ကုိယ့္စိတ္ဆႏၵကို ဖြ႔႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္

ဧျပီ ၁၃ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။

ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ၾကံဳေတြ႔ဆက္ဆံသူေတြကို အေသအခ်ာ အကဲခတ္ ဆင္ျခင္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ သူမ်ားစိတ္ႏွင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ လႈပ္႐ွားက်င္လည္ေနသူေတြ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပဲဆိုတာ ေတြ႔ႏုိင္မွာပါ။ ကိစၥတစ္ခုခု ၾကံဳလာရင္ ခ်ီတံုခ်တံုႏွင့္ ဘာဆံုးျဖတ္ရမယ္မွန္း မသိဘဲ သူမ်ားေျပာသမွ် အမွန္ပဲလို႔ခ်ည္း ယူဆတတ္ၾကတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ကိုယ့္မွာအခက္အခဲ တစ္စံုတစ္ရာၾကံဳလို႔ နားလည္တတ္ကၽြမ္းသူေတြဆီက အၾကံဥာဏ္ယူၿပီး ကိုင္တြယ္ ေျဖ႐ွင္းတာမ်ိဳးကို မဆိုလိုပါဘူး။

အရာရာတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ႏွင့္ ခ်င့္ေတြးေလ့မ႐ွိဘဲ သူမ်ားတကာကိုခ်ည္း အားကိုးမယ္၊ သူတို႔ေျပာသမွ်ဆိုသမွ် တစ္စက္ကေလးမွ မဆင္ျခင္ဘဲဲ လိုက္လုပ္တာမ်ိဳး ႐ွိေသးတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဆႏၵကို ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ မ႐ွိျခင္းဟာ ဘဝမွာ အမွားအမ်ားႀကီး ၾကံဳရတတ္တယ္လို႕ ပညာ႐ွင္ေတြက ဆိုမိန္႔ၾကတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အတန္းပညာျပည့္စံုသူေတြမွသာ ကိုယ့္စိတ္ကိုႏုိင္နင္းၿပီး လုပ္ရည္ကိုင္ရည္႐ွိတယ္လို႔ ေျပာမရပါဘူး။ အရာရာမွာ ဆင္ျခင္ဥာဏ္႐ွိ႐ွိႏွင့္ ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ဖို႔က အေရးႀကီးဆံုး။ သူမ်ားေျပာတိုင္း ဟုတ္ႏုိးႏုိးထင္ၿပီး ေဆာင္႐ြက္တတ္တာဟာ ကိုယ္ပုိင္ အရည္အေသြးေတြ ေလ်ာ့သည္ထက္ေလ်ာ့လာဖို႔ ဦးတည္ေနတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူရဲ႕စိတ္ထားႏွင့္ စ႐ုိက္သဘာဝကို သူမ်ားေျပာမွ၊ သူမ်ားေဝဖန္ေထာက္ျပမွ သိရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုကုိယ္သာအသိဆံုးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ဆႏၵႏွင့္ စိတ္ရင္းအမွန္ကိုသိေအာင္လုပ္ဖို႔က အေရးႀကီးဆံုး။ ကုိယ္ဟာ စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ညံ့သူလား၊ သူမ်ားေျပာတိုင္း ယံုလိုက္သူလား၊ စိတ္ဓာတ္ဖြံ႔ၿဖိဳးသူလားဆိုတာ သိၿပီးမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲယူႏိုင္မွာပါ။ တကယ္တမ္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခ်င္ စိတ္ ျပင္းထန္ရင္ေတာ့ ေျပာင္းယူလို႔ ရႏုိင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ အနာဂတ္ကို ကိုယ္တိုင္ျပဳျပင္ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ခ်င္ရင္ေပါ့။

တခ်ိဳ႕ေတြဟာ သူမ်ားၾသဇာလႊမ္းမွန္းမသိ လႊမ္းတာကုိ ခံေနရတယ္။ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တာ မလုပ္သင့္တာေတြကို သိသိႀကီးႏွင့္ပဲ လုပ္ကိုင္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ “ဟင့္အင္း” လို႔ေတာ့ မျငင္းျဖစ္သလို ျငင္းလဲ မျငင္းရဲဘူးေလ။ အဲဒီလို လူစားမ်ိဳးဟာ သူငယ္ငယ္က ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ မိသားစုအေျခအေနအေပၚ အမ်ားႀကီးမူတည္တယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ကေလးဘဝကတည္းက မိဘေတြရဲ႕  ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တာ။ အသက္ရလာတာႏွင့္အမွ် အားနည္းခ်က္ေတြက ပုိမိုမ်ားလာတယ္။ မိဘေတြကိုေၾကာက္႐ြံ႔စိတ္ ႀကီးလြန္းတာဟာ အသက္ႀကီးတဲ့အထိ အရိပ္လိုလႊမ္းမိုးေနတယ္။ ဒီေတာ့ လူေတာမတိုးရဲသလို စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအား နည္းပါးၿပီး အထီးက်န္ဆန္တဲ့အျပင္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ႏုိင္စြမ္းမ႐ွိပါဘူး။ အခါခပ္သိမ္းဆိုသလို သူမ်ားတကာရဲ႕ အကူအညီအေထာက္အပံ့ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတယ္။

စိတ္ဓာတ္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ မ႐ွိတာႏွင့္အမွ် မိဘႏွင့္အသိုင္းအဝိုင္းရဲ႕ ပံုသြင္းခဲ့တဲ့အတိုင္း ဘဝမွာ က်င္လည္ေနတဲ့အခါ တစ္ခုခုေဆာင္႐ြက္ မယ္ၾကံတိုင္း အမ်ားကဘယ္လိုထင္သြားမလဲ။ ကုိယ္လုပ္တာ မွန္မွမွန္ပါမလားဆိုတဲ့ အေတြးက ေ႔႐ွကဆီးကာေနတယ္။ ဘဝအတြက္ ေအာင္ျမင္ရာေအာင္ျမင္ေၾကာင္း နည္းလမ္းေတြႏွင့္ ေဝးေနတဲ့သေဘာပါပဲ။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေအာင္ျမင္ပါ့မလားဆိုတဲ့ အေတြးက ဦးဆံုးေရာက္လာတာမို႔ မလုပ္ရဲမကိုင္ရဲ ျဖစ္တာလည္း မဆန္းပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ အသက္ေမြးမႈအတြက္ စုိးရိမ္စိတ္လြန္ကဲတာဟာ အဓိကအားနည္းခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္ဆို မေအာင္ျမင္တဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းတစ္ခုခုကို  (မွန္မယ္ထင္လို႔) လုပ္မိၿပီပဲထား မွားသြားရင္ျပန္ျပင္ဖို႔ ထပ္ၿပီးေနာက္တစ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားဖို႔ဆိုတာ လူတိုင္းမွာ အခြင့္အေရး႐ွိေနတာပဲ။ ဒါကိုေမ့ထားလို႔မွမျဖစ္တာ။ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ မေရရာတဲ့အေတြးေတြဟာ စိတ္ဓာတ္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအားနည္းေနသူကို ဝန္ပိေနတာေတာ့အမွန္ပါပဲ။ လူငယ္ျဖစ္သည့္တိုင္ သဘာဝအေလ်ာက္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့ ဟန္ပန္အမူအရာမ်ိဳးေတြေပ်ာက္ဆံုးေနျခင္းဟာ ဆံုး႐ႈံးမႈတစ္ခုပဲေပါ့။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ သြက္လက္ဖ်က္လက္တဲ့ လူငယ္စ႐ိုက္ႏွင့္ အျပဳအမူလႈပ္႐ွားမႈေတြဟာ ေလာကႀကီးကို စိန္ေခၚဝံ့ေအာင္ ေ႔႐ွ႐ႈေနတဲ့ တြန္းအားေတြပဲေလ။

အမွားလုပ္မိတယ္ အမွားမကင္းဘူးဆိုတာ လူ႔သဘာဝမို႔ အထူးေျပာဖို႔မလိပါဘူး။ တစ္စံုတစ္ခုေဆာင္႐ြက္ရာမွာ လုပ္မွားကိုင္မွားျဖစ္ခဲ့လို႔ ဆံုး႐ႈံးခဲ့တယ္ဆိုရင္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ဒုကၡခံစားရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခက္အခဲကေန ေရွာင္ေျပးတာ နည္းလမ္းမက်လွပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး စိတ္ပ်က္အားငယ္ရင္း အဖိုးတန္အခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆံုးဖို႔လည္း မလိုအပ္လွပါဘူး။ အမွားဆိုတာ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ သင္ခန္းစာေတြအမ်ားႀကီး ေပးေနတာလို႔ လက္ခံထားဖို႔လိုပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူမႈေရးတာဝန္ဝတၱရားေတြကို ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ ဝန္ေလးခ်င္ေလးႏုိင္တယ္။ တာဝန္ေၾကာက္ၿပီး ေ႐ွာင္တဲ့သေဘာမိ်ဳးေပါ့။ လူအမ်ားႏွင့္ေျပာဖိ႔ု႔ဆိုဖို႔ ေၾကာက္စိတ္ကလႊမ္းမိုးေနတာလည္း တစ္ေၾကာင္းလို႔ဆိုႏိုင္တယ္။ အဲဒီလိုအျပဳအမႈမိ်ဳး စိတ္ထားမ်ိဳး ကိုယ့္မွာ႐ွိေနတာေသခ်ာရင္ လုပ္ႏုိင္တဲ့တစ္နည္းက စိတ္ဓာတ္ဖြံၿဖိဳးေအာင္ ေလ့က်င့္ယူဖို႔ပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕အေတြးေဟာင္းေတြ အျမင္ေတြ ကိုေတာ့ေျပာင္းမွ ျဖစ္ လိမ့္မယ္။ ေလာကၾကီးက မတရားဘူး။ မ်က္ႏွာသာမေပးဘူး၊ ကံၾကမၼာက ဆိုးလြန္းတယ္လို႔ ကိုုယ့္ကိုကိုယ္ သနားစိတ္ဝင္ေနတာထက္ ဘဝဆိုတာ႐ွိရင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အမွန္႐ွိေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ကိုေမြးသင့္တယ္။

ဒီေတာ့ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ၾကံဳလာသမွ်အေသးအဖြဲ႔အခက္အခဲေလးေတြကအစ ႀကီးႀကီးမားမားထိရင္ဆိုင္ေျဖ႐ွင္းရတဲ့ စိတ္မ်ိဳး႐ွိရမယ္။ ေအာင္ျမင္မယ္လို႔ တစ္ထစ္ခ်မေျပာႏုိင္ဘူးပဲထားဦး ထပ္ၿပီးႀကိဳးစားဖို႔အခြင့္အေရးေတြက ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ႐ွိႏွင့္ၿပီးသားေလ။ အဲဒီအခါ အၾကံဥာဏ္ေကာင္းေတြ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြ ၾကံဳလာမွာေတာ့ စိတ္ခ်။ ႀကိဳးစား အားထုတ္ေနသူတိုင္းအတြက္ အခြင့္အလမ္းဆိုတာေပၚလာစျမဲပါပဲ။

အေရးႀကီးတာက ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို သူမ်ားတကာလို႔ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားယူဖို႔ႏွင့္ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ႐ွိေနရမယ္။ ဒါဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရတဲ့ဘဝမွာ မလြဲမေသြၾကံဳလာရမဲ့အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းေတြကို ႀကိဳၿပီးပူပန္ စိုးရိမ္မေနေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကုိ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ အသင့္ျပင္ၾကိဳးစားထားတာက ကုိယ္တိုင္ပဲျဖစ္ေနတာကိုး။ စိတ္ဆႏၵတစ္ခုကုိ ျပည့္ဝေအာင္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ကေတာ့ သူမ်ားမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ထားသင့္တယ္ဆိုတာေတာ့။

ႏွင္းဆီခင္