ကၽြန္မရဲ႕ သူရဲေကာင္း (ရွစ္ေလးလုံးႏွစ္ပတ္လည္ အမွတ္တရ)

ပသီ ဝိုင္းဝတ္ရည္ျမင့္

၈၊၈၊၂၀၁၂

    မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ၊ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ စိတ္႐ွည္ပါ၊ သည္းခံခြင့္လႊတ္ပါ၊ မတူညီရင္ ညႇိၾကည့္ပါ၊ မရရင္ ဥပကၡာျပဳလိုက္ပါ။ လူေတြကို မိတ္ေဆြမျဖစ္ခ်င္ေနပါေစ ရန္သူမျဖစ္ပါေစနဲ႔။ မနာလိုဝန္တိုစိတ္ဟာ ကိုယ့္ဘဝတစ္ခုလံုး ေခ်ာက္ထဲက်ေအာင္ တြန္းပို႔တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီစိတ္နဲ႔ေဝးေအာင္ေ႐ွာင္ပါ။ မာနထား မလြဲမွားပါေစနဲ႔။ မခံခ်င္စိတ္ မလြဲမွားပါေစနဲ႔။  (ပသီမာလာေဆြ)

သမီးေက်ာင္းတက္တဲ့တေလွ်ာက္လုံး အိမ္မွာဆိုရင္ေတာ့ ေမေမက သမီးရဲ႕ဆရာမပဲေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သမီး  ၄-တန္း (စတုတၳတန္း) ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းကေလ။ အဲဒီတုန္းက ၁၉၈၈-ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စစ္အစုိးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိ တြန္းလွန္ၾကတဲ့ ျပည္သူ႔ဆႏၵေတြ ထုတ္ေဖာ္ျပလာၾကတဲ့ ၈၈-အေရးခင္းဆုိတာ ျဖစ္ေပၚတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ သမီးတုိ႔ေက်ာင္းေတြ ဖြင့္ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး။ အေရးအခင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတြပိတ္လိုက္တယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြဟာ သမီး ဘ၀အတြက္ ပုိၿပီးအမွတ္တရ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ေမေမရဲ႕တိက်ျပတ္သား ခိုင္မာမႈနဲ႔ ရဲရင့္တဲ့သတၱိအျပည့္ရွိတဲ့စိတ္ဓါတ္ ေတြကုိ သမီးျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ ဆုိလည္း မမွားပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က သမီးတုိ႔က အိမ္ငွားဘ၀နဲ႔ေနၾကရတဲ့အခ်ိန္ေလ။ ဆႏၵျပမႈေတြ စီတန္းလွည့္လည္မႈေတြ လုပ္ၾကေတာ့ သမီးက လိုက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ အိမ္ကေန မႏၱေလးဘူတာႀကီးေ႔ရွ ေဆး႐ုံႀကီးနားအထိ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီကေနမွ အိမ္ကုိျပန္လာေတာ့ ေမေမက သမီးကုိ ဘာေျပာခဲ့လဲ။ ေနာက္ကုိ အဲလုိအေ၀းႀကီးထိ လိုက္မသြားဖုိ႔ကုိ သမီးနားလည္ေအာင္ေျပာျပခဲ့ၿပီး အဲလုိ သြားရေကာင္းလားလုိ႔ မဆူခဲ့ဘူးေနာ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ဆႏၵျပမႈေတြ ဆက္တိုက္ ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္ ေမေမက သမီးတုိ႔ကုိ အစ္မ၀မ္းကြဲနဲ႔အိမ္မွာထားခဲ့ၿပီး အဲဒီဆႏၵျပမႈေတြမွာ ဂီတအစည္းအရုံး(မႏၱေလး)ရဲ႕ စစ္ေၾကာင္းဆုိတာကေန ပါ၀င္တာကုိသမီးသိလာရတယ္။

ေမေမက ျမန္မာ့အသံမွာ ေတးသံ႐ွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့ ဂီတအစည္းအ႐ုံးအသင္း၀င္တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္တာေပါ့။ အဲဒီဆႏၵျပပြဲေတြေနာက္မွာ တရားေဟာပြဲေတြပါရွိလာတယ္။ သမီးမွတ္မိတာက ညေနဘက္ဆုိ ဘုရားႀကီး (၄၅-တာ)ကြင္းထဲမွာ တရားပြဲေတြလုပ္ၾကတာေလ။ အေ႔ရွ (၄၅-တာ)၊ အေနာက္(၄၅-တာ)မွာ လူေတြဆုိတာ ကြင္းအျပည့္ပဲ။ ညေနတိုင္း ေမေမက သမီးကုိေခၚသြားခဲ့တာ သမီးအမွတ္ရတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ေမေမရယ္ သမီးရယ္ အေ႔ရွ(၄၅-တာ)ကေန အေနာက္(၄၅-တာ)ကုိ ေရာက္သြားေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ေဖေဖ့ကုိလည္း ေတြ႕လိုက္ၾကရ တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေဖေဖေရာေမေမေရာဆုံၿပီး ရီလုိက္ၾကတာ။ ေဖေဖကလည္း အလုပ္ကေနလာတာ။ ေမေမကလည္း အိမ္ကေနလာတာ ဟုိမွာ သြားဆုံေနၾကတာေလ။ ေနာက္ပိုင္း သမီးပုိသိလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမေမဟာ စင္ျမင့္ထက္ေပၚမွာ တရားေဟာသူေနရာေရာက္ေနၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွ သမီးသိလာရ တာက ေမေမဟာ ဟုိးအရင္ကတည္းက ႏိုင္ငံအေရးေတြမွာ စိတ္၀င္စားစြာပါ၀င္ေနခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ေသခ်ာသိရေတာ့တယ္။

ပထမပိုင္းမွာေတာ့ တရားပြဲစီစဥ္သူေတြက ဂီတအစည္းအ႐ုံးကုိဖိတ္တယ္။ ဂီတအစည္းအရုံးကမွ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ လႊတ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တရားေဟာပြဲစီစဥ္သူေတြက ‘ေတးသံ႐ွင္ ဇာဇာမုိးမင္း’ဆုိတဲ့ ေမေမ့နာမည္ တပ္ၿပီးဖိတ္ၾကေတာ့ ေမေမက ပင္တုိင္ေျပာေဟာရေတာ့တယ္ဆုိတာလည္း သမီးသိခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြ အားလုံးမွာ ေမေမရဲ႕ လက္ဦး ဆရာကေတာ့ သမီးရဲ႕ဖုိးဖုိး ေမေမ့ရဲ႕ခ်စ္ဖခင္ ပသီဦးကုိကုိေလးေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေဖေဖဟာလည္း ေမေမရဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဖက္ပီသစြာ ေမေမရဲ႕တရားပြဲမွန္သမွ်ကုိ လုိက္ပါၿပီးအားေပးကူညီခဲ့တယ္။ ေမေမနယ္ေတြထိ တရားေဟာ သြားရရင္ အိမ္မွာက အစ္မ၀မ္းကြဲရယ္၊ သမီးတုိ႔ ညီအစ္မ(၂)ေယာက္ရယ္ပဲရွိၾကေတာ့ အဖြားရယ္၊ အေဒၚေတြရယ္က တစ္လွည့္စီ လာေနေပးၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက မလြယ္ကူေသးေတာ့ ေမေမသြားရတဲ့ ခရီးေတြက ၾကမ္းတမ္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမကေတာ့ အၿပံဳးမပ်က္ အပင္ပန္းခံၿပီး သြားလာေနတယ္။ ေဖေဖကလည္း ပါရမီျဖည့္ဖက္ပီသစြာ အၿပံဳးမပ်က္ ေမေမ့ေဘးကေန အားေပးခဲ့တာေတြကုိလည္း သမီးမွတ္မိပါတယ္ ေမေမရယ္။

ေမေမေဟာခဲ့တဲ့ တရားပြဲေပါင္း (၁၀၀)ေက်ာ္မွာ သမီးလိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၃-ပြဲနဲ႔ သြားၾကည့္ နားေထာင္ခဲ့တာ ၁-ပြဲပဲ ရွိတယ္ေမေမ။ မဟာျမတ္မုနိဘုရားႀကီးရဲ႕ေတာင္ဘက္  တမၸ၀တီရပ္နဲ႔ ကၽြန္းလုံးဥေသွ်ာင္ ရပ္ကြက္ရယ္၊ အ-ထ-က(၇)မွာ ေဟာခဲ့တဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ေဟာေျပာမႈေတြကုိေတာ့ သမီးလိုက္နားေထာင္ ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့ဖူး တယ္ေလ။ ေနာက္တစ္ပြဲကေတာ့ သမီးတုိ႔ရဲ႕ ေဘးရပ္ကြက္မွာေဟာတဲ့အခါ အစ္မ၀မ္းကြဲနဲ႔သမီးရယ္၊ သမီးတုိ႔အိမ္ရွင္ အန္တီႀကီးတုိ႔မိသားစုရယ္နဲ႔ လာၾကည့္ နားေထာင္ဖူးခဲ့တာပါေမေမ။ စင္ေပၚမွာ မာန္သတၱိအျပည့္၊ ၾကည္လင္ ျပတ္သားတဲ့အသံ၊ ေမေမ့ရဲ႕ဟန္ပန္ကုိ သမီးအားက်ခဲ့ၿပီး ပရိသတ္ရဲ႕အားေပးမႈလက္ခုတ္သံေတြကုိလည္း ေမေမ့အတြက္ သမီးဂုဏ္ယူခဲ့ဖူးတယ္ေမေမ။

အဲဒီထက္ အမွတ္ရတာေတြလည္း ရွိေသးတယ္ေမေမ။ မွတ္မွတ္ရရ စစ္အာဏာသိမ္းတယ္ဆုိတဲ့ညကေပါ့။ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက ခါတုိင္းလုိပဲ တရားေဟာပြဲသြားေတာ့ အစ္မ၀မ္းကြဲရယ္၊ သမီးရယ္၊ ညီမေလးရယ္ပဲ အိမ္မွာရွိၾကတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၀ုန္းဒုိင္းနဲ႔ ဆူညံတဲ့အသံေတြ ၾကားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ အသံေတြၾကားရတယ္။ သမီးတုိ႔လည္း ဘာေတြမွန္းမသိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ရွင္အန္အယ္လ္ႀကီးနဲ႔အန္တီႀကီး(အားလုံးက အန္ကယ္လ္ႀကီးနဲ႔အန္တီႀကီးပဲ ေခၚၾကတယ္ေလ)ရဲ႕ သမီးက အိမ္ေပၚေျပးတက္လာၿပီး သမီးတုိ႔ေတြကုိ ကေလးေတြ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ၀ပ္ေနၾက။ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းလုိ႔ ေသနတ္ေတြပစ္ေနၿပီဆုိၿပီး အဲဒီအန္တီက သမီးတုိ႔နဲ႔အတူ လာေနေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေသနတ္သံဆုိတာသမီးၾကားဖူးခဲ့တယ္။ ဘာမွန္းေတာ့မသိဘူး စစ္တပ္အာဏာသိမ္းတယ္ဆုိတာလည္း ၾကားဖူးလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီညမွာပဲ လမ္းေတြလည္း အားလုံးပိတ္လိုက္ၾကတယ္တဲ့။ လမ္းတုိင္းလမ္းတုိင္းမွာ သစ္တုံးေတြ၊ သစ္ပင္ေတြ၊ ပစၥည္းေတြပုံၿပီး လမ္းေတြမွာ ကားေတြ သြားမရေအာင္ပိတ္လိုက္ၿပီလုိ႔ ၾကားရေတာ့ အိမ္ျပန္မလာေသးတဲ့ ေဖေဖနဲ႔ေမေမအတြက္ သမီးစိတ္ပူမိတယ္။ မုိးလင္းခါနီးအခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ေ႔ရွက ဆူဆူညံညံ အသံေတြေၾကာင့္ သမီးလည္း ႏုိးသြားခဲ့တယ္။ အိမ္ရွင္အန္တီႀကီးတုိ႔ကလည္း အိမ္ေ႔ရွမွာရပ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီမွာ ေဖေဖနဲ႔ေမေမကုိလည္း အိမ္ေပၚကေန သမီးလွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္ေလ။

ေဖေဖ ေမေမတုိ႔နဲ႔အတူ တစ္ျခားသူ ၄-၅ ေယာက္လည္းေတြ႕ရတယ္။ ဘာေတြေျပာေနလည္းေတာ့ သမီးမၾကားရဘူး။ ခဏေနေတာ့ အိမ္ရွင္အန္တီႀကီးက အဲဒီသူေတြကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ေျပာတာ ၾကားလိုက္တယ္။ သူတုိ႔ေတြလည္း ျပန္သြားတယ္။ ေဖေဖေမေမတုိ႔လည္း အိမ္ေပၚတက္လာၾကတယ္။ အိမ္ရွင္ အန္အယ္လ္ႀကီးတုိ႔လင္မယားေရာ၊ သူတုိ႔သမီးေရာ၊ အိမ္ေအာက္ထပ္က အိမ္ငွား မိသားစုေရာ အကုန္လုံး အိမ္ေပၚေရာက္လာၾကတယ္။ အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေမေမ့ကုိ ၀ိုင္း၀န္းၿပီးေမးၾကေတာ့တာေပါ့။ ေဖေဖက အားလုံးကုိ ေျပာျပေနတယ္။ အိမ္ရွင္အန္တီႀကီးက မာမာရယ္ … စိတ္ပူလိုက္ရတာ လုိ႔ေျပာတာကုိေတာ့ မွတ္မိတယ္။ မာမာဆုိတာ ေမေမ့နာမည္က (ပသီ)မာလာေဆြဆုိေတာ့ အားလုံးက မာမာလုိ႔ေခၚၾကတာေလ။ ေဖေဖေျပာျပတာကုိလည္း သမီးနားထဲမွာ အခုထိစြဲေနတုန္းပဲ။ စစ္အာဏာသိမ္းလုိ႔ ေသနတ္စပစ္တဲ့အခ်ိန္က ေမေမက စင္ေပၚမွာ တရားေဟာေနတဲ့အခ်ိန္။ ေသနတ္လည္းပစ္ေရာ တရားပြဲနားေထာင္သူေတြက ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ၿပီး ထေျပးၾကေတာ့မလုိ ျဖစ္ကုန္တဲ့။ ေမေမကေျပာတယ္ ‘မေျပးၾကပါနဲ႔ မွန္စရာရွိရင္ စင္ေပၚက ကၽြန္မကုိ အရင္မွန္မွာပါ’ လုိ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြလည္း ျပန္ထိုင္ကုန္ၾကတယ္တဲ့။ အဲလုိေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ေဟာေျပာပြဲက တာ၀န္ရွိ လူငယ္ ၂-ေယာက္ စင္ေပၚတက္သြားၿပီး ေမေမ့ရဲ႕ ေဘးတစ္ဘက္စီကေန ရပ္ေပးေနၾကတယ္။

ေမေမကလည္း တရားကုိ ၿပီးဆုံးေအာင္ ဆက္ေဟာခဲ့တယ္။ အဲဒီတရားပြဲၿပီးေတာ့ လမ္းေတြ ပိတ္ေနေတာ့ ခါတုိင္းလုိ စက္ဘီးနင္းၿပီး ျပန္လာလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ လမ္းတုိင္းလမ္းတုိင္းမွာ ပိတ္ဆုိ႔မႈေတြနဲ႔ လူငယ္ေတြ ကင္းေစာင့္ေနၾကတယ္။ အဲဒါ ကင္းစခန္း အဆင့္ဆင့္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ လိုက္ပုိ႔တာေၾကာင့္ စက္ဘီးတြန္းၿပီး ေျခက်င္ေလွ်ာက္လာၾကရတာေၾကာင့္ အခုလုိ ေနာက္က်သြားၾကေၾကာင္း၊ သမီးတုိ႔ေတြကုိ ေစာင့္ေရွာက္ထားလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာတယ္။ အိမ္ရွင္ေတြ ေအာက္ထပ္က အိမ္ငွားေတြကလည္း ကုိယ့္မိသားစုေတြပဲ ဒါေတြေျပာစရာမလုိဘူး။ မာမာ ေနာက္လွည့္မၾကည့္နဲ႔ ကုိယ္လုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္လုိ႔ေျပာတာကုိလည္း သမီးမွတ္မိပါတယ္ေမေမ။ အဲဒါေတြက သမီးမ်က္စိနဲ႔ျမင္ၿပီး နားနဲ႔ၾကားခဲ့ရတဲ့ သမီးဂုဏ္ယူခဲ့တဲ့ ေမေမ့ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြေပါ့။

ေနာက္ထပ္ မွတ္မိတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ေမေမ။ ေမေမ့ကုိ ဖမ္းဆီးဖုိ႔ အိမ္မွာလာရွာၾကတာ ေတြလည္း အခုထိ မ်က္စိထဲမွာ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနတုန္းပါပဲ။ အဲဒါေတြကုိလည္း သမီးမွတ္မိသေလာက္ေျပာဦးမယ္ ေမေမရယ္ ……။

× × × × × × × × ×

တစ္ေန႔ …. ေဖေဖက အလုပ္သြားေနတဲအခ်ိန္ …. ေမေမက အျပင္သြားေနတဲ့အခ်ိန္ …… သမီးနဲ႔ ညီမေလးက အိမ္ေ႔ရွ၀ရန္တာမွာ ကစားေနၾကတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ အိမ္ေ႔ရွမွာ ကားတစ္စီးရပ္လာတယ္။ ကားေပၚကေန ယူနီေဖာင္း ၀တ္ထားတဲ့လူတစ္စုဆင္းလားတယ္။ ယူနီေဖာင္းကေတာ့ စစ္ယူနီေဖာင္းလား ရဲယူနီေဖာင္းလား သမီး မမွတ္မိဘူးေမေမ။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ရွင္အန္တီႀကီးက ဘာကိစၥရွိလုိ႔လဲလုိ႔ေမးေတာ့ ဒီအိမ္ကုိ ရွာခ်င္လုိ႔တဲ့။ အိမ္ရွင္အန္တီႀကီးက ဒီအိမ္က ကေလးေတြပဲရွိတယ္ လူႀကီးေတြ မရွိဘူးလုိ႔ေျပာေတာ့ သူတုိ႔ကဘာမွ မေျပာပဲ အိမ္ေပၚကုိ တက္လာၾကတယ္။ အိမ္ရွင္အန္တီႀကီးကလည္း ေနာက္ကေနလိုက္တာတယ္။ အဲဒီလူေတြက အိမ္ေပၚတက္လာၿပီး ဖိနပ္လည္းမခၽြတ္ၾကပဲ အိမ္ထဲထိ၀င္ၿပီး သမီးတုိ႔ အိပ္တဲ့ေနရာေတြထိ ဖိနပ္ေတြနဲ႔တက္ၾကတယ္။ အဲဒီျမင္ကြင္းကုိျမင္ရေတာ့ သမီးေလ အဲဒီလူေတြကုိ တစ္ခုခုလုပ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလာတယ္။

သူတုိ႔က တစ္အိမ္လုံးလည္း ေလွ်ာက္ရွာေဖြေမႊေႏွာက္ လိုက္ၾကတာ အလြန္ပဲ။ အဲဒါနဲ႔ အစ္မကုိ ေမးမိတယ္။ သူတုိ႔က ဘာလုပ္တာလဲဆုိေတာ့ အစ္မကေျပာတယ္ အန္တီမာ့ကုိ ဖမ္းဖုိ႔လာတာတဲ့။  ေမေမ့ကုိဖမ္းဖုိ႔လာတာဆုိေတာ့ ေမေမသာ ျပန္လာလိုက္ရင္ ဖမ္းမိသြားမွာလည္းစိုးရိမ္ေနမိတယ္။ သမီးေလ သူတုိ႔ကုိ ေၾကာက္တာလား၊ နာၾကည္းတာလား၊ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိျဖစ္လည္းေတာ့ မမွတ္မိဘူးေမေမ။ သူတုိ႔ကုိပဲ ေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေ႔ရွကုိၾကည့္လိုက္နဲ႔ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ရွင္အန္ကယ္ႀကီးက အိမ္ေရွ႕မွာရပ္ထားတဲ့ စက္ဘီးေလးကုိ ဖ်တ္ခနဲဆြဲၿပီးထြက္သြားတာေတြ႕လိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး အိမ္ရွင္ အန္ကယ္လ္ႀကီး ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အိမ္ေပၚမွလည္း ပစၥည္းေတြက ပြလန္ႀကဲေနတာပဲ။ ခဏေနေတာ့ ဟုိလူတစ္စုျပန္သြားၾကတယ္။

အန္တီႀကီးကလည္း ကဲ … သမီးတုိ႔ ဘာမွစိတ္မပူေနၾကနဲ႔။ ရွင္းစရာရွိတာ ရွင္းၾကဆုိၿပီး သူကုိယ္တုိင္လည္း ပစၥည္းေတြကုိ စုစည္းရွင္းလင္းေပးတယ္ေလ။ ဟုိလူေတြ ကားနဲ႔ထြက္သြားမွ အန္ကယ္ႀကီးလည္း အိမ္ေပၚတက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူကေျပာျပတယ္။ ခုနက မာမာ ျပန္လာတာ …. လမ္းထိပ္ကေန ေကြ႕၀င္လာတာ။ ငါလည္း ခ်က္ခ်င္းလွမ္းျမင္လိုက္တာနဲ႔ စက္ဘီးဆြဲၿပီး ခ်က္ခ်င္းသြားေျပာလိုက္တာ။ ေတာ္ေသးတယ္။ ‘မာမာ’ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လွည့္ထြက္သြားတယ္။ သူတုိ႔ေတြ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ၾကဘူးတဲ့။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာလည္း သူတုိ႔ေတြ ခဏခဏလာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အၿမဲတမ္း လုိလုိပဲ ေမေမ ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္၊ ေမေမမရွိတဲ့အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေနေတာ့ ေမေမ့ကုိ ဖမ္းမမိၾကဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က အဖမ္းအဆီးက တအားၾကမ္းတယ္တဲ့။

ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူေတြကုိ ဖမ္းၿပီးရင္ ႏွိပ္စက္တာ ေတာ္ေတာ္ဆုိး၀ါးတယ္တဲ့။ က်င္းတူးၿပီး က်င္းထဲမွာရပ္ခိုင္းၿပီး ခါးတစ္၀က္ေလာက္ထိ အဂၤေတ ကိုင္ထားတာမ်ဳိးထိ လုပ္တယ္တဲ့။ အဲဒီလုိ အေျခအေနမ်ဳိးေတြေၾကာင့္ အေ၀းတစ္ေနရာမွာသြားၿပီးေရွာင္ေနဖုိ႔ ေမေမ့ကုိ အားလုံးက တိုက္တြန္းၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမက မေရွာင္ခ်င္ဘူးဆုိၿပီး ေန႔ခင္းဘက္ဆုိ တရားေဟာေျပာပြဲ ကိစၥေတြအတြက္သြား ညမုိးခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္အိပ္လုပ္ရေတာ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ သမီးတစ္ခုမွတ္မိေသးတယ္ေမေမ။ သမီးတုိ႔ ေနတဲ့အိမ္ရဲ႕ေနာက္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းႀကီးေလ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကလည္း ေဖေဖေမေမ တုိ႔ကုိ တအားခင္တယ္။ ညပိုင္းဆုိ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ ၀ိုင္းထိုင္ၿပီးစကားေတြေျပာၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြလည္းပါတယ္။ အဲဒီ စကားေတြ ထုိင္နားေထာင္တဲ့အထဲမွာ သမီးလည္းပါတယ္ေနာ္ေမေမ။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြေျပာတာလည္း သမီး မွတ္မိတယ္။ ‘ဒကာႀကီးနဲ႔ ဒကာမႀကီး … ညေရးညတာအတြက္ ဘာမွ မစုိးရိမ္နဲ႔။ ညအခ်ိန္မေတာ္ တံခါးလာေခါက္ရင္ ခ်က္ခ်င္းဖြင့္မေပးနဲ႔။ ဒကာမႀကီး အိမ္ေနာက္ေဖးကေန က်ဳပ္တုိ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲ ခုန္ခ်လာခဲ့။ ဦးဇင္း ကၽြန္မပါလုိ႔သာေျပာၿပီး က်ဳပ္တုိ႔ဆီ တံခါးသာ ေခါက္လိုက္ …။ ဒကာမႀကီးတုိ႔ေနာက္ေဖးအုတ္တံတုိင္း က်ဳပ္တုိ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ ေလွကားေထာင္ထားေပးမယ္။ ခုန္သာခ်လာခဲ့လိုက္၊ ဒီေကာင္ေတြ တကယ္သတၱိရွိရင္ က်ဳပ္တုိ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲ လာရဲ လာၾကည့္ပါေစ’တဲ့ … တကယ္လည္း သူတုိ႔ေျပာသလုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဘက္မွာ ေလွကားေထာင္ထားေပးခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတြမွာ အိမ္ကုိလာၿပီး ရွာေဖြမႈေတြမ်ားလာေတာ့ အားလုံးကလည္း ေမေမ့ကုိ အေ၀းတစ္ေနရာမွာ သြားေနၾကဖုိ႔တုိက္တြန္းၾက ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေမေမလည္း အိမ္ကေန အေ၀းကုိ ခဏသြားေနဖုိ႔ လုပ္ေတာ့တယ္ေနာ္။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႔က်ေတာ့ ေဖေဖရယ္ သမီးရယ္က စက္ဘီးတစ္စီး၊ ေမေမရယ္ ညီမေလးရယ္က စက္ဘီးတစ္စီးစီနဲ႔ သမီးတုိ႔ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီအခ်ိန္က သမီးတအားေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ ဘာလုိ႔လဲသိလားေမေမ။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမက စက္ဘီးေတြကုိယ္စီ နင္းၿပီး သမီးတုိ႔မိသားစုေလးေယာက္ေလ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္လာသလုိပဲ မႏၱေလးကေန ပုလိပ္ထိ စက္ဘီးနဲ႔ သြားခဲ့ၾကတာေလ။ ျမစ္ငယ္တံတားေပၚစက္ဘီးျဖတ္နင္းကေတာ့ သမီးမွာေပ်ာ္လိုက္တာေမေမရယ္။ ပုလိပ္က ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚ၀မ္းကြဲအိမ္ေရာက္ေတာ့ သမီးတုိ႔ေတြကုိ ထားခဲ့ၿပီး ေဖေဖကေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္မွာ မႏၱေလးကုိျပန္သြား တယ္ေလ။ သမီးတုိ႔ညီအစ္မ ၂-ေယာက္ရယ္ ေမေမရယ္က ပုလိပ္မွာပဲ လနဲ႔ခ်ီၿပီးေနၾကတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ မႏၱေလးနဲ႔ ပုလိပ္ကုိ သြားလိုက္ျပန္လိုက္ေပါ့။

အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ သမီးတုိ႔ညီအစ္မေတြကေတာ့ ဦးေလးနဲ႔အေဒၚ၀မ္းကြဲရဲ႕ သမီးေတြနဲ႔ ကစားလိုက္ေဆာ့လိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္လုိ႔ေကာင္းေနၾကတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေနၿပီးတဲ့ေနာက္ သမီးတုိ႔ မႏၱေလးကုိျပန္လာၾကတယ္။ သမီးတုိ႔အိမ္ကုိ မျပန္ၾကပဲ အဖုိးအဖြား(ေဖေဖ့ဘက္)အိမ္ကုိ သြားေနခဲ့ၾကျပန္တယ္ေနာ္။ ဖုိးဖုိးဖြားဖြားတုိ႔အိမ္မွာလည္း သမီးမွတ္မိတယ္ေမေမ။ မေတာ္တဆ အဲဒီေနရာအထိ ေမေမ့ကုိ လာဖမ္းၾကတယ္ဆုိရင္ အိမ္ေ႔ရွကလာေနတုန္း ေမေမေနာက္ေဖးကေန ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားလုိ႔ရေအာင္ဆုိၿပီး အဖုိးတုိ႔အိမ္နဲ႔ ေဘးအိမ္ကုိ အေပါက္ေသးေသးေလးေဖာက္ထားေပးၾကတယ္ေလ။ အဲဒီမွာလည္း သမီးတုိ႔က ေဆာ့လုိ႔ေကာင္းတုန္းပဲေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ေမေမလည္း အိမ္ကုိ ျပန္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီး ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ သမီးတုိ႔လည္း အိမ္မွာပဲ ျပန္လာေနၾကေတာ့တယ္။ အိမ္ကေတာ့ အရင္အိမ္ေနရာမဟုတ္ေတာ့ပဲ အိမ္ေျပာင္းလိုက္ၾကတယ္ေလ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေမေမ့ကုိ လာရွာတာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္ဘာညာဆုိေတာ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္တဲ့သေဘာလုိ႔ သိရတယ္ေလ။

ေနာက္ပိုင္း ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ေမေမတုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာေတြကုိလည္း သမီးအမွတ္ရဆဲပါ ေမေမ။ ဒါေတြအားလုံးက သမီးရဲ႕မ်က္စိထဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကုိ ျပန္ျမင္မိေနတာေတြပါေမေမ။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္အျဖစ္ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ေမေမဟာ သမီးအတြက္ေတာ့ သမီးရဲ႕ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ပါပဲ ေမေမရယ္ …………. ။

နိဗၺာန္သုခဘုံမွာ ထာ၀ရ ေနႏိုင္ပါေစ …. ေမေမ ။

ပသီဝိုင္းဝတ္ရည္ ၏ FB မွာ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံျပီး ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။