ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ အစၥလာမ္ကို သက္၀င္လက္ခံရသလဲ ? (Kareem Abdul-Jabbar)

ဧျပီ ၂၈ ၊ ၂၀၁၅
M-Media

ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ အစၥလာမ္ကို သက္၀င္လက္ခံရသလဲ ? (Kareem Abdul-Jabbar- အေမရိကန္ နာမည္ၾကီး ဘတ္စကက္ေဘာ ကစားသမား)

အေမရိကားမွာ မြတ္စ္လင္မ္တစ္ဦးျဖစ္ရျခင္းက မလြယ္လွပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ေရြးခ်ယ္မႈက နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာအသြင္ကူးေျပာင္းမႈလို႔ ဆိုရပါမယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို လ်ဴ အလ္စင္းေဒါ Lew Alcindor အျဖစ္ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခုေတာ့ ကရီးမ္ အဗ္ဒုလ္ ဂ်ဗၺာ့ရ္ Kareem Abdul-Jabbar ျဖစ္ေနပါၿပီ။

လ်ဴ ဘ၀ကေန ကရီးမ္အျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈဟာ Sean Combs ကေန Puff Daddy ၊ အဲ့ဒီကေန Diddy ၊ ေနာက္တစ္ဆင့္ P. Diddy ျဖစ္သြားသလိုမ်ဳိး နာမည္ႀကီးေအာင္ အမည္နာမမွ်သာ တံဆိပ္ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ႏွလံုးသား၊ စိတ္၊ ၀ိညာဥ္မ်ားရဲ႕ အသြင္ကူးေျပာင္းခ်က္ပါ။ အေမရိကလူျဖဴေတြ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ဟာ လ်ဴအျဖစ္နဲ႔ သူလိုကိုယ္လို ေနထိုင္ခဲ့တာေပါ့။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အာဖရိကန္သမိုင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ယံုၾကည္မႈေတြကို ကိုယ္ထင္ျပၿပီး အဗ္ဒုလ္ ဂ်ဗၺာ့ရ္ အျဖစ္ ရပ္တည္ေနပါၿပီ။

လူအမ်ားစုအတြက္ ဘာသာတစ္ခုကေန ေနာက္တစ္ခုကိုကူးေျပာင္းျခင္းဆိုတာ ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာသိျမင္နားလည္ထားဖို႔ လိုအပ္တဲ့ သီးျခားကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အသင္က လူသိမ်ားေက်ာ္ၾကားသူျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အဲ့ဒီကိစၥဟာ လူေတြရဲ႕မ်က္ေစ့ေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ခံရၿပီး အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အသင္ဟာ ထိေတြ႕မႈနည္းပါးတဲ့ သို႔မဟုတ္ လူသိနည္းတဲ့ ဘာသာတရားတစ္ရပ္ကို ကူးေျပာင္းမယ္ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ၊ အမ်ဳိးသားေရးနဲ႔ စိတ္ျဖဴစင္မႈဆိုင္ရာ ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြကို ဖိတ္ေခၚမႈ ျဖစ္လာေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မြတ္စ္လင္မ္ျဖစ္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္လြန္ေနခ်ိန္မွာပင္လွ်င္ အဲ့ဒီေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခုခံကာကြယ္ေနရဆဲပါ။

နာမည္ႀကီးအတြက္ မလြယ္ကူ
—————————-
UCLA မွာ ေမာင္သစ္လြင္ျဖစ္စဥ္ကပဲ အစၥလာမ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထိေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းသိျပည္သိ ဘတ္စကက္ေဘာကစားသမားဆိုတဲ့အဆင့္ ေရာက္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္ျငား ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ကို သီးျခားထုတ္ယူႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ လူသိမ်ားေက်ာ္ၾကားမႈက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပူပင္မႈေတြမ်ားေစတယ္၊ သက္ေတာင့္သက္သာမျဖစ္ေစခဲ့ပါဘူး။ ႏုပ်ဳိငယ္ရြယ္ဆဲျဖစ္ေတာ့ မီးေမာင္းေရွ႕မွာ ဘာေၾကာင့္ရွက္ေနသလဲလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မရွင္းျပႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ။ ေနာက္ထပ္ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္လာပါေတာ့တယ္။

လူေတြ အမႊမ္းတင္ဂုဏ္ျပဳေနသူဟာ စင္စစ္အားျဖင့္ ငါ ဆိုတဲ့သူ မဟုတ္ပါလားဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္စိတ္က်ဥ္းၾကပ္မႈရဲ႕အစိပ္အပိုင္းတစ္ခုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူႀကီးတစ္ဦးျဖစ္လာေတာ့မယ့္ ၿမီးေကာင္ေပါက္အရြယ္တစ္ေယာက္သာမက ႏိုင္ငံတြင္းက အေကာင္းဆံုးေကာလိပ္ဘတ္စကက္ေဘာအသင္းတစ္ခုအတြက္ ကစားရင္း ပညာေရးေရွ႕ဆက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရသူပါ။ ၁၉၆၆ နဲ႔ ၆၇ ခုႏွစ္မွာေပါ့။ က်ားသစ္နက္ပါတီကိုတည္ေထာင္ၿပီး မစၥစၥပီျမစ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ခ်ီတက္လာရာမွာ James Meredith ဟာ ခ်ဳံခိုတိုက္ခိုက္ခံခဲ့ရတယ္။ Thurgood Marshall ဟာ ပထမဆံုး အာဖရိကန္ႏြယ္ဖြားအေမရိကန္ ဗဟိုတရားသူႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ခန္႔အပ္ခံရတယ္။ လူမည္းျဖစ္ေနျခင္းဆိုတဲ့အခ်က္ေၾကာင့္ ဒက္ထရြိဳက္မွာ လူမ်ဳိးေရးအဓိကရုဏ္းျဖစ္ၿပီး ၄၃ ဦးေသဆံုးတယ္။ ၁၁၈၉ ဦး ဒဏ္ရာရတယ္။ အိမ္ေျခ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရပါတယ္။

အဲ့ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္။ လူတကာ ခ်ီးက်ဴးအားေပးေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ Lew Alcindor ဆိုတာ သူတို႔ယူဆထားတဲ့သူအစစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူမ်ဳိးေရးတန္းတူဆက္ဆံမႈကို ပံုေဆာင္ေဖာ္က်ဴးေပးေနတဲ့ ေရႊမင္းသားအျဖစ္ သူတို႔က လိုခ်င္ေနၾကတာပါ။ ဘယ္လိုလူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အလႊာ – ဘယ္လိုေက်ာေထာက္ေနာက္ခံရိွသူျဖစ္ေနပါေစ အေမရိကန္အိပ္မက္ကို အေရာက္လွမ္းႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေၾကာ္ျငာလူငယ္ေလးေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔အဖို႔ ကၽြန္ေတာ္က “လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒမဲ့ သက္ရိွသာဓက” တစ္ရပ္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

အရပ္ ၇ေပ ၂လကၼရိွၿပီး အားကစားထူးခၽြန္တာေၾကာင့္ ဒီေနရာကိုေရာက္လာတာပါ။ တန္းတူအခြင့္အေရးေပးတဲ့အေနနဲ႔ ကစားကြင္းထဲေရာက္လာတာမဟုတ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ သိၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ အထက္လူႀကီးေတြ ေက်နပ္ေအာင္ႀကိဳးစားေရး အတြက္ ပ်ဳိးေထာင္မႈအၾကား ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္က စည္းကမ္းသားေကာင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စည္းမ်ဥ္းေတြပိုတင္းၾကပ္တဲ့ ဓမၼဆရာေတြ၊ သီလရင္ေတြနဲ႔အတူ ကက္သလစ္ေက်ာင္းကို တက္ခဲ့ရသူပါ။ စည္းကမ္းကလနားပိုမ်ားတဲ့ နည္းျပေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘတ္စကက္ေဘာ ကစားခဲ့သူပါ။ အဲ့ဒီေနရာေတြ ျပန္လွန္ေျပာဆို တင္ျပခြင့္ဆိုတာ မရိွပါဘူး။

၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ႀကီးျပင္းလာသူျဖစ္လို႔ စံျပလူမည္းအမ်ဳိးသားေတြကို မ်ားမ်ားစားစား မသိႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ မာတင္လူသာကင္း ဂ်ဴနီယာကို သူရဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔သတၱိနဲ႔ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားအားက်တယ္။ လူမ်ားစုလူျဖဴေတြရဲ႕အသိတရားမွာ လူမည္းေတြက လူေကာင္းသူမြန္ေတြ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ စြဲမွတ္ထားပံုရပါတယ္။ လူမည္းေတြဟာ တမင္ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံရမယ့္လူမ်ဳိးစုေတြ၊ သူတို႔လိုအပ္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြရဖို႔ လူျဖဴေတြဆီ လက္ျဖန္႔ရမယ့္လူစားေတြ သို႔မဟုတ္ လူျဖဴေတြရဲ႕အိမ္၊ လုပ္ငန္းနဲ႔ သမီးေတြကို ဖယ္ထုတ္ခ်င္ေနတဲ့ လူမ်ဳိးေရးျပႆနာရွာသူေတြ စသျဖင့္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ထင္မွတ္ထားၾကတယ္။ လူျဖဴေတြက လုပ္ငန္းျဖစ္ေစ၊ အားကစားမွာျဖစ္ေစ သူတို႔ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားေတြအေပၚ သစၥာေစာင့္သိႏိုင္မယ္လို႔ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ ရုပ္ျပေတြကိုသာ လူေကာင္းသူမြန္မ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္ေလ။ ဒီအရွိတရားက တစ္ခုခုေၾကာင့္ မွားယြင္းေနတာ၊ ဒါကို အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖုိ႔လိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘာေတြအက်ဳိးသက္ေရာက္လာမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မသိပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခ်ာ့ခ်္ေက်ာင္းေတြကို မီးေလာင္တိုက္တြင္းေတာ့မလိုလို အေမရိကန္အလံကို အစိပ္စိပ္အျမြာျမြာ ဆြဲဆုတ္ပစ္ေတာ့မလိုလို ကၽြန္ေတာ့္ပရိသတ္အခ်ဳိ႕က ကၽြန္ေတာ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ တစ္ဖက္စြဲအျမင္ထားရိွခဲ့ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အေစာပိုင္းလူသစ္တန္းႏိုးၾကားမႈကို “Malcolm X ကိုယ္တိုင္းေရးအတၳဳပၸတၳိ” စာအုပ္ ဖတ္ရႈရာမွ အမ်ားအျပားရရိွခဲ့တယ္။ တကယ့္အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ေျခမခ်မီ မိမိဟာ လူမ်ဳိးခြဲျခားေရး၀ါဒရဲ႕ဓားစာခံအျဖစ္ ေရရွည္ပိတ္ခံရသူျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္သြားပံုကို ေဖာ္ျပတဲ့ မဲလ္ကြန္မ္အေၾကာင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ညိွဳ႕ယူသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားေနရတာနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ်ျဖစ္ေနတာကိုးဗ်။ ပံုေဖာ္ခ်က္အရိပ္တစ္ခုေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အက်ဥ္းက်ေနရတယ္ေလ။ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ မဲလ္ကြန္မ္က သူ႔မိဘရဲ႕ပ်ဳိးေထာင္မႈျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ျခင္းဘာသာကို သူ႔ထံက ဖယ္ခြာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အစၥလာမ္ကို ေလ့လာတယ္။ သူ႔အဖို႔ ခရစ္ယာန္၀ါဒဟာ လူမည္းေတြကိုကၽြန္ျပဳေရး လူျဖဴယဥ္ေက်းမႈရဲ႕အုတ္ျမစ္တစ္ခု၊ ဒါ့အျပင္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအၾကား လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒက်ားကန္ခ်က္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ႔မိသားစုကို အစြန္းေရာက္ ခရစ္ယာန္ Ku Klux Klan ေကသံုးလံုးဂိုဏ္းသားေတြက တိုက္ခိုက္ၿပီး သူ႔အိမ္ကိုလည္း မီးရိႈ႕ခဲ့ၾကတယ္။

သနားစဖြယ္ရာဇ၀တ္သားကေန ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ မဲလ္ကြန္မ္ အိတ္စ္ရဲ႕ ပံုလႊာအေျပာင္းအလဲက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ႀကီးျပင္းမႈအေပၚ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ သံုးသပ္ေစခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လူမ်ဳိးေရးအမွတ္သညာအေၾကာင္းကိုလည္း နက္ရိႈိင္းစြာ စဥ္းစားဖို႔ တြန္းအားေပးခဲ့ပါတယ္။ အစၥလာမ္က သူ႔ကိုသူ အမွန္အတိုင္းေတြ႕ျမင္လာေစခဲ့ၿပီး၊ လူျဖဴလူမည္းႏွစ္ရပ္စလံုးရဲ႕သူစိမ္းဆန္မႈကို ရင္ဆိုင္ေရးအတြက္သာမက တန္းတူလူမႈဆက္ဆံေရး တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔အတြက္ ခြန္အားေတြ ျဖည့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ကို စတင္ ေလ့လာပါေတာ့တယ္။

ယံုၾကည္လက္ခံျခင္းနဲ႔ အာခံျခင္း
——————————-
ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္ကို နာမ္ပိုင္းျပည့္၀မႈလမ္းေၾကာင္းတစ္ရပ္ဆီ ဦးလည္မသုန္ ခ်မွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခ်ာေမြ႕တဲ့ ပန္းခင္းလမ္းတစ္ခု မဟုတ္ခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါ။ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ခၽြတ္ေခ်ာ္မႈေတြ မနည္းပါဘူး။ မိမိယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ထက္ရွလာေရးနဲ႔ စိန္ေခၚေရး အလုိ႔ငွာ ေတြ႕ရိွခ်က္အမွားအယြင္းေတြ၊ အတားအဆီးအေႏွာင့္အယွက္ေတြ၊ လမ္းေၾကာင္းေခ်ာ္မႈေတြကို တပံုတပင္ ျဖတ္သန္းရပါတယ္။ “ရင္းႏွီးေပးဆပ္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္သြားတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ မိမိကိုယ္ကို အရူးလုပ္ဖို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ခံရသူလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆတယ္” လို႔ မဲလ္ကြန္မ္ ကေျပာခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ …… ရင္းႏွီးေပးဆပ္ခဲ့တယ္ေလ။

အေစာပိုင္းကေျပာခဲ့သလိုပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာ စည္းကမ္းရဲ႕ကၽြန္အျဖစ္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ စာသင္ဆရာ၊ ဓမၼဆရာ၊ နည္းျပဆရာဆိုတဲ့ စည္းကမ္းထုတ္သူေတြအေပၚမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္တဲ့အတိုင္း အစၥလာမ္အေၾကာင္း သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပလာတဲ့အခ်ိန္မွာ Hammas Abdul-Khaalis ကို ဆရာတင္ဖို႔ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ Milwaukee Bucks မွာ ကစားေနစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ဟမၼာ့စ္ရဲ႕ အစၥလာမ့္တင္ျပခ်က္ေတြထဲ စီးေမ်ာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ၂၄ ႏွစ္၊ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္မွာ အစၥလာမ္ကို သက္၀င္လက္ခံလိုက္ၿပီး ကရီးမ္ အဗ္ဒုလ္ ဂ်ဗၺာ့ရ္ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ကရီးမ္ အဗ္ဒုလ္ ဂ်ဗၺာ့ရ္ ဆိုတာ “အနႏၲစြမ္းအားရွင္ရဲ႕နာခံကၽြန္ ထြဋ္ျမတ္သူ” လို႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ကို မၾကာခဏေမးျမန္းၾကတဲ့ေမးခြန္းတစ္ခုရိွတယ္။ အေမရိကန္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မနီးစပ္လွတဲ့ သာသနာ၊ လူေတြ အသံထြက္ေျပာဆိုဖို ႔ခဲယဥ္းတဲ့ အမည္နာမကို ဘာေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္ရတာလဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေမရိကန္အလံကိုဆုတ္ၿဖဲၿပီး ခ်ာ့ခ်္ေက်ာင္းေတြကို မီးရိႈ႕ေတာ့မလားဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ ့္ပရိသတ္အခ်ဳိ႕က တစ္ဖက္သတ္ဆန္ဆန္ အျမင္ရိွၾကတယ္။ အမွန္တကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေမရိကန္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မနီးစပ္တဲ့ သာသနာကို အာခံပယ္လွန္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အာဖရိကန္ လူမည္းအေမြအႏွစ္တစ္ရပ္ကို လက္ခံလိုက္တာေလ။ (အာဖရိကတိုက္ကေန ေခၚေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတြ ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္းက ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိဟာ မြတ္စ္လင္မ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္)။ ၁၉၃၀ ခုႏွစ္က တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ အစၥလာမ္လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ Nation of Islam ထဲ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လိုက္ၿပီလို႔ ပရိသတ္ေတြက ထင္ျမင္ၾကတယ္။ Nation of Islam ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ Malcolm X ရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ရိွေနလင့္ကစား အဲ့ဒီအဖြဲ႕ထဲ မ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးထက္ နာမ္ပိုင္းဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ အာရံုစိုက္ခ်င္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူ႔အဖြဲ႕၀င္သံုးဦးက သူ႔ကို ျပန္လုပ္ႀကံမႈမတိုင္မီ အဲ့ဒီအုပ္စုကို မဲလ္ကြန္မ္ စြန္႔ခြာခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကူးေျပာင္းသက္၀င္မႈအေပၚ မိဘေတြက မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကဘူး။ သူတို႔က တင္းၾကပ္လွတဲ့ ကက္သလစ္ေတြ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ခရစ္ယာန္အယူ၀ါဒေပၚယံုၾကည္ဖို႔ ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့တာကိုး။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းေၾကာင္းကို ပိုေလ့လာၾကည့္ေလ ကၽြန္ေတာ့္လူမ်ဳိးကၽြန္ျပဳခံရမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခရစ္ယာန္အယူကို ပိုၿပီး စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ေလ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒုတိယေျမာက္ဗာတီကန္ေကာင္စီက ၁၉၆၅ ခုႏွစ္မွာ “ကၽြန္ျပဳျခင္းစနစ္ဟာ ဘုရားသခင္ကိုသိကၡာခ်တဲ့ လုပ္ရပ္ဆိုးျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေၾကာင္း” ေၾကျငာခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေၾကျငာခ်က္က ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မလံုေလာက္သလို အခါလည္းေႏွာင္းသြားခဲ့ပါၿပီ။ ေက်ာင္းေတာ္၀ါဒ က်ဆံုးမႈဟာ ျပဳျပင္တည့္မတ္မယ့္အစား အင္အားနဲ႔ၾသဇာသံုးၿပီး ကၽြန္စနစ္ကို အဆံုးသတ္ေစတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ေမြးရာပါအျပစ္သား ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေစခဲ့တယ္ေလ။ ဆိုးသြမ္းတဲ့ သာသနာပိုင္ပုဂၢိဳလ္အခ်ဳိ႕ (ဥပမာ – Dum Diversas နဲ႔ Romanus Pontifex )က ေဒသခံတိုင္းရင္းသားေတြကို ကၽြန္ျပဳဖို႔၊ နယ္ေျမ မတရားသိမ္းယူဖို႔ အျမင္ဆိုးေတြသြတ္သြင္းခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။

(အျခားသာသနာတစ္ခုကို)ကူးေျပာင္းသက္၀င္မႈဆိုတာ အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ကိစၥတစ္ရပ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မိသားစု၊ မိတ္ေဆြ၊ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ေထာက္ခံက်ားကန္ေပးမႈေတြကို ဆံုးရံႈးသြားႏိုင္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ခရစ္ယာန္အမ်ားအျပားဟာ သူတို႔ရဲ႕ဘ၀၊ မိသားစု၀င္ေတြကို ရင္းႏွီးစြန္႔စားလို႔ ကၽြန္စနစ္ကို ရင္ဆိုင္အံတုတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္မပါ၀င္ဘဲ အဲ့ဒီစနစ္အဆံုးသတ္ဖို႔ ရိွမွာမဟုတ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သြားပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာအသိတရားနဲ႔ မိမိကိုယ္ကို ၾကားခြေနဖို႔ ခဲယဥ္းလွေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ သိျမင္သြားတယ္။ ဒီအခ်က္က သူတို႔ အထြဋ္အျမတ္ထားတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြကို တိုက္ရိုက္ခ်ဳိးေဖာက္ေရးမွာ မ်က္ေစ့စံုမွိတ္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတိုး၀င္သြားေစခဲ့တာပါ။

အမည္သစ္နဲ႔ကင္ပြန္းတပ္လိုက္ျခင္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အာခံမႈရဲ႕ ထပ္ဆင့္လက္တံတစ္ရပ္ပါပဲ။ ဆိုလိုတာက ကၽြန္ေတာ့္မိသားစု၊ ကၽြန္ေတာ့္လူမ်ဳိးစု ကၽြန္ျပဳခံရျခင္းနဲ႔စပ္လ်ဥ္းေသာ ဘ၀အေရးအရာအေပါင္းကို အျမစ္လွန္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘိုးေဘးေတြဟာ (လက္ရိွ) ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားက ယိုရုဘာ Yoruba လူမ်ဳိးႏြယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုမ်ဳိးႏြယ္ေတြရဲ႕ ကၽြန္ပိုင္ရွင္ရဲ႕အမည္နာမကို ခံယူထားျခင္းဟာ သူတို႔အေပၚ မေလးစားရာ၊ သိကၡာခ်ရာ ေရာက္ေစသလိုျဖစ္တာမို႔ အရွက္တကြဲအက်ဳိးနည္းျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္ ခပ္ႏွိပ္ခံထားရတယ္ဆိုၿပီး ခံစားေနရပါတယ္။

အစၥလာမ္ထဲကို ကၽြန္ေတာ္ လံုးလံုးလ်ားလ်ား စိတ္ႏွစ္ကိုယ္ႏွစ္ ၀င္ေရာက္ခဲ့တာပါ။ အျခားအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးအေပၚ ခံစားခ်က္ျပင္းထန္ေနလင့္ကစား ဟမၼာ့စ္ အႀကံျပဳတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကိုပင္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားဖို႔ သေဘာတူတဲ့အထိပါပဲ။ ကစားသမားေကာင္းပီပီ နည္းျပ ဟမၼာ့စ္ရဲ႕လမ္းညႊန္မႈအတိုင္း လိုက္နာလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိဘမ်ားကို မဂၤလာပြဲ မဖိတ္ၾကားဖို႔ သူ႔လမ္းညႊန္ခ်က္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ နာခံလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီအမွားကို ျပန္တည့္မတ္ႏိုင္ဖို႔ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္တဲ့အထိ အခ်ိန္ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္။ ဟမၼာ့စ္ရဲ႕လမ္းညႊန္မႈအခ်ဳိ႕အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ သံသယရိွေသာ္လည္း အေတြးထဲက ဖယ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အဲ့ဒီကာလမ်ားမွာ နာမ္ပိုင္းျပည့္၀မႈ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ႀကံဳေတြ႕ခံစားေနရလို႔ပါပဲ။

သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာေနတတ္တဲ့ စိတ္က ေနာက္ဆံုးေတာ့ လမ္းခြဲထြက္လိုက္တယ္။ လူတစ္ဦးတည္းဆီက ဘာသာေရးအသိပညာကို လက္ခံေနျခင္းအေပၚ တင္းတိမ္မႈမရိွေတာ့တဲ့အတြက္ ကိုယ္ပိုင္ေလ့လာမႈေတြနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ပါေတာ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ဟမၼာ့စ္ရဲ႕ ကုရ္အာန္သင္ၾကားခ်က္ အခ်ဳိ႕ လက္ခံႏိုင္စရာမဟုတ္ေၾကာင္း သိျမင္သြားတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းခြဲလိုက္ၾကပါတယ္။ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွာ လစ္ဗ်ားနဲ႔ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်ကို ကၽြန္ေတာ္ သြားတယ္။ ကိုယ္ပိုင္အစီအစဥ္နဲ႔ ကုရ္အာန္ကိုေလ့လာႏိုင္ဖို႔ အရဗီစာေပကို ေကာင္းစြာ သင္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဟဂ်္ျပဳၿပီးေနာက္ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ယံုၾကည္ခ်က္၊ သစ္လြင္ေသာအယူ၀ါဒနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။

အဲ့ဒီႏွစ္ကေန ဒီကေန႔ထိ အစၥလာမ္ကိုကူးေျပာင္းသက္၀င္လိုက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ နည္းနည္းေလးမွ မယိမ္းယိုင္ေတာ့သလို ေနာင္တရတယ္ဆိုတာလည္း မရိွေတာ့ပါဘူး။ ျပန္လွန္သံုးသပ္ၾကည့္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျမဴဆြယ္မႈေတြ၊ ေသြးထိုးခံရမႈေတြ အလ်ဥ္းမပါ၀င္ဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ဟန္နဲ႔ ခ်ီတက္လိုက္တဲ့အသြင္ ေဆာင္ေနပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ျပဳမႈစနစ္နဲ႔ အဲ့ဒီစနစ္ကိုက်ားကန္ေပးတဲ့ ဘာသာေရးအယူအဆေတြအေပၚ ရႈတ္ခ်ၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားမႈေတြအတြက္ အသံထုတ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါက ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္ရည္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြထက္ ပိုၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ နည္းလမ္းက်ခဲ့တယ္ေလ။

လူမ်ားစြာတို႔ဟာ ေမြးဖြားၿပီးေနာက္ သူတို႔ရဲ႕သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာတရားထဲ သြတ္သြင္းခံရတယ္။ အဲ့ဒါက သူတို႔အဖို႔ အစဥ္အလာအရ၊ သက္သာမႈအရ အလြန္အေရးပါေနၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အယူ၀ါဒက သာသနာ့သြန္သင္မႈအတြင္းကမဟုတ္ဘဲ ယံုၾကည္မႈအေပၚ၊ ထိုနည္းလည္းေကာင္း မိသားစုနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာျဖစ္ေနတဲ့ ဘာသာေရးအေပၚ အေျခခံတာပါ။ ဘာသာကူးေျပာင္းသူအဖို႔ အဲ့ဒီအခ်က္ေတြကို ထဲထဲ၀င္၀င္နားလည္ဖို႔၊ အာခံႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္က အယူ၀ါဒနဲ႔အေတြးအေခၚ ေပါင္းစပ္ခ်က္အေပၚ အေျချပဳပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစု၊ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြရဲ႕ ထံုးတမ္းဓေလ့မ်ားကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ဖို႔ – ၿပီးေတာ့ သူစိမ္းျပင္ျပင္ျဖစ္ရတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြကို လက္ခံႏိုင္ဖို႔ အလြန္အားေကာင္းတဲ့ ေၾကာင္းက်ဳိးဆီေလ်ာ္မႈ လိုအပ္လို႔ပါဘဲ။ မိသားစု၊ မိတ္ေဆြနဲ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ေထာက္ခံက်ားကန္မႈေတြကို ဆံုးရံႈးလက္လႊတ္သြားတတ္တာေၾကာင့္ ဘာသာတရားကူးေျပာင္းျခင္းဆိုတာ တကယ့္စြန္႔စားခန္းတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ပရိသတ္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို လ်ဴ လို႔ေခၚေ၀ၚဆဲျဖစ္တယ္။ အ့ဲလိုေခၚရင္ ကၽြန္ေတာ္ ကရုမစိုက္တတ္တာေၾကာင့္ သူတို႔ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဟန္ရွိၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ သူတို႔ရဲ႕မေလးစားမႈက ေစာ္ကားျခင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သူတို႔နားမလည္ၾကပါဘူး။ လူတိုင္း ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ရိွတယ္ဆိုတာမ်ဳိးထက္ သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ဆင္ယင္တဲ့ကမာၻတစ္ခုကုိ ခင္းက်င္းႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရုပ္ျပသက္သက္လို သေဘာထားတာမ်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရတာပါ။

ျပင္သစ္လူမ်ဳိး ကားမစ္ Kermit က “အေမရိကန္မွာ မြတ္စ္လင္မ္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရတာဟာ အစိမ္းေရာင္ျဖစ္ဖို႔ မလြယ္ကူသလိုဘဲ” လို႔ လူသိမ်ားေအာင္ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဓိကဘာသာတရားလူ႔အုပ္စုမ်ားဆိုင္ရာအျမင္ကို စစ္တမ္းေကာက္လိုက္တဲ့ Pew Research Center အဆိုအရ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ အစၥလာမ္က တတိယအႀကီးဆံုးဘာသာတရား ျဖစ္ေနပါလ်က္ အေမရိကန္လူထုက မြတ္စ္လင္မ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေလးအနက္မထားဆံုး ျဖစ္တယ္။ ဘာသာမဲ့ေတြပင္လွ်င္ သူတို႔ထက္ မဆိုစေလာက္ေလး အေလးအနက္ထားခံရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို မြတ္စ္လင္မ္လို႔ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး အၾကမ္းဖက္မႈ၊ လူမဆန္မႈ၊ အဓမၼဆက္ဆံမႈေတြျပဳလုပ္ေနၾကတဲ့ လက္တစ္ဆုပ္စာလူေတြေၾကာင့္ ကမာၻေပၚရိွက်န္သူမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကတယ္။ ကမာၻ႕မြတ္စ္လင္မ္လူဦးေရ သန္း ၁၆၀၀ အနက္ အမ်ားစုက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဘ၀တည္ေဆာက္ေနၾကတာပါ။ ဒီအမွန္တရားကို မသိရိွပါဘဲလ်က္ သူတို႔က အဆိုးဆံုးပံုရိပ္ေတြကိုဘဲ ရႈျမင္ေနၾကတယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အစၥလာမ္ကူးေျပာင္းျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္သာသနာအေၾကာင္း အျခားသူေတြကို သင္ၾကားဖို႔ တာ၀န္ခံလိုက္ျခင္းလည္း  အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္အျဖစ္ပါ၀င္ပါတယ္။ သူတို႔ကို ကူးေျပာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔အတူ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ၊ ကူညီမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအားျဖင့္ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္သြားႏိုင္ေရးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻေလာကႀကီးက ဘာသာတရားတစ္ခုတည္းသာ တည္ရိွေနဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး။ တကယ္အလိုအပ္ဆံုးကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထိုင္ရွင္သန္ေရးဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုတည္းပါဗ်ာ။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကိုယ္တိုင္ေရးေဆာင္းပါးရွင္ ကရီးမ္ အဗ္ဒုလ္ ဂ်ဗၺာ့ရ္ – Kareem Abdul-Jabbar သည္ အေမရိကန္၏နာမည္ႀကီး NBA – National Basketball Association ဘတ္စကက္ေဘာအသင္း၏ အခ်ိန္ျပည့္ဦးေဆာင္ကစားသမားျဖစ္သည္။ သူပါ၀င္ကစားေသာ ရာသီပြဲစဥ္ ၂၀ အတြင္း အသင္းသည္ ခ်န္ပီယံ ၆ ႀကိမ္ဆြတ္ခူးၿပီး သူသည္လည္း အေကာင္းဆံုးကစားသမားအျဖစ္ ၆ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။

မူရင္း – Why I converted to Islam ; America . Al Jazeera
ဘာသာျပန္ – ၾသရသ ေရခ်မ္း