ဧျပီ ၈ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ကိုေလး ရွာေဖြတင္ဆက္သည္။
၁၂ ရာစုဟာ မြတ္စလင္သမုိင္းမွာ အခက္ခဲဆံုးနဲ႔ ပရမ္းပတာအျဖစ္ဆံုး ကာလေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အဆက္မျပတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြ၊ ျပည္တြင္းပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ မြတ္စလင္အြမၼသ္အတြင္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈဟာလည္း ပ်က္သုဥ္းေနခဲ့ပါတယ္။ အေရွ႕ပုိင္း အစၥလာမ္ကမာၻမွာဆုိရင္ တစ္ခ်ိန္က ခန္႔ညားထည္၀ါခဲ့တဲ့ အဘၻာစစ္ခလီဖာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္နဲ႔ ဆဲလ္ဂ်ဳက္မင္းဆက္တုိရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးၾသဇာအရွိန္အ၀ါဟာလည္း က်ဆင္းေနၿပီး နာမည္သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး တစ္ေခတ္တစ္ခါက အာဏာစက္ျပင္းခဲ့တဲ့ အီဂ်စ္က ဖာသြီမုိက္ ဘုရင့္ႏုိင္ငံေတာ္ကလည္း အလားတူအေျခအေနမ်ဳိးပါပဲ။ အစၥလာမ့္လျခမ္းအင္ပါယာ (အေရွ႕အလယ္ပုိင္းေဒသ) နယ္ေျမေတြကေတာ့ ပေဒသရာဇ္ႏုိင္ငံငယ္ေလးေတြအျဖစ္ အစိတ္စိတ္အပုိင္းအပုိင္းျဖစ္ေနၿပီး ဒီႏုိင္ငံငယ္ေလးေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ စစ္ဘက္ဆုိင္ရာ ၾသဇာႀကီးမားလုိမႈအတြက္ မၾကာခဏ တုိက္ခုိက္ေနၾကပါတယ္။
ခ႐ူးဆိတ္ဒါေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ
————————————-
ပုိၿပီး ဆုိးရြားသြားေစတာက အေရွ႕တုိင္း အစၥလာမ္ကမၻာကုိ လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ သိမ္းသြင္းဖုိ႔ ဥေရာပကေန စစ္ခ်ီလာတဲ့ “ခ႐ူဆိတ္ဒါ” အမည္ရ ၾသဇာႀကီးမားတဲ့ တိုင္းတစ္ပါးရန္သူေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈကုိ ခံေနရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာမွျပင္ဆင္ထားျခင္းမရွိတဲ့ မြတ္စလင္ေတြဟာ ခ႐ူးဆိတ္စစ္သည္ေတြရဲ႕ အငုိက္ဖမ္းမႈကုိ ခံလုိက္ရၿပီး ေျမထဲပင္လယ္ ကမ္း႐ုိးတမ္းတစ္ေလွ်ာက္ မြတ္စလင္ပုိင္ နယ္ေျမတစ္ေက်ာကုိလည္း ေပးအပ္လုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိသိမ္းပုိက္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ အႀကီးဆံုးဆုလာဘ္အျဖစ္ အစၥလာမ္ရဲ႕ တတိယေျမာက္ အျမင့္ျမတ္ဆံုးၿမိဳ႕ေတာ္ အလ္-ကြဒ္စ္(ေဂ်႐ုစလင္) ကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ ခ်ီတက္လာၾကပါေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြရဲ႕ စုေပါင္းအင္အားနဲ႔ တုိက္ရည္ခုိက္ရည္ေတြကို ျပန္လည္တံု႔ျပန္ဖုိ႔ ပေဒသရာဇ္ ႏုိင္ငံငယ္ေလးမ်ားက မြတ္စလင္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အေျဖရွာမေတြခဲ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ သူတို႔ဟာ ေခ်မႈန္းျခင္းခံခဲ့ရၿပီး ေဂ်႐ုစလင္ဟာလည္း ခ႐ူးဆိတ္စစ္သည္ေတြရဲ႕ လက္ထဲကုိ က်ေရာက္ သြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ေဂ်႐ုစလင္ၿမိဳ႕သားေတြ ကေတာ့ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြရဲ႕လက္ေအာက္မွာ အစုလုိက္အၿပံဳလုိက္ မ႐ႈမလွ အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္မႈ၊ ႏွိပ္ကြပ္မႈကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့စြာ မြတ္စလင္ေတြ ခံစားေနရတဲ့ အဲဒီလုိအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့ မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ တန္ဖုိးေတြကုိ ျပန္လည္အဖတ္ဆည္ေရးအတြက္ စုလ္သြာန္ ဆြလာဟုဒၵီးန္ အိုင္ယူဘီ ဆုိတဲ့ သမုိင္းတြင္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ေပၚထြက္လာပါေတာ့တယ္။
ငယ္စဥ္ဘ၀
————
အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားက ဆာလာဒင္ လုိ႔သိၾကတဲ့ “ဆြလာဟုဒၵီးန္ ယူစြပ္ဖ္ အစ္ဗနိ အုိင္ယူးဘ္” ကုိ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၁၃၇ ခုႏွစ္၊ ယခုေခတ္ အီရတ္ႏုိင္ငံ တစ္ကရစ္ၿမိဳ႕မွာ ကာဒ့္ႏြယ္ဖြားေတြထဲမွ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အိုင္ယူဘီမိသားစုရဲ႕ မူလဘူတဟာ ဗဟိုအာရွႏုိင္ငံ အာေမးနီးယားက ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရိွ အီရတ္ႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္းနဲ႔ တူရကီနယ္ေျမေဒသေတြမွာ အေျခခ်ေနထုိင္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း အုိင္ယူဘ္မိသားစု၀င္မ်ားဟာ ေဒသတြင္းမွာ ထင္ရွားလာၾကပါတယ္။ ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕ ဖခင္နဲ႔ ဦးေလးတုိ႔ ၂ ဦးစလံုးဟာ စူလ္သြာန္ အီမုဒၵီးန္ ဇန္ဂီရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔လူမႈေရးဆုိင္ရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မွာ ေအာင္ျမင္တဲ့အဖြဲ႕၀င္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆြလာဟုဒၵီးန္ ေမြးဖြားတဲ့ႏွစ္မွာ ဖခင္ျဖစ္သူ နဂ်္မုဒၵီးန္ အိုင္ယူးဘ္ဟာ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ဟီလီယုိပုိလစ္ၿမိဳ႕ (ေနာက္ပုိင္းတြင္ `ဘာ အာလာဘက္´ဟု အမည္ေျပာင္းခဲ့ၿပီး ယခုလက္ဘႏြန္ပုိင္နက္အတြင္း တည္ရွိသည္) ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆြလာဟုဒၵီးန္ ဟာ လူငယ္ဘ၀ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ အဲဒီၿမိဳ႕မွာပဲ ကုန္ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဖခင္ျဖစ္သူက ဆူဖီဇင္(အစၥလာမ့္ ၀ိပႆနာ)ကို သင္ယူေလ့လာသူတစ္ဦး ျဖစ္တာေၾကာင့္ နာမ္ပုိင္းဆုိင္ရာတိမ္းညႊတ္မႈရွိၾကေသာ သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြေတြအတြက္ ဆူဖီ၀ါဒက်င့္ႀကံရာ ေနရာတစ္ခု (ဇာ၀ိယဟ္)ကုိ ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ အေစာပုိင္းႏွစ္ေတြမွာ ဆြလာဟုဒၵီးန္ ဟာ ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္ကုိ သင္ယူတတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး အစၥလာမ့္သိပၸံဆုိင္ရာကုိလည္း ေစ့ေစ့ငွငွ ေလ့က်င့္သင္ၾကားခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲ အရဘီ၊ သဒၵါ၊ စာေပနဲ႔ ကဗ်ာလကၤာသီကုံုးျခင္းအတတ္ကုိလည္း တတ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။
စုလ္သြာန္ အီမုဒၵီးန္ ထီးနန္းစုိးစံေနခ်ိန္ အုိင္ယူးဘ္ရဲ႕ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့စြမ္းေဆာင္ရည္ေၾကာင့္ စုလ္သြာန္ႀကီးရဲ႕ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားမႈကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စုလ္သြာန္ႀကီး ႐ုတ္တရတ္ နတ္ရြာစံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အုိင္ယူးဘ္တုိ႔ မိသားစုဟာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရးဆုိင္ရာဒုကၡေတြကို ခါးစည္းခံခဲ့ရတာဟာ – ညီျဖစ္သူ အစဒုဒၵီးန္ ရွရ္ခူးဟ္ (ထုိစဥ္က ဇင္ဂစ္ထီးနန္းကို ဆက္ခံခဲ့သူ အီမုဒၵီးန္ရဲ႕သား ႏူရုဒၵီးန္ မဟ္မူးဒ္၏ လက္ေအာက္တြင္ အမႈထမ္းေနသူ) က ဇင္ဂစ္မင္းဆက္ စုိးစံသူအသစ္လက္ေအာက္မွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ကမ္းလွမ္းခံရခ်ိန္အထိပါပဲ။ အမႈထမ္းဖို႔ အုိင္ယူးဘ္ရဲ႕ သေဘာတူညီမႈက ႏူရုဒၵီးန္ရဲ႕ ၾသဇာလႊမ္းမုိးမႈကုိ ခုိင္မာေတာင့္တင္းေစခဲ့ၿပီး အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ႏူရုဒၵီးန္ကလည္း နဂ်္မုဒၵီးန္ အုိင္ယူးဘ္ကုိ သူ႕ရဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈအတြက္ ဆုလာဘ္အျဖစ္ ဒမတ္စကတ္ၿမိဳ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရာထူးကုိ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဆြလာဟုဒၵီးန္ ဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု (၁၁၅၄ မွ ၁၁၆၄ ခုႏွစ္ အထိ)ကုိ ဖခင္ျဖစ္သူ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရာ ဒမတ္စကတ္မွာ ကုန္ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရဲ႕ သားတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဆြလာဟုဒၵီးန္ကုိ လူတုိင္းက အထင္ႀကီးေလးစားမႈ အျပည့္အ၀ ရွိပါတယ္။ ဒမတ္စကတ္မွာေနထုိင္တဲ့ကာလအတြင္း ဘုရင္ ႏူရုဒၵီးန္ရဲ႕ ဘာသာတရားကိုင္း႐ႈိင္းမႈ၊ စံထားေလာက္တဲ့ အျပဳအမူ၊ အမူအက်င့္ေတြေၾကာင့္ ဆြလာဟုဒၵီးန္ ဟာ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕ အထင္ႀကီးေလးစားမႈက အဲဒီဆက္ဆံေရးနဲ႔လည္း သက္ဆုိင္ေနပါတယ္။
အစၥလာမ့္သြန္သင္မႈမ်ားနဲ႔ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံမႈအေပၚ ႏူရုဒၵီးန္ရဲ႕ မတြန္႔မဆုတ္ ယံုၾကည္လုိက္နာမႈေတြကုိ ေလးစားအားက်တာေၾကာင့္ ဆြလာဟုဒၵီးန္ ဟာလည္း သူ႕ရဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးေတြကုိ အစၥလာမ့္အဆံုးအမေတြနဲ႔ ကုိက္ညီေအာင္ ထုဆစ္ပံုေဖာ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ အစၥလာမ့္စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို အေလးထားလုိက္နာမႈ၊ သူ႕ရဲ႕ေစ့စပ္ေသခ်ာတဲ့ အေလ့အက်င့္၊ အံ့မခန္းအရည္ေသြးေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္လိုက္ရာက ေနာက္ပုိင္းမွာ အေရွ႕တုိင္းေရာ အေနာက္တုိင္းကပါ ခ်ီးက်ဴးေထာပနာျပဳျခင္းခံရသူဘ၀ကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ကုိ ေ၀ဖန္ၾကသူေတြေတာင္မွ သူရဲ႕သူမတူတဲ့ ၾကင္နာမႈ၊ သေဘာထားႀကီးမႈ၊ သည္းခံခြင့္လႊတ္မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေလးစားအားက်ခဲ့ရပါတယ္။
ဆြလာဟုဒၵီးန္ ဟာ ထည္၀ါခမ္းနားမႈကုိ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဘဲ ေန႔စဥ္၀တ္ျပဳမႈနဲ႔ အျခားေသာ အိဗာဒဟ္ (သာသနာ့ေကာင္းမႈေဆာက္တည္ျခင္း)ေတြ ျပဳလုပ္ရင္းနဲ႔သာ သူ႕ရဲ႕အခ်ိန္အမ်ားစုကုိ ကုန္ဆံုးေစခဲ့ပါတယ္။ စုလ္သြာန္ ႏူရုဒၵီးန္လုိပဲ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ စည္းစိမ္ယစ္မူးျခင္းေတြ၊ အေပ်ာ္အပါးေတြကုိ ေက်ာခိုင္းထားၿပီး ႐ုိး႐ုိးက်င့္၊ ျမင္ျမင့္ႀကံတဲ့ သာမန္ဘ၀တစ္ခုကုိသာ တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္အထိ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ လာလတၱံ႕ေသာ ႀကီးျမတ္ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လကၡဏာမ်ိဳး ျပသျခင္းမရွိခဲ့ဘဲ သာမန္လူကဲ့သို႔ ရွင္သန္ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ကေလးဘ၀နဲ႔လူလတ္ပုိင္းဘ၀ အေစာပုိင္းကာလေတြမွာ ထူးျခားခ်က္မရွိတဲ့၊ လံုး၀ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးမွာ ရွင္သန္လာရတာေၾကာင့္ အသက္အရြယ္ရင့္က်က္တဲ့အခ်ိန္ကိုလည္း ေအးေအးလူလူျဖတ္သန္းဖို႔ သူက ေမွ်ာ္လင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမွာင္အတိဖံုးၿပီး အႏၲရာယ္မ်ားလွတဲ့ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲ သူ႔အဖို႔ ေျခစံုပစ္၀င္ေရာက္ရမယ့္အေရးကုိ ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
စင္ေတာ္က ေကာက္ၿပီ
————————-
က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာလာတဲ့ ဘုရင္ႀကီး ႏူရုဒၵီးန္ဟာ အိပ္ရာထဲမွာ ဘုန္းဘုန္းလဲခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အဖ်က္အေမွာင့္ေတြလုပ္ေနတဲ့ အီဂ်စ္ ဖာသြိမုိက္ဘုရင့္ႏုိင္ငံကုိ စစ္ေရးအရ အေရးယူႏိုင္ေအာင္ အခြင့္ေပးဖုိ႔ ဘုရင္ႀကီးႏူရုဒၵီးန္ကုိ သူ႔စစ္တပ္ရဲ႕စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕ဦးေလးျဖစ္သူ ရွရ္ခူးဟ္ က ခ်ဥ္းကပ္ေတာင္းဆုိလာပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရင္ႀကီးဟာ အနည္းငယ္ေတြေ၀ခဲ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီအေရးမွာဦးေဆာင္ဖုိ႔ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ရွရ္ခူးဟ္ ကုိ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဆြလာဟုဒၵီးန္ လက္ေထာက္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့ ရွရ္ခူးဟ္ရဲ႕ တပ္ေတြက ရန္သူေတြကုိ ပရိယာယ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အႏုိင္ယူခဲ့ၿပီး ဖာသြိမုိက္တုိ႔ရဲ႕ အီဂ်စ္ကုိလည္း အျပည့္အ၀ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အီဂ်စ္ကို သိမ္းပုိက္္ၿပီး တုိင္းျပည္ကုိ မစုစည္းႏုိင္ခင္ ၁၁၆၀ ခုႏွစ္မွာ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ရွရ္ခူးဟ္ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။
ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ စစ္ပြဲမွာ စိတ္လိုလက္ရလိုက္ပါျခင္းမဟုတ္ေပမယ့္ တုိက္ရည္ခုိက္ရည္ျပည့္၀တဲ့ ဦးေလးျဖစ္သူက အဓိက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်မွတ္ဖုိ႔ သူ႔ကုိအခြင့္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ ပီတိျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေလးျဖစ္သူကြယ္လြန္တဲ့အခါ ဒီအေရးကိစၥေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ ကုိယ္တြယ္ေျဖရွင္းဖုိ႔ကလြဲလုိ႔ သူ႔မွာ ေရြးစရာမရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလုိတာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ရင္းနဲ႔ပဲ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ သမုိင္းမွတ္တမ္းမွာ ထူးျခားတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာကို ရယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ရွရ္ခူးဟ္ ကြယ္လြန္ၿပီး ၃ ရက္ေျမာက္တဲ့ေနမွာပဲ ဖာသြိမုိက္ခလီဖဟ္ အလ္ အဇစ္က ဦးေလးျဖစ္သူရဲ႕ေနရာကုိ ဆက္ခံဖုိ႔ ဆြလာဟုဒၵီးန္ကုိ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္ကုိ အလ္-မာလစ္က္ အန္-အန္ဆြာရ္ ဆုိတဲ့ဘြဲ႕ကုိ အပ္ႏွင္းေပးခဲ့ၿပီး အီဂ်စ္ထီးနန္းကုိ စုိးစံေစခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ အသက္ ၃၀ မွ်သာရွိေသးၿပီး အီဂ်စ္မွာ အာဏာရလုိက္ျခင္းက သူ႔ကုိ ပုိၿပီးအားျဖည့္လိုက္သလိုျဖစ္တာမို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခုိင္မာတဲ့၊ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးရာ စီမံခန္႔ခြဲသူတစ္ဦး ျဖစ္လာေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ သူ႔ရဲ႕ သာမန္ဘ၀ ပံုစံအတုိင္းသာ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနထုိင္ၿပီး အထက္တန္းလႊာဘ၀ရဲ႕ အေပ်ာ္အပါးေတြကုိ ေရွာင္ဖယ္လုိ႔ သာ ေနခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္ၿပိဳင္ေတြရဲ႕အဆိုအရ ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ဘ၀ဟာ အရင္လုိ သာမန္ပံုစံအတုိင္းရွိခဲ့ၿပီး၊ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ၀တ္ျပဳမႈနဲ႔ တရားဘာ၀နာစီးျဖန္းမႈေတြကုိလည္း မျပတ္တမ္းလုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဘာသာတရားကိုင္း႐ႈိင္းၿပီး ဥာဏ္အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးမားတဲ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ အစၥလာမ္ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ မြတ္စလင္ကမာၻကုိ စုစည္းႏုိင္ဖုိ႔ မနားမေန ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီႀကိဳးစားမႈကပဲ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ေရာက္ေနတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေဂ်႐ူစလင္ၿမိဳ႕ လြတ္ေျမာက္ေစေရး ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔အတူ ၾသဇာႀကီးမားတဲ့ အေရွ႕တုိင္း အစၥလာမ္အင္ပါယာကုိ ထူေထာင္ႏုိင္ေစခဲ့ပါတယ္။
“ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူေသာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က အီဂ်စ္ျပည္ႀကီးကုိ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ခ်ီးျမႇင့္လုိက္တဲ့ အခါ ပါလက္စတုိင္းက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ ေရာက္လာလိ့မ္မယ္ဆုိတာ ေသခ်ာသိခဲ့ပါတယ္´ လုိ႔ ဆြလာဟုဒၵီးန္က ေနာက္ပုိင္းမွာ ဖြင့္ဟခဲ့ပါတယ္။
မင္းေကာင္းက်င့္၀တ္နဲ႔အညီ
—————————–
ေဂ်႐ုစလင္ကုိ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြရဲ႕ လက္ေအာက္ေန လြတ္ေျမာက္ေရး စီစဥ္မႈေတြနဲ႔ ဆြလာဟုဒၵီးန္က အလုပ္႐ႈပ္ေနခ်ိန္မွာ အျခားမြတ္စလင္ဘုရင္ေတြကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ တစ္ကုိယ္ရည္အာဏာအတြက္၊ ပစၥည္းဥစၥာအတြက္ အခ်င္းခ်င္း တုိက္ခုိက္ေနၾကပါတယ္။ ေလာကလက္ေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္လို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးဟာ အၿမဲတေစ ထြက္ေပၚမလာတတ္ပါဘူး။ လူ႔သမုိင္းရဲ႕ အေရးပါတဲ့အခ်ိန္မွသာ ေပၚေပါက္လာၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ ထင္သာျမင္သာအားအင္ရဲ႕ သြင္ျပင္လကၡဏာေတြက ကမၻာ့သမုိင္းရဲ႕လားရာကုိ ဦးတည္ေျပာင္းလဲသြားေစေလ့ရိွပါတယ္။
အီဂ်စ္ႏုိင္ငံရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္သူျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြကုိ ေဂ်႐ုစလင္ကေန ႏွင္ထုတ္ၿပီး အစၥလာမ့္ဂုဏ္သိကၡာကုိ ျပန္လည္ ရယူဖို႔ဆုိတာဟာ ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕ အဓိက ႏုိင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ မထားၾကတဲ့ ခ႐ူဆိတ္ဒါအေတြအေပၚ သူရဲ႕ေအာင္ပြဲက အစၥလာမ္ကုိ ရပ္တည္ကာကြယ္ေပးသူပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာကုိ ခုိင္ၿမဲေစခဲ့သလို သူဟာ ကမၻာ့သမုိင္းမွတ္တမ္းမွာ အေအာင္ျမင္ဆံုး သူရဲေကာင္းဘုရင္မ်ားအၾကား အပါအ၀င္ ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အလ္-မာလစ္က္ အန္-အန္ဆြာရ္ ဘြဲ႕အမည္ရ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ အီဂ်စ္က အာဏာအျမင့္ဆံုး ရာထူးအလႊာမ်ား အတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အစုိးရရဲ႕ ျပည္သူ႔ေရးရာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းဆုိင္ရာ တည္ေဆာက္ပံုေတြကုိ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းမြမ္းမံခဲ့ၿပီး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းျခစားသူေတြ၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္ႀကံစည္ေနသူေတြ၊ သစၥာေဖာက္မယ့္သူေတြ အားလံုးကုိလည္း ဖယ္ရွားခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ သန္႔ရွင္း႐ုိးသားၿပီး ေျဖာင့္မတ္သူေတြနဲ႔ အစားထုိးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ ဒမတ္စကတ္မွာရွိေနတဲ့ ဖခင္ အုိင္ယူးဘ္ကို အီဂ်စ္နဲ႔ လာေရာက္ေပါင္းစည္းဖုိ႔အတြက္ ဖိတ္ေခၚခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အုိင္ယူးဘ္ဟာ အရင္းအခ်ာမဟုတ္တဲ့ သားခ်င္းေတြ၊ အသိအကၽြမ္းေတြ အပါအ၀င္ မိသားစုအားလံုးနဲ႔အတူ အီဂ်စ္ကုိ ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ပါတယ္။
နီးစပ္တဲ့ မိသားစု၀င္ေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ၀ိုင္း၀န္းလုိက္တဲ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အီဂ်စ္ရဲ႕ အျငင္းပြားဖြယ္မရွိတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ အီဂ်စ္က သူရဲ႕ၾသဇာအာဏာ ခုိင္မာေတာင့္တင္းမႈဟာ ေျပာစရာမလုိေတာ့ဘဲ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားေနတဲ့ ဖာသြိမုိက္မင္းဆက္ကို ဖ်က္သိမ္းျခင္းအပါအ၀င္ ေနာက္ထပ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြျပဳလုပ္ဖုိ႔ အကူအညီျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ (ေနာက္ဆံုးဘုရင္ အလ္-အဇစ္ ကြယ္လြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း ဖာသြိမုိက္မင္းဆက္ ပ်က္သုဥ္းသြားပါတယ္) ၿပီးေတာ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ ဖာသြိမုိက္မင္းဆက္ေတြ သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ ဓနဥစၥာပုိင္ဆုိင္မႈအားလံုးကုိလည္း ျပည္သူ႔ဘ႑ာအျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ ႂကြယ္၀မႈကုိ သံုးပံုပုံခဲ့ၿပီး ဘဂၢဒတ္က အဘၻာစစ္ ခလီဖာနဲ႔ ဒမတ္စကတ္က ဘုရင္ ႏူရုဒၵီးန္ကို တစ္ပံုစီေပးပုိ႔ခဲ့တယ္။ က်န္တဲ့တစ္ပုံကုိေတာ့ အီဂ်စ္ျပည္သူေတြရဲ႕ လူမႈဖူလံုေရးအတြက္ ျပည္သူ႔ဘ႑ာတုိက္ထဲ ထားရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ သူနဲ႔ သူ႔မိသားစုေတြခံစားဖို႔အတြက္ မည္သည့္စည္းစိမ္ဥစၥာကုိမွ် လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ ၾကင္နာမႈနဲ႔ ရက္ေရာမႈေတြေၾကာင့္ မၾကာခင္မွာပဲ ျပည္သူေတြရဲ႕ေမတၱာကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ၿခိဳးၿခံေခၽြတာတဲ့ သာမန္ဘ၀မွာ ေနထုိင္ရတာကုိ ဆြလာဟုဒၵီးန္က ပုိႏွစ္သက္ၿပီး ျပည္သူေတြကုိေတာ့ ဆုလာဘ္ မ်ားစြာ ခ်ီးျမႇင့္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္က ဖာသြိမုိက္ဘုရင္ေတြ ေငြေၾကးအေျမာက္ အမ်ား အကုန္က်ခံ တည္ေဆာက္သြားခဲ့တဲ့ ခမ္းခမ္းနားနား နန္းေတာ္ေတြမွာေနဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့ၿပီး ကုိင္႐ုိက သာမန္ အိမ္အုိအိမ္ေဟာင္းေလးမွာပဲ ေနထုိင္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအိမ္ေလးဟာ အီဂ်စ္အုပ္စုိးသူတစ္ဦးရဲ႕ေနအိမ္ဟာ အလြန္ေသးငယ္ေနတာကို သူ႔အစိုးရအဖြဲ႕က ေတြ႕ရွိသြားတဲ့အခါမွသာ ထိေရာက္ေခ်ာေမြ႕တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ေတြကုိ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ႐ုိးရွင္းခမ္းနားတဲ့အေဆာက္အဦးတစ္ခုကုိ ကိုင္႐ုိမွာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အင္ပါယာရွင္ျဖစ္ၿပီ
——————–
အီဂ်စ္ရဲ႕ၾသဇာကုိ ခုိင္မာေတာင့္တင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၿပီး မၾကာခင္ ၁၁၇၄ ခုႏွစ္မွာ ဘုရင္ႀကီး ႏူရုဒၵီးန္ ကြယ္လြန္တဲ့သတင္းကုိ ဆြလာဟုဒၵီးန္က ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆြလာဟုဒၵီးန္က အေျခအေနအခ်ိန္အခါရဲ႕ေလးနက္မႈကို နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ၿပီး ဆီးရီးယားျပည္တြင္း ပဋိပကၡျဖစ္မႈကုိ ေရွာင္လႊဲဖုိ႔ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ မဟာဗ်ဴဟာအရ အေရးပါတဲ့ ဆီးရီးယားကုိလည္း အျပည့္အ၀ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာ တူျဖစ္သူ ဖာ႐ူးက္ ရွားဟ္ကို ဆီးရီးယားအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ခဲ့တယ္။ အသက္ ၃၆ ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ အဲ့ဒီခ်ိန္ကစလို႔ ၀န္းက်င္တစ္ခြင္က ဖြတ္ဖြတ္ညက္ေၾကေနတဲ့ မြတ္စလင္တုိင္းျပည္ေတြကုိ စုစည္းလဖုိ႔နဲ႔ အင္အားေတာင့္တင္းလာဖုိ႔အတြက္ စစ္ေရးဆုိင္ရာ လႈပ္ရွားမႈေတြကုိ စတင္ပါေတာ့တယ္။ ဆီးရီးယား၊ မက္ဆုိပုိေတးမီးယားေဒသ၊ တူနီးရွား၊ လစ္ဗ်ား တို႔အပါအ၀င္ အာဖရိကေျမာက္ပုိင္းနဲ႔ အာေရဗ်ကၽြန္းဆြယ္အစိတ္အပုိင္းအမ်ားစုကုိလည္း သိမ္းပုိက္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး ယီမင္ကုိပါ ရရွိခဲ့ပါတယ္။
မၾကာခင္မွာပဲ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ အင္ပါယာႀကီးတစ္ခုကုိ လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္လာခဲ့ၿပီး အဲဒီရဲ႕ ရလဒ္ကေတာ့ အဲဒီေခတ္ကာလမြတ္စလင္ကမာၻရဲ႕ အျငင္းပြားဖြယ္မရွိ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္လာတာပါပဲ။
ေမတၱာေအာင္ပြဲ
—————-
သူ႔ေခတ္သူ႔အခါမွာ ၾသဇာအႀကီးဆံုး မြတ္စလင္ေခါင္းေဆာင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ တကယ္လုိ႔မ်ား ဆႏၵရွိမယ္ဆုိရင္ သူ႔ရဲ႕ က်န္ရွိေနတဲ့ဘ၀ကုိ မပူမပင္ မေၾကာင့္မၾကနဲ႔ ကုန္ဆံုးဖုိ႔ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါလက္စတုိင္းေဒသအေပၚ အဲဒီအခါက တင္းၾကပ္စြာအုပ္စုိးထားတဲ့ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြရဲ႕ အဖ်က္အေမွာင့္လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ အာ႐ံုစုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ပါလက္စတုိင္းေဒသမွာ အေျခခုိင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဒသတစ္ခုလံုးကုိ ပ်က္စီးေအာင္ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြ စတင္လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြဟာ မုဟမၼဒ္သခင္(ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ)ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ မဒီနဟ္ပရ၀ုဏ္နဲ႔ အရမ္းနီးကပ္တဲ့ေနရာအထိ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကၿပီး စီးနင္းဖုိ႔အထိ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မဒီနဟ္ျပည္သူေတြအေပၚ က်ဴးလြန္တဲ့ ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြရဲ႕ ႐ုိင္းစုိင္းတဲ့အျပဳအမူေတြအေၾကာင္းကို ၾကားသိတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္က ဒီတရားမဲ့သူေတြကုိ သူ႔ရဲ႕လက္နဲ႔ အျပစ္ေပးဆံုးမဖုိ႔ သႏၷိဌာန္ ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
ခ႐ူဆိတ္ဒါေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ အီဂ်စ္ကေန ပါလက္စတုိင္းေဒသကုိ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္စစ္ခ်ီခဲ့ပါတယ္။ သကၠရာဇ္ ၁၁၈၇ ခုႏွစ္၊ ဂယ္လီေလးပင္လယ္အနီး တုိင္ဘာရီယက္စ္ လုိ႔ေခၚတဲ့ေနရာမွာ ရန္သူေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မိၿပီး ေၾကာက္မက္ဖြယ္တုိက္ပြဲႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕တပ္ေတြဟာ ျပင္သစ္စစ္သည္ေတြကုိ ဟာကြက္မရွိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထုိးစစ္ဆင္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တိုအတြင္း ျပင္သစ္စစ္သည္ေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြ ခ်ည့္နဲ႔သြားၾကတယ္။ ႀကံရာမရျဖစ္ၾကတဲ့ ျပင္သစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္အခ်ိဳ႕ဟာလည္း သူတို႔ရဲ႕တပ္ေတြကုိ စြန္႔ခြာၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပစ္ဒဏ္ကင္းလြတ္သက္သာေအာင္ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဆီကို တုိက္႐ုိက္လာေရာက္ အသနားခံခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာ ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြ တုိးပြားဖို႔အတြက္ ျဖစ္သြားပါတယ္။
`ဟစ္တင္´ လုိ႔ေခၚတဲ့ အဲဒီသမုိင္း၀င္တုိက္ပြဲမွာ ဆြလာဟုဒၵီးန္က ျပင္သစ္ခ႐ူးဆိတ္စစ္သည္ေတြကုိ ၾကင္နာမႈ၊ သေဘာထားႀကီးမႈ၊ ေမတၱာ က႐ုဏာေတြ ျပသျခင္းနဲ႔တစ္ကြ သင္ခန္းစာေပးခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီကစလုိ႔ ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕ အမည္နာမဟာ ရဲရင့္ျပတ္သားျခင္းနဲ႔ သူရဲေကာင္း၀ါဒမ်ားရဲ႕ ၀ိေသသတစ္ခုအျဖစ္ အေရွ႕တုိင္းနဲ႔ အေနာက္တုိင္းတုိ႔မွာ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။
တုိင္ဘာရီယက္စ္ ေအာင္ျမင္မႈဟာ ပါလက္စတုိင္းရဲ႕ က်န္ရွိအစိတ္အပုိင္းေတြကုိ ေအာင္ႏုိင္ဖုိ႔ လမ္းဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ျပင္သစ္ေတြ စစ္တပ္ကုိ ျပန္မစုစည္းႏုိင္ခင္မွာပဲ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္နဲ႔ လႈပ္ရွားလိုက္တဲ့အခါ – သူေျခမခ်ႏုိင္မီ မ်ိဳးဆက္ ၃ ဆက္အလ်င္က ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းအျဖစ္ ခ႐ူးဆိတ္စစ္သည္ေတြ အသြင္ေျပာင္းခဲ့တဲ့ ေဂ်႐ုစလင္ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ အတြင္းမွာ ေသာၾကာေန႔ စုေပါင္း၀တ္ျပဳမႈကုိ ျပန္လည္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေဂ်ရုဆလင္က်ဆံုးခန္းက ဥေရာပတစ္ခြင္ကို တုန္လႈပ္သြားေစတယ္။ မြတ္စလင္တို႔လက္က ျပန္သိမ္းဖို႔ ဂ်ာမဏီ၊ ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလန္ အင္ပါယာျပည့္ရွင္မ်ားက စုေပါင္းအင္အားအလံုးအရင္းနဲ႔ တက္သုတ္ရိုက္ခ်ီတက္လာတယ္။ ဆြလာဟုဒၵီးန္ တစ္ဦးတည္းက ဥေရာပရဲ႕စုေပါင္းအင္အားႀကီးကုိ တြန္းလွန္ခဲ့ၿပီး၊ အစိတ္စိတ္အမႊာအမႊာ ကြဲေၾကေစခဲ့ပါတယ္။ ေဂ်႐ုစလင္အပါအ၀င္ ပါလက္စတုိင္းရဲ႕ က်န္အစိတ္အပုိင္းေတြကုိ သိမ္းယူဖုိ႔အတြက္ အခ်ိန္ သိပ္မၾကာခဲ့ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလုိ သိမ္းယူမႈကုိလည္း အျပစ္မဲ့ေသြးေတြ ေျမမက်ေစဘဲ ဆြလာဟုဒၵီးန္က ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။
ခ႐ူးဆိတ္စစ္သည္ေတြ ေဂ်႐ုစလင္ကုိ ၀င္ေရာက္လာစဥ္တုန္းက ရွိသမွ်လူေတြအေပၚ ဓားမိုးဆက္ဆံခဲ့လို႔ ၿမိဳ႕တစ္ခုလံုး ေသြးခ်င္းခ်င္းနီခဲ့ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ျခားနားစြာ ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕ ၾကင္နာမႈ၊ သေဘာထားႀကီးမႈနဲ႔ ေစတနာသဒၶါတရားတုိ႔က ပါလက္စတုိင္း ျပည္သူအားလံုးရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးသားေတြကုိ ညႇိဳ႕ယူဖမ္းစားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ခ႐ူးဆိတ္ သမုိင္းမွတ္တမ္းျပဳစုသူေတြပင္လွ်င္ ေဂ်႐ုစလင္ျပည္သူေတြေပၚ ျပဳမူခဲ့တဲ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕ စံထားေလာက္တဲ့ အျပဳအမူ၊ အမူအက်င့္ေတြအတြက္ ခ်ီးက်ဴးဖုိ႔ကလြဲလုိ႔ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။
႐ုိးရွင္းတဲ့ ဘ၀နိဂံုး
——————
ဆြလာဟုဒၵီးန္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ အစၥလာမ့္တတိယေျမာက္ အျမင့္ျမတ္ဆံုးၿမိဳ႕ အလ္-ကြဒ္စ္ (ေဂ်႐ုစလင္)ဟာ အစၥလာမ့္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ကုိ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕တာ၀န္ၿပီးတာနဲ႔ ဆြလာဟုဒၵီးန္ဟာ ဒမတ္စကတ္ကုိ ျပန္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ေတြ၊ ေဆး႐ံုေတြ အမ်ားအျပားကုိ တည္ေဆာက္ျခင္းနဲ႔တစ္ကြ လူမႈအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး အသက္ ၅၅ ႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္အနိစၥ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႐ုပ္ကလာပ္ကုိေတာ့ ဒမတ္စကတ္က သမုိင္း၀င္ အုမုိင္ယဒ္ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ ပရ၀ုဏ္အတြင္း ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ သူစိုက္ပ်ဳိးခဲ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအသီးအပြင့္ကို ေရရွည္မခံစားခဲ့ရေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ နာမည္နဲ႔ ဂုဏ္သတင္း ေက်ာ္ေစာမႈဟာ မြတ္စလင္ကမာၻနဲ႔ အေနာက္တုိင္းေလာကမွာပါ ယေန႔ထက္တိုင္ ပဲ့တင္ထပ္ေနဆဲပါ။
ဒီလုိ အလြန္ထူးျခားေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား၊ အံ့မခန္းအရည္အေသြးရွင္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဆြလာဟုဒၵီးန္ကုိ အေက်ာ္ၾကားဆံုးနဲ႔ ၾသဇာအလႊမ္းမုိးဆံုး မြတ္စလင္ေတြအနက္ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္အျဖစ္ သတ္မွတ္တာကေတာ့ အံ့ၾသစရာမဟုတ္ေၾကာင္းပါ…….
ကုိးကား – ”The Muslim 100” by Kh. Jamil Ahmad
