ျဖဴစင္ဖို႔ထက္ သန္႔စင္ဖို႔လိုပါသည္

ေအာက္တိုဘာ ၂၄ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
သက္ေ၀ႏွင္း ေရးသည္။

စၾက၀ဠာ၊ ကမာၻ၊ လူႏွင့္ လူတို႔ေနထိုင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ သက္႐ွိသက္မဲ့တို႔ က်င္လည္ရာေလာက၊ သဘာ၀တရားမ်ားႏွင့္ တီထြင္ဖန္တီးမႈ နယ္ပယ္စသည္ စသည္တို႔သည္ ဆက္စပ္တည္႐ွိေနေသာ ေဂဟနယ္ပယ္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။

ကမာၻေျမေပၚတြင္ သက္႐ွိမ်ားေနထိုင္ၾကသည္။ သက္႐ွိမ်ားဆိုရာတြင္ လူ၊ တိရစာၦန္ႏွင့္ သစ္ပင္မ်ားသာျဖစ္ၾကျပီး က်န္သည့္အရာမ်ားအားလံုးသည္ သက္႐ွိ လူသားမ်ားမွ ဖန္တီးထားခဲ့ၾကေသာ ႐ုပ္၀တၱဳပစၥည္းမ်ားပင္ မဟုတ္ပါလား။

ယေန႔ သတၱကမာၻေျမျပင္တြင္ လူသားမ်ားသည္ အသိဉာဏ္ပညာ အၾကီးမားဆံုးျဖစ္သည္မို႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ နည္းပညာ ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာခဲ့ေပျပီ။ ထို႔အျပင္ လူသားသည္ ဖန္တီး တီထြင္ႏုိင္မႈစြမ္းအားျမင့္မားျခင္း၊ အမွားအမွန္ အဆိုးအေကာင္းတို႔ကို ပိုင္းျဖတ္ခြဲျခားႏိုင္ျခင္းစသည့္ အသိမ်ား သတိမ်ား႐ွိၾကေပသည္။ လူသားမ်ားသည္ အသက္႐ွင္ေနထိုင္ ရပ္တည္ရာ ဤကမာၻျမျပင္ၾကီးကို ေလ့လာၾကည့္မည္ဆိုပါက လူသားတို႔၏ မ်က္စိျဖင့္ ေတြ႔ျမင္ေနရေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ (လူတို႔ဖန္တီးထားေသာ) သဘာ၀အေလ်ာက္တည္႐ွိမႈမ်ား သဘာ၀အေလ်ာက္ ျဖစ္႐ိွေနမႈမ်ားတြင္ မည္သည့္အရာမွ ညီမွ်ေနျခင္း တစ္ညီထဲ တစ္တန္းတစ္စားတည္း ျဖစ္ေနျခင္းမ်ား မ႐ွိသည္ကို ေတြ႔ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းမ်ားသည္ အနိမ့္အျမင့္မ်ားစြာျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းတည္႐ွိေနသကဲ့သို႔ ေတာအုပ္ေတာတန္း၊ သစ္ပင္၊ ျခံဳပုတ္၊ ျမစ္ေခ်ာင္း၊ အင္းအိုင္၊ ပင္လယ္၊ သမုဒၵရာမ်ားသည္လည္း အထူ၊ အပါး၊ အက်ဥ္းအက်ယ္၊ အတိမ္အနက္တို႔ မတူညီမႈမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းတည္႐ွိေနၾကေပသည္။ ဤသည္ကိုပင္ သဘာ၀တရားဟုေခၚတြင္ခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ အရာရာသည္ မတူညီမႈမ်ား၊ ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ား၊ ဆန္႔က်င္ဘက္အေနအထားမ်ားျဖင့္သာ ထာ၀ရတည္႐ွိေနေပသည္။

အသားအေရာင္ကြဲျပားျခင္း၊ ဘာသာတရားကြဲျပားျခင္း၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မတူညီျခင္း၊ အနိမ့္အျမင့္ကြာျခားျခင္း စသည့္ စသည့္ ကြာျခားမႈမ်ားသည္ ယခင့္ ယခင္ကလည္း ႐ွိခဲ့သည္ျဖစ္သလို ယခု၊ ေနာင္တြင္လည္း ႐ွိေနဦးမွာပင္ျဖစ္၏။ ဤသို႔ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ားၾကား၊ အဓိကက်စြာတည္႐ွိေနရမည့္ သေဘာတရား တစ္ခုသည္ နားလည္မႈပင္ျဖစ္၏။ ပိုင္းကန္႔ျခားနားမႈမ်ားကို ပယ္ခ်လိုက္လွ်င္ “လူ” သည္ “လူ” ပင္ျဖစ္၏ဟူေသာ သေဘာသည္ အလိုအေလ်ာက္ပင္ေရာက္႐ွိလာေပလိမ့္မည္။

သို႔ဆိုပါလွ်င္ လူသားမ်ား၌လည္း မတူညီမႈမ်ား ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ား ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားႏွင့္ပင္ ေပါင္းစည္း၍ ရပ္တည္႐ွင္သန္ေနၾကသည္ကို လူသားတိုင္းသည္ သိ႐ွိနားလည္ေနၾကရေပမည္။ လူ႕အသိဉာဏ္ႏွင့္ အသိတရားတို႔သည္ ျမင့္မားၾက၏။ ထိုနည္းတူခြဲျခားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္မွာလဲ လူသားမ်ားပင္ျဖစ္ၾက၏။ ေျမ အနိမ့္အျမင့္၊ ျခံဳ အထူအပါးစသည့္ သဘာ၀အေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ မတူညီမွ်မႈမ်ားကို လူသားတို႔၏ အသိဉာဏ္ျဖင့္ ညိႇျပင္ေျပာင္းလဲယူ၍ ရသေလာက္ ညိႇျပင္ေျပာင္းလာေနထိုင္ အသက္ဆက္ၾကသကဲ့သို႔ ညိႇ၊ ျပင္၊ ေျပာင္းလဲ၍မရေသာအရာမ်ားကိုကား သူ႔သဘာ၀အေလ်ာက္ ထားၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။ သို႔ဆိုလွ်င္ မညီမမွ်ျဖစ္ေနေသာ အရာမ်ား မတူ ကြဲျပားျခားနားေနေသာ အရာမ်ားအား မိမိတို႔၏အသိ၊ မိမိတို႔၏သတိ၊ မိမိတို႔၏ပညာ ညဏ္၊ မိမိတို႔၏စိတ္ဓာတ္မ်ားျဖင့္ ညိႈ၊ ျပင္၊ ေျပာင္းလဲ၍ ရႏုိင္သေလာက္ ညိႇ၊ ျပင္၊ ေျပာင္းလဲျပီး မရႏုိင္သည့္ အရာမ်ားအတြက္ နားလည္မႈမ်ားထားကာ ေနထိုင္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ “ပဋိပကၡ”ဟူသည္ ႐ွိလာႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ အသားအေရာင္ကြဲျပားျခင္း၊ ဘာသာတရားကြဲျပားျခင္း၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မတူညီျခင္း၊ အနိမ့္အျမင့္ကြာျခားျခင္း စသည့္ စသည့္ ကြာျခားမႈမ်ားသည္ ယခင့္ ယခင္ကလည္း ႐ွိခဲ့သည္ျဖစ္သလို ယခု၊ ေနာင္တြင္လည္း ႐ွိေနဦးမွာပင္ျဖစ္၏။ ဤသို႔ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ားၾကား၊ အဓိကက်စြာတည္႐ွိေနရမည့္ သေဘာတရား တစ္ခုသည္ နားလည္မႈပင္ျဖစ္၏။ ပိုင္းကန္႔ျခားနားမႈမ်ားကို ပယ္ခ်လိုက္လွ်င္ “လူ” သည္ “လူ” ပင္ျဖစ္၏ဟူေသာ သေဘာသည္ အလိုအေလ်ာက္ပင္ေရာက္႐ွိလာေပလိမ့္မည္။

လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးႏွင့္တစ္မ်ိဳး၊ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံႏွင့္ တစ္ႏုိင္ငံ၊ ဘာသာတရား တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု၊ လူသားတစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးၾကား ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္မႈမ်ား အေပၚတြင္ ကန္႔သတ္မႈ၊ ခြဲျခားမႈ၊ မလိုမုန္းထားမႈ၊ အျမင္ က်ဥ္းေျမာင္းမႈမ်ား ထား႐ွိေနၾကမည္ ဆိုပါလွ်င္ လူသားမ်ားသည္ ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ကမာၻေလာကၾကီးႏွင့္ အစဥ္အျမဲလြဲေခ်ာ္ ေနၾကလိမ့္ ဦးမည္သာျဖစ္ေပသည္။ လူသားသည္ အဘယ္ကလာသနည္း။ လူသားသည္ အဘယ္သို႔သြားမည္နည္း။ ေကာင္းျမတ္သည့္ေနရာမွ လာ၍ ေကာင္းျမတ္သည့္ေနရာသို႔သြားရန္ ေကာင္းျမတ္သည့္ စိတ္ထားမ်ားသည္သာ ၀င္ေပါက္၊ ထြက္ေပါက္ တံခါးခ်ပ္ပင္ျဖစ္ေပ၏။

သို႔ဆိုလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လူသားမ်ား အားလံုးေကာင္းျမတ္ျခင္း အ၀င္၊ အထြက္ လမ္းမ်ားေျဖာင့္ျဖဴးသာယာမႈ ႐႐ွိေစဖို႔ ယေန႔မွစ၍ စိတ္မ်ားကို သန္႔စင္ေအာင္ ေဆးေၾကာ လိုက္ၾကပါစို႔။