ရန္ကုန္တကၠသုိလ္သမဂၢ၏ ပထမဆုံးဥကၠ႒ ကုိထြန္းစိန္

ေရးသူ – ေဒါက္တာျမင့္ေဆြ

ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မစၥတာစေလာ့၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ကုိထြန္းစိန္ ယူနီဗာစီတီဘက္သုိ႕ေျပာင္းေရႊ႕လာၿပီး ျပည္ေက်ာင္းေဆာင္တြင္ ေနထုိင္၍ေက်ာင္းတက္ပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႕ေကာလိပ္ပညာကုိသင္ၾကားလာရင္း နယ္ခ်ဲ႕၏ လက္ပါးေစဗ်ဴရုိကရက္မ်ားက ဖိႏွိပ္မႈေတြႏွင့္ေက်ာင္းအမ်ားစုကုိ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရွိေနရသည္။ အလုိေတာ္ရိေက်ာင္းသားတစ္စုကုိ လက္သပ္ေမြးေနေၾကာင္း ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားထံမွ မၾကာခဏလုိလုိလည္း ၾကားသိေနရသည္။ သတင္းစာမ်ားထဲ၌လည္း ဖတ္ရႈေနရသည္။ ငါတုိ႕ႏုိင္ငံေရးစိတ္ထက္သန္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဖာသည္႕ဖာသာေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ အႏွိမ္ခံေနရတယ္။ ဗ်ဴရုိကရက္ေတြလည္း သူတုိ႕တစ္ေတြကုိ အရုိအေသေပး၊ စလုေပးမွသေဘာက်ပါတယ္။ မေပးရင္မႀကိဳက္ဘူး။ ဒီနယ္ခ်ဲ႕ေတြဟာလည္း ဒုိ႕ႏုိင္ငံကုိလာၿပီး ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားေတြကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးဖိႏွိပ္ရင္း အျမတ္ထုတ္ေနၾကတယ္။ ၾကာရင္ဒုိ႕တစ္ေတြအားလုံးေတာ့ ကၽြန္သေပါက္ေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာပဲဟု ေတြးမိလာသည္။

မစၥတာစေလာ့ၾကိဳက္ေသာ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ မွာ အမ်ားအားၿဖင့္ အလိုေတာ္ရိေတြသာ ၿဖစ္ၾကသည္။ မ်က္ႏွာၿဖဴဆရာၾကီး၏  အလိုကိုလိုက္လွ်င္  အခြင့္အေရးရႏိုင္သည့္  အလိုေတာ္ရိမ်ားမွာ ေက်ာင္းမွထြက္ၿပီး တစ္ေန႕  ဂုဏ္ၿဒပ္ရွိသည့္အလုပ္ကုိ ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ေထာက္ခံခ်က္ေကာင္း ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္ လင့္ ေနၾကသူမ်ားသာၿဖစ္သည္။ ထိုသူမ်ားမွာ  မစၥတာစေလာ့ကုိ  လြန္ဆန္ၿပီး ဘာတစ္ခုမွ လုပ္ဝံ့ၾကသူမ်ား  မဟုတ္သည္ကုိ ကုိထြန္းစိန္ တၿဖည္းၿဖည္း သိရွိလာေလသည္။

ကုိထြန္းစိန္သည္ ပညာဥာဏ္ ထက္ၿမက္သူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္ကုိ မစၥတာစေလာ့က အလိုေတာ္ရိ တပည့္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္  ေမြးၿမဴခ်င္သည္ကုိ  ကုိထြန္းစိန္ သိရွိသည္။ သို႕ေသာ္ အေမြးမခံဘဲ သူ၏ စာ   ထက္ ႏိုင္ငံေရး စာအုပ္မ်ားကုိသာ ၾကိဳးစား ဖတ္ရွုလာခဲ့ေလသည္။

ကုိထြန္းစိန္သည္ ၁၉၂၆ ခုႏွစ္တြင္  အမ္အက္စီစာေမးပြဲကုိ  ေအာင္ၿမင္ခ့ဲေလသည္။ ၁၉၂၈-၂၇ ခုႏွစ္  စာသင္ႏွစ္တြင္ ၿပည္ေက်ာင္းေဆာင္မွ  ပုဂံေက်ာင္းေဆာင္သုိ႕  ေၿပာင္းေရႊ႕ သြားခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ထက္  သန္သူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း သူႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ဆက္ဆံရေသာ ဆရာသမ်ားမ်ားကုိမွ ရုိေသသည္။ ကလန္ကဆန္ မလုပ္တတ္ေသာ္လည္း ဗ်ဴရိုကရက္ဆရာၾကီးမ်ားကုိမူ မၾကိဳက္ေပ။

ထိုစဥ္က ပုဂံေက်ာင္းေဆာင္၏ အေဆာင္ၾကီးမွာ အဂၤလိပ္စာ ပါေမာကၡ ဖေရဇာ၊ လက္ေထာက္ကထိ ကဆရာ ဦးကာၿဖစ္သည္။

ကုိထြန္းစိန္သည္ ပုုဂံေက်ာင္းေဆာင္၌ ေက်ာင္းပိတ္သည့္ေန႕မ်ား၌ ရန္ကုန္တစ္ဖက္ကမ္း သန္လ်င္၌ ေနထိုင္ေသာ အစ္ကုိၿဖစ္သူ ကုိထြန္းၿငိမ္းထံသို႕ အလည္အပတ္ သြားေလ့ရွိသည္။ သန္လ်င္တြင္ ဘီအိုစီဓါတ္ ခြဲခန္း လက္ေထာက္အၿဖစ္ တာဝန္ထမ္းေနေသာ သခင္စိုးမွာ ထိုအခ်ိန္က အဂၤလိပ္စာႏွင့္ ေရးသားထားေသာ ႏိုင္ငံေရးစာအုပ္မ်ားကုိ ႏွံ႕ ႏွံ႕စပ္စပ္ မဖတ္ဘူးေသးပါ။ ကုိထြန္းစိန္က သခင္စိုးအား အဂၤလိပ္စာအုပ္မ်ားကုိ ဖတ္ ေစခ်င္၍ ရန္ကုန္မွ သန္လ်င္သို႕  လာေရာက္လည္ပတ္သည့္အခါတိုင္း အဂၤလိပ္စာႏွင့္ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ စာအုပ္

ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ယူေဆာင္လာေပးေလ့ရွိသည္။ သခင္စိုးကလည္း ၾကိဳးစားၿပီးဖတ္သည္။  မၾကာမီမင္ ႏိုင္ငံေရး အသိ ၾကြယ္ဝလာၿပီး ကုိထြန္းစိန္ႏွင့္ သခင္စိုးမွာ အလြန္တရာ  ရင္းႏွီးသြားခ့ဲေလသည္။ သူတို႕  ႏွစ္ဦးစလံုး ၿခင္ ေထာင္ တစ္ခုတည္း၌ အိပ္လာခဲ့ေသာသူမ်ား ၿဖစ္သည္။ သို႕ရာတြင္ ယေန႕ အခ်ိန္တြင္ သူတို႕ ႏွစ္ဦး၏ လမ္းစဥ္ မွာ တၿခားစီ ၿဖစ္သြားခဲ့ေလၿပီ။

ကုိထြန္းစိန္သည္ သခၤ်ာလက္ေထာက္ကထိကဆရာ ဦးကာ၏ ေစတနာအရ စာသင္ႏွစ္ ၁၉၂၈-၂၉ ခုတြင္ တကၠသိုလ္ သခၤ်ာဌာနတြင္ နည္းၿပဆရာေလးအၿဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ပုဂံေက်ာင္းေဆာင္၌ လည္း  အေဆာင္မွဴးေလး၏  တာဝန္ကုိ  ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္အတြင္း  ေက်ာင္းေဆာင္တြင္  ေနထိုင္ၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္  ရင္းရင္းႏွီးႏွီးပင္  ေနထိုင္ေလ့ရွိသည္။  ေက်ာင္းသားမ်ားက်င္းပေသာ အစည္းအေဝးကုိ လည္း တက္ေရာက္ေလ့ရွိသည္။ ထိုႏွစ္အတြင္းက တစ္ေန႕ ညေနတြင္ အလယ္ေက်ာင္းေဆာင္မ်ား၏ ထမင္း စားအေဆာင္၌ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အစည္းအေဝးကုိ  တက္ေရာက္ရန္  သူ၏  သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သူ ကုိလူထြန္း လာေခၚ၍ လိုက္ပါသြားခဲ့ေလသည္။

အစည္းအေဝးသို႕  ေက်ာင္းသားအမ်ားအၿပားလည္း ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ၁၉၂၀ ၿပည့္ တကၠသိုလ္ သပိတ္ၾကီး ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေသာ္လည္း  တကၠသိုလ္နယ္ေၿမအတြင္း  အစည္းအေဝး မက်င္းပမီႏွင့္ က်င္းပၿပီးစီး သည့္အခါတိုင္း ေက်ာင္းသားမ်ား သီဆိုေသာ အမ်ိဳးသားသီခ်င္းမွာ(ဘုရားသခင္သည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕၏ ဘုရင္မင္း ၿမတ္ကုိ ကယ္တင္ပါေစသတည္း) ဟူေသာ နယ္ခ်ဲ႕၏ သီခ်င္းပင္ ဆိုေလ့ဆိုထ ရွိေနၾကေသးသည္။

အစည္းအေဝးသို႕  ေရာက္ရွိေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား  အစည္းအေဝး  မက်င္းပမီ  ေက်ာင္းသား အားလံုး  မတ္တတ္ရပ္ကာ  အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသားသီခ်င္း သီဆိုေနၾကသည္ကုိ ေနာက္မွ ေရာက္ရွိလာေသာ ကုိ ထြန္းစိန္သည္ မတ္တတ္မရပ္ဘဲ ကုလားထိုင္ေပၚ၌ ထိုင္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ အကဲခတ္ရင္း တစ္ကုိယ္လံုး ဆတ္ ဆတ္တုန္လ်က္ေနသည္။ ‘ ေၾသာ္ ဒို႕အမ်ိဳးသားသီခ်င္း မဟုတ္တဲ့ ဒီနယ္ခ်ဲ႕အမ်ိဳးသား သီခ်င္းကုိ ယခုထက္တိုင္ ဆိုေနရေသးပါလား ‘ ဟု ေရရြတ္လ်က္ရွိေနသည္။

နယ္ခ်ဲ႕ အမ်ိဳးသားသီခ်င္း သီဆိုၿပီးဆံုးသြားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိုင္ေနရာမွ ၿဗဳန္းခနဲထလိုက္ၿပီး အဂၤ လိပ္ဘာသာစကားၿဖင့္ (ထိုေခတ္က ၿမန္မာလို ေၿပာေလ့မရွိပါ။)

‘ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္အေပါင္းတို႕ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေနရာ ကေနၿပီး စကားအနည္းငယ္ ေၿပာပါရေစ၊ ဒီမွာ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕တစ္ေတြဟာ ၿမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ ၿဖစ္ၾကပါတယ္။ အဂၤလန္ကလာၿပီး စာ သင္ေနၾကတဲ့ အဂၤလိပ္ မ်က္ႏွာၿဖဴလူမ်ိဳးေက်ာင္းသားရယ္လို႕  တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မရွိပါဘူး။ ယခု ၿမန္မာ တိုင္းရင္းသား ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အစည္းအေဝးမဖြင့္ခင္ ခင္ဗ်ားတို႕  သီဆိုခဲ့ၾကတဲ့ အမ်ိဳးသားသီခ်င္းဆိုတာ က (ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕၏ ဘုရင္မင္းျမတ္ကုိကယ္တင္ႏုိင္ပါေစသတည္း) တဲ့။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည္႕စမ္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဆုိတဲ့ စကားတစ္လုံးဟာ အင္မတန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အဂၤလန္မွာရွိေနတဲ့ အဂၤလိပ္ဘုရင္ဟာ မ်က္ႏွာျဖဴလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဘုရင္ျဖစ္တယ္။ ဗမာတုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဘုရင္မဟုတ္ပါဘူး ဆုိတာစဥ္းစားၿပီးအမွန္တရားကုိ ျမင္တဲ့အတုိင္း အလြယ္တစ္ကူႏွင့္ပင္ သိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဗမာတုိင္းျပည္ႀကီးကုိ အႏုိင္က်င့္ၿပီးသိမ္းပုိက္ထားတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕ ဘုရင္မင္းျမတ္ကုိ ကယ္တင္ပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းေနၾကတာဟာ အလြတ္တရာမွ ရွက္စရာေကာင္းလွပါတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ရဲေဘာ္တုိ႕အားလုံးကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

သည္အေၾကာင္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ယခုေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေက်ာင္းသားအားလုံး ဤေန႕ ဤရက္ ဤအခ်ိန္မွစၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦး အစည္းအေ၀းပြဲမွာျဖစ္ေစ၊ အျခားေသာ ေက်ာင္းသားပြဲလမ္းသဘင္မွာျဖစ္ေစ ဒီသီခ်င္းကုိလုံး၀မဆုိဘဲေနၾကရန္ အဆုိတင္သြင္းပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေနာင္ေတာ္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းႀကီးမ်ားဟာ သူတုိ႕တစ္ေတြကုိ ဖိႏွိပ္ထားတဲ့ ထမ္းပုိးေအာက္က ရုန္းကန္ၿပီး အနစ္နာခံကာ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ သပိတ္ေၾကာင့္တခ်ဳိ႕ေတြဟာ ပညာအညႊန္႕တုံးခဲ့ၾကရတယ္။ ဘာအျမတ္ထြက္ခဲ့သလဲဆုိရင္ မဟုတ္ရင္ မခံဘူးဆုိတဲ့ မ်ဳိးရုိးဇာတိမာန ရွိၾကတယ္ဆုိတာေလာက္သာ အခ်ိန္ကာလ အားေလ်ာ္စြာျပႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ထုိ႕ထက္ပုိၿပီး ရြက္ေဆာင္ႏုိင္ရန္ အခြင့္အေရးမရရွိခဲ့ၾကဘူး။ သူတုိ႕တေတြေကာလိပ္မွ ထြက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ ဒီတကၠသုိလ္ကုိ၀င္ေရာက္လာတဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးဟာ ဗ်ဴရုိကရက္ ဆရာႀကီးေတြ ျပဳမူသမွ်ကုိ ျငိမ္ခံလာခဲ့ၾကတယ္။ ေနာင္ေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ လမ္းစဥ္ကုိ မလုိက္ႏုိင္ၾကပါဘူး။ ဒီလုိဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕တစ္ေတြရဲ႕ ၾကမၼာဟာ ဆုိးရြားသည္ထက္ သြားရန္သာရွိေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အားလုံး ေအးစက္စက္ေနလုိ႕ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခုနက တင္သြင္းတဲ့အဆုိကုိ ေလးနက္စြာစဥ္းစားၾကရန္ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္ “ ဟုေျပာၿပီး စကားကုိရပ္ကာ ထုိင္ခ်လုိက္ေလသည္။

အစည္းအေ၀းအခန္းထဲ၌ရွိေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလုံး ေတြေ၀သြားၾကသည္။ ထမင္းစား အေဆာင္ႀကီးတစ္ခုလုံး တုပ္တုပ္မွ်မလႈပ္ဘဲ ၿငိမ္လ်က္သား နားေထာင္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ား အားလုံးကစၿပီး လက္ခုတ္အားရုိက္ၿပီး တီးလုိက္ရာမွ တစ္ခန္းလုံး ပဲ့တင္ထပ္သြားခဲ့ေလသည္။ လက္ခုပ္သံမ်ားၿငိမ္သြားေသာ အခါတကၠသုိလ္ျမန္မာစာေပ႒ာနတြင္ အဂၤလိပ္- ျမန္မာ ဘာသာျပန္ဆရာအျဖစ္ ထုိစဥ္ကတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရွိေနေသာ သခင္ဘေသာင္းက ကုိထြန္းစိန္အနားသုိ႕လာၿပီး လက္ကုိတအား ဆုပ္ဆြဲ၍ ႏႈတ္ဆက္သည္။ မစၥတာအမ္ေအရာရွစ္ကလည္း ထုိနည္းတူပင္ႏႈတ္ဆက္သည္။ သခင္ဗစိန္မွာမူ သူမ်ားထက္ပုိသည္။ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရုံတြင္သာမကဘဲ ကုိထြန္းစိန္၏ ကုိယ္ႀကီးတစ္ကုိယ္လုံးကုိ တအားသိမ္းႀကဳံးဖက္ေတာ့သည္။

စိတ္တက္ႀကြ

ကုိထြန္းစိန္က ကုိယ္ထည္ႀကီးႀကီးလန္ဘား သခင္ဗစိန္က ပုတလက္ေလးျဖစ္ေန၍ သခင္ဗစိန္က ကုိထြန္းစိန္၏လည္ပင္းကုိ အားရပါးရဖက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ႏုိင္ရန္ ကုိထြန္းစိန္က သူ၏ခါးႀကီးကုိ ကုန္းၿပီးေပးရပါသည္။ အစည္းအေ၀းတက္ၾကေသာ ေက်ာင္းသားအားလုံး စိတ္အားတက္ႀကြလာၾကသည္။ ေပ်ာ္လာၾကသည္။ ေအာ္ၾကသည္။ ထုိေန႕မွစၿပီး ေက်ာင္းသားအားလုံးနယ္ခ်ဲ႕၏ အမ်ဳိးသားသီခ်င္းကုိ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးအတြင္းႏွင့္ တကၠသုိလ္နယ္ေျမ သုိ႕မဟုတ္ အျခားေနရာမ်ား၌ ျဖစ္ေစ မဆုိၾကေတာ့ဟု တညီတညႊတ္တည္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ၾကေလသည္။ ထိုညအဖုိ႕ ကုိထြန္းစိန္မွာ အထူးမ်က္ႏွာ ပြင့္လန္းလွ်က္ ရွိေနသည္။

တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္မသိၾကေသးသည္႕ ႏုိင္ငံေရးစိတ္ထက္သန္ေသာ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ား ပထမဆုံးအႀကိမ္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားျဖစ္လာၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကသခင္ဗစိန္၊ ကၽြန္ေတာ္က ထြန္းစိန္ ေတြ႕ရတာ၀မ္းသာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္သူဘဲ၊ ဘယ္၀ါဘဲႏွင့္ မိတ္ဖြဲ႕ေနၾကသံေတြမွာ တစ္ခန္းလုံးဆူညံလ်က္ ရွိေနသည္။

ဆုံးျဖတ္ခ်က္

ထုိညတြင္က်င္းပေသာအစည္းအေ၀းပြဲသည္ နယ္ခ်ဲ႕၏အမ်ဳိးသားသီခ်င္းကုိ ထုိအခ်ိန္မွစၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢ၌ သီဆုိျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ အၿပီးအပုိင္ဆုံးျဖတ္လုိက္ေသာ အစည္းအေ၀းပင္ျဖစ္ခဲ့သည္။

ကုိထြန္းစိန္၏အဆုိကုိေက်ာင္းသားမ်ားအားလုံး ေထာက္ခံအတည္ျပဳၿပီးသည္႕ အခ်ိန္မွစၿပီး “ ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕၏ ဘုရင္မင္းျမတ္အား ကယ္တင္ႏုိင္ပါေစသတည္း “ ဟူေသာ နယ္ခ်ဲ႕၏ အမ်ဳိးသား သီခ်င္းသည္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ သမဂၢအစည္းအေ၀းမ်ားတြင္ သီဆုိခ်င္းမျပဳၾကေတာ့ေပ။

အႏ ၱရာယ္

ကုိထြန္းစိန္သည္ နယ္ခ်ဲ႕အမ်ဳိးသားသီခ်င္းကုိ တကၠသုိလ္သမဂၢအေဆာက္အဦးအတြင္း မသီဆုိၾကရန္ စိတ္လုိက္မာန္ပါ အဆုိတင္သြင္းခဲ့သည္။ နယ္ခ်ဲ႕ကုိဆန္႕က်င္ခဲ့လွ်င္ သူ႕အေပၚတြင္ မည္သုိ႕အက်ဳိးသက္ေရာက္လာမည္၊ အျပစ္ရွိလာမည္ကုိ ဂရုမထားသူျဖစ္သည္။ သူ၏ျပင္းျပေနေသာစိတ္သည္ သူရင္ဆုိင္ရမည္႕အႏ ၱရာယ္ကုိ မျမင္ႏုိင္ေအာင္ ဖုံးလႊမ္းထားလ်က္ရွိသည္။

ေက်ာင္းသားမ်ားအစည္းအေ၀းၿပီးသြားၿပီးေနာက္ တစ္ေန႕ေကာလိပ္စာသင္ခ်ိန္တြင္ သူ၏တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ရန္ သခ်ၤာ႒ာနသုိ႕သြားေရာက္ေသာအခါ မစၥတာစေလာ့ေမြးထားေသာ အလုိေတာ္ရိေက်ာင္းသား စပုိင္မ်ားသည္ ကုိထြန္းစိန္အေၾကာင္းကုိ တုိင္ထားႏွင့္ၾကၿပီျဖစ္သည္။

သခ်ၤာ႒ာနသုိ႕ေရာက္၍မၾကာမီပင္ သခ်ၤာနည္းျပဆရာကုိထြန္းစိန္က မစၥတာစေလာ့ကုိ အေဆာတလ်င္ေတြ႕ရန္ ဆင့္ေခၚလုိက္ေသာစာတစ္ေစာင္ကုိ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရုံးမွ ကုလားမင္းေစတစ္ေယာက္က ကုိထြန္းစိန္ထံ လာေရာက္ေပး၏။ ကုိထြန္းစိန္သည္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးထံမွစာကုိဖတ္ရႈၿပီး ရုံးခန္းသုိ႕သြားေရာက္ၿပီး မစၥတာစေလာ့ႏွင့္ေတြ႕ဆုံသည္။

“ ဦးထြန္းစိန္သည္ တကၠသုိလ္နယ္ေျမမွာ အမ်ဳိးသားသီခ်င္းကုိ ေက်ာင္းသားအားလုံး မသီဆိုၾကရန္ ညက ေက်ာင္းသားအစည္းအေ၀းမွာ အဆုိတင္သြင္းတယ္ဆုိတာ ဟုတ္သလား “

“ ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာႀကီး “

“ ဘာျဖစ္လုိ႕တင္သြင္းရတာလဲ၊ အမ်ဳိးသားသီခ်င္းကုိ မသီဆုိဘူးလုိ႕ ပိတ္ပင္တားဆီးတာဟာ အင္မတန္အျပစ္ႀကီးတယ္ဆုိတာကုိ သိရဲ႕လား၊ ႏုိင္ငံကုိအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစုိးရကုိ သက္သက္ဆန္႕က်င္လုိက္တာဘဲ “ ဟု မစၥတာစေလာ့က ေျပာေလသည္။

ကုိထြန္းစိန္က –

“ ကၽြန္ေတာ္ေစာ္ကားတာမဟုတ္ပါဘူး။ မွန္တာေတြကုိ အဆုိတင္သြင္းခဲ့တာပါ။ အမ်ဳိးသားသီခ်င္း ဆုိရေအာင္ဟာလည္း ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ ဘုရင္မင္းျမတ္ကုိ ကယ္တင္ပါေစသတည္း – တဲ့။ ဘုရင္မင္းျမတ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မရွိပါဘူး ဆရာႀကီး။ ဂရိတ္ၿဗိတိန္မွာသာ ေနတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဘုရင္ကုိ အဂၤလိပ္ေတြဟာ ကုလားစစ္သား အကူအညီနဲ႕ ဖမ္းၿပီး အိႏၵိယကုိ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တုိင္းရင္းသားေတြဟာ ဘုရင္ပါသြားတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ေအာက္က်ေနာက္က်ေနလာခဲ့ရာက တျဖည္းျဖည္းမ်က္လုံးေတြ ပြင့္လာၾကၿပီး အေတြးအေခၚေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ျပန္႕လာၿပီး ေနာက္ကုိတကၠသုိလ္သမဂၢမွာ အဂၤလိပ္အမ်ဳိးသားသီခ်င္းကုိ ေက်ာင္းသားေတြ သီဆုိၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ “ ဟု နည္းျပဆရာ ကုိထြန္းစိန္က ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မစၥတာစေလာ့အား ရဲရဲေတာက္ ျပန္ေျပာလုိက္ေလသည္။

အလုပ္ထြက္

မစၥတာစေလာ့ကား ပါးနပ္ၿပီး ပရိယာယ္ႀကြယ္၀ေသာ ဆရာႀကီးျဖစ္သည္။ ဣေျႏၵရစြာႏွင့္ပင္နည္းျပဆရာ ကုိထြန္းစိန္အား “ ဒီလုိဆုိလွ်င္ ဦးထြန္းစိန္ မိမိအျပစ္ကုိ သိတဲ့အေနနဲ႕ပဲ အလုပ္ကခ်က္ခ်င္းႏုတ္ထြက္စာ တင္ေပေတာ့ ” ဟု မိန္႕ဆုိလုိက္ေသာအခါ။

“ ကၽြန္ေတာ္ဟာမိမိအလုပ္တာ၀န္ကုိ ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕တုိင္းရင္းသားေတြအတြက္ မေက်နပ္တာေတြကုိသာ ရင္ဖြင့္ခဲ့ျခင္းျဖစ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္မွာအျပစ္မရွိဘူးလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ႏုတ္ထြက္စာမတင္ႏုိင္ပါဘူး။ ဆရာႀကီးကၽြန္ေတာ့္ကုိမေက်နပ္လွ်င္၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အျပစ္ရွိတယ္လုိ႕ယူဆလွ်င္ အခ်ိန္မေရြးအလုပ္မွ ထုတ္ပစ္ပါ” ဟု ျပန္ေျပာေလသည္။

ပ်ားအုံတုတ္ထုိး

မစၥတာစေလာ့အဖုိ႕ အခက္ႀကဳံသြားသည္။ ကုိထြန္းစိန္ကုိအလုပ္မွ ထုတ္ပစ္လုိက္လွ်င္ ပ်ားအုံကုိတုတ္ႏွင့္ထုိးလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားမည္ကုိ ကြက္ေက်ာ္ျမင္ထား၍ ဘာမွ်ျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ “ ဒီလုိဆုိလည္း ေနာက္ကုိဒီလုိမလုပ္နဲ႕ လုပ္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ျပင္းထန္စြာအေရးယူရမွာပဲ ” ဟု ေျပာၿပီးေလးနက္စြာ သတိေပး လုိက္ကာ ကုိထြန္းစိန္အားျပန္လႊတ္လုိက္ေလသည္။

သုိ႕ႏွင့္ပင္ ကုိထြန္းစိန္သည္ မစၥတာ ဒီေဂ်စေလာ့ကုိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ဖူးေလသည္။

ေဒါက္တာဦးညဳိသည္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ထက္သန္ေသာေက်ာင္းသားမ်ား စုေ၀းရာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးကုိ လွဴဒါန္းခဲ့သူျဖစ္သည္။ ျဗဴရုိကရက္ဆရာႀကီးေတြကုိ ေတာ္လွန္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕အစုိးရလက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ရုန္းကန္ၾကမည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား စုေဝးရာ ဌာနၾကီးကို လွဴဒါန္းရာတြင္ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ား သေဘာတူညီခ်က္ကိုယူၿပီး ေငြတစ္သိန္းေက်ာ္အကုန္ခံ ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့သည္။

ယူနီဗာစီတီ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး မစၥတာစေလာ့သည္ ေန႕တစ္ေန႕ ညေနအခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွ ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး လူၾကီးတို႕ကို ဖိတ္ၾကားၿပီး ယူနီဗာစီတီ ဂြ်မ္းဘားကစားရံုၾကီးေဘးနားရွိ ၿမက္ခင္းၿပင္ေဘးေပၚတြင္ လက္ဖက္ရည္ပြဲႏွင့္ ဧည့္ခံရင္း ဦးညိဳကို ဂုဏ္ၿပဳစကား ေၿပာၾကားၿပီးေနာက္ ဦးညိဳအား ဂုဏ္ထူးေဆာင္ေဒါက္တာဘြဲ႕ အယ္(လ္)အယ္(လ္)ဘီ ေပးရန္ အထူးစပါယ္ရွယ္ တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ အခမ္းအနားကို က်င္းပရန္ လက္ဖက္ရည္ပြဲ၌ ေၾကညာလိုက္ေလသည္။

ဦးညိဳမွာ ေငြ၏အရွိန္အဝါေၾကာင့္ ေဒါက္တာဘဲြ႕ ရရွိသြားခဲ့သည္။

ပထမအစည္းအေဝး

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မစမီ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္၊ ၃-လခန္႕အလိုတြင္ တကၠသိုလ္သမဂၢအေဆာက္အဦ ေဆာက္လုပ္ၿပီးစီးသြားခဲ့ၿပီးေနာက္ ယူနီဗာစီတီႏွင့္ ယုဒသန္ေက်ာင္းသားမ်ား စုေပါင္းၿပီး ထိုအေဆာက္အဦ၌ ပထမဆံုးအၾကိမ္ အစည္းအေဝး ေခၚၾကသည္။ အစည္းအေဝးတြင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႕ရန္ ေဆြးေႏြးရာမွ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကိုေရးဆြဲရန္ ေကာ္မတီ အဖြဲ႕ငယ္ကေလးကို ဖြဲ႕စည္းလိုက္ၾကသည္။

ထိုအဖြဲ႕ကေလးတြင္ (၁) မစၥတာ အမ္ေအရာရွစ္၊ (၂) ကိုထြန္းတင္ ဝန္ၾကီးေဟာင္း(ကြယ္လြန္)၊ (၃) ဦးေက်ာ္ခင္ ခ်ယ္ရာမင္(ကြယ္လြန္)၊ (၄) ကိုဘေဖ(အစိုးရေရွ႕ေန)၊ (၅) မစၥတာယာယဆင္ ဝတ္လံု(ကြယ္လြန္)၊ (၆) ကိုေက်ာ္ဒင္း၊(၇) ကိုသိန္းေမာင္ (၈) ကိုစံေဖာေအာင္၊ (၉) သခင္ဗစိန္တို႕ ပါဝင္ၾကပါသည္။

ထိုအစည္းအေဝးတြင္-

(၁) ေက်ာင္းသားထု၏ မဲဆႏၵၿဖင့္ အမွ ုေဆာင္ေကာ္မတီကို ေရြးေကာက္တင္ေၿမွာက္ၾကရန္။

(၂) တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ ဖြဲ႕စည္းပံု စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒ ေရးဆြဲရန္။

(၃) အမွုေဆာင္ေကာ္မတီ ေရြးေကာက္ပြဲ တင္ေၿမွာက္ရန္ကိစၥမ်ားကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။

ထိုအစည္းအေဝးတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ သမဂၢ၏ ဥကၠ႒ႏွင့္ အမွုေဆာင္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၾကီးၾကပ္က်င္းပေပးရန္ ယာယီအမွုေဆာင္အဖြဲ႕ငယ္ကေလးကို ဖြဲ႕စည္းလိုက္ၾကသည္။ ထိုအဖြဲ႕ငယ္ကေလးကိုပင္ သမဂၢ၏ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒၾကမ္း ေရးဆြဲၿပီး ထုတ္ေဝရန္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားေရြးေကာက္ပြဲကို ၾကီးၾကပ္က်င္းပေပးရန္ တာဝန္လႊဲအပ္လိုက္ၾကပါသည္။ ထိုအဖြဲ႕ကေလး၏ သက္တမ္းမွာ ေလးငါးလမွ်သာ ၾကာခဲ့ပါသည္။

၁၉၃၁ ခုႏွစ္၊ မိုးရာသီအခ်ိန္တြင္ ၁၉၃၁-၃၂ စာသင္ႏွစ္အတြက္ တကၠသိုလ္စာသင္တန္းမ်ား ၿပန္လည္ဖြင့္လွစ္ေသာအခါ ယာယီအမွုေဆာင္အဖြဲ႕သည္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းကို ေရးဆြဲၿပီးစီးေနၿပီၿဖစ္သည္။ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ စာအုပ္ကုိလည္း သမဂၢအသင္းဝင္မ်ားသို႕တင္ၾကိဳေဝငွၿပီးေနာက္ ယာယီအမွုေဆာင္ေကာ္မတီသည္ သမဂၢအေဆာက္အဦ အေပၚထပ္ ခန္းမေဆာင္ အသင္းဝင္ေက်ာင္းသားထု အစည္းအေဝးကို ေခၚၿပီး သမဂၢအဖြဲ႕ ဥကၠ႒တင္ေၿမွာက္ရန္ ညိွႏွိုင္းေဆြးေႏြးသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ကိုထြန္းစိန္သည္ တကၠသိုလ္ သခ်ၤာဘာသာဌာနမွ ႏုတ္ထြက္ၿပီး ပထမႏွစ္ ဥပေဒသင္တန္း၌ သင္တန္းတက္ေရာက္ သင္ၾကားလ်က္ရွိေနသည္။ ကိုထြန္းစိန္၏ ေၿပာပံု၊ ဆိုပံု၊ သတိၱရွိပံုမ်ားကို ေက်ာင္းသားအမ်ားကပင္ အထင္ၾကီးၾကသည့္အေလွ်ာက္

ဥကၠ႒အဆင့္အတန္းႏွင့္ သင့္ေတာ္သူ ၿဖစ္သည္ဟု ထင္ၿမင္ယူဆလ်က္ေနၾကရာမွ သခင္ဗစိန္က ကိုထြန္းစိန္အား ဥကၠ႒ေနရာအတြက္စာေရးၿပီး အဆိုတင္သြင္းလိုက္သည္။

 ပထမေရြးေကာက္ပြဲ

အစည္းအေဝးတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၾကီးၾကပ္ေရးေကာ္မတီသည္ ဥကၠ႒ေနရာအတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမည့္ေန႕ရက္ကို တစ္လခန္႕ခြာၿပီး သတ္မွတ္လိုက္သည္။ ရက္အေတာ္ၾကာမွ် ကိုထြန္းစိန္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္အေရြးခံမည့္သူ မေပၚလာခဲ့ေသာ္လည္း တစ္ေန႕တြင္ ဆရာၾကီး ဒီေဂ်စေလာ့၏ အလိုေတာ္ရိွမ်ားက ကိုထြန္းစိန္ႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ ကိုအိန္(ဦေစာေခတ္ဝန္ၾကီး ဦးအိန္)ကို ဥကၠ႒ေနရာအတြက္ အဆိုတင္သြင္းလိုက္ရာမွ တကၠသိုလ္ရာဇဝင္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား ပထမဆံုးအၾကိမ္ မဲဆႏၵႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ တင္ေၿမွာက္ရမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေပၚေပါက္လာခဲ့ေလသည္။

ေရြးေကာက္ပြဲ မက်င္းပမီ ကိုထြန္းစိန္ႏွင့္ ကိုအိန္ဘက္မွ အားေပးသူမ်ားအားလံုး သူတို႕လူ မဲရရွိေရးအတြက္ မဲဆြယ္ၾကသည္။ကိုအိန္ကမူ ဆြယ္တရားေဟာၿခင္း လံုးဝမၿပဳခဲ့ေပ။ ေအးေအးသာ ေနခဲ့သည္။

သမဂၢဥကၠ႒ ေရြးေကာက္ပြဲ ေပၚေပါက္လာေသာ္လည္း ရန္ကုန္ယူနီဗာစီတီေကာလိပ္ႏွင့္ ယုဒႆန္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုမွာ ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္စားၾကပါ။ ၁၉၂၀ ခု၊ ေက်ာင္းသားသပိတ္ၾကီး ၿပီးဆံုးသြားသည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေက်ာင္းသားအမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရး၌ စိတ္မဝင္စားဘဲ ၿဖစ္ေနၾကပါသည္။ ေက်ာင္းဥပေဒကို က်ဴးလြန္ခဲ့လွ်င္ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားက ေက်ာင္းထုတ္ပစ္မည္ကို ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကသည္။

ကိုထြန္းစိန္ႏွင့္ သခင္ဗစိန္ေခတ္က ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားစိတ္ထက္သန္ေသာ ရဲရဲေတာက္ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ လက္တစ္ဆုပ္စာမွ်ေလာက္သာ ရွိေနေသးသည္။ ထုိေက်ာင္းသားအနည္းစုထဲတြင္ တကယ့္မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိသူ သခင္ဗစိန္သည္ စိတ္ဓာတ္အၿပင္းအထန္ဆံုး ၿဖစ္ခဲသည္။ သခင္ဗစိန္ပင္လွ်င္ ကိုထြန္းစိန္အား ဥကၠ႒အၿဖစ္ အဆိုတင္သြင္းခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားစိတ္ ႏိုးၾကားလာေအာင္ ကိုထြန္းစိန္ႏွင့္အတူ ေက်ာင္းသားမ်ားထံ သြားၿပီး ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ မဲဆြယ္တရားေဟာခဲ့ေပသည္။

ကိုေက်ာ္သိန္း(ယေန႕ အိုင္စီအက္ေဟာင္း ဦးေက်ာ္သိန္း)က ကိုထြန္းစိန္အား သမဂၢဝါဒေရးရာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာအေၾကာင္းမ်ားကို ၿပတ္သားစြာေၿပာၿပီး ေက်ာင္းသားထုအား မဲဆြယ္ရန္ တိုက္တြန္းအားေပးေနခဲ့သည္။

တရားေဟာခက္

ထိုစဥ္က တကၠသိုလ္သမဂၢေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ေက်ာင္းသားမ်ားသို႕သြားၿပီး တရားေဟာ၏။ ေက်ာင္းသားအားလံုး ပါဝင္လာၿပီး တစ္ေန႕မွာ နယ္ခဲ်႕ေတြလက္ေအာက္မွ လြတ္ေၿမာက္ရလိမ့္မည္လို႕ ကြ်န္ေတာ့္အေနႏွင့္ေတာ့ မမွိတ္မသုန္ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ စည္းလံုးညီညြတ္စြာၿဖင့္ ၾကိဳးပမ္းသြားၾကရန္အတြက္ သမဂၢကိုလည္း ဝင္ၾကပါ။ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး ေရွ႕တန္းကေနၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ႏွင့္ ၿဗဴရိုကရက္ ဖိႏွိပ္မွုေတြကို တိုက္ဖ်က္ပါ့မယ္။ သို႕အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္ကို မဲဆႏၵေပးၾကပါဟု ေၿပာခဲ့ေလသည္။

တရားေဟာရအခက္ဆံုးေနရာမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ေနထိုင္ေသာ တကၠသိုလ္အင္းယားေဆာင္ႏွင့္ သင္တန္းေက်ာင္းေဆာင္ေပါင္းႏွစ္ေဆာင္ၿဖစ္သည္။

ကိုထြန္းစိန္တို႕ လူသိုက္အားလံုးပင္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာႏွင့္ ေက်ာင္းသူအမ်ိဳးသမီးမ်ားကို တရားေဟာေၿပာၾကပါသည္။ အဂၤလိမ္လူမိ်ဳးႏွင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာၾကီးစိုးေသာ အခ်ိန္ၿဖစ္၍ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အဂၤလိပ္ဘာသာၿဖင့္ပင္ တရားေဟာေၿပာၿပီး မဲဆြယ္ၾကပါသည္။

အင္းယားေက်ာင္းေဆာင္တြင္ ကိုထြန္းစိန္က ဂုဏ္ သေရရွိအမ်ိဳးသမီးမ်ားခင္ဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ တည္ေထာင္ရတာဟာ တၿခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး၊ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားအားလံုးရဲ႕အက်ိဳးႏွင့္ ၿမန္မာၿပည္သူ၊ ၿပည္သားအားလံုးရဲ႕ အက်ိဳးအတြက္ ၿဖစ္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းသားတစ္ေတြနဲ႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ဒီနယ္ခ်ဲ႕အစိုးရေအာက္မွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာကစၿပီး အလူးအလဲ ခံစားလာခဲ့ရတာ ယေန႕တိုင္ၿဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ ဗ်ဴရိုကရက္ၾကီးေတြကလည္း မၾကာခဏလိုလို ေက်ာင္းသားေတြအေပၚမွာ ဖိႏွိပ္ေနတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ၾကားသိေနရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး အနစ္နာခံေနရတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သမဂၢဖြဲ႕ၿပီး နစ္နာမွု အမွုတြက္ ရဲဝံ့စြာႏွင့္ သူတို႕တစ္ေတြကို အေရးဆိုရပါလိမ့္မယ္ အဖြဲ႕ၾကီးကို ေက်ာင္းသားေတြ စည္းစည္းရံုးရုံးႏွင့္ ေထာက္ခံအားေပးခဲ့လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႕က ေရွ႕တန္းကေနၿပီး ဒီအာဏာပိုင္ေတြက ရဲရဲဝံ့ဝံ့ႏွင့္ အေရးဆိုၿပီး တုိက္ပါမယ္။

ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေက်ာင္းသားမ်ားအကိ်ဳးႏွင့္တကြ တိုင္းၿပည္အတြက္ကို တကၠသိုလ္သမဂၢအဖြဲ႕ရဲ႕ ဥကၠ႒အေနႏွင့္ ရြ႔ပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံ ရြက္ေဆာင္ပါ့မယ္လို႕ သႏိၷ႒ာန္ခ်ၿပီး ၿဖစ္ပါတယ္။ ရြက္ေဆာင္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႕အမ်ိဳးသားေတြႏွင့္ခ်ည္း မၿဖစ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြပါ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ပါဝင္ၿပီး အကူအညီေပးမွ ေအာင္ၿမင္လိမ့္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဟာ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတြက အမ်ိဳးသမီးေတြႏွင့္မတူပါဘူး။ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြ သမဂၢအဖြဲ႕ထဲ ဝင္ၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို မဲေပးၾကပါ။ ေက်ာင္းသားအေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံအေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းၾကပါလို႕ ကြ်န္ေတာ္ ပန္ၾကားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္သာ တကၠသိုလ္သမဂၢဥကၠ႒အၿဖစ္ ေရြးခ်ယ္ၿခင္း  ခံခဲ့ရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဝါဒအတိုင္း က်င့္သံုးပါ့မယ္လို႕ ဒီေနရာကေနၿပီး ေၾကညာပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲေဘာ္မ်ားက က်င့္သံုးမယ့္ အဓိကဝါဒကေတာ့ ဤတကၠသိုလ္နယ္ေၿမမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအား အမ်ိဳးသားစိတ္ ႏိုးၾကားထက္သန္ လာေစရန္ ၿဖစ္ပါတယ္။

ယံုၾကည္ခ်က္

တကၠသိုလ္နယ္ေၿမအတြင္းရွိ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးၾကီးဟာ ယခုအခါမွာ ေပၚေပါက္ လာပါၿပီ ၊ ဒီသမဂၢအေဆာက္အဦးဟာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ စုရံုးၿပီး ႏိုင္ငံႏွင့္ အမ်ိဳးသားေရး ၾကိဳးပမ္း ရန္အတြက္ ဗဟိုအခ်က္အခ်ာ ေနရာၾကီး ၿဖစ္ေစရမယ္။

ကုိထြန္းစိန္ဘက္ႏွင့္ ကုိအိန္ဘက္မွလူမ်ား မဲဆြယ္ၾက၊ တရားေဟာၾက၊ စည္းရံုးၾကရင္းႏွင့္ပင္ ဥကၠၠဌ ေရြးေကာက္ပြဲေန႕ သို႕ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ေလသည္။

ဥကၠဌ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ နံနက္ (၆) နာရီအခ်ိန္တြင္ စတင္က်င္းပသည့္ အခ်ိန္မွသၿပီး သမဂၢအဖြဲ႕ဝင္ ေက်ာင္းသား အမ်ားအၿပားပင္ လာေရာက္မဲေပးၾကသည္။ ကုိထြန္းစိန္ႏွင့္ ကုိအိန္ဘက္မွ လူမ်ားအားလံုး အား ၾကိဳးမာန္တက္ မဲဆြယ္ၾကသည္။ မဲဆြယ္ၾကရာတြင္ ကုိအိန္ဘက္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားက သာလြန္သြားသည္။ ကုိအိန္ကုိ အားေပးသူ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးကုိ ဘာသာေရးႏွင့္ ေရာေႏွာၿပီး မဲဆြယ္ၾကသည္။ ကုိ ထြန္းစိန္မွာ  မူဆလင္ဘာသာဝင္ၿဖစ္သည္။

(ကုိထြန္းစိန္ေခတ္က ဥကၠဌေရြးေကာက္ပြဲမွာ အေမရိကန္ သမၼတေရးေကာက္ပြဲႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူသည္။ သမဂၢအဖြဲ႕ ဝင္ ေက်ာင္းသားမ်ားက လွ်ိဳ႕ ဝွက္မဲေပးစနစ္ႏွင့္ ဥကၠဌကုိ တိုက္ရိုက္ ေရြးေကာက္တင္ ေၿမွာက္ၾကပါသည္။ သမဂၢ အမွုေဆာင္အဖြဲ႕ဝင္ မ်ားကုိလည္း ဤစနစ္ၿဖင့္ပင္လွ်င္ ေရြးေကာက္ရပါသည္ဟု ကုိ ထြန္းစိန္က ေၿပာၿပပါသည္။)

ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးမည္ဟု ေၾကညာလိုက္သည့္ အခ်ိန္မွစၿပီး ရက္အေတာ္ၾကာ ကုိထြန္းစိန္ ႏိုင္မည္ဟု တစ္ေၿပးေနေသာ္လည္း ကုိအိန္ကုိ ေထာက္ခံၾကသူမ်ားက အားၾကီးမာန္တက္ ၾကိဳးစားၿပီး မဲဆြယ္ ၾကသၿဖင့္ မူလက ကုိထြန္းစိန္ကုိ ေထာက္ခံ အားေပးသူမ်ားသည္ပင္ ကုိအိန္ဘက္သို႕  ေရာက္ကုန္ၾကသည္။ ကုိအိန္ကုိ အားေပးသည္ကုိ သေဘာမက်၍ ကုိထြန္းစိန္ဘက္မွ ေနၿပီး ရွုတ္ခ်ၾကေသာ ေက်ာင္းသား အမ်ားအ ၿပားပင္လွ်င္ ဘာသာေရးစက္ခလုတ္၏ဒဏ္ကုိ မခံႏိုင္ၾက၍ ေနာက္ပိုင္း၌ ကိုအိန္ဘက္သို႕ ေရာက္ကုန္ၾကသည္။ ကုိအိန္ဘက္မွ လူမ်ားစည္းရံုးေရးတြင္ ေတာ္ၾကပါ၏။ ေက်ာင္းသားထု၏ အညႇာေပ်ာ့ကြက္ကုိ ကိုင္ႏိုင္ၾကသူမ်ား ၿဖစ္သည္ဟု ယေန႕ အခ်ိန္တြင္ ကိုထြန္းစိန္ ေၿပာၿပပါသည္။

အၾကိတ္အနယ္

ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ကုိထြန္းစိန္ကုိ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ အာဃာတ ရွိသူမ်ားကလည္း ကုိအိန္ဘက္သုိ႕ မဲေပးၾကသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး အလိုေတာ္ရိမ်ားကလည္း ထိုနည္းတူပင္ၿဖစ္သည္။

ေရြးေကာက္ပြဲေန႔ ေန႔လယ္ပိုင္းအခ်ိန္သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ႏွစ္ဖက္သို႔ မဲေပးၾကသူမ်ားအားလံုး အႀကိတ္အနယ္ျဖစ္လာေလသည္။ ႏွစ္ဖက္မွ လူမ်ား၏စိတ္မ်ားမွာ အႀကီးအက်ယ္ လႈပ္ရွားလ်က္ ရွိေနၾကသည္။  သူ႔ဘက္ႏွင့္ ကိုယ့္ဘက္ ဘယ္ဘက္က ႏိုင္မည္ဟု မခန္႔မွန္းႏိုင္ၾကေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာေသာ္လည္း ကိုအိန္ဘက္မွလူမ်ားမွာ အိုးစည္၊ ဗံုေမာင္းေတြကုိ တီးၾကရင္းႏွင့္ပင္ မဲဆြယ္လ်င္ပင္ ေနၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ရွိလွသည္။

ႏွစ္ဖက္မွမဲမ်ားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ႏွင့္ ေရတြက္ခဲ့ရာမွာ ညဥ့္နက္ ၁၁ နာရီအခ်ိန္မွ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေလသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မတီ ဥကၠ႒ ကိုေက်ာ္ခင္သည္ ဥကၠ႒ ထိုင္သည့္ ကုလားထိုင္မွ ထကာ မဲအေရအတြက္ကုိ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေၾကညာရန္ ဟန္ျပင္လိုက္ေလသည္။ အစည္းအေဝးခန္းမတြင္ ရွိေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး ၿငိမ္သက္စြာႏွင့္ နားစြင့္ေနၾကသည္။ အခန္းႀကီးတစ္ခန္းလံုးမွာ တိတ္ဆိတ္ေန၏။

ကိုေက်ာ္ခင္က-

“တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား သမဂၢအဖြဲ႔ဝင္အေပါင္းတို႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မတီသည္ မဲမ်ားကုိ ေရတြက္ၾကည့္ေသာအခါ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကသူ ႏွစ္ဦးစလံုးရရွိၾကေသာ မဲအေရအတြက္မ်ားမွာ တူညီေနသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဒီႏွစ္ဦးအတြက္ မည္သူအႏိုင္ရသင့္သည္ကုိ ဆံုးျဖတ္ေပးရန္ ေရြးေကာက္ပြဲ ႀကီးၾကပ္ေပးသည့္ ေကာ္မတီအေပၚ၌ တာဝန္က်ေရာက္လာပါသည္။ သမဂၢစည္းမ်ဥ္းဥပေဒအရ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကေသာ သူႏွစ္ဦးတုိ႔ ရရွိေသာမဲအေရအတြက္မွာ တူညီေနခဲ့လွ်င္ ခ်ယ္ရာမင္သည္ အႏိုင္မဲကို သူေပးခ်င္သည့္ဘက္သုိ႔ ေပးႏိုင္ခြင့္ရွိပါသည္။ မဲဆႏၵေပးျခင္းမွာ တရားမမွ်တဟု ကန္႔ကြက္လာခဲ့ပါလွ်င္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း ထပ္မံႀကီးၾကပ္ က်င္းပခြင့္ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဥကၠ႒အေနႏွင့္ ဤကိစၥကုိ အလ်င္စလို အဆံုးအျဖတ္ မေပးလုိေသးပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ႀကီးၾကပ္ေသာ ေကာ္မတီအားလံုးႏွင့္ ေလးနက္စြာ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ရပါဦးမည္။ ဤသို႔ ေျပာဆုိရသည္မွာ တရားမွ်တေစရန္အတြက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ အျခား ဘာအေၾကာင္းမွ်မရွိပါ။ သို႔အတြက္ ယေန႔ည အဆံုးအျဖတ္ မေပးေသးဘဲ နက္ျဖန္ ၈နာရီ အခ်ိန္က်မွာသာ ကြ်န္ေတာ္၏ မဲျဖင့္ အဆံုးအျဖတ္ေပးပါမည္” ဟုေျပာၿပီး ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာလိုက္ေလသည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် စကားမေျပာႏုိင္ၾကပါ။ သမဂၢအဖြဲ႔ဝင္အားလံုး လိပ္ခဲတည္းလည္းႏွင့္ပင္ သမဂၢ အေဆာက္အဦးမွ ျပန္သြားကုန္ၾကသည္။ မည္သူ႔ကို အႏိုင္ေပးမည္။ ေရြးေကာက္ပြဲကိုပဲ ထပ္မံက်င္းပေပးမည္။ အဖက္ဖက္မွ ကန္႔ကြက္သူ ေပၚေပါက္လာလွ်င္ ေရြးေကာက္ပဲြ ႀကီးၾကပ္သည့္ ေကာ္မတီက ျပႆနာကို မည္သူေျဖရွင္းမည္ကုိ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ႏွင့္ ရွိေနၾကတုန္းပင္ ျဖစ္သည္။ ”

ေနာက္တစ္ေန႔ ၈ နာရီအခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦး အတြင္းမွာ လာေရာက္ၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္လ်က္ ရွိေန၏။

ခ်ယ္ရာမင္ ကိုေက်ာ္ခင္က ယမန္ေန႔က မဲဆႏၵေပးပြဲမွာ တရားမွ်တမႈ ရွိမရွိႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မတီ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအေပၚတြင္ ေက်နပ္မႈ ရွိမရွိ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မတီ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအေပၚတြင္ ေက်နပ္မႈ ရွိမရွိ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒအတိုင္း ေကာ္မတီက ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။ မေပးခဲ့သည္ကို စတင္ ေမးျမန္းေလသည္။ အေရြးခံသူ ႏွစ္ဦးစလံုးကုိ အားေပးေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားက ကန္႔ကြက္စရာမရွိပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မတီ တရားမွ်တစြာ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါသည္။ အားလံုးကပင္ ေက်နပ္ပါသည္။ လစ္ဟင္းမႈမ်ား၊ မသမာမႈမ်ား လံုးဝ မရွိပါ။ ေကာ္မတီပင္ တိက်မွန္ကန္စြာ အဆံုးအျဖတ္ ေပးလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ၾကေၾကာင္းကုိ ျပန္ေျဖၾကေလသည္။

ခ်ယ္ရာမင္ ကိုေက်ာ္ခင္က ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္တကြ ေကာ္မတီ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ယခုအခါ တင္ျပပါေတာ့မည္။ ဤေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦး၏ အရည္အခ်င္းကို ယံုမွားသံသယ မရွိပါ။ ႏွစ္ဦးစလံုးပင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား သမဂၢဥကၠ႒၏ တာဝန္မ်ားကို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္ရြက္ၿပီး  ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ဦးေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ဥကၠ႒ေနရာအတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ ထပ္မံက်င္းပေပးရမည္လား သို႔မဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ ဥကၠ႒အေနနဲ႔ အႏိုင္မဲကုိပဲ မည္သူ႔ကိုေပးရမည္လား။ ထုိကိစၥႏွစ္ရပ္အတြက္ ၾကာျမင့္စြာ အခ်ိန္ယူၿပီး ေလးနက္စြာ စဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ ယခုၿပီးစီးသြားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္သည္ဟု ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဖက္ စလံုးမွ အတိအလင္း ဖြင့္ဟ ေျပာဆုိၾကပါသည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ ကြ်န္ေတာ္ ေပးပိုင္ခြင့္ ရွိေနေသာ အႏိုင္မဲကို အသံုးျပဳၿပီး အဆံုးအျဖတ္ ေပးပါေတာ့မည္။ ကိုထြန္းစိန္ႏွင့္ ကိုအိန္ တုိ႔၏ အရည္အခ်င္းမ်ားမွာ တူညီေနေသာ္လည္း ကိုထြန္းစိန္သည္ သူ၏ ေကာလိပ္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္၌  မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ အလြန္ထက္သန္လွၿပီး ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေပသည္။ ျဗဴရိုကရက္ႀကီးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရာတြင္လည္း သတၱိေျပာင္ေျမာက္လွေပသည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္သာမက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္လံုးမွ တိုင္းရင္းသားမ်ား အက်ိဳးအတြက္ကိုပါ ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး အမ်ိဳးသားေရးကိစၥမ်ား၌လည္း ဝင္ေရာက္ ရြက္ေဆာင္လုိေသာ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းျပစြာ ရွိသည္ကုိ ေတြ႔ေနရသည္။ သို႔ျဖစ္၍-

“ေကာ္မတီ၏ ခ်ယ္ရာမင္ျဖစ္သူ ကြ်ႏု္ပ္ ခ်ယ္ရာမင္ ေကာ္မတီသည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဥပေဒ ပထမႏွစ္သင္တန္း၌ တက္ေရာက္သင္ၾကားေနေသာ ကိုထြန္းစိန္ဘက္သုိ႔ အႏိုင္မဲ ေပးလိုက္သည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဤေနရာမွ ေက်ာင္းသားထုအား ေၾကညာလိုက္ရပါသည္။”

ကိုထြန္းစိန္ကို အႏိုင္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္သမဂၢအေဆာက္အဦးတစ္ခုလံုးမွာ လက္ခုပ္သံမ်ားႏွင့္ ဆူညံသြားေလသည္။ လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံသြားခဲ့ေသာ္လည္း အိုးစည္ ဗံုေမာင္းသံမ်ားမွာမူ ထြက္ေပၚမလာႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဒို႔ဘက္ကလူႏိုင္လွ်င္ ကခုန္ၿပီး တအားရိုက္တီးလိုက္မည္ဟု အားခဲလာၾကသူမ်ားမွာ မႀကံႏိုင္ဘဲ လက္မႈိင္ခ်ကာ ျပန္ၾကရေလေတာ့သည္။ ေက်ာင္းသားအားလံုးသည္လည္း အစည္းအေဝးခန္းမေဆာင္မွ ထြက္ခြာသြားၾကသည္။

ခ်ယ္ရာမင္ ကိုေက်ာ္ခင္သည္ အႏိုင္မဲကုိ ကိုထြန္းစိန္သို႔ ေပးၿပီးေလေသာအခါ ဆက္လက္၍ “ဤေနရာက ကြ်န္ေတာ္ ဖယ္ေပးပါေတာ့မည္။ မဲဆႏၵႏွင့္ အေရြးခံရေသာ ကိုထြန္းစိန္ခင္ဗ်ား။ ဥကၠ႒ရဲ႕ ကုလားထိုင္ေပၚမွာ လာေရာက္ထုိင္ပါ” ဟုေျပာကာ ဖိတ္ေခၚၿပီးေနာက္ စင္ျမင့္ေပၚမွ ဆင္းသြားေလသည္။

ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေက်ာင္းသားမ်ား မဲဆႏၵႏွင့္ ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ျခင္း ခံရလုိက္ရေသာ ကိုထြန္းစိန္ စင္ျမင့္ေပၚသို႔လာၿပီး ဥကၠ႒ေနရာ၌ ဝင္ေရာက္ထိုင္လုိက္သည္။

“ရဲေဘာ္တုိ႔၊ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ မဲဆႏၵေပးၾကတဲ့အတြက္ အလြန္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။  ဤသမဂၢအမႈေဆာင္ေကာ္မတီ၏ ဥကၠ႒ေရြးေကာက္ပြဲဟာ တကၠသိုလ္သမိုင္းမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးက တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ဒီလိုအေဆာက္အဦးမ်ိဳးမွာ ဒီလုိသမဂၢမ်ိဳး မေပၚဘူးေသးပါ။ ယခုမွ ေက်ာင္းသားထုႏွင့္တကြ ျမန္မာႏုိင္ငံသူ ႏိုင္ငံသား အားလံုးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းလႈပ္ရွားရန္ ေျခကုပ္ယူရမယ့္ ဗဟိုအခ်က္အျခာ ေနရာႀကီး ေပၚလာတာဟာ ဝမ္းသာစရာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ဤေက်ာင္းသားသမဂၢႀကီးကေနၿပီး တစ္ေန႔က်လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ဦးေဆာင္ေပးႏုိင္မယ့္ သားေကာင္းရတနာေတြ ေပၚထြက္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္လ်က္ ရွိေနပါတယ္။ ဒီလို ေပၚထြက္လာႏိုင္ေရးအတြက္ ယခုကစၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး စုေပါင္းၿပီး ႀကိဳးပမ္းသြားၾကရပါလိ့မ္မယ္။ လြတ္လပ္ေရး ပန္းတုိင္သို႔ ေရာက္ေအာင္ သြားရမယ့္ခရီးကေတာ့ ရွည္ေဝးလွပါေသးတယ္။ လြတ္လပ္ေရးပန္းတိုင္သို႔ သြားရမည့္ခရီး၊ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာ အႏၱရာယ္ေတြ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ဆူးေျငာင့္ခလုပ္ေတြ ရန္သူေတြကို အမ်ားႀကီး ရင္ဆုိင္ၾကရပါလိ့မ္ဦးမယ္ဆိုတာ သတိထားဖို႔ လုိပါတယ္။

ေက်ာင္းသားသမဂၢအဖြဲ႔ဟာ တကၠသိုလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရဲ႔ လက္ေအာက္မွာ မရွိေစရပါဘူး။ အခမ္းအနားေတြ အေဆာက္အဦးေတြမွာ လႊင့္ေလ့ရွိတဲ့ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕အလံ၊ ယူနီယံဂ်က္အလံကုိ ဒီတကၠသိုလ္ သမဂၢ အေဆာက္အဦးမွာ မလႊင့္ဘဲ ျမန္မာတုိ႔အလံျဖစ္တဲ့ ေဒါင္းအလံကုိသာ ယခုအခ်ိန္မွစၿပီး လႊင့္ထူပါ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အလံဟာ ေဒါင္းအလံသာ ျဖစ္ေစရမယ္။ ေဒါင္းအလံဟာ ေရွးျမန္မာတုိ႔ရဲ႔ အလံပါပဲ။ ယခုအခ်ိန္ကစၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြဟာ ေဒါင္းအလံကိုသာ အေလးျပဳရပါလိမ့္မယ္။ ယူနီယံဂ်က္အလံကို အေလးမျပဳေတာ့ပါဘူး။ ယခင္က ကြ်န္ေတာ္တို႔အဆို တင္သြင္းထားခဲ့တဲ့အတိုင္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး အခမ္းအနားေတြ၊ ေဟာေျပာပြဲေတြ၊ အစည္းအေဝးေတြ က်င္းပတဲ့အခါမွာ သီဆုိလာခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသား နယ္ခ်ဲ႔အမ်ိဳးသားသီခ်င္းအစား ျမန္မာအမ်ိဳးသားသီခ်င္းကိုသာ သီဆုိၾကရန္ ႀကံရြယ္ထားပါတယ္” ဟုေျပာၾကားၿပီး မိန္႔ခြန္းကို နိဂံုးခ်ဳပ္ လိုက္ေလသည္။

တကၠသိုလ္သမဂၢ ဥကၠ႒ မိန္႔ခြန္းၿပီးဆံုးသြားေသာအခါ သမဂၢအေဆာက္အဦးႀကီး၏ အစည္းအေဝးခန္းမေဆာင္ႀကီးအတြင္း၌ လက္ခုပ္သံမ်ားႏွင့္ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားမွာ သန္းေခါင္အခ်ိန္တိုင္ ဟိန္းသြားေလေတာ့သည္။ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရေသာ ဥကၠ႒၏မိန္႔ခြန္း ၿပီးဆံုးသြားေသာအခါ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ၿပီျဖစ္၍ ေက်ာင္းသားအားလံုး ခန္းမေဆာင္ႀကီး အတြင္းမွ ထြက္ခြာသြားၾကေလသည္။

 

ေဒါက္တာျမင့္ေဆြ