Author: editor

ဘာသာျပန္သူ – ရဲမင္းဒင္

ျမန္မာျပည္မွ အာဏာပိုင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ လူနည္းစုရိုဟင္ဂ်ာမြတ္စလင္မ်ားအား အမွန္တကယ္ရွိေနသည့္ လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာ ျခိမ္းေျခာက္အႏၱရာယ္ျပဳေနၾကသူမ်ားအျဖစ္ ပံုေဖၚသတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ဤသို႔ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ိဳးႏြယ္စု၀င္မ်ားအား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား သို႕မဟုတ္ သူစိမ္းတရံမ်ားအျဖစ္ဆက္ဆံကာ ကာလရွည္ၾကာ က်င့္သံုးခဲ့သည့္ မူ၀ါဒမ်ားေၾကာင့္ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ ‘ျပင္ပရန္သူမ်ား’ ျဖစ္သည္ဟူသည့္ အျမင္မ်ား ျဖစ္လာေစခဲ့သည္။ ယင္းအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ျမန္မာျပည္၌ မည္သုိ႕ပင္ ေခါင္းေဆာင္ သို႔မဟုတ္ အစိုးရအေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္လာေစကာမူ ပဋိပကၡမ်ား အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေသးဘဲ ဆက္လက္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားကို သူစိမ္းတရံမ်ားအျဖစ္သတ္မွတ္ကာ ႏွစ္ရွည္လမ်ားဖယ္ထုတ္ထားခဲ့ျပီး၊ ၎တို႔၏ လူမႈဘ၀လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားအပါအ၀င္ အဘက္ဘက္မွ ပိတ္ေလွာင္ထားရန္ ခ်မွတ္က်င့္သံုးခဲ့သည့္ မူ၀ါဒအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားတြင္ ရွင္သန္ေနခဲ့ရသည္။ ဥပမာတစ္ခုဆိုရလွ်င္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလတြင္ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေန၀င္းက ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားဥပေဒသစ္ေရးဆြဲျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားရာတြင္ “ကုလားႏွင့္ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ယံုၾကည္လို႔ မရသည့္အတြက္ အျပည့္အ၀ႏိုင္ငံသားအျဖစ္သတ္မွတ္ကာ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးမ်ားေပးရန္ မေပးသင့္ေၾကာင္း” လမ္းညႊန္မွာၾကားခဲ့သည္။ အေၾကာင္းရင္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးႏွင့္ဆိုင္သည့္အတြက္ဟု ဆိုပါသည္။ ယင္းသို႔ပင္ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ား ျငင္းပယ္ခံခဲ့ရသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။

စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားတြင္ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားအေပၚ သီးသန္႔မူ၀ါဒမ်ားခ်မွတ္က်င့္သံုးမႈမွာ ပိုမို၍ စနစ္တက်ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္၏ ထိပ္တန္းအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားက ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ ႏိုင္ငံ့အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရး၊ လူမႈဘ၀လံုျခံဳေရးႏွင့္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာလံုျခံဳေရးကို အမွန္တကယ္ ျခိမ္းေျခာက္အႏၱရာယ္ျပဳေနသူမ်ားအျဖစ္ ပံုေဖၚခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးသည္ သာမန္ႏိုင္ငံေရး အ၀န္းအ၀ုိင္းတြင္ ေဆြးေႏြးရမည့္ ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာ အထူးေခါင္းစဥ္ေအာက္ ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ထိုမွတဆင့္ အစုိးရက ရိုဟင္ဂ်ာတို႔အား ခေလးမီးဖြားျခင္းကို ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္သည့္ အမိန္႔၊ ခရီးသြားလာခြင့္ကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ျခယ္မႈမ်ားႏွင့္ အေျခခံက်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ အပါအ၀င္ အဆင့္ျမင့္ပညာမ်ား တက္ေရာက္သင္ၾကားခြင့္ကို ျငင္းပယ္ျခင္းမ်ားအထိ အလြန္ဆိုး၀ါးျပင္းထန္ေသာမူ၀ါဒမ်ား ခ်မွတ္ကာ က်င့္သံုး အေကာင္ အထည္ေဖၚခဲ့သည္။ ဤသို႔ မူ၀ါဒမ်ားခ်မွတ္က်င့္သံုးရျခင္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္ေၾကာင္း တရားေဘာင္ထူၾကျပီး၊ ယင္းကပင္ ျမန္မာလူထုအတြင္း ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးမ်ားအား “ျပင္ပရန္သူမ်ား” ျဖစ္သည္ဟူသည့္ အျမင္ကို ပိုမိုအားေကာင္းလာေစသည္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ မြတ္စလင္ဆန္႔က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ဤလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားမွာ ပိုမိုျပင္းထန္ လာခဲ့သည္။ အာဏာပိုင္မ်ားက သာမာန္လူထုအၾကားတြင္ ရိုဟင္ဂ်ာအသုိင္းအ၀ုိင္းအား အႏၱရာယ္ေပးမည့္ျခိမ္းေျခာက္မႈ အျဖစ္ မၾကာခဏပံုေဖၚဖန္တီးခဲ့ေသာ္လည္း ကန္႔ကြက္မႈတစ္စံုတစ္ရာ မရွိခဲ့ေပ။ ယခုအခါ ဤသေဘာထားအျမင္မ်ားမွာ ျပည္သူလူထုအတြင္း ေဆြးေႏြးေျပာဆိုမႈမ်ားႏွင့္ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈမ်ားအျပင္၊ ပညာေရးက႑၊ အစုိးရသတင္းစာမ်ားႏွင့္ လူမႈကြန္ယက္မီဒီယာမ်ားေပၚတြင္ပါ နက္ရိႈင္းစြာအျမစ္တြယ္ေနျပီျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ လူဖတ္မ်ားသည့္ သတင္းစာမ်ားမွ သတင္းသမားမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအျပင္ သာမာန္ျပည္သူမ်ားကပါ ထိုကဲ့သို႔ “လံုျခံဳေရးဆုိင္ရာျခိမ္းေျခာက္မႈအႏၱရာယ္”ဟူသည့္ ၀ါဒျဖန္႔မႈမ်ားအတြင္း ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္စီးေမ်ာရင္း ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုအျဖစ္ပင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့သည့္ ေျပာဆိုေရးသားမႈမ်ား ရွိလာသည္။

ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာအား လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာအႏၱရာယ္တစ္ရပ္အျဖစ္ ပံုေဖၚဖန္တီးမႈက အခိုင္အမာျဖစ္တည္လာသည့္အတြက္ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ လူထုအၾကား အဆိုပါ ရိုဟင္ဂ်ာျခိမ္းေျခာက္မႈဆိုသည့္အယူအဆကို ဖယ္ရွားရန္ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေဟာင္း ဦးသိန္းစိန္မွ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သို႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာေသာ္လည္း ရိုဟင္ဂ်ာအေရးအေပၚ သိသာသည့္အေျပာင္းအလဲ ရွိမလာခဲ့ေပ။ ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာ ကို ျပန္လည္ပံုေဖၚရန္ ၾကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္မႈမ်ားလည္း မရွိခဲ့ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အာဏာရပါတီျဖစ္သည့္ အမ်ိဳသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္တို႔ကလည္း ေနာင္ေတာ္အစုိးရအဆက္ဆက္ ကိုင္ဆြဲခဲ့သည့္လမ္းစဥ္ကိုသာ ေသြဖီျခင္းမရွိ ဆက္လက္ေလ်ာက္လွမ္းေနသည္။ ဤသည္ပင္ ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာ၏ လံုျခံဳေရးအယူကဲသည့္ သေဘာထားမွာ ၎တို႔ တတြတ္တြတ္ရြတ္ဆိုခဲ့သည့္ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဂါထာမႏၱာန္တို႔ထက္ပင္ ပိုမိုအေလးအနက္ထား ကာ အထိအခိုက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း သိသာေစပါသည္။

ရိုဟင္ဂ်ာအသုိင္းအ၀ုိင္းအေပၚ လံုျခံဳေရးအျမင္ကဲသည့္ သေဘာထားကို ျပန္လည္တည့္ပံုေဖၚရန္ သိသိသာသာခက္ခဲ သြားေစသည့္ အဓိကအေၾကာင္းရင္း သံုးရပ္ရွိပါသည္။

ပထမအခ်က္မွာ – “ျပင္ပအႏၱရာယ္”ဟူသည့္ အယူအဆသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ပံုေဖၚဖန္တီးထားသည့္ ျခိမ္းေျခာက္မႈ အႏၱရာယ္ (သို႔မဟုတ္) အမွန္တကယ္ရွိမေနသည့္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈကို ဆက္လက္တည္ျမဲေနေစရန္ မရွိမျဖစ္အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးမ်ားကို လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာျခိမ္းေျခာက္မႈအျဖစ္ မွတ္ယူထားမႈမွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ၾကားေနက်ျဖစ္သည့္ အေဟာအေျပာမ်ားအတြင္း စိမ္႔၀င္ေနပါသည္။ ၎မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူအမ်ားစု၏ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား အေပၚ ‘သူစိမ္း’မ်ားအျဖစ္ သေဘာထားသည့္ ဆန္႔က်င္ဘက္အျမင္မ်ား မေျပာင္းလဲသမွ်ကာလပတ္လံုး၊ ၎တို႔အေပၚ ထားရွိသည့္ သေဘာထားအျမင္မ်ား ေျပာင္းလဲလာရန္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိေခ်။

ဒုတိယအခ်က္မွာ – ရိုဟင္ဂ်ာအသိုင္းအ၀ုိင္းႏွင့္ပက္သက္သည့္ သေဘာထားအျမင္မ်ားမွာ အခိုင္အမာပီပီျပင္ျပင္ ျဖစ္တည္လာသည္ႏွင့္အမွ် လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာစုိးရိမ္ရမႈမွာ က႑ေပါင္းမ်ားစြာသို႕ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားသည္။ ရိုဟင္ဂ်ာဟူသည့္ ျခိမ္းေျခာက္မႈ၏ရင္းျမစ္ကုိ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး အမွတ္လကၡဏာမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္နယ္နိမိတ္၊ လူ႕အသုိင္းအ၀ိုင္းႏွင့္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာက႑မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ေနမႈအား ျဖတ္ပစ္ရန္မလြယ္ကူေပ။ ယင္းျပႆနာက အလံုးစံု သို႔မဟုတ္ နတၳိ ဟူသည့္ အေျခအေနတစ္ရပ္ကို ျဖစ္လာေစသည္။ ထိုအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ျခိမ္းေျခာက္မႈရင္းျမစ္ကုိ က႑တိုင္းမွ အလံုးစံု ဖယ္ထုတ္ျခင္းမျပဳႏိုင္ပါက လူမႈေရးဆိုင္ရာဖိအားမ်ားကို ခါးစည္းခံႏိုင္ရန္မွာ ေပးဆပ္ရမည့္တန္ဖိုး ၾကီးမားလြန္းမည္ သို႕မဟုတ္ အႏၱရာယ္မ်ားလြန္းမည္ျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆံုးအခ်က္မွာ – ရိုဟင္ဂ်ာအသိုင္းအ၀ုိင္းအား လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာျခိမ္းေျခာက္မႈတစ္ရပ္အျဖစ္ ရႈျမင္ေနသည့္ သေဘာထားသည္ ၎ကိုယ္ႏိႈက္က သက္ဆိုးရွည္ေစသည့္ သေဘာသဘာ၀ရွိသည္။ ဆိုခဲ့ပါသေဘာထားအယူအဆကို လိႈက္စားမည့္ စိန္ေခၚမႈမ်ား မရွိသမွ်ကာလပတ္လံုး သို႔တည္းမဟုတ္ လူအဖြဲ႕အစည္းအတြင္းရွိ အလႊာအသီးသီးမွ ေထာက္ခံမႈမ်ား ရရွိေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ယင္းအယူအဆကို ခုခံရန္ သို႔မဟုတ္ အဆံုးစြန္ထိ ဖယ္ရွားပစ္ရန္မွာ အလြန္ ခက္ခဲဦးမည္ျဖစ္သည္။

ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ရိုဟင္ဂ်ာအသုိင္းအ၀ုိင္းအား လံုျခံဳေရးဆိုင္ရာျခိမ္းေျခာက္မႈတစ္ရပ္အျဖစ္ ပစ္မွတ္ထားကာ ဆက္ဆံျခင္း ကသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုႏွင့္ သာမာန္လူထုအတြက္ သင့္ေတာ္ေသာ သို႕မဟုတ္ ဆင္ျခင္တံုတရား ရွိေသာ ေရြးခ်ယ္မႈတစ္ခုျဖစ္ေနေသးရာ အေျပာင္းအလဲကိုသြားရာလမ္းမွာ ေ၀းလြန္းေနေသးသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ပါသည္။

 စာေရးသူ ေက်ာ္ေဇယ်ာ၀င္းသည္ သုေတသီတစ္ဦးျဖစ္ျပီး၊ လူနည္းစုေရးရာကိစၥရပ္မ်ားကို အဓိကထား၍ သုေတသန ျပဳလုပ္ေနပါသည္။

ဤ ေဆာင္းပါးမွာ Australian National University’s Myanmar Update 2017  တြင္ ၎တင္သြင္းခဲ့သည့္ စာတမ္းအား အႏွစ္ခ်ဳပ္ေဖၚျပထားျခင္း ျဖစ္သည္။

မူရင္းေဆာင္းပါးကို http://www.eastasiaforum.org/2017/03/25/myanmars-perpetual-other/  တြင္ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။