ဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားကို ပစ္မွတ္ ထားလာသည့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွ ခႏၶာ အစိပ္အပိုင္း ေမွာင္ခုိ ကုန္ကူးမႈမ်ား

ဇန္နဝါရီ ၅ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ဘာသာျပန္ဆိုသူ – ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ၌ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ သူဆင္းရဲတို႔အား ပစ္မွတ္ထားေနသည့္ ခႏၶာအစိပ္အပိုင္းကုန္သြယ္မႈမွာ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနသည္။

Tebaria ၏ ဆင္ေျခဖံုးဆင္းရဲသားရပ္ကြက္သားမ်ားအဆုိအရ ယမန္ႏွစ္က ကေလးငယ္ ၁၅ ေယာက္မွာ ကိုယ္အဂၤါ ကုန္ကူးသူမ်ား၏ ျပန္ေပးဆြဲသတ္ျဖတ္ျခင္းကိုခံရသည္။

ေျခာက္ႏွစ္သား ဟာရြန္ ရရွီးဒ္သည္ ျပန္ေပးဆြဲခံရၿပီး ငါးရက္အၾကာတြင္  ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ဒါကာ ေျမာက္ဖက္ Sirajganj အနီးရိွ ေျမေပ်ာ့မ်ား အတြင္း အစေဖ်ာက္ထားၿပီး ေက်ာက္ကပ္ ထုတ္ယူထားေသာ သူ႔အေလာင္းကို ရွာေဖြေတြ႕ရိွခဲ့ၾကသည္။ သူသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွ ကိုယ္အဂၤါကုန္သြယ္ေရး ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္၏ သားေကာင္ ျဖစ္သြားျခင္းတည္း။

Tebaria ေဒသရိွရြာငယ္မွ ဟာရြန္သည္ ဧၿပီလ ၂၂ ရက္တြင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ရာ ဖခင္ျဖစ္သူ အဗ္ဒုလ္ ဟန္နန္ သည္ အလြန္အမင္းပူပင္ကာ အာဏာပိုင္မ်ားကို ဆက္သြယ္ခဲ့သည္။

ဖမ္းဆီးထားသည့္ သံသယရိွသူတစ္ဦးက ရဲဌာနသို႔ ေျပာၾကားသည္။ ဒါကာမွေရာက္လာၿပီး တံတားတစ္ခုေအာက္၌ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူ လူသံုးဦးထံ ေဆာင္ယူမသြားမီ ဟာရြန္သည္ ေမ့ေဆးေပးခံရသည္။  ထိုေနရာမွာပင္ ခြဲစိပ္ခဲ့ေၾကာင္း တရားခံမွဆိုသည္ဟု ေဒသခံ မီဒီယာသတင္းမ်ားအရ သိရ၏။

“ငါးရက္ၾကာၿပီးေနာက္ သူ႔ရုပ္အေလာင္းကို တျခားရြာတစ္ရြာအနီးမွာ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္လို႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ေခၚယူအသိေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို သြားသယ္တဲ့အခါ သူ႔ေနာက္ေက်ာကို ဓားနဲ႔ခြဲထားတာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္” ဟု အဗ္ဒုလ္ဟန္နန္မွ ျပန္လည္ေျပာျပသည္။

စ်ာပနအခမ္းအနားတြင္ ဟာရြန္၏ သံုးႏွစ္သားအရြယ္က ၀၀ကစ္ကစ္ ခ်စ္ဖြယ္မ်က္ႏွာေပး ဓာတ္ပံုေလးကို ပိုစတာေလးတစ္ခုအေနႏွင့္ ကိုင္ေဆာင္ထားေသာ ဟန္နန္မွ ငိုေၾကြးေျပာဆိုခဲ့သည္။

“ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ပံုကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေယာင္ေအာင္းေမ့ေနမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသား မ်က္ရည္ေခ်ာင္းစီးေနပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ နားလည္သြားမွာပါ။ သူတို႔ (လူယုတ္မာ)ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္သာယာမႈကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တယ္”။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစြန္အဖ်ားမွ တီဘာရီယာ Tebaria ရြာသားတို႔မွာ ဆင္းရဲတြင္းနက္သည့္အျပင္ ေဒသတြင္း ခိုးဆိုးလုယက္ျခင္း ကိုလည္း ေၾကာက္ရြံ႕ေနရသည္။ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ား၏ အဂတိလိုက္စားမႈႏွင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈမ်ားက ဥပေဒစိုးမိုးျခင္းကင္းမဲ့ေစသည္ဟု အခ်ဳိ႕က ေဖာ္ျပၾကသည္။ ဟာရြန္ကဲ့သို႔ ေဒသခံကေလးငယ္ ၁၅ ဦးလည္း ယမန္ႏွစ္က အသတ္ျဖတ္ခံရၿပီး ဒါကာရဲ႒ာနမွလည္း ယင္းအေရးအေပၚ မည္သည့္မွတ္ခ်က္မွ် မေပးခဲ့ေခ်။

“ဒါဟာ သိပ္အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့အေျခအေန ေရာက္ေနပါတယ္။ ဒီရာဇ၀တ္သားေတြ အေရးယူခံရမယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်စရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ မရိွပါဘူး။ ျပန္ေပးသမားေတြကို ဘာမွ လုပ္ႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူးဗ်ာ” ဟု ေဒသတြင္းလူ႔အဖြဲ႕အစည္း ေစာင့္ၾကည့္ေရး ပရိုဂရမ္အဖြဲ႕၀င္ Kulshed Alom က ဆိုသည္။

ေဒသခံ အမ်ဳိးသားသံုးဦးကို ျပန္ေပးမႈျဖင့္ ဖမ္းဆီးထားေသာ္လည္း ဒါကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းထံမွ မည္သည့္သတင္းမွ် ထြက္ရိွမလာေသး။ ေရွ႕ေနငွားရန္ႏွင့္ အလုပ္ခ်ိန္ ဖ်က္ရန္ မတတ္စြမ္းႏိုင္ၾကေလရာ ရာဇ၀တ္မႈရံုးတင္ေရး ေရွ႕မဆက္ႏိုင္သျဖင့္ မိမိ၏သားကိုသတ္ျဖတ္သူမ်ားသည္ တရားရင္ဆိုင္မႈမွကင္းလြတ္ဖြယ္ရိွေနေၾကာင္း Hannan က ေျပာျပပါသည္။

“ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေသြးကိုသတ္သြား သူေတြ ႀကိဳးေပးကြပ္မ်က္ခံရသင့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုရဲ႕အေျခအေနအတိုင္း အျခားမိဘေတြ မွာျဖစ္တာမ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္ မျမင္လိုဘူး။ ဒီလိုဇာတ္လမ္းမ်ဳိး အျပန္တလဲလဲ မျဖစ္သင့္ေတာ့ဘူးေလ”။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၏ တရားစီရင္ေရး၌ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္ျခင္းႏွင့္ အလြဲသံုးစားလုပ္ျခင္းတို႔မွာ သမရိုးက်ျဖစ္ေနသည္သာမက လြတ္လပ္သည့္ တရားစီရင္မႈလည္း မရိွေၾကာင္း ေနာ္ေ၀သုေတသနအဖြဲ႕ U4 Anti-Corruption Resource Centre ၏ အဆိုအရ သိရသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားက လူ႔ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္း ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ကို ပို၍ ႀကီးထြားလာေစသည္ဟု ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ေက်ာမြဲ လူတန္းစားမ်ား အေပၚရိွသည့္ ကုန္သြယ္ေရး ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ တလြဲအသံုးခ်မႈမ်ားကို ၁၂ ႏွစ္ထိ သုေတသနျပဳလုပ္ခဲ့သူ မီရွီဂန္တကၠသိုလ္မွ မႏုႆေဗဒပါေမာကၡ Monir Moniruzzaman မွ ဆိုသည္။

ျပန္ေပးဆြဲကာ အဂၤါအစိပ္အပိုင္း ခိုးယူခံရသူမ်ား၏ တစ္ဖက္တြင္ေတာ့ မိမိ၏အသည္းႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္မ်ား (ခႏၶာအစိပ္ အပိုင္းမ်ား)ကို ေဒသခံပြဲစားမ်ားမွ တဆင့္ ထုတ္ေရာင္းသူအခ်ဳိ႕လည္း ရိွၾကသည္။ ယင္းပြဲစားမ်ားက ခြဲစိပ္ထုတ္ယူသည့္ ျပည္တြင္း အုပ္စုမ်ားႏွင့္ ၀ယ္ယူလိုသူမ်ားကို ဆက္သြယ္ေပးသည္။ ဥပေဒစိုးမိုးမႈကင္းမဲ့ျခင္းႏွင့္ေပါင္းစည္းေနေသာ အနိဌာရံုက ေက်ာမြဲ လူတန္းစားတို႔အား ေငြထုပ္ မက္လံုးေပးကာ ပြဲစားမ်ား၏ေသြးေဆာင္ျမဴဆြယ္ျခင္းကို ျဖစ္ေစေတာ့သည္။

“တကယ္လို႔ အစုိးရဖက္က အစစ္အမွန္ အေလးထားေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ တစ္စံုတစ္ရာေသာ အေရးယူမႈကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မျမင္ရေသးပါဘူး။ ဥပေဒက အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ရိွမေနဘူး။ ရာဇ၀တ္သားေတြကို တရားစီရင္ေရးမွာလည္း တမင္ အားနည္းေအာင္ လုပ္ထားတယ္လို႔ ၾကားေနရတယ္” ဟု Moniruzzaman က ဆိုသည္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ အိႏိၵယနယ္စပ္အနီး Joypurhat ခရိုင္တြင္ အေျခစိုက္ေသာ လူကုန္ကူးဂိုဏ္းအေၾကာင္း ထြက္ေပၚလာ ခဲ့သည္။ ရဲမ်ားက ေဒသခံပြဲစားတို႔ကို ဖမ္းဆီးၿပီး ဒါကာ အေျခစိုက္အုပ္စုမ်ားအား ဆက္၍ စံုစမ္းစစ္ေဆးခဲ့ၾကသည္။
သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ား အရ အနီးတစ္၀ိုက္ရြာမ်ားရိွ လူေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္မွာ မိမိတို႔၏ ေက်ာက္ကပ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ အသည္းအစိပ္အပိုင္းမ်ားကို လည္းေကာင္း ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ထိုတရားမ၀င္ ကုန္သြယ္ေရးကိုေျဖရွင္းသည့္ အခါ ပြဲစားမ်ားသာ ဖမ္းဆီးခံရသည္။ အတည္ျပဳမြမ္းမံ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ရဲအမႈမ်ားမွာ ေရႊ႕ဆိုင္းခံရသည္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ျပ႒ာန္းခဲ့ေသာ ခႏၶာအစိပ္အပိုင္းမ်ား ေရႊ႕ေျပာင္းအစားထိုးျခင္း အက္ဥပေဒ၌ ဥပေဒ ခ်ဳိးေဖာက္သူကို ေထာင္ဒဏ္ သံုးႏွစ္မွ ၇ ႏွစ္အထိအျပင္ ဒဏ္ေငြ သံုးသိန္း(ေဒၚလာ ၃၈၅၀) ေပးေဆာင္ျခင္း ျပစ္ဒဏ္ေပးရမည္ဟု ပါရိွ၏။

“ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဒီပြဲစားေတြနဲ႔ အိႏိၵယက သူတို႔ရဲ႕ ကြန္ရက္လက္တံေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေရးမွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕အေနနဲ႔ အေကာင္းဆံုး စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီပြဲစားေတြကို ျပစ္ဒဏ္ႏွစ္မေစ့ခင္ ျပန္လႊတ္လိုက္ၾကတယ္၊ သူတို႔ေဒသကို ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီး ခါတိုင္းလိုပဲ ခႏၶာအစိပ္အပိုင္းေရာင္းခ်မႈ ျပန္လုပ္ေနၾကတယ္ေလ။ သူတို႔အဖို႔ ဘာမွမထူးျခားဘူးဆိုေတာ့ ရဲ သို႔မဟုတ္ အာဏာပိုင္ေတြကို သူတို႔ ေငြေပးထားတဲ့ ပံုရိွေၾကာင္း ဒီအခ်က္က ညႊန္ျပေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ သူတို႔အလုပ္ကို ဆက္လုပ္လို႔ရေနတာေပါ့” ဟု Moniruzzaman မွ ေျပာျပသည္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရဲမ်ားက ျခစားမႈဆိုင္ရာ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈအရႈပ္အေထြးမ်ားအေပၚ မည္သည့္တုန္႔ျပန္ခ်က္မွ် မေပးခဲ့ပါ။

မည္သည့္ေနရာတြင္ အာဏာ တည္ေနသည္ကို ရြာသားမ်ား သိထားပံုရေလသည္။

“ရဲေတြသာ အေရးယူမယ္ဆိုရင္ လူေတြက ကိုယ္အဂၤါေတြ ဘယ္လုိလုပ္ ဆက္ေရာင္းေနဦးမွာလဲ” ဟု ရဲစစ္ေဆးမႈ၌ ေရာင္းခ်သူအျဖစ္ အမည္ေပါက္သူ ဗာရြန္ဒီရြာခံ Selina Akthar မွ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ သူမသည္ မိမိ၏ ေက်ာက္ကပ္တစ္ဖက္ကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၌ ေယာကၡထီးႏွင့္အတူ ေရာင္းခ်ခဲ့၏။

“ပြဲစားေတြက ရဲေတြကို ေငြေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာအမႈမွ တက္မလာခဲ့ပါဘူး။ (အမည္ခံ) အလွဴရွင္ေတြ ျပန္သြားတဲ့အခါ ပြဲစားေတြရဲ႕အိမ္ကိုသြားၿပီး ေငြသြားယူတဲ့ ထံုးစံကို ရဲေတြ သိၿပီးျဖစ္ပါတယ္” ဟု သူမက ေျပာျပသည္။

မိမိတို႔၏ခႏၶာ အစိပ္အပိုင္း ေရာင္းခ်သူမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ စီးပြားေရးဒုကၡ ရင္ဆိုင္ေနရသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ လြယ္လင့္တကူ ေငြရႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းမ်ားကို ၾကားသိၿပီးေနာက္ အခ်ဳိ႕သည္ ပြဲစားမ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္။ ပြဲစားမ်ား ပစ္မွတ္ထားၾကသည့္ အျခားသူမ်ားမွာ ေၾကြးနစ္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေရရွည္က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ဗဟုသုတ အလ်ဥ္းမရိွပါပဲ ခြဲစိပ္မႈကို ခံယူ/ျပဳလုပ္ေလ့ရိွၾကကုန္၏။

“ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ေက်ာက္ကပ္ကို ထုတ္ယူမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားေသာ္လည္း သူတို႔လိုခ်င္တာက အသည္းရဲ႕အစိပ္အပိုင္းလို႔ ဆိုခဲ့ၾကတယ္။ အသည္းအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္က်န္းမာေရး နဂိုအေနအထားျပန္ေရာက္ဖို႔ သံုးႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရမယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ခႏၶာ မေပါ့ပါးေတာ့ဘူး၊ အသက္ရွဴရ ခက္ခဲၿပီး အခ်ိန္ၾကာၾကာ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး” ဟူ၍ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က ခြဲစိပ္ျခင္းခံယူခဲ့သူ Bamongram ရြာမွ လယ္သမား Mehdi Hassan က ဆိုသည္။

တဖန္ မိမိေက်ာက္ကပ္ကို ေရာင္းခ်ၿပီးေနာက္ ဒါကာေဆးရံုတြင္ ၂ ပတ္ၾကာေနခဲ့ေသာ  Varondy ရြာသား Mohamad Akhtar Alom ကလည္း သူ႔ျဖစ္စဥ္ကို ဤသို႔ေျပာျပသည္။

“လန္ခ်ားဆြဲတဲ့အလုပ္ သြားလုပ္မယ္လို႔ မိသားစုကို ေျပာထားခဲ့တာပါ။ ေငြေၾကးကို ကတိအတိုင္း မဟုတ္ဘဲ ထက္၀က္သာရၿပီး ဘတ္စ္ကားနဲ႔ အိမ္ျပန္ပို႔ ခံရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ငိုေနရၿပီး ကယ္ကူရာမဲ့ျဖစ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္းအထန္ ဖ်ားနာေတာ့တာပါပဲ။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မသိခဲ့ရဘူး(ဗဟုသုတ မရိွခဲ့ဘူး)။ ၅ ကီလိုအေလးခ်ိန္ကိုပင္လွ်င္ မသယ္ႏိုင္သလို လမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္လို႔လည္း မရခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္တစ္ျခမ္းလံုး နာက်င္ၿပီး အျမင္အာရံု ေ၀၀ါးေနခဲ့ပါတယ္”။

ကတိျပဳခ်က္ထက္ ပိုမို နည္းပါးသည့္ေငြသာရရိွေၾကာင္း၊ ဆံုးရံႈးနစ္နာမႈျပန္လည္ ရယူရန္လည္း မည္သည့္ နည္းလမ္းမွ် မရိွေၾကာင္း အဂၤါအစိပ္အပိုင္း ေရာင္းခ်သူတို႔က ဆိုလ်က္ရိွသည္။ ရာဇ၀တ္မႈ မကင္းသည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အတြက္ မည္သည့္ဥပေဒ အကာအကြယ္မွ မရိွပါေလ။

လူ႔ခႏၶာအစားထိုးကုသမႈနွင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မညီမွ်မႈက ယင္းသို႔ေသာ အေရာင္းအ၀ယ္ ၀န္းက်င္အား ထြက္ေပၚေစသည္ဟု ကမာၻ႕က်န္းမာေရးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ WHO ၏ လူသားဆိုင္ရာေဆး၀ါးပစၥည္း ထုတ္ကုန္မ်ား အထူးအတိုင္ပင္ခံ အရာရိွျဖစ္သူ Dr. Luc Noel က ဆိုသည္။

“လူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚအျမတ္ထုတ္မႈက အဆင္းရဲဆံုး လူထုအလႊာေတြမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ရတယ္။ အခ်ဳိ႕အစိုးရရဲ႕ ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မႈ မွာ စြမ္းေဆာင္ရည္ ညံ့ဖ်င္းမႈ၊ မမွ်တမႈေတြနဲ႔အတူ ဒီကိစၥက ကမာၻ႕အဆင့္ထိ ရိုက္ခတ္မႈရိွေနပါတယ္” ဟု ၎က ဆိုသည္။

ထို Joypurhat လူကုန္ကူးဂိုဏ္း ကြင္းဆက္ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္လင့္ ကစား ေဒသခံမ်ားက အိႏိၵယ၌ ခြဲစိပ္မႈစီစဥ္ေပးေနေသာ အုပ္စုတို႔ႏွင့္အတူ ခ်ိတ္ဆက္ကာ ခႏၶာအစိပ္အပိုင္းမ်ားကို ေရာင္းခ်ေနဆဲပင္။

အိႏိၵယႏိုင္ငံ စည္းမ်ဥ္း လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီေစေရးအတြက္ ေရာင္းသူႏွင့္ လက္ခံသူအၾကား သားခ်င္းေတာ္စပ္ ဆက္ႏြယ္မႈအား ျပသႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံသားကဒ္ အတု၊ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ႏွင့္ ဥပေဒေၾကာင္းဆိုင္ရာ စာရြက္စာတမ္း အေထာက္အထားမ်ားကို စီစဥ္ေပးေၾကာင္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ အတြင္း မိမိ၏ေက်ာက္ကပ္အားေရာင္းခ်ခဲ့ေသာ (ပုဂၢလလံုၿခံဳေရးအရ)အမည္မေဖာ္လိုသူ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးက ဆိုသည္။

“လက္ခံသူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ညီအစ္ကိုျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာဆိုႏိုင္ေအာင္ ကာလကတၱားကို ခြဲစိပ္မႈအတြက္ မသြားခင္ သူတို႔က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ တရား၀င္အေထာက္အထားေတြ ဖန္တီးၾကတယ္”။

Durgapur ရြာသူ Razia Begum ကမူ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္း သူမ၏ အသည္း အစိပ္အပိုင္းေရာင္းခ်ၿပီးသည့္ေနာက္ စိတ္ေက်နပ္မႈရိွပံု ရ၏။ ပြဲစားမ်ားထံမွ ကတိအတိုင္း ေငြအျပည့္အ၀ရရိွခဲ့ေၾကာင္း သူမကေျပာသည္။

“ပြဲစားေတြက ကၽြန္မရဲ႕ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို စီစဥ္ေပးၿပီး ေဒလီကို ေခၚသြားတယ္။ ကၽြန္မကို လိုေလေသးမရိွ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံခဲ့ၾကပါတယ္”။

သူမ လက္ခံရရိွေသာ ေဒၚလာငါးေထာင္မွာ အေၾကြးမ်ား အေက်ဆပ္ရန္၊ သာမန္ ရႊံ႕အုတ္အိမ္ တစ္ေဆာင္ေဆာက္လုပ္ရန္၊ သူမ၏ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ သမီးအတြက္ သားမက္ကို ေငြတင္ေတာင္းရန္ ဖူလံုေလာက္ငသြားသည္ဟု ၿပံဳးလ်က္ဆိုပါသည္။

ပြဲစားတို႔၏ ေရွ႕ဆက္ေနေသာေျခလွမ္းအား တားဆီးကာကြယ္ႏိုင္ရန္ အစိုးရအေရးယူမႈမ်ားကို ရွင္းလင္းေပးပါမည့္ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ တစ္ခုအေပၚ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန အရာရိွမ်ားမွ တုန္႔ျပန္အေျဖေပးျခင္း မရိွခဲ့ေခ်။

ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရိွျခင္းႏွင့္ တရားမ၀င္ရာဇ၀တ္မႈမ်ား မထိန္းႏိုင္ျခင္းတို႔ေၾကာင္း ခႏၶာအစိပ္အပိုင္း ေရာင္းသူ၀ယ္သူႏွစ္ဖက္စလံုးက အလြဲသံုးစားမႈ၏ သားေကာင္မ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။ အစားထိုး လဲလွယ္ျခင္းစားရိတ္မွာ ေက်ာက္ကပ္တစ္လံုး အတြက္ ေဒၚလာ တစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ အသည္းတစ္ခု အတြက္ ေဒၚလာ ေလးေသာင္း ကုန္က်ႏိုင္သည္ဟု Moniruzzaman မွဆိုသည္။

“အစားထိုးလဲလွယ္မႈဆိုတဲ့ အခြင့္ထူးခံစားရေသာ္လည္း လက္ခံရယူသူ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ခြဲစိပ္ၿပီးစ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ဆက္လက္ရရိွဖို႔  အခက္အခဲႀကီးစြာႀကံဳရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ အစားထိုး လဲလွယ္သူမ်ားေလ အက်ဳိးခံစားရမႈ မ်ားျပားေလ ဆိုတဲ့ စီးပြားေရးရုပ္လံုးတစ္ခုပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ တစ္သွ်ဴးနဲ႔ ေသြးအုပ္စုေတြ အံ၀င္ခြင္က်  မကိုက္ညီတာမ်ဳိးလည္း မၾကာခဏေတြ႕ရပါတယ္”။

ေရာင္းသူ၀ယ္သူမ်ားအတြက္ အႏၱရာယ္ ရိွၾကသည့္တိုင္ အဂၤါအစိပ္အပို္င္းမ်ား ေရာင္းလိုသူႏွင့္ လက္ခံသူတို႔ကို တြန္းအားေပးေနမႈမ်ား ျပတ္လပ္မည့္ဟန္ မရိွေသး။

“Joypurhat ေဒသ ကြက္ကြက္ေလးတစ္ခုတည္းက ေဖာ္ထုတ္ခံ အုပ္စုေတြအေၾကာင္းသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာဆိုေနၾကတာပါ။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အႏွံ႔ သူဆင္းရဲေတြဟာ သူတို႔အဂၤါအစိပ္အပိုင္းေတြကို ေရာင္းခ်ဖို႔ ဒါကာဖက္လာေရာက္ေနၾကတာ တအံုတက်င္းပါပဲ။ ခႏၶာေရာင္းခ်ျခင္း အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ သုေတသနျပဳတဲ့ ၁၂ ႏွစ္အတြင္း ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔လာတာေတြ႕ရတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တစ္၀ွမ္း ပြဲစားေတြရဲ႕ကြန္ရက္က ေတာ္ေတာ္ လက္တံရွည္ၾကတယ္။ ဒါကို တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ၿဖိဳခြင္းဖို႔ သို႔မဟုတ္ ယွဥ္ၿပိဳင္အႏိုင္ယူဖို႔ အာဏာပိုင္တို႔ရဲ႕အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈ မရိွဘူးျဖစ္ေနတယ္”။

Tebaria နယ္က Abdul Hannan နဲ႔ ဇနီးျဖစ္သူ Hafiza တို႔မွာ ေၾကကြဲပူေဆြးလ်က္၊ သူတို႔၏လက္က်န္ သမီးငယ္ေလးကိုလည္း မ်က္ေစ့ေအာက္မွ အေပ်ာက္မခံႏိုင္ေအာင္ ထိတ္လန္႔စိုးရြံ႕ေနပါေတာ့သည္။

“ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သမီးကို ေက်ာင္းအေရာက္ပို႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမကို ထားရစ္ခဲ့ၿပီးရင္ မသက္မသာခံစားေနရပါတယ္” ဟု အဗ္ဒူက ဆိုပါသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Ref : Nigel O’Connor’s “Bangladesh Organ Trafficking” , America – Aljazeera
ျပန္ဆိုသူ – ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္