Category: ပညာေရး

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္္ တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲႀကီးကို တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ ျပည္တြင္းတစ္စံု၊ ျပည္ပတစ္စံု စစ္ေမးေလ့ရွိခဲ့သည့္ အစဥ္အလာသည္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ အဆံုးသတ္ခ့ဲၿပီး ၁၉၉၉ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အထိ ျပည္တြင္းျပည္ပ ေမးခြန္း (၁၁)စံု စစ္ေမးခဲ့ျပန္သည္။ ေမးခြန္းထုတ္သူ စာစစ္မွဴးခ်ဳပ္မ်ား မတူ၍ ေမးခြန္း၏ အတိမ္အနက္လည္း မတူ ညီေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ စာေျဖသူတိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္အသီးသီးရွိေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား အတြက္ အလြယ္/အခက္ မတူညီ၍တိုင္းႏွင့္ျပည္နယ္အသီးသီး၏ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္း သည္လည္း မတူညီၾကေၾကာင္းကို သတိျပဳမိသည္။ ၂၀၁၅ခုႏွစ္မွစ၍ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္ထိလည္း ျပည္တြင္းတစ္စံု၊ ျပည္ပတစ္စံု စစ္ေမးသည့္အစဥ္အလာကို က်င့္သံုးခဲ့ျပန္သည္။

ေမလ ၂၆ရက္ေန႔က က်င္းပခဲ့သည့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္ ၍ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေဆြးေႏြးၾကသည္ကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ေတြ႔ရသည္။ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးက ျမန္မာ့ပညာေရးကို “ လႈပ္ျမင္းရုပ္ ကုလားထိုင္လို ပညာေရး” ဟု ေ၀ဖန္ ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါသည္။ အျခားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးကလည္း “အထက္တန္း သင္ရိုး ညႊန္းတမ္း ျပ႒ာန္းစာမ်ားကို ျမန္မာလိုသင္လိုက္၊ အဂၤလိပ္လိုေျပာင္းလိုက္၊ အဂၤလိပ္လိုကေန ျမန္ မာလို ျပန္ေျပာင္းလိုက္ျဖင့္ အစမ္းသပ္ခံ ပညာေရး ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကို ေထာက္ျပသြားခဲ့သည္။ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးကလည္း သူတို႔တိုင္းရင္းသား နယ္ေျမမ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသား ဘာသာစကားျဖင့္မသင္ဘဲ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ သင္ၾကားသည့္အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ အံ့၀င္ခြင္ က် မျဖစ္ပံု “ဗမာႏိုက္ေဇးရွင္း”ျပဳလုပ္လိုပံု ေပၚလြင္ေနၿပီး တိုင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ ဗမာစာသည္ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားလို ျဖစ္ေနရပံုကိုလည္း ခံစားေျပာဆိုသြားပါသည္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္းႏွင့္ ဆုတ္ယုတ္ျခင္းသည္ ထိုႏိုင္ငံ၏ ပညာေရး အဆင့္အ တန္းေပၚမ်ားစြာ မူတည္ပါသည္။ သက္ဆိုင္ရာအစိုးရမ်ား၏ (၁) ပညာေရးစနစ္အေပၚ စီမံခန္႔ခြဲမႈ စ နစ္အားေကာင္းျခင္း၊ (၂) ႏိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာေငြမွ ေငြေၾကးအမ်ားစုကို ပညာေရးက႑တြင္ ထိထိ ေရာက္ေရာက္သံုးစြဲျခင္း (၃) ပညာေရးတြင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈ႔မ်ား ကင္းစင္ျခင္း စသည္တို႔ သည္ ပညာေရး အဆင့္အတန္း “စံ” သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းရလာဒ္မ်ားသည္ ေျဖဆိုသူ ကာယကံရွင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သူမိဘမ်ားအတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္ကို စာသင္ၾကားေနသူ ဆရာတစ္ဦးအေနျဖင့္ စာေရးသူ သတိျပဳမိပါသည္။  တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္းသည္လည္း ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခုအတြင္းရွိ ေက်ာင္းတစ္ ေက်ာင္းႏွင့္ တစ္ေက်ာင္း၊ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းေဒသႀကီးတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု၊ မတူညီၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္္သည္။ ထို႔အျပင္ တစ္ႏွစ္ထက္ေအာင္ခ်က္ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားသည္လည္း ကြဲျပားျခားနားၾက ျပန္သည္။ ဥပမာျပရလွ်င္ ၂၀၁၅ခုတြင္ တကၠသိုလ္ ၀င္တန္းေျဖဆိုသူ ၅၉၇၉၄၆ ေယာက္ရွိခဲ့ေသာ္ လည္း ေအာင္ျမင္သူေပါင္းမွာ၂၂၄၈၄၇ ေယာက္သာရွိခဲ့ၿပီး ရာခိုင္ႏႈန္းအားျဖင့္ ၃၇ ဒသမ ၆ ရာခိုင္ ႏႈန္းရွိခဲ့သည္။ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေျဖဆိုသူေပါင္းမွာ ၆၃၆၂၃၇ ဦးရွိခဲ့ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ေအာင္ျမင္သူေပါင္းမွာ ၁၉၀၃၈၈ ဦးသာ ရွိခဲ့ေၾကာင္း ရာခိုင္ႏႈန္းအားျဖင့္ ၂၉ ဒသမ ၉၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိခဲ့သည္ကိုၾကည့္လွ်င္ ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားကြာဟ ေနသည္ကို ေတြ႔ရျပန္ သည္။

တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ျပည္နယ္အလိုက္ ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ ၂၀၁၅ ခုနွစ္ ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီး၏ ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ ၅၁ ဒသမ၇၈ ရာခိုင္ႏႈန္း (၅၁. ၇၈%) ျဖစ္ၿပီးနံပါတ္တစ္ေနရာတြင္ ရိွခဲ့ၿပီး၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး ၏ေအာင္ခ်က္ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ ၃၆ ရာခိုင္ႏႈန္းသာရွိခဲ့သည္။ ၂၀၁၆ခုႏွစ္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေအာင္ စာရင္းရလာဒ္ကို ေလ့လာ ၾကည့္လွ်င္ မြန္ျပည္နယ္သည္ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္း ၃၉ဒသမ၃၇ ရာခိုင္ႏႈန္း ( ၃၉.၃၇%)ျဖင့္ အဆင့္တစ္ေနရာတြင္ရပ္တည္ခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၏ ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ ၃၃ ဒသမ၂၁ ရာခိုင္ႏႈန္း (၃၃.၂၁%)သာရွိခဲ့သည္။

လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးလည္းခက္၊ သင္ေထာက္ကူမ်ားလည္းခက္ျဖစ္သည့္ ခ်င္းျပည္နယ္ သည္ ၂၀၁၅ခုႏွစ္တြင္ ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္း ၁၇.၈၅%၊၂၀၁၆ခုတြင္ ၁၄.၃၆% ျဖစ္၍ ေအာင္ခ်က္ အနိမ့္ဆံုးျပည္နယ္စာရင္း၀င္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

၀ါရင့္၊အေတြ႔အၾကံဳရင့္ ဆရာအမ်ားဆံုး ဘာသာရပ္သင္ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းမ်ား အမ်ားဆံုး ပုဂၢလိက အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား အမ်ားဆံုး၊ ႀကိတ္၀ိုင္း ရွယ္၀ိုင္းမ်ားအမ်ားဆံုး ျဖစ္သည့္ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးသည္ ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္း အဆင့္တစ္ေနရာတြင္ မရွိေသာ္လည္း တကၠသိုလ္၀င္တန္း ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးရွင္မ်ား၊ TOP-ONE to TEN မ်ားေပၚထြန္းရာ ဘူမိနက္သန္ ေနရာျဖစ္ေနသည္ကို စာေရးသူ သတိျပဳမိသည္။

၂၀၁၇ ခုႏွစ္ တကၠသိုလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲႀကီးကို မတ္လ ၈ရက္ေန႔မွ မတ္လ ၁၇ ရက္ အထိ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ စစ္ေဆးခဲ့ရာ စာစစ္႒ာန ၈၁၂ခုႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားစာစစ္႒ာန ၃ခု၌ စစ္ေဆးခဲ့ၿပီး ေျဖဆိုသူေပါင္း ၇၁၆၂၁၆ဦးရွိခဲ့သည္။

ေမလ ၂၆ ရက္ ရက္စြဲျဖင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး၏႒ာန ေနျပည္ေတာ္ေကာင္စီသို႔ ေပးပို႔ေသာ ေခတၱညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးခင္ေမာင္၀င္း လက္မွတ္ေရးထိုးထုတ္ျပန္ေသာ စာအရ တကၠသိုလ္ ၀င္တန္းစာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းကို ၁၇-၆-၂၀၁၇ရက္ေန႔ (စေနေန႔) ၌ ထုတ္ျပန္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ေအာင္စာရင္းထုတ္ျပန္မည့္ မနက္ ၆နာရီတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံစာစစဦးစီး႒ာန website ျဖစ္ သည့္ www.myanmar.org  တြင္ ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရႈႏိုင္ရန္ စီစဥ္ထားေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံစာစစ္ ဦးစီး႒ာနမွ အသိေပး အေၾကာင္းၾကားထားေပသည္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ တကၠသိုလ္၀င္တန္းစာေမးပြဲ ေအာင္စာရင္းရလာဒ္မ်ားသည္ စာေျဖသူ ၏ကံ၊ ဥာဏ္၊၀ီရိယ တစ္ဦးခ်င္း၏ မွတ္တမ္းမ်ားကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာေပးျခင္းသာျဖစ္ေပသည္။

တကၠသိုလ္၀င္တန္းစာေမးပဲြေအာင္လွ်င္ ကာယကံရွင္ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား ေပ်ာ္ ၾကသည္။ သက္ဆိုင္ရာမိဘမ်ားလည္း ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ၾကသည္။ မိမိေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ ဂုဏ္ထူးမ်ား၊ အမွတ္မ်ားရရွိပါက အတိုင္းမသိ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ၾကရသည္။ အနာဂတ္ ပညာေရး ခရီးကို ဆက္လက္ခ်ီတက္ရန္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ႔မ်ား ျပဳလုပ္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

၀ိရီယအားနည္းျခင္း၊ စာၾကည့္ပံု နည္းစနစ္မွားယြင္းျခင္း၊ စာေမးပြဲကံမေကာင္း၍ စာေမးပြဲ က်ရႈံးသူမ်ားကို စာေရးသူအေနျဖင့္ အၾကံျပဳလိုသည္မွာ ေလာကတြင္ “ မမွားေသာေရွ႕ေန မေသေသာ ေဆးသမားဟူ၍ မရွိ” မိမိ၏ေလ့လာအားထုတ္မႈ႔မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အားနည္းခ်က္ မ်ားကို ရွာေဖြမည္။ သင္ခန္းစာယူမည္။ ျပန္လည္စနစ္တက် ပံုမွန္ႀကိဳးစားမည္ဆိုပါက ေနာင္ႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ စာေမးပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ျမင္မႈ႔သရဖူကို ေဆာင္းနိုင္ခြင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ရွိပါသည္။ တကယ္ျဖစ္ခ်င္တကယ္လုပ္၊ အဟုတ္ျဖစ္ပါမည္။

စာေရးသူတို႔ ငယ္စဥ္ေက်ာင္းသားဘ၀က  ေျပာေလ့ရွိခဲ့ေသာ စကားတစ္ခြန္းမွာ “ ၁၀ တန္း စာေမးပြဲ ေအာင္သည့္ေန႔ ဘ၀မွာအေပ်ာ္ဆုံးေန႔” ဟူ၍ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ တကၠသိုလ္တန္း (၁၀တန္း) ေအာင္ေသာ္လည္း ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္သူေတြရွိလာၿပီ ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ(၁) တကၠသိုလ္မ်ားကို ၿမိဳ႕ျပင္မ်ားတြင္ ေဆာက္လုပ္ထား၍ သြားေရး၊ လာေရး အဆင္မေျပမႈမ်ား၊ အခ်ိန္ၾကန္႔ၾကာမႈ႔မ်ားရွိျခင္း (၂) ေဆးတကၠသိုလ္မွစ၍ ၀ိဇၨာသိပၸံတကၠ သိုလ္မ်ားအဆံုး က်ဴရွင္ယူရသည့္ဒုကၡ၊ က်ဴရွင္ fees ျမင့္မားလြန္းသည့္ဒုကၡကို ရင္ဆိုင္ရျခင္း (၃) အခ်ိန္တန္ဘြဲ႔ရၿပီးေသာအခါ ဘ၀အာမခံခ်က္ရွိသည့္ အလုပ္တစ္ခုခုကို ရရွိရန္ မေသခ်ာျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ေလာကတြင္ အခက္အခဲျပႆနာမွန္သမွ်ကို ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ရ ပါက မ်က္ႏွာလႊဲကာ ေရွာင္ကြင္း၍မရေပ။ အေကာင္းဆံုး အေဖာ္မြန္ ဇြဲ၊လံု႔လ၊၀ိရီယတို႔ကို အားကုိးကာ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊား ျဖတ္သန္းရေပမည္။ “အခက္အခဲ၏ေနာက္တြင္ ေအာင္ျမင္မႈ႕ တည္း” ဟူေသာ “ပန္းတိုင္”ရွိေနသည္ကို နားလည္ထားသင့္ေပသည္။ ထို႔အျပင္လက္ရွိ အရပ္သားအစိုးရအေနျဖင့္ ျမန္မာ့ပညာေရးကို ယခင့္၊ယခင္ အစိုးရမ်ားထက္ အစြမ္းကုန္အားေပး ေထာက္ခံေနသည္ကို အလုပ္မ်ားက သက္ေသတည္ေနေပသည္။ဇြန္လ (၁၇)ရက္ေန႔ထြက္ရွိမည့္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းစာေမးပြဲႀကီးကား ျမန္မာျပည္သူလူထုအား စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာျဖစ္ေစမွာက ေတာ့ မုခ်ဧကန္ျဖစ္ေပသည္။ ပညာေရးသရဖူ လွမ္းဆြတ္ခူးလိုသူေတြအတြက္ တကၠသိုလ္၀င္ တန္းစာေမးပြဲႀကီး ေအာင္ျမင္ေရးသည္ အေရးႀကီးေသာ မဟာတံတိုင္းတစ္ခုပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

ဆရာဂ်က္ဖရီတင္အုန္း (ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္)

ေမလ ၂၅ မွ ေမလ ၃၁ ရက္ေန႔သည္ ျမန္မာတစ္ႏို္င္ငံလံုး၏ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ား၏ ေက်ာင္းအပ္ႏွံေရးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စာေရးသူသည္ အေျခခံပညာ အတန္းစံု ေက်ာင္းအပ္ႏွံၿပီး ေက်ာင္းသံုးဖတ္စာအုပ္မ်ား ထုတ္ယူလာခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသား မိဘမ်ားအား စံုစမ္းေမးျမန္းၾကည့္ေသာအခါ တူညီေသာအေျဖတစ္ခုမွာ “ပံုႏိွပ္စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းအပ္ႏွံခ လံုးဝ၊လံုးဝ မေပးရျခင္း” ပင္ျဖစ္သည္။

စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားအနက္ အစိုးရစစ္ စာေမးပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ခ်က္အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဆ႒မတန္းမွစ၍ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းအထိ အမွတ္ အနည္းအမ်ားအလိုက္ (A) ခန္း၊ (B) ခန္း၊ (C)ခန္း စသည္ျဖင့္ ခြဲျခားသတ္မွတ္    ၍ အတန္းေရြးခ်ယ္ ေပးေသာ စနစ္တစ္ခုမႏွစ္က အထိရွိေနခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ အထက (၂) နန္ယန္ေက်ာင္းတြင္ စာအေတာ္ဆံုး ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားအား special တန္း (S) ခန္း ဟူ၍လည္းေကာင္း အျခား “အထက” ေက်ာင္းမ်ားတြင္ (A)ခန္း၌ သီးျခားေရြးခ်ယ္ ပညာသင္ၾကား ေစပါသည္။

ေကာင္းက်ိဳးရလာဒၤမ်ားအေနႏွင့္ တင္ျပရလွ်င္ မိဘမ်ားအေနနဲ႔ မိမိတို႔သားသမီးမ်ားပညာ ေရးအတြက္ လူအား၊ေငြအားမ်ား အထူးစိုက္ထုတ္ကာ အသံုးျပဳလာခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္လည္း        တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲမ်ားတြင္ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးရွင္မ်ား တစ္ေထာင္ေက်ာ္ လာၿပီျဖစ္သည္။   စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းသားဘဝ တကၠသ္ိုလ္ဝင္တန္း ဘာသာစံု ဂုဏ္ထူးရွင္သည္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ (၂) ဦးသာေပၚထြန္းခဲ့ပါသည္။

အေတာ္ဆုံးခန္း (A) ခန္း သို႔မဟုတ္ (S) ခန္းကို ရရွိေရးအတြက္ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူ မ်ားကလည္း အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားသည္။ ၿပိဳင္ဆိုင္ၾကသည္။ အေတာ္ဆံုးအခန္းကို သင္ၾကားသည့္ ဆရာ၊ဆရာမမ်ား အေနနဲ႔လည္း ေတာ္ရံုတန္ရံု အရည္အခ်င္း အေတြ႔အၾကံဳႏွင့္ အဆင္မေျပေပ။    မိမိစာသင္ၾကားမႈ စြမ္းရည္ေကာင္းလွ်င္ ေကာင္းသေလာက္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အထင္ႀကီး ေလးစားျခင္း မွတ္ခ်က္ကို ခံစားရႏိုင္သည္။ မိိမိ၏ စာသင္ၾကားမႈ ဟာကြက္၊ေပ်ာ့ကြက္မ်ားရွိလွ်င္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းေအာင္ စာမသင္တတ္လွ်င္ “ကိုယ့္ေပါင္ ကိုလွန္ေထာင္းသလို” ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ မိမိစာသင္ခ်ိန္၌ ေက်ာင္းသားမ်ားေငးငိုင္ေနမည္။ အိပ္ငိုက္ေနမည္ ျဖစ္သည္။  ပညာတတ္မိဘမ်ား၏ ေဝဖန္ေထာက္ျပ ပဲ့တင္သံမ်ား၊ ပတ္ဝန္းက်င္၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနမည္ ျဖစ္သည္။

မိဘမ်ားအေနနဲ႔လည္း မိမိတို႔ရင္ေသြးမ်ားကို အေတာ္ဆံုးခန္း (A) ခန္း၊ (S) ခန္းမ်ား၌ထား ခ်င္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္က “တံငါနားနီး၊ တံငါမုဆိုးနားနီး၊မုဆိုး” ပံုစံ မိမိတို႔ရင္ေသြးမ်ားကို ပင္ကိုယ္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္၊လိုခ်င္စိတ္ရွိသူမ်ားႏွင့္အတူ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားမ်ား၊အတုယူ၊ အားက်စိတ္မ်ား၊ျဖစ္ ေပၚလာေစရန္ ရည္ရြယ္မွန္း စာေရးသူ မိဘခ်င္း၊စာနာမိပါသည္။ နားလည္ေပးပါသည္။

၂၀၁၇-၂၀၁၈ခု ပညာသင္ႏွစ္မွစ၍ အေတာ္ဆံုးတန္း၊အလယ္အလတ္အတန္း၊ အညံ့ဆံုး တန္း (A) (B) (C) (D) ခြဲျခားကာ၊ အတန္းလက္ခံသည့္ စနစ္အား ပညာေရးဝန္ႀကီး႒ာနသည္ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ားအား က်င့္သံုးခြင့္ မျပဳေတာ့ေၾကာင္းကို စာေရးသူသည္ ေမလ ၂၅ ရက္တြင္ မိမိ၏သားသမီးမ်ား ေက်ာင္းအပ္နွံေသာအခါ လက္ေတြ႕သိလိုက္ရသည္။ စာေရးသူ၏ သမီးတစ္ဦးသည္ နဂိုကတည္းက (A) ခန္းတြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး အ႒မတန္း အစိုးရစစ္ စာေမးပြဲ ကို ဘာသာစံု အဆင့္ (A) ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုေက်ာင္းအပ္ခဲ့ေသာအခါ (F) အခန္း တြင္ ေက်ာင္းအပ္ခဲ့ရသည္။ အလားတူ စာေရးသူ၏ တပည့္တစ္ဦးသည္ တစ္ေက်ာင္းလံုးတြင္ ဒုတိယအဆင့္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ဝင္တန္းကို (D) အခန္းသို႔ ေျပာင္းေရြ႕အပ္ ႏွံခဲ့ရသည္။

စာေရးသူ သတိထားမိသည္မွာ မိိမိ၏ ဇြဲ၊လံု႕လ၊ဝီရိယ စြမ္းအားမ်ားေၾကာင့္ နဂိုကတည္းက   အေတာ္ဆံုး၊ အထက္ဆံုးေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားထားသည့္ (A)ခန္းတြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ရ သူမ်ား ယခု ၂၀၁၇- ၂၀၁၈ခု ပညာသင္ႏွစ္သစ္ အစီအစဥ္အရ (B) ခန္းေရာက္၊ (I) ခန္းေရာက္၊   (H)ခန္းေရာက္ၾကရေသာအခါ ကေလးသဘာဝအရ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားရခဲ့ေၾကာင္း ေလ့လာမိပါ သည္။

ယခုႏွစ္တြင္ စတင္စမ္းသပ္က်င့္သံုးသည့္ ေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသား၊သူမ်ား အသင့္အတင့္ ႀကိဳးစားေသာ ေက်ာင္းသား၊သူမ်ား၊ ဝတ္ေက်တန္းေက် ေက်ာင္းသား၊သူမ်ား (ေတာ္၊သင့္၊ညံ့) ၃မ်ိဳး   ၃စားကို အခန္းတိုင္းတြင္ မွ်ထည့္ကာ စာသင္ၾကားေပးမည့္စနစ္ကို စာသင္ေပးသည့္ ဆရာ၊ဆရာမ မ်ား စာအလယ္အလတ္ႏွင့္ စာညံ့ေသာ ေက်ာင္းသား၊မိဘမ်ားက ႏွစ္သက္ၾကပါလိမ့္မည္။

အမွန္တကယ္ ေက်ာင္းတိုင္း၊ေက်ာင္းတိုင္းတြင္ ပင္ကိုယ္စာလိုခ်င္သူ၊ စာၾကိဳးစားထူးခၽြန္သူ မ်ားသည္ တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ဦးေရ ၅ ပံု ၁ပံုသာရွိပါလိမ့္မည္။

ဆရာဝန္ဘြဲ႔ရ၊အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရ၊ဝိဇၹာသိပၸံတကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရၿပီး အလုပ္အကိုင္မရွိေသာ ေနာင္ ေတာ္မ်ား၏ လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုၾကည့္ၿပီး အေျခခံပညာေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားမဆိုထား ဘိ တကၠသိုလ္နယ္ပယ္ ၁၄၆ခု ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ားသည္ပင္ အနာဂတ္ေပ်ာက္သလို ခံစားေနရပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ စာေရးသူအေနျဖင့္ အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲေစခ်င္သည့္ ပညာေရးအေျပာင္း အလဲမွာ ပညာသင္ၾကားေနေသာ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား၏ဘဝကို အာမခံခ်က္ရွိသည့္ အာမခံခ်က္ေပးႏိုင္သည့္ ပညာေရးစနစ္တစ္မ်ိဳးကို လိုလားေတာင့္တလ်က္ ရွိပါသည္။ “ေရေပၚ အရုပ္ေရးသည့္အလား” “ ဆင္ကန္းေတာတိုး၊ ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳး” သည့္ စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ေနမႈ႕  မ်ားသည္ အခ်ိန္ကုန္ ေငြကုန္ လုပ္ရပ္မ်ားဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။

ဂ်က္ဖရီတင္အုန္း (ရန္ကုန္စက္မႈ႕တကၠသိုလ္)