ျမန္မာ့ ဂုဏ္သိကၡာတံခါး က်ိဳးေပါက္ျခင္း (ကဗ်ာ)

စိန္စံထိုက္

 

ေရွးသေရာအခါ        ျပည္ျမန္မာသည္

အတၱဖယ္ထား       ေမတၱာမ်ားႏွင့္

မာနကိုေရွာင္           အၿပံဳးေဆာင္လွ်က္

ေလာကကိုခ်စ္         အလွစစ္ခဲ့ပါေလသည္။

ကမာၻေျမတလႊား       စံျပဳကာလွ်င္

သူငါသြားလာ           ေျမလြတ္ရာတြင္

အာဂႏၱဳအား             ကရုဏာပြား၍

ႀကီးငယ္ဇရပ္            ေဆာက္လွဴခဲ့ၾကပါေလသည္။

 

နိဗၺာန္ရည္ေရာ္          ကုသိုလ္ေမွ်ာ္၍

ေရတြင္းေရကန္         ေသာက္သံုးရန္အတြက္

တူးၾကေဖၚၾက            စုေပါင္းၾကႏွင့္

လူမ်ိဳးဘာသာ            မခြဲပါဘဲ

ေကာင္းျမတ္အက်ိဳး     သယ္ပိုးခဲ့ၾကပါေလသည္။

ျမန္မာ့အလွ                 ေမတၱာမွ်၍

က်က္သေရျမင့္မား        စင္ကေလးမ်ားျဖင့္

ေရအိုးကိုတည္(တယ္)   ေသာက္ေစကြယ္လို႔

၁၀ ပါး အက်ိဳး             ေမွ်ာ္ကိုးခဲ့ၾကပါေလသည္။

အိမ္အနားကေခြး          ကိုယ္မေမြးလည္း (လဲ)

ဟင္းစားပိုခ်က္             ကရုဏာသက္၍

ေခြးစာခြက္ထား            ေကြ်းခဲ့တာမ်ား

မွတ္မိရဲ႕လား      အို      ျမန္မာ…..။

သတၱ၀ါအား                ငဲ့ညွာသနားကာ

အသက္ကိုေရွာင္          ကုသိုလ္ေဆာင္၍

သမုဒၵရာပမာ               ၀မ္းတစ္ထြာကို

အသက္သတ္လြတ္        ေရာင့္ရဲမႈႏွင့္

တစ္ခ်ိန္တုန္းက    အို     ျမန္မာ….။

 

ခုခ်ိန္ခုခါ                     ျပည္ျမန္မာသည္

အျပစ္မဲ့သား                ခရီးသြားကို

လူအုပ္စုျပဳ                  ဗိုလ္က်မႈႏွင့္

ဒုတ္ဓါးကိုင္စြဲ               မ်ိဳးျဖဳတ္ပြဲသို႔

ရက္စက္လွစြာ             သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကပါေလသည္။

ဆယ္ဦးသတ္ပြဲ              ေနာက္ဆက္တြဲက

အတၱကိုင္ဆြဲ                 ေမတၱာမြဲလုိ႔

လူေထာင္ေသာင္းထက္   ဘ၀ပ်က္၍

အိုးအိမ္ဥစၥာ              ေပ်ာက္ရရွာသည္

အက်ည္းတန္ခဲ့             ရုပ္ဆိုးခဲ့ေပါ့ ျပည္ျမန္မာ ။

စိမ္းစိုခ်ိဳျမ                     ေတာေတာင္အလွႏွင့္

ျပာလဲ့လဲ့အသြင္              ပင္လယ္ျပင္ေၾကာင့္

ထယ္၀ါ၀င့္ၾကြား              အေနာက္တံခါးက

က်က္သေရေဆာင္ထား    ေမတၱာမ်ားေၾကာင့္

ကမာၻလွည့္မ်ား               ခို၀င္နားခဲ့ၾကေပသည္။

ပစၥဳပၸန္အခါ                    ျပည္ျမန္မာသည္

အတၱမာန္ႀကီး              ေဒါသမီးႏွင့္

ရက္စက္စိတ္ၾကမ္း          ကရုဏာခန္းသည္

ကမာၻ႔ျပည္သား               မိတ္ေဆြမ်ားက

ရြံရွာမုန္းတီး                   ေၾကာက္စိတ္ႀကီး၍

ျမန္မာ့ေျမအား                အစဥ္ေလးစားတဲ့

ဂုဏ္သိကၡာတံခါး             က်ိဳးေပါက္ခဲ့ရပါေလသည္။