ဇင္းမယ္မွ ျမန္မာ့မြတ္စလင္မ်ား ဘ၀ျမင္ကြင္း

ႏိုဝင္ဘာ ၂၀ ၊ ၂၀၁၂

M-Media

ေမာင္လူငယ္

ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ားသည္ ပုဂံေခတ္မွ ဗ်က္၀ိ၊ဗ်တၱမွ စတင္ကာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီျပီး ျမန္မာျပည္တြင္ တေျမတည္းဖြား တအူတံုးဆင္ ညီရင္းအကိုကဲ့သို ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးစြာ ေနထိုင္လာခဲ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ျမန္မာ သွ်င္ဘုရင္မင္းဧကရာဇ္ အသီးသီးအေပၚ သစၥာေစာင့္သိရိုေသၾကသူမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသလို ဘယ္တုန္းကမွ ႏိုင္ငံအေပၚသစၥာမေဖာက္ခဲ့ၾကသည္မွာ ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ား၏ ဂုဏ္တခု ျဖစ္သလို အစဥ္အလာလည္း ျဖစ္ၾကသည္။ ျဗိတိသွ် ကိုလိုနီဗမာျပည္ ေခတ္ကာလ အတြင္း အမ်ိဳးသားေရး လႈပ္ရွားမႈသမိုင္း၊ လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈ သမုိင္းနဲ႔ လြတ္လပ္ျပီးေခတ္ ျပည္တြင္း ေရာင္စုံသူပုန္တို႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္အစိုးရဟု ေခၚခံရေသာေခတ္ကာလ တိုင္းျပည္အတြက္ ဗမာတပ္မေတာ္မွ လိုအပ္ေနေသာ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ားကို ရယူၾကံေဆာင္ ေပးခဲ့ၾကသည္မွာ ထင္ရွားသည္သက္ေသပင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ (ဓါတ္ပံု-ေမာင္လူငယ္)

ဗိုလ္ေန၀င္း၏ ၂၆ ႏွစ္တာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ န၀တ၊ နအဖ စစ္အစိုးရအဖြဲ႔၏ ၂၂ ႏွစ္ၾကာ အာဏာ ဆုပ္ကိုင္ထားမႈတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံ၊ မဖြံ႔ျဖိဳးမတိုးတက္ေသာႏိုင္ငံဘ၀သို႔ သက္ဆင္းခဲ့ရေလသည္။ ထို႔အခ်ိန္ကာလအတြင္း တိုင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္က႑အသီးသီးတြင္ လ်စ္လွဴရႈကာ ၾကံရာမရသည္အဆံုး ႏိုင္ငံအေရးတြင္ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးေပၚလစီ က်င့္သံုးကာ ေသြးခြဲမႈ၊ အဓိကရုဏ္းမ်ားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရအဆက္ဆက္တိုင္း က်င့္သံုးၾကသည္မွာ အစဥ္အလာလို႔ ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။

ႏိုင္ငံ၏က႑အသီးသီးတြင္ ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ားကို တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေနရာမေပးေတာ့ဘဲ ပစ္ပယ္ထားျခင္း၊ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ရွိေသာ မြတ္စလင္မ်ားကိုလည္း ရာထူးႏွိမ့္ျခင္း၊ တပ္မေတာ္အတြင္း ၀င္ခြင့္လံုး၀မျပဳေတာ့ျခင္းကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာေတြ႔ျမင့္ရေလသည္။ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္တြင္လည္း အရင္က မၾကားဖူးခဲ့ေသာ အသံုးအႏႈန္းမ်ားကို ထည့္သြင္းေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္ အျပင္ ျမန္မာလူအဖြဲ႔အစည္းတြင္ သံုးစြဲေနေသာ စကားလံုးတခ်ိဳ႕သည္ ႏွိမ့္ေခၚေသာ၊ မတူမတန္သလို ခြဲျခားေခၚေသာ အသံုးအႏႈန္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ – လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခား အစ ……. တို႔ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ေမာင္လူငယ္ရဲ႕ ဖခင္က ဗမာ ဗုဒၶဘာသာ၊ မိခင္က ဗမာ အစၥလာမ့္ဘာသာ၀င္ေတြပါ။ က်ေနာ္ရဲ႕ မိခင္ဘက္က ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္က ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ဘုရင္ အေလာင္းဘုရား ဦးေအာင္ေဇယ်ရဲ႕ ေရႊဘို ေျမဒူးဆက္ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြပါ။ န၀တ၊ နအဖေခတ္မွာ အေၾကာက္တရား လႊမ္းမိုးေနေတာ့ က်ေနာ္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္မွာေတာ့ လ၀ကအရာရွိက ေျဖထားတာက လူမ်ိဳးမွာ ဗမာ + ဗမာစြန္နီ၊ ကိုးကြယ္သည္ဘာသာမွာ ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာလို႔ သူသေဘာနဲ႔သူထည့္ေရးပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ အေဖဘက္ပဲ လိုက္ရမယ္တဲ့။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ႏွစ္သက္ရာ ဘာသာတရားကို ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ပင္မရွိေခ်။ အေဖက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းဆိုေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္မွာ ေၾကာက္သလို၊ ေၾကာက္ေအာင္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး လုပ္ထားတဲ့အတြက္ လ၀ကအရာရွိက ရီပို႔စ္ အရွည္ၾကီးေရးျပီး ဖတ္ခြင့္မရဘဲ လက္မွတ္ေရးထိုးခိုင္းတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ ဘာမွမေျပာဘဲ လက္မွတ္ေရးထိုးျပီး သည္းခံခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ကဲ့သို႔ အမ်ိဳးသား မွတ္ပံုတင္တြင္ အတင္းအက်ပ္ျပဳလုပ္ခံရ ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ားနဲ႔ မွတ္ပံုတင္မရွိဘဲ ႏိုင္ငံမဲ့မ်ား၊ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္မရသူမ်ား ဒုနဲ႔ေဒးပင္ ရွိသည္သိရသလို ဇင္းမယ္တြင္ ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ား၏ ျဖစ္ရပ္ႏွင့္ ရင္တြင္းခံစားခ်က္မ်ားကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရပါသည္။

ေခါက္ဆြဲလာ၀ယ္ေနေသာ ယိုးဒယား စားသံုးသူမ်ား (ဓါတ္ပံု-ေမာင္လူငယ္)

တခ်ိန္က အာရွရဲ႕ ဆန္အိုးၾကီးဟု နာမည္ေက်ာ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အခုအခါ အာဆီယံဟုေခၚေသာ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ား၏ ေနာက္တြင္ ေနာက္ေကာက္က်န္ခဲ့ျပီးျဖစ္သည္မွာ လက္ေတြ႔အျဖစ္အပ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာတို႔က ယိုးဒယားႏိုင္ငံဟု ေခၚခဲ့ေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာတို႔ထက္ မ်ားစြာ ေက်ာ္တက္ကာ တိုးတက္ဖြံျဖိ္ဳးေသာႏိုင္ငံဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ျပီး ၀င္ေငြေကာင္းသျဖင့္  ျမန္မာ၊ လာအိုနဲ႔ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သမားမ်ား ထိုင္းလူမ်ိဳးတို႔ မလုပ္ေသာ ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္မ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ ျမန္မာႏွင့္ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ နယ္နမိတ္ ထိစပ္မႈရွည္လ်ားျပီး ရွမ္း၊မြန္၊ကခ်င္၊ကရင္၊ ကယားျပည္နယ္၊ ပဲခူး၊ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းေဒသနဲ႔ တနသၤာရီတိုင္းေဒသမွာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ နယ္စပ္၀င္ေပါက္မွာတဆင့္ တရား၀င္ေရာ၊ တရားမ၀င္ေရာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ၀င္ေရာက္ေနသည္မွာ ျမန္မာျပည္၏ ထင္ရွားေသာ အမွတ္အသားပင္ျဖစ္သည္။

ဇင္းမယ္တြင္ ျမန္မာျပည္မွာ လာေသာ မြတ္စလင္မ်ားကို ၾကံဳရာက်ပန္း အလုပ္မ်ားျဖင့္ ေတြ႔ျမင္ရပါသည္။ ေတြ႔ခဲ့ရသူမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္သား ကရင္၊မြန္၊ရခိုင္၊ရွမ္း၊ကခ်င္၊ဗမာ၊ ရိုဟင္ဂ်ာနဲ႔  တရုတ္လူမ်ိဳး အစၥလာမ့္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာမြတ္စလင္အမ်ိဳးသားမ်ားမွ ပလာတာ ထိုင္းအေခၚ ရိုတီ၊ လက္ဘက္ရည္၊ ထမင္းႏွင့္ ဟင္းမ်ိဳးစံု၊ အကင္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္၊ၾကာဇံေၾကာ္ လက္တြန္းလွည္းဆိုင္ကယ္မ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေစ်းထဲတြင္ ၾကက္သားနဲ႔ အမဲသားေရာင္းေသာ ဆိုင္တြင္ လည္းေကာင္း အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အိမ္ေဖာ္အလုပ္၊ သန္႔ရွင္းေရး၊ စာပြဲထိုး၊ အမဲသားသုတ္နဲ႔ ထမင္း၊ ေကာက္ညွင္းထမင္း လက္တြန္းလွည္းဆိုင္အျပင္ ကြမ္းယာေရာင္းျခင္းတို႔တြင္ မိမိတို႔ ဘ၀စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လုပ္ကိုင္ၾကသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရပါသည္။

ဘတ္ ၂၀ တန္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ (ဓါတ္ပံု-ေမာင္လူငယ္)

က်ေနာ္သည္ ဇင္းမယ္တြင္ ဂ်မုအတ္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ဗလီ၀တ္ျပဳသြားရာတြင္ ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ားႏွင့္ အျမဲဆံုၾကျပီး ၾကာလတ္ေသာ အျပန္အလွန္ မိတ္ဆက္ေပးၾကရာမွာ ရင္းႏွီးျပီး သူတို႔ရဲ႕ ဘ၀အေၾကာင္းကို စာနာစြာ သိရွိရပါသည္။ ထို႔သူမ်ား၏ နာမည္ကို က်ေနာ္သည္ ထုတ္ေဖာ္မေျပာဆိုဘဲ နာမည္ေျပာင္းထားလိုက္သည္ကို စာဖတ္သူ ခ်စ္မိတ္ေဆြမ်ားက နားလည္ေပးပါရန္။

အကင္မ်ိဳးစံု လက္တြန္းလွည္းေလးနဲ႔ ေစ်းေရာင္းေနတဲ့ ျမန္မာမြတ္စလင္ တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေစာရဲသူ ေျပာျပခ်က္ကေတာ့ “က်ေနာ္ကို ကရင္ျပည္နယ္ ၾကာအင္း ဆိပ္ၾကီးျမိဳ႕မွာ ေမြးတဲ့ ကရင္လူမ်ိဳး အစၥလာမ့္ဘာသာ၀င္ပါ။ အခု က်ေနာ္အသက္က ၄၂ ရွိပါျပီး။ ေက်ာင္းဆိုတာ က်ေနာ္ေတာင္ မေမွ်ာ္မွန္းရဲဘူး။ မိဘေတြက ဆင္းရဲလို႔ က်ေနာ္ေက်ာင္းမေနခဲ့ရပါဘူး။ ျမန္မာလို႔ေရာ ထိုင္းလို႔ေရာ  ေျပာတတ္ပါတယ္။ စာေတာ့မဖတ္တတ္ မေရးတတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ေနတဲ့ ေဒသမွာ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးပါတယ္။ စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ အဆင္ေတာ့မေျပဘူး။ ေနာက္ျပီး မြတ္စလင္တေယာက္ျဖစ္ေတာ့ ဘာသာကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး မွတ္ပံုတင္လုပ္ဖို႔လည္း အခက္အခဲရွိတယ္။  ပိုက္ဆံလည္းမရွိဘူး။ ဒီလိုဖိႏွိပ္မႈေတြရွိေတာ့ ၁၈ ႏွစ္သားကတည္း ထိုင္းကို ထြက္လာျပီး ခ်င္းမိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ျပီးေနလာတာ အႏွစ္ ၂၀ ေတာင္ ေက်ာ္ခဲ့ျပီး က်ေနာ္မွာ အိမ္ေထာင္နဲ႔ အတည္တက်ျဖစ္ျပီး ကေလး ၂ ေယာက္ရွိပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက မြန္လူမ်ိဳး မြတ္စလင္ပါ။ အိမ္ေဖာ္လုပ္ေနတာေပါ့။ မိသားစုအတြက္ က်ေနာ္တို႔ လင္မယား ၂ ေယာက္ ၾကိဳးစားရတယ္။ က်ေနာ္ကေလး ၂ေယာက္ကို ထိုင္းမွာ ေမြးျပီး ထိုင္းမွာ ေက်ာင္းထားေပးထားေပးမဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံသားေတြ မဟုတ္သလို ျမန္မာႏိုင္ငံသားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာလူမ်ိဳး ျဖစ္ခြင့္မရတာ က်ေနာ္ ၀မ္းနည္းလို႔မဆံုပါဘူး။ အလႅာဟ္အသွ်င္ အလိုေတာ္အတိုင္း တေနေန႔ ကိုယ္ေမြးရပ္ေျမကို ျပန္ႏိုင္မွာပါ။” လို႔ ေျပာသြားပါတယ္။

ေနာက္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ထမင္းဆိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား မြတ္စလင္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဦးLေနာ္ဆိုင္းကေတာ့ “က်ေနာ္အသက္ကေတာ့ ၃၅ ပါ။ ကခ်င္ျပည္နယ္ မိုးညွင္းဇာတိပါ။ မိသားစု ၈ ေယာက္ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္က အငယ္ဆံုးပါ။ အေဖက ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္မွာ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ ကြယ္လြန္သြားပါျပီး။ တခ်ိဳ႕အကိုနဲ႔ အမေတြက မိုးညွင္းမွာရွိသလို အိမ္ေထာင္က်သြားတဲ့သူေတြက တရုတ္ျပည္ ေရႊလီ၊ ကူမင္းမွာ ေနပါတယ္။ ပညာေရးအေနနဲ႔ေတာ့ ၁၀ တန္းထိ ေနခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္က ခ်င္းမိုင္မွာ ေနလာတာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ပါျပီး၊ ဒီမွာက ေနလို႔ေကာင္းတယ္။ လူမ်ိဳး၊ဘာသာမခြဲျခားဘူး။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ အေတာ္ကြာတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဆီနဲ႔ ေရလိုဘဲ။ ကခ်င္မွာလည္း ကခ်င္လူမ်ိဳး နတ္ကိုးကြယ္သူ၊ ခရစ္ယာန္ေတြနဲ႔ အစၥလာမ့္ဘာသာ၀င္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကို ျမန္မာအစိုးရက ကခ်င္ မြတ္စလင္ဆိုတာ မရွိပါဘူးလို႔ -င္ပိတ္ျငင္းေနတာရွိတယ္။ က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ ဒီလူေတြနဲ႔ ျပိဳင္မျငင္းဘူး။ ကခ်င္လူမ်ိဳးဆိုတာ လူေၾကာက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူတို႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကတာ။ က်ဳပ္တို႔ဆီက ေက်ာက္စိမ္းေတြကိုက်ေတာ့ ယူတယ္။ က်ဳပ္တို႔ေဒသ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ဘာတခုမွမလုပ္ေပးတဲ့ ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုးေတြေလ။” ဟု နာက်ဥ္းစိတ္ကို ေဒါသသံနဲ႔ ေျပာသြားတယ္။

မဲေဆာက္ဗလီႀကီးတြင္ေတြ႔ရသည္ ျမန္မာႏွင့္ထိုင္း အစၥလမ္ဘာသာ၀င္မ်ား (ဓာတ္ပံု- ျပည္ေတာ္ျမင့္/ဧရာ၀တီ)

အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြ ညေနတိုင္း က်ေနာ္သည္ ခ်င္းမိုင္ Riverside Condo နားရွိ ေစ်းထဲတြင္ အျမဲပင္ သြားေရာက္ေလ့ရွိသည္အျပင္ ညေနစာကိုလည္း ေစ်းအတြင္းရွိ လျခမ္းႏွင့္ ၾကယ္တံဆိပ္ အမွတ္အသားပါေသာဆိုင္မ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္စားသံုးေလရွိသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အစၥလာမ့္ ဘာသာ၀င္မ်ား၏ ဆိုင္မ်ားတြင္ (၇၈၆) အမွတ္အသားပါသည္ ဆိုင္မ်ားကို က်ေနာ္မေတြ႔ဖူးပါ။ ျမန္မာျပည္တြင္ အေတြ႔ရအမ်ားဆံုးပင္ျဖစ္ေၾကာင့္ မွတ္သားမိသည္။ က်ေနာ္သည္ ေခါက္ဆြဲဆိုင္တြင္ အပတ္စဥ္တိုင္း စားေနက်ျဖစ္သည္အတိုင္း ေခါက္ဆြဲဆိုင္ပိုင္ရွင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးလာျပီး သူအေၾကာင္း ကိုယ္အေၾကာင္း မိတ္ဆက္ၾကေတာ့မွာ ျမန္မာျပည္က လာသူျဖစ္မွန္း သိရတဲ့အျပင္ ရန္ကုန္ဇာတိဆိုေတာ့ သူအေၾကာင္းကိုလည္း က်ေနာ္ကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပခဲ့တာ က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ေျပာျပတာကေတာ့ “မာမူက ရန္ကုန္ဇာတိပါ သာေကတ မွာ ေနတာေပါ့။ ထိုင္းမွာ ေနတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၊ အစိတ္ရွိခဲ့ျပီး မာမူက ျမန္မာ့မြတ္စလင္ပါ။ ေက်ာင္းဆိုလို႔ ၈ တန္းထိဘဲ ေနခဲ့ရတာ။ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခဲ့တုန္းက မ.ဆ.လ ေခတ္ေပါ့ သမၼတ ဦးစန္းယု ကာလေပါ့။ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္အကိုင္ အဆင္မေျပလို႔ေပါ့။ ပစၥည္းမ်ိဳးစံု ရွားပါးတဲ့ ေခတ္မွာ ေမွာင္ခိုေရႊေခတ္ဆိုေတာ့ ေမာ္လျမိဳင္ဘက္ကို ေရာက္သြားတယ္။ ထိုင္းကေန ပစၥည္းမ်ိဳးစံုကို သယ္ေဆာင္လာျပီး ခရီးအဆင့္ဆင့္ ဆက္သြားျပီးမွာ ေမာ္လျမိဳင္ကို ေရာက္တယ္။ ေမာ္လျမိဳင္ကေန သေဘၤာနဲ႔ေပါ့ ရန္ကုန္အေရာက္ ဒါမွမဟုတ္ ပုလိပ္ အဖမ္းအဆီးရွိရင္ စစ္ေတာင္း၊ ပဲခူး ရထားကေန ရန္ကုန္ထိ ပို႔ရတာေပါ့။ လဟာျပင္ေစ်းတို႔၊ စေကာ့ေစ်းတို႔ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ေမာ္လျမိဳင္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာပြင့္တယ္။ လက္ဖ်ားမွာ ေငြေတြသီတယ္။ ပစၥည္းမ်ိဳးစံု သယ္ေဆာင္ရာမွာလည္း လမ္းခရီးအဆင့္ဆင့္မွာ ေကအန္ယူတို႔၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီတို႔ကို ဆက္ေၾကးေပးရတယ္။ ဓားျပေတြရဲ႕ ရန္က လြတ္ေအာင္ ဒီအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ အကူအညီလိုအပ္တာေပါ့။ ျမန္မာေငြက ထိုင္းဘတ္ထက္ တန္ဖိုးျမင့္တယ္။ အဲဒီကာလကေပါ့။ လြမ္းစရာေတာ့ ျဖစ္ရျပီးေလ။

ငါတူရယ္။ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္းဘယ္ေလာက္ရွိလဲသိလား။ ငါတူ မွတ္ထား ျမန္မာေငြ ၁ က်ပ္ကို ထိုင္းဘတ္ ၃၀ ေတာင္။ အခုေတာ့ ေမာ္လျမိဳင္မွာ ေမွာင္ခိုမရွိေတာ့ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက ဒီအေၾကာင္းကို မသိၾကေတာ့ဘူး။ ၈၆ ေနာက္ပိုင္းမွာ မာမူလည္း ခ်င္းမိုင္မွာ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ယိုးဒယားသူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ျပီး အေျခခ်ေနလာတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေတာင္ ေက်ာ္ခဲ့ျပီး၊ မာမူမွာ သား ၂ ေယာက္ရွိတယ္။ သားအၾကီးက ထိုင္းတပ္မေတာ္ေလတပ္ အရာရွိျဖစ္ျပီး ခ်င္းမိုင္ေလဆိပ္လံုျခံဳေရးကို တာ၀န္ယူရတယ္အဖြဲ႔မွာ ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ေနတာေပါ့။ သားအငယ္က မာမူနဲ႔ အတူ ေစ်းေရာင္းေနတယ္။ ထိုင္းမွာ ဘုရင္ၾကီးက ေကာင္းတယ္။ အားလံုးကို ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားဘူး။ ထိုင္းလူမ်ိဳး ဘယ္ဘာသာကိုးကြယ္ ကိုးကြယ္ အားလံုးကို တေျပးညီဘဲဆက္ဆံတယ္။ မာမူသားဆိုရင္ ထိုင္းတပ္မေတာ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ရမလား။ မရႏိုင္ဘူးကြယ္။ သူတို႔ေတြက မြတ္စလင္ဆို ႏွိမ့္တာ၊ ဖိႏွိပ္တာဘဲ။ ေနရာမေပးေအာင္လုပ္တာ အဘက္ဘက္ကေနေပါ့။ ဘယ္သူလုပ္တယ္ထင္လဲ။ ငါတူ မေသမရွင္ မွတ္ထား ဦးေန၀င္း ကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ့တာ။ ျမန္မာ လူအဖြဲ႔အစည္းကို အျမင္က်ဥ္းေျမာင္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို သံမႈိစြဲႏွက္သလိုရိုက္သြင္းခဲ့တာဘဲ။ ခင္ညြန္႔ဆိုရင္လည္း ၾကည့္ပါလား ဦးေန၀င္းေမြးထားတဲ့ ေမ်ာက္ေလ။ သူလည္း အျပင္ပန္းကေန ဟန္ေဆာင္တာဘဲ။ စိတ္ထဲမွာ ေဖေဖၾကီးေျပာသမွ် မွန္ေနတယ္လို႔ အစြဲမေပ်ာက္ေသးပါဘူး။ ဒီလိုသာ ေရွဆက္သြားေနရင္ မာမူတို႔ ျမန္မာျပည္ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးလိုက္တာ။ မာမူလည္း ျမန္မာျပည္ကို သံေယာဇဥ္ ရွိေနတာေပါ့။ ကိုယ္ေမြးရပ္ေျမေလ။ ဒါေပမဲ့ မိသားစုက ထိုင္းမွာ အေျခတက်ျဖစ္ေနေတာ့ မာမူလည္း အိပ္မက္ထဲမွာ ျမန္မာျပည္ အျမဲေရာက္ေနတာေပါ့။ ရီစရာေျပာရမယ္ဆိုရင္ အိပ္မက္ထဲမွာ မာမူလည္း မိသားစုနဲ႔ ျမန္မာဟင္း၊ ငါးပိနဲ႔ တို႔စရာေတြနဲ႔ အားရပါးရေလြးေနရတာေပါ့။” အထက္ပါ ရင္ဖြင့္ခ်က္ကို က်ေနာ္သိရေသာအခါ ခံစားမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဘာေျပာရမွန္း မသိေအာင္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနကာ အတန္ၾကာ စဥ္းစားမိသည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ျမန္မာမြတ္စလင္မ်ားသည္ ျပည္တြင္းတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားအၾကားတြင္ ၾကံ့ၾကံ့ခံ ရင္ဆိုင္ရင္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ နယ္စပ္မွတဆင့္ ထြက္ခြာကာ က်ရာအလုပ္အသီးသီးတြင္ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ၾကသည္အျပင္ ျမန္မာမြတ္စလင္ အမ်ားစုတြင္ ပညာေရးဘက္တြင္ အားနည္းခဲ့ျပီး စာတတ္ေျမာက္မႈႏႈန္း မရွိသေလာက္ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကို က်ေနာ္ ၀မ္းနည္းစြာ မ်က္ျမင္ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရေလသည္။

၀မ္းနည္းမႈမ်ားစြာျဖင့္
ေမာင္လူငယ္