အ႐ုိးတြန္မဲ့ ဧရာဝတီ

ဇြန္ ၂၉ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
သက္ေဝႏွင္းေရးသည္။

အာဒမ္ဟာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဆက္ေတြ ေပါက္ဖြား႐ွင္သန္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ လူသားမိန္းမ တစ္ေယာက္ရ႐ွိႏိုင္ရန္ ဘုရားသခင္ထံ သူ၏နံ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္ႏႈတ္ၿပီးေပးအပ္ခဲ့သလို ဧရာဝတီကလဲ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဆက္ေတြ အသက္႐ွင္ရပ္တည္ႏုိင္ေစဖို႔ရာ သူရဲ႕နံ႐ုိးေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ေသြးေၾကာေတြကို ျဖန္႔ခင္းၿပီး ျမိဳ႕ ရြာေတြ တည္ေစခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ၿမိဳ႕ေလးကလဲ ဧရာဝတီရဲ႕ နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ေပးထားတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႔ပါ။ ကၽြန္မကအေမ့ရဲ႕ဇာတိျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ခ်က္ျမွပ္ခဲ့ေပမယ့္ အေဖရဲ႕ဇာတိျဖစ္တဲ့ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းနံေဘးကၿမိဳ႕ကေလးမွာ ႀကီးျပင္းလာ ခဲ့ရသူပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနထိုင္လာခဲ့ရာ ကၽြန္မရဲ႕ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ႐ွိၾကတဲ့လူေတြဟာ အရင့္အရင္ကေရာ အခုပါ ဧရာဝတီကေပးအပ္တဲ့ ေရခ်ိဳေတြကို ျမိန္ေရယွက္ေရ အားပါးတရ သံုးစြဲခဲ့ၾကရင္းနဲ႔ ေမြးဖြား ႐ွင္သန္ႀကီးျပင္းေသဆံုးေနၾကရ၊ ေနၾကဆဲ၊ ေနၾကမွာပါ။

လူ႔ျပည္လူ႔႐ြာ လူ႔ေလာကႀကီးထဲမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လူတန္းစားသံုးရပ္႐ွိတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ အထက္လႊာ လူတန္းစား၊ အလယ္အလတ္တန္းစားနဲ႔ ေအာက္အလႊာေအာက္ေျခ လူတန္းစားရယ္လို႔ အၾကမ္းဖ်င္း သတ္မွတ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါကလည္း လူေတြၾကားမွာ လူကိုလူျခင္းသာ အဲသလို အလႊာ၊ အဆင့္ေတြ ခြဲျခားသတ္မွတ္ၿပီး ခြဲျခားလို႔ဆက္ဆံၾကပါေသာ္လည္းပဲ ကၽြန္မတို႔ ခ်စ္တဲ့ျမစ္ႀကီး ဧရာဝတီကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ လူတန္းစား မခြဲျခားခဲ့ပါ။ အယုတ္၊ အလတ္၊ အျမတ္၊ အသားအေရာင္၊ လူမ်ိဳးဘာသာ ဘယ္လုိအရာကိုမွ မခြဲျခားဘဲ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲက ဘယ္လိုသယံဇာတ၊ ဘယ္လိုလိုအပ္ခ်က္မ်ိဳးေတြကိုမဆို ထုတ္ယူအသံုးခ် သံုးစြဲခြင့္ ျပဳခဲ့တာပါပဲ။

ဧရာဝတီရဲ႔ျမစ္ကမ္း နံေဘးမွာ တံငါေလွေလးေတြ႐ွိတယ္။ စက္တပ္ကူးတို႔ေလွကေလးေတြ႐ွိတယ္။ သေဘာၤႀကီးငယ္ေတြ ရွိတယ္။ ေရခ်ိဳးဆိပ္ေတြမွာ ေရခ်ိဳးေန၊ ေရကူးေဆာ့ကစားေနၾကတဲ့ အ႐ြယ္စံုေတြ႐ွိတယ္။ အဝတ္ေလွ်ာ္ဖြတ္ရင္း တီးတိုးတစ္မ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တစ္ဖံု စကားတင္းဆိုေနၾကတဲ့ မိန္းမႀကီးငယ္ အ႐ြယ္စံု႐ွိတယ္။ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီး ကေလးသူငယ္ အစ႐ွိသျဖင့္ အ႐ြယ္စံုအေရာင္စံု လူမ်ိဳးစံုဟာ ဧရာဝတီကို အမွီျပဳၿပီး မိမိအလို႐ွိသလို အသံုးခ်ေနေလ့႐ွိၾကပါတယ္။

ကၽြန္မလဲ ငယ္စဥ္အခါက ေက်ာင္းပိတ္ရက္လိုေန႔မ်ိဳးေတြမွာ လူႀကီးသူမမ်ားနဲ႔ ဧရာဝတီရဲ႕ ေရခ်ိဳးဆိပ္မွာ ေရလိုက္ ခ်ိဳးခြင့္၊ ေရေဆာ့ ကစားခြင့္ကို ရံဖန္ရံခါ ရတတ္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းျဖင့္ လိုက္ပါ ေရခ်ိဳးခြင့္မရခဲ့ပါ။ ဒါကလည္း အေၾကာင္း႐ွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးဟာ က်ယ္ေျပာျပန္႔ျပဴးေနဆဲ မဟုတ္ပါလား။ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ဧရာဝတီ ျမစ္ေရအလ်ဥ္ထဲမွာ မေတာ္တဆ အႏၱရယ္ျဖစ္မွာ စိုးရိမ္ခဲ့တဲ့အေမ့ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ခ်မွတ္ထားတဲ့စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုေပါ့။ အ႐ြယ္ေရာက္ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ထိန္းသိမ္းႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္အခါျဖစ္ၿပီမို႔ အေမ့ရဲ႕စိုးရိမ္စိတ္ေတြ အနည္းငယ္ေလ်ာ့ပါးလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လဲ ကၽြန္မတို႔ ညီအစ္မတစ္ေတြဟာ ဧရာဝတီရဲ႕ ေရခ်ိဳးဆိပ္မွာ ေန႔စဥ္နီးပါး အဝတ္ေလွ်ာ္ဖြတ္ၾက၊ ေရခ်ိဳးၾက၊ ညခ်မ္းခ်ိန္မွာ ေရအိုးေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ေရခပ္ဆင္းၾကနဲ႔ ေအးျမၿပီး သန္႔စင္ေနတဲ့ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးထဲက ေရေတြကို အရသာ႐ွိ႐ွိ ျမိန္ေရယွက္ေရ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခံစားသံုးေဆာင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။

ဧရာဝတီရဲ႕ညေနခင္းအလွဟာ တကယ့္ကို လက္ရာေျမာက္ သဘာဝပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ပါ။ အေနာက္ကၽြန္းကို ယြန္းေတာ့မယ့္ ေနလံုးနီနီကို ေနာက္ခံျပဳၿပီး ျငိမ့္ေညာင္းသာယာစြာ စီးဆင္းေနတဲ့ ဧရာဝတီရဲ႕ ပံုရိပ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွေမ့လို႔မရ ေဖ်ာက္လို ႔မရႏုိင္တဲ့ အတိတ္ကပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါ ျဖတ္သန္းခုတ္ေမာင္းသြားတတ္တဲ့ ကူးတို႔သေဘာၤေတြ ကုန္တင္ သေဘာၤေတြေၾကာင့္ ကမ္းကိုေျပးေျပးေဆာင့္တဲ့ လိႈင္းလံုးေတြထဲမွာ ေရကူးရင္းေဆာ့ ကစားခဲ့ၾကရတာဟာလည္း လြတ္လပ္ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ရာ လူ႔ဘဝရဲ႕ ၾကည္နႈးမႈ ရသာတစ္ခုပါ။ ကမ္းစပ္က သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္းၿပီး သဘာဝအရသာေတြနဲ႔ အတူတူ ျမစ္ေရထဲမွာ ေရခိ်ဳးေဆာ့ကစားေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ပကတိအလွတရားေတြကို ခံစားသံုးေဆာင္ရင္း ဧရာဝတီရဲ႕ ညေနခင္းအလွထဲမွာ စီးေမ်ာေပ်ာ္ဝင္ေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသားႀကီးငယ္အုပ္စုေတြကလဲ ဟိုတစ္စု သည္တစ္စုေပါ့။

အဲဒီအခ်ိန္အခါေတြတုန္းကဆိုရရင္ ေလာကႀကီးအတြင္းမွာ႐ွိတဲ့ ေစာင့္အပ္ေသာစည္း တားဆီးထားအပ္ေသာေဘာင္ေတြကို အလြယ္တကူနဲ႔ ခ်ိဳးေဖာက္ ဖ်က္ဆီးျဖစ္ၾကဖို႔ စိတ္႐ုိင္း စိတ္မိုက္ေတြဟာ လူသားေယာက်ၤား မိန္းမေတြဆီကို မကူးၾကေသးဘူးေပါ့။ ဧရာဝတီရဲ႕ရင္ဘတ္ႀကီးကလည္း က်ယ္ဝန္းျပန္႔ျပဴးဆဲ၊ ဧရာဝတီရဲ႕ ေရအလ်ဥ္ေတြကလဲ ၾကည္လင္႐ွင္းသန္႔ဆဲ၊ ဧရာဝတီရဲ႕က်န္းမာေရး အေျခအေနကလည္း ဘာတစ္ခုမွ ပ်က္ဆီးယိုယြင္းမႈမ႐ွိတဲ့ ကာလတစ္ခုလို႔ ဆိုပါရေစ။ ေကာင္းမြန္ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနတဲ့ ဧရာဝတီရဲ႕ျမစ္ကမ္းနေဘးမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ လူသားမ်ားရဲ႕ စိတ္ဓာတ္မ်ားဟာလည္း သန္႔စင္မြန္ျမတ္ေနၾကဆဲ ကာလေလးပဲေပါ့။

အဲသည္လိုနဲ႔ ကာလယႏၱယားႀကီးရဲ႕ အဆက္မျပတ္ လည္ပတ္မႈေနာက္မွာ လိုက္ပါေမ်ာရင္း ကၽြန္မရဲ႕ဘဝ အဆစ္အခ်ိဳးမ်ားရဲ႕ေနာက္ပိုင္း မွာ ဧရာဝတီနဲ႔ တစ္ေျဖးေျဖးေဝးေဝးၿပီး လာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မနဲ႔ ဧရာဝတီနဲ႔ေဝးကြာခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြထဲမွာ အေဝးကေန အျမဲလိုလိုၾကားသိရတဲ့ ဧရာဝတီရဲ႕သတင္းေတြနဲ႔ ဧရာဝတီရဲ႕က်န္မာေရး အသက္႐ွင္ရပ္တည္ေရး အေျခအေနအေၾကာင္းအရပ္ေတြဟာ ကၽြန္မရင္ကို ႏုံးခ်ိေစခဲ့ရပါတယ္။ တစ္စတစ္စ ယုတ္ေလ်ာ့ေနျပီျဖစ္တဲ့ ဧရာဝတီရဲ႕ အင္အားေတြနဲ႔ အေရးနိမ့္ၿပီျဖစ္ေနတဲ့ ဧရာဝတီရဲ႕ဘဝကုသိုလ္ကံကိုး။ ဘယ္လိုမ်ား က်ားကန္ၾကမွာပါလိမ့္လို႔လဲ။ ကၽြန္မ အျမဲလိုလိုေတြး ျဖစ္မိေနခဲ့တယ္။ ဧရာဝတီဟာ ေငြ႐ွင္ေၾကး႐ွင္ ဓနရွင္ေတြ မသမာသူ ေလာဘသားေတြရဲ႕ အသံုးခ်မႈေအာက္မွာ။ အသက္ကိုမနည္းဝေအာင္ ႐ႈေနရပါေပါ့လား။ သူ႔ရဲ႕နံ႐ိုးေတြ၊ သူရဲ႕အသက္ေသြးေၾကာေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြ႐ြာေတြအတြက္ သူရဲ႕ေပးဆပ္ႏုိင္စြမ္း႐ွိသေလာက္ ခုထိေပးဆပ္ေနရင္းက ဧရာဝတီဟာ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး အ႐ိုးျပိဳင္းၿပိဳင္းက်ေနပါေရာ့လား။

ကၽြန္မတို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးအားကိုးရတဲ့ ဧရာဝတီဟာ ခုထက္ထိစိတ္မေအးႏုိင္ေသးေပမယ့္လည္း တြန္းေနတဲ့ သဲေသာင္ျပင္ေတြၾကားမွာ ေဘးၾကပ္ နံၾကပ္နဲ႔ ဆက္လက္ စီးဆင္းရင္း သူ႔ကိုမွီခို အားထားေနၾကရတဲ့ လူသားေတြအတြက္ အ႐ုိးတြန္ေနဦးမွာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။

သက္ေဝႏွင္း