာက္တရား နဲ႔ ေနထိုင္ေစတယ္။
“War On Terrorism” ဆိုတာ မွန္ပါ့လား၊ ဟုတ္ပါ့လား၊ လိုပါ့လား ေတြ ျဖစ္ကုန္ေစတယ္။ လူတခ်ိဳ႕ကို အစြဲနဲ႔ ႀကိဳတင္ေကာက္ခ်က္ေတြ ျဖစ္ေစတယ္။ အေပၚယံ လူပံုပန္း သဏၭာန္ ကို ၾကည့္ၿပီး အက်င့္၊ စာရိတၱ ကို မွန္းဆ ေကာက္ခ်က္စြဲမႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ “War On War-Mongers” “စစ္ကိုဖန္တီးလိုသူေတြကို ဆန္႔က်င္ဖို႔၊ တိုက္ခိုက္ဖို႔၊ အျပစ္တင္ဖို႔” လူအမ်ား ေမ့ကုန္ၾကတယ္။ စစ္ေၾကာင့္ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာ အက်ိဳးစီးပြားရေနသူေတြ ရဲ႕ သတင္းေတြ မွိန္ကုန္တယ္။ ဘ႑ာေရး နဲ႔ ေငြေၾကး အုပ္စုႀကီးေတြ က လူေတြရဲ႕ ဦးေရခြံေတြ ခြာေနတာ၊ ပါးပါးလွီးေနတာဟာ ေနာက္တန္းေရာက္ကုန္တယ္။ စီးပြားေရးအုပ္စုႀကီးေတြ ကမၻာ အႏွံ႕ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝကို ခ်နင္းရင္း ခ်မ္းသာ သထက္ ခ်မ္းသာ၊ ႀကီးထြားသထက္ ႀကီးထြားလာေနမႈေတြဟာ ခပ္ပါးပါးပဲ ျမင္ရတယ္။ လမ္းေပၚကလူေတြ အေၾကာင္း၊ အေဖ ေခၚစရာမရွိတဲ့ ကေလးေတြ အေၾကာင္း၊ ေငြေၾကးအတြက္ ေသြးသားကို အေရာင္းအဝယ္ ျပဳေနရသူေတြ အေၾကာင္းဟာ ေထာင့္တေနရာမွာ ေရာက္သြားတယ္။

နည္းပညာ မ်ိဳးဆက္ Touch Screen ေတြေပၚ လက္ကေလးေတြ ကစားတတ္တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္က ဒီအေနအထား ကို လက္မခံဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ မီဒီယာ အုပ္စုႀကီးေတြရဲ႕ အာေဘာ္ေတြနဲ႔ ကင္းလြတ္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ Blog ေတြ ေပၚလာတယ္။ Social Media ေတြေပၚကေန သတင္း နဲ႔ အျမင္၊ အာေဘာ္ေတြကို ျဖန္႔တယ္။ ေခတ္သစ္ ကြန္ပ်ဴတာ အိုင္တီ Web နည္းပညာမွာ Wiki ဆိုတဲ့ စကား၊ သေဘာ နဲ႔ နည္းပညာ ေပၚလာတယ္။ Wiki technology ရဲ႕ အဓိက အႏွစ္ သေဘာက လူထုကို ေပးတဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ Media ဟာ တလမ္းသြား မဟုတ္ဘဲ လူတိုင္းရဲ႕ အျမင္၊ သေဘာ ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြး ဖလွယ္ ေရးသား လို႔ရျခင္း ျဖစ္တယ္။

(စကားခ်ပ္ – ေခတ္သစ္ လူထုအေျချပဳ လူထုစာနယ္ဇင္း ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြ အရင္ ျဖစ္ရပ္ အေျချပဳ မ်က္ေမွာက္ေရးရာ ေဆာင္းပါးတခ်ိဳ႕မွာ ထည့္ ေထာက္ျပဖူးပါတယ္။ အဓိက က က်င့္ဝတ္ နဲ႔ သတင္း ပညာ အဆင့္အတန္းမမီမႈ ျဖစ္တတ္ျခင္းပါ။ ဒါက သီးသန္႔ ေဆြးေႏြးရမယ့္ အေၾကာင္း ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။)

ဒီလို နည္းပညာေတြ၊ သေဘာေတြနဲ႔အတူ ေခတ္လူငယ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ကို အုပ္စုတစုကေန လွိမ့္ခ်င္တိုင္း လွိမ့္လို႔ မရဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ မီဒီယာ လုပ္ငန္းႀကီးေတြတိုင္းဟာ Web Media မွာ လူထု အသံက႑ေတြ၊ ေဆြးေႏြးပြဲ Forum ေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္ထည့္ေပးရရံုသာမက အျခား Media ပံုစံ ေတြမွာလည္း ဘက္ေပါင္းစံု၊ အျမင္ေပါင္းစံု အတြက္ ေနရာပိုေပးလာရတယ္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကို သတင္းနည္းပညာ ေခတ္လို႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ မီဒီယာ ေပၚမွာေတာ့ တကယ့္ သေဘာက အခ်က္အလက္ Data ေခတ္လို႔ပဲ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒီအခ်က္အလက္ အၾကမ္း Raw Data ကို မွန္ကန္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ ျဖစ္ေစဖို႔က နည္းပညာေခတ္ ေခတ္လူသား ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ေတြးေခၚ၊ ေျမာ္ျမင္၊ သံုးသပ္၊ ဆင္ျခင္ႏိုင္မႈ ျဖစ္စဥ္ ကိုယ္ပိုင္ ဦးေႏွာက္ Process လိုတယ္။ ဒီ ျဖစ္စဥ္ Process အဆင့္ ၿပီးမွသာ မ်က္ေမွာက္ ကမၻာ မီဒီယာ ေပၚက ျမင္ရ၊ ၾကားရ၊ ဖတ္ရ သမွ်ဟာ တကယ့္ Information သတင္း အမွန္ ကို ျဖစ္ေစတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီသေဘာကို လူအမ်ားစု လုပ္ေလ့ လုပ္ထ မရွိေတာ့ ေယဘုယ် သေဘာ နဲ႔ အမ်ားစု ကေတာ့ ေျပာင္းလဲမသြားပါ။ မီဒီယာရဲ႕ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္း၊ ေပးတဲ့ အခ်က္က ႀကီးမား သက္ေရာက္ဆဲပဲ ျဖစ္တယ္။ မီဒီယာ ကို လူတစုက ခ်ဳပ္ကိုင္ေနဆဲပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ မီဒီယာ ရဲ႕ ပံုေဖာ္မႈဟာ လူမႈေဗဒ၊ အေတြးအေခၚ၊ သမိုင္း နဲ႔ ျဖစ္ရပ္ေတြမွာ ႀကီးႀကီးမားမား သက္ေရာက္ခဲ့၊ သက္ေရာက္ေနဆဲ ျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ အင္အားႀကီး မီဒီယာ (စာနယ္ဇင္း၊ ရုပ္ရွင္၊ စာေပ) ေက်းဇူးနဲ႔ အျပစ္မဲ့သူေတြကို သတ္တာခ်င္း အတူတူ နာဇီေတြရဲ႕ အဆိပ္ေငြ႕ခန္းေတြဟာ ရုပ္လံုးၾကြခဲ့ၿပီး ကမၻာ့လူအမ်ား ေအာ့ႏွလံုးနာစရာျဖစ္ခဲ့ရေပမယ့္ ဟီရိုရွီးမား၊ နာဂါစာကီ က အဏုျမဴ ငရဲခန္းပံုရိပ္ေတြက ေမွးမိွန္ခဲ့ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ “သမိုင္းမွာ ဒီလို မွ မလုပ္ရင္ လူေတြ ပိုေသစရာ အေၾကာင္းရွိတယ္” ဆိုတဲ့ “မရယ္ရတဲ့ ဟာသ မွန္းဆသီအိုရီ” ႀကီးဟာ ဘုရားေဟာ အလား တြင္သြားခဲ့တယ္။ ႏွစ္ပတ္လည္ ေရာက္တိုင္းမွာ ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံက “ငါတို႔ ဘိုးေဘးမ်ိဳးဆက္ ေသာက္သံုးမက်လို႔ ခံရတာ၊ နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္၊ အေမရိကန္နဲ႔တည့္ေအာင္ ေပါင္းမွေပါ့” ဆိုတဲ့ အခ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္ အခမ္းအနားေတြ ျပန္လုပ္ရေသးတယ္။ ဒါဟာ အားေကာင္းတဲ့ မီဒီယာ ရဲ႕ ပံုေဖာ္မႈ အက်ိဳးတခုပဲ။

အေနာက္မီဒီယာေတြဟာ အာရပ္ေတြရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ကို အသားေပး ေဖာ္ျပတတ္ေပမယ့္ အစၥေရး ရဲ႕ လူမ်ိဳးတုံး စာရင္းဝင္တဲ့ ပါလက္စတိုင္းေတြအေပၚ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ရက္စက္မႈ က်ဴးလြန္ပံုေတြကိုက် အသာ ဆြံ႕အ၊ ႏွားေစးေနတတ္ၾကတယ္။ အာရပ္ ကမၻာ က အယ္လ္ဂ်ာဇီးယား ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာ လုပ္ငန္း ေပၚလာတယ္ ဆိုတာ အဲဒါကို တိုက္ဖ်က္ခ်င္လို႔ပဲ။ ပိုက္ဆံလည္း ခ်မ္းသာေတာ့ BBC တို႔၊ CNN တို႔လို အေနာက္ အင္အားႀကီး မီဒီယာေတြက တကယ့္ ပရိုေတြကို ငွား အာရပ္ကမၻာရဲ႕ အသံကို ဟစ္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္တိုအတြင္း ကမၻာမွာ ၾသဇာရွိ ေနရာရလာခဲ့တယ္။ ျပန္မႈိင္းတိုက္တယ္။ ဝါဒျဖန္႔တယ္။

မီဒီယာ ကို မီဒီယာ နဲ႔ တိုက္ ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ေက်ာ္ဆန္း ဟာ အဲဒီ ျဖစ္စဥ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ခိုးတာပဲ။ မီဒီယာ ရဲ႕ အား၊ ပံုေဖာ္ႏိုင္မႈ၊ လမ္းေၾကာင္းႏိုင္မႈဟာ သိပ္ႀကီးက်ယ္တယ္။ သိပ္ထိေရာက္တယ္။ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ဆက္စပ္ဆိုရရင္ အခု စစ္အုပ္စုရဲ႕ “လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး” လမ္းေၾကာင္း ေအာင္ျမင္သြားျခင္းက သူတို႔ မီဒီယာ ကို အုပ္စီးႏိုင္ခဲ့လို႔ပဲ။ အင္အားႀကီး၊ ၾသဇာရွိတဲ့ မီဒီယာ ကေန “တတိယအုပ္စု” အမည္ခံ “စစ္အုပ္စုရဲ႕ ဒူးမနာသား” ေတြက “ေခ်ာတိုင္တက္” ဇာတ္လမ္း ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ခင္းျပခဲ့တာ ဘယ္ခံႏိုင္မလဲ။ ေနာက္ဆံုး ဒီလမ္းပဲ လိုက္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။ ေသတဲ့လူလည္းေသ၊ တခ်ိဳ႕လည္း ေသခါနီး နဲ႔ ဒီကိစၥ ထားပါ။ မီဒီယာ အား ကို ျမင္သာေအာင္သာ ဥပမာ ေပး ထည့္ဆိုတာပါ။ ကမၻာ ကိုပဲ ျပန္သြားပါမယ္။

ဒီသေဘာပဲ။ “ဓါတုလက္နက္ ရွိတယ္” ဆိုတဲ့ ဝွက္ဖဲ ကို စစ္တိုက္ဖို႔ လိုတိုင္း (စစ္တိုက္ခ်င္တိုင္း) ထုတ္သံုးတတ္တဲ့ အေမရိကန္ ရဲ႕ ဗီယက္နမ္က ဓါတု နပမ္းမီးဗံုးစစ္ ဆယ္စုႏွစ္ တခုၾကာ ဆင္ႏႊဲမႈဟာ၊ တနည္းအားျဖင့္ ရက္စက္မႈဟာ ေဟာလီဝုဒ္ ရမ္ဘို ရုပ္ရွင္ေအာင္ျမင္မႈကို မေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ အီရန္-အီရတ္ စစ္မွာ မိမိ ၾသဇာ မခံေတာ့တဲ့ အီရန္ကို မလိုလားတဲ့ အတြက္ အီရန္ကို ေခ်မႈန္းႏိုင္ဖို႔ အလုိ႔ငွာ အီရတ္ ကို ဓာတုလက္နက္ စတင္ တပ္ဆင္ေပးခဲ့သူ အေမရိကန္ဟာ ဓါတုလက္နက္ ပိုင္ဆိုင္မႈ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးမွာ အီရတ္ကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ “ဒါဟာ လြတ္လပ္မႈ အတြက္ပါ၊ ေရနံအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး” ဆိုၿပီး မီဒီယာ ေရွ႕မွာ ဂုဏ္ယူ၊ ဝံ့ၾကြားစြာ နဲ႔ ဆိုမႈေတြဟာ ကမၻာ့ လူထု လူၿပိန္းမ်ား၊ မက်က္တက်က္ လူတန္းစားမ်ား ရဲ႕ သည္းေျခႀကိဳက္ ျဖစ္ခဲ့၊ ျဖစ္ေနတယ္။

အာဏာရွင္ တိုင္းျပည္ေတြ၊ စနစ္ေတြ မွာ တူညီတဲ့ ဝိေသသ လကၡဏာ တခု က လူထု ကို ေၾကာက္ေအာင္ “ဘံုရန္သူ” တခု ဖန္တီး ေျခာက္ျပျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဗမာျပည္မွာ ဆိုရင္ “ဗကပ” နဲ႔ လွည့္ေျခာက္တတ္တယ္၊ “ျပည္ပအားကိုး ပုဆိန္ရိုး”၊ “ေခတ္သစ္ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕လက္သစ္မ်ား” နဲ႔ လူထု ကို လွည့္ တိုက္တတ္တယ္။

အလားတူပဲ အရင္းရွင္ လစ္ဘရယ္လ္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္မွာလည္း “ဘံုရန္သူ” တခု ဖန္တီး တဲ့ နည္းက ရွိတာပါပဲ။ စစ္ေအးေခတ္တုန္းက ကြန္ျမဴနစ္ တေစၦ အိမ္မက္ဆိုးႀကီး ကို လူထု ကို အျမဲမျပတ္မက္ေစတယ္။ ဒီ “ဘံုရန္သူ” ကို အကာအကြယ္ျပဳၿပီး အစိုးရ နဲ႔ အေပါင္းအပါ ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးေတြဟာ မိမိအက်ိဳးစီးပြား စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

စစ္ေအး ေခတ္ အလြန္မွာက် “ကြန္ျမဴနစ္ တေစၦ” ေနရာမွာ “အၾကမ္းဖက္မႈ တေစၦ” ကို အစားထိုးခဲ့တယ္။ လႊမ္းမိုးႏို္င္စြမ္းတဲ့ မီဒီယာ ေတြကေနတဆင့္ လူထုကို အေၾကာက္တရားမွာပဲ ဆက္ေနေစတယ္။ အၾကမ္းဖက္မႈ အႏၱရာယ္ ကို ေအာ္ဟစ္ေနသူေတြရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈ ျဖစ္စဥ္၊ လုပ္ရပ္ေတြက်ေတာ့ “War on Terrorism” ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကုန္တယ္။

အၾကမ္းဖက္သမားကို လက္နက္တပ္ေပးခဲ့တာ၊ အၾကမ္းဖက္သမားနဲ႔ စီးပြားေပါင္းရွာခဲ့တာေတြဟာ သတင္းေခါင္းႀကီးေတြရဲ႕ ေျခာက္လွန္႔မႈေအာက္မွာ ေရာက္သြားတယ္။ မိမိနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္ ဝါဒ မတူသူကို တိုက္တုန္းကက် “လြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲဝင္ သူရဲေကာင္းေတြ” ျဖစ္ခဲ့ၿပီး မိမိ နဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေတာ့က်ေတာ့ “အၾကမ္းဖက္သမားေတြ” ျဖစ္ကုန္တယ္။ ဗံုးခြဲမႈတခု၊ စစ္ပြဲ တပြဲ ကို မီဒီယာ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုမႈဟာ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ၊ အက်ိဳးစီးပြား အေပၚမူတည္ၿပီး “ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္စဥ္” (သို႔မဟုတ္) “အၾကမ္းဖက္မႈလုပ္ရပ္” ဆိုၿပီး အစြန္းႏွစ္ဘက္ ကြဲျပားသြားတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားေခၚေခၚ၊ အၾကမ္းသမားပဲ ဆိုဆို အားလံုးဟာ စနစ္ရဲ႕သားေကာင္ ဖန္တီးခံေတြပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း အတြင္းသေဘာဟာ မီဒီယာ မွာ ေရးေရးပဲ ပံုေပၚတယ္။

အခု ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္သမား ပံုရိပ္ကို မီဒီယာ ေက်းဇူးနဲ႔ လူအမ်ား အလြယ္သိၾကတယ္။ ဗမာျပည္က ေခတ္ပညာတတ္ဆိုသူ ျပဳတ္မႏူးမ်ား ေတာင္ အၾကမ္းဖက္မႈ နဲ႔ ဘာသာေရးကို တံဆိပ္ အတူကပ္ခ်င္ၾကတယ္။ အမွန္ေတာ့ အၾကမ္းဖက္မႈဆိုတာ ပံုစံမ်ိဳးစံုမွာရွိတယ္။

ႏို္င္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္ မႈ အားလံုးရဲ႕ အဆံုးသတ္ဟာ အၾကမ္းဖက္မႈပဲ။ ဘာသာတခု၊ လူမ်ိဳးတခု၊ ဝါဒ တခု နဲ႔ ပံုေဖာ္လို႔ မရ။ ႏိုင္ငံေရး အရ ဆိုရင္လည္း လက္ဝဲ၊ လက္ယာစြန္းအားလံုးမွာ အၾကမ္းဖက္မႈ ရွိတယ္။ လူမ်ိဳး ေရး အရဆိုရင္လည္း ေကသံုးလံုး က အၾကမ္းဖက္သလို ဘလက္စက္တင္ဘာ ကလည္း အၾကမ္းဖက္ခဲ့တာပဲ။ လက္ယာစြန္း ဟစ္တလာ လူသတ္ခဲ့သလို၊ လက္ဝဲစြန္း ပိုေပါ့ လူသတ္ခဲ့တာပဲ။

ဒါေပမယ့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ အင္အားႀကီး မီဒီယာ အမ်ားစုမွာေတာ့ အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြား အတြက္ အၾကမ္းဖက္မႈ ပံုရိပ္၊ သေဘာကို စိတ္ႀကိဳက္ လိုသလို ပံုေဖာ္တယ္။ ဘာသာတခု ရဲ႕ နာမည္ခံ ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္သူေတြကို ဘာသာေရးနာမည္တပ္ အၾကမ္းဖက္သမား ေခါင္းစဥ္ေအာက္ ပို႔တတ္ေပမယ့္ အလိုမရွိတဲ့ အခါမွက် အျပစ္မဲ့သူေတြကို အုပ္စုလိုက္ သတ္တာ အတူတူခ်င္း ရိုးရိုး ရာဇဝတ္မႈ စာရင္းသြင္း မီဒီယာက ပံုေဖာ္တတ္တယ္။

9/11 အၿပီးမွာ ဒီသေဘာကို မီဒီယာ မွာ ပိုလို႔ ပံုေဖာ္သြားႏိုင္ခဲ့တယ္။

အခုလို 9/11 ေၾကကြဲဖြယ္ျဖစ္ရပ္ဆိုးႀကီး ဆယ္စုႏွစ္ တခု ေက်ာ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေစ့ေစ့ေတြးရင္ ေရးေရးေပၚေစတာက လူေတြရဲ႕ ပူေဆြး၊ ေသာက၊ မ်က္ရည္ ေတြဟာ အရင္းရွင္ကမၻာ ရဲ႕ အစိုးရေတြနဲ႔ ေကာ္ပိုေရးရွင္း မီဒီယာႀကီးေတြရဲ႕ ႀကိဳးကိုင္၊ ပံုဖ်က္မႈကို ခံခဲ့ရတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ပုလိပ္ လုပ္ ၾသဇာေညာင္း ျခယ္လွယ္ခ်င္တဲ့ အရင္းရွင္ အစိုးရေတြ နဲ႔ အေပါင္းအပါ စစ္ပြဲ နဲ႔ လက္နက္ေတြ က ေန အက်ိဴးစီးပြား ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးေတြ၊ ေရနံလုပ္ငန္းႀကီးေတြ၊ စီးပြားေရးဘီလူးႀကီးေတြ ေကာင္းဖို႔အတြက္ခ်ည္းျဖစ္ရတယ္။

ဒါေတြကို ပံုဖ်က္ camouflage အကာအကြယ္ ယူထားတာကေတာ့ အၾကမ္းဖက္မႈကာကြယ္ေရး၊ အမ်ိဳးသားေရး၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ စတဲ့ လူေတြ အတြက္ သည္းေျခႀကိဳက္ေစတဲ့ စကားေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စစ္ပြဲေတြကို ဖန္တီးသူ၊ စစ္ပြဲေတြကေန အက်ိဳးျမတ္ရေနသူေတြရဲ႕ ရဲ႕ သားသမီးေတြဟာ စစ္္ေျမျပင္နဲ႔ ေဝးရာမွာ ေနႏိုင္ေပမယ့္ လူထုအမ်ားစု ရဲ႕ သားသမီးေတြက အၾကမ္းဖက္မႈ တိုက္ဖ်က္ေရး စစ္ပြဲ အမည္ခံ စစ္ေျမျပင္ေတြမွာ ေသေနရတယ္၊ စစ္ရဲ႕ အနိ႒ာရံုေတြကို ခံစားေနရတယ္၊ စစ္ဒဏ္၊ စစ္အခြန္ေတာ္ေတြ ဖိစီးေနရတယ္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ 9/11 လို ျဖစ္စဥ္မ်ိဳးဟာ ေငြေၾကး၊ အာဏာ ရူး မ်ား နဲ႔ ဘာသာေရး အရူးမ်ား ထိပ္တိုက္ေတြ႕ျခင္းရဲ႕ ရလဒ္ျဖစ္ၿပီး 9/11 အလြန္ (၁၀) စု ႏွစ္ေတြမွာလည္း ဘက္ႏွစ္ဘက္စလံုး က အဆုိပါ ေသာက္ရူးမ်ားသာ အႏိုင္ရလ်က္၊ သာမန္ ျပည္သူလူထု မွာေတာ့ စနစ္ရဲ႕ သားေကာင္ ေျမစာပင္ ျဖစ္ရတဲ့ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ျဖစ္စဥ္ သတင္းျဖစ္တယ္။ ဒီသတင္းမ်ိဳးကို၊ ဒီသေဘာကို အခုလို ဒဲ့ မီဒီယာ မွာေတာ့ ေတြ႕ရ၊ ဖတ္ရမွာ မဟုတ္ပါ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
၁၁၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၃

မိုးမခ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

http://www.moemaka.blogspot.com/2013/09/nyein-chan-aye-911-thoughts.html