အတိတ္၊ ပစၥဳပန္၊ အနာဂတ္ မိေအးမ်ားသို႔

ဧျပီ ၉ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ညီေသြး ေရးသည္။

သုိ႔
မိေအး

ငါေလ နင့္ကိုအရမ္းသနားတယ္။ နင္ဟာ ႏွစ္ခါနာခဲ့ရသူ ျဖစ္တဲ့အျပင္ နင္နာလို႔ ေအာ္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုလည္း အမ်ားစုနားလည္ေအာင္ ႐ွင္းမျပႏုိင္ခဲ့လို႔ ပိုေတာင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိေအးရယ္၊ နင္ဟာေလ အမွတ္သည္းေျခမ႐ွိ ရာဇဝင္ဘုတ္အုတ္ထဲမွာ ေအးေဆးမေန ဒဏ္ရာေတြ အကင္းေသ႐ုံ႐ွိေသး အျပင္ေလာကႀကီးထဲကို ထြက္လာခဲ့တယ္ေလ။ နင္….. နင္ အခု အခါခါနာခဲ့ရၿပီေလ။ နင္တစ္ခါနာရတဲ့ သတင္းၾကားရတိုင္း ငါရင္နာရတယ္ မိေအးရယ္။ နင္ ၈၈ မွာနာတယ္။ နင္လက္ပံေတာင္းမွာ နာတယ္။ နင္ လက္ပံတန္းမွာနာတယ္။ နင္လွည္းတန္းမွာ နာတယ္။ နင္ေတာင္သူလယ္သမား၊ အလုပ္သမား ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ပြဲမွာနာတယ္။ ငါေလနင့္ကို သနားလည္းသနားတယ္။ အံ့လည္းၾသမိတယ္။ နင့္ေလာက္ အမွတ္သည္းေျခ မ႐ွိတဲ့သူဆိုၿပီး ဂရုဏေဒါသႏွင့္ အျပစ္တင္ခ်င္ေပမယ့္လည္း နင့္ဘဝတစ္ခုလံုးကုိ အတြင္းသိ အဆင္းသိမို႔ အျပစ္မတင္ရက္ေတာ့ပါဘူး။

လူသတ္သမားထက္ ပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာက လူသတ္သမားရဲ႕ ေ႔ရွေနတ့ဲ။ နင့္ေဘးနား အဲ့လုိဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတာက အဲဒီလုိ ေ႔႐ွေနေတြခ်ည္းပဲေလမိေအး။ သတိထားပါ။ ငါစိတ္ပူမိတယ္ မိေအး။ေခတ္အဆက္ဆက္ အနာခံခဲ့ရတဲ့ နင့္အေၾကြးေတြကို ဘယ္သူေတြမ်ား ျပန္ဆပ္မယ္ထင္ေနလို႔လဲ။ အဲဒီအေၾကြးေတြ ကိုယ္စား နင္ျပန္ရတာေတြက နံပါတ္တုတ္ေတြ၊ လက္ထိပ္ေတြ၊ သံတံခါးၾကီး၊ အလံုပိတ္နံရံေတြ ဒါေတြပဲမဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔မ်ား မိေအးရယ္ သားတစ္ကြဲ မယားတစ္ကြဲ အိုးပစ္အိမ္ပစ္ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာသစ္ကို ဘာလို႔မ်ားဖြင့္လွစ္ေနခ်င္ရတာလဲ။ ဒီပံုအတိုင္းဆို နင္ေမွ်ာ္မွန္းေနတဲ့ ေခတ္မွီဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ သစ္ႀကီးဆိုတာ “ေမာင္ရင္ငေတမိုက္ကန္းသည္” ႐ုပ္႐ွင္ကားထဲက အကယ္ဒမီမင္းသားႀကီး ဦးေက်ာ္ဟိန္းေျပာသလို ဆယ္ႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္ဆိုၿပီး လက္ဆယ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပ႐ုံတင္မက ေျခဆယ္ေခ်ာင္း ေထာင္ျပရင္ေတာင္ မေသခ်ာေသးဘူးမိေအး။ ဒီႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ သန္မာထြားႀကိဳင္း အထြက္တိုး သံုးထုတ္ကုန္ဆိုလို႔ မတရားမႈပဲ႐ွိတာ သိရဲ႕သားနဲ႔ ဒီအာဏာ႐ွင္ ေရစုန္ခရီးကို ဘာလို႔လက္ပစ္ကူး ဆန္တက္ခ်င္ရတာလဲ မိေအးရယ္။

ေနာက္ေရာက္တဲ့ ေမာင္ပုလဲ ဒုိင္းဝန္ထက္ကဲေနတဲ့ သံသရာမွာ အမွန္တရားက ဘယ္တုန္းက လူရာဝင္ခဲ့လို႔လဲ မိေအး။ ကိုယ့္အတြက္ကို မၾကည့္ေတာ့ဘူးလားမိေအး။ ေၾကြးတင္ေနတာေတြကို ဘာမွမဆပ္ရေသးဘဲနဲ႔ ထြက္မသြားနဲ႔ဦး၊ မေသနဲ႔ဦး၊ နင္တို႔ငါတို႔မွာ အစိုးရအေၾကြးေတြကို ကူးဆပ္ဖို႔တင္ေနတဲ့အေၾကြးေတြက ေနာက္သံသရာပါသြားရင္ ဝဋ္ခံေနရပါဦးမယ္။ ဆုပ္လည္းစူး၊ စားလည္း႐ႈး ဘဝမို႔ ဇြတ္မွိတ္ၿပီး နင္တိုးေနမွန္းသိပါတယ္ မိေအးရယ္။ နင့္ဘဝမွာဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရပါ့မလဲလို႔ ငါေတြးပူမိတယ္။ ဘာသာအယူအဆေတြ၊ အေတြးအေခၚ အက်င့္သီလေတြ၊ အသားအေရာင္ ေနရပ္ဌာနေတြ ဘယ္လိုကြဲျပားေနပါေစ။ လူဆိုတဲ့ ေသြးေႏြး သတၱဝါကို အေပၚယံလႊာၿပီး အသက္ဓာတ္ရဲ႕အေရးပါတဲ့ ေသြးစက္ေတြကို ေဖာက္ၾကည့္လိုက္ရင္ အားလံုးဟာ အနီေရာင္ပါ။တစ္ဖက္ကို ပစ္လိုက္တဲ့ က်ည္ဆံကလည္း နီရဲတဲ့ေသြးစက္ေတြထြက္သလို တစ္ဖက္ကျပန္လာတဲ့က်ည္ဆံကလည္း ဒီနီနီရဲရဲေသြးစက္ေတြပဲ ထြက္ေစတာပါ။ ဒီေလာက္ ေဆြးေျမ့ေၾကကြဲဖြယ္ရာ အေရာင္ေတြ တူညီၾကပါလ်က္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရနံ႔ဟာ အခုခ်ိန္ထိ ေမႊးမျပန္႔ႏုိင္ေသးတာ ဘာေၾကာင့္လဲ မိေအး။ ႐ွင္း႐ွင္းေလးပဲမိေအး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဒီေလာက္ႀကိဳး႐ႈပ္ေစတာ မၿငိမ္ခ်မ္းခ်င္ေသးတဲ့ အုပ္စုႀကီးတစ္စု ႐ွိေနတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာေနေသးလို႔ေပါ့။

ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ျဖစ္တည္ဖို႔ (၁၀) ႏွစ္ေလာက္ၾကာႏုိင္ေပမယ့္ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ပ်က္စီးသြားဖို႔ (၁၀) မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာေစႏုိင္တဲ့ လက္နက္ႀကီးက်ည္ေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးတယ္ဆုိတာ နင္သိပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ စကားလံုးေနာက္မွာ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးတဲ့ ဘဝေတြ အတံုးအ႐ုန္းလဲၿပိဳၾကေနတာ မေရတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားေနခဲ့ရၿပီ။ ေျပာမယ့္သာေျပာရတာပါ။ နင္တို႔ငါတို႔မွာ ထူးၿပီးပ်က္စရာဘဝမွ မ႐ွိေတာ့တာ။ ပ်က္ၿပီးသား သုညဘဝေတြက ဘာမ်ားထပ္ဆံုး႐ႈံးသြားမွာ ေၾကာက္ေနရမွာလဲေလ။

နင့္ကိုငါအံ့ၾသရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုေျပာျပရအံုးမယ္။ တစ္ခါတုန္းက လူတစ္ေယာက္ဟာ သူေမြးထားတဲ့ေခြးတစ္ေကာင္ကို တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ႀကိဳးမေျဖ၊ အစာမေကၽြးပဲေမ့ၿပီး အျပင္ကိုသြားမိသတဲ့။ မလာမလာအခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ သူ႔ေခြးဟာဆာလို႔ေအာ္၊ ေရငတ္လို႔ေဟာင္ေပါ့။ အဲဒီမွာအိမ္နီးနားခ်င္းက သက္ဆိုင္ရာကို ဖုန္းနဲ႔လွမ္းတိုင္သတဲ့။ ဆုိင္ရာကခ်က္ခ်င္းလာ၊ ေခြးကိုၾကိဳးေျဖ၊ အစာေကၽြးၿပီး ပိုင္႐ွင္ကို႐ွာ၍ ခ်က္ခ်င္းအေရးယူသတဲ့။ တိရစာၦန္ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈနဲ႔ ဒဏ္ေငြတပ္သတဲ့။ သူေမြးထားတဲ့ေခြးေတာင္ သူတာဝန္မေက်ရင္ ဒဏ္ေဆာင္ရသတဲ့ မိေအး။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုၾကားၿပီး ဒီႏုိင္ငံမွာျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ နင္သိပါတယ္။ ဒီေခြးတစ္ေကာင္အတြက္ အမ်ားၾကီးေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ရတယ္ဆိုၿပီး နင္ မဲ့ေကာင္းမဲ့မယ္ မိေအး။ ငါေတာ့ေၾကကြဲရတယ္။ အဲဒီေခြးတစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္ ငါတို႔နင္တို႔ လူရာသြင္းမခံရတာ နင္အသိဆံုးပဲမိေအး။ သူတို႔ဆီမွာ အသက္မျပည့္ေသးဘဲ အရက္ခိုးဝယ္ေသာက္တဲ့ သမၼတသမီးလည္း အေရးယူခံရ၊ ကားမိုင္ႏႈန္းပိုေမာင္းမိတဲ့ ဝန္ႀကီးလည္း ဒဏ္ေငြ႐ုိက္ခံရသတဲ့။ လုပ္ခနည္းလုိ႔ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္ယာေျမအသိမ္းခံရလို႔ သပိတ္တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ ေတာင္သူေတြအဖို႔ေတာ့ သူတို႔ဘဝနဲ႔ယွဥ္ရင္ ဒါေတြကိုပံုျပင္လို႔ ထင္ခ်င္ထင္ေနမွာေပါ့။

ငါတို႔ဆီက မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါပံုေတြကလည္း နည္းနည္းၾကမ္းတယ္ မိေအး။ ႐ွမ္းျပည္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထက္ (၃၅) ဆက်ယ္တဲ့ ေျမယာေတြကို အဓမၼသိမ္းယူတဲ့အမႈမွာ တကယ့္ေခါင္းသူႀကီးေတြခ်ည္း ပါေနတာ။ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး၊ ခ႐ုိနီကုမၸဏီ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီႀကီးတစ္ခုနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အခ်ိဳ႕ လက္တြဲညီညီ ဝိုင္းၿပီးဆြမ္းၾကီးေလာင္းၾကတာ သူမ်ားႏိုင္ငံ ကလာ အထုပ္ေျဖျပမွပဲ ငါတို႔ျပည္သူကသိခြင့္ရတာ။ ထပ္ၿပီးေတာ့ မေတာ္မတည့္ လစာတိုးမႈႀကီးကိုၾကည့္ဦး၊ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္း လစာတိုးတာက အစြန္းအတြက္၊ အာဏာျမင့္ဆံုး ရာထူအႀကီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္ေတြ လစာတိုးတာက ႏွစ္ဆ၊ ပိရမစ္ကို ေျပာင္းျပန္ေဆာက္ေန သလို၊ အဲဒီလုိ အီကို ေနာ္မီ အစြမ္းအစအျပည့္နဲ႔ စီမံခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ႏုိင္တာ ေတာ္ေတာ္အၾကံဥာဏ္ ႀကီးလို႔ေပါ့ မိေအးရယ္။ နင္တုိ႔ငါတုိ႔ပန္းတိုင္႐ွာေနခ်ိန္ သူတို႔ကပန္းတိုင္ကို ႏွစ္ခါေလာက္ဝင္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ဝင္ဖို႔ေတာင္ႀကိဳးစားေနၿပိ မိေအး။ တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္။ ငါတို႔နင္တို႔ဘဝေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အမြန္ရပ္မလဲ မသိဘူး။

အခုနင္လဲပဲ နာမည္ေနာက္မွာ အျမီး႐ွည္ေတြ အတပ္ခံဂုဏ္ျပဳခံေနရၿပီေလ။ ေက်ာက္ခတ္မွာ လူစင္စစ္က ေမ်ာက္ျဖစ္ ခံလိုက္ရတဲ့သူေတြလို နင္တို႔အတပ္ခံထားရတဲ့ တံဆိပ္ေတြက အၾကမ္းဖက္သမား ေသြးထိုးလႈံ႕ေဆာ္သူေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊ ဆူပူရမ္းကားသူေတြတဲ့။ နင္တို႔ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြကလည္း အမ်ားသားေနာ္။ လူဆိုတာေမြးရာပါႏုိင္ငံေရးသမား၊ ေမြးရာပါ အဆိုပါရမီ႐ွင္၊ ေမြးရာပါသူေတာ္စင္ စသျဖင့္အမ်ားႀကီး႐ွိၾကပါတယ္။ နင္တို႔ငါတို႔ကေတာ့ ေမြးကတည္းက ေဆး႐ုံစရိတ္ေတြ၊ သားဖြားစရိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ငါတို႔ဘဝကုိ ရုိက္ခတ္ခံရသလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ငါတို႔အားလံုးဟာ ေမြးရာပါ ႏုိင္ငံေရး သားေကာင္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့ရတယ္ေလ။ ပါးရည္နပ္ရည္ မ႐ွိရင္ ေဆး႐ုံတံခါးေစာင့္လည္းေၾကာက္ရ၊ ရပ္ကြက္႐ုံးစာေရးကိုလည္းေၾကာက္ရ၊ ငါတို႔ႏုိင္ငံမွာ စပယ္ယာကအစ ဝန္ႀကီးအဆံုး အားလံုးဟာ ေနရာကေလးရလာတာနဲ႔ လူပါးဝပညာကို မသင္ေပးရဘဲ တစ္ဖက္ ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္လာၾကတာဆိုေတာ့ နင္တို႔လူပါးဝခံရတဲ့အခါ ထူးၿပီးဆန္းမေနပါနဲ႔ေတာ့ဟာ။ ရပ္ကြက္႐ုံးမွာ၊ ေဆး႐ုံမွာ၊ ရဲစခန္းမွာ၊ တရား႐ုံးမွာ ဘယ္ဌာနဆိုင္ရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူပါးဝမခံရတဲ့ ေနရာ႐ွိလားမိေအး။

အရင္းက ခုတ္လွဲခံလိုက္ရတဲ့ သစ္ပင္ကေတာင္ တစ္ေန႔ ႐ြက္ႏုေလးေတြ ေဝလာႏုိင္စရာ႐ွိေပမယ့္ ငါတို႔နင္တို႔ အနာဂတ္ဟာ အျမစ္ပါတူးခံထားရလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႐ြက္ႏုေတြ ျပန္ေဝလာႏိုင္မယ့္ တစ္ေန႔ဆိုတာ ျပန္ေရာက္လာႏုိင္ပါ့မလား မိေအး။ ဒါေတာင္အခုခ်ိန္ထိ ငါတို႔အားလံုး ႏြားကြဲတုန္း၊ ညီအစ္ကိုမသိတသိလုပ္ေကာင္းေနတုန္း၊ ဟိုတစ္ေခ်ာင္း ဒီတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထင္းစည္းဘဝအေရာက္မခံၾကေသးဘဲ ထင္းေခ်ာင္းဘဝမွာ ေပ်ာ္ေနၾကတုန္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ နင္ယံုၾကည္လိုက္စမ္းပါ မိေအးရယ္။

ေလာကႀကီးထဲမွာ မဟုတ္မဟတ္ေတြ၊ လုပ္ဇာတ္ေတြ၊ မတရားမႈေတြ၊ ေခါင္းပံုျဖတ္မႈေတြ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ၿပီး အႏုိင္နဲ႔ပိုင္းထြက္ခြာသြားလို႔ ဘယ္ေတာ့မွမရဘူးဆိုတာကိုေပါ့။ မျမင္ရတဲ့ ေလာကပါလတရားဆိုတာ မတရားမႈအားလံုး လွပတဲ့ အနားေလးေတြသတ္ေပးတဲ့ တရားသူႀကီးတစ္ဦးပဲ မိေအး။ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ခ်စ္ခြင့္ဟာ ရန္သူဆီကပဲ ရခဲ့တယ္တဲ့။ ဖိႏွိပ္ခံရေလ ရန္သူမ်ားေလ နင္တို႔ကို ျပည္သူခ်စ္ေလ၊ မိတ္ေဆြစစ္ေတြမ်ားလာေလပါပဲ။ အျမဲတမ္း အႏုိင္ႀကီးပဲမ႐ွိသလို အျမဲ အ႐ႈံးႀကီးပဲဆိုတာလည္း မ႐ွိပါဘူး။ ေလာကမွာ Real Madrid (ရီးရယ္မတ္ဒရစ္) ေတာင္႐ႈံးေသးတာပဲ ငါတို႔နင္တို႕ အားလံုးညီရင္ ဘာစီလိုနာျဖစ္ရမွာေပါ့။

နင္ရဲ႕ထာဝရ
ပူေဖာ္ေလာင္ဖက္
ညီေသြး