6 years ago
ရိုဟင္ဂ်ာ ၇ ဦးကို အိႏၵိယႏိုင္ငံက ျမန္မာကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ျပန္ပို႔
6 years ago
ဓာတ္ျပားအဆိုေတာ္ ေတးသံရွင္ ေဒၚမာမာေဝ အသက္(၉၃) ႏွစ္ ကြယ္လြန္
6 years ago
ဒုကၡသည္စခန္းမွ လုပ္အားေပးဆရာမတစ္ဦး ရခိုင္မွ ရန္ကုန္သို႔လာစဥ္ လဝကဥပေဒျဖင့္ အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္တစ္ႏွစ္က်
7 years ago
ဦးေဇာ္ေဌး (ခ) မွဴးေဇာ္အား ဌာနေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္ေပး
7 years ago
NVC ကဒ္ လက္ခံရန္ ဖိအားေပးခံရမႈကုိ ျငင္းဆုိေသာ ကမန္တုိင္းရင္းသားမ်ား စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔ခံေနရ
7 years ago
ASEAN ထိပ္သီးမ်ား ရိုဟင္ဂ်ာအေရး ေဆြးေႏြး
7 years ago
Drone မႈနဲ႕ဖမ္းခံရသူ သတင္းေထာက္ေတြ မိသားစုနဲ႕ေတြ႕ခြင့္မရေသး
7 years ago
ျမန္မာ-ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ သေဘာတူညီခ်က္ (၁၀)ခ်က္ လက္မွတ္ေရးထိုး
7 years ago
AA ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး အပါအ၀င္ ၉ ဦးကို ေငြေၾကးခ၀ါခ်မႈနဲ႔ အမႈဖြင့္စစ္ေဆး
7 years ago
ဘာသာေပါင္းစုံ ဆုေတာင္းပြဲ (ရုပ္သံ)

ေအာင္တိုဘာ ၂၁ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။
teamwork-success2
လူဆိုတာေလာကအလယ္မွာ ထီးတည္းေနလို႔ရတာမ်ိဳး မဟုတ္လို႔ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြဆိုတာ ရွိစျမဲပါပဲ။ ကိုယ္ႏွင့္သဟဇာတမွ်ၿပီး ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပလြယ္ကူသူေတြရွိသလို ေမးခြန္းတစ္ခြန္းေျဖတစ္ခြန္း၊ မ်က္ႏွာမႈန္ကုပ္ကုပ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ခက္သူေတြလည္း ရွိျပန္တယ္။ အရာခပ္သိမ္း ကိုယ့္သေဘာဆႏၵႏွင့္ ကိုက္ညီသူေတြခ်ည္း ၾကံဳဆံုရဖို႔ကေတာ့ အခက္သားလား။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ ကိုယ့္မိသားစုဝင္ေတြကို အပထား။ ကိုယ့္စိတ္ႏွင့္ကိုယ့္ကိုယ္ေတာင္သိပ္ၿပီး အဆင္မေျပခ်င္လွဘူး။ သူစိမ္းတစ္ရံဆိုလို႔ကေတာ့ ေဝးလာေဝးေပါ့။

ပထမအရြယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ပညာၿပီး ပညာအရယူ ရွာေဖြၾကရတ့ဲအခါ ကိုယ္ႏွင့္အဆင္မေခ်ာတဲ့အတန္းေဖာ္ေတြကို ၾကံဳရတတ္တယ္။ ပံုေသေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ေယဘုယ် အေနႏွင့္ကေတာ့ အက်ိဳးလိုတဲ့အခါ တစ္ရင္းတစ္ႏွီး ခင္မင္ခ်င္ဟန္ျပၿပီး လိုဘျပည့္တဲ့အခါမွာေတာ့ လွည့္ၾကည့္ေဖာ္မရတဲ့ လူစားမ်ိဳးေတြ႔ၾကံဳရတတ္တယ္။ခက္တာက ကိုယ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္း ေလ့လာသင္ယူလို႔ခ်ည္း မရႏုိင္ပါဘူး။ အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႔ေရာေထြး ဆက္ဆံၿပီး စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ရတာမ်ိဳးေတြက ေရွာင္လြဲလို႔မရေအာင္ ရွိေနတတ္တာကိုး။ အဲဒီအခါ မနာလိုဝန္တိုစိတ္အားႀကီးသူ၊ ကိုယ့္ကို မနာလိုဝန္တိုျဖစ္ေနသူဆိုသလို ရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ အတူပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရတဲ့ ေက်ာင္းတြင္းေက်ာင္းျပင္တာဝန္ေတြ ကိစၥရပ္ေတြမွာ ကိုယ္ႏွင့္စရုိက္တူတာ မတူတာ အမထားဆက္ဆံရသည္ပဲေပါ့။

ေကာင္းၿပီ။ ပညာသင္ယူရတဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ဘဝက လြတ္ေျမာက္လာလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ရတဲ့အခါက်ျပန္ေတာ့လည္း ဒီလိုပါပဲ။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ထားအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသူေတြႏွင့္ဆက္ံရျပန္ေရာ။ လုပ္ငန္းသဘာဝအရ ဆက္စပ္ေနတာဆိုေတာ့ စုေပါင္းၿပီးအုပ္စုဖြဲ႔ေဆာင္ရြက္ရတဲ့အခါ အခက္အခဲေတြ အနည္းႏွင့္အမ်ားၾကံဳရတဲ့သေဘာ။ အစစအဆင္ေျပၿပီးလုပ္ငန္းခြင္မွာ လုပ္ငန္းခြင္မွာေပ်ာ္ေမြ႔ေနသူ မရွိမဟုတ္ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွားေတာ့ရွားတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ရတဲ့အခါ မလႊဲမေရွာင္သာၾကံဳဆံုရတာေတြအတြက္ ထြက္ေပါက္ရွာနည္းလမ္းေတြ အသံုးျပဳဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။

လူ႕သဘာဝအရစရုိက္ေတြရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွ ေဖာ္ေရြခင္မင္တတ္သူေတြလည္း မနည္းမေနာရွိေနတတ္တယ္။ အဲဒီသူေတြမွာ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းကေတာ့ မ်ားမွမ်ားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႔က်ျပန္ေတာ့ ပင္ကိုယ္သဘာအရ ေအးေဆးတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီလိုလူစားမ်ိဳးေတြအတြက္ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္တတ္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းတဲ့ အလုပ္မိ်ဳးပါ။ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကရတဲ့အခါ ကုိယ့္တာဝန္ကို ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ မထမ္းေဆာင္ရင္ ပိုဆိုးတယ္။ တကယ္ေတာ့ မလႊဲသာမေရွာင္သာ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ တာဝန္ယူတတ္တ့ဲစိတ္ထားမ်ိဳးကို မျဖစ္မေနေမြးျမဴရမွာပါ။ ဒါဟာမရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္လို႔ပါပဲ။

အုပ္စုဖြဲ႔ေဆာင္ရြက္တယ္ဆိုတာ သူမ်ားတကာေတြရဲ႕ အျပဳသေဘာ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ စရုိက္ေတြကို က်င့္သားရေအာင္ လုပ္ယူရတာပါပဲေပါ့။ သူတို႔တစ္ဦးခ်င္စီရဲ ႔စရုိက္သဘာ၊ အက်င့္စာရိတၱကအစ နားလည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေတာ့မွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခါ ကိုယ္က ဦးေဆာင္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္း အေကာင္းဆံုးဦးေဆာင္မႈေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရလိမ့္မယ္။

ေန႔စဥ္ဘဝမွာလည္း လူေတြႏွင့္ ဆက္ဆံမႈကေန ေရွာင္ေျပးခ်င္လို႔လည္း မလြတ္တာပဲေနာ့။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ။ အခက္အခဲေတြ အဆင္မေျပမႈေတြ ျဖစ္လာေလ မလားလို႔ေတြးၿပီး စိုးရိမ္ေနတာထက္ အေကာင္းဆံုးဦးေဆာင္မႈေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေတာ့မွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခါ အရာရာမွာ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳႏုိင္တဲ့ အရည္အေသြးေတြ တိုးတက္ ဖြံ႔ျဖိဳးလာမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ေကာင္းၿပီ။ အုပ္စုဖြဲ႔ေဆာင္ရြက္ ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဦးတည္ခ်က္ကဘာလဲဆိုတာ သိေအာင္ဦးဆံုး လုပ္သင့္တယ္။ အဲဒီဦးတည္ခ်က္ကို ကိုယ့္ရဲ႕အုပ္စုဝင္ေတြသိေအာင္ ခ်ျပေပးရမယ္။ ဘယ္သူ႔မွာ ဘယ္လိုစရုိက္သဘာဝရွိတယ္၊ ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းရွိတယ္ဆိုတာ ကိုယ္က ခြဲျခားသိျမင္ၿပီး သင့္ေတာ္သလုိ စီမံခန္႔ခြဲရင္း တာဝန္ခြဲေဝေပးႏုိင္ရမယ္။ ဒါဟာ အေရးႀကီးဆံုးႏွင့္ အေျခခံအက်ဆံုးေဆာင္ရြက္မႈပါပဲ။ အုပ္စုဝင္တိုင္းဟာ လုပ္ငန္းၿပီးေျမာက္ဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္ဆိုတာရယ္၊ လူတိုင္းဟာ အေရးပါအရာေရာက္တယ္ဆိုတာကို သူတို႔အားလံုးသိပါေစ။ အလုပ္တစ္ခုကိုေဆာင္ရြက္တ့ဲအခါ ကိုယ္ကေခါင္းေဆာင္ သူတို႔အားလံုးကငယ္သားဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မေျပာမဆိုမိဖို႔ႏွင့္ ခိုင္းေစတဲ့သေဘာမ်ိဳး မသက္ေရာက္ေအာင္ေတာ့ သတိျပဳရမွာပါ။ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ၿပီး ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနတာပါဆိုတဲ့အသိကို မျဖစ္မေနအသိေပးရမယ္။

နားမလည္တာေတြ မရွင္းတာေတြ သူမ်ား မကၽြမ္းက်င္တာေတြကို ကိုုယ္တိုင္ကူညီစဥ္းစားေျဖရွင္းေပးရင္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္ စိတ္ထားလုိ႕ကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ အလုပ္ေအာင္ျမင္မွာပါပဲ။ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဦးေႏွာက္ပူေအာင္ စဥ္းစားၿပီး အေျဖရွာေနတာထက္ အားလံုးစုၿပီး ေဆြးေႏြးမႈ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္တာ၊ အၾကံဥာဏ္ေတြ တင္ျပၿပီး ဖလွယ္ယူၾကတာ၊ မွ်တတဲ့ ဝန္ေဆာင္မႈေတြ လုပ္ၾကတာဟာ စုေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသခ်ာေနပါၿပီ။ လူတိုင္းကိုသူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပုိင္အရည္အေသြးေတြ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ေပးတဲ့အခါ ေျပာရဲဆိုရဲ ရွိလာၾကမယ္။ ရင္းႏွီးေဖာ္ေရြမႈရမယ္။ ေနာက္ၿပီး အထီးက်န္ေနတတ္တာမ်ိဳးလည္း ရွိႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

လူတိုင္းတာဝန္ကိုယ္စီယူတတ္လာတာႏွင့္အမွ် သတ္မွတ္ကာလမွာ အလုပ္ၿပီးေျမာက္ဖို႔ ေသခ်ာေနပါၿပီး ဦးေဆာင္ရသူမွာလည္း ဝန္ပိုပိေနတာမ်ိဳး မရွိႏုိင္ေတာ့တာမို႔ စိတ္ဖိစီးတင္းက်ပ္မႈေတြေလ်ာ့ပါးသြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးအဆင္ေျပေျပဆက္ဆံၿပီး လုပ္ငန္းအဆင္ေခ်ာဖို႔ဆိုတာ နည္းနိႆယေတြ၊ စာအုပ္ႀကီးအတိုင္းကူးခ်ၿပီး ေဆာင္ရြက္ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနသူေတြရဲ႕ အရည္အေသြးေကာင္းေလးေတြကိုခ်ည္း ေရြးျမင္တတ္တဲ့အက်င့္ရွိမယ္ဆိုရင္ေပါ့။ သူစိမ္းတစ္ရံဆံႏွင့္အတူ လက္တြဲၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။

ႏွင္းဆီခင္

Tags:

Leave a Reply