“လြတ္လပ္မႈရဲ႕စည္း” (Editorial)

ဇန္နဝါရီ ၁၅၊ ၂၀၁၅
M-Media (အယ္ဒီတာ့ အာေဘာ္)

”လြတ္လပ္ေရးရၿပီဆိုၿပီး လမ္းမေပၚမွာေဆး႐ိုးလွမ္းတယ္”လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႐ႈံ႕ခ်မိန္႔ၾကားခဲ့တာ ဟာ လြတ္လပ္မႈရဲ႕စည္းကို မခ်ိဳးေဖာက္ၾကေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵလို႔ နားလည္မိပါတယ္။

”စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီ”လို႔ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမွာ မလိုအပ္ဘဲ ‘စည္းကမ္းျပည့္၀ ေသာ’ဆိုတဲ့ အထူးျပဳ ပုဒ္ပါေနရတာက ဒီမိုကေရစီတာ အလႊတ္မွာ လြတ္လပ္မႈ အရွိန္လြန္မသြားဖို႔ ‘စည္းကမ္း’နဲ႔ slow down ခံေပးရတဲ့သေဘာလို႔ မွတ္ယူမိပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ တိုင္းတစ္ပါး ဖိႏွိပ္အုပ္စိုးမႈေအာက္မွာေန လာရေတာ့ လြတ္လပ္မႈကို ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ေရဆာငတ္မြတ္သူက ေသာက္ေရလည္းရေရာ အငမ္းမရေသာက္ေတာ့ ေရသီးႏိုင္တာေပါ့။ အာဏာရွင္ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ဘ၀နဲ႔ ေနေနရေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ အတုတ္အေႏွာင္ျဖည္ လႊတ္ေပးျခင္း ခံရတဲ့အခါ ေညာင္းညာေနတာေတြ ထံုက်ဥ္အံေသေနတာေတြ ေျပေလ်ာ့ ေစဖို႔ ေျခလက္ဆန္႔တန္း လႈပ္ခါခုန္ေပါက္ေျပးလႊားၿပီး အေညာင္းေျဖရင္း ေဘးလူကို ပုတ္ခတ္ မိႏိုင္တာလည္း သဘာ၀ပါပဲ။ အရွိန္လြန္တဲ့ကိစၥဟာ ေပ်ာ္တာေတာင္ မေကာင္းဘူး မဟုတ္လား။ ထီသိန္း တစ္ေထာင္ဆု ေပါက္ေပမဲ့ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ႏွလံုးရပ္ေသသြားရင္ ဘာမွသံုးလိုက္ရမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္မႈ၊ အခြင့္အေရးဆိုတာမ်ိဳးေတြကို စည္းခတ္ထားဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတာရွိေနရင္ ”လြတ္လပ္မႈရဲ႕စည္း”ဆိုတာကို အထူးတလည္ ဋီကာခ်ဲ႕၊ အ႒ကထာဖြဲ႕ေနဖို႔ မလိုအပ္ေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္။ မလြတ္လပ္တာကို ငါမႀကိဳက္သလို သူလည္း ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး။ အခြင့္အေရးဆံုး႐ႈံးတာကို ငါမႀကိဳက္သလို သူလည္း ႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္မႀကိဳက္ တာကို သူမ်ားအတြက္လည္း မႀကိဳက္ေပးတာ၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တာကို သူမ်ားအတြက္လည္း ႀကိဳက္ေပးတာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ပဲမဟုတ္လား။

ကိုယ့္ဘုရားေက်ာင္းကန္ သူမ်ားဖ်က္ဆီးတာ မႀကိဳက္ရင္ သူမ်ား ဘုရားေက်ာင္းကန္လည္း ငါတို႔ မဖ်က္ဆီးဘူး။ ကိုယ့္ဘုရားကို သူမ်ားေလွာင္ေျပာင္ ေစာ္ကားတာမႀကိဳက္ရင္ သူမ်ားဘုရားလည္း ငါတို႔ ေလွာင္ေျပာင္မေစာ္ကားဘူး။ ငါတို႔ဘာသာကို ကဲ့ရဲ႕ပုတ္ခတ္တာ မႀကိဳက္ရင္ သူမ်ားဘာသာကိုလည္း ကဲ့ရဲ႕ ပုတ္ခတ္တာမ်ိဳး မလုပ္ဘူး။ ငါတိ္ု႔အမ်ိဳးကို သူမ်ားဒုကၡေပးတာမႀကိဳက္ရင္ သူမ်ားအမ်ိဳးကိုလည္း ငါတို႔ ဒုကၡမေပးဘူး။ ငါတို႔ကို လူ႕အခြင့္အေရးဆံုး႐ႈံးေအာင္ ဖိႏွိပ္တာ မႀကိဳက္ရင္ သူမ်ားကိုလည္း လူ႕အခြင့္အေရး ဆံုး႐ႈံးေအာင္ မဖိႏွိပ္ဘူး။ ငါတို႔ကို ေစာ္ကားလို႔ ေဒါသထြက္ရင္ သူမ်ားကို ေစာ္ကားရင္လည္း ေဒါသထြက္မွာပဲ။ ငါတို႔ကို သတင္းမွား၊ သတင္းလိမ္ ေရးတာ နာမိရင္ သူမ်ားကို သတင္းမွား၊ သတင္းလိမ္ေရးတာလည္း နာေပးတတ္ရမွာပဲ။ ဒါက ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ပဲ မဟုတ္လား။

ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္တာ ငါတို႔အတြက္ အင္မတန္ထူးကဲတဲ့ ကုသိုလ္လို႔ ျမင္ေပမဲ့ သူမ်ား ဘုရား ေက်ာင္းကန္ျပဳျပင္တာ ျမင္ ရ႐ုံေလးနဲ႔ မစၦရိယ စိတ္ပြားေနရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကင္းတာပဲ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ဘာသာတရားအထိမ္းအမွတ္ တံဆိပ္ လကၡဏာကို မေတာ္တဆပဲျဖစ္ျဖစ္ အ႐ိုအေသတန္ျပဳမူတာ ေလာက္ကို အလြန္အင္မတန္ မေက်မခ်မ္းျဖစ္ရေပမဲ့ သူမ်ားဘာသာတရားအႀကီးအကဲ၊ က်မ္းစာ၊ အထိမ္းအမွတ္ေတြကို မစားရ၀ခမန္း ေစာ္ကားရတာကို စိတ္ေတြ႕ေနရင္၊ ခံုမင္ေနရင္၊ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကင္းတာပဲ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ကိုေ၀ဖန္တာကို ေစာ္ကားတယ္ျမင္ေပမဲ့ သူမ်ားကိုေစာ္ကားေတာ့ ဒါ-ေ၀ဖန္တာပါ၊ ဒါ-လြတ္လပ္မႈပါလို႔ဆိုရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကင္းတာပဲ မဟုတ္လား။ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာ ေစာ္ကားလိုသူေတြအတြက္၊ ဖိႏွိပ္လိုသူေတြအတြက္ျဖစ္ၿပီး အေစာ္ကားခံ၊ အဖိႏွိပ္ခံေတြအတြက္ေတာ့ လြတ္လပ္မႈမလိုဘူး၊ လူ႕အခြင့္အေရးမလိုဘူးဆိုရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကင္းတာပဲ မဟုတ္လား။ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ဟာ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ စည္းပါ။ စည္းက်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ လူ႕အသိုက္အၿမံဳဟာ မၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြနဲ႔ ပဋိပကၡေတြရဲ႕ စက္႐ုံတစ္ခုပါ။

လြတ္လပ္မႈရဲ႕စည္း—–ျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ရွိ၊မရွိသိရေအာင္ ဒီလိုေလး ေတြးၾကည့္ရေအာင္ပါ။

 ခ်ာလီဟာ ထင္လင္းဦး ဆိုပါစို႔။
    ထင္လင္းဦးဟာ ေနမ်ိဳးေ၀ ဆိုပါစို႔။
    ေနမ်ိဳးေ၀ဟာ ဟန္နာဘိခ်္ ဆိုပါစို႔။
     ဟန္နာဘိခ်္ဟာ ခ်ာလီ ဆိုပါစို႔။
    ၇၈၆ ဟာ ၉၆၉ ဆိုပါစို႔။
    ဦး၀ီရသူဟာ ဘင္လာဒင္ ဆိုပါစို႔။
    Charlie Hebdo မဂၢဇင္းဟာ V Gastro ဘားဆိုင္ ဆိုပါစို႔။
    မေလးရွားက အသတ္ခံဗမာေတြဟာ ေတာင္ကုတ္က အသတ္ခံမြတ္စလင္ ၁၀ ဦး ဆိုပါစို႔။

    ထိုင္းက လုယက္၊လူသတ္၊ မုဒိမ္းက်င့္မႈ စြပ္စြဲခံ ျမန္မာ ၂ ဦးဟာ ေတာင္ႀကီးက အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ ဆက္သြယ္တယ္လို႔ စြပ္စြဲၿပီး ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ရွည္ေတြ ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ မြတ္စလင္ ၂၀ ဦးဆိုပါစို႔။

    ျမန္မာျပည္က အစိုးရ အဖ်က္ဆီးခံ ရမည္းသင္း ကံႀကီးဗလီဟာ အာဖဂန္က တာလီဘန္ေတြရဲ႕ အဖ်က္ဆီးခံ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ဆိုပါစို႔။

    မိတၳီလာ အသတ္အျဖတ္ပြဲမွာ ဓားဆြဲ ခုတ္ထစ္ေနတဲ့ သံဃာ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ အစၥလာမ္ ဘာသာတရား အမည္ခံၿပီး ေသာင္းက်န္း ဆိုး၀ါးေနတဲ့ IS အဖြဲ႕နဲ႔ ဘ္ိုကိုဟရမ္ အဖြဲ႕ဆိုပါစို႔။

အဲဒီလို ”ဆိုပါစို႕”ေတြမွာ မွန္တာမွားတာထက္ သူ႕ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ႐ႈေထာင့္ေျပာင္းျမင္တတ္တဲ့ စာနာျခင္းတရား၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ေတြ ထားၾကည့္လိုက္ရင္ ”လြတ္လပ္မႈရဲ႕ စည္း”ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထင္ထင္ ရွားရွား ျမင္လာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ”ဆိုပါစို႔”ဆိုတာ ကိုေတာင္ သည္းခံႏိုင္စြမ္းမရွိဘူး၊ လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ္ခ်င္းစာႏိုင္ စြမ္းကင္းမဲ့သူေတြ၊ ”လြတ္လပ္မႈရဲ႕စည္း”က်ိဳးေပါက္ေနသူေတြျဖစ္တာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး က်ိန္စာသင့္ ကပ္ဆိုက္ေန ရဦးမည့္ သူမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၀မ္းနည္းစရာအတိတ္ဆိုး နိမိတ္ဆိုးျဖစ္ပါတယ္။

M-Media ပရိသတ္မ်ား ပညာအလင္းနဲ႔ ထင္းရွင္းႏိုင္ၾကပါေစ။