သတၱိ ႐ွိတယ္တဲ့လား

မတ္ ၂၈ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။

“သတၱိ႐ွိလိုက္တာ”လို႔ လူေတြက တအံ့တၾသခ်ီးက်ဴးတာကို ခံရတဲ့အခါ လူ႕သဘာဝအရ တအားႀကီးေက်နပ္မိမွာပါ။ ေယာက္်ားေတြက အားက်ေလးစားတဲ့ အရည္အေသြးေတြထဲမွာ သတၱိ႐ွိျခင္းဆိုတာ ထိပ္ဆံုးကပါဝင္ႏုိင္ပါတယ္။ ေ႐ွးေခတ္ အခါသမယတုန္းက ဆိုရင္ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ သတၱိ႐ွိျခင္းဟာ သူ႔ရဲ႕ေယာက္်ားပီသမႈအတြက္ ျပယုဂ္တစ္ခုပဲေပါ့။ ဓား၊ လွံ၊ လက္နက္ခ်င္းယွဥ္ရင္း လက္႐ုံးရည္ကို ျပသခဲ့ၾကသလို လူသာမန္ေတြလုပ္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းေဆာင္မႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသ ခဲ့ၾကတယ္။

ဒီကေန႔ေခတ္မွာေရာ ေယာက်ၤားေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ကာယသတၱိကို နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုႏွင့္ ျပသၾကသည္ပဲေပါ့။ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးထဲမွာ တစ္ကုိယ္ေတာ္ ႐ြက္လႊင့္လား လႊင့္ရဲ႕၊ ျမင့္မားလွတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းထိပ္ကေန ပင္လယ္ထဲကို ခုန္ခ်ျပတာလည္းမ႐ွား၊ ႐ွိေသးတယ္။ ဟိုးအျမင့္မွာ ႀကိဳးတန္း လမ္းေလွ်ာက္ျပသလို ျမန္ႏႈန္းျမင့္ၿပိဳင္ကားကို အ႐ွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းျပသူေတြလည္း ႐ွိျပန္ေရာ။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ ၾကံဳေတြ႔ေနရသူေတြကို အသက္စြန္႔ ႀကိဳးပမ္းကယ္ဆယ္ေပးၾကလို႔ မီးေလာင္ေနတဲ့ အေဆာက္အအံုထဲကို သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း ဝင္ေရာက္ၿပီး ပိတ္မိေနတဲ့သူေတြကို ကယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လိုပံုစံႏွင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သတၱိ႐ွိျခင္းကို အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ပံုေဖာ္ၾကတဲ့သေဘာပါ။ ဒီလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာလည္း ျမင္သာထင္သာ႐ွိတဲ့ သတၱိ႐ွိျခင္းေတြလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

ေယဘုယ်အေနႏွင့္ေျပာရင္ ကာယသတၱိ႐ွိျခင္းႏွင့္ စိတ္သတၱိအစြမ္းဆိုၿပီး ခြဲျခားသိ႐ွိရသလို အဲဒီအတြက္ ျပယုဂ္ေတြကို အခြင့္အခါသင့္သလို ၾကံဳဆံုခံစားရေလ့႐ွိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံက်ျပန္ေတာ့ သတၱိအစစ္အမွန္ကို ထင္႐ွားေအာင္ လက္ေတြ႔ေဖာ္ျပလို႔ မရႏုိင္ေပမယ့္ ရင္ထဲကစူးနစ္သြားေအာင္ ခံစားလိုက္ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးမွာ တစ္စံုတစ္ဦးရဲ႕ စိတ္သတၱိအစြမ္းကို သိ႐ွိလုိက္ႏိုင္သည္ပဲေပါ့။

ဆိုပါစို႔။ ကိုယ္လက္အဂါၤခ်ိဳ႕တဲ့ေနသူတစ္ဦးဟာ ေလာကႀကီးရဲ႕ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ေအာင္ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္ျခင္းဟာ စိတ္သတၱိအင္အား ႀကီးမားျခင္းပါပဲ။ မသန္ေပမယ့္ စြမ္းသူေတြဟာ ဘဝကို အ႐ႈံးမေပးဘဲ ႐ွင္သန္ရပ္တည္ေနၾက ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ လုပ္ခ်င္တာထက္ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာေတြကို တာဝန္ေက်ေက် ေဆာင္႐ြက္ရတာမ်ိဳးေတြ႐ွိပါတယ္။ နာတာ႐ွည္ေဝဒနာသည္ေတြကို စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္ျပဳစုတာဟာ လက္ေတြ႔မွာ ထင္သေလာက္ မလြယ္လွပါဘူး။ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လူမမာတစ္ေယာက္ႏွင့္ ကုန္ဆံုးရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္႐ွည္မွျဖစ္တာကိုး။ အထူးသျဖင့္ ေစတနာသက္သက္ႏွင့္ပဲ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္းမ်ိဳးကို ဆိုလိုပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ေသြးသားရင္းခ်ာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ခင္ရာေဆြမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ သံေယာဇဥ္႐ွိသူ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ႏုိင္ျခင္းဟာ စိတ္သတၱိစြမ္းအားႀကီးမားျခင္းကို ေဖာ္ျပေနတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ သက္ႀကီး႐ြယ္အို မိဘဘိုးဘြားေတြကို မညည္းညဴျပဳစုျခင္းပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ ျပင္းထန္တဲ့ ေဝဒနာခံစားေနရတဲ့ မသန္စြမ္း သားသမီးကို (တစ္ဘဝလံုး) လံုးဝမညည္းညဴဘဲ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္းဟာ မလြဲသာလို႔ ထမ္းေဆာင္ရတဲ့ (သားသမီးတာဝန္၊ မိဘတာဝန္) ပဲလုိ႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ေစတနာ၊ ေမတၱာအျပင္ ႀကီးမားတဲ့ စိတ္သတၱိမ်ိဳးလည္း လိုအပ္ေသးတာေၾကာင့္ပဲေပါ့။

တစ္ခါတုန္းကေပါ့။ ခရီးသည္တင္ သေဘာၤငယ္တစ္စင္းဟာ ေရစီးသန္တဲ့ျမစ္တစ္ခုမွာ နစ္ျမဳပ္သြားတယ္။ ကယ္ပါယူပါ တစာစာေအာ္ေနသူေတြကို ျမစ္ကမ္းေပၚမွာ ႐ွိသူေတြက ျမစ္ထဲခုန္ဆင္းၿပီး ကယ္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ လူမမည္ကေလးတစ္ေယာက္ေရထဲ ျမဳပ္ခါနီးျဖစ္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကို လွမ္းျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမစ္ကမ္းေပၚက လူတစ္ေယာက္ဟာ ေရထဲကို တစ္ဟုန္တုိးခုန္ဆင္းၿပီး ကေလးငယ္႐ွိရာကို ေရာက္ေအာင္သြားရင္း ကေလးကိုလွမ္းဆြဲႏုိင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး တျခားကယ္ဆယ္ေရးသမားတစ္ဦးကို လွမ္းေပးလုိက္တယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ေရနစ္ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္။ သူရဲ႕မိတ္ေဆြေတြ ျပန္ေျပာျပလို႔ သိၾကရတာက အဲဒီသူဟာ ေရလံုးဝမကူးတတ္သူ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ လတ္တေလာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့သတၱိက သူမ်ားအတြက္ အသက္စြန္႔ကယ္ဆယ္ဖို႔ တြန္းအားျဖစ္သြားတဲ့ သေဘာပါ။

႐ွိေသးတယ္။ အဲဒီသေဘာၤေပၚပါလာတဲ့ ခရီးသည္ေတြထဲမွာ မိန္းမႏွင့္ကေလးေတြကို ရတတ္သေ႐ြ႔ အသက္ကယ္ေလွေတြထဲ ခ်ေပးၾကတယ္။ (အသက္ကယ္ေလွ အေရအတြက္ နည္းတယ္) ။ ဒါေပမယ့္ ေယာက္်ားေတြကေတာ့ ေလွထဲကို လံုးဝမဆင္းၾကဘူး။ ေယာက်ၤားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ရင္း အသက္ဆံုး႐ူံးခံခဲ့ၾကတယ္။ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္သတၱိကို ခ်ီးက်ဴးမဆံုးျဖစ္ၾကတဲ့အေၾကာင္း စူမၾတာကၽြန္းအနီးက အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုက ေဖာ္ျပေနပါတယ္။

ကေနဒီးယန္း စစ္ေဆး႐ုံတစ္႐ုံမွာ တက္ေရာက္ကုသေနတဲ့ စစ္ျပန္ စစ္သားတစ္ဦးကေတာ့ တကယ့္ကို အထင္ကရပါပဲ။ သူ႕ကို ကုိးရီးယားေသနတ္သမားတစ္ေယာက္က စစ္ေျမျပင္မွာ ပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္ေတာင့္ဟာ တစ္မဆံုကအ႐ုိးကိုထိမွန္ၿပီး အဲဒီအ႐ုိးဟာ အပိုင္းအစေလးေပါင္း (၁၀၀) ေလာက္အထိ ပဲ့စဥ္သြားခဲ့တယ္။ အ႐ုိးအပိုင္းအစေလးေတြက ကိုယ္ခႏၶာရဲ႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စတီး႐ုိးေတြႏွင့္ ျဖည့္စြက္ခဲ့ရတယ္။ ခြဲစိတ္ကုသမႈၿပီးလို႔ သတိရလာတဲ့အခါ နာက်င္တဲ့ေဝဒနာကို အလူးအလိမ့္ခံစားရတာေပါ့။ သူဟာ အဲဒီေဆး႐ုံတစ္ခုလံုးမွာ ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ဆံုး ရ႐ွိသူပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခံစားေနရတဲ့ေဝဒနာကို သတၱိ႐ွိ႐ွိ ႀကိတ္မွိတ္ခံစားရင္း ေျပာတာက…
“ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ကိုကံေကာင္းတဲ့သူပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေျခေတြလက္ေတြ ျဖတ္ပစ္ရသူေတြထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးသက္သာတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကိုယ္ပုိင္ ေျခေတြလက္ေတြ က်န္ေနေသးတယ္ေလ။ ေျခလက္ေတြ ျပတ္ေနရသူေတြကလည္း မ်က္စိကန္းသြားသူေတြထက္ ကံေကာင္းတာပဲ။ ေဟာ – မ်က္စိကန္းသူေတြကလည္း ကိုယ္ခႏၶာ ေအာက္ပိုင္းေသသြားသူေတြ ထက္ေတာ့ ကံေကာင္းေသးတာေပါ့ဗ်ာ ” တဲ့။

အဲဒီစစ္သားဟာ သူ႕ေဝဒနာကို သတၱိ႐ွိ႐ွိရင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္ တျခားေဝဒနာသည္ေတြကို အားေပးစကားတရင္းတႏွီးေျပာခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေဆး႐ုံမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဇြဲသတၱိကို မွတ္တမ္းတင္ရတဲ့အထိပါပဲ။ ေက်ာ္ၾကားတဲ့သမားေတာ္ႀကီးတစ္ဦးက “သတၱိဆုိေသာ အရာကို ျခားစိတ္ျဖာျခင္း” ဆိုတဲ့စာအုပ္မွာေရးထားတယ္။ “သတၱိဆိုတာ ခြန္အားမဟုတ္ဘူး၊ ႏွလံုးသားရဲ႕အစြမ္း” လို႔ဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကာယသတၱိေရာ စိတ္သတၱိပါ ျပည့္စံုေအာင္ႀကိဳးပမ္းသင့္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။