ကဗ်ာမဲ့ေနေသာ ကဗ်ာ

ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၃၊၂၀၁၂
M-Media
ခံစားေရးဖြဲ႔သူ- လူသား

ေထရဝါဒ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ တရား
အၾကိမ္ၾကိမ္ နာဖူးပါတယ္
လူ႕ဘဝ ရခဲလြန္းလို႕
ေကာင္းကင္က အပ္ဖ်ားနဲ႕ ေျမျပင္က အပ္ဖ်ား
ထိျခင္းဆိုတာထက္လို႕ေတာင္လို႕
ပမာေပးၾကတယ္
ဘဝသံသရာဆိုတာ ရွည္လြန္းလို႕
အတိတ္ေဆြမ်ိဳး မေတာ္ဖူးသူဆိုတာ
ရွားပါတယ္တဲ့
ရခဲတဲ့ လူ႕ဘဝ ရွည္လြန္းတဲ့ သံသရာမွာ
အတိတ္က အက်ိဴးတူေပး ျပဳခဲ့ဘူးတဲ့ ကံေတြ အဟုန္ေၾကာင့္
က်ယ္ေျပာ ကမာၻေျမျပင္မွာ တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္နယ္တည္း လူအတူလာျဖစ္တယ္ဆိုတာ…
အဲ့ဒီလို သြန္သင္တဲ့ တရားမြန္ကို နာယူက်င့္သုံးသူလို႕ဆိုတဲ့ လူတစ္သုိက္ရဲ့ ဟစ္ေၾကြးပုံက
“ေမာင္းထုတ္ပစ္… ဒီလူေတြ… မထားနဲ႕… ပို႕ပစ္… သတ္ပစ္… ”
တရားမြန္ရဲ့ ေနာက္လိုက္ေကာင္းေတြပါဆိုျပီး အတင္းေအာ္ေနတဲ့ ေနာက္လူတစ္သုိက္ကလည္း
“မွန္တယ္…ေထာက္ခံတယ္…ကာကြယ္ရမယ္..သူတို႕ေျပာတာမွန္တယ္…”
ဒီလို လူေတြ
တစ္သိုက္…တစ္သုိက္…တစ္သုိက္နဲ႕
ငါသူတစ္ပါး ေယာက္်ား မိန္းမ လူျဖဴ လူမည္း လူဝါ လူညိဳဆိုတာ မရိွဘူးဆိုတဲ့
ေလးနက္ပါဘိလို႕ဆိုၾကတဲ့ အဘိဓမၼာ ပရတ္မတ္ဉာဏ္ေတာင္ မေရာက္လိုက္ပါလား
ငါသိထားတာေတြမ်ား မွားတာေလလားလို႕ ၾသခ်မိပါတယ္…

ေနာက္မွ…
ကာလာမသုတ္ေတာ္ကို ေဘးခ်ိတ္ ငါ့လူေျပာ အကုန္မွန္တယ္ဆိုတဲ့
တေစာက္ကမ္းအတၱလွ်ံေနတဲ့ ဒီႏွလုံးသားေတြမွာ
တရားရဲ့ ေရာင္လင္း မျပန္ႏိုင္တာ မထူးပါဘူးေလလို႕
ဆင္ျခင္မိေလရဲ့…

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
အဘြားရဲ့ ဗုဒၶဝင္ေတြနဲ႕ အိပ္ရာဝင္ခဲ့တဲ့ ငါ့နားေတြအတြက္ေတာ့
ဒီအတၱေဘာေတြက သကာကို အဆိပ္ေလာင္းေနသလိုပါပဲ…

ဘာသာတရားကို မိရိုးဖလာဆိုသူေတြ
သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ ဒီေန႕ၾကီးမွာ
ေလ့လာထားတာေလးေတြ ေမ႔ေမ႔သြားလို႕
က်မ္းရင္းေတြ ျပန္လွန္ေနရတယ္ေလ…

အနတၱကို ဗဟိုျပဳ လူသားဝါဒသြန္သင္မႈ အျဖဴထည္ကို
အတၱစီးလက္ေတြနဲ႔ လူသားမဆန္မႈ ဝိုင္းျခယ္ေနၾကျပီဆိုေတာ့

ေအာ္…ျပကၡဒိန္ၾကည့္မိေတာ့မွ ၂၅၀၀စြန္းေနျပီေလ
၃၀၀၀… ၃၅၀၀…
ဒီေန႔ျမင္ကြင္း အႏုၾကမ္းစီးထားတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္အေတြး
ေရွ႕မဆက္ဝ့ံေတာ့ပါဘူး

အရင္းနဲ႔ မျခားတဲ့ ေမြးစားဘြားဘြားကို သတိရမိရင္း
ဗုဒၶ႕ဉာဏ္ေတာ္ကို အသိအမွတ္ျပဳမိေနတုန္း
နားထဲဝင္လာတာက
“ငါတို႔က အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို ကာ…”
ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မၾကားေတာ့ပါ
နားေတြကိုပဲ ပိတ္မိလုိက္တာလား
ေလ့လာခဲ့ဖူးတဲ႕ အသိစိတ္ကပဲ ခြင့္မျပဳေတာ့တာလားေတာ့မသိပါ။
ဆႏၵဆက္ျပဳမိတာကေတာ့…
ကၽြန္ေတာ့္ ညီေနာင္မ်ား ပရမတ္ သစၥာတရား ဆီသုိ႕…။    ။