.ေမ ၂၆၊ ၂၀၁၄
M-Media
ဆရာရဟ္မတြလႅာဟ္၏ ဇာတိသည္ ရန္ကုန္ျဖစ္သည္။ အမိဘက္မွ ရခိုင္ကမန္ႏြယ္၊ အဘဘက္မွ စူရတီႏြယ္ျဖစ္၍ ကမန္စူရတီစပ္ ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ အစိုးရဟိုက္စကူးေက်ာင္းႏွင့္ ရန္ေဒးရီးယား ေက်ာင္းမ်ား၌ ၈-ႏွစ္ခန္႔ ပညာဆည္းပူးသည္။ ထုိစဥ္ တမန္ေတာ္ျမတ္၏ ၾသ၀ါဒေတာ္မ်ားတြင္ သာသနာ့ပညာ၏ အေရးပါမႈကို ဖတ္႐ႈဆင္ျခင္မိသည္။ တ႐ုတ္ျပည္သို႔တိုင္ သြားေရာက္ပညာရွာရန္ ၾသ၀ါဒကို အသည္းစြဲျဖစ္သည္။ ႏွစ္ဘ၀ႏွစ္ဌာန လူျဖစ္႐ႈံး ယူက်ဴံးမရ ရွိရမည့္အေရး ထိတ္လန္႔မိသည္။ သာသနာ့ပညာ၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ေသာ အရဗီဘာသာ က်မ္းရင္းမ်ား ဆည္းပူးႏိုင္မည့္ ေဒသသို႔ ေရွ႕႐ႈထြက္ခြာရန္ သႏၷိ႒ာန္ခ်လိုက္သည္။ သို႔ႏွင့္ ၁၉၁၂-ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၈-ရက္ေန႔တြင္ မိဘႏွစ္ပါးအား အသိမေပးဘဲ အိႏၵိယႏိုင္ငံသုိ႔ တိတ္တဆိတ္ ထြက္သြားသည္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ၿမိဳ႕ေတာ္ ေဒလီၿမိဳ႕ရွိ မဒရ္ဆာအာမီနီယာေခၚ သာနာပညာ ေက်ာင္းေတာ္တြင္ အရဗီဘာသာျဖင့္ ဟဒိဆ္၊ တဖ္စီရ္၊ ေဖကာ၊ မန္တစ္၊ ဖလ္စျဖာ၊ ဟိုင္အတ္၊ မအာနီအစရွိသည့္ ပညာရပ္မ်ားကို ဇြဲနပဲႀကီးစြာ တပ္မက္စြာ ဆည္းပူးသည္။ ၉-ႏွစ္ခန္႔ ၾကာသည္အထိ အိႏၵိယတြင္သာ ႀကိဳးစားေနသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လုံး၀မျပန္ခဲ့ပါ။
ဇာတိဌာေနမွခြဲခြာခဲ့သည္မွာ ၾကာေတာင္းၾကာၿပီးျဖစ္၍ ဆရာက သတိရတမ္းတေနစဥ္ ျမန္မာျပည္မွ သံႀကိဳးေရာက္လာသည္။ ဖခင္ႀကီး မက်န္းမမာျဖစ္ေန၍ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမွ တစ္ဆင့္ သံႀကိဳးပို႔လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမာင္လာနာသည္ မေနသာေတာ့ပါ။ ၁၉၂၁-ခု ၾသဂုတ္လ ၂၂-ရက္ေန႔တြင္ မိဘမ်ားရွိရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ျပန္လာသည္။ ရန္ကုန္တြင္ မိခင္ႀကီးႏွင့္ အစ္မတစ္ေယာက္ အရွင့္အမိန္႔ေတာ္ ခံယူၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရေသာအခါ ပုထုဇဥ္ပီပီ ယူက်ဴံးမရျဖစ္ရသည္။ တရားႏွင့္ ေျဖရရွာသည္။ သို႔ေသာ္ ဆယ္ရက္ျပည့္ေအာင္ပင္ ေဆြးမေနအားပါ။ သာသနာ့အေရး ဦးစားေပးရပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဆင္ေျခဖုံး အင္းစိန္ၿမိဳ႕အပိုင္ သမုိင္းအရပ္၌ တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ မဒရ္ဆာတဗ္လီဂိယာ ေက်ာင္းတြင္ ၁၉၂၁-ခု စက္တင္ဘာလဆန္း ၁-ရက္ေန႔မွစ၍ သင္ၾကားေရး တာ၀န္စတင္ထမ္းေဆာင္ရ သည္။ ထုိေက်ာင္းကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ မဂ်္မအိုလ္အဟ္ဗဗ္ အသင္းမွ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္သည္၊ ေက်ာင္းအိပ္ ေက်ာင္းစား အျဖစ္ လက္ခံသင္ၾကားေပးသည့္ ေက်ာင္းျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းတြင္ အရဗီ၊ အူရဒူႏွင့္ ျမန္မာဘာသာမ်ားျဖင့္ သင္ၾကားေပးသည္။
သာသနာျပဳရာ၌ စာေပ၏ ထိေရာက္မႈကို သေဘာေပါက္ေသာ ဆရာသည္ အစၥလာမ္သာသနာျပဳ စာအုပ္တုိက္ The Muslim Mission Book Deport အမည္ျဖင့္ စာအုပ္တိုက္ တည္ေထာင္ၿပီး စာေပ ထုတ္ေ၀ေရးလုပ္ငန္းကို ေဆာင္ရြက္သည္။ ဦးစြာ ဗဟစ္ရွ္တီ ေဇ၀ါရ္ေခၚ “နိဗၺာန္ဘုံဘယက္တန္ဆာက်မ္း”ကို ဘာသာျပန္ထုတ္ေ၀သည္။ ထုတ္ေ၀ရ ျခင္းအေၾကာင္းကို က်မ္းတြင္ေဖာ္ျပသည္မွာ ျမန္မာျပည္အနယ္နယ္ အရပ္ ရပ္မွ မြတ္စလင္မ္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ သာသနာေရးအသိပညာ ကင္းမဲ့ေနသည္။ အိမ္ေထာင္ေရး စိတ္မေအးဖြယ္၊ ရင္ေလးဖြယ္ ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ ဤသို႔ သာသနာ့ အဆုံးအမ ကင္းပေနၾကသည့္ အေျခအေနကို ဟာဂ်ီ ယူစြတ္ကဲ့သို႔ သာသနာျပဳ စူရတီလူႀကီးအသိုင္းအ၀ုိင္းက မၾကားလုိ မျမင္လုိ မၾကည့္ရက္မ႐ႈရက္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ သို႔ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ ျပဳျပင္ေပးႏိုင္သည့္ ထုိအခါ အိႏၵိယႏုိင္ငံထုတ္ ေမာင္လာနာ အရွ္ရဖ္အလီထာန၀ီ၏ ဗဟက္ရွ္တီေဇ၀ါရ္က်မ္းကို သေဘာက်ၾကသည္။ ဆရာကလည္း သေဘာတူသည္။
သာသနာ့ပညာရွင္မ်ား၊ သာသနာျပဳမ်ားသည္ ပရ္ဒါစနစ္ကိုသာ လက္ခံသည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပရ္ဒါအတြင္း ေနေစခ်င္သည္။ ပရ္ဒါစနစ္ ေအာင္ျမင္ေရး စိုက္လိုက္မတ္တတ္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။ ဆရာတို႔အလ်င္ ၁၈၉၅ ခု၊ ေမလ ၂၈-ရက္ေန႔ကလည္း မႏၱေလးၿမိဳ႕ ေစ်းခ်ဳိေတာ္ႀကီး ေတာင္ဘက္ သီရိရတနာ ပုံႏွိပ္တိုက္က အတၱစ္ဘယာန္၊ ဖြည္ေဟဂ်ာဗ်င္ ရစၥ၀ါန္အမည္ျဖင့္ “မိန္းမတို႔ ပါရ္ဒ္အေၾကာင္း” စာအုပ္ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့ဖူးသည္။ ပိျပားေသ၀ပ္မႈအတြက္ ဖိရမည္ဟူသည့္ ယုံၾကည္ခ်က္ ရွင္သန္ေနဆဲဟု သိရသည္။
အဆုိပါက်မ္း၏ နိဒါန္းတြင္ ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္ ဋီကာ ပထမစာေစာင္ ၿပီးစီးလုနီးၿပီျဖစ္၍ ၀ယ္ယူလုိသူမ်ား ႀကိဳတင္မွာၾကားရန္ ေၾကာ္ျငာထားသည္။
“သမာဇီ၀မ်ားကို လွီးစားျခင္း သုစရီတျဖစ္ေၾကာင္း” က်မ္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အုိလမာအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ စာစဥ္ ၁၅အျဖစ္ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့သည္။ ဦးစြာ သူ႕အသက္ သတ္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္အယူအဆကို ရွင္းျပသည္။ သားငါး တိရစၥာန္တုိ႔၏ အသက္ကို တရားသျဖင့္ လွီးစားထိုက္ေၾကာင္း၊ ျပဳျပင္စီမံသူ အနႏၲအရွင္ မုခ်ဘုရား တုႏိႈင္းယွဥ္ရာ မရွိေၾကာင္း၊ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို စည္းကမ္းႏွင့္ သုံးတတ္သည့္ ပမာျဖစ္ေၾကာင္း တိရစၥာန္မ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ လည္လီွးရေၾကာင္း၊ အခ်ဳိ႕သတၱ၀ါအခ်ဳိ႕ အသားအဘယ္ေၾကာင့္ မစားသင့္ေၾကာင္း၊ လူမ်ဳိး ၁၀၁ပါး သားငါးစားေသာက္ၾကပုံ အေၾကာင္းမ်ားကို နားလည္လြယ္ေအာင္ ရွင္းလင္းေဖာ္ျပသည္။
ထူးျခားခ်က္မွာ ဗုဒၶဘာသာ အေမးအေျဖက်မ္း၊ မဟာ၀င္၀တၳဳ ပရမတၱစိႏၵာမယက်မ္း စသည့္က်မ္းမ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ ကိုးကားေရးသား ျခင္းျဖစ္သည္။ ေခတ္ေပၚ ဟိႏၵဴအဆိုအမိန္႔ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ အခ်ဳိ႕လည္းပါသည္။ ဘာသာျခား စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ ရွင္းျပလိုမႈ အဓိကျပဳဟန္ ရွိသည္။ အာကာ ေယေဒ့အစၥလာမ္ႏွင့္ တြဟ္ဖသဟမီယာ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မွအပ ကုရ္အာန္ႏွင့္ ဟဒီးဆ္မူရင္း အကိုးအကား ညႊန္းဆိုမႈမေတြ႕ရ။
ပထမတြဲ အၿပီး၊ ဒုတိယတြဲ မစမီ An Historical Romance of phillippa the caesar’s niece ကို စူရတီ စြႏၷီ ဂ်ာေမဗလီရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဂ်မီအတုလ္အဖြဲ႕တြင္ မွာယူႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာထား သည္မွာ ထူးသည္။
ဤက်မ္းအရ က်မ္းျပဳစုသူသည္ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္မ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးထားေၾကာင္း၊ ပါဠိဘာသာႏွင့္ ရင္းႏွီးေၾကာင္းသိရသည္။ က်မ္းေခါင္းစဥ္သည္ပင္ ျမန္မာသက္သက္မဟုတ္။
သမုိင္းအေထာက္အထားအျဖစ္ ရွဟီဒီအာဇာနည္ေလးပါး ေပၚထြန္းခဲ့ရာ ေျမထူးၿမိဳ႕သို႔ က်မ္းျပဳသူကိုယ္တိုင္ ကြင္းဆင္းေလ့လာျခင္းႏွင့္၊ သရက္ၿမိဳ႕၊ သမာဓိၿမိဳ႕၀န္ ဦးဘေက်ာ္ စီမံေရးသားလိုက္ေသာ ပသီလူမ်ဳိး မ်ား ျမန္မာျပည္သုိ႔ ၀င္ေရာက္လာျခင္း အတၳဳပၸတၱိ ကိုးကားခ်က္ကို ေတြ႕ရသည္။
ထုိစဥ္က ဂ်မီအတြလ္ အုိလမာအဖြဲ႕၏ အစၥလာမ္စာေပ ျဖန္႔ျဖဴး ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ ဆရာႀကီးသည္ အေရးပါေသာ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ၁၉၃၅-ခုႏွစ္ထုတ္ မိုလ၀ီမုိဟမၼဒ္ ရဟမတြလႅာ ဆရာေတာ္ျပန္ဆုိသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည့္ တအ္လီမြလ္အစၥလာမ္က်မ္း ပထမတြဲ ေနာက္ဆုံးမ်က္ႏွာတြင္ အုိလမာအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိၿပီးေသာ စာအုပ္စာရင္းကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။
list of books publishedby the jamiat-ul-ulema of burma
No. Name of Books Number
1. The Decision of ‘Farman-i-Mustafwi’
according to the Mohamedan Law (in Urdu)
2. do. do (in Gujrati)
3. do. do (in Burmese)
4. Thuhfa-Ramzan Shareef (A present for the
months of Ramzan) (in Urdu) 2
5. do. do (in Burmese)
6. ßGisalah Akhbarul Zalzalah (A Pamphlet on
Earthquake) (in Burmese) 3
7. A Pamphlet on the Virtues or Merits of
Darood Shareef (in Burmese) 4
8. Risalah Tha-heyyat-ul Islam (A Pamphlet
let on Salutation of Greetings in Islam
(in Burmese) 5
9. Gulzar-i-Sunnat Part I (in Burmese) 6
10. A Present for the month of Ramzan in the
form of Pamphlet (in Burmese) 7
11. Gulzar-i-Sunnat Part II (in Burmese) 8
12. Hamare Aquiday (Our tenets in religion)
(in Burmese) 9
13. Phillippa The Caesar’s Niece-English 10
14. Gulzar-i-Hadees (in Burmese) 11
15. The Killing of Animals (according to the
Islamic Principles) and using their flesh as
food (in Burmese) 12
16. A Pamphlet on ‘How Spread Islam
Throughout the World (in brief) 13
17. The Teachings of Islam Series (in English) 14
18. do. do II (in Burmese) 15
19. do. do III (in Burmese) 16
20. Majmooa-Fatawa (in Burmese) 17
21. Nesabuddin (in Burmese) 18
22. Bahishty Samar I (in Burmese) 19
23. do. do II (in Burmese) 20
24. Rahe-Najat (in Burmese) 21
25. Fazilat-i-ilm (in Burmese) 22
26. Some of the Sayings of our Lord and Holy
Prophet Muhammad I and II (in English) 23
27. Talimul-Islam II (in Burmese) 24
28. do. do III (in Burmese) 25
29. do. do IV (in Burmese) 26
30. Savitri (in English) 27
31. Mobabbe-haat-Ibne-Hajar (in Burmese) 28
32. Ma-labud-minho I (in Burmese) 29
33. Proof of Prophet Muhammad. From the
Holy Bible and Way to Paradise for
Eternal Life (in English) 30
34. A short sketch of the Life of the Prophet
(in Burmese) 31
35. Friday Sermons (in English) 32
36. The Life sketch of Muhammad (in Burmese) 33
37. Life of the Prophet Muhammad Part I
(in Burmese) 34
(တအ္လီမြတ္အစၥလာမ္ ပထမတြဲ ႏွင့္ မာလာဗြဒ္မင္ဟို ဒုတိယတြဲတုိ႔ကို ေဖာ္ျပမထားပါ။)
လက္လွမ္းမီသမွ် အဆုိပါ အေထာက္အထားအရ ၁၉၃၅-ခုႏွစ္ အထိ စာအုပ္ ၃၉မ်ဳိး ထုတ္ေ၀ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ အူရဒူ၊ ဂူဂ်ရတီ၊ အဂၤလိပ္ ဘာသာတုိ႔ျဖင့္ ထုတ္ေ၀သည့္စာအုပ္မ်ား အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ဘာသာျဖင့္ထုတ္ေ၀သည့္ အမ်ားစုသည္ ဆရာႀကီး၏လက္ရာမ်ားျဖစ္ဟန္ တူပါသည္။ ဆရာႀကီးသည္ မိမိတုိ႔အသင္းထုတ္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အျခားေသာ ဓမၼဒါနစာအုပ္မ်ားကိုလည္း ျပန္ဆုိခဲ့ပါသည္။
ေကအုိင္အိပ္ခ်္ဘြဲ႕ခံ သူေဌးႀကီး ဟာဂ်ီအဟမဒြလႅာေခၚ ဦးဘအိုက ၁၉၃၈-ခုႏွစ္တြင္ဓမၼဒါန လွဴဒါန္းေ၀ငွေသာ ဂန္ဂြ်လ္အရတ္ရွ္ အမည္ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရား ဂုဏ္ေတာ္မ်ား စာအုပ္တြင္ ဘာသာျပန္ဆုိသူ ေမာ္လ၀ီ မုိဟမၼဒ္ရဟ္မတြလႅာဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ တည္းျဖတ္ သုတ္သင္ျပင္ဆင္ ေရးသားသူ ဆရာကေလး ေမာင္ထြန္းႂကြယ္ဟုလည္း မွတ္တမ္းျပဳထားပါသည္။
၁၉၄၀ျပည့္ႏွစ္တြင္ အစၥလာမ္ေပါင္းခ်ဳပ္က်မ္း ပထမတြဲ ေပၚထြက္လာသည္။ ေႏွာင္းလူတို႔က အစၥလာမ္ ေပါင္းခ်ဳပ္က်မ္းကို ဆရာဦးထြန္းႂကြယ္ အမည္ႏွင့္သာ ယွဥ္တြဲေဖာ္ျပတတ္ၾကပါသည္။ အမွန္မွာ အစၥလာမ္ ေပါင္းခ်ဳပ္ (၀ါ) အစၥလာမ့္မဟာ၀င္ က်မ္းအတြက္ ဆရာရဟ္မတြလႅာ၏ ပေယာဂလုံ႔လ၊ အားထုတ္မႈ အေျခခံေၾကာင္း အမည္ေပါက္သူ က်မ္းျပဳ ဆရာ ဦးထြန္းႂကြယ္က နိဒါန္းတြင္ –
ေရွးယခင္က အရဗီဘာသာမွ ျမန္မာျပန္ဆုိေရးသား လွဴဒါန္းထားခဲ့ေသာ ျမန္မာဘာသာျပန္ ကုရ္အာန္ က်မ္းေတာ္ ျမတ္ႀကီး၌ ပါရွိၿပီးေသာနဗီရစူလ္ ပိုင္ဂမၸာရ္အေမယာတို႔၏ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကို မွီျငမ္းတစ္ခုျပဳ၍လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာ ဘာသာျပန္ဆုိရာ၀ယ္ မပါမရွိခဲ့ေသးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား ကိုလည္း ကစြစြလ္အေမတယာက်မ္း၊ အဟ၀ါလြတ္လ္အေမတယာ က်မ္း၊ စြဟီဘိုခါရီက်မ္း၊ မြစၥလင္ၾသ၀ါဒက်မ္း၊ အစၥလာမ္ရာဇ၀င္ က်မ္းအစရိွေသာ က်မ္းစာမ်ားမွ ေမာ္လ၀ီရဟ္မတြလႅာဆပ္က ျမန္မာဘာသာ ျပန္ဆုိေရးသား၍လည္းေကာင္း ေရွးယခင္က ျမန္မာျပန္ဆိုေရးသားခဲ့ၿပီးေသာ ကုရ္အာန္က်မ္းစာ၌ ပါရွိ ၿပီးေသာ စကားတရားမ်ားႏွင့္ ေမာ္လ၀ီ ရဟ္မတြလႅာဆပ္ ျပန္ဆုိ ေရးသားေသာ စကားတရားမ်ားကိုပါ အလုံးစုံအကုန္လုံး အစ အလယ္ အဆုံး သုံးပါးလုံးကို ျမန္မာဘာသာအဓိပၸာယ္ သိလြယ္ ျမင္လြယ္ထင္လြယ္ေသာ စကားအသုံး အႏႈန္းတို႔ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာ၊ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ရွိေသာ မူရင္း အဓိပၸာယ္ကိုလည္း မေပ်ာက္ပ်က္ေစဘဲ စကားတရား ေခ်ာေမာေျပျပစ္စြာ ေရးသားေစရန္ အလွဴဒါယကာ သူေဌးႀကီး၏ တပည့္ရင္းျဖစ္ပါေသာ ကၽြန္ေတာ္ေမာင္ထြန္းႂကြယ္ကို အလွဴ ဒါယကာ သူေဌးႀကီးက ညႊန္းၾကားျပသအမိန္႔ ရွိပါသျဖင့္”
ဟု အရင္းခံ ဆရာႀကီး ရဟ္မတြလႅာ၏ေက်းဇူးကို မထိမ္ျမဴးဘဲဖြင့္ဟ ေဖာ္က်ဴးထားပါသည္။
ဆရာႀကီး၏ ဘာသာျပန္ လက္ရာမ်ားအနက္ အစၥလာမ္သင္ခန္းစာ ၄-တြဲႏွင့္ မာလဗြဒ္မင္န္ဟို ၂-တြဲမွာ ေက်ာ္ၾကားၿပီး ယေန႔တိုင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ မူရင္း တအ္လီမြလ္အစၥလာမ္ ၄-တြဲကို ဘာသာျပန္သူ၏ ဆရာ ေမာင္လာနာ ေမာ္လ၀ီ မိုဟမၼဒ္ ေကဖာယာတုိလႅာသခင္က အူရဒူ ဘာသာျဖင့္ ျပဳစုစီရင္ခဲ့သည္။ ေမာင္လာနာေကဖာ ယာတိုလႅာသည္ ဘက္စုံထူးခၽြန္ေသာ သာသနာ့ပညာရွင္ႀကီး ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယလြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကဳိးပမ္းခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မြတ္စလင္မ္မ်ားက အဆိုပါ သုခမိန္ႀကီး၏ အစၥလာမ္သင္ခန္းစာမ်ားကို အသင္းအဖြဲ႕အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ပုဂၢိဳလ္အသီးသီးက အထပ္ထပ္ျပန္ဆိုၾက အႀကိမ္ႀကိမ္ ထုတ္ေ၀ၾကပါသည္။ ယေန႔တုိင္ ႏွစ္သက္စြဲလမ္းဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ပုံႏွိပ္ျဖန္႔ေ၀ဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေသာ စာမူေကာင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဦးထြန္းႂကြယ္ ျပင္ဆင္ ေရးသားသည္မွအပျဖစ္ေသာ ဆရာႀကီး၏ ဘာသာျပန္စကားေျပ က်မ္းမ်ားတြင္ ေမာ္လ၀ီကို ဆရာေတာ္သခင္၊ မိစၥာ ဒိ႒ိ၊ ေ၀ယ်ာ၀စၥ၊ ဗ်ာဒိတ္ေပး၊ သမၼာအာဇီ၀တို႔ကဲ့သုိ႔ အမ်ားသုံး ပါဠိစကားလုံးမ်ားလည္း သုံးပါသည္။ သာသနာသုံး အရဗီေ၀ါဟာရ အမ်ားဆုံး ပါ၀င္ပါသည္။ ဂႏၱ၀င္စကားေျပမ်ဳိးဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ဆရာသည္ ၁၉၃၁-ခုတြင္ ေျမထူးသခင္ႀကီးေလးပါး ရွဟိဒ္ျဖစ္ရာ အရပ္သို႔ အေရာက္သြားသည္။ ေလ့လာၾကည္ညိဳၿပီး ေသာက ပြားသည္။ ေနာင္အစဥ္တည္တံ့ေစရန္ တံတိုင္းခတ္ၿပီး ကမၺည္း ထုိးရန္ တုိက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္ခဲ့သည္။ အဆုိပါအေၾကာင္းကို သမာဇီ၀မ်ားကို လွီးစားျခင္း သုစာရိတျဖစ္ေၾကာင္း စာအုပ္တြင္ တင္ျပထားသည္။
ဆရာသည္ ေခတ္ပ်က္ခ်ိန္ကာလ ၁၉၄၁-ခုႏွစ္ ေရႊဘိုမွ မႏၱေလးသုိ႔ အျပန္စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕တြင္ ပလိပ္ေရာဂါျဖင့္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ခံယူသည္။ သင္ၾကားေရး၊ စာေပျပဳစုေရး၊ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ျဖဴးေရး လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႕တာ၀န္မ်ားကို ႀကိဳးပမ္းေနစဥ္အတြင္း အမိန္႔ေတာ္ ခံရရွာသျဖင့္ အားထားသူမ်ားက အုိလမာအသင္းအတြက္ သာမက တုိင္းရင္းမြတ္စလင္မ်ားအတြက္ပါ နစ္နာဆုံး႐ႈံးမႈႀကီး ျဖစ္သည္ဟု ႏွေျမာတသၾကပါသည္။ ။
မွတ္ခ်က္- ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္ ေရးသားျပဳစုေသာ တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ စာျပဳစာဆို ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား (၂) မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
