တရုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယတို႕ဆံုေတြ႕ရာ ဗမာျပည္ (သို႕) အာရွ၏ အခ်က္အခ်ာ (WHERE CHINA MEETS INDIA) စာအုပ္မိတ္ဆက္

ဇူလိုင္ ၂၈ ၊ ၂၀၁၅
M-Media

တရုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယတို႕ဆံုေတြ႕ရာ ဗမာျပည္ (သို႕) အာရွ၏အခ်က္အခ်ာ
(WHERE CHINA MEETS INDIA; BURMA AND THE NEW CROSSROADS OF ASIA)
ေခတ္သစ္ျမန္မာျပည္ဟာ အာရွမွာမည္သို႕အေရးပါသည့္အခန္းက႑ကပါဝင္လာႏိုင္သည္ကိုသိလိုသူတိုင္း မျဖစ္မေနဖတ္ရႈသင့္သည့္စာအုပ္အျဖစ္ ဆရာသန္႕ျမင့္ဦးေရးသည့္ Where China Meets India ျမန္မာဘာသာျပန္ကို ကို M-Media စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားအတြက္ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ မူရင္းအဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႕ေရးသားထားျပီး ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ဖတ္ရႈလိုသူမ်ားအတြက္ WHERE CHINA MEETS INDIA ကို “ျမန္မာသည္ အာရွ၏ ဂိမ္းခ်ိန္ခ်ာေလာ” အမည္ျဖင့္ ဆရာႏိုင္ဦး ကဘာသာျပန္ထားပါသည္။

(ဆရာႏိုင္ဦး၏အမွာမွ)
ျပင္ပကမၻာႀကီးအေၾကာင္း နကန္းတစ္လံုးမွ်မၾကားဘူး၊ မျမင္ဘူးပါပဲႏွင့္ က်ေနာ္တို႕ ဗမာေတြ ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္ေမာက်ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္ႏွစ္ခါ တိုင္ေလျပီ။ သက္ဦးဆံပိုင္ အာဏာရွင္ေတြ၊ ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ေတြ လက္ေအာက္မွာ တစ္ႀကိမ္ႏွင့္ ဆိုးယုတ္ေသာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားလက္ေအာက္တြင္ တစ္ႀကိမ္ ေပါင္းႏွစ္ႀကိမ္။

ေခတ္ကမၻာႀကီးႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ဗမာေတြ အၾကားအျမင္၊ ဗဟုသုတမရွိ။ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ေရာက္ဖူးေပါက္ဖူး၍ ၾကားသိနားလည္ခဲ့ၾကေသာ ဆရာေကာင္းတို႕က ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ဖို႕ အၾကံေပးသည့္တိုင္ ဘုန္းႀကီးစာေလာက္သာ တတ္သည့္ ဘုရင့္အသိုင္းအဝိုင္းက ျပက္ရယ္ျပဳခဲ့သည္။ ျပည္သူလူထုဆိုသည္ကလည္း နီးရာဓား ေၾကာက္ရသည္။ “ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းလည္း မကယ္ႏွင့္ မင္းေလွေမ်ာလည္း မဆယ္ႏွင့္ ” ဆိုသလို တိုင္းေရးျပည္ေရးႏွင့္ ဖာသာလဝါေနတတ္ၾကသည္။ “အလွူေပးသူေဌးျဖစ္၊ နတ္ျပည္ေရာက္ ” ဆိုသလိုေသာ အယူစြဲ ဥခြံေလးကိုပင္ ကမၻာလုပ္ေနလာခဲ့ၾကရာ ျဗဳန္းဆို တစ္ျပည္လံုး အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္သြားခါမွ အိပ္ရာက လန္႕ႏိုးခဲ့ၾကသည္။ ျဗိတိသွ် ကိုလိုနီေခတ္ မေရာက္မီအထိ ကိုယ့္တစ္အိမ္ေထာင္ ဝမ္းစာဖူလံုဖို႕ေလာက္သာ စိုက္ပ်ိဳးစားေသာက္တတ္သည္ျဖစ္၍ ဗမာေတြမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာမရွိ၊ စက္မႈအတတ္ပညာမရွိ၊ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ တရုတ္၊ ကုလားေတြလိုပင္ ေစ်းပင္ မေရာင္းတတ္။ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးကို နားမလည္။ ပိုဆိုးသည္က ကုန္သည္ပြဲစားအလုပ္အကိုင္ကိုပင္ အထင္ေသးအျမင္ေသး ရွိတတ္ၾကသည္။ ဒီေတာ့ သဘာဝက်စြာပင္ ျဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွာ ဗမာေတြကြ်န္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

အဂၤလိပ္ေတြက လိုခ်င္တာ ယူသြားၾကသည္။ ယူလို႕မရေတာ့သည့္အဆံုးမွ ေဟာင္းေလာင္းပက္လက္ျဖစ္က်န္ခဲ့ေသာ ဗမာျပည္ကို ဗမာေတြလက္ထဲထည့္ေပးခဲ့သည္။ ဗမာျပည္ကို ဗမာေတြလက္ထဲျပန္ေရာက္ေပမယ့္ အသိပညာႏံုနည္းေသာ ဗမာေတြႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး မထိုက္တန္။ လုၾကယက္ၾကႏွင့္ အတၱေတြ ပြတ္တိုက္မိရာက တစ္ျပည္လံုး ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီး ေတာက္ေလာင္ခဲ့ရာက စစ္အာဏာရူးလူတစ္စုလက္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားျပီး အေမွာင္ထဲမွာ ဗမာေတြ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ အိမ္ေမာက်ခဲ့ျပန္ပါသည္။

စာေရးသူ ဆရာသန္႕ျမင့္ဦး

ယခုအိပ္ရာက ႏိုးေလျပီ။ သို႕ေပမယ့္ ပထမတစ္ၾကိမ္တုန္းကလို ျပင္ပကမၻာႀကီးႏွင့္ ဘြားကနဲ႕ ေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္မွာ ဗမာေတြမွာ ေျခဗလာ၊ လက္ဗလာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ဖို႕အသင့္မရွိ။ ကမၻာႏွင့္ယွဥ္ဖို႕ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာေတြမြဲျပာေနဆဲ။ ပထမအႀကိမ္ ျပင္ပကမၻာႀကီးႏွင့္ ဗမာေတြ ပက္ပင္းတိုးခဲ့ခ်ိန္ႏွင့္ ယခုတစ္ႀကိမ္သည္လံုးဝမတူေတာ့။ ယခုတစ္ႀကိမ္ စိန္ေခၚမႈေတြက ယခင္ကထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္းထန္သည္။ နည္းပညာဆိုတာေတြကို အသာထား။ ပထဝီဝင္အခင္းအက်င္းတို႕သည္ပင္ မ်ားစြာေျပာင္းလဲသြားေလျပီ။ ယခင္က ျမန္မာႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြၾကား လူတိုးမေပါက္ႏိုင္ေသာ ျမိဳင္ေသလာအထပ္ထပ္ႏွင့္ လွ်ိဳႀကီး ေခ်ာက္ႀကီး ေတာင္တန္းႀကီးေတြ ကမၻာျခားသလို ျခားေနခဲ့ပါေသာ္လည္း ယခုမူ လူဦးေရေပါက္ကြဲလာသည္ႏွင့္အမွ် ႏိုင္ငံတို႕၏ နယ္နမိတ္စည္းရုိးေတြ ထိကပ္လာသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆိုလွ်င္ မထင္ရွားေတာ့၊ ဝါးသြားေလျပီ။ ဤသို႕ ဤႏွယ္ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲမႈတို႕ပင္ ေနာက္ဆက္တြဲရလာဒ္အဖို႕မွာလည္း ႏွစ္စြန္းႏွစ္ဆြယ္ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေနအထားအသစ္တို႕ကို ျမန္မာတို႕အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ တစ္စည္းတစ္လံုးတည္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ပါမူ တစ္တိုင္းတစ္ျပည္လံုးအတြက္ ရတနာပံုကိန္းဆိုက္ႏိုင္ပါေသာ္လည္း ယခင္လို အတၱမာန္မာနေတြႏွင့္ အာဏာရူး၊ ဥစၥာရူး ရူးေနၾကဦးမည္ဆိုလွ်င္ကား အဂၤလိပ္ကြ်န္ဇာတ္သြင္းခံရသည္ထက္ ကိုယ္က်ိဳးနည္းဖြယ္ရွိေၾကာင္း ဆရာသန္႕ျမင့္ဦး၏ ယခုစာအုပ္တြင္ ရွာေဖြေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ (ဆရာႏိုင္ဦး အမွမွ)

“ျမန္မာသည္ အာရွ၏ ဂိမ္းခ်ိန္ခ်ာေလာ” – စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္

တရုတ္ႏိုင္ငံ၏ စက္မႈထုတ္ကုန္လုပ္ငန္းမ်ား ႀကီးထြားလာသည္ႏွင့္အမွ် တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ေလာင္စာစြမ္းအင္မ်ား ပို၍ လိုအပ္လာေနသည္။ သို႕ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ တရုတ္ျပည္၏ ေလာင္စာလိုအပ္မႈကို လက္တေလာျဖည့္ေပးေနသည္မွာ အာဖရိကႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ေရနံတြင္းမ်ားမွျဖစ္ျပီး ၎ေနရာမွ ေရနံတို႕ကို သေဘၤာမ်ားျဖင့္ ဝယ္ယူရာတြင္ မလကၠာ ေရလက္ၾကားကို ျဖတ္၍ စကၤာပူမွတဆင့္ တရုတ္ျပည္သို႕ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္ရာ ဤတြင္ တရုတ္မဟာဗ်ူဟာ ေလ့လာေရးသမားမ်ား ရတတ္ေပြစရာအေျခအေနတစ္ခုမွာ “မလကၠာ ေရလက္ၾကား” ျဖစ္ေလသည္။ မလကၠာေရလက္ၾကားသည္ အေမရိကန္တို႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ရွိေနသျဖင့္ အကယ္၍ တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ အေမရိကန္ (သို႕) အိႏၵိယႏွင့္ မိမိတို႕ ကေတာက္ကဆျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ရန္သူစစ္သေဘၤာတို႕က မလကၠာေရလက္ၾကားကို အသာေလးပိတ္လိုက္၍ ေရနံတင္ပို႕မႈကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ရံုႏွင့္ မိမိတို႕ စင္းစင္းႀကီးေသသြားႏိုင္သည္ကို တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြေကာင္းေကာင္းသိသည္။ တရုတ္ျပည္အတြက္ မလကၠာေရလက္ၾကားသည္ အေရးပါေနသလို ေျခပစ္လက္ပစ္လည္း မွီခို၍မရ။ ဤသေဘာကို တရုတ္သမၼတ ဟူက်င္ေတာင္က မလကၠာ ဒိုင္လမာ (The Mellacca Dilemma) ဟု ဝိျဂိဳဟ္ျပဳခဲ့ရာ ယခုမူ ဗမာျပည္ကို ထုတ္ခ်င္းခတ္လ်က္ ရခိုင္ကမ္းလြန္သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ႏွင့္ ေရနံတို႕ကို တရုတ္ျပည္အေနာက္ဘက္ျခမ္း ဖြံ႕ျဖိဳးမႈ ေနာက္က်က်န္ေနေသာ ေဒသမ်ားအထိ ကဲ့ယူႏိုင္ျပီျဖစ္၍ မလကၠာ အက်ပ္အတည္းကို ေျဖရွင္းျပီးျဖစ္သလို တရုတ္ျပည္ အေနာက္ျခမ္း ဖြံ႕ျဖိဳးေရးအတြက္လည္း တံခါးပြင့္သြားျပီျဖစ္ပါ၏။ (စာ ၁၆ဝ – ၁၆၁ မွ)

တရုတ္ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ျမန္မာတို႕အျမင္တြင္ ဒေရာေသာပါးႏွင့္ စိမ့္ဝင္လာမည့္ ဧရာမလွုိင္းလံုးႀကီးတစ္ခုလို ျဖစ္လာခဲ့ၾကရာ ထိုအျမင္မွခြာၾကည့္လိုက္လွ်င္မူ တရုတ္သည္ ျမန္မာစစ္အာဏာပိုင္တို႕ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္လုပ္ေနသလို တစ္ဘက္တြင္လည္း ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ ဆူဒန္တို႕လို လူဆိုးလူမိုက္လူရမ္းကား အစိုးရမ်ိဳးႏွင့္လည္း ပေရာပရီလုပ္၍ အိႏၵိယႏွင့္ ယွဥ္ျပိဳင္ရမည့္ ဂရိတ္ဂိမ္းႀကီးအတြက္ အကြက္ခ်လ်က္ရွိရာ တရုတ္ျမန္မာဆက္ဆံေရးကို အမွန္တကယ္ တြန္းအားေပးေနေသာ အင္အားတို႕သည္ကား ဘယ္အရာေတြျဖစ္ႏိုင္ပါသနည္း။ တရုတ္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ေဒသတြင္း အကဲျဖတ္ခ်က္မ်ားက အဘယ္နည္း။ တရုတ္ျပည္အနားသတ္နယ္နိမိတ္သမိုင္းႏွင့္ ယူနန္ေဒသ အေနအထားကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား ေဘးဖယ္ထားလို႕ရပါသလား

ေဘဂ်င္းမွ ယူနန္ေဒသျမိဳ႕ေတာ္ ကူမင္းသို႕ ေလေၾကာင္းႏွင့္သြားလွ်င္ တရုတ္ျပည္ ကုန္းတြင္းပိုင္းႏွင့္ ေကြ႕ေကာက္ရစ္ေခြေနေသာ ေတာင္စဥ္အထပ္ထပ္ကို ေက်ာ္၍ (၃) နာရီမွ် သြားရေသာ ခရီးျဖစ္ပါသည္။ ယူနန္သည္ ျမန္မာႏွင့္ ကပ္လ်က္ တည္ေနရံုမက ဧရိယာႏွင့္ လူဦးေရပါ မတိမ္းမယိမ္းရွိေသာ ျပည္နယ္တစ္ခုျဖစ္သလို ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာင္သို႕ ေမာင္းႏွင္မည့္ တရုတ္၏ အင္ဂ်င္တစ္လံုးလည္းျဖစ္ပါ၏။ ( စာ – ၁၆၅ မွ )

အိႏၵိယႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕သည္ မည္သည့္အခါကမွ် သူစိမ္းသူျပင္ ဆန္ခဲ့ၾကသူေတြမဟုတ္၊ ေရွးအတိတ္တုန္းကပင္ အဆက္အဆံရွိခဲ့ရာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိဘမ်ား ေမြးဖြားေသာ (၁၉၃ဝ) ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားတြင္ ျမန္မာသည္ အိႏၵိယအင္ပါယာ၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအျဖစ္တည္ရွိေနျပီး၊ ကြ်န္ုပ္၏ အဖိုးျဖစ္သူကား (၁၉) ရာစုေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ကာလကတၱား တကၠသိုလ္၌ ပညာသင္ႀကားခဲ့ရာ အဖိုး၏ စာၾကည့္ခန္းထဲတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ မဟတၱမဂႏၵီႏွင့္ ပ႑ိတ္ေနရူးတို႕၏ ရုပ္ပံုတို႕ကို ကြ်ႏ္ုပ္ငယ္ငယ္က ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္ကို ယခုအထိမွတ္မိေနေသးသည္။

ထိုနည္းတူ ျဗိတိသွ်အင္ပါယာအတြင္းမွ ျမန္မာျပည္၏သမိုင္းပံုျပင္တို႕ကိုလည္း ငယ္စဥ္ကပင္ စိတ္ဝင္တစားဖတ္ရွုခဲ့ရာမွ ကင္းဘရစ္တကၠသိုလ္ေရာက္သည့္အခါ ျဗိတိသွ်သမိုင္းဆရာတို႕၏ သင္ၾကားျပသမွုေအာက္တြင္ သမိုင္းဘာသာရပ္ျဖင့္ ဘြဲ႕ရသည္အထိ ရာဇဝင္ အမွ်င္တန္းခဲ့ပါ၏။

မိဘမ်ားေမြးရပ္ေျမသို႕ တစ္ေခါက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေရာက္သည့္အခါမ်ားတြင္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္မိသားစုဝင္မ်ားအပါအဝင္ ထိုစဥ္က မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းမ်ားထံတကူးတကသြားေရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ့ရာတြင္ အမ်ားစုမွာ ထိုေခတ္ထိုအခါက ပညာတတ္ေတြပီပီ အေျပာအဆိုအေလ့အထတို႕မွာ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားႏွင့္ အသားက်ေနၾကရာ ကိုလိုနီအေမြအႏွစ္ကား (၁၉၈ဝ) လြန္ကာလမ်ားအထိ ရွိေနဆဲျဖစ္ပါ၏။ (စာ – ၂၇၇ မွ)

ျမန္မာမွသည္ ဘာလီကြ်န္းအထိ ေဒသတစ္ေလွ်ာက္ကို အေနာက္တိုင္းပညာရွင္တို႕က Father India ဟု အမွတ္ရွိခဲ့သလို အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ အိႏၵယဇာတ္အသြင္းခံရေသာႏိုင္ငံမ်ားဟူ၍လည္း ရည္ညႊန္းတတ္ၾကရာ အဓိကအေၾကာင္းတရားမွာ အိႏၵိယ၏ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ေဗဒင္လကၡဏာ၊ ေဆးက်မ္း ၊ နကၡတၱေဗဒႏွင့္ ပေဒသရာဇ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအယူအဆအေတြးအေခၚတို႕က ဆိုခဲ့ပါေဒသတစ္ခုလံုးကို ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လႊမ္းမိုးခဲ့သည္ဆိုေသာ အဓိပၸာယ္ျဖစ္သည္။ ယေန႕တိုင္လည္း ေရွးေဟာင္းအိႏၵိယ၏ အေထြေထြယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္တို႕ကို နယ္ပယ္တိုင္းတြင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ရာ ျမန္မာ၊ ထိုင္း ၊ လာအို ၊ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံတို႕တြင္မူ ဗုဒၶဘာသာသည္ လူအမ်ားစုကိုးကြယ္ရာျဖစ္၍ အင္ဒိုးနီးရွား၊ ဘာလီက်ြန္းေန လူဦးေရ၏ (၉၀) ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ဟိႏၵီမ်ားျဖစ္ျပီး အစၥလာမ္ဘာသာသည္ပင္ အိႏၵိယမွတစ္ဆင့္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ (စာ -၂၈၈ မွ)