ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္ရန္ လြယ္ကူေသာ္လည္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ရန္ ခက္ခဲလွသည့္ ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒ

ေနမင္း (Eastern Star)

ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္ရန္ လြယ္ကူေသာ္လည္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ရန္ ခက္ခဲလွသည့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒ

၂၀၁၂-ခုႏွစ္အတြင္း ရခုိင္ျပည္နယ္၌ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ဆက္စပ္၍ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၃၀ က ျပဌာန္းခဲ့ေသာ ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကုိ ေ၀ဖန္သံမ်ားၾကားေနရပါသည္။ ဘဂၤါလီဟုေခၚခံရသူမ်ား၊ ႐ုိဟင္ဂ်ာဟု မိမိကုိယ္မိမိ သတ္မွတ္သူမ်ားဘက္မွ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကုိ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္လုိၾကသကဲ့သုိ႔ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓါတ္အခံျဖင့္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးသစ္တစ္မ်ဳိး ဖန္တီးမႈကုိ လက္မခံႏိုင္ေသာအုပ္စုမ်ားကလည္း ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒကုုိ ေျပာင္းလဲ ျပင္ဆင္စရာမလုိ။ အစစၿပီးျပည့္စုံေသာ ဥပေဒျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆုိေ၀ဖန္သံမ်ား၊ ေထာက္ခံ ဆႏၵျပဳမႈမ်ားကုိလည္း ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ ျပည္တြင္းျပႆနာကုိ ႏိုင္ငံတကာျပႆနာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနၾကသည္ဟု စြပ္စြဲသံမ်ားကုုိလည္း ၾကားရပါ၏။ ၂၁-ရာစု ကမာၻ႕႐ြာႀကီးတြင္ ယခင္က ျပည္တြင္းျပႆနာဟု သတ္မွတ္ထားေသာ အရာမ်ားသည္ ယေန႔  ႏိုင္ငံတကာဆုိင္ရာ ျပႆနာျဖစ္လာႏိုင္သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား သတိ႐ွိ႐ွိ ေ၀ဖန္သိျမင္ဖုိ႔ လုိအပ္လာေၾကာင္း အသိေပးလုိသျဖင့္ ဤစာတမ္းကုိ ေရးသားရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား၀န္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမွ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအား ပယ္ဖ်က္သင့္ေၾကာင္း အဆုိတင္သြင္းေဆြးေႏြးသူ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအား ၁၉၈၂ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ မည္သည့္အခန္း မည္သည့္ပုဒ္မသည္ အားနည္းေနေၾကာင္း၊ ျပင္ဆင္ရန္လုိေၾကာင္း၊ တိက်စြာ အတည္ျပဳေထာက္ျပေပးသင့္ပါသည္ဟု ၆.၁၁.၂၀၁၂ လႊတ္ေတာ္အစည္းေ၀းတြင္ အႀကံျပဳသြားသည္ဟု သိရပါသည္။ အလားတူ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး အေနာက္ဥေရာပခရီးစဥ္တစ္ခုတြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ လူမႈပဋိပကၡမ်ားအေၾကာင္း သတင္းေထာက္တစ္ဦးက စူးစမ္းေမးျမန္းေသာေမးခြန္းတစ္ခုကုိ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ရသည္ဟု တစ္ေနရာတြင္ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးခဲ့၏။ အျခားတစ္ေနရာတြင္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ၏ အားနည္းခ်က္ဆုိသည္မွာ ဘယ္အခ်က္ကုိ ဆုိလုိပါသလဲဟု အေမးခံရေသာအခါ မိမိအဆုိပါႏိုင္ငံသား ဥပေဒကုိ ေကာင္းစြာ မေလ့လာရေသးဟု ၀န္ခံစကားေျပာလိုက္ရသည္ဟု သတင္း ဂ်ာနယ္ဖတ္သူမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္အား လာေရာက္ေျပာၾကားရင္း ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္လုပ္မည့္သူမ်ား အကဲဆတ္လွသည့္ ကိစၥမ်ားကုိ လြယ္လြယ္မေျပာသင့္ေၾကာင္း၊ ယခုလည္း ဥပေဒသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒအေၾကာင္းကုိ ျပည္တြင္းမွာ အေျပာမ်ား၍ ျပည္ပက ေမးလာပါလွ်င္ ဘယ္လုိေျဖၾက၊ ေျပာၾကမည္မသိပါ။ ခင္ဗ်ားလည္း ေ႔႐ွေန တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒအေၾကာင္းကုိ ဘယ္လုိျမင္ပါသလဲဟု ေမးျမန္းတာ မၾကာခဏ ႀကံဳေနရပါသည္။

အဆုိပါပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ဤစာတမ္းသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ကုိယ္ေတြ႕အျမင္ႏွင့္ သုံးသပ္ခ်က္ အေျဖျဖစ္ပါသည္။

ရန္ကုန္တုိင္း မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ က်ဳိက္၀ိုင္းဘုရားလမ္းတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ေမြးဇာတိ တုိင္းရင္းသား ကရင္လူမ်ဳိး ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ ဦးေအာင္ျမင့္ (ခ) Mr. L.Ambrose အသက္ ၆၂-ႏွစ္႐ွိသူအေပၚ ၁၉၄၇-ခုႏွစ္၊ လ၀က အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၃(၁)အရ အေရးယူ ခံရမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္၏ တပည့္ ေ႔႐ွေန ဦးေက်ာ္ညြန္႔က ဗဟုိတရား႐ုံးတြင္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံသျဖင့္ ၁၉၈၆-ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါသည္။

အမႈျဖစ္စဥ္အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာ ဦးေအာင္ျမင့္၏သမီး Mrs. P. Ambrose, 121, Mills Street, Queens Park, W.A.6107 ေနသူက တစ္ကြဲတစ္ျပားစီေနထိုင္ရသည့္အျဖစ္ကုိ လြမ္းဆြတ္လွသျဖင့္ မိဘမ်ားကုိ ေတြ႕လုိေၾကာင္း ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ခန္႔ကစ၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ မွာၾကားဖိတ္ေခၚသည္ကုိ သြားေရာက္ရန္အတြက္ မိဘမ်ားကလည္း သမီးထံ သြားေရာက္ႏိုင္ေရး အႀကိမ္ႀကိမ္ မဆလအစုိးရလက္ေအာက္ခံ ျပည္ထဲေရးဌာနတြင္ Passport ႏွင့္ Visa မ်ားရ႐ွိေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း မရ႐ွိခဲ့ပါ။ ပြဲစားမ်ား၏ အႀကံေပးခ်က္အရ Passport မယူပဲ Certificate of Identity (C of I) ကုိ ယူ၍ ႏိုင္ငံျခားထြက္လုိ႔ရေၾကာင္း (C of I) မွာ အလြယ္တကူ ရယူႏိုင္ေၾကာင္းေျပာသည္ကုိ ယုံၾကည္ၿပီး ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျပည္ထဲေရးဌာနမွ (C of I) ကုိ ေလွ်ာက္ထားရယူခဲ့ပါသည္။

ျပည္ထဲေရးဌာနမွ ၃.၆.၁၉၈၅ ရက္ေန႔တြင္ (C of I) လက္မွတ္အမွတ္ ၁၁၇၄ ကုိ ဦးေအာင္ျမင့္အား ထုတ္ေပးခဲ့ၿပီး အဆုိပါလက္မွတ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ၂.၆.၈၆ ေန႔အထိ အတည္ျဖစ္သည္ဟု လည္းေကာင္း၊ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျပည္ေထာင္စု ဆုိ႐ွယ္လစ္သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွ အၿပီးအပိုင္ထြက္ခြာသြားၿပီး ၃-လအၾကာတြင္ ျပည္ေထာင္စု ဆုိ႐ွယ္လစ္သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အျဖစ္မွ ရပ္စဲၿပီးျဖစ္ပါသည္ဟုလည္းေကာင္း အဆုိပါလက္မွတ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ (အဆုိပါ C of I ကုိ ပူးတြဲ-၁ အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။)

ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ၂၉.၆.၈၅ ေန႔တြင္ BAC ေလေၾကာင္းခရီးစဥ္ UB 221 ႏွင့္ ဘန္ေကာက္မွတဆင့္ ၾသစေၾတးလ်သုိ႔ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ၁-လခန္႔အၾကာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္က်န္႐ွိေသာ ဇနီးျဖစ္သူက ႏွလုံးေရာဂါ အသည္းအသန္ျဖစ္၍ မေသမီ ေတြ႕လုိပါသည္ဟု အေၾကာင္းၾကားျခင္းခံရပါသည္။ ဦးေအာင္ျမင့္အေနျဖင့္ ဇနီးႏွင့္သမီးၾကား  ဗ်ာမ်ားခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆုံးအေျခအေန ႀကံဳေနရေသာ ဇနီးထံျပန္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိလက္၀ယ္႐ွိ (C of I)သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျပန္လုိ႔ ရမရ ဒိြဟျဖစ္စရာ႐ွိသျဖင့္ Camberra ႐ွိ ျမန္မာသံ႐ုံးသုိ႔ ၇.၈.၈၅ ေန႔စြဲျဖင့္ တရား၀င္ စာေရသားေမးျမန္းမႈ ျပဳခဲ့ပါသည္။ ၉.၈.၈၅ ေန႔ ေန႔လည္ ၂-နာရီခန္႔တြင္ သံ႐ုံးမွ တာ၀န္႐ွိပုဂၢိဳလ္ မစၥက္လင့္ ဆုိသူထံမွ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ႐ွိေနေသးသျဖင့္ (C of I) သက္တမ္း ၃-လအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ အခ်ိန္မီျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း ပထမဦးစြာ ဖုန္းျဖင့္ျပန္ၾကားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ ကင္ဘာရာၿမိဳ႕႐ွိ ျပည္ေထာင္စု ဆုိ႐ွယ္လစ္ သမၼတ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္ သံ႐ုံးမွ စာျဖင့္ ေအာက္ပါအတုိင္း သေဘာထားမွတ္ခ်က္ ထပ္မံေပးပိ႔ုခဲ့ပါသည္။ အဆုိပါစာကုိ ဦးေအာင္ျမင့္မွ တရား႐ုံးတြင္ သက္ေသခံ ၃ အျဖစ္ တင္ျပထားပါသည္။ အဆုိပါစာကုိ ပူးတြဲ-၂ အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ဦးေအာင္ျမင့္သည္ သံ႐ုံးမွ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ အေၾကာင္းျပန္ၾကားခ်က္ ရလွ်င္ရခ်င္း ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ွိ ႏွလုံးေရာဂါသည္ ဇနီးသည္ထံ အျမန္ျပန္ႏိုင္ေရး ႀကိဳးစား ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရာ ၂၄.၄.၈၅ ရက္ေန႔တြင္ မဂၤလာဒုံေလဆိပ္သုိ႔ ထုိင္းေလေၾကာင္းျဖင့္ ခရီးစဥ္အမွတ္ TG-305  ႏွင့္ ညေန ၄-နာရီအခ်ိန္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ေလဆိပ္တြင္ လ၀ကဌာနမွ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး လတ္တေလာဥပေဒပုဒ္မ ၃(၁) ၁၃(၁)အရ ဦးေအာင္ျမင့္အား ဖမ္းဆီးတရားစြဲဆုိမႈ ျပဳခဲ့ပါသည္။ လ၀ကဌာနမွ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒပုဒ္မ-၁၆ ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒပုဒ္မ-၂၇တို႔အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အျဖစ္မွ ရပ္စဲခဲ့ၿပီျဖစ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း သက္ဆုိင္ရာအာဏာပိုင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္မပါ႐ွိပဲ ၀င္ေရာက္ခြင့္မ႐ွိသျဖင့္ ယခုကဲ့သုိ႔ အေရးယူျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း လ၀က ဦးစီးမွဴးက တရား႐ုံးတြင္ ထြက္ဆုိသြားပါသည္။

အဆုိပါအမႈတြင္ ဦးေအာင္ျမင့္၏ မူလ မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္ ျပစ္မႈႀကီးအမႈအမွတ္ (၁၇၃၂/၈၅) တရား႐ုံးေ႔႐ွေန ဦးေက်ာ္ညြန္႔က လိုက္ပါ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီး ဦးေအာင္ျမင့္လက္၀ယ္႐ွိ (C of I) သက္တမ္းမွာ ကုန္ဆုံးျခင္းမ႐ွိေသး၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ တရား၀င္ တည္႐ွိဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ၾသစေၾတးလ်႐ွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ သံ႐ုံးမွ ဦးေအာင္ျမင့္ထံ တရား၀င္ ျပန္ၾကားၾကရန္လည္း ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္ ျပန္ခြင့္႐ွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါ႐ွိသျဖင့္ ဦးေအာင္ျမင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ျပန္လာျခင္းသည္ ဥပေဒႏွင့္အညီျဖစ္၍ အျပစ္မရွိေၾကာင္း၊ ခုခံေခ်ပ ေျဖ႐ွင္းခဲ့ပါသည္။

မဂၤလာဒုံတရား႐ုံးမွ ဦးေအာင္ျမင့္အေပၚ လ၀က (အေရးေပၚျပဌာန္းခ်က္) အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၁၃(၁)အရ ေငြဒဏ္ ၂၀၀ ထမ္းေဆာင္ေစ၊ မေဆာင္က ေထာင္ဒဏ္ ၆-လ က်ေစဟု အမိန္႔ခ်ခဲ့ပါသည္။ တုိင္းတရား႐ုံးကလည္း ေအာက္႐ုံးအမိန္႔ကုိပင္ ထပ္ဆင့္အတည္ျပဳပါသည္။ ယင္းအမႈ ဗဟုိတရား႐ုံးတက္ေရာက္ရန္ ေအာက္႐ုံးေ႔႐ွေန ဦးေက်ာ္ညြန္႔ လႊဲအပ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈကုိ ဗဟုိတရား႐ုံးအတြက္ လိုက္ပါေဆာင္႐ြက္ခြင့္ရခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အမႈသည္ ဦးေအာင္ျမင့္ ယခုဘယ္မွာလဲဟုေမးျမန္းရာ ဦးေအာင္ျမင့္၏ မိတ္ေဆြမ်ားက ၿမိဳ႕နယ္တရား႐ုံးက စြဲဆုိေသာအမႈ၏ ဒဏ္ေငြ ၂၀၀ ကုိ ဦးေအာင္ျမင့္က ခ်က္ခ်င္းေပးေဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္း လ၀ကမွ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံသားမဟုတ္ေတာ့ေၾကာင္း မည္သည့္ႏိုင္ငံသားဟုလည္း သတ္မွတ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ပဲ ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္သြားၿပီျဖစ္၍ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ထည့္ထားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိၿပီး အင္းစိန္ေထာင္သုိ႔ေခၚသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။

၁-လႏွင့္ ၂၅-ရက္အတြင္း ေမြးရာပါ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ကရင္တုိင္းရင္းသား၊ ရန္ကုန္ဇာတိဖြား ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံမဲ့ျဖစ္သြားေစသည့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒ၏ အစြမ္းကုိ အထူးပင္ တုန္လႈပ္သြားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒကုိလည္း အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေလ့လာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္းဥပေဒကုိ ေလ့လာလုိသျဖင့္ ႐ွာေဖြရာ ၁၉၈၆-ခုႏွစ္၀န္းက်င္က ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္း လ၀ကၿမိဳ႕နယ္ ဦးစီးမႈအဆင့္ပင္တြင္ စုံစမ္းမရခဲ့ပါ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမ္းနားလမ္း ၆-ထပ္လုံး႐ွိ လ၀က တုိင္းအဆင့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးထံတြင္ ႐ွား႐ွားပါးပါး လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒပုဒ္မ-၂၇ ကုိ ကူးယူမွတ္သားခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ စာအုပ္တစ္အုပ္လုံး ဖတ္႐ႈခြင့္မရပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဆုိပါ႐ွားပါးလွေသာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းစာအုပ္ကုိ ဖတ္႐ႈလုိသျဖင့္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ရင္း ကံအားေလ်ာ္စြာ ထုိစဥ္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ ဌာနတစ္ခုမွ ညႊန္မွဴးတစ္ေယာက္ ကူညီေသာေၾကာင့္ ထုိစာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ ရ႐ွိခဲ့ပါသည္။ ႏိုင္ငံသား လုပ္ထုံးလုပ္နည္းစာအုပ္ကုိ ဖတ္ရသျဖင့္ ထုိစဥ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကိုင္ေဆာင္ထားေသာ အမ်ဳိးသား မွတ္ပုံတင္မ်ားသည္ အနာဂတ္တြင္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္မ်ားကုိ ေျပာင္းလဲ ကိုင္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကာလ လြန္ေျမာက္ၿပီးမွ ႏိုင္ငံသားစာအုပ္ကုိ ေျပာင္းလဲကိုင္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း နမူနာကတ္ႏွင့္ စာအုပ္ကိုပါ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းစာအုပ္တြင္ ပူးတြဲပါ႐ွိသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ဖတ္႐ႈ သိ႐ွိခဲ့ရပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ယေန႔ ပန္းေရာင္ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ရသည့္သူမ်ား ငါတုိ႔ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ၿပီဟု ၀မ္းေျမာက္မႈ မေစာၾကေစခ်င္ပါ။ ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္သူအားလုံး ႏိုင္ငံသားျဖစ္ထိုက္မျဖစ္ထိုက္ စိစစ္ခံေနရသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ စတင္ျပ႒ာန္းသည့္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္မွေရတြက္လွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀-ေက်ာ္ေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးမွစ၍ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအပါအ၀င္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကုိ ေျပာင္းလဲျပင္ဆင္စရာမလုိ အစစျပည့္စုံေသာ ဥပေဒျဖစ္သည္ဟု ေထာက္ခံေျပာဆုိသူမ်ားထဲတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒေတြပါ႐ွိေသာ ႏိုင္ငံသားစာအုပ္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ရသူ မည္သူပါ႐ွိပါသနည္းဟု အလ်ဥ္းသင့္၍ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလုိပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ အထက္ပါဥပေဒျပ႒ာန္းၿပီး တစ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာ ၂၀.၉.၈၃ ေန႔စြဲပါ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕ အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာအမွတ္ (၁၃/၈၃)ျဖင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒဆုိင္ရာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒမ်ားကုိ ေလ့လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ဗဟုိ တရား႐ုံးသုိ႔ ဦးေအာင္ျမင့္ကုိယ္စား ျပစ္မႈျပင္ဆင္မႈအတြက္ (၁၀၄(ခ)/၁၉၈၆)ကုိ ၂၄.၂.၈၆ ေန႔တြင္ တင္သြင္းမႈျပဳခဲ့ပါသည္။ အမႈတင္သြင္းသည့္အခါ အမႈတြဲစိစစ္လက္ခံသူ တရားေရးအရာ႐ွိႏွင့္ ျပႆနာေပၚပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေလွ်ာက္ထားသူအမႈသည္ ဦးေအာင္ျမင့္၏အမည္ေအာက္တြင္ (ႏိုင္ငံမဲ့အက်ဥ္းသား အင္းစိန္ေထာင္)ဟု ေဖာ္ျပထားခ်က္ကုိ တရားေရးအရာ႐ွိက အထူးအဆန္းျဖစ္ေနသျဖင့္ အမႈတြဲတြင္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အေရးအသားမ်ားေရးသည္ကုိ တရားသူႀကီးမ်ားက မႀကိဳက္ေၾကာင္း (ႏိုင္ငံမဲ့အက်ဥ္းသား)ဟူေသာအသုံးအႏႈန္းကုိ ျပင္ဆင္ေရးသားရန္ ေတာင္းဆုိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က မိမိအမႈသည္ ဦးေအာင္ျမင့္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ေရာက္ေနျခင္းမွာ ယခုျပင္ဆင္မႈတင္သြင္းေသာ အမႈေၾကာင့္ ေရာက္ေနျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း ယခုျပင္ဆင္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ေသာ ဒဏ္ေငြ ၂၀၀ ကုိ ေပးေဆာင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဆုိပါ ဒဏ္ေငြေပးေဆာင္ရေသာ အမႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲအက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံမဲ့သူျဖစ္၍ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း ေရာက္႐ွိေနထိုင္ ရသူျဖစ္သျဖင့္ ႏိုင္ငံမဲ့အက်ဥ္းသား အသုံးအႏႈန္းကုိ မျပင္ႏိုင္ေၾကာင္း ဤအသုံးအႏႈန္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အက်ဳိးဆက္ကုိ မိမိလက္ခံမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္က ျပန္လည္႐ွင္းလင္းခဲ့ရပါသည္။

အထက္ပါအတုိင္း ျပႆနာ႐ိွေသာ အမႈျဖစ္သျဖင့္ ဤအမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က လစ္ဟင္းမႈမ႐ွိေအာင္ အထူးဂ႐ုစိုက္ၿပီး လက္ခံသင့္ မခံသင့္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ကုိလည္း ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပါသည္။ ျပင္ဆင္မႈေလွ်ာက္လႊာတြင္ “(၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အဓိကအားနည္းခ်က္အျဖစ္ ဤဥပေဒကုိ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္တြင္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္မွ ျပဌာန္းခဲ့စဥ္ကပင္ အာဏာတည္ရမယ့္ေန႔ရက္ ေဖာ္ျပပါ႐ွိျခင္းမ႐ွိေသာေၾကာင့္ ယင္းဥပေဒသည္ ယေန႔တုိင္ တရား၀င္ အက်ဳိးသက္ေရာက္အာဏာတည္ျခင္း ႐ွိ/မ႐ွိ ဒိြဟျဖစ္စရာအေျခအေန ေပၚေပါက္ေနပါေၾကာင္း) ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒဆုိင္ရာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားမွာလည္း ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က လႊတ္ေတာ္မွ ဥပေဒျပ႒ာန္းၿပီး တစ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာ (၂၀.၉.၈၃-ေန႔တြင္) အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာအမွတ္ (၁၃/၈၃)ျဖင့္ ေနာက္က်ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ဥပေဒကုိလိုက္နာမည့္ ျပည္သူမ်ားသာမက ယင္းဥပေဒကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရသည့္ ဌာနမ်ားတြင္ပင္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႐ွိေနပါေၾကာင္း” ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒအရ တာ၀န္လႊဲျခင္းခံရေသာ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ႐ွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကုိယ္စားျပဳ ျမန္မာသံ႐ုံးတာ၀န္႐ွိ သံအရာ႐ွိမ်ားက ဦးေအာင္ျမင့္၏ရည္မွန္းခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ႐ွိေနဆဲျဖစ္ပါေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ တရား၀င္ ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္မွ လ၀က အရာ႐ွိမ်ားကမူ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္မ႐ွိပဲ ျပန္လာခြင့္မ႐ွိေၾကာင္း ယခုအခါ ကမာၻေပၚတြင္ ႏိုင္ငံမ႐ွိေသာ လူသားတစ္ဦးသာျဖစ္ေၾကာင္း ထုိ႔ေၾကာင့္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲတြင္သာ ထည့္ထားရမည့္ လူသားတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲစြာ အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့ၾကျခင္းက ထင္႐ွားေသာ သာဓကတစ္ရပ္ျဖစ္ေနပါေၾကာင္း၊ ထုိ႔အျပင္ ဦးေအာင္ျမင့္အား ထုတ္ေပးခဲ့ေသာ (C of I) သက္ေသခံမႈလက္မွတ္တြင္ ျပ႒ာန္းပါ႐ွိေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားသည္ လ၀က လတ္တေလာ အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၄(၂)အရ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသုိ႔ ၀င္ခြင့္ျပဳထားေသာ သုိ႔မဟုတ္ ေနထိုင္ခြင့္ျပဳထားေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားအျဖစ္ မွတ္ယူရမည္ဟူေသာ ျပဌာန္းခ်က္ေၾကာင့္ သတ္မွတ္ကာလ ၃-လအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ဦးအျဖစ္ တရား၀င္ ျပန္လာျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ျပင္ဆင္မႈေလွ်ာက္လႊာပါ ဥပေဒအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္၍ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ ထပ္ဆင့္ျပင္ဆင္ခဲ့ရာတြင္

(၁) ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ (၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဥပေဒ အမွတ္-၄)တြင္ ဥပေဒအာဏာတည္သည့္ေန႔ သတ္မွတ္ျပဌာန္းထားျခင္းမ႐ိွေသာ္လည္း ယင္းဥပေဒ ပုဒ္မ-၆၊ ၃၈၊ ၃၄၊ ၄၅၊ ၅၂၊ ၆၁၊ ၇၂ တုိ႔တြင္ ဤဥပေဒအာဏာတည္သည့္ေန႔အေပၚ တည္မွီ၍ လုပ္ေဆာင္ခြင့္႐ွိသည့္ အခ်က္မ်ားကုိ ကန္႔သတ္မႈေတြ႕ရသျဖင့္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔သည္ အလြန္အေရးႀကီး အဓိကက်ေနပါေၾကာင္း၊

(၂) ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒပုဒ္မ (၇၅)တြင္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕သည္ လုိအပ္ေသာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကုိ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထုတ္ျပန္ရမည္ဟု လႊတ္ေတာ္က လုပ္ကိုင္အပ္ႏွင္းထားေသာ္လည္း မူလ “ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ အာဏာမတည္သေရြ႕ ကာလပတ္လုံး ၁၉၇၃-ခုႏွစ္ စကားရပ္မ်ားအနက္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိေရး (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥပေဒ အမွတ္ -၂၂) အခန္း-၅ “အာဏာမတည္ေသးေသာ ဥပေဒႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား”က႑ ပုဒ္မ-၁၇(ဂ)တြင္ “ယင္းသုိ႔ ထုတ္ျပန္ေသာ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ၊ စည္းကမ္းဥပေဒ သုိ႔မဟုတ္ အမိန္႔သည္ ယင္းဥပေဒ စတင္ အာဏာမတည္ေသးသမွ် ကာလပတ္လုံး အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မ႐ွိေစရ”ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒပုဒ္မ-၁၆၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း ဥပေဒပုဒ္မ-၂၇အရ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္မွ ရပ္စဲခဲ့ၿပီဟု မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္ လ.၀.က မွဆုံးျဖတ္၍ အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ထည့္သြင္းထားျခင္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း အာဏာမတည္ေသးေသာ ဥပေဒလုပ္ထုံးလုပ္နည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ကုိ အလြဲသုံးရာေရာက္ပါေၾကာင္း၊

(၃) ယခုအမႈတြင္ အေရးႀကီးေသာ ျပႆနာအျဖစ္ တင္ျပလုိေသာအခ်က္မွာ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒတြင္ ဥပေဒအာဏာတည္သည့္္ေန႔ကုိ လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳျပ႒ာန္းေပးျခင္းမ႐ွိဘဲ ခ်န္လွပ္ထားမႈပင္ျဖစ္ပါသည္။ မ.ဆ.လအစုိးရလႊတ္ေတာ္က ျပ႒ာန္းထားေသာ မူလဥပေဒမ်ားစြာတြင္ အာဏာတည္သည့္ေန႔ရက္မ်ားပါ႐ွိပါလ်က္ ယခုကဲ့သုိ႔အေရးႀကီးလွေသာ ႏိုင္ငံသားဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းေဖာ္ျပရန္ ပ်က္ကြက္ ေနပါေၾကာင္း၊ ယင္းဥပေဒပုဒ္မ-၇၅ တြင္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ရန္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕အား လုပ္ထုံး လုပ္နည္းမ်ားေရးဆြဲ၍ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထုတ္ျပန္ရမည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါေၾကာင္း၊ “၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က ေရးဆြဲေသာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းဥပေဒ၏ ပုဒ္မ-၇ ႏွင့္ ၈ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒတည္သည့္ေန႔သည္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလ(၁၅)ရက္ဟု ေဖာ္ျပပါ႐ွိသည္ကုိ ေတြ႕ရပါေၾကာင္း၊ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕သည္ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပဌာန္းသည့္ရက္ကုိပင္ ဥပေဒအာဏာတည္သည့္ရက္ဟု မိမိသေဘာျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိေနသည္ဟု ယူဆပါေၾကာင္း၊ အမွန္မွာ ဥပေဒျပ႒ာန္းလိုက္ယုံျဖင့္ ယင္းဥပေဒသည္ အာဏာသက္၀င္ျခင္း မ႐ွိေၾကာင္း၊ အာဏာတည္သည့္ေန႔ရက္ (၀ါ) ဥပေဒ၏ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစ၇မည့္ ေန႔ရက္ကုိ ဥပေဒေရးဆြဲသူ လႊတ္ေတာ္ကသာ ျပ႒ာန္းေပးမွ တရား၀င္ပါေၾကာင္း၊

စကားရပ္မ်ား အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုသည့္ ဥပေဒ အခန္း (၅) ပုဒ္မ-၁၇ပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားအရ ဥပေဒတစ္ရပ္ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားအရ ဥပေဒတစ္ရပ္ ျပဌာန္းထုတ္ျပန္ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္းဥပေဒသည္ ခ်က္ခ်င္းအာဏာတည္ေသာ ဥပေဒ၊ ခ်က္ခ်င္း အာဏာမတည္ေသာ ဥပေဒမ်ားဟု ရွိပါေၾကာင္း။ ယခု ႏိုင္ငံသား ဥပေဒတြင္ “ခ်က္ခ်င္း အာဏာတည္ေစရမည္” ဟူေသာ စကားရပ္မပါရွိသလို မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ အာဏာတည္ရမည္ဟု သတ္မွတ္ေဖာ္ျပခ်က္လည္း မပါရွိပါေၾကာင္း၊ ယင္းအေျခအေနတြင္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က (၁၅.၁၀.၈၂)ေန႔မွစ၍ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒသည္ အာဏာသက္၀င္သည္ဟု (၂၀.၉.၈၃) ရက္စြဲပါ စာအမွတ္ ၃/၆၂(အထူး)၀ဖ ၈၃(၂)ျဖင့္ ႏိုင္ငံသားဆိုင္ရာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ား စာအုပ္တြင္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕ အတြင္းေရးမွဴး ဦးေက်ာ္တင့္က လက္မွတ္ေရးထိုး ေဖာ္ျပထားျခင္းမွာ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာကို ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕က်ဴးေက်ာ္ လုပ္ေဆာင္ရာ ေရာက္ေနပါေၾကာင္း။

၁၉၇၄-ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ (၄၄)အရ ဥပေဒျပဳမႈ အာဏာသည္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွာသာရွိၿပီး ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕မွာ အေျခခံ ဥပေဒပုဒ္မ-၈၃၊ ၈၄အရ လႊတ္ေတာ္ကို တာ၀န္ခံရသည့္ ျပည္သူ႔ေရးရာ စီမံခန္႔ခြဲေရး အဖြဲ႕သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ (၁၉၇၃-ခုႏွစ္ စကားရပ္မ်ား အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုေရး ဥပေဒသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမရွိဘဲ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ ဥကၠဌတစ္ဦးတည္းက အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာ (၃)ရပ္ကို ကိုင္စြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ကာလအတြက္ အဓိက ရည္စူးေရးဆြဲထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၁၉၇၄-ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္လာခ်ိန္တြင္ ဥပေဒျပဳမႈအာဏာ၊ ဥပေဒအာဏာ သက္၀င္ရမည့္ ကာလကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကသာ သတ္မွတ္ခြင့္ ရွိပါသျဖင့္ အျခားပုဂိၢဳလ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ မရွိႏိုင္သည္ကို သတိျပဳသင့္ပါေၾကာင္း။)

စကားရပ္မ်ားအနက္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုသည့္ ဥပေဒပုဒ္မ-၁၇(ဂ)အရ မူလေရးဆြဲ ျပန္ဌာန္းထားေသာ ဥပေဒအာဏာ မတည္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ႀကိဳတင္ ထုတ္ျပန္ထားေသာ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ၊ စည္းကမ္းဥပေဒ (သို႔မဟုတ္) အမိန္႔သည္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မရွိေစရဟု ျပဌာန္းထားမႈအရ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕၏ ႏိုင္ငံသား လုပ္ထံုး လုပ္နည္းအမိန္႔ ေၾကာ္ျငာစာအမွတ္ (၁၃/၈၃)သည္ မ်က္ေမွာက္ကာလ၌ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေသာ၊ ယေန႔တရား၀င္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ရွိေသာ အမိန္႔ဟုတ္မဟုတ္ ဗဟိုတရား႐ံုးေတာ္မွ အေလးထား ဆံုးျဖတ္ေပးပါရန္ အေရးႀကီးလွပါေၾကာင္း။

အလားတူပင္ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒအရ ႐ုတ္သိမ္းေသာ ဥပေဒမွာ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒ(၂)ရပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေအာင္ျမင့္အား (C of I) တရား၀င္ ထုတ္ေပးခဲ့ေသာ ၁၉၄၇-လ၀က (လတ္တေလာျပဌာန္းခ်က္မ်ား) အက္ဥပေဒ အပါအ၀င္ အျခားဥပေဒ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားမွာ တရား၀င္ တည္ဆဲ ဥပေဒမ်ားအျဖစ္ တည္ရွိဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

မိမိအသစ္ ျပဌာန္းထားေသာ ဥပေဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား၊ အမိန္႔မ်ားကို ဥပေဒျပဳစဥ္ကပင္ ျပင္ရန္လိုပါသည္။ ယခု အသစ္ျပဌာန္းထားသာ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒ ပုဒ္မ-၁၆သည္ လ၀က လတ္တေလာ ဥပေဒပုဒ္မ(၂)ဆႏွင့္ ပုဒ္မ(၃)ႏွင့္လည္းေကာင္း ဆက္စပ္ ထုတ္ေပးေသာ (C of I) ေပၚရွိ စည္းကမ္းမ်ား အပါအ၀င္ အျခား လူ၀င္မႈ စည္းကမ္းမ်ားကို မျပင္ဆင္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာပိုင္ ကိုယ္လိုရာဆြဲ အေရးယူမႈ ျပဳေနလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း မလိုလားအပ္ေသာ ႏိုင္ငံသား ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္လာႏိုင္ပါေၾကာင္း။ ဦးေအာင္ျမင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမဟုတ္ဟု သတ္မွတ္လိုေသာ ဆႏၵျပင္းျပေနၾကသည္ဆိုလွ်င္လည္း လ၀က (လတ္တေလာ) ပုဒ္မ-၄(၂) အရ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ (ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီဥကၠဌ)က ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ႏွင္ထုတ္ႏိုင္ပါေၾကာင္း၊ ယခုမူ ဦးေအာင္ျမင့္အား ႏုိင္ငံမဲ့ျဖစ္၍ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ေနရမည္ဟု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကိုင္စြဲသူတုိ႔၏လုပ္ရပ္မွာ မည္သည့္ဥပေဒ စံႏႈန္းႏွင့္မွ် ထိန္းညွိ၍ မရႏိင္ေသာအေျခအေနျဖစ္၍ ဗဟုိတရား႐ုံးေတာ္မွ တည့္မတ္ေပးရန္ အထူးလုိအပ္ေနပါေၾကာင္း၊

(၄) U Aung Myint (a) Mr. LAmbrose. “Cases to be citizen of the Socialist Republic of the Union of Burma after three months from the date of depature” and since you departed from buma on 29th June 1985, and as such as you are still a citizen of Burma, we are of the opinion that you can still return to Burma within the period of three months.” ဟု သေဘာထား မွတ္ခ်က္ေပး၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း လမ္းညႊန္ခဲ့သူပုဂၢိဳလ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကုိယ္စားျပဳ ပထမအတြင္း၀န္အဆင့္ သံတမန္တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၆၁-ခုႏွစ္ ဗီယာနာ သံတမန္စာခ်ဳပ္ (1961 Vienna Convention on Diplomatic relations) ယင္းစာခ်ဳပ္အပိုဒ္(၃)အရ ၎သံတမန္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိယ္စားျပဳ ေျပာဆိုေဆာင္႐ြက္ရသူျဖစ္ပါသည္။ မိမိႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတုိ႔အက်ဳိးအတြက္ အကာအကြယ္ေပးရန္ မိမိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရာ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံတြင္ တာ၀န္႐ွိသူပုဂိၢဳလ္ျဖစ္ပါသည္။ အဆုိပါပုဂၢိဳလ္၏လမ္းညႊန္ခ်က္ကုိပင္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ႏိုင္ေသာ အေျခအေနမ႐ွိလွ်င္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ မိမိသံ႐ုံးကုိပင္ အားကုိးရာမ႐ွိျဖစ္သြားႏိုင္ပါေၾကာင္း။

(၅) ကုလသမဂၢလူ႔အခြင့္အေရး ေၾကာ္ျငာစာတမ္း အပိုဒ္-၁၅ တြင္ လူသားတုိင္းသည္ မိမိႏွင့္သက္ဆုိင္ရာႏိုင္ငံ၌ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳထားပါသည္။ အကယ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႕ တာ၀န္႐ွိသူမ်ားက ေမြးရာပါႏိုင္ငံသား တုိင္းရင္းသား ကရင္လူမ်ဳိး ဦးေအာင္ျမင့္ကုိ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ လက္မခံလုိပါက (C of I) ပါ သက္တမ္းတရား၀င္က်န္႐ွိေနေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပန္ထြက္သြားရန္၊ ယင္းသုိ႔မထြက္ပဲ ျငင္းဆန္လွ်င္ ႏိုင္ငံမ့ဲျဖစ္သြားေသာ ဦးေအာင္ျမင့္အား ေထာင္ထဲသုိ႔ ထည့္ထားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႐ွင္းျပခဲ့လွ်င္ ဦးေအာင္ျမင့္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ (C of I) ကိုင္ေဆာင္၍ ထြက္သြားခ်ိန္ရပါလ်က္ ထြက္သြားခြင့္မေပးဘဲ ခ်က္ခ်င္း ေထာင္ထဲသုိ႔ ဆြဲသြင္းခဲ့သည့္လုပ္ရပ္ သည္ လူသား၏ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ကုိ တန္ဖုိးမထားပဲ လူသားခ်င္းမစာနာ အလြန္ရက္စက္ရာေရာက္ေနပါေၾကာင္း၊

(၆) မၾကင္ေမႊးႏွင့္ႏိုင္ငံေတာ္ (ျပစ္မႈျပင္ဆင္မႈ ၂၅၀(ခ)၁၉၆၈) စီရင္ထုံးကုိေထာက္ထား၍ ျပည္သူတုိ႔၏ အႏၱရာယ္ကုိ တရား႐ုံးမွ ေစာင့္ေ႐ွာက္ကာကြယ္ရန္ တာ၀န္၀တၱရား႐ွိပုံကုိ ေထာက္ထား၍ ဦးေအာင္ျမင့္၏ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကုိ နစ္နာမႈမ႐ွိေအာင္ ကုစားေပးပါရန္အလုိ႔ငွာ ယခုအမႈကုိ လက္ခံစဥ္းစားေပးေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္လဲခ်က္ကုိ ျပင္ဆင္ထားခဲ့ပါသည္။ ဗဟုိတရား႐ုံး၌ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈ လက္ခံသင့္မသင့္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ ခ်ိန္းဆုိေသာေန႔တြင္ အထက္ပါအတုိင္း မိမိဘက္က ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ အသင့္သြားေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း တရား႐ုံး၌ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးခြင့္မရခဲ့ပါ။ သက္ဆုိင္ရာတရား႐ုံးအရာ႐ွိမွ ကၽြန္ေတာ္ တင္သြင္းခဲ့ေသာ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ လက္ခံသင့္မသင့္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ ခ်ိန္းဆုိေသာေန႔တြင္ အထက္ပါအတုိင္း မိမိဘက္က ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ အသင့္သြားေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း တရား႐ုံး၌ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးခြင့္မရခဲ့ပါ။ သက္ဆုိင္ရာတရား႐ုံးအရာ႐ွိမွ ကၽြန္ေတာ္တင္သြင္းခဲ့ေသာ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗဟုိတရား႐ုံးမွ လက္ခံၾကားနာ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေသာ အေျခအေနမ႐ွိဟု ယူဆပါေသာေၾကာင့္ ယင္းအမႈကုိ အဆုံးအျဖတ္ေပးရန္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသို႔ လႊဲအပ္လုိက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၏ အဆံုးအျဖတ္ကိုသာ ေစာင့္ဆိုင္းနာယူပါဟု ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အမႈသည္ မိသားစုအား ရွင္းျပပါသည္။

ဦးေအာင္ျမင့္၏ မိသားစု၀င္မ်ားဘက္မွ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီတြင္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရွိေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အမႈကို ၄င္းတို႔ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ရြက္မည္ေျပာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အမႈသည္ ဦးေအာင္ျမင့္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအၾကား ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အမႈကိစၥလုပ္ငန္း တာ၀န္ရပ္စဲသြားခဲ့ပါသည္။

(၂)ႏွစ္ခန္႔ ၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသည္ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈကို အဆံုးအျဖတ္ မေပးခဲ့သျဖင္ ၁၉၈၈-ခုႏွစ္တြင္ မဆလ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿပိဳကြဲသြားသည့္တိုင္ ဗဟိုတရားရံုးမွ စစ္ေဆးစီရင္ႏိုင္ျခင္း မရွိ၍ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသို႔ လႊဲေျပာင္းတင္ျပထားေသာ အမႈလက္က်န္ (၂၀)ေက်ာ္တြင္ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈလည္း တစ္မႈအျဖစ္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား၊ ကရင္တိုင္းရင္းသား ဦးေအာင္ျမင့္တစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံမဲ့ဘ၀ျဖင့္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း (၁၃)ႏွစ္ေက်ာ္ ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ ၁၉၉၇-ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၂၉)ရက္ေန႔တြင္ ၄င္းအမႈကို လက္ခံသင့္ မခံသင့္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးရန္ အမႈေခၚစာရင္း စစ္အစိုးရေခတ္ တရားရံုးခ်ဳပ္၌ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ၁၉၈၈-ခုႏွစ္တြင္ ပထမတစ္ႏွစ္ ထိန္းသိမ္းခံရစဥ္ကပင္ ေရွ႕ေနလိုင္စင္ ရုတ္သိမ္းခံထားရၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗဟိုတရားရံုးမွ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသို႔ အမႈလႊဲအပ္စဥ္ကပင္ အမႈလိုက္ပါခြင့္တာ၀န္ ၿပီးဆံုသြားပါေၾကာင္း၊ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အမိန္႔ေၾကျငာခ်က္ (၄/၈၉)အရ ဦးေအာင္ျမင့္တစ္ေယာက္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီဟု ယူဆခဲ့ပါေၾကာင္း ယခုအခါတြင္ ၄င္းအတြက္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္မည့္ ေရွ႕ေနမရွိေသာေၾကာင့္ ၄င္း၏ အခြင့္အေရးမ်ား မဆံုးရံႈးသင့္ပါေၾကာင္း ေျဖရွင္းလႊာတစ္ေစာင္ကို တရားရံုးခ်ဳပ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့ပါသည္။

ဤစာေရးခ်ိန္အထိ ဦးေအာင္ျမင့္ မိသားစုႏွင့္ အဆက္အသြယ္မရွိသျဖင့္ ဦးေအာင္ျမင့္ အေျခအေန မည္သို႔ရွိသည္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ တရားရံုးခ်ဳပ္က မည္သို႔ ဆံုးျဖတ္သည္ကိုလည္း ယေန႔တိုင္ မသိေသးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အလြန္သိခ်င္ပါသည္။ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒသည္ လႊတ္ေတာ္မွ မူလ ေရးဆြဲစဥ္ကပင္ ဥပေဒအာဏာသက္၀င္ေစသည့္ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ မပါရွိဘဲ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕မွ မိမိသေဘာျဖင့္ ကာလသတ္မွတ္၍ အေကာင္အထည္ အေဖာ္မႈသည္ ဥပေဒႏွင့္ ညီမညီ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့သည္ကို မဆလေခတ္ ဗဟိုတရားရံုး တရားသူႀကီးမ်ားကလည္း အေလးထား ဆံုးျဖတ္ရမည့္ ျပႆနာဟု ယူဆေသာေၾကာင့္သာ ဦးေအာင္ျမင့္အမႈကုိ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသုိ႔ လႊဲအပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။

၀န္ႀကီးအဖြဲ႕၏ ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္းဥပေဒမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထုတ္ျပရန္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပေသာ ဥပေဒျပႆနာတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီပါ တာ၀န္မကင္းေသာ အေျခအေနဆိုက္ေရာက္သြားၿပီဟု ယူဆရပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ဦးေအာင္ျမင့္၏အမႈသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ ပ်က္စီးသြားသည့္ ၁၉၈၈-ခုႏွစ္တုိင္ေအာင္ ၃-ႏွစ္ခန္႔ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီက အဆုံးအျဖတ္မေပးပဲ ေခါက္သိမ္းထားျခင္းခံရေသာ အမႈတြဲစာရင္းသုိ႔ ေရာက္႐ွိ သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆရမည္ျဖစ္ပါသည္။

ဦးေအာင္ျမင့္အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္၏တင္ျပခ်က္မ်ားသည္ မဆလေခတ္ ဗဟုိတရား႐ုံးအဆင့္အထိ လက္ခံ စဥ္းစားေပးခဲ့ေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးအဖြဲ႕ႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီသည္ မိမိတုိ႔အမွားကုိ တာ၀န္မယူပဲ လူညီလွ်င္ ဤကုိကၽြဲဖတ္လိုက္ၾကစုိ႔ဟူသည့္ သေဘာျဖင့္ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦး ႏိုင္ငံမဲ့ ဘ၀ေရာက္သြားရသည့္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းပါ မွားယြင္း အေကာင္ အထည္ေဖာ္မႈကုိ အနည္းငယ္မွ် ျပင္ဆင္ေပးျခင္း မ႐ွိဘဲ မ်က္စိမွိတ္၍ ဇြတ္တုိးခဲ့သည္မွာ ႏွစ္(၃၀) ႐ွိေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္း ကၽြဲခတ္၍ ႏိုင္ငံသားမည္မွ် ႏိုင္ငံသားဘ၀ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ၿပီကုိ ကၽြန္ေတာ္ မမွန္းဆႏိုင္ေတာ့ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ လက္လွမ္းမီသမွ် လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား ဦးစီးဌာနဆုိင္ရာ အက္ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒမ်ားႏွင့္ ၎ဥပေဒပါ အာဏာတည္မႈဆိုင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္အခ်ဳိ႕ကုိ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ ယွဥ္တြဲေလ့လာႏိုင္ရန္ ႐ွာေဖြတင္ျပ ေပးလိုက္ပါသည္။

(၁)    The Registration of Forigners Act (ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား မွတ္ပုံတင္ေရး အက္ဥပေဒ) ပုဒ္မ-၁(၂)
This act shall come into force on the 28th March 1940.
ဤအက္ဥပေဒသည္ ၁၉၄၀-ခုႏွစ္ မတ္လ(၂၈)မွစ၍ အာဏာတည္ေစရမည္။
(၂)    The Registration of Forigeners Rules, 1949 (၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား မွတ္ပုံတင္ေရးနည္းဥပေဒ)
They shall come into force on 4th January 1949.
ဤနည္းဥပေဒသည္ ၁၉၄၉-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၄)ရက္ေန႔မွစ၍ အာဏာတည္ရမည္။ ပုဒ္မ-၁(၂)
(၃)    The Burma Immigation (Emergency Provisions) Act, 1947
(၁၉၄၇-ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး (လတ္တေလာျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားမွာ) It shall come into force at once.
ဤအက္ဥပေဒသည္ ခ်က္ခ်င္းအာဏာတည္ေစရမည္။
(၄)    ၁၉၄၉-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ေနထိုင္သူမ်ား၊ မွတ္ပုံတင္ေရးအက္ဥပေဒပုဒ္မ-၁(၂) ဤအက္ဥပေဒသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက အမိန္႔ေၾကျငာစာထုတ္ျပန္ေၾကာ္ျငာ၍ သတ္မွတ္သည့္ေန႔ရက္၌ အာဏာတည္ရမည့္အျပင္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းပါ၀င္ေသာ အရပ္ေဒသမ်ားကုိ ပိုင္းျခားၿပီး ေန႔ရက္မ်ားကုိ ခြဲျခား၍ သတ္မွတ္ႏိုင္သည္။
(၅)    ၁၉၇၂-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ သန္းေခါင္စာရင္းဥပေဒပုဒ္မ-၁(၂)
ဤဥပေဒသည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္၀န္းလုံးတြင္ ခ်က္ခ်င္းအာဏာတည္ရမည္။
(၆)    UNION CITIZENSHIP (ELECTION) ACT, 1948
၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ (ေရြးခ်ယ္ေရး)အက္ဥပေဒ
(၁၉၄၈-ခုႏွစ္ အက္ဥပေဒအမွတ္-၂၆) (၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ ပယ္ဖ်က္ၿပီး)
Wheres it is necessary to make provision ——- under section 11 (iv) of the constitutions.
အထက္ပါ ဥပေဒနိဒါန္းတြင္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံပုဒ္မ-၁၁(ဃ) အရ ———— ေအာက္ပါအတုိင္း အက္ဥပေဒ ျပ႒ာန္းလိုက္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။
(၇)    The Union Citizenship Act, 1948
၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈ အက္ဥပေဒ (၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒအရ ပယ္ဖ်က္ၿပီး) ပုဒ္မ-၁(၂)
It shall extend to the whole of the Burma and shall be deemed to have come info force on the 4th day of January, 1948.
ဤအက္ဥပေဒသည္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တစ္၀ွမ္းလုံးႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။ ၁၉၄၈-ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ(၄)၇က္ေန႔ ၁၃၀၉-ခု ျပာသုိလျပည့္ေက်ာ္ (၉)ရက္ေန႔မွစ၍ အာဏာတည္သည္ဟု မွတ္ယူရမည္။
(၈)    ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ ၁၉၈၂-ခုႏွစ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒအမွတ္(၄)

ဤဥပေဒတြင္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ၏ မည္သည့္ေဒသတြင္ မည္သည့္အခ်ိန္ကစ၍ အာဏာတည္ရမည္ဟု ေဖာ္ျပပါ႐ွိျခင္း အလ်င္းမ႐ွိပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း –
ဤဥပေဒ၏
ပုဒ္မ-၆ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔တြင္ —–
ပုဒ္မ-၃၈ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —–
ပုဒ္မ-၄၃ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —–
ပုဒ္မ-၄၅ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —–
ပုဒ္မ-၅၂ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မတိုင္မီ —–
ပုဒ္မ-၆၁ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —–
ပုဒ္မ – ၇၂ တြင္ ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔မွစ၍ —– ဟု ဥပေဒအာဏာတည္မႈျပႆနာကုိ ပုဒ္မ-၇ တြင္ (၇)ႀကိမ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ဥပေဒအာဏာတည္မႈျပႆနာသည္ ၁၉၈၂ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒတြင္ မည္ေရြ႕မည္မွ် အေရးပါျခင္း ႐ွိ-မ႐ွိ စဥ္းစားၾကပါ။

မူရင္းဥပေဒအာဏာ မတည္ေသးသမွ် ယင္းဥပေဒအေပၚ တည္မွီထုတ္ျပန္ရေသာ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ သုိ႔မဟုတ္ အမိန္႔သည္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မ႐ွိေစရဟု ၂၀၀၈-ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၁၇ ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကုိ အေလးထားသုံးသပ္ၾကပါ။

ႏိုင္ငံသားလုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကုိ လမ္းညႊန္မည့္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒပုဒ္မ-၇၅ ႐ွိ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီစကားရပ္၏ေနရာတြင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒအရ မည္သူက တာ၀န္ယူရမည္ကုိလည္း စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ၾကပါ။ အထက္ပါ ဥပေဒအေၾကာင္းအခ်က္မ်ားကုိ ထည့္သြင္းစဥ္းစားလွ်င္ ၁၉၈၂ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒကုိ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္း ျပဳသင့္၊ မသင့္ တစ္စုံတစ္ရာ အေျဖထုတ္ႏိုင္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဥပေဒပညာ႐ွင္ မဟုတ္ပါ။ ေျမလတ္ေက်းလက္မွ ေတာသားေ႔႐ွေန ဘ၀ ေခတၱမွ် က်င္လည္ခဲ့ဖူးသူသာ ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္ ၃၀-ခန္႔ၾကာသည့္တုိင္ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏို္င္ငံသားမ်ား စိစစ္ခံေနရဆဲ ဘ၀မွ မလြတ္ေျမာက္ေသးသည့္ အတြက္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒ အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းတစ္ေနရာတြင္ မွားေနသည္က ေသခ်ာပါသည္။ မမွားသင့္သည္မ်ား မမွားရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္သိသမွ် တင္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ပညာ+သတိ ႀကီးသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။
ျဖစ္ရပါလုိ၏။
(ေနမင္း)

မ႑ိဳင္ဥပေဒ မဂဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ စာတမ္းျဖစ္ပါသည္။