ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ကေလးအလုပ္သမား ျပႆနာ

ဧျပီ ၃၀ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
.

 June 10, 2014 (AP Photo/Gemunu Amarasinghe)

– ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္တြင္ စုိးမင္းလြင္တစ္ေယာက္ ေန႔စဥ္ နံနက္ ၆ နာရီမွ ည ၉ နာရီအထိ ေအာ္ဒါမွာေပးျခင္း၊ အစားေသာက္မ်ားခ်ေပျခင္းႏွင့္ ပန္းကန္ေဆးျခင္းတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ရသည္။ ညစဥ္ညတုိင္း ၎မွာ သစ္သားစားပြဲေပၚတြင္ တက္အိပ္ရသည္။ အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးၿပီး တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္သာရသည့္ ၎က မိသားစု၏ အဓိက ၀င္ေငြရွာသူ ျဖစ္ေန၏။
.
“ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္မလုပ္တဲ့အခါ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုက အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ပေထြး အလုပ္ ရ၊ မရေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ သူ႕မွာ အလုပ္က ပံုမွန္မရွိပါဘူး” ဟု စုိးမင္းလြင္က ဆုိသည္။
.
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ပုိင္ရွင္ ကုိသာတင့္က ျမန္မာ ေရြ႕လ်ား ပညာေရး ပေရာဂ်က္မွ ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေပးသည့္ အတန္းသုိ႔တက္ေရာက္ရန္ စိုးမင္းလြင္အား တစ္ပတ္လွ်င္ ၆ နာရီ ခြင့္ေပးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း စုိးမင္းလြင္ကဲ့သုိ႔ ကေလးမ်ားကုိ အလုပ္ခန္႔ရျခင္းက မတရားလုပ္အားျဖစ္သည္ဟုလည္း သူက ေျပာသည္။
.
“ဒီကေလးေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မႏွိပ္စက္သလုိ အတင္းအဓမၼလည္း အလုပ္ခုိင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေခၚထားတယ္။ အလုပ္ေပးတယ္။ ဒါမွ သူတုိ႔ရဲ႕ မိသားစုေတြကုိ သူတုိ႔ ေထာက္ပံ့ႏုိင္မွာပါ။ ဒီမွာဆုိေတာ့ သူတုိ႔မွာ ေနဖုိ႔၊ စားဖုိ႔ ေနရာရွိတယ္။ တကယ္လုိ႔ သူတုိ႔ကုိ ေခၚမထားရင္ ဒီထက္ဆုိးတဲ့ေနရာမွာ သူတို႔ ဘ၀ဆံုးသြားႏုိင္ပါတယ္”
.
ကုိသာတင့္တြင္ ၉ ႏွစ္အရြယ္ သားတစ္ဦးရွိၿပီး အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ၎အားေက်ာင္းထုတ္ကာ အလုပ္ခုိင္းမလားဟု ေမးျမန္းရာတြင္ေတာ့ သူက မခုိင္းဘူးဟုဆုိသည္။
.
“ဒီကေလးေတြက သူတုိ႔ရဲ႕မိသားစုမွာ ပုိက္ဆံ လံုလံုေလာက္ေလာက္မရွိတာေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ေနရတာပါ” ဟု ၎၏ထံတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ကေလးငယ္ ၅ ဦးကုိ ရည္ညႊန္း၍ ကုိသာတင့္က ဆုိသည္။
.
“ကၽြန္ေတာ့္သားကေတာ့ (သူတုိ႔ထက္) ပိုကံေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူက အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ မလုိေသးပါဘူး”
.
ကေလးမ်ားမွာ ျမန္မာ့စီးပြားေရး၏ ေဒါက္တုိင္မ်ားျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ အမ်ားစုမွာ အိမ္သန္႔ရွင္းေရး၊ စက္႐ံုမ်ားႏွင့္ ေစ်းဆုိင္အကူမ်ားအျဖစ္ လုပ္ေနရသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ၾကာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအၿပီး တံခါးဖြင့္လုိက္သည့္အခါ ကေလးငယ္မ်ား၏ အခန္းက႑ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏုိင္ငံတကာမွ စီစစ္ေလ့လာျခင္းမွာ တုိးလာသည္။
.
“ဒီျပႆနာကုိ အေျခအေနအရေတာ့ လက္ခံထားရပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ ဘယ္ေနရာကုိပဲသြားသြား၊ ကေလးေတြ အလုပ္လုပ္ေနတာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမင္ရပါတယ္။ ေနရာတုိင္းမွာပါ” ဟု ျမန္မာ ေရြ႕လ်ားပညာေရးပေရာဂ်က္ကုိ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သည့္ တင္ေအးဟာဒီက ဆုိသည္။ အဆုိပါ ပေရာဂ်က္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ကေလးငယ္ ၄၀၀အား ေက်ာင္းစာမဟုတ္သည့္ ပညာေရးကုိ သင္ၾကားေပးေနသည္။
.
ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ စီးပြားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး အဓိကေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္စဥ္ကတည္းက ေက်းလက္ေဒသမ်ားမွ ကေလးငယ္မ်ားမွာ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားသုိ႔ တုိး၍တုိး၍ ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကသည္။
.
“ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ ကုန္စံုဆုိင္ေတြ၊ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ ဖြင့္ၾကတယ္။ သူတုိ႔က ေစ်းေပါၿပီး စိတ္ခ်ရတဲ့ လုပ္အားကုိ လုိအပ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူေတြကလည္း ၀င္ေငြေတြပိုပုိရလာတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၀န္ေဆာင္မႈေတြကုိလည္း ပုိၿပီး ေတာင္းဆုိလာၾကပါတယ္။ အဲဒီေတာင္းဆုိမႈက လုပ္အားကုိ ပုိၿပီး လုိအပ္ေစတာပါပဲ” ဟု တင္ေအးက ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

Maxim Malkov/ecoburma

.
ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ကေလးအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ လက္တေလာ အခ်က္အလက္ကုိ ေကာက္ယူရန္ ခက္ခဲသည္။ ယူနီဆက္ဖ္၏ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ေလ့လာမႈမွ ရရွိသည့္ ေနာက္ဆံုးအခ်က္အလက္အရ စစ္တမ္းေကာက္ယူမႈတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည့္ အသက္ ၇ ႏွစ္မွ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ကေလး ၃၃ ရာခုိင္ႏႈန္းနီးပါးမွာ အလုပ္လုပ္ေန ရသည္ကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့ ရသည္။ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ာကုိ ေလ့လာ ဆန္းစစ္ေသာ ယူေကရွိ Maplecroft ကုမၸဏီက ကေလးငယ္အလုပ္သမား ျပႆနာတြင္ ကမၻာ့အဆုိးအ၀ါးဆံုး ႏုိင္ငံမ်ား စာရင္း၌ ျမန္မာႏုိင္ငံအား  အဆင့္ ၇ ေပးထားသည္။ အိႏၵိယႏွင့္ လုိက္ေဘးရီးယားတုိ႔ထက္ အနည္းငယ္ေတာ့ သာသည္။
.
ႏုိင္ငံတကာ အလုပ္သမားအဖြဲ႕ ILO က လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ကိန္းဂဏန္းအခ်က္အလက္မ်ားကုိ စုေဆာင္းေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကေလးအလုပ္သမားက ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သာမန္ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္ဟု ILO ၏ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ကေလးအလုပ္သမား ပေပ်ာက္ေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အစီအစဥ္မွ နည္းစနစ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အႀကီးအကဲျဖစ္သူ ဆဲလင္မ္ ဘီနာအစ္စာက ဆုိသည္။
.
“ဥပေဒေတြကုိ က်င့္သံုးဖုိ႔နဲ႔ အသိပညာေပးဖုိ႔က သိသာတဲ့ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္”
.
၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ ထုိစဥ္က ဘားမားဟုေခၚသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အသက္ ၁၃ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးမ်ား ေစ်းဆုိင္မ်ားႏွင့္ စက္႐ံုမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ျခင္းကုိ တားျမစ္သည့္ ဥပေဒကုိ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ အဆုိပါ ဥပေဒတြင္ အသက္ ၁၃ ႏွစ္မွ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ကေလးမ်ား တစ္ေန႔လွ်င္ ၄ နာရီထက္ပုိ၍ အလုပ္လုပ္ျခင္းကုိလည္း တားျမစ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ျပဳခံရျခင္း၊ လူကုန္ကူးခံရျခင္း၊ လက္နက္ကုိပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ အႏၱရာယ္ရွိေသာ အလုပ္မ်ားတြင္ ကေလးမ်ားအား အသံုးျပဳျခင္းတုိ႔ အပါအ၀င္ ကေလးအလုပ္သမားမ်ားအား ခုိင္းေစမႈ အဆုိး၀ါးဆံုးပံုစံမ်ား ပေပ်ာက္ေစေရး တုိက္တြန္းထားသည့္ ILO ၏ သေဘာတူညီခ်က္ တစ္ခုကုိ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳခဲ့သည္။
.
ျမန္မာ့အလုပ္သမားေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာန၏ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုႏွင့္ အလုပ္သမားဥပေဒ စစ္ေဆးျခင္းဌာနမွ အေထြေထြဒါ႐ုိက္တာျဖစ္သူ ဦး၀င္းရွိန္က အစုိးရအေနျဖင့္ အေကာင္းဆံုးကုိ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနသည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
.
“ကေလးအလုပ္သမားကိစၥဟာ ျပႆနာႀကီးတစ္ခုပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ဆင္းရဲမြဲေနမႈရဲ႕ ရလဒ္ပါပဲ။ တုိင္းျပည္ကဆင္းရဲတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကေလးေတြက သူတုိ႔မိသားစု ၀င္ေငြရဖုိ႔ ကူညီၾကရတယ္။ ဒါကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါဟာ အခ်ိန္အေတာ္ ၾကာပါလိမ့္မယ္” ဟု ၎က ဆုိသည္။
.
ထုိ႔ျပင္ အစုိးရအေနျဖင့္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ေပးသည့္ အနိမ့္ဆံုးအသက္ကုိ ၁၄ ႏွစ္အထိ တုိးျမႇင့္သတ္မွတ္သြားရန္ စဥ္းစားေနၿပီး ၎၏ ႐ံုးကလည္း အသက္အငယ္ဆံုး အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ပညာသင္ၾကားေပးေရး၊ အသက္ေမြးမႈဆုိင္ရာ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈေပးေရးတုိ႔အတြက္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးေနသည္ဟုလည္း ဆုိသည္။
.
ကေလးငယ္ ၅ ဦးတြင္ ၂ ဦးက အာဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈဒဏ္ကုိ ခံစားေနရသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ပြဲစားမ်ားကလည္း ကေလးအလုပ္သမားအေရးကုိ မီးထုိးေပးေနသည္။ သူတုိ႔က ကေလးငယ္မ်ားကုိ အလုပ္ရွင္မ်ားထံသုိ႔ တန္ဖုိးတစ္ခုျဖင့္ ပို႔ေဆာင္ၾကသည္။ ခင္ေဌးက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ေစ်းတစ္ခုတြင္ ကေလးအ၀တ္အစားမ်ား ေရာင္းသည့္ အခ်ိန္ျပည့္အလုပ္အျပင္ ကေလးအလုပ္သမားရွာေဖြသည့္ ပြဲစားလည္း လုပ္သည္။ ကေလးအလုပ္သမားတစ္ဦး ရွာေပးလွ်င္ အလုပ္ရွင္မ်ားက သူမအား တစ္ေသာင္းအထိ ေပးၾကသည္။
.
“အခ်ိဳ႕လူေတြက ကၽြန္မဆီလာၿပီး သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ဆုိင္လုိ သူတုိ႔ဆုိင္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ ကေလးေတြကုိ ရွာခုိင္းၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ အိမ္အကူရွာခုိင္းၾကတယ္။ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ မိန္းကေလးေတြလည္း ကၽြန္မဆီလာၿပီး အလုပ္ရွာခုိင္းတာမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္” ဟု ခင္ေဌးက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
.
ခင္ေဌးကေတာ့ သူမမွာ ဆင္းရဲၿပီး အလုပ္လုိေနသည့္ ကေလးမ်ားကုိ ကူညီေပးေနသည္ဟု ခံစားရေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။
.
“အဲဒါဟာ ကၽြန္မ အနိမ့္ဆံုး လုပ္ႏုိင္တာပါပဲ”
.
အျခားပြဲစားမ်ားကလည္း ဤအလုပ္ႏွင့္ပင္ စီးပြားျဖစ္ေနၾကသည္။ ၎တုိ႔၏ အလုပ္က ပုိ၍ လွ်ိဳ႕၀ွက္သည္။
.
ေနရာတကာတြင္ ျပန္႔ႏွံ႔ေနသည့္ ကေလးအလုပ္သမားကိစၥက အေမရိကန္မွ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ ဖြင့္ေပးခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ၀င္ေရာက္လာၾကသည့္ အေမရိကန္ ကုမၸဏီမ်ားအတြက္လည္း စိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနသည္။
.
အေမရိကန္ကုမၸဏီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၎တုိ႔၏ လုပ္ငန္းခြင္မ်ားသုိ႔ သြားေရာက္ရန္ ေတာင္းဆုိမႈ ကုိ ျငင္းပယ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကုိကာကုိလာ ကုမၸဏီက ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ၎တုိ႔ကုမၸဏီ၏ မူ၀ါဒမွာ အသက္ ၁၈ႏွင့္အထက္ကုိသာ အလုပ္ခန္႔ ထားရန္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အ၀တ္အစား ျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ်သည့္ Gap ကုမၸဏီကလည္း ကေလးအလုပ္သမား အတြက္ လံုး၀သည္းမခံသည့္ မူ၀ါဒကုိ ခ်မွတ္ထားသည္ဟု ဆုိသည္။
.
ႏုိင္ငံတကာ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရးအဖြဲ႕ Verite မွ ေဆာင္ရြက္ထားသည့္ စစ္ေဆမႈမ်ားအရ Gap ၏ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ စက္႐ံုႏွစ္ခု၌ ကေလးအလုပ္သမား ရွိသည္ဟူေသာ အေထာက္အထား မေတြ႕ရဟုဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ေသာ အလုပ္သမား ဖုိင္မ်ားတြင္ အသက္အရြယ္ကုိ ေဖာ္ျပထားသည့္ အေထာက္အထား မပါဘဲ၊ ပါရွိသည့္ အေထာက္အထား အခ်ိဳ႕မွာလည္း ျပင္ဆင္ထားသည္ကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။
.
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ကေလးအလုပ္သမားကုိ ေရွာင္က်ဥ္ရန္ အေမရိကန္ရွိ ကုမၸဏီမ်ားအတြက္ ခက္ခဲႏုိင္သည္ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အေမရိကန္ သံ႐ံုးမွ စီးပြားေရးႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈေရးရာ တာ၀န္ရွိသူ မက္ခ်က္ ရွီရွက္က ဆုိသည္။
.
“ေသခ်ာတာက အေမရိကန္ကုမၸဏီေတြဟာ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ အေကာင္းဆံုးစံႏႈန္း ဒါမွမဟုတ္ ႏုိင္ငံအတြင္း ဥပေဒေတြကုိ တုိက္႐ုိက္ခ်ိဳးေဖာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုန္စည္အသြားအလာ ကြင္းဆက္ေတြမွာ  ကေလးအလုပ္သမားေတြ ရွိႏုိင္မလားဆုိတာကုိ ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ အေမရိကန္ကုမၸဏီေတြက လုိအပ္တဲ့ လံုလ၀ီရိယေတာ့ ထုတ္ရပါမယ္။ အဲဒီလုိကြင္းဆက္ေတြက ကုမၸဏီေတြမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ရတယ္ဆုိတဲ့ ျပႆနာေတြကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကေလးအလုပ္သမားကုိ မစြန္႕လႊတ္ဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔နဲ႔ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔” ကန္ထ႐ုိက္ခြဲေတြနဲ႔ ကုန္ပစၥည္း ေထာက္ပံ့ေပးတဲ့ သူေတြကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေျပာထားရပါတယ္” ဟု ရွီရွက္က ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။
.
ေနာက္ထပ္အခက္အခဲတစ္ခုက အလုပ္မွ ထုတ္လုိက္သည့္ ကေလးငယ္မ်ားမွာ အလြန္ငယ္ရြယ္သည့္ အေနအထား ရွိေသာေၾကာင့္ ၎တုိ႔အား ဘာလုပ္ေပးရမည္ဆုိသည္ကုိ အေျဖရွာရန္ျဖစ္သည္ဟု ဘီနာအစ္ဆာက ဆုိသည္။
.
“ေဒသတြင္း ကုမၸဏီကေတြက လူငယ္အလုပ္သမားေတြကုိ အလုပ္ျဖဳတ္လုိက္တဲ့အခါ ဒီျပႆနာဟာ အျခားႏုိင္ငံေတြမွာ လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကေလးေတြဟာ ငယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ ပထမရွိေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ ပုိၿပီးဆုိး၀ါးတဲ့ ကေလးအလုပ္သမား ပံုစံမ်ိဳးကို ေရာက္သြားတယ္….. ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒါကုိ ေရွာင္ခ်င္ပါတယ္”
.
ရန္ကုန္၏ေျမာက္ဘက္ ၅၅ မုိင္အေ၀းတြင္ရွိသည့္ စိုးမင္းလြင္၏ ရြာတြင္ေတာ့ ၎၏လခ တစ္လ ၃ ေသာင္းခြဲေလာက္မွာ အေတာ္ေလးခရီးေရာက္သည္။ သူ႕မိသားစုက ဆန္ကို အေႂကြးျဖင့္၀ယ္သည္။ ဆန္တစ္အိတ္လွ်င္ ၂ ေသာင္းခန္႔ ကုန္က်ၿပီး မိခင္၊ ပေထြး၊ ညီငယ္ ၂ ေယာက္ႏွင့္ အဖြား စုစုေပါင္း ၅ ေယာက္အတြက္ စားေလာက္သည္။
.
“သူတုိ႔ကုိ အလုပ္မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကေလးေတြကုိ မိဘေတြရဲ႕အေ၀းမွာ မထားသင့္ပါဘူး။ သူတုိ႔ စာရိတၱ ပ်က္ဆီးသြားႏုိင္ပါတယ္။ စုိးမင္းလြင္ကုိ အလုပ္ခုိင္းတာက ကၽြန္မတုိ႔မွာ မေျပလည္လုိ႔ပါ” ဟု မိခင္ျဖစ္သူ ေနာ္အဲလ္ရွီးက ဆုိသည္။
.
ထုိ႔ျပင္ အသက္ ၄ နွစ္အရြယ္ သားျဖစ္သူမွာလည္း စုိးမင္းလြင္ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္လာမည္ကုိ သူမက စုိးရိမ္ေနေလ၏။

Ref:Aljazeera America

မိုးေဝ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။