စာေပဥယ်ာဥ္မွဴး ဆရာဒဂုန္သိန္း

ဧျပီ ၂၉၊ ၂၀၁၅
ေရးသားျပဳစုသူ- ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္

အမည္ရင္း ဦးဘသိန္းျဖစ္သည္။ မႏၱေလးၿမဳိ႕ေန ဦးေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ေဒၚဂြမ္းတုိ႔မွ ၁၉၀၈-ခုႏွစ္တြင္ ဖြားျမင္သည္။ သားခ်င္းမ်ားအနက္ စတုတၳ ေျမာက္ျဖစ္သည္။ ဖခင္ဦးေမာင္ေမာင္သည္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ လွ်ပ္စစ္ မီးစက္ ကန္ထ႐ုိက္တာ ျဖစ္သည္။

ဦးဘသိန္းသည္ ငယ္စဥ္က မႏၱေလးၿမိဳ႕ ၀က္စလီယန္ေက်ာင္းတြင္ ၁၀-တန္းအထိ သင္ယူခဲ့ၿပီး အမရပူရၿမိဳ႕ရွိ မိဘမ်ားပိုင္ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားေပးစက္တြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္သည္။ အိမ္ေထာင္ဘက္မွာ ပဲခူးၿမိဳ႕ေန ၀တ္လုံေတာ္ရ ဦးဘေမာင္ႏွင့္ ေဒၚသိန္းေရႊတုိ႔၏ သမီး ေဒၚမမ ျဖစ္သည္။

ဦးဘသိန္းသည္ ၁၉၂၈-ခုႏွစ္မွစ၍ စာေရးခဲ့သည္။ ဗဟိုသိပၸံ မဂၢဇင္း၊ ဘုံေဘဘားမားမဂၢဇင္း၊ ၀ပ္ဆင္ကုန္ တိုက္ထုတ္ ေကာဇာသစ္ မဂၢဇင္း၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ျပည္ညြန္႔ရတနာတိုက္ထုတ္ ဆရာႀကီးျမမ်ဳိးလြင္ ဦးစီးေသာ ေခၽြတာ ေရးမဂၢဇင္း၊ ေရႊဗမာမဂၢဇင္း၊ အမရပူရၿမိဳ႕ ရကၠန္း ကုမၸဏီထုတ္ အမ်ဳိးသားမဂၢဇင္း၊ ဗႏၶဳလဂ်ာနယ္ စသည့္စာနယ္ဇင္း မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေရးသားခဲ့သည္။

၄-ပဲတန္ ၀တၳဳေခတ္စားစဥ္က ဆရာသည္ ကေလာင္႐ံုး၊ ဒီဂရီ အျမင့္ဆုံးဘ၀က၊ ေသမင္းလက္မခံ၊ လွလွ၊ အသက္စေသာ ၄-ပဲတန္ ၀တၳဳမ်ားကို ေရးသားခဲ့သည္။ ဗႏၶဳလဂ်ာနယ္တြင္လည္း ၀တၳဳတုိ ကေလးမ်ား ေရးသားခဲ့ သည္။ “ဦးေလးမွားၿပီ” ၀တၳဳတုိႏွင့္ အျခား၀တၳဳတုိမ်ားအတြက္ မၾကာခဏပင္ ဆုရရွိခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

ကေလာင္အမည္ခြဲမ်ားမွာ စိန္ကေလာင္၊ ျမားနတ္ေမာင္၊ ျမားနတ္ရွင္၊ ပဲခူးဆား၊ ဟံသာသိန္း၊ ေလညင္းသုန္သုန္၊ သိန္းထီ၊ က၀ိရွင္ စသည္တုိ႔ျဖစ္သည္။

ဦးဘသိန္းသည္ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးစတြင္ ဇနီးသည္ ေဒၚမမ ပိုင္ သိန္းတန္႐ုပ္ရွင္႐ံုကို  ဦးစီးေဆာင္ရြက္ခဲ့ သည္။ အက်ဳိး မေပးသျဖင့္ ႐ုပ္ရွင္႐ုံကို ေရာင္းခ်လိုက္ၿပီး အမိျမန္မာေဆးတိုက္ကို တည္ေထာင္သည္။ တစ္ဖက္မွ လည္း ပဲခူးၿမိဳ႕တြင္ ေလာကအလင္းမဂၢဇင္းကို ၁၉၃၇-ခုႏွစ္မွ ၁၉၄၀-ခုႏွစ္အထိ ၃-ႏွစ္တိုင္ ကိုယ္တုိင္တည္းျဖတ္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ထုိစဥ္ ေဆာင္းပါး၊ ၀တၳဳတုိ၊ ၀တၳဳရွည္မ်ားစြာ ေရးသားခဲ့သည္။ မဂၢဇင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ က်န္းမာေရး၊ အသိပညာေပးရန္ ျဖစ္သည္။ လူငယ္ လူရြယ္တို႔ ေသြးသားလႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ အမွားမွား အယြင္းယြင္း ျဖစ္တတ္ပုံ၊ ကာလသားေရာဂါ ရရွိျခင္းျဖင့္ သားစဥ္ေျမးဆက္ ေရာဂါရရွိ ဖိစီးႏွိပ္စက္တတ္ပုံတုိ႔ကို ထုတ္ေဖာ္တင္ျပ သည္။ သတုိ႔သား လက္စြဲက်မ္းကို လည္း ျပဳစုထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။

ဟံသာသိန္း၊ မန္းသီဟ၊ ဂြသမား၊ အညာသားဟူေသာ ကေလာင္ အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ျဖင့္ အျပဳသေဘာ ေရးသားတင္ဆက္သည္။ ဇနီးသည္ ေဒၚမမကိုပါ စာေပနယ္တြင္း လက္တြဲေခၚကာ ဇနီးေမာင္ႏွံ စာေရးဆရာ အျဖစ္ စာေပေလာကကို အက်ဳိးျပဳခဲ့သည္။

စစ္ၿပီးေခတ္တြင္ ေသြးေသာက္၊ ႐ႈမ၀၊ ျပည္ေထာင္စု ယဥ္ေက်းမႈ စာေစာင္၊ စာေပဗိမာန္၊ ေငြတာရီ၊ စုံေထာက္၊ မီးရထားမဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ၀တၳဳ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားသည္။ ၀ါသနာအရ သတင္းစာ ဆရာ ဒီပလုိမာ သင္တန္းကိုလည္း တက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။

၁၉၅၀-ခုႏွစ္ တစ္၀ိုက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာမ်ား အသင္းႀကီးမွ စာဆုိေတာ္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ျပဇာတ္မ်ား တင္ဆက္ရာ ဆရာႀကီး ဒဂုန္ေရႊမ်ား၊ ဦးသုခ၊ ဦးဥာဏ၊ ဦးတက္တိုးတုိ႔ႏွင့္အတူ ဇာတ္ညႊန္း၊ ဇာတ္ကြက္ ဆုိင္ရာ က႑မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၅၃-ခုႏွစ္တြင္ “မမိုက္နဲ႔”၊ “အခ်စ္နဲ႔”စသည့္႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ညႊႊန္းမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။

ပါလီမန္ေခတ္တြင္ ထိပ္တန္း စက္မႈလက္မႈ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး တစ္ဦးျဖစ္သည့္ မစၥတာ ႏူရ္မုဟမၼဒ္ေခၚ ဟာဘီးဗ္ေျခာက္ျပား၏ လုပ္ငန္းတစ္ခုတြင္ မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၅၂-ခုတြင္ ထုိပုဂၢိဳလ္ႀကီး၏ အေထာက္အပ့ံျဖင့္ ကမၻာ့အလင္း လစဥ္စာေစာင္ကို ဦးစီးထုတ္ေ၀သည္။ ကမၻာ့အလင္းစာေစာင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္မွာ ေမာင္လာနာႏူရ္း မုဟမၼဒ္ (မဇြာဟီရိ)ျဖစ္သည္။ ဆရာဒဂုန္သိန္းမွာ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာအျဖစ္ ေအာက္ေျခသိမ္း ေဆာင္ရြက္ေပးသည္။ ဆရာသည္ ကမၻာ့အလင္း မေပၚမီက ရပ္ဆုိင္းသြားေသာ အႏုျမဴစာေစာင္တြင္လည္း အဖြဲ႕၀င္ စာတည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။

ဆရာသည္ ကမၻာ့အလင္း စာေစာင္တြင္ ဒဂုန္သိန္းဟူေသာ ကေလာင္အမည္ သာမက ဒဲ့ဒိုး၊ ျမကေလာင္၊ စိန္ကေလာင္၊ ကမၻာ့အလင္း ၀င္းထိန္၊ ဖုိးသုည၊ မ်ဳိးဂုဏ္ေရာင္၊ ေသာ္တာျမ၊ ေလာကအလင္း၊ ေမာင္သုတစေသာ ကေလာင္အမည္ခြဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ရသစုံေအာင္ ပါ၀င္ေရးသား ဦးေဆာင္လမ္းျပခဲ့သည္။ ဇနီးသည္ ေဒၚမမကလည္း ပါရမီ ျဖည့္ဘက္ပီပီ ပဲခူးၾကည္ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ေဆာင္းပါး၊ ကဗ်ာမ်ား ေရးသားအားျဖည့္ခဲ့သည္။

ဆရာသည္ အႏုပညာရွင္ပီပီ ဖန္တီးတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ေသာ္တာၾကယ္ အမည္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဒဲ့ဒိုးအမည္ျဖင့္ လည္းေကာင္း အတိုဆံုး၀တၳဳ(တစ္မ်က္ႏွာ၀တၳဳ)မ်ားကို ဖန္တီးတင္ဆက္ခဲ့သည္။

၁၉၅၄-ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ကမၻာ့အလင္းတြင္ အခန္းဆက္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ “ဒုိ႔စံနမူ” ဗမာမြတ္စလင္ေခတ္ ၀တၳဳရွည္ကို စန္းေသာ္တာစာေပ ရိပ္သာမွ ထုတ္ေ၀သည္။ ဗမာမြတ္စလင္ယဥ္ေက်းမႈကို ေဖာ္က်ဴးေသာ ေခတ္၀တၳဳ ျဖစ္သည္။ ၁၉၅၄ ခု ဧၿပီလမွစဎ “ခ်စ္ခြင့္မပိုင္”၀တၳဳကို ကမၻာ့အလင္းတြင္ အခန္းဆက္ေဖာ္ျပသည္။ ထုိႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ “ေဟာဒီေလာကီ တစ္ခြင္”၀တၳဳကို ေ၀ဘူလ စာအုပ္တုိက္မွ ထုတ္ေ၀သည္။ ဆာရ္ဆာရ္ေခၚ အိႏၵိယဇာတ္ကားႀကီးကို မွီျငမ္းေရးသားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိႏွစ္မွာပင္ ဆရာဥာဏ၏ “မခ်စ္နဲ႔” ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း ေကာင္း တစ္ခုကို ၀တၳဳရွည္အျဖစ္ ေရးသားသည္။ ေ၀ဘူလတုိက္မွပင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။

ဆရာဒဂုန္သိန္းသည္ “ႏွစ္ဘ၀တြက္တာ” ဗမာမြတ္စလင္ ေခတ္ ၀တၳဳရွည္ကိုလည္း ေရးခဲ့သည္။ ဒို႔စံနမူလာ ၀တၳဳဇာတ္ေဆာင္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ဇာတ္လမ္း ဆက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၅၄-ခုႏွစ္တြင္ “ဘာလဲဟဲ့ ေသဒဏ္” ႏွင့္ “မင္းက်င့္တရား၊ ႐ႈိင္တြာန္ ကြန္ဖရင့္” ၀တၳဳရွည္ႀကီးမ်ား ထုတ္ေ၀သည္။ ဆရာသည္ သီရိပ်ံခ်ီ ဦးဘစိန္၏ “အစၥလာမ္ ဘာလဲ” ႏွင့္ ကမၻာ့အလင္း အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ေမာင္လာနာႏူးရ္ ျပန္ဆုိသည့္ “နမာဇ္” စာအုပ္မ်ားကို တည္းျဖတ္မြမ္းမံေပးခဲ့သည္။

၁၉၅၄ ခု စက္တင္ဘာလတြင္ က်င္းပေသာ အစည္းအေ၀းမွ ဆရာ့ကို ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ ကေလာင္ရွင္မ်ားအဖြဲ႕၏ ဥကၠ႒အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ၾကသည္။

ဆရာသည္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ၊ ဘာသာေရး လုပ္စားေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို ၾကည္ညိဳေလးစား ေနာက္လိုက္ေနၾကသမွ် ျမန္မာ မြတ္စလင္ေလာက မတိုးတက္ႏုိင္ဟု ယုံၾကည္သူျဖစ္သည္။ ဗမာမြတ္စလင္မ်ား စာေပစိတ္ ထက္သန္ေစလုိသည္ အျမင္က်ယ္ေစလုိသည္။

    “ဆရာ၏ ဒုိ႔စံနမူ၀တၳဳ ေရးသားထုတ္ေ၀မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏွစ္ပရိေစၥဒမ်ားစြာကပင္၊ ျမန္မာစာေပေလာက တြင္ ကာလေပၚ ၀တၳဳမ်ား၊ ေခတ္အစားႀကီး စားေနလင့္ကစား ျမန္မာမြတ္စလင္ ကာလေပၚ၀တၳဳဟူ၍ကား  မရွိခဲ့ဖူး ေသးပါ။”မည္သို႔ဆုိေစ၊ အျပဳသေဘာ သက္ေရာက္ေသာ ေခတ္ျပင္ ၀တၳဳမ်ားအားျဖင့္လည္း စာရိတၱဗလကို ျမႇင့္တင္ေပးႏုိင္စြမ္း ရွိသည္ဟူ၍ကား ဓားေျမႇာင္ထက္ ကေလာင္ထက္ဟူေသာ စကားအရ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ယုံၾကည္ရေပ လိမ့္မည္၊ ယင္းယုံၾကည္ခ်က္ကို လက္ကိုင္ထားၾကေသာ စန္းေသာ္တာစာေပရိပ္သာ ပိုင္ရွင္မ်ား၏ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဤမည္ေသာ “ဒို႕စံနမူ” ျမန္မာမြတ္စလင္ကို ေရးသားရေပသည္”

ဟု ေဖာ္ထုတ္တင္ျပသည္။

“ဒို႔စံနမူ”၀တၳဳကုိ ႀကိဳတင္ဖတ္႐ႈေလ့လာခြင့္ရသည့္ စာေပေလာကတြင္ ထင္ရွားေသာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾက သည့္ ေဇယ်ေက်ာ္ထင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးဘရွင္၊ ေမာ္လ၀ီ ဦးခင္ေရႊ၊ ဆရာတက္တုိး၊ စာေရးဆရာ ျမင့္ေဆြ၊ ကမၻာ့အလင္း ဦးကိုေလး(ျဖဴး)၊ ဦးေမာင္ကိုဂဖာရီတုိ႔က ခ်ီးက်ဴး ေထာက္ခံ အမွာစာမ်ား ေရးသားေပးပို႔ ၾကပါသည္။ ထုိအမွာစာမ်ားကို ၀တၳဳေရွ႕ပိုင္းတြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဆရာႀကီးတုိ႔၏ သေဘာထားမွတ္ခ်က္မ်ားတြင္ –

–    ျပည္ေထာင္စု စည္းလံုးညီညြတ္ေရးအတြက္ ပံ့ပိုးႏိုင္သည့္ စာအုပ္ေကာင္း ျဖစ္သည္။

–    အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တုိ႔၏ အိမ္တိုင္းထားရွိသင့္ေသာ၀တၳဳ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ားမွ အစျပဳ၍ ျပည္ေထာင္စုသားမ်ား အားလုံး ဖတ္႐ႈေလ့လာသင့္ေသာ ၀တၳဳျဖစ္သည္။

–    အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၌ ဤ၀တၳဳကိုေက်ာင္းသုံး စာအုပ္အျဖစ္ သင္ၾကားေပးရန္ အထူး ေလ်ာ္ကန္သည္။

–    သာမန္လုံးခ်င္း၀တၳဳမ်ားကဲ့သုိ႔ အပ်င္းေျပသာမန္ကာလွ်ံကာဖတ္ၿပီး ေမ့ေလ်ာ့လိုက္ရမည့္ ၀တၳဳမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။

–    ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ားသည္ အတုယူထိုက္ေသာ ဒုိ႔စံနမူမ်ား ျဖစ္လာ ေပလိမ့္မည္”

စသည့္ အခ်က္မ်ား ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။

အလားတူပင္ ဆရာႀကီး ဘ၀ျမႇဳပ္ႏွံကာ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ ကမၻာ့အလင္း စာေစာင္ႀကီးသည္လည္း စာေပေလာကတြင္ ထုိက္ထိုက္တန္တန္ ေနရာ ရခဲ့ပါသည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ အားေပးႀကိဳဆုိ ၾကပါသည္။ ႏွစ္ပတ္လည္ အထိမ္းအမွတ္ စာေစာင္အတြက္ သ၀ဏ္လႊာ ပါးၾကသူမ်ားတြင္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ဦးဘသန္း (ျမန္မာႏိုင္ငံ စာနယ္ဇင္း)၊ ေဇယ်ေက်ာ္ထင္ ဗိုလ္ဗကို၊ စာေရးဆရာႀကီး ဒဂုန္ေရႊမွ်ား၊ သိပၸံစိုးလွ(စာေပဗိမာန္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ)၊ ဦးစိန္လြင္ေလး (စာေပဗိမာန္ ျပန္ၾကားေရး)၊ စာေရးဆရာဦးျမင့္ေဆြ၊ ဟာဂ်ီဦးတင္ေမာင္ (ရန္ကုန္ျမဴ ခ်ယ္ရာမင္) စသူတုိ႔၏ သ၀ဏ္လႊာမ်ား ပါ၀င္ပါသည္။

ဆရာႏွင့္ ဇနီးသည္တုိ႔သည္ မႏၱေလးၿမဳ႕ိ၌ ၁၉၅၅-ခု ဇန္န၀ါရီလ စတင္ထုတ္ေ၀ေသာ အလင္းေရာင္ စာေစာင္ကိုလည္း အားေပးသည္။ အလင္းေရာင္စာေစာင္ ၁၉၅၅ ခု ဧၿပီလထုတ္ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၃ တြင္“မြတ္စလင္” ဟူသည့္ ေဆာင္းပါးကိုလည္းေကာင္း၊ ၁၉၅၅ ခု ႏို၀င္ဘာ လထုတ္ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၅ တြင္ “ျမတ္ႏိုးသူ”၀တၳဳကိုလည္း ေကာင္း အေစာပိုင္းလက္ရာမ်ားအျဖစ္ ေတြ႕ရသည္။

ျမက္ႏုတ္ေပါင္းသင္ လန္းလန္းရႊင္ေအာင္၊ လုံ႔လႀကီးစြာအား သည္းကာ ကမၻာ့အလင္းကို ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့ေသာ ဥယ်ာဥ္မွဴးႀကီး တစ္ဦးဟု တင္စားထုိက္သည့္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ ဆရာသည္ ၁၉၅၆-ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၇-ရက္၊ ၁၃၁၃ ခု ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁-ရက္ အဂၤါေန႔ ညေနအခ်ိန္တြင္ ႐ုတ္တရက္ မူးေ၀ေသာ ေရာဂါျဖင့္ အလႅာဟ္အရွင္ အမိန္႔ေတာ္ခံယူရသည္။

လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ဦးျဖစ္သူ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆရာႏူးရ္က ဆရာႀကီး ကြယ္လြန္သြားသည့္ အတြက္ –

“သူ ကြယ္လြန္သြားတာ ဘယ္ေလာက္အထိ၊  ျမန္မာမြတ္စလင္ တစ္မ်ဳိးသားလုံး နစ္နာတယ္ဆုိတာ သူ႕အရည္အခ်င္းကို သိသူတုိင္း ၀န္ခံရမွာပဲ၊ ၀ါသနာပါတဲ့ စာေပဘက္မွာ ထင္သေလာက္ အခ်ိန္မသုံးလုိက္ရတာ ဟာလဲ အမ်ဳိးသား မြတ္စလင္တုိ႔ကံဆုိးတာဘဲ”

ဟု အေသေစာ၍ ႏွေျမာလွခ်ည့္ဟု တမ္းတရွာပါသည္။

ဤတြင္ စာဆုိေမာင္ႏွံ၏ ကမၻာ့အလင္း စာေစာင္ဘြဲ႕ႏွစ္ပုဒ္ကို ေဖာ္ျပပါသည္။

ကမၻာ့အလင္းဘြဲ႕ ရွစ္ဆယ္ ေပၚ

ေပါင္းစုညီညာ၊ သာသနာ့အတြက္မုိ႔၊  ၀ါဒမဖက္ ကိုယ္က်ဳိး ေရွာင္၊ “ႏွစ္ဌာန” အတြက္ စုပ်ဳိးေထာင္သည္၊ အမ်ဳိးဂုဏ္ေရာင္ ေဆာင္ကာထူး။

ကမၻာ့အလင္း ေငြစန္းယုန္ငယ္၊ ေရႊဒါန္းအစုံ ဆင္ႏႊဲပါ လုိ႔ၾကဴး၊ ေလာကီ ေလာကုတ္ စုေပါင္းခ်ယ္ၿပီ၊ ႐ႈေၾကာင္း တစ္သြယ္၊ ကြန္႔ကြန္႕ျမဴး၊ ႏုေျပာင္းေစဖြယ္၊ ညြန္႔ညြန္႔ဖူးငဲ့ လြန္႔လြန္႔ထူးတဲ့ ဥာဏ္ အေျမာ္၊ တုိင္းျမတ္ဇမၺဴ ေ၀ျဖာလြင့္လို႔၊ ေတဇာသတင့္ လိႈင္ျပန္႔ကာမို႔ေၾကာ္။ စာလႊာဆင့္လ်က္ စဥ္တစိုက္ေမာ္တယ္၊ ၀င္မကိုဋ္ေတာ္-မွတ္ကာစြဲသမို႔ ဖတ္ပါ အၿမဲ “လင္း”ပစာသဘင္ မယြင္းဟဒယမွာ ၾကည္လင္၊ “အစၥလာမ္”ထူစိုက္ေမွာင္ အမိုက္ေရွာင္ၾကဥ္၊ ေနာင္အၿမိဳက္ပလဒင္ စံစာမည္ပေလး။

“စလာမ္”တင္ဆက္ ႏႈတ္ခြန္းသံငယ္၊ စမုခ္ကြန္းယံ ၿငိမ္းခ်မ္း ပါေစ့ေလး။

ဒဂုန္သိန္း

သုံးႏွစ္ေျမာက္ကမၻာ့အလင္းဘြဲ႕

    ယနံ႔လိႈင္ၾကဴ ထုံၾကည္သင္း၊ ပုဏၰမီအဆင္း၊ ၀င္းလက္ျဖာ၊ ဂုဏ္ရည္သတင္း၌ ထင္းခ်က္မဟာရယ္၊ “လင္း”လ်က္ “ကမၻာ” တည္ေစဖို႔၊ ေဘးရန္ခပ္သိမ္း စဥ္မျပတ္ကြာေစ၊ အရွင္ျမတ္ ထံမေလ ေတာင္းဆုဆင္ၿပီမု႔ိ။ သုံးႏွစ္ေစ့ေျမာက္ ေရြ႕ေရာက္ လာသည္၊ ေဖးေထာက္ခါခါ ကူညီစုိ႔၊ အေ၀းေရာက္သဟာေဆြ “ယုေမ”တို႔ရဲ႕ ခုေသြမခ်ဳိ႕ ကေလာင္ႏွင္၊ ေပါင္းစုညီညာ ျပဳျပင္ ၾကပါမွ၊ တုယွဥ္မရ ၀ါဒၾသျမတ္လမ္းစဥ္၊ ေနာင္တစ္ေခတ္ေတာ့  ဥဒါန္းတြင္ ေအာင္ျပဳစမ္းေစခ်င္၊ အားသြန္ ႀကဳိးလို႔၊ ကိုယ့္အမ်ဳိးနဲ႔ သာသနာစည္ပင္၊ တည္ၿမဲႏုိင္ေစခ်င္၊ “ကမၻာ့အလင္း”မွ တဆင့္ မိတ္အမ်ား “ခင္”ကို ဖိတ္ၾကားလႊာစဥ္၊ တင္ဆက္ပါရဲ႕ေလး။

ပဲခူးၾကည္

ဒို႔စံနမူ ဝတၳဳ ဖတ္လိုလွ်င္ =>http://goo.gl/JCIT4t