ငလ်င္အၿပီး ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းရန္ ႀကိဳးပမ္းေနရသည့္ နီေပါ

ေမ ၂ ၊ ၂၀၁၅
M-Media

– ဘခ္တာပူးရ္ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ရွိ ဘုရားေက်ာင္း အပ်က္အစီးပံုေပၚ ရပ္ေနေသာသူမ်ားက ေပါက္တူးမ်ား၊ လက္ဗလာမ်ားျဖင့္ ဖုန္မ်ား၊ အပ်က္အစီးမ်ားအၾကားတြင္ စိတ္အားထက္သန္စြာ တူးဆြေနၾကသည္။

ၾကာသာပေတးေန႔ ေန႔လည္ပုိင္းက ႀကီးမားသည့္ ေက်ာက္တံုးပန္းပုလက္ရာ တစ္ခုကုိ ၎တုိ႔ တူးေဖာ္ရရွိသည့္ အခ်ိန္တြင္ အျခားသူမ်ားကလည္း အလ်င္အျမန္ ၀ုိင္းအံုလာကာ ထုိပန္းပု႐ုပ္တုႀကီးကုိ မ,တင္ေပးၾကသည္။ ထုိသုိ႔ တင္ေပးေနစဥ္ တစ္ေယာက္က “ငါတုိ႔ႏုိင္ငံကုိ ခ်စ္တယ္” ဟု ေအာ္လုိက္သည္။ တူးေဖာ္ရရွိခဲ့သည့္ အဆုိပါ ပန္းပု႐ုပ္တုႀကီးက ငလ်င္ေၾကာင့္ ၿပိဳက်သြားခဲ့သည့္ ဘဟာဂ္၀တီ ဘုရားေက်ာင္း၏ အေျခတြင္ ထားရွိသည့္ ႐ုပ္တုႀကီးျဖစ္ေလသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ စေနေန႔က ျပင္းအား ၇.၈ မဂၢနီက်ဳရွိေသာ ေျမငလ်င္လႈပ္ၿပီးသည့္ေနာက္ ငလ်င္ဒဏ္ ခံစားရသည့္ ေ၀းလံေခါင္သီေသာ ေဒသ မ်ားသုိ႔ အကူအညီမ်ားမွာ ယခုအခ်ိန္မွ စတင္ေရာက္ရွိသည္။ ထုိသုိ႔ ဒုကၡပင္လယ္ ေ၀ခဲ့ရသည့္ နီေပါတြင္ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးမႈ အတုိင္းအတာ အျပည့္အ၀ကုိလည္း မသိရေသး။ ေသဆံုးသူ စာရင္းကေတာ့ ေသာၾကာေန႔ နံနက္ပုိင္းတြင္ ၆၂၅၄ ဦး ရွိလာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

၁၉၇၉ ခုႏွစ္တြင္ ယူနက္စကုိ၏ ကမၻာ့အေမြအႏွစ္စာရင္း၌ ထည့္သြင္းျခင္းခံခဲ့ရသည့္ ခတၱာမန္ဒူေတာင္ၾကားရွိ ထင္ရွားေသာ ေနရာ ၇ ေနရာမွ အထိမ္းအမွတ္အေဆာက္အအံုႏွင့္ ဘုရားေက်ာင္းအမ်ားအျပားမွာ ငလ်င္အတြင္း ပ်က္ဆီးသြားခဲ့သည္။

ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားႏွင့္ ဘခ္တာပူးရ္ၿမိဳ႕ရွိ ဒါဘာရ္ရင္ျပင္တြင္ ႐ုပ္ထုမ်ားကုိ ျပန္ေဖာ္ေနသူမ်ားကဲ့သုိ႔ နီေပါျပည္သူမ်ားက ႏုိင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ကုိ ကယ္တင္ရန္ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။ ခတၱာမန္ဒူၿမိဳ႕ ဒါဘာရ္ရင္ျပင္ရွိ ဘုရားေက်ာင္းမ်ား၊ ပါတန္ႏွင့္ ဘခ္ပူးရ္ၿမိဳ႕ရွိ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားက အင္အားျပင္းသည့္ ငလ်င္အတြင္း အပ်က္အစီးႏွင့္ အုတ္ပံုမ်ားအျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းသြားၾကသည္။ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားၿပီး ေတာင္ထိပ္တြင္ရွိသည့္ ေရွးေဟာင္း ဟိႏၵဴအေဆာက္အဦးျဖစ္ေသာ ခ်န္ဂူ နာရာယန္၏ အစိတ္အပုိင္းမ်ားကလည္း အပ်က္အစီးမ်ားၾကားတြင္ ထီးထီးႀကီးရွိေနသည္။

ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ဆုိင္ရာ မွတ္တမ္း႐ုပ္ရွင္ ႐ုိက္ကူးသူျဖစ္ၿပီး ခတၱာမန္ဒူ ဒါဘာရ္ရင္ျပင္၏ သမုိင္းအေမြအႏွစ္ဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူ အေလာ့က္ တူလဒ္ဟာရ္၏ အဆုိအရ ယူနက္စကုိက ပံုမွန္မဟုတ္ေသာ အစည္းအေ၀းတစ္ခုကို ၾကာသာပေတးေန႔က က်င္းပခဲ့ၿပီး ထုိအစည္းအေ၀းတြင္ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားႏွင့္ ငလ်င္အတြင္း ကြင္းဆင္းေလ့လာမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ရွိေနသည့္ ျပင္သစ္ေရွးေဟာင္း သုေတသနပညာရွင္တစ္ဦး ပါ၀င္ခဲ့ကာ ပ်က္ဆီးဆံုး႐ံႈးမႈအား မည္ကဲ့သုိ႔ ဆန္းစစ္ၾကမည္ကုိ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္ဟု သိရသည္။

“ကြင္းဆင္း ဆန္းစစ္မႈေတြျပဳလုပ္ဖုိ႔အတြက္ ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး အဖြဲ႕တစ္ခုဖြဲ႕စည္းဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလံုး ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္” ဟု တူလဒ္ဟာက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

နည္းပညာအသံုးျပဳ ရွာေဖြသိမ္းဆည္းမႈ

ကြင္းဆင္းေလ့လာဆန္းစစ္မႈကုိ နည္းပညာအသံုးျပဳ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု တူလဒ္ဟာက ဆုိသည္။ GIS မွ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက ေသာၾကာေန႔တြင္ စမတ္ဖုန္း အက္ပလီေကးရွင္းတစ္ခုကုိ ဖန္တီးခဲ့ၿပီး ထုိ အက္ပလီေကးရွင္းျဖင့္ အပ်က္အစီးမ်ားၾကားမွ ရွာေဖြရရွိသည့္ အႏုပညာလက္ရာမ်ား၊ အုတ္ခဲမ်ာႏွင့္ သစ္သားမ်ား၏ သက္ေသအေထာက္အထားမ်ား၊ ဓာတ္ပံုမ်ားကုိ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ မွ်ေ၀ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ အပ်က္အစီးမ်ားအား မည္ကဲ့သုိ႔ ေလ့လာဆန္းစစ္ရမည္ကုိ တုိင္းျပည္အတြင္းရွိ လူငယ္ေရွးေဟာင္းသုေတသနပညာရွင္မ်ား၊ ဗိသုကာပညာရွင္မ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အႏုပညာဆုိင္ရာ သမုိင္းပညာရွင္မ်ားအား ေလ့က်င္သင္ၾကားေပးမႈကုိ ခ်က္ခ်င္းေဆာင္ရြန္ရန္ အစီအစဥ္လည္း ရွိေနသည္။

ငလ်င္အတြင္း ပ်က္စီးခဲ့သည့္ သမုိင္း၀င္ေနရာ အမ်ားစုက အလယ္ေခတ္ကာလမွျဖစ္ၿပီး အျခားေသာ ေနရာမ်ားက လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅၀ ခန္႔က ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အေဆာက္အဦးမ်ား ျဖစ္သည္ဟု တူလဒ္ဟာရ္က ဆုိသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀၀ ခန္႔ သက္တမ္းရွိၿပီျဖစ္သည့္ ေရွးေဟာင္းေနရာမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။

နီေပါရွိ အထိမ္းအမွတ္အေဆာက္အဦးမ်ားက ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လူမႈလႈပ္ရွားမႈတုိ႔အတြက္ အေရးပါသည့္ေနရာမ်ား ျဖစ္သည္ဟု တူလဒ္ဟာရ္က ေထာက္ျပသည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သည့္ ေနရာျဖစ္ၿပီး၊ ၾကည္ညိဳသူမ်ားက လာေရာက္လည္ပတ္ၾကသည္။ ပြဲေတာ္ရက္မ်ားတြင္လည္း ႀကိတ္ႀကိတ္တုိးၾကသည္။

“ပ်က္ဆီးသြားတဲ့ အထိမ္းအမွတ္အေဆာက္အဦးေတြဟာ အသံုးျပဳေနတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြပါ။ လူေတြလာၾကည့္ၾကတဲ့ ျပတုိက္လုိမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရွင္သန္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခုိင္မာတဲ့၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ဆုိင္တဲ့၊ ေဖာ္မျပႏုိင္တဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ စက္ဆပ္မႈရွိပါတယ္” ဟု သူက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ထုိသုိ႔ ပ်က္ဆီးဆံုး႐ံႈးမႈမ်ား၏ လူမႈေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ ဆုိးက်ဳိဳးက သိသာလာမည္ဟု သူက ယံုၾကည္ေနသည္။ မၿပိဳဘဲ က်န္ရွိေနသည့္ အေဆာက္အဦး အမ်ားအျပားကုိ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား၏ ေလ့လာစူးစမ္းမႈမ်ားၿပီးလွ်င္ ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးပစ္ရန္ လုိအပ္ေကာင္း လုိအပ္မည္ျဖစ္သည္။

ျပည္သူမ်ား၏ အသိပညာကလည္း အေရးႀကီး

တူလဒ္ဟာရ္က အစုိးရႏွင့္ ယူနက္စကုိတုိ႔မွာ ကမၻာ့အေမြအႏွစ္ ေနရာမ်ားကုိ ဦးစားေပးရမည္ဟု ဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း လူထုအေျချပဳ ပါ၀င္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ အေလးထားရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ၎တုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ အဖုိးမျဖစ္ႏုိင္သည့္ ရတနာမ်ားကုိ အတြင္းက်က်သိသည့္ ေဒသခံျပည္သူမ်ားႏွင့္အတူ အလုပ္လုပ္ရမည္ဟုလည္း ၎က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ႏုိင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ ဆံုး႐ံႈးမႈက အထိမ္းအမွတ္အေဆာက္အဦးမ်ားကုိ ေက်ာ္လြန္သြားသည္။ ပ်က္ဆီးသြားခဲ့သည့္ သမုိင္း၀င္ေနရာမ်ားတြင္ ဘခ္တာပူးရ္ကဲ့သုိ႔ ေနရာမ်ား၌ ျပည္သူမ်ား၏ အိမ္မ်ားလည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။

ၾကာသာပေတးေန႔တြင္ ဘခ္တာပူးရ္ရွိ ဒါဘာရ္ရင္ျပင္ ၀င္ေပါက္မွ မုခ္ဦးမွာ ကြဲအက္လာေသာေၾကာင့္ ၿဖိဳခ်ခဲ့ရသည္။ သစ္သားျဖင့္ထုထားသည့္ နတ္ဘုရား႐ုပ္တုမ်ားကလည္း နံရံထဲမွ ေငါထြက္လာသည္။

ဒါဘာရ္ရင္ျပင္၏ အတြင္းပုိင္းတြင္ ဘုရားေက်ာင္းအေစာင့္မ်ားက ေက်ာက္ႏွင့္ သစ္သားတုိ႔ျဖင့္ ထုလုပ္ထားသည့္ ႐ုပ္တုေပါင္း ၁၅၀ ခန္႔ႏွင့္ ေၾကးသြန္းေခါင္းေလာင္းမ်ားကုိ ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကသည္။ ထုိအေစာင့္မ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္သူ ရမ္ ဘာဟာဒူရ္ ကူမဲလ္က လူမ်ားမွာ ဒါဘာရ္ရင္ျပင္မွ အႏုပညာလက္ရာမ်ားကုိ ယူေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားၾကၿပီး ပစၥည္းတစ္ခု ေပ်ာက္သြားသည္ဟု ဆုိသည္။

ဘဟာဂ္၀တီ ဘုရားေက်ာင္း၏ အေနာက္ဘက္တြင္ အမ်ိဳးသားမ်ားက ေက်ာက္သား႐ုပ္တုတစ္ခုကုိ ဘုရားေက်ာင္း၏ အေျခသုိ႔ ေရာက္ရွိရန္ ႀကိဳးျဖင့္ဆြဲေနသည္။ ႐ုိးရာအရ တစ္ႏွစ္တာ၏ အခ်ိန္အမ်ားစုတြင္ ဖံုးကြယ္ထားရသည့္ ဟိႏၵဴနတ္ဘုရား ပံုေတာ္တစ္ခုကုိလည္း ျမင္ေနရၿပီး ျပည္သူမ်ားက အပ်က္အစီးမ်ားေပၚသုိ႔ တက္ကာ အဆုိပါ ပံုေတာ္အား ပူေဇာ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕က ထုိသုိ႔မလုပ္ရန္ တားဆီး၍ ျပန္ခုိင္းၾကရသည္။

ျပည္သူမ်ားမွာ ဒါဘာရ္ရင္ျပင္တစ္၀ွမ္းတြင္ ကြဲေၾကေနေသာ အထိမ္းအမွတ္အေဆာက္အဦးမ်ားကုိ လွည့္လည္ ၾကည့္႐ႈေနၾကသည္။ ႏုိင္ငံတကာမွ အကူအညီေပးေရး ၀န္ထမ္းမ်ားက တဲမ်ားထုိးထားၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ၾကက္ေျခနီ ေသြးလွဴဘဏ္တစ္ခုကလည္း ေသြးလွဴသူမ်ားထံမွ ေသြးမ်ားကုိ စုေဆာင္းေနၾကၿပီး ေသြးအိတ္မ်ားမွာ ေရခဲထည့္ထားသည့္ ပံုးထဲတြင္ ေတာင္ပံုရာပံုျဖစ္ေနသည္။

ဒါဘာရ္ရင္ျပင္ အေနာက္ရွိ လမ္းၾကားမ်ားတြင္ နီေပါစစ္တုရင္အားကစား၀တ္စံုကုိ ၀တ္ထားၿပီး လည္ပင္းတြင္ အမႈန္ကာ မ်က္ႏွာဖံုးတစ္ခုကုိ ခ်ည္ထားသည့္ အသက္ ၃၈ ႏွစ္အရြယ္ စစ္တုရင္ဒုိင္လူႀကီး ဂ်န္နန္ဒရာ ခုိင္ဂ်ဴက ၎ႀကီးျပင္းခဲ့သည့္ သမုိင္း၀င္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈေနသည္။

ခုိင္ဂ်ဴမွာ ငလ်င္ေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးခဲ့ၿပီး လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ရြဲ႕ေစာင္းေနကာ အႏၱရာယ္ရွိသည့္ အိမ္တစ္အိမ္မွ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား၏ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ား ေရႊ႕ေျပာင္းရာတြင္ ကူညီေပးေနသည္။ ၎၏ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားက အခန္းတစ္ခန္းကုိ ငွားထားၿပီး အျခားမိသားစု၀င္မ်ားက ဘခ္ပူးရ္ရွိ ျဖစ္သလုိျပဳလုပ္ထားေသာ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းမ်ားသုိ႔ သြားေနၾကသည္။

ခုိင္ဂ်ဴမွာ လမ္းမ်ားရွိ အပ်က္အစီးမ်ားကုိ ဖယ္ရွား၍သြားကာ အဆုိးဆံုး ထိခုိက္ခဲ့သည့္ ေနရာမ်ားကုိ ညႊန္ျပသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ လမ္းၾကားေလးမ်ားတြင္ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းမ်ား ၿပိဳလဲေနၾကသည္။ သစ္သားရက္မမ်ား၊ ကြန္ကရစ္မ်ားႏွင့္ အိပ္ယာအပ်က္အဆီးမ်ား ေတာင္လုိပံုေနသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ျပည္သူမ်ားကလည္း ၿပိဳက်ေနေသာ အိမ္မ်ားမွ အပ်က္အစီးမ်ားကုိဖယ္ကာ ၎တုိ႔၏ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကုိ စုေဆာင္းေနၾကသည္။

လမ္းၾကားတစ္ခုတြင္ အိမ္မ်ား အတန္းလုိက္ၿပိဳက်ေနသည္။ ကာစီယုိ ဂဏန္းတြက္စက္၊ ေအာက္စက္မွ အစိတ္အပုိင္းမ်ား၊ ကုသုိလ္ကံကို အေျချပဳကာ ကစားရသည့္ ဒူခ္ကူတီ ကစားနည္းအတြက္ စာအုပ္တစ္အုပ္ စသည္တုိ႔က အပ်က္အဆီးမ်ားေပၚတြင္ ရွိေနသည္။ ခုိင္ဂ်ဴ၏ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္သည့္ လူလတ္ပုိင္း အမ်ိဳးသမီး ၂ ဦးက ထုိေနရာတြင္ ေသဆံုးေနသည္။

ခုိင္ဂ်ဴက လံုး၀ အေကာင္းပကတိအတုိင္းရွိေနသည့္ အိမ္တစ္လံုးကုိ ညႊန္ျပသည္။ အဆုိပါအိမ္မွာ ႐ုိးရာ နီ၀ါရီပံုစံ တည္ေဆာက္ထားသည့္အိမ္ျဖစ္ၿပီး မ်က္ႏွာစာကုိ အုပ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားသည္။ ေလးထပ္ေျမာက္တြင္ အုပ္ကၽြပ္မုိး ေခါင္ျဖင့္ ထပ္ခုိးရွိသည္။ အဆုိပါအိမ္၏ သက္တမ္းမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ ခန္႔ရွိမည္ဟု ခုိင္ယူက ယံုၾကည္ေနသည္။

တူလဒ္ဟာရ္က ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အဦးမ်ား ၿပိဳက်ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းမွာ ေကာင္းမြန္စြာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈ မရွိျခင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ အေလာတႀကီး ျပဳျပင္မြမ္းမံျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္။

“ဒီေနရာမွာ ငလ်င္ေတြလႈပ္တယ္ဆုိတာ သမုိင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိၾကပါတယ္။ ဒီလုိငလ်င္မ်ိဳးက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ ထားတာမ်ိဳးပါ” ဟု သူကဆုိသည္။

ေရွးေဟာင္းအိမ္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကနဦးက မိမိတုိ႔ဘုိးေဘးမ်ား၏ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ရရွိခဲ့သည့္ အသိပညာကုိ အေျချပဳ၍ ငလ်င္ဒဏ္ခံႏုိင္ေအာင္ ေဆာက္ထားၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု တူလဒ္ဟာရ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ဗိသုကာ ပံုစံမ်ားက အေရးႀကီး

ဥပမာအားျဖင့္ ခတၱာမန္ဒူ ဒါဘာရ္ရင္ျပင္တြင္ရွိသည့္ ကူမာရီဂါရ္ အေဆာက္အဦးမွာ အပ်က္အဆီးအနည္းငယ္သာ ရွိခဲ့သည့္ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦးျဖစ္သည္။ ၁၈ ရာစုအလယ္ပုိင္းတြင္ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ အဆုိပါ အေဆာက္အဦးမွာ ဟိႏၵဴနတ္ဘုရားမ ကာလီ ၀င္စားသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည့္ ကေလးတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကူမာရီေနထုိင္သည့္ ေနအိမ္ျဖစ္သည္ဟု တူလဒ္ဟာရ္က ဆုိသည္။ သူမမွာ ယခုအခ်ိန္အထိ ထုိအိမ္တြင္ ေနထိုင္သည္။ အဆုိပါ အိမ္၏ ေလးဘက္ေလးတန္မွ အေဆာင္မ်ားက တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု က်ားကန္ေပးထားသည္ဟု သူက ဆုိသည္။

ခုိင္ဂ်ဴက လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္မ်ားတြင္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားမွာ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အဦးမ်ား၏ ဗိသုကာဒီဇုိင္းကုိ ပံုတူကူး၍ ေဆာက္လုပ္ေသာ္လည္း အဆုိပါ အေဆာက္အဦးမ်ား၏ နည္းပညာမ်ားကုိမူ အသံုးျပဳျခင္းမရွိဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သူက အိမ္တစ္အိမ္ေရွ႕တြင္ ရပ္လုိက္သည္။ ထုိအိမ္က ဒါဘာရ္ရင္ျပင္ရွိ မၿပိဳဘဲက်န္ခဲ့ေသာ ညာတာပုိလာ ဘုရားေက်ာင္း တည္ထားသည့္ႏွစ္တြင္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူကေျပာသည္။

႐ုိးရာ နီ၀ါရီ ဗိသုကာဒီဇုိင္းျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ ေအာက္ပုိင္းရွိ ၾကမ္းျပင္က အနည္းငယ္သာ ပ်က္ဆီးခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကြန္ကရစ္မ်ားေလာင္း၍ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အေပၚပုိင္းၾကမ္းျပင္မ်ားက ၿပိဳက်ခဲ့ေလသည္။ ထုိၿပိဳက်မႈတြင္ လူ ၄ ဦး ပိမိခဲ့ၿပီး ၂ ဦးကုိသာ အသက္ရွင္လ်က္ ကယ္ထုတ္ႏုိင္သည္ဟု ခုိင္ဂ်ဴက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္ ကုန္စံုဆုိင္ပုိင္ရွင္ ဒီပက္ရွ္ ဒူဘန္ဇာရ္က ဦးေလးျဖစ္သူ၏ တည္းခုိခန္းရွိ ေလွကားတြင္ ထုိင္ေနသည္။ ထုိတည္းခုိခန္းမွာ ဒါဘာရ္ရင္ျပင္ရွိ အျခားေသာ စားေသာက္ဆုိင္မ်ားႏွင့္ တည္းခုိခန္းမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ ၿပိဳက်ပ်က္ဆီးခဲ့သည္။ အဆုိပါ စီးပြားေရးမ်ားကုိ တစ္လအတြင္း ျပန္ဖြင့္ႏုိင္မည္ဟု သူက တြက္ထားသည္။

“ၿမိဳ႕ထဲကလူေတြက အခုအခ်ိန္မွာ လံုး၀ တုန္လႈပ္ေနၾကပါတယ္။ အဓိကျပႆနာကေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈပါပဲ”

မိသားစုႏွင့္အတူ ငလ်င္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည့္ ဒူဘန္ဇာတစ္ေယာက္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၏ ကံၾကမၼာေကာင္းကုိလည္း သတိတရရွိေနသည္။

ဘဟာဂ္၀တီဘုရားေက်ာင္းကုိ ရွင္းလင္းေနသူမ်ား၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္တြင္ ထုိင္ေနသည့္ သူက အပ်က္အဆီးမ်ားကုိ ဖယ္ရွားျခင္းမွာ အနည္းငယ္စိတ္သက္သာရသည္ဟု ဆုိသည္။ ဆယ္ယူရသမွ် အားလံုးကုိလည္း ဆယ္ယူထားရန္ အေရးႀကီးသည္ဟု သူကေျပာသည္။

“ဘုရားေက်ာင္းက အုတ္ခဲတစ္လံုးကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပစၥည္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ပစၥည္းမဟုတ္ဘူး။ အျခားသူတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ပစၥည္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတ္ာတုိ႔အားလံုးရဲ႕ ပစၥည္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ႏုိင္ငံလံုးနဲ႔ သက္ဆုိင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဲဒါကို ရွာေဖြ သိမ္းဆည္းထားရပါမယ္”

ref: Al Jazeera
မိုးေဝ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။