မြတ္စလင္မ်ား နည္းတူ ဖိႏိွပ္ျခင္းခံရေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ခရစ္ယာန္မ်ား

ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၈ ၊ ၂၀၁၅
M-Media

– ဒီမုိကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနေသာ္လည္း မၾကာေသးမီႏွစ္မ်ား အတြင္း ႏုိင္ငံရွိ လူ႕အခြင့္အေရး မွတ္တမ္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ုိင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ဖိအားေပးမႈမ်ား ရွိခဲ့ေလသည္။ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ကလည္း ႏုိင္ငံ တစ္၀ွမ္း ႀကီးႀကီးမားမားပင္ ကန္႔သန္႔ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ား ရွိေနသည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုရွိရာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ မြတ္စလင္ လူနည္းစုမ်ားအား ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းကုိ ႏုိင္ငံတကာ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားေရးရာေပၚလစီ မ်ားက အလြန္အမင္း စိတ္၀င္စားမႈ ရွိခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ နယ္စပ္ တစ္ေလွ်ာက္ ခ်င္းျပည္နယ္ရွိ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္မ်ားမွာလည္း စိန္ေခၚမႈမ်ား၊ ကန္႔သတ္မႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနၾကရသည္။

“ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့ ခ်င္းျပည္နယ္မွာ ဘာမွ တုိးတက္မႈမရွိပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္အတြင္းက လက္၀ါးကပ္တုိင္ေတြကုိ ဖ်က္ဆီးခဲ့သလုိပဲ အခုလည္း ဆက္လက္ ဖ်က္ဆီးေနတုန္းပါပဲ” ဟု ခ်င္းအမ်ိဳးသား ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီဥကၠဌ ပူဇုိးရမ္က ဆုိသည္။

နာရီစင္ ထိပ္ပုိင္းႏွင့္ ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းမ်ားေပၚတြင္ ကၽြန္းသစ္ သုိ႔မဟုတ္ စတီးမ်ားျဖင့္ တည္ထားေသာ လက္၀ါး ကပ္တုိင္မ်ား၊ ျပည္နယ္ တစ္၀ွမ္းရွိ ၂၀၀၀ နီးပါးေသာ ခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္မ်ားက ခရစ္ယာန္ သာသနာမွာ ေဒသ အတြင္း အဓိက အယူ၀ါဒျဖစ္သည္ကုိ ခြဲျခားသိျမင္ႏုိင္ေလသည္။ ထုိေဒသရွိ ခရစ္ယာန္မ်ားကေတာ့ အစုိးရ၏ အမိန္႔ျဖင့္ ျမင့္ျမတ္ရာ အမွတ္သညာမ်ားကုိ ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးျခင္းက ၎တုိ႔၏ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိ တုိက္႐ုိက္ တုိက္ခုိက္သည္ဟု ယူဆေနၾကသည္။

ရာစုႏွစ္ တစ္၀က္နီးပါး အုပ္စုိးခဲ့ၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ကမွ အဆံုးသတ္သြားသည့္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္အတြင္း သာသနာေရး ၀န္ႀကီးဌာန၏ အမိန္႔ျဖင့္ လက္၀ါးကပ္တုိင္ႀကီးမ်ား ဖ်က္ဆီးခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္ ၁၃ ခုကုိ ခ်င္းလူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕က မွတ္တမ္းျပဳစုထားသည္။ အာဏာရွင္စနစ္ အဆံုးသတ္ၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ယခုလက္ရွိ အမည္ခံဒီမုိကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္မႈအတြင္း အနည္းဆံုး လက္၀ါးကပ္တုိင္ႀကီး ၄ ခု ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရသည္။

“အရင္အာဏာရွင္က ခရစ္ယာန္ သာသနာကုိ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါတယ္။ အထြတ္အျမတ္ထားတဲ့ လက္၀ါးကပ္တုိင္ေတြကို စစ္တပ္က ၿဖိဳတယ္။ အစုိးရအသစ္ကလည္း ဒီလုိမ်ိဳးပဲဆက္လုပ္ၿပီ ဘုရားေက်ာင္းအသစ္ေတြ ေဆာက္လုပ္ဖုိ႔ကုိလည္း ခြင့္မျပဳပါဘူး” ဟု ခ်င္းျပည္နယ္ ထန္တလန္ၿမိဳ႕နယ္ကုိယ္စားျပဳ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္သူ ေဒၚဇာတလဲမ္း က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တရား၀င္ အဆံုးသတ္ၿပီး မၾကာခင္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လတြင္ က်င္ဒြဲၿမိဳ႕ႏွင့္ ကန္ပက္လက္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ လက္၀ါးကပ္တုိင္ ၂ ခု မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ဟားခါးႏွင့္ ဖလမ္းၿမိဳ႕ရွိ ဌာေနခရစ္ယာန္မ်ားမွာ လက္၀ါးကပ္ တုိင္မ်ား၏ေနရာတြင္ ေစတီပုထုိးမ်ားျဖင့္ အစားထုိးရန္ အမိန္႔ေပးျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ထုိမွ်မက တီးတိန္ၿမိဳ႕ရွိ လက္၀ါးကပ္တုိင္ တစ္ခုကိုလည္း လမ္းေဖာက္ရန္ မလြတ္၍ ဖယ္ေပးရန္ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီမွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ရြာသားမ်ားအား ေျပာဆုိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဖယ္ေပးခဲ့ရသည္။

“ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အမွတ္သညာေတြကုိ ဒီေဒသကလူေတြက ေဆာက္လုပ္ရပါလိမ္မယ့္။ သူတုိ႔ကို ႏုိင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္အတြက္ အလြဲသံုးစား မလုပ္သင့္ပါဘူး” ဟု ခ်င္းတုိးတက္ေရးပါတီမွ အတြင္းေရးမွဴးျဖစ္သူ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆရာျမက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာ၏ မွတ္တမ္းမ်ား အရ ခ်င္းျပည္နယ္တြင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႏွင့္ ေစတီပုထုိးေပါင္း ၁၀၈ ခုရွိၿပီး ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းေပါင္း ၁၉၅၈ ခုရွိသည္ဟု သိရသည္။ ျပည္နယ္အတြင္း ခရစ္ယာန္အမ်ားစုရွိမႈ၏ ရွင္းလင္းေသာ ျပယုဂ္ပင္ျဖစ္၏။

တီးတိန္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ Assemblies of God ဘုရားေက်ာင္းမွ သိကၡာေတာ္ရဆရာေတာ္ သန္း က လက္၀ါးကပ္တုိင္မ်ားကုိ ဖ်က္ဆီးျခင္းမွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွစ၍ ေလ်ာ့က်ခဲ့ၿပီး အခ်ိဳ႕လက္၀ါးကပ္တုိင္မ်ားကုိ ယခုအခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္တည္ထားေနသည္ဟု ဆုိသည္။ တီးတိန္ၿမိဳ႕နယ္ ကေနဒီေတာင္တန္းရွိ ကၽြန္းျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ လက္၀ါးကပ္တုိင္မွာ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္တြင္ ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံရၿပီး ထုိလက္၀ါးကပ္တုိင္အား အစားထုိးရန္ ထပ္မံတည္ထားေသာ စတီးလက္၀ါးကပ္တုိင္ႀကီးကုိလည္း ၂၀၁၂ ႏွင့္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီး ခံခဲ့ရျပန္သည္။

ခ်င္းျပည္နယ္ကုိယ္စားျပဳ ပါလီမန္အမတ္ျဖစ္သူ ပူဇုိးဇမ္က စစ္တပ္ႏွင့္ ေဒသတြင္းအာဏာပုိင္မ်ားက လက္၀ါးကပ္တုိင္မ်ား အစားထုိးတည္ထားမႈကုိ ပိတ္ပင္ေသာ္လည္း အစုိးရခြင့္ျပဳခ်က္ ရသည္ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ ထုိလက္၀ါးကပ္ တုိင္မ်ားကုိ ျပန္လည္တည္ထားရန္မွာ မိမိတုိ႔၏ ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ တာ၀န္၀တၱရားျဖစ္သည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

“ျပန္လည္တည္ထားဖုိ႔လုိေနတဲ့ လက္၀ါးကပ္တုိင္ႀကီး ၁၃ ခု ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေျမမွာ ပေ၀သဏီတည္းကရွိေနတဲ့ ဒီလက္၀ါးကပ္တုိင္ေတြကုိ ျပည္လည္တည္ထားတာပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒါေတြ ျပန္လည္တည္ထားဖုိ႔အတြက္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မထင္ပါဘူး” ဟု ၎က ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

လက္၀ါးကပ္တုိင္မ်ား ဖ်က္ဆီးခံရျခင္းမ်ားမွာ ခ်င္းခရစ္ယာန္မ်ား ခံစားေနရသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ျပႆနာမဟုတ္။

ခ်င္းလူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕မွ စီမံကိန္းဒါ႐ုိက္တာျဖစ္သူ ဆလုိင္းလင္းက နယ္စပ္မွ တုိင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ ရွိသည့္ လူငယ္ဖြံံ႕ၿဖိဳးေရး သင္တန္းေက်ာင္းမ်ားမွာ ခရစ္ယာန္မွ ဗုဒၶဘာသာသုိ႔ ေျပာင္းလဲရန္ စီစဥ္ထားသည့္ေနရာမ်ားဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

သမၼတဦးသိန္းစိန္း၏ လက္ရွိ ႏွစ္ ၃၀ စီမံကိန္းေအာက္တြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ နယ္စပ္ေဒသ လူငယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေက်ာင္းမ်ားမွာ ႏုိင္ငံ တစ္၀ွမ္းတြင္ ၂၉ ေက်ာင္းရွိၿပီး ထုိအထဲမွ သံုးပံုတစ္ပံုမွာ ခ်င္းျပည္နယ္တြင္ ရွိေနသည္။

“ႏွစ္ ၃၀ ဆုိတာ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုပါ။ ဒီစီမံကိန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ ပစ္မွတ္ထားတာပါ။ အစုိးရရဲ႕ ဒီအစီအစဥ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ေျပာင္းလဲပစ္ဖုိ႔ပါပဲ” ဟု ဆလုိင္းလင္းက ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမွာ နည္းလမ္းႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ သြားေနသည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ခ်င္းျပည္နယ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားမွာ တရား၀င္ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း မခံရေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆရာတစ္ဦျဖစ္သူ ဆရာျမက ၎တုိ႔မွာလည္း သြယ္၀ုိက္ေသာနည္းျဖင့္ ခြဲျခား ဆက္ဆံခံေနရသည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

“ခရစ္ယာန္ေတြက လူငယ္ အစည္းအေ၀းေတြ ဒါမွမဟုတ္ ဖုိရမ္ေတြျပဳလုပ္တဲ့ အခါမွာ ဆုေတာင္းမႈနဲ႔ ဖြင့္ၾက၊ ပိတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါက ခရစ္ယာန္ မဟုတ္တဲ့သူေတြကုိ သက္ေတာင့္သက္သာ မျဖစ္ေစပါဘူး” ဟု ၎က ဆုိသည္။

ထုိဇာတ္လမ္းမ်ားက ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ ပဋ့ိပကၡမ်ား၏ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ref:washingtonpost
ဘာသာျပန္သူ- ေလးေမာင္ (M-Media)