ပစ္ပယ္ ခြဲျခားမႈမ်ား ခါးစီးခံေနရသည့္ ေတာင္ကုိရီယားမွ ခင္ပြန္းမဲ့ ဇနီးမ်ားႏွင့္ စြန္႔ပစ္ ကေလးငယ္မ်ား

စက္တင္ဘာ ၁၁ ၊ ၂၀၁၄
M-Media

လူ႕အသုိင္း၀ုိင္းအတြင္း ပစ္ပယ္မႈႏွင့္ ခြဲျခားမႈမ်ားကုိ ခါးစီးခံေနရသည့္  ေတာင္ကုိရီယားမွ ခင္ပြန္းမဲ့ ဇနီးမ်ားႏွင့္ စြန္႔ပစ္ ကေလးငယ္မ်ား

– ကုိယ္၀န္ႏွင့္သူမကုိ ခ်စ္သူျဖစ္သူ ထားသြားခဲ့စဥ္က ပက္ဒါဟြန္းမွာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ား၊ မိဘမ်ားကုိ တိမ္းေရွာင္ကာ ေဆး႐ံုတြင္ သူမတစ္ေယာက္တည္း ထုိကေလးကုိ ေမြးရေလသည္။ မိဘမ်ားက ကေလးဖ်က္ခ်ရန္ တုိက္တြန္းခဲ့သည္ဟု ပက္ကဆုိသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ခၽြင္းခ်က္မ်ားမွအပ ကေလးဖ်က္ခ်ျခင္းမွာ ေတာင္ကုိရီးယားတြင္ တရားမ၀င္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏွစ္စဥ္ ကေလးဖ်က္ခ်မႈႏႈန္းမွာ ခန္႔မွန္းေခ် ၃ သိန္းခန္႔ရွိေလသည္။

မီးဖြားၿပီးေနာက္ ထုိကေလးအား ဆုိးလ္ၿမိဳ႕ရွိ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုတြင္ ပက္က ထားခဲ့ေလသည္။ ေမြးကင္းစကေလးမ်ား စြန္႔ပစ္ခံရသည္ဟူေသာ သတင္းမ်ားေၾကာင့္ သင္းအုပ္ဆရာ လီဂၽြန္ရက္က ဘုရားေက်ာင္းေရွ႕တြင္ ကေလးစြန္႔ပစ္ရန္ ေသတၱာ တစ္ခုထားေပး ခဲ့သည့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွစ၍ ကေလးစြန္႔ပစ္သူ မိခင္ ၅၀၀ ေက်ာ္ရွိလာၿပီျဖစ္၏။ လီကမူ မိခင္မ်ားအား အႀကံဥာဏ္မ်ားေပးၿပီး ကေလးငယ္မ်ားအား ခဏတာ ခုိလံႈခြင့္ေပးထားသည္။

တာ၀န္ယူမႈမရွိ၊ အားကုိးမထုိက္ေသာ မိခင္မ်ားဟု ထင္ရေသာ ပက္ကဲ့သုိ႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ လက္မထပ္ဘဲရသည့္ ထုိကုိယ္၀န္အတြက္ လူေတာသူေတာထဲတြင္ ခြဲျခားျခင္းခံရေလသည္။ (ကုိယ္၀န္ေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္) ကုမၸဏီ၏သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ မကုိက္ညီဟုဆုိကာ ပက္ အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့သည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ပတ္ကုိ မိဘမ်ားက ျပန္ေခၚခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကံေကာင္းသူမ်ားထဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ မဂၤလာမေဆာင္ဘဲ ကေလးေမြးၿပီး စြန္႔ပစ္သြားျခင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ ထုိကေလးအား နိမ့္က်စြာရွင္သန္ေစသည့္ မိခင္မ်ားအား ေတာင္ကုိရီးယား လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ပုတ္ခတ္ေျပာဆုိၾကသည္။ တရား၀င္အိမ္ေထာင္မျပဳေသာ မိဘမွ ေမြးဖြားလာသည့္ ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းတြင္လည္း ၀ုိင္းပယ္ထားၾက၏။

ကေလးမ်ားအေနျဖင့္ မိဘမ်ားကုိ လြယ္ကူစြာရွာေဖြႏုိင္ရန္ႏွင့္ တရား၀င္ မဂၤလာမေဆာင္ေသာ မိခင္မ်ား ကေလးမ်ားစြန္႔ပစ္မႈကုိ တားဆီးရန္အတြက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ေတာင္ကုိရီးယား အစုိးရက အျငင္းပြားဖြယ္ ကေလးေမြးစားမႈ ဥပေဒကုိ ျပဌာန္းခဲ့သည္။

ခင္ပြန္းမရွိသည့္ မိခင္မ်ား ကေလးေမြးဖြားၿပီး ၇ ရက္အထိ ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကုိ မလုပ္မေနရအျဖစ္ ျပဌာန္းထားၿပီး ထုိ႔ေနာက္တြင္မွ ကေလးငယ္အား စြန္႔လႊတ္မည္လား ဆက္လက္ေစာင့္ေရွာက္မည္လား ဆံုးျဖတ္ရန္ သတ္မွတ္ထားသည္။ ကေလးေမြးဖြားမႈကုိ တရား၀င္မွတ္တမ္းတင္ရၿပီး ေမြးစားဖုိ႔ ေပးမည္ဆုိလွ်င္ပင္ ေမြးစားမည့္ မိဘမ်ားႏွင့္ ကေလးမိခင္ တစ္ခါတစ္ရံ အဘုိးအဘြားတုိ႔ႏွင့္ သေဘာတူညီခ်က္ယူရ၏။

သင္းအုပ္ဆရာလီကေတာ့ အဆုိပါကေလးေမြးစားသည့္ ဥပေဒက ေမြးကင္းစ ကေလးမ်ားအား မိခင္မ်ားက တရားမ၀င္စြန္႔ပစ္ျခင္း တုိးပြားလာရန္ တြန္းပုိ႔ေနၿပီး “ကေလးမ်ားကုိ သတ္ေသာ ဥပေဒ” သာျဖစ္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ေလသည္။

ထုိဥေပဒျပဌာန္းၿပီးကတည္းက စြန္႔ပစ္သည့္ ကေလး အေရအတြက္မွာ ေလးဆ တုိးလာသည္ဟု လီကဆုိသည္။ ကေလးမ်ားစြန္႔ပစ္စဥ္က မိခင္မ်ားထားခဲ့သည့္ စာမ်ားကုိလည္း လီကသိမ္းထား၏။ တစ္ခ်ိဳ႕မွာ စိတ္ဓာတ္က်ေနၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အဆံုးစီရင္ဖုိ႔အထိ ထုိစာမ်ားတြင္ ေရးသားအသိေပးထားေလသည္။

လီ၏ ဘုရားေက်ာင္းမွ မွတ္တမ္းအရ မိခင္ေလးဦးတြင္ တစ္ဦးမွာ သူတုိ႔၏ ကေလးမ်ားကုိ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္ၾကသည္ဟု ဆုိသည္။ က်န္ရွိေနသာကေလးမ်ား ကုိေတာ့ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွ စံုတြဲမ်ားကုိ ေမြးစားဖုိ႔ ေပးၾကသည္။ ႏုိင္ငံအတြင္း တြင္ေတာ့ ေမြးစားမႈအလြန္နည္းၾက၏။ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားအား ၀ုိင္းပယ္မႈ၊ ပုတ္ခတ္မႈမ်ား ေတာင္ကုိရီးယားတြင္ တြင္က်ယ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

Aljazeera သတင္းဌာန၏ 101 East အစီအစဥ္မွ  Solo mums  ရုပ္သံသတင္းေဆာင္းပါးကို ေလးေမာင္ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုသည္။