ေသာကကို ေရေလာင္းေပါင္းသင္ျခင္း

စက္တင္ဘာ ၁၈ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။

လူတစ္ခု ပူမႈရယ္က ကုေဋ မကခ်င္ပါဘူးေနာ္။ မိုးလင္းလို႔ မ်က္စိႏွစ္လံုး ပြင့္လာတယ္ ဆိုကတည္းက မနက္ခင္းေန႔သစ္ရဲ႕အေပ်ာ္ေလးေတြက အေတြးထဲကို ဝင္လာမယ့္အစား၊ အပူေတြ ေသာကေတြႏွင့္ စိတ္ပူပန္မႈေတြက ေဆာင့္ၿပီး ဝင္လာတတ္တာကလား။ ၾကည့္ အလုပ္သြားရဦးမယ္၊ ကားပိတ္လို႔လမ္းမွာ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီး ျဖဳန္းပစ္ရဦးမွာ၊ အလုပ္ေနာက္က်ရင္ အထက္ အရာရွိေ႔ရွမွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ အဆူအေဟာက္ခံေပဦးေတာ့ ေနာက္က်မယ္ ထင္ရင္ အိမ္က ခပ္ေစာေစာထြက္လာေပါ့၊ ဆင္ျခင္ေတြ လာမေပးနဲ႔ဆိုတဲ့ အရာရွိရဲ႕စကားေတြကို ခံရပါမ်ားလုိ႔ အလြတ္ရေနၿပီ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဆင္ျခင္ဖံုးေဒသကေန ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီး ေပးရမွန္းသိတယ္။ ေစာေစာထြက္ပါလားဆိုေတာ့ အလုပ္ကို ယူသြားဖို႔ ထမင္းခ်ိဳင့္က မမွီျပန္ေရာ။ စီစဥ္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးေနတဲ့ အေမတို႔ အမတို႔ကုိလည္း ပူဆာရမွာ အားနာလွၿပီး ေတြးလိုက္ရင္ ေသာကေတြအပူေတြ အရြယ္ႏွင့္ကို မမွ်ဘူးလို႔ ထင္မိတတ္ၾကတယ္။

ရွိေသးတယ္။ အလုပ္ထဲမွာပဲ ကိုယ့္လို ပင္ပင္ပန္းပန္း ကားတိုးမလာရဘဲ အိမ္ကေနကားေလးႏွင့္ အခန္႔သားလာသူေတြ အိမ္ကကားႏွင့္ လုိက္ပို႔သူေတြ၊ ယုတ္စြ အဆံုး တကၠစီေလးစီးလို႔ အၿငိမ့္သားလာၾကသူေတြ စံုလို႔ေပါ့။ ခက္တာက ကိုယ္ရတဲ့ လခက ိုမ်က္ေစာင္း ထိုးၾကည့္ရင္ တကၠစီခကို မျဖဳန္းရဲေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားေရာ။ ေနာက္ၿပီး အေမတို႔ကို ကိုယ္ရတဲ့ လခေလးထဲကေန ကန္ေတာ့ခ်င္ေသးတာလည္းျဖစ္လို႔ အစစေခၽြတာတာ စစ္စီတာဟာ အက်င့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဒီထက္လခပိုေကာင္းၿပီး ဟန္က်မယ္ထင္တဲ့ အလုပ္ တစ္ခုခုမ်ားရရင္ လက္ရွိအလုပ္ကို ေျခစံုကန္ပစ္လိုက္မယ္လို႔ စိတ္ထဲက ခဏခဏၾကံဳးဝါးမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးက စိတ္ကူးပဲေလ။ လက္ေတြ႔မွျဖစ္မလာတာ၊ ရုန္းေနရဦးမွာပါ လို႔တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြ ေတြးေတာမိၾကတယ္။ (ရင္ဖြင့္သူေတြလည္းွရွိၾကတယ္။)

ေကာင္းၿပီ။ လုပ္ငန္းခြင္ကို ဝင္ၿပီဆိုတာႏွင့္ အခက္အခဲဆိုတာ အနည္းႏွင့္အမ်ား ၾကံဳရမွာ သဘာဝပါပဲ။ အေရးႀကီးတာက ကိုယ့္ဘဝမွာ ေရွာင္လြဲမရတဲ့ ေသာက၊ ဒုကၡေတြကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မယ္၊ ေက်ာ္လႊားမယ္ဆိုတာကသာ အဓိကက်ပါတယ္။

ေသာကစိုးထိတ္မႈေတြကို ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ေနလို႔ကေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ျခား ရွင္သန္ႀကီးထြားလာမွာ ျဖစ္ သလို၊ ေရမေလာင္း ေပါင္းမသင္၊ ေျမၾသဇာ မေကၽြးဘဲ ထားပစ္လိုက္ရင္ေတာ့ အျမစ္ပါေသၿပီး မ်ိဳးျပတ္ေရာ လို႔ ပညာရွင္တစ္ဦးက ဆုိတယ္။ အခက္အခဲႏွင့္ ေသာကေတြဆိုတာ သူ႔ဘာသာ ရွင္သန္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အားေပးအားေျမွာက္ လုပ္ေပးသူရွိေနတာကိုး။ ဘဝမွာ ေရွာင္လြဲမရတာ ေလာကဓံ၊ တစ္နည္းေျပာရရင္ အခက္အခဲႏွင့္ ေသာကဆိုတာ လူ႕ဘဝရွင္သန္မႈႏွင့္ အျမြာလို႔ ကပ္တြယ္ေနတတ္တာမ်ိဳး။

ေခါင္းထဲမွာ ေသာကၿပီးေသာက ေတြးေနရင္ေတာ့ ေသာက ပိလို႔ ေသရုံသာရိွပါေတာ့မယ္။ အဲဒီလို ေတြးေငးေနတဲ့ အခ်ိန္ပိုရွိေနျခင္းက ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အႀကီးဆံုး ရန္သူလို႔႔ပဲ ဆိုပါရေစ။ အခက္အခဲေတြကေန လြတ္ေအာင္ ထြက္ေျပးလုိ႔လည္း မရျပန္ဘူး။ ဒီေတာ့ တစ္စံုတစ္ခု လုပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမွာပါ။ ကိုယ့္မွာအဓိက ပိုင္ဆိုင္ထားတာ ဇြဲသတၱိ၊ ဘယ္သူမွ ျဖိဳဖ်က္လုယူလုိ႔မရဘဲ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အေသြးမို႔ ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားေတာ့မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ အဲဒီဇြဲသတၱိဟာ တကယ့္ကို တြန္းအားျဖစ္လာမယ္ဆိုတာေတာ့ အေသအခ်ာယံုထားပါ။

ေနာက္တစ္ခုက စိတ္ဓာတ္ၾကံ့ခိုင္ဖို႔။ ကိုယ္ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ကိစၥတစ္ခုခုကို သူေျပာငါေျပာႏွင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ မသြားဖို႔ အေရးႀကီးဆံုး။ ျမည္းတစ္ေကာင္ႏွင့္ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ အထိုးအႏွက္ စကားေတြေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး လိုရာ မေရာက္ခဲ့တဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ကို စံထားရင္ေပါ့။ ကိုယ့္ေသာကကိုျဖိဳ၊ အခက္အခဲေတြကိုေျဖရွင္း စတာေတြကိုလုပ္ရာမွာ ရလာမယ့္ အက်ိဳးဆက္ကို ေမွ်ာ္ေတြးမေနဖို႔လည္း လိုတယ္။ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြကို တစ္စိုက္မတ္မတ္ လုပ္သြားျခင္းဟာ ေတြးေငးေနဖို႔ အခ်ိန္မရွိေအာင္ျဖစ္သြားေစႏိုင္တာေတာ့ အမွန္ပဲေလ။

ရွိေသးတယ္။ ကိုယ့္ေသာကေတြ ဒုကၡေတြကို လူေတြတိုင္း ထုတ္ထုတ္ညည္းျပတာ အက်င့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနသလားဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ဆင္ျခင္သံုးသပ္သင့္တယ္။ ကိုယ္ေျပာျပတဲ့အခါ တစ္ဖက္သားက တကယ္ပဲ ခံစားၿပီး ႏႈတ္၊ လက္စတာေတြႏွင့္ ကူညီေပးရင္ေတာ့ အေကာင္းသားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အခါခပ္သိမ္းဆိုသလို ကိုယ့္အတြက္အကူအညီရဖို႔ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ထားလို႔ မရျပန္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာေသလုေျမာပါး ခံစားေနရတာ၊ နားေထာင္ေပးသူက ကိုယ္မဟုတ္ဘူး။ သူကအဲဒီေလာက္ ဘယ္ခံစားႏုိင္ပါ့မလဲ ။ ေနာက္ၿပီး အျမဲတမ္းလိုလို စာနာေပးႏိုင္ပါ့မလား။

ဒီေတာ့ ကိုယ့္အခက္အခဲကို အတတ္ႏုိင္ဆံုးေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းေတြၾကံဆဖို႔လိုတယ္။ တစ္ခုရွိတာက ကိုယ့္အက်ိဳးကို တကယ္လိုလားၿပီး ဗဟုသတအေျမာ္အျမင္ရွိသူေတြဆီက အၾကံေကာင္းဥာဏ္ေကာင္းရႏုိင္စရာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပံုေသတြက္ထားလို႔ေတာ့ မရဘူး။ အဲဒီသူမွာ ဘယ္လိုအေျခအေန၊ ဘယ္လိုစိတ္ခံစားမႈရွိေနမယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္မသိႏုိင္ဘူးဆိုေတာ့ အဲဒီလုိ (ေမွ်ာ္လင့္ထားသေလာက္) အကူအညီမရခဲ့ဘူးဆိုရင္ မရ ရေလျခင္းရယ္လို႔ စိတ္အပင္ပန္းမခံပါနဲ႔။ လူေတြဟာကိုယ့္အခက္အခဲႏွင့္ကိုယ္၊ ဒုကၡကိုယ္စီရွိႏုိင္ပါလားဆိုတာကို အသင့္အတင့္ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ဖို႔႔ပဲလိုတယ္။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ္စိတ္ေပ့ါပါးၿပီး ခံစားရသက္သာမွာ ေသခ်ာတယ္။

ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ့္အက်ိဳးေဆာင္ရြက္ရင္း၊သူမ်ားကိစၥသူမ်ားအက်ိဳးကို (ျဖစ္ႏုိင္ရင္) တစ္ႏုိင္တစ္ပိုင္ကူညီေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ေသာကေတြဟာ သူရဲ႕ပီတိေတြေၾကာင့္ အရည္ေပ်ာ္သြားသလို ခံစားရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ပညာရွင္ေတြက ဆိုမိန္႔ၾကတယ္။

သူမ်ားအေပၚေကာင္းတဲ့သူဟာ ကိုယ္တိုင္အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစတဲ့သူပါတဲ့ေလ။ ဒီေတာ့ ဘဝမွာ ရုန္းရင္းကန္ရင္း ေသာကကိုျဖိဳ၊ ျပိဳသြားရိုးအမွန္ပါလို႔ ခံယူရင္း။

ႏွင္းဆီခင္