က်ဳပ္တိုင္းျပည္ အတြက္ ငိုရတယ္ (ကဗ်ာ)

ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၅၊ ၂၀၁၂
M-Media
ေရးသူ- ေဇာ္မင္းေထြး

ေျမေပၚ နဲ႔ ေျမေအာက္၊ သယံဇာတ ကြယ္ေပ်ာက္ယံုမက
သဘာ၀ပါ ငါးပါးေမွာက္ေတာ့မယ္၊ ေရာင္းလိုက္ပံုမ်ား
ေမွာင္လိုက္တဲ့အနာဂတ္ ေနာင္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္
သန္းေခါင္ထက္ညဥ့္နက္ ေနခဲ့ျပီ၊ အဆင္ျခင္မဲ့ အျပဳအမွဳ
ရမ္းကားတဲ့ အလြဲသံုးစားမွဳေၾကာင့္၊ ေဂဟနဲ႔ သဘာ၀
အရည္ပ်က္ကာ စေတးခဲ့ရေပါ့

ဦးေဏွာက္ကို ပံုစံရိုက္သြင္းဖို႔
တည္ေဆာက္ခရဲ့တဲ့ ပညာေရးစံနစ္
စူးစမ္းတဲ့ဥာဏ္ရည္ ကို ရိုက္ခ်ိဳး
အေတြးေခၚ ေတြကို အဆိပ္ခတ္ခဲ့ျပီးမွ
ေက်ာင္းျပီးခဲ့ ငါတို႔ဘ၀ေတြ၊ ဦးေဏွာက္ေတြ ပံုယြင္းေနခဲ့ၾက
ဒါတင္မက၊ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုရဲ့ အနာဂတ္ကိုပါ ပံုဖ်က္ခံခဲ့ရျပီ
ေနရာတကာၾကည့္စမ္း…လူငယ္ေတြ၊ လူငယ္ေတြ ၊ရည္မွန္းခ်က္မဲ့ လူငယ္ေတြ
ေဟာ..ၾကည့္ ..တရားေရးမ႑ိဳင္တဲ့

ဘယ္သူ႔ အတြက္ အႏိုင္ ဆိုတာ ငါတို႔ အသိေပပဲ
ငါတို႔ေတြ ခုိကိုးရာမဲ့ၾကေတာ့၊ မ်က္ရည္သာ ခမ္းေျခာက္သြားၾကတယ္
ဖိႏွိပ္ခံလမ္းက လြတ္ေျမာက္ဖို႔၊ အေတြးေတြေတာင္
မရဲရင့္ၾကေတာ့ျပီ ၊ ဒါလားကြဲ႔ ဒီမိုကေရစီ

ေခ်ာက္ထဲေရာက္၊ က်န္းမာေရးစံနစ္ေၾကာင့္
ရွင္သန္ေရး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ေငြမရွိရင္က်ိဳးပ်က္ၾကရေပါ့
ခ်ိႏွဲ႔တဲ့၊ စံနစ္ေအာက္မွာ၊ အသက္ေတြက ျမက္ေျခာက္ေတြအလား
မပြင့္လန္းခင္၊ ေၾကြႏြမ္းၾကရျပီ

ငါၾကားဖူးခဲ့ဇာတ္လမ္းေတြ
တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား၊ ေသသာေသခဲ့ရ
ကုသမွဳ၊ မခံယူဘူးၾက ျပီ ဆိုေလရဲ့

ခုဆိုရင္ေလ
ဖိႏွိပ္မွဳတရားေအာက္ အေတြးအေခၚေတြလဲ သၿဂိဳ ၤလ္ ခံခဲ့ရဖူးျပီ
မွဳိင္းတိုက္တဲ့ ၀ါဒေအာက္၊ ဦးေဏွာက္ထဲ က်ပ္ခုိးျပည့္ ပ်က္သုဥ္းလုခဲ့ျပီ
ခက္ခဲတဲ့ ရွင္သန္ရပ္တည္ေရးေအာက္၊ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ေျမျမဳပ္ခံခဲ့ရျပီးျပီ
ရက္စက္တဲ့ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳမ်ားေအာက္၊ ပါးစပ္ေပါက္ဟဖို႔ကို ငါတို႔ေမ့တတ္ခဲ့ၾကဘူးျပီ
မွဳိတက္ဆဲ စရိုက္ ဆိုးေတြေအာက္၊ ကိုယ္က်င့္တရားေတြလဲ ေပ်ာက္ရွခဲ့ၾကဘူးျပီ

ဒါေပမယ့္လဲ
ကတိလာ၊ ဒီမိုကေရစီတရားမွာ၊ ငါတို႔ေပ်ာ္ၾကဖို႔ အံခဲၾကဘူးတယ္
အေျပာင္းအလဲ ဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထဲ၊ စီးေျမာလို႔ ေပ်ာ္၀င္ယစ္မွဳးခဲ့
တန္းတူအခြင့္အေရး ေရႊအိပ္မက္ထဲ၊ အနာဂတ္ကိုႏွစ္သိမ့္ဖူးခဲ့တယ္

သို႔ေသာ္လဲေပါ့
ပစၥဳပၸန္၊ ငါလည္ျပန္ ၾကည့္မိေတာ့
အား..ေသြးေတြ…ေသြး…….ေတြ
အမုန္းဓါးခ်က္ေတြေအာက္၊ ဘ၀ေတြတုန္းေနခဲ့ၾကျပီ

အမ်ိဳးသားေရး ၊ အေျခာက္အလွန္႔မွာ
က်ီးလန္႔စာ ငါတို႔ စားေနခဲ့ရျပီ
ေျချမစ္မဲ့၊ မုသာ၀ါဒီ သတင္းမုန္တိုင္းေတြအေ၀ွ႔မွာ
တို႔ အနာဂတ္ေတြ၊ လု၀ွက္ ခံခဲ့ၾကရျပီး

အကြက္ဆင္ အဓိကရုဏ္း တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္
ငါတို႔ခ်င္း ၊ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ပ်က္သုဥ္းလု ရင္ဆိုင္ေနရျပီ

အခုဆို
လက္ညဳိးေတြက ေျပာေနၾကတယ္
ငါက၊ အရင္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ငါ မဟုတ္ဘူးတဲ့။
ငါေမြးတဲ့ေျမမွာ၊ ငါေနထိုင္ခြင့္မရွိဘူးတဲ့။
ငါအသက္ေပးခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ ငါ့ေနရာမဟုတ္ဘူးတဲ့
ရင္နာတယ္ကြာ………

အဲဒီလက္ညိဳးေတြက ငါ့ရင္ကိုေဖါက္လုိ႔ ႏွလံုးသားကိုဒဏ္ရာေပးၾကတယ္
အဲဒီလက္ညိဳးေတြမွာ ငါခ်စ္တဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႔ရဲ့ အရိပ္ေတြေပက်ံေနတယ္

ခင္ဗ်ားတို႔သိလား
အသံုးခ်ခံရတိုင္း၊ အကြက္က်က် ၀င္ကစားေပးၾကတဲ့
ငါတို႔ျပည္သူတစ္ခ်ိဳ႕အတြက္၊ ငါငိုေနရတယ္

ေနာက္ျပန္လွည့္မွာကို ျမင္သာေနရတဲ့
လမ္းေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕က၊ လွည့္ျပန္ေျပးႏိုင္ဖို႔၊ ငါငိုေနရတယ္

ပြင့္လန္းစ၊ ဒီမိုကေရစီပန္း
အဆိပ္ရည္အေလာင္းခံေနရတာကို၊ လက္ပိုက္ကာသာ
ၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့၊ ငါ့မ်က္လံုးေတြအတြက္၊ ငါငိုေနရတယ္

ဘယ္ေတာ့ခ်ိဳးဖ်က္ခံရမယ္မွန္း
မသိႏုိင္တဲ့၊ ငါတို႔အနာဂတ္ေတြအတြက္
ရင္ဘတ္ပြင့္လုမတတ္ ၊နာက်ည္းစြာ ငါငိုေနရတယ္
အဆိုးဆံုးက…ဗ်ာ

မွဳန္၀ါးျပီး ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ျဖစ္ေနတဲ့
ငါခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ့ အနာဂတ္အတြက္….
ႏိုင္ငံၾကီးေတြရဲ့၊ စားသုံးခံျဖစ္လာရမယ့္လက္က်န္ သယံဇာတေတြအတြက္
ႏုံနဲဆဲငါတုိ႔ ျပည္သူေတြရဲ့၊ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး အသိေတြအတြက္

ငါ..ငို…ေန…ရ…တယ္။