အရွိတရား (Reality)

ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ႕ေတြျပင္းထန္လ်က္ရွိေသာ ယေန႔ေခတ္တြင္ က်ေနာ္ တို႔အတြက္ အႀကီးမားဆံုးျပသနာမွာ က်ေနာ္တို႔၏ စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ႔ည႕ံမႈ႕ႏွင္႔ အရွိကို အရွိအတိုင္း မျမင္တတ္မႈ႕ပင္ျဖစ္သည္။ အေျခအေနေတြ ခက္ခဲလာလွ်င္ က်ေနာ္တို႔ဟာ ထို အခက္အခဲကို ၿငီးေငြ႕ လာတတ္သည္။ စိတ္ကူးယဥ္လာတတ္သည္။ ဟိုလိုျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ၊ ဒီလိုျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ ဟူ၍ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ေသာ အက်င္႔ျဖစ္လာတတ္သည္။ ဤသို႔ျဖင္႔ က်ေနာ္တို႔သည္ လက္ရွိအေျခအေနကို အမွန္အတုိင္း မျမင္တတ္ေတာ႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ဆႏၵေတြ အတုိင္း ထင္ေယာင္ထင္မွား ျမင္တတ္ေသာ အက်င္႔ စြဲသြားတတ္သည္။ အကယ္၍ အေျခအေနေတြက က်ေနာ္တို႔ေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔ အတုိင္းျဖစ္ေနျပန္လွ်င္လည္း က်ေနာ္တို႔ဟာ တင္းတိမ္ ေရာင္႔ရဲသြားတတ္သည္။ က်ေနာ္တို႔လက္ရွိ ရေနတဲ႔ အေျခအေနေကာင္းေတြဟာ အၿမဲတမ္းအတြက္လို႔ မွားယြင္းစြာ ယူဆမိတတ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အာ႐ုံစိုက္မႈ႕ေတြ ေလ်ာ႔ရဲသြားတတ္သည္။ သတိမထား မိခင္မွာပဲ ေျပာင္းလဲေနတဲ႔ အေျခအေနေတြၾကားထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ လိုက္မမွီေတာ႔ပဲ ျဖစ္တတ္သည္။ တျခားသူေတြရဲ႕ စိန္ေခၚအႏုိင္ယူမႈ႕ ေတြကို ရင္ဆိုင္ရေလေတာ႔သည္။

က်ေနာ္တို႔အတြက္ အရွိအတုိင္းျမင္တတ္မႈ႕ႏွင္႔ တုန္႔ျပန္တတ္မႈ႕ဟာ အလြန္အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ နားလည္ထားဖို႔လုိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕သူေတြအတြက္ ဘ၀ဟာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလြန္းတဲ႔အတြက္ ဘ၀ေပးအေျခအေနအရ သူတို႔ဟာ အရွိကို အရွိ အတိုင္းျမင္တတ္တဲ႔ တုန္႔ျပန္တတ္တဲ႔ အက်င္႔ရလာတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ဘ၀ ဟာ အဲေလာက္ၾကမ္းတမ္းတာ၊ အႏၱရယ္မ်ားတာ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာပါ။ အဲဒီလို လြယ္ကူေနတာဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အျမင္ကို ေ၀၀ါးေစတတ္ ပါတယ္။ အရွိတရား မွာ စြမ္းအားတမ်ိဳးရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ အဲဒီအရွိတရားကို အခုရင္မဆိုင္ပဲ ေနခ်င္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဆံုးၾကရင္ေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ အရွိတရားကို မလြဲမေသြရင္ဆိုင္ရမွာပါပဲ။ အရွိတရားကို လက္ေတြ႔ က်က် ရင္မဆုိင္ႏုိင္ျခင္းဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ပ်က္စီးျခင္းပါပဲ။ အခု အခ်ိန္ဟာ စိတ္ကူးယဥ္မႈ႕ေတြကို ရပ္တန္းကရပ္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ေရာ၊ က်ေနာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြကိုေရာ၊ က်ေနာ္တို႔ ဦးတည္ေနတဲ႔ လမ္းေၾကာင္းကိုေရာ ေသြးေအးေအးနဲ႔ သတၱိရွိရွိဓမၼဌိဓာန္က်က် ေလ႔လာအကဲျဖတ္ ဖို႔လိုေနပါၿပီ။

က်ေနာ္တို႔ အရွိတရားဆိုတာကို ဒီလိုစဥ္းစားၾကည္႔ရေအာင္။ က်ေနာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ႔လူေတြဟာ ပေဟဠိ ဆန္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အတိအက် သိဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ သူတို႔ကို အေပၚယံအျမင္အားျဖင္႔ ဆံုးျဖတ္ဖို႔ မလြယ္ပါ ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ လွည္႕ကြက္ေတြဟာ သူတို႔ႏုတ္က ထြက္တဲ႔ စကားလံုးလွလွေတြ ကတိေတြ နဲ႔ ကိုက္ညီမႈ႕ မရွိၾကပါဘူး။ ဒါဟာက်ေနာ္တို႔ အျမင္ကို႐ႈပ္ေထြးေစပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ႔လူေတြကို က်ေနာ္တို႔ စိတ္ကူးထား သလို၊ ထင္ထားသလို မျမင္သင္႔ပါဘူး။ သူတို႔ ဘာလဲ ဆိုတာကို အရွိအတိုင္းျမင္တတ္မယ္ဆုိရင္ သူတို႔ရဲ႕အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘာလဲဆိုတာ ကိုသိဖို႔ ပိုလြယ္ပါလိမ္႔မယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အေပၚယံ မ်က္ႏွာကို ထြင္းေဖာက္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ တကယ္႔ စိတ္ထားအမွန္ ကိုသိေအာင္ႀကိဳးစားရမွာပါ။ အဲလိုသိႏုိင္ေအာင္ေလ႔က်င္႔ထားမယ္ဆိုရင္ ဘ၀မွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြဟာ ယခုထက္ ပိုၿပီး ထိေရာက္ပါလိမ္႔မယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနကိုလဲ ဒီလိုပဲ ၾကည္႔ တတ္ဖို႔လုိပါတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ အေပၚယံအားျဖင္႔ တည္ၿငိမ္ခ်င္တည္ၿငိမ္ ေနပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔တကယ္႔ ေအာက္ေျခမွာ အေျပာင္းအလဲ လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြဟာ အၿမဲရွိေနပါတယ္။ အႏၱရာယ္ေတြဟာလဲ အၿမဲေစာင္႕ဆိုင္းေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လက္ရွိအသံုးျပဳေနတဲ႔ ျပသနာ ေျဖရွင္းနည္း ေတြဟာ အနာဂတ္အတြက္ အသံုး၀င္ခ်င္မွ၀င္မွာပါ။ ဒီအေျခအေနေတြဟာ ခ်က္ခ်င္းျမင္သာတဲ႔ အရာေတြေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဒါေတြကို ႀကိဳတင္သတိရွိထားမယ္၊ ျပင္ဆင္ထားမယ္ဆို က်ေနာ္တို႔ႀကီးမားတဲ႔ စြမ္းရည္ေတြ ရႏုိင္ပါတယ္။

အေပၚယံအျမင္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး အရွိအတုိင္းျမင္တတ္တာဟာ ပညာအရည္အခ်င္းေတြ၊ ထက္ျမက္တာေတြ နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ စာအုပ္ထဲက အသိပညာေတြ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ္႔ တကယ္႔လက္ေတြ႕မွာ ပတ္၀န္းက်င္ မွာရွိတဲ႔ အေျခအေနေတြ၊ လူေတြကို က်ေနာ္တို႔ အရွိအတုိင္းမျမင္တတ္ၾကပါဘူး။ အရွိအတုိင္းျမင္တတ္ျခင္းဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အက်င္႔နဲ႔ မေၾကာက္ရြံ႕တတ္မႈ႔ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ အရွင္းလင္းဆံုးေျပာရမယ္ဆိုရင္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတၱိရွိရွိ ရင္ဆုိင္ အကဲျဖတ္တဲ႔ အက်င္႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ေတြ၊ လူေတြရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ၊ ေတာက္ေျပာင္တဲ႔ အေပၚယံေအာက္က မဲနက္တဲ႔ အရွိတရားေတြကို စူးရွတဲ႔ အျမင္နဲ႔ ၾကည္႔ ၿပီး အကဲျဖတ္တတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ႀကြက္သားေတြကို သန္မာလာေအာင္ တျဖည္းျဖည္းေလ႔က်င္႔သလိုပဲ ဒီအေလ႔အက်င္႔ကိုလဲ တျဖည္းျဖည္း ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ရမွာပါ။

ဒါဟာ က်ေနာ္ တို႔ ေရြးခ်ယ္ရမွာပါ။ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ႔စနစ္နဲ႔ မပတ္သက္ ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေလာကကို ၾကည္႔တဲ႔ အျမင္ေျပာင္းလဲဖို႔ပါ။ အေျခအေနတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု၊ လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဟာ မတူညီၾကပါဘူး။ အဲလိုမတူညီမႈ႕ ေတြကို တုိင္းတာသိရွိၿပီး သင္႔ေတာ္တဲ႔ တန္ျပန္ေဆာင္ရြက္မႈ႔ေတြကို လုပ္တတ္ဖို႔လုိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲမ်က္လံုးဟာ က်ေနာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည္႔ေနရမွာပါ။ အဲဒီအျမင္ေပၚမွာ အေျခခံၿပီး က်ေနာ္တို႔ ဘာလုပ္ရမယ္၊ ဘယ္လိုေတြးေခၚရမယ္ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ရမွာပါ။ က်ေနာ္တို႔ မ်က္စိကျမင္တာ၊ က်ေနာ္တို႔နားက ၾကားတာေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ႕ၿပီး က်ေနာ္တို႔ စိတ္ကူးထဲက ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ဒါဟာ အရွိအတုိင္းၾကည္႔တတ္ တာမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။

အရွိအတိုင္းျမင္တတ္တဲ႔အျမင္ရဲ႕စြမ္းအားကို ေလ႔လာခ်င္တယ္ဆိုရင္ အေမရိကန္ရဲ႕ အႀကီးက်ယ္ဆံုသမၼတ ေအဗရာဟမ္လင္ကြန္း ကိုက်ေနာ္တို႔ ၾကည္႕သင္႔ပါတယ္။ သူဟာ အတန္းပညာလဲ အမ်ားႀကီးမတတ္ပါဘူး။ သူႀကီးျပင္းခဲ႔တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ဟာလဲ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါတယ္။ လင္ကြန္းဟာငယ္ငယ္ကတည္းက စက္ပစၥည္းေတြကို တစစီျဖဳတ္ၿပီးျပန္တပ္ရတာကို သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕ အတြင္းပိုင္းအထိႏႈိက္ႏႈိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ၾကည္႔တတ္တဲ႔ အက်င္႔ကိုျပတာပါ။ သမၼတ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူဟာ အေမရိကန္သမိုင္းမွာ အခက္ခဲဆံုးအခ်ိန္ကို ရင္ဆိုင္ခဲ႔ရသူပါ။ သမၼတတစ္ေယာက္ေနနဲ႔ ထံုးစံအတုိင္း အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အယူအဆအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ႔ ၀န္ႀကီးေတြ၊ အႀကံေပးအရာရွိေတြ ၾကားထဲမွာ ၀န္းရံခံ ရတာပါပဲ။ သူတို႔ဟာ လင္ကြန္းကို အားနည္းသူအျဖစ္ အစပိုင္းမွာ ျမင္ၾကပါတယ္။ သူဟာ တစ္ခုခုကိုဆံုးျဖတ္ဖို႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီးယူပါတယ္။ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြဟာလဲ ၀န္ႀကီးေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ထား တဲ႔အတုိင္း တခါတေလ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္ တာပါ။ လင္ကြန္းဟာ အရက္ေသာက္တတ္တဲ႔၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သိတ္အဆင္မေျပတဲ႔ ယူလီးဆက္ဂရန္႔ ကိုယံုၾကည္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအရ ရန္သူလို႔သူ႔အႀကံေပးေတြက သတ္မွတ္ထားသူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ ေလ႔ ရွိပါတယ္။

သူတို႔ေတြ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက နားမလည္ခဲ႔တာက လင္ကြန္းဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ ႀကိဳတင္ထင္ျမင္ထားတဲ႔သေဘာထားေတြ၊ ကိုယ္စိတ္ကူးထဲက အေတြးေတြနဲ႔ အလုပ္မလုပ္ပါဘူး။ သူဟာ လူတစ္ေယာက္ကိုပဲျဖစ္ေစ၊ အေျခအေနတစ္ရပ္ ကိုပဲ ျဖစ္ေစ အရွိအတိုင္း ျမင္ေလ႔ တုိင္းတာေလ႔ရွိပါတယ္။ သူဟာ အဲဒီ အတုိင္းပဲေရြးခ်ယ္မႈ႕ေတြကို ျပဳလုပ္ပါတယ္။ သူဟာ လူေတြရဲ႔သဘာ၀ကိုေသခ်ာေလ႔လာသူ၊ သိသူပါ။ ဒါေၾကာင္႔လဲ ဂရန္႔လိုလူမ်ိဳးကို သူေမွ်ာ္လင္႔သလို စြမ္းေဆာင္ ႏုိင္မဲ႔ စစ္သူႀကီး အျဖစ္သိရွိ ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာပါ။ လင္ကြန္းဟာ လူေတြကို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တာေၾကာင္႔၊ ႏုိင္ငံေရး ေၾကာင္႔ မေရြးပါဘူး။ သူတို႔ လုပ္တဲ႔ ရလဒ္ ကိုသာ ၾကည္႕ၿပီးေရြးခ်ယ္ ခဲ႔တာပါ။ သူ႔ရဲ႕ လူေတြ၊ အေျခအေနေတြကို သတိရွိရွိ ခ်ိန္ဆ တတ္မႈ႕ဟာသူ႔ရဲ႕ေျပာင္ေျမာင္တဲ႔သတၱိ ပါပဲ။ ဒီလိုအရည္အခ်င္းေတြေၾကာင္႔လဲ လင္ကြန္းဟာ သူ႔တုိင္းျပည္ကို မ်ားျပားလွတဲ႔ အခက္အခဲေတြၾကား ကေန ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ပဲ႔ကိုင္ဦးေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔တာပါ။

အဲလိုအရွိအတုိင္းအၿမဲတမ္းျမင္တတ္မႈ႕ဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ေလးလံေစ တယ္လို႔ထင္ရပါတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ကိုဦးတည္ေနတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြက ဘယ္လို၊ က်ေနာ္တို႔ ပတ္၀န္း က်င္ အေျခအေနေတြက ဘယ္သို႔ ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိထားတာဟာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္ေစပါတယ္။ ဒါဟာက်ေနာ္တို႔ သြားရမယ္႔ ဘ၀လမ္းခရီးကို ပိုၿပီးလြယ္ကူေပါ႔ပါးေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလို သိထားျခင္းျဖင္႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ ပင္႔ကူအိမ္အလယ္မွာ ထိုင္ေနတဲ႔ ပင္႔ကူတစ္ေကာင္လိုပဲ ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္ ကို မ်က္ေျခမျပတ္ေတာ႔ပါဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ တခုခုျဖစ္ေတာ႔မယ္ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ဟာ သူမ်ားထက္ ေစာလ်င္စြာသိရွိႏုိင္ၿပီး ႀကိဳတင္ျပင္ ဆင္ထားႏုိင္ပါတယ္။

“ရန္သူကို သိပါေစ၊ သင႔္ကိုယ္သင္လဲ သိပါေစ ေအာင္ျမင္မႈ႕ဟာ သင္႔လက္ထဲမွာပါ။ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနကိုသိပါ။ သဘာ၀ အေျခအေနေတြကို သိပါ ေအာင္ျမင္မႈ႕ဆိုတာ မလြဲမေသြပါ။” (ဆြန္ဇူး)

ေရာမေတြဟာ အစပိုင္းမွာ အလြန္ လက္ေတြ႕က်တဲ႔၊ ရဲရင္႔တဲ႔သူေတြပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အရွိအတုိင္းျမင္တတ္မႈ႕ဟာလဲ နာမည္ႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေရာမ ဟာ ႏုိင္ငံငယ္ေလးကေန အင္ပါယာ ႀကီးျဖစ္လာတာနဲ႔အမွ် ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ေခါင္းပါး လာပါတယ္။ အေပ်ာ္အပါးေတြမ်ားလာပါတယ္။ ဘ၀ရဲ႕ သာယာမႈ႕ေတြထဲမွာပဲ ယစ္မူးလာၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အင္ပါယာႀကီးရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္က အႏၱရာယ္ေတြကို လ်စ္လ်ဴ ႐ူ႕ၿပီး ႏုိင္ငံေရး အျငင္းအခုံ ေတြမွာသာ လံုးပန္းေနခဲ႔ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း ေရာမအင္ပါယာႀကီး ဟာ ဘာေဘးရီးယန္းေတြ ၀င္ေရာက္တိုက္ခုိက္တာ မခံရမွီကတည္းက ပ်က္စီးႏွင္႔ ေနပါၿပီ။ ဘာလို႔ပ်က္စီးရတာလဲ ဆိုတာ ေသခ်ာ သံုးသပ္ၾကည္႔ရင္ ေရာမသားေတြရဲ႕ ေပ်ာ႔ညံ႕မႈ႕ႏွင္႔ အရွိအတိုင္း မျမင္တတ္၊ အကဲ မျဖတ္တာ ေၾကာင္႔သာျဖစ္ပါတယ္။ နားလည္ထားပါ က်ေနာ္တို႔ဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုလံုးရဲ႕ သေဘာထားကိုေတာ႔ ေျပာင္းလဲ ခ်င္မွ ေျပာင္းလဲ ႏုိင္မွာပါ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္တို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းအေနနဲ႔ကေတာ႔ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အေရာင္ဆိုးမႈ႕ေတြ၊ စိတ္ခံစားမႈ႕ေတြ ရဲ႕ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ျမင္တတ္၊ၾကည္႔တတ္၊ သံုးသပ္တတ္ဖို႔ႀကိဳးစားလို႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္ တို႔ ဟာ သတၱေလာကမွာ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ျဖစ္တဲ႔ ဦးေႏွာက္နဲ႔ အသိပညာ ကို ရရွိထား သူေတြပါ။ ဒီ ဦးေႏွာက္ကို အသံုးျပဳၿပီး အေ၀းႀကီး ကိုႀကိဳျမင္တတ္ေအာင္၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို အရွိအတိုင္း ပိုင္းျခားတတ္ေအာင္၊ အတိတ္က အမွားေတြကို သင္ခန္းစာ ယူတတ္ေအာင္၊ အေပၚယံ ဟန္ေဆာင္မႈ႕ေတြ ကို ထြင္းေဖာက္ ျမင္တတ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ထားရမွာပါ။ ဒါကို က်ေနာ္တို႔ဟာ စစ္ပြဲတစ္ပြဲကိုတိုက္သလိုသေဘာထားသင္႔ပါတယ္။ ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္ကို အဆက္မျပတ္ေလ႔လာအကဲခပ္ၿပီး အရွိအတိုင္း သိေအာင္ လုပ္ပါ။ ပတ္၀န္းက်င္ ရဲ႕ ေျပာစကားေတြ ဟာ ကိုယ္႔အေပၚ မလြမ္းမိုးပါေစနဲ႔။ စစ္သူႀကီး တစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္႔ရဲ႕ ရန္သူ၊ စစ္ေျမျပင္၊ စစ္အခင္းအက်င္း ကို အမွန္အတိုင္း ျမင္ေအာင္ အၿမဲ ႀကိဳးစားေနရသလို က်ေနာ္ တို႔ဟာလဲ ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြ၊ အေျခအေနေတြကို အမွန္အတုိင္းသိေအာင္ အဆက္မျပတ္ ေလ႔လာေနဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီလို ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ သူမ်ားထက္ ႏွာတစ္ဖ်ားသာတဲ႔ အျမင္ေတြ၊ စြမ္းအားေတြ၊ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ေတြ ရလာမွာပါ။

ပြင္႔လင္းတဲ႔အျမင္ရွိပါ (Openness)

ဂရိေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီး ဆိုကေရတီးကို အဲဒီေခတ္ရဲ႕ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ပညာရွင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါကို ဆိုကေရတီးက မေက်နပ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ သူဟာ ေအသင္ၿမိဳ႕ အႏွံ႔ စံုစမ္းဖို႔ ထြက္ခဲ႔ပါတယ္။ သူ႔ထက္ေတာ္တဲ႔သူကုိ ရွာဖို႔ ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေပါ႔။ အဲလိုလွည္႔လည္ရင္းနဲ႔ သူဟာ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ လက္မႈ႕ပညာရွင္ေတြ၊ သူ႔လိုပဲ အေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြ အေျမာက္အမ်ားနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ေဆြးေႏြးေမးျမန္းတာေတြ လုပ္တယ္။ အဲဒီေတာ႔မွ သူဟာ တျခားသူေတြဟာ သူ႔ေလာက္ မေတာ္ ဘူး ဆိုတာ ေသခ်ာသိလာတယ္။ တျခားသူေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေသခ်ာမသိတဲ႔အရာေတြကို အထင္နဲ႔တင္ ေျပာဆိုေနၾကတာပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အယူအဆေတြကို ေသခ်ာေမႊေႏွာက္ေမးျမန္းလိုက္ ရင္ ဘာမွ ေရေရရာရာ မရွိေတာ႔ပါဘူး။ သူတို႔ အယူအဆေတြကို အေသအခ်ာ မကာကြယ္၊ မခုခံႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ႔ သူတို႔ဟာ ေသခ်ာသိတာမဟုတ္ပဲနဲ႔ အဆက္ဆက္ ယံုၾကည္လက္ခံလာတဲ႔ သေဘာတရားေတြကို ပဲ ဆက္လက္ ဆုပ္ကိုင္ေနၾကတာကိုး။ ဆိုကေရတီး ရဲ႕ အားသာခ်က္ က ဘာလဲ ဆိုရင္ သူဘာမွ မသိပါဘူး ဆိုတဲ႔ ခံယူခ်က္ကို လက္ကိုင္ထားတာပါပဲ။ အဲလို ခံယူထားတဲ႔ အတြက္ သူ႔အတြက္ အရာရာဟာ ေလ႔လာစရာေတြ သင္ယူစရာေတြ ခ်ည္းျဖစ္ေနပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဟာ ပိတ္ဆို႔ေနတာမဟုတ္ပဲ အားလံုးကို လက္ခံဖို႔ အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေနတာလို႔ေျပာရမယ္။ ဒီသေဘာတရားဟာ က်ေနာ္တို႔ ကေလးဘ၀ ကလဲ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ ကေလး ေတြအတြက္ အရာရာဟာ အသစ္အဆန္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ကေလးေတြဟာ အရာရာကို စိတ္ပါ၀င္စားစြာေလ႔လာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္တို႔ အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔အမွ် က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ ပိတ္ဆို႔လာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သိသင္႔တာေတြ အကုန္လံုးကို သိၿပီလို႔ ထင္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အယူအဆေတြ ခံယူခ်က္ေတြဟာ လဲ ေသခ်ာတယ္၊ ခုိင္မာတယ္လို႔ထင္လာပါတယ္။ တကယ္တမ္းက် ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အေၾကာက္တရား က ေနေမြးဖြားလာတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ယူဆခ်က္ေတြ၊ ယံု ၾကည္ခ်က္ေတြကို စိန္ေခၚခံရမွာကို ေၾကာက္တဲ႔ အေၾကာက္တရားကေန ေမြးဖြားလာတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ဖို႔က ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ သဘာ၀မ်ိဳးကိုျပန္သြားဖုိ႔ပါ။ အေတြ႕အႀကံဳအသစ္ေတြ ကိုလက္ခံပါ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြကိုဖြင္႔ ထားဖို႔လုိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘာမွ မသိဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ ယံုၾကည္လက္ခံထားတာေတြဟာ မွားေကာင္းမွားႏုိင္တယ္လို႔သေဘာထားပါ။ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြကို ျမင္တတ္ေအာင္ၾကည္႔ပါ။ ကိုယ္႔ရန္သူရဲ႕ စိတ္ထဲကို၀င္ၾကည္႔ပါ။ သူ႔ေနရာက ေန စဥ္းစားၾကည္႔ပါ။ ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ႔သူေတြရဲ႕ ေျပာစကားေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ပါ။ က်ေနာ္ဆိုလိုတာက သူတို႔ရဲ႕ ေျပာစကားေတြ သေဘာထားေတြက ကိုယ္႔ကိုလြမ္းမိုးဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သတင္းအခ်က္အလက္ကို ရယူဖို႔ ပါ။ ေလာကႀကီးဟာ ကိုယ္မသိေသးတဲ႔အရာေတြနဲ႔ျပည္႔ေနတယ္လို႔ သေဘာထားပါ။ အဲလို လုိက္နာက်င္႔သံုးမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ တို႔ အရင္နဲ႔ မတူတဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈ႕ေတြကိုေတြ႕ရမွာပါ။ အခြင္႔အေရးေတြကို အရင္ကထက္ ပိုၿပီး ျမင္တတ္လာ ပါလိမ္႔မယ္။ အသံုးခ်တတ္လာပါလိမ္႔မယ္။

က်ယ္ျပန္႔တဲ႔ အျမင္ရွိပါ (Expansion)

စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္တိုက္မည႔္ စစ္ပြဲရဲ႕ စစ္ေျမျပင္ကို အေသအခ်ာသိထားဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သတိထားရမည္႕ အခ်က္တစ္ခ်က္က စစ္ပြဲတစ္ပြဲကို ႏုိင္ဖို႔ဆိုတာ စစ္ေျမျပင္တစ္ခုတည္းကို သိရုံနဲ႔တင္ မလံုေလာက္ပါဘူး။ တဖက္ရန္သူ စစ္သားေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြ၊ သူတို႔ကိုေနာက္က ႀကိဳးကိုင္ေနတဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြ၊ ရန္သူစစ္သူႀကီးရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြ၊ ရန္သူရဲ႕ စီးပြားေရး အင္အား၊ လူသူလက္နက္အင္အား ဒါေတြ အားလံုး ကို သိထားသင္႔ပါတယ္။ သာမာန္ စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ႔ သူတိုက္ရမယ္႔ စစ္ပြဲရဲ႕ လက္တေလာ အေျခအေန ကိုပဲ ေလ႔လာမွာပါ။ တကယ္႕ကၽြမ္းက်င္ တဲ႔စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ေတာ႔ စစ္ပြဲကို လြမ္းမိုးတဲ႔ အျခား အခ်က္အလက္ ေတြ အကုန္လံုးကုိ ေသခ်ာသိေအာင္ေလ႔လာမွာပါ။ ျပင္သစ္ဘုရင္ နပိုလီယမ္ ဘိုနာပတ္(Napoleon Bonaparte) ဟာ သမိုင္းမွာ အေတာ္ဆံုးစစ္ဘုရင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔ရဲ႕ အဓိကအရည္အခ်င္းကေတာ႔ သူတုိက္မယ္႔ စစ္ပြဲရဲ႕ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိတာပါပဲ။ အဲလိုသိဖို႔ အတြက္ သူဟာ ေျမာက္ျမားလွတဲ႔ အစီရင္ခံစာေတြ၊ ေျမပံုေတြကို အေသအခ်ာေလ႔လာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာလဲ နပိုလီယမ္ ကို နမူနာယူတတ္ရပါမယ္။ က်ေနာ္ တို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို အေသအခ်ာေလ႕လာပါ။ ကိုယ္႔အဖြဲ႔အစည္းထဲက အဆင္႔အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ႔ သူေတြနဲ႔ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းဆက္ဆံပါ။ ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ၾကားထဲမွာ တတ္ႏုိင္သမွ် အတားအဆီးေတြ မရွိပါေစနဲ႔။ ကြဲျပားတဲ႔အေတြးအေခၚ ေတြ အယူအဆေတြကို အၿမဲတမ္းေလ႔လာပါ။ ကိုယ္က်င္လည္ေနတဲ႔ စည္း၀ိုင္းေသးေသးေလးထဲကေန ေက်ာ္လြန္ၾကည္႔တတ္ဖို႔ႀကိဳးစားပါ။ အေျခအေနအသစ္ေတြ ကိုရင္ဆိုင္ဖို႔မေၾကာက္ပါနဲ႔။ တကယ္လို႔ကိုယ္တုိင္ လက္ေတြ႕မေလ႔လာႏိုင္ ရင္လဲ ျဖတ္ေတာက္စိစစ္ထားတာ မဟုတ္တဲ႔ အစီရင္ခံစာေတြ ကိုဖတ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက က်ေနာ္တို႔ျပသနာတစ္ခု၊ အေျခအေနတခုကိုၾကည္႔တဲ႔အခါ တေနရာထဲ၊လူတစ္ေယာက္ထဲ ဆီက ရတဲ႔သတင္းအခ်က္အလက္တစ္ခုထဲနဲ႔တင္မဆံုး
ျဖတ္မိဖို႔ပါ။ ျပသနာတခုကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ႔ေနရာမွာ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေထာင္႔ေပါင္းစံု၊ ေနရာေပါင္းစံုကေန လွည္႔ပတ္ခ်ဥ္းကပ္ေလ႔လာသင္႔ပါတယ္။ ဒါမွ ျပည္႔စံုတဲ႔ အျမင္ကိုရမွာပါ။

ျပသနာတစ္ခုရဲ႕ အရင္းအျမစ္ကိုရွာေဖြပါ (Depth)

မဲလ္ကန္အက္စ္ (Malcolm X) ဟာ ေထာင္ကလြတ္လာၿပီးတဲ႔ေနာက္မွာ အေမရိကန္ လူမည္းေတြရဲ႕ ျပသနာအရင္းအျမစ္ကို စုံစမ္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ျပသနာအရင္းအျမစ္ဟာ ဘာလဲ ဆိုတာ သူသိသြားတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆို ေတာ႔ အေမရိကန္လူမည္းေတြရဲ႕ သူမ်ားကို အားကိုးမႈ႕ပဲ။ လူမည္းေတြဟာ သူတို႔ဟာ သူတို႔ ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး။ သူတို႔ အစိုးရကိုအားကိုးတယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုအားကိုးတယ္၊ သူတို႔ကိုယ္တုိင္ကလြဲရင္ လူတိုင္းကို အားကိုးတယ္။
အဲလို သူမ်ားကို အားကိုးေနမႈ႕ကိုသာ အဆံုးသတ္ႏုိင္ရင္ အေမရိကန္လူမည္းေတြရဲ႕ ျပသနာေတြကို ေျဖရွင္းႏုိင္လိမ္႔မယ္လို႔ မဲလ္ကန္အက္စ္ က ယံုၾကည္တယ္။ မဲလ္ကန္အက္စ္ ဟာ သူ႔ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို အဆံုးမသတ္ႏုိင္ခင္မွာ လုပ္ႀကံ ခံခဲ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႕ရဲ႕ နည္းလမ္းကေတာ႔ အၿမဲတမ္းအတြက္ အသံုး၀င္ပါတယ္။ ျပသနာရဲ႕ အရင္းအျမစ္ကို ေဖာ္ထုတ္တတ္မႈ႔ပါ။ ျပသနာတစ္ခုရဲ႕ အရင္းအျမစ္ကို မသိဘူးဆိုရင္ အဲဒီျပသနာ ကိုထိထိေရာက္ေရာက္ေျဖရွင္း ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ က်ေတာ္တို႔ဟာ ျပသနာေတြကိုၾကည္႔တဲ႔ေနရာမွာ အေပၚယံကိုပဲ ၾကည္႔တတ္ၾကပါတယ္။ လတ္တေလာ ကိုပဲၾကည္႔ၿပီး ေရရွည္ကို မၾကည္႕တတ္ၾကပါဘူး။ က်ေတာ္တို႔ျပသနာတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ရၿပီဆိုရင္ အရင္ဆံုးလုပ္ရမွာ က အဲဒီျပသနာ ဘာေၾကာင္႔ျဖစ္ရတယ္၊ သက္ဆိုင္သူေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ၊ ဘယ္သူဟာ ႀကိဳးကိုင္ေနတယ္၊ ဘယ္သူေတြဘယ္လိုအက်ိဳး ရွိမယ္ ဒါေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ အကဲျဖတ္ပါ။ ျပသနာအမ်ားစုဟာ ေငြေၾကးနဲ႔ အာဏာကို အေျခခံ ၿပီးျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တခါတေလမွာ က်ေတာ္တို႔ တကယ္႔ အရင္းအျမစ္ကို မေရာက္ႏုိင္တာေတြလဲ ရွိမွာပါ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေတာ္တို႔ အေျခခံကို ေသေသခ်ာခ်ာ တူးဆြေဖာ္ထုတ္မယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး တကယ္႔ အရင္းအျမစ္နဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္ထိ ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္။

အနာဂတ္ကို ႀကိဳျမင္တတ္ပါ (Proportion)

က်ေတာ္တို႔လူသားေတြဟာ အသိဥာဏ္ျမင္႔တဲ႔ သတၱ၀ါ ေတြ ျဖစ္တဲ႔အေလ်ာက္ အနာဂတ္ကို ႀကိဳတင္ေတြးစတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ေတာ္တို႔ဟာ အေၾကာက္တရားရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈ႕ေၾကာင္႔ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ကိုႀကိဳတင္ေတြးတတ္မႈ႕ကိုအျပည္႔အ၀ အသံုးမခ်မိတတ္ၾကပါဘူး။ ေန႔စဥ္ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ႔ ျပသနာေတြနဲ႔ လံုးပမ္းၿပီး က်ေတာ္တုိ႔ဟာ အနာဂတ္ကို ႀကိဳေတြးဖို႔ ေမ႔ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ပိုမိုျပင္ဆင္ေလ အနာဂတ္ကို က်ေတာ္တို႔လိုသလို ပံုေဖာ္ႏုိင္ဖို႔ ပိုမိုနီးစပ္ေလပါပဲ။ တကယ္လို႔ က်ေတာ္တုိ႔မွာ အေသအခ်ာရည္ရြယ္ျပင္ဆင္ထားတဲ႔ အနာဂတ္တစ္ခု ရွိမယ္ဆိုရင္ လက္ရွိက်ေတာ္တို႔ဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ပိုၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်မွတ္ႏုိင္မွာပါ။ က်ေတာ္တုိ႔ ရည္ရြယ္ျပင္ဆင္ထားတဲ႔အနာဂတ္ကိုေရာက္ဖို႔ ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မႈ႕မ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ရမယ္၊ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးကို ေရွာင္က်ဥ္ရမယ္ဆိုတာ ပိုၿပီးျမင္တတ္လာမွာပါ။ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕အ႐ူ႕ေတြကို အနာဂတ္ကို ခ်ိန္ရြယ္ထားျခင္းအားျဖင္႔ ေတြ႕လာႏုိင္တဲ႔အႏၱာရယ္ေတြအတြက္လဲ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားႏုိင္ပါတယ္။ အခုလက္ရွိမွာ ႀကံဳေတြ႕ရတဲ႔ျပသနာေတြဟာ ကိုယ္ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ အနာဂတ္ အတြက္ ဘယ္လိုသက္ေရာက္မႈ႕ရွိလာမယ္ဆိုတာကို အေသအခ်ာ ေလ႔လာပါ။ အဲဒီ အတြက္လည္းျပင္ဆင္ထားပါ။ ကိုယ္႔ရဲ႕အမွားေတြ၊ တျခားသူေတြရဲ႕ အမွားေတြကို အေသအခ်ာေလ႔လာပါ။ ၿပီးရင္ အဲလို အမွားေတြျဖစ္ေတာ႔မယ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုႀကိဳတင္သိရွိႏုိင္မယ္၊ ဘယ္လိုေရွာင္လႊဲႏုိင္မယ္ဆိုတာကို စိစိစပ္စပ္ ေလ႔လာပါ။

စူးရွတဲ႔အျမင္ရွိပါ (Sharpness)

စစ္ပြဲတစ္ခုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာတဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုတာေတြကို ေမ႔ထားပါ။ အဲဒါက အေရးမႀကီးပါဘူး။ လူ႔ရဲ႕ ပါးစပ္က ႀကိဳက္တာေျပာလို႔ရပါတယ္။ က်ေတာ္တို႔ စူးစူးစိုက္စိုက္ႀကည္႔ရမွာက သူ႔ရဲ႕ အရင္ကလုပ္ခဲ႔တဲ႔လုပ္ရပ္ေတြ၊ အနာဂတ္မွာသူလုပ္ႏုိင္တဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြကို ပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ က်ေတာ္တို႔ဟာ အမွန္အတိုင္း ေသေသခ်ာခ်ာ သတၱိရွိရွိေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဘ၀တုိက္ပြဲမွာ လူတိုင္းဟာ မိမိဘက္က အသားစီးရဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနႀကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဒီလိုႀကိဳးပမ္းရာမွာ ပရိယာယ္ေတြ မာယာေတြကို လည္း အသံုးျပဳၾကမွာပါပဲ။ ဒါကိုလဲ က်ေတာ္တို႔အျပစ္ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ဒါဟာ ေလာကသဘာ၀ပါ။ ဒီေတာ႔ က်ေတာ္တုိ႔လုပ္ရမွာက လူေတြရဲ႕ အကြက္ေရႊ႕မႈ႕ေတြ အေပၚမွာ သိတ္ခံစားမေနပဲ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ဘယ္လိုကာကြယ္မယ္၊ ကိုယ္တိုးတက္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လို ႀကိဳးပမ္းမယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားထားပါ။ လူေတြကို အေသအခ်ာေလ႔လာပါ။ အမ်ားေရွ႕မွာ ျပဳလုပ္တဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြထက္ သူတို႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ ဘ၀ ကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ႔လာပါ။ လူေတြကို ၾကည္႔တဲ႔ေနရာမွာ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းဆိုတဲ႔ စိတ္ခံစားမႈ႕ မွန္ဘီလူး နဲ႔ မၾကည္႔ပါနဲ႔။ သူ႔ရဲ႕လုပ္ရပ္တစ္ခုဟာ ဘယ္လို အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ႕ရွိတယ္ဆိုတာကို စူးရွတဲ႔ အျမင္၊ ျပတ္သားတဲ႔ စိတ္ဓာတ္၊ ရဲရင္႔တဲ႔ဆံုးျဖတ္တတ္မႈ႕ နဲ႔ အမွန္အတိုင္းျမင္တတ္ေအာင္ ၾကည္႔ပါ။

လူမင္းဟန္
**** Robert Greene နဲ႔ 50 Cent တို႔ရဲ႕ 50th Law ဆိုတဲ႔စာအုပ္ကို မွီျငမ္း ကိုးကားပါသည္။****