News @ M-Media

Category: သုတ၊ရသႏွင့္အေထြေထြ

ေဆာင္းပါမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား။ ဝထၳဳမ်ား၊ ဗဟုသုတ ျဖစ္ဖြယ္ရာမ်ား စသျဖင့္

  • ၂၀၁၄ သန္းေခါင္ စာရင္းႏွင့္ ျမန္မာမြတ္စလင္

    ဒီဇင္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၃
    M-Media
    ေဆာင္းပါးရွင္-O’Laie Manzu

    myanmar census 2012

    ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းေကာက္ခံတဲ့အခါမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြက ဘယ္လူမ်ိဳးအျဖစ္ ျဖည့္စြက္ သင့္သလဲဆိုတဲ့ အေမးခြန္းအေပၚမွာ ေဆြးေႏြးမႈေတြ၊ ျငင္းခုန္မႈေတြေပၚလာပါတယ္။ ဒီကိစၥဟာ သမိုင္းတြင္မယ့္ အေရးၾကီးကိစၥရပ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေဆြးေႏြးသင့္တယ္။ ျငင္းခုန္သင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျဖရွိရာဆီကိုေတာ့ ဦးတည္သင့္ပါတယ္။ သမိုင္း တေလၽွာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ အစၥလာမ္သာသနာဝင္ေတြရဲ႕ လူမ်ိဳးေရးကိစၥ အျငင္းပြားလာခဲ့ၾကရင္း ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြ နင္းျပား ျပားေနၾကရတယ္။ တစ္စုတစ္စည္းတည္းေျဖရွင္းႏိုင္မယ့္ အင္အားလည္းမရွိဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုျငင္းၾက ခံုၾကရင္း ဒီနင္းျပားဘဝ ေႏွာင္မ်ိဳးဆက္ေတြကို အေမြအျဖစ္ လက္ဆင့္ကမ္းၾကရမယ့္အေရး စိုးရိမ္မိျပီး သံုးသပ္မိသမၽွကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးသားလိုက္ရပါတယ္။

    ဘံုအမည္

    ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ အစၥလာမ္သာသနာဝင္ေတြကို ပသီ၊ ပသီကုလား၊ ေဇတဘာဒီ၊ ကုလား၊ မဟာေမဒင္၊ ဗမာမူဆလင္ နဲ႔ ျမန္မာမြတ္စလင္ ဆိုျပီး ဘံုနာမည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔သမိုင္းတေလ်ာက္ေခၚလာခဲ့တယ္ဆိုတာ အားလံုးအသိဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘံုနာမည္ ေတြထဲမွာမွ ပသီ နဲ႔ ဗမာမူဆလင္ ကေတာ့ ဘံုနာမည္အျဖစ္ေခၚ တာရွိသလို ေရွးအက်ဆံုး အစၥလာမ္သာဝင္လူမ်ိဳးစုကေနဆင္းသက္လာတဲ့ သီးျခားလူမ်ိဳးစု တစ္စုကို ေခၚတဲ့ လူမ်ိဳးစုနာမည္လို႔လည္း သက္မွတ္ေနၾကတာရွိပါတယ္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္မွာက်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ဗမာမြတ္စလင္ကြန္ဂရက္ (ဗမက) ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ဗမာမူဆလင္ (အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ဗမာ လူမ်ိဳး) ဆိုတဲ့ ဘံုနာမည္ေအာက္မွာ ဗမာ လူမ်ိဳးေတြနဲ႔တန္းတူ လူမ်ားစုအခြင့္အေရးယူမယ္ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံအမည္ကို အဆြဲျပဳျပီး ျမန္မာမူဆလင္၊ ျမန္မာ မြတ္စလင္လို႔ ျဖစ္လာျပန္တယ္။ ဘံုနာမည္ အေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ အဓိကထား စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရွိတယ္။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ ဒီဘံုနာမည္ဟာ ဘယ္သူေတြကို ရည္ညြန္း ေခၚေဝၚတဲ့ဘံုနာမည္လဲ ဆိုတာသံုးသပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာကိုအေျခခံတာလား၊ လူမ်ိဳးစုေတြကိုအေျခခံတာလား၊ မ်ိဳးရိုးဇစ္ျမစ္ကိုအေျခခံတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတစ္ခုကိုအေျခခံတာလား ဆိုတာ ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေနာက္ထပ္အေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဒီလို ဘံုနာမည္ တစ္ခု လိုအပ္သလား ဆိုတာကိုလည္း ခြဲျခားစိတ္ျဖာဖို႔လိုပါတယ္။

    ျမန္မာမြတ္စလင္

    ၂၀၁၄ သန္းေခါင္စာရင္းကိစၥေဆြးေႏြးၾကရင္း ကုလား၊ ပသီ၊ ျမန္မာ နဲ႔ ျမန္မာမြတ္စလင္ဆိုတဲ့ အမည္နာမည္ေတြအနက္က ဘံုနာမည္တစ္ခုရဲ႕ေအာက္မွာ တရားဝင္ တညီတညြတ္တည္းသံုးစြဲၾကဖို႔ တိုက္တြန္းတာေတြေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းအရ ယခုလက္ရွိသံုးစြဲေနတဲ့ ျမန္မာမြတ္စလင္ဆိုတာ လူမ်ိဳးနဲ႔ ဘာသာဒြန္တြဲေနတဲ့အတြက္ လူမ်ိဳးတစ္ခုအျဖစ္ရပ္တည္ဖို႔မရႏိုင္ေၾကာင္း အေတာ္မ်ားမ်ားလက္ခံလာတဲ့သေဘာရွိပါတယ္။ အကယ္လို႔သာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြကို ရည္ညြန္းေခၚေဝၚတဲ့ ဘံုနာမည္ဆိုရင္ေတာ့ “ျမန္မာမြတ္စလင္” ဆိုတာ အသင့္ေတာ္ဆံုးပါဘဲ။ ဒါဟာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတစ္ခုလံုးကို ျခံဳငံုျပီး ေခၚေဝၚတဲ့အမည္တစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္လို လူထုကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေခတ္ကာလမွာ ျမန္မာမြတ္စလင္ (ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္) ေတြကို ကိုယ္စားျပဳဖို႔ ႏိုင္ငံေရးအရလည္း စဥ္းစားဖို႔လိုေသးတယ္။ ကိုယ္စားလွယ္ရွိမွလည္း ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြရဲ႕အေရး ႏိုင္ငံေရးစဥ္္ျမင့္မွာ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးလို႔ရမွာကို။ တခ်ိန္တည္းမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဘာသာေရးကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာမြတ္စလင္ဆိုတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြကို သီးျခားကိုယ္စားျပဳမယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ရႏိုင္ဖို႔ကေတာ့ သဘာဝမက်ျပန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာတူသူေတြကို စုျပီးေခၚတဲ့ ဘံုအမည္အစား လူမ်ိဳးစုကို အေျခခံတဲ့ ဘံုအမည္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ စဥ္းစားလာၾကခဲ့တယ္။ ျမန္မာမြတ္စလင္ဆိုတာ ဘယ္လိုလူေတြလည္း ဆိုတာကို စဥ္းစားလာခဲ့ၾကတယ္။ ပသီ၊ ကုလား၊ ျမန္မာ ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးစုအမည္ကို စဥ္းစားဖို႔ ေပၚလာတယ္။

    ပသီ လူမ်ိဳး

    အခုတေလာ ပသီလူမ်ိဳးအျဖစ္ခံယူၾကဖို႔ တိုက္တြန္းေနတာေတြျပန္ေပၚလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ပသီဆိုတာကိုရႈ႕ျမင္တဲ့ အျမင္ေတြကလည္း ကြဲေနေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕က ပသီလူမ်ိဳးဆိုတာ ေရွ႕အက်ဆံုး ေတာင္အာရွနဲ႔ အေရွ႔အလယ္ပိုင္းက ဆင္းသက္လာတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့ သီးျခားလူမ်ိဳးစုတစ္စုျဖစ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ ပသီဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ၊ ပန္းေသး၊ ပသၽွဴး၊ ပထန္၊ မယ္မန္၊ က်ဴလီယာ၊ စူရ္သီ အစရွိတဲ့လူမ်ိဳးေတြအပါအဝင္ ေတာင္အာရွ လူမ်ိဳးစုေတြနဲ႔မ်ိဳးစပ္တဲ့ ကျပားေတြ အားလံုးကို ျခံဳငံုေခၚေဝၚတဲ့ ဘံုအမည္ျဖစ္တယ္လို႔သက္မွတ္ၾကျပန္တယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြ အနက္က ပသီလူမ်ိဳးဟာ သီးျခားလူမ်ိဳးစုတစ္စုျဖစ္တယ္လို႔ျမင္တဲ့သူေတြရွိသလို ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြအားလံုးပါတဲ့ ဘံုလူမ်ိဳးအမည္တစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔ျမင္ေနတာေတြလည္းရွိပါတယ္။

    ပသီလူမ်ိဳးရဲ႕သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္ရင္ အာရပ္ ကုန္သည္ေတြ၊ ပါရွန္လူမ်ိဳးေတြ၊ ပေဒသရာဇ္ေခတ္က စစ္မႈထမ္း ေတာင္အာရွမ်ိဳးဆက္ေတြ လည္းပါတယ္။ မ်ိဳးရိုးဇစ္ျမစ္ကိုအေျခခံတယ္လို႔ယူဆသူေတြရွိသလို အမ်ားအားျဖစ္ကေတာ့ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသ ကိုေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြကို ဘံုလူမ်ိဳးအျဖစ္ေခၚေဝၚခဲ့ၾကတယ္လိုမွတ္ယူထားၾကပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္အျမင္အရ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ ကတည္းက ျမန္မာ့နယ္နမိတ္အတြင္းကို ေရာက္ရွိေနထိုင္ၾကသူေတြအားလံုးဟာ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္မွတ္ယူထားတဲ့အတြက္ ပသီေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားသားလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရပါဘူး။ ပသီေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားသားမဟုတ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစပ္တဲ့ ကျပားေတြလို႔လည္း ယူဆလို႔မရပါဘူး။ ဒီလိုဘဲ ရိုဟင္ဂ်ာ၊ ပန္းေသး၊ ပသၽွဴး၊ ေျမဒူး နဲ႔ ကမန္ လူမ်ိဳးေတြကလည္း ပေဒသရာဇ္ေခတ္ ကတည္းက ပသီေတြနဲ႔ ေခတ္ျပိဳင္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမိုင္းေၾကာင္းတေလၽွာက္ သီးျခားလူမ်ိဳးစုေတြ အျဖစ္ေနထိုင္လာခဲ့ၾကတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ၊ ပန္းေသး၊ ပသၽွဴး၊ ေျမဒူး နဲ႔ ကမန္ လူမ်ိဳးေတြကို ပသီလူမ်ိဳးေအာက္ထဲ ဆြဲထည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုမွ သဘာဝမက်ပါဘူး။

    တခ်ိန္တည္းမွာ မိမိကိုယ္မိမိ အာရပ္ကုန္သည္ေတြ၊ ပါရွန္လူမ်ိဳးေတြ၊ ပေဒသရာဇ္ေခတ္က စစ္မႈထမ္း ေတာင္အာရွ မ်ိဳးဆက္ေတြကေန ေပါက္ဖြားလာတယ္လို ႔ခံယူၾကရင္ေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပသီလူမ်ိဳးလို႔ ခံယူပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ပေဒသရာဇ္ေခတ္မွမဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုလိုနီေခတ္ အတြင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုေရာက္လာတဲ့ ေတာင္အာရွ မ်ိဳးႏြယ္စုေတြ ကေနေပါက္ဖြားလာသူေတြလည္း ပသီလူမ်ိဳးအျ ဖစ္ ခံယူခြင့္ရွိပါတယ္။ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးဆိုတာ ေနခ်င္းညခ်င္းေပၚေပါက္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူမ်ိဳးဆိုတာ အခ်ိန္ကာလႏွင့္အမၽွေျပာင္းလဲတက္တဲ့ Process ျဖစ္တည္မႈမ်ိဳးပါ။ လူအုပ္စု တစ္စုဟာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအသြင္ေဆာင္လာဖို႔အတြက္ ႏွစ္ေပါင္း ရာနဲ႔ေထာင္နဲ႔ခ်ီၾကာေလ့ရွိပါတယ္။ ပထဝီအေနအထား၊ လူမႈဘဝ၊ ဘာသာစကား၊ ကိုယ္ကြယ္တဲ့ဘာသာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံ အစရွိတဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြနဲ႔အတူ လူမ်ိဳးစုေတြဟာလည္းေပၚလာတက္တယ္၊ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတက္တယ္။ ေျပာင္းလဲသြားတက္ပါတယ္။ ပသီလူမ်ိဳးျဖစ္တည္မႈ Process က အဂၤလိပ္-ဗမာ ပထမစစ္ျဖစ္လိုက္တာနဲ႔ ရပ္မသြားပါဘူး။ အဂၤလိပ္-ဗမာ ပထမစစ္ ရဲ႕ အေရွ႕ပိုင္းေတြ၊ အေနာက္ပိုင္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကာလ စည္းမၽွဥ္းျခားတာက သက္ဆိုးရွည္ခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေနဝင္းရဲ႕ အယူအဆသာျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္-ဗမာ ပထမစစ္ျပီးခဲ့တဲ့ ၁၈၂၆ ခုႏွစ္ကိုအေျခခံျပီးပိုင္းျခားတဲ့ တိုင္းရင္သားလူမ်ိဳး-ႏိုင္ငံျခားသာလူမ်ိဳးဆိုတဲ့ ဦးေနဝင္းရဲ႕ခြဲျခားသက္မွတ္မႈနည္းနာအတိုင္းလည္း ရပ္တည္ဖို႔မလိုပါဘူး။ ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ကိုလည္း ပသီလူမ်ိဳးအသြင္ကူးေျပာင္းေနတဲ့ ကာလတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာရပ္ကုန္သည္ေတြ၊ ပါရွန္လူမ်ိဳးေတြ၊ ေတာင္အာရွမ်ိဳးဆက္ေတြကေနဆင္းသက္လာျပီး ျမန္မာ့လူ႔ယဥ္ေက်းမူေရစီးေၾကာင္းအတိုင္းေနထိုင္သူတိုင္းဟာ ပသီလူမ်ိဳးျဖစ္တယ္လို႔ ခံယူပိုင္ခြင့္ရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။

    ျမန္မာ (ဗမာ) လူမ်ိဳး

    ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလ မွာက်င္းပတဲ့ ဖဆပလ ေရႊတိဂံုအလယ္ပစၥယံ ညီလာခံမွာ ဗမာမူဆလင္ ေတြဟာ လူနည္းစုအခြင့္အေရးအျပည့္အဝရသင့္တယ္၊ ဒီလို လူနည္းစုအခြင့္အေရးအျပည့္အဝရဖို႔အတြက္ကိုလည္း ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ၾကီးကတာဝန္ယူတယ္ ဆိုျပီး ဆရာၾကီးဒီဒုတ္ဦးဘခ်ိဳကအဆိုတင္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွာက်င္းပတဲ့ ဗမကအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ႏွစ္ပတ္လည္ ညီလာခံမွာ လူနည္းစုအခြင့္အေရးကိစၥနဲ႔ပါတ္သက္ျပီး (၃၇)မဲ – (၃၇)မဲ မဲခ်င္းတိုက္ေနေတာ့ သဘာပတိျဖစ္တဲ့ ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္က ဘယ္ဘာသာဘဲကိုးကြယ္ကိုးကြယ္ ဗမာလူမ်ိဳးဟာ ဗမာလူမ်ိဳးဘဲ ဆိုတဲ့အယူအဆကို လက္ကိုင္ထားျပီး ဗမာလူမ်ိဳးနည္းတူ လူမ်ားစုအခြင့္အေရးသာ ရယူသင့္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ေပးခဲ့တယ္။

    မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိရွိသမၽွ လူမ်ိဳးစုေတြအားလံုးကို ျခံဳငံုျပီး “ျမန္မာလူမ်ိဳး” လို႔က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကသလို ဆရာၾကီးဦးရာဇာတ္တို႔ေခတ္က လက္ခံထားၾကတဲ့ “ဗမာလူမ်ိဳး” ဆိုတဲ့ သက္မွတ္ခ်က္က က်ယ္ျပန္႔တယ္။ Inclusive ေတာ္ေတာ္ေလးျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဗမာလူမ်ိဳးဆိုတဲ့ သက္မွတ္ခ်က္ဟာ မ်ိဳးရိုးဗီဇကိုအေျခခံတဲ့ သီးျခားလူမ်ိဳးစုတစ္စုအသြင္ကို ဦးတည္လာခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့လည္း ဗမာဆိုတာ ႏိုင္ငံအမည္ကိုဘဲေခၚတာပါလို႔ေျပာၾကျပန္တယ္။ ဗမာနဲ႔ျမန္မာ အမည္နာမေတြကိုလက္ခံတဲ့ပံုေတြအေပၚမွာ အျငင္းပြားမႈေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္။ တစ္ဖက္မွာေတာ့ ဗမာ ဆိုျပီးျပည္မ မွာေနထိုင္ၾကတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြနဲ႔ တန္းတူရပ္တည္ၾကတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ဗမာ (ဗမာ မူဆလင္) ေတြဟာ ဗမာအျဖစ္မရပ္တည္ၾကေတာ့ဘဲ ႏိုင္ငံအမည္နဲ႔အတူ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ျမန္မာလူမ်ိဳး (ျမန္မာမြတ္စလင္) လို႔ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္။

    တစ္ခ်ိန္က ဒီႏိုင္ငံ၊ ဒီနယ္နမိတ္အတြင္းမွာ တေျမတည္းေန၊ တေရတည္းေသာက္ အတူတကြေနထိုင္ၾကသူေတြကို ဗမာလူမ်ိဳးေတြပါဘဲလို႕ တေျပးညီသက္မွတ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အခုေခတ္ ျမန္မာလူမ်ိဳး (အခ်ိဳ႕အယူအဆအရ ဗမာလူမ်ိဳး) ဆိုတဲ့အထဲမွာေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳးစုကြဲေတြရွိေနျပန္တယ္။ ဒါကို တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုဆိုတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြခ်ထားတယ္။ တိုင္းရင္းသားဆိုတာကလည္း ဦးေနဝင္းသက္မွတ္ေပးခဲ့တဲ့ ၁၈၂၆ ခုႏွစ္ကို ေပတံတစ္ခုအျဖစ္ လက္ရွိတိုင္းတာေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိန္က တိုင္းရင္းသားအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့တဲ့ ရခိုင္-စစ္တေကာင္း၊ ျမန္မာမူဆလင္၊ ေျမဒူး၊ ျမန္မာ-အိႏၵိယေတြကိုလည္း ျမန္မာတိုင္းရင္းသားစာရင္းကပယ္ဖ်က္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအေနအထားအရ ဗမာ၊ ကရင္၊ ရွမ္း အစရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ဆိုရင္ေတာ့ အားလံုးတန္းတူ ျမန္မာလူမ်ိဳးလို႔လက္ခံႏိုင္တယ္။ ဒါဟာ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာအေပၚအေျခခံတာမဟုတ္ဘဲ လူမ်ိဳးစုအေပၚ အေျခခံတာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာ့နယ္နမိတ္ အတြင္းမွာ သေႏၶတည္ခဲ့တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ၊ ပသီ၊ ပန္းေသး၊ ေျမဒူး နဲ႔ ပသၽွဴး လူမ်ိဳးေတြကေတာ့ ျမန္မာ့လူမ်ိဳးစုေတြ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာ ဆက္လက္အျငင္းပြားေနဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူမ်ိဳးစုဝင္ေတြအေနနဲ႔ အျခားျမန္မာလူမ်ိဳးေတြနည္းတူ တန္းတူအခြင့္အေရးရဖို႔အတြက္ ဆက္လက္ခ်ည္တက္ရမယ့္ ေတာ္လွန္ေရးၾကီး တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ စူရ္သီ၊ မယ္မာန္၊ က်ဴလီယာ၊ ဘန္ဂါလီ၊ ပထန္ အစရွိတဲ့ ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြမွာ သေႏၶတည္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြကိုေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးအျဖစ္ သို႔မဟုတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ တိုင္းရင္းဌာေနလူမ်ိဳးစုေတြအျဖစ္ တရားဝင္လက္ခံေပးမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ျမင္သာေနပါတယ္။

    ကုလား လူမ်ိဳး

    တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာင္အာရွမ်ိဳးဆက္ကို ေရွ႕တန္းတင္ျပီး ကုလားဆိုတာကိုဘဲ ဘံုလူမ်ိဳးအျဖစ္ရပ္တည္ဖို႔ တိုက္တြန္းေနတာေတြကိုလည္းေတြ႕ရပါတယ္။ လူမ်ိဳးနာမည္ဘယ္လိုဘဲတပ္တပ္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္တိုင္းကို ကုလားလို႔ေခၚေနမယ့္အတူတူေတာ့ မထူးဇတ္ခင္းတဲ့သေဘာနဲ႔ ကုလားလို႔သာခံယူၾကမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚျဖစ္ပါတယ္။ ကုလားဆိုတာဟာ ခ်ိဳးႏွိမ္ေခၚေဝၚရံုသက္သက္မဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြကိုေခၚတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုလားလို႔ ခံယူျခင္းဟာ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာကို တရားဝင္လက္ခံလိုက္တဲ့သေဘာသက္ေရာက္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ေနထိုင္ၾကသူတိုင္းဟာ အျခားေဒသတစ္ခုကေျပာင္းေရြ႕လာသူေတြပါဘဲ၊ အခ်ိန္ကာလဘဲ ကြာတယ္လို႔ ေစာဒက တက္ႏိုင္စရာရွိပါတယ္။ ဒါဟာ “ေျပာင္းေရႊ႕လာသူ” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္သက္မွတ္ခ်က္အေပၚမွာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုရဲ႕ပိုင္းျခားခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

    ကုလားလို႔သာလက္ခံလိမ့္ၾကမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ကုလားလူမ်ိဳးေတြရွိတယ္ဆိုတာကို အစိုးရက အျမန္ဆံုးအသိအမွတ္ျပဳေပးလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအသိအမွတ္ျပဳျခင္းနဲ႔အတူ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားမ်ိဳးႏြယ္စုေတြ ဆိုတဲ့အမွတ္တံဆိပ္ကလည္း တပါတည္း တြဲပါလာလိမ့္မယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ သတိမူသင့္ပါတယ္။ အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့သလို ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြမွာ သေႏၶတည္လာခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးေတြအျဖစ္ခံယူၾကမယ္၊ ေတာင္အာရွ ယဥ္ေက်းမႈကိုေလ့လာလိုက္ၾကစားမယ္၊ ေတာင္အာရွရဲ႕ မ်ိဳးရိုးအျဖစ္သာ ရပ္တည္ၾကမယ္ဆိုရင္ က်ဴလီယာ၊ မယ္မန္၊ စူရ္သီ၊ ဘန္ဂါလီ၊ ပထန္ စတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြအျဖစ္နဲ႔ရပ္တည္ၾကျပီး ကုလားလူမ်ိဳးဆိုတဲ့ ဘံုနာမည္ေအာက္မွာေနထိုင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျဖစ္ဖို႔အေရး ကုလားေသြးေဖာက္ထုတ္ေပးလို႔ မရဘူးလို႔ခံယူေနၾကတဲ့ ေတာင္အာရွမ်ိဳးခ်စ္ဝါဒီေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားလူမ်ိဳးစုေတြအျဖစ္သာရပ္တည္ၾကမယ္ဆိုရင္လည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေရြးပိုင္ခြင့္အျပည့္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုလားလုပ္လို႔သူေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ ေတြ႕ရမယ့္ေဘး ၾကိဳေတြးထားဖို႔လိုသလို ျမန္မာ့နယ္နမိတ္အတြင္းမွာ သမိုင္းေၾကာင္းခ်ီျပီး သေႏၶတည္လာတဲ့ ပသီ၊ ပသၽွဴး၊ ရိုဟင္ဂ်ာ၊ ကမန္၊ ပန္းေသး၊ ေျမဒူး စတဲ့ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ရပ္္တည္မႈကို မထိခိုက္မိေစဖို႔အတြက္ အထူးသတိျပဳဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။

    ကျပားျပႆနာ

    ျမန္မာမြတ္စလင္အေၾကာင္းေျပာရင္ ကျပား ဆိုတာက အျမဲပါလာတက္ပါတယ္။ ကမၻာေန႔ရာအႏွံ႔မွာ မတူကြဲျပားတဲ့ လူမ်ိဳးေတြေရာေထြးေနထိုင္ၾကတာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူမ်ိဳးမတူသူေတြအခ်င္းခ်င္း ထိမ္းျမွားၾကတာဟာ ထူးစမ္းတဲ့ကိစၥရပ္မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြကသာ တမူထူးျပီး ကျပား ဇာတိျပေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကျပားဆိုတာကိုလည္း ေရွ႕တန္းတင္ဖို႔မလိုအပ္ပါဘူး။ ကျပား ဟုတ္ျခင္း-မဟုတ္ျခင္း ဆိုတာဟာ လူေတြရဲ႕သက္မွတ္ခ်က္သာျဖစ္ပါတယ္။ မ်ိဳးရိုး သတ္မွတ္မႈေတြကိုျပန္ၾကည့္တဲ့ အခါမွာ အေဖဖက္ နဲ႔ အေမဖက္ မ်ိဳးရိုးႏွစ္ခုလံုးကို တန္းတူညီမၽွအသိအမွတ္ျပဳတဲ့ Bilateral Rules ကိုလက္ခံက်င့္သံုးသူေတြသာလၽွင္ ကျပား အျဖစ္ခံယူၾကပါတယ္။ ဒီနည္းနာဟာ မ်ိဳးရိုးသက္မွတ္ခ်က္မွာ တစ္ခုတည္းေသာနည္းနာ မဟုတ္သလို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးေတြကလည္း ဒီနည္းနာအတိုင္းက်င့္သံုးရမယ္လို႔ ဥပေဒနဲ႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းအရဘဲျဖစ္ျဖစ္ အတည္တက်သက္မွတ္ထားတာမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူမ်ိဳးမတူသူ မိဘ ႏွစ္ပါးက ေပါက္ဖြားလာသူတိုင္း ကျပားျဖစ္တယ္လို႔ တသက္မွတ္တည္း မွတ္ယူလို႔မရပါဘူး။ တခ်ိဳ႕က Unilineral Rules လို႔ေခၚတဲ့ မ်ိဳးရိုးတစ္ခုတည္းကိုဘဲ လိုက္တဲ့ နည္းနာေတြအတိုင္းလိုက္ခံၾကပါတယ္။ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ တစ္ေလၽွာက္ အေဖဖက္ ဒါမွမဟုတ္ အေမဖက္ တစ္ခုခုကိုဘဲ အစဥ္တစိုက္ လိုက္တာျဖစ္တယ္။ ဒီထဲမွာမွ အေဖဖက္လိုက္တယ္ဆို Patrilineal၊ အေမဖက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ Matrilineal လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဖဖက္ ကိုဘဲ လိုက္ရမယ္၊ အေမဖက္ကိုဘဲ လိုက္ရမယ္ဆိုတဲ့ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္လည္းမရွိျပန္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ Ambilineal Rule ဆိုတဲ့ အေနနီးတဲ့ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအဝိုင္းဖက္ကို လိုက္ၾကပါတယ္။ အေဖရဲ႕အမ်ိဳးေတြၾကားမွာၾကီးျပင္းလို႔ အေဖရဲ႕လူမ်ိဳးအျဖစ္ ခံယူတာမ်ိဳး၊ အေမရဲ႕အမ်ိဳးေတြၾကားမွၾကီးျပင္းရင္ အေမရဲ႕လူမ်ိဳးအျဖစ္ ခံယူတာမ်ိဳးျဖစ္္ပါတယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ Double Descent ဆိုတဲ့ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ခြႏွင္းတဲ့ သက္မွတ္ခ်က္လည္းရွိပါေသးတယ္။ အေဖရဲ႕အမ်ိဳးေတြၾကားေရာက္ေတာ့ အေဖရဲ႕လူမ်ိဳး၊ အေမရဲ႕အမ်ိဳးေတြၾကားေရာက္ေတာ့ အေမလူမ်ိဳးလုပ္တာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးေတြဟာ ဒီလို လူမ်ိဳးသက္မွတ္ရာမွာ ဘယ္နည္းနာကိုဘဲ အတည္တက် က်င့္သံုးမယ္လို႔ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ မရွိတဲ့အတြက္ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြကိုလည္း အေဖဖက္ေရာ အေမဖက္ပါ လိုက္ျပီး အေပါင္းလကၡဏာေတြနဲ႔ လူမ်ိဳးႏွစ္ခုစလံုးကိုထည့္ရမယ္လို႔ အတင္းအဓၶမ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာ အရင္ဆံုး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔လိုပါတယ္။ ကရင္ေသြးစပ္လို႔ ကရင္လူမ်ိဳးအျဖစ္ ခံယူခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ကရင္လူမ်ိဳးအျဖစ္ ခံယူပိုင္ခြင့္အျပည့္အဝရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကရင္လူမ်ိဳးအျဖစ္ခံယူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကရင္ရဲ႕ရိုးရာဓေလ့နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြကိုလည္း ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားျပီး လိုက္နာက်င့္သံုးဖို႔လိုပါတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတက္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။

    ၂၀၁၄ သန္းေခါင္စာရင္း

    ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြအေနနဲ႔ လက္ရွိအစိုးရကအသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ၁၃၅ စုထဲက လူမ်ိဳးစုတစ္ခုခုအျဖစ္ သန္းေခါင္စာရင္းမွာေရြးခ်ယ္ျဖည့္စြပ္လိုက္တာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားျဖစ္သြားျပီလို႔ မွတ္ယူလို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သန္းေခါင္စာရင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာတဲ့အခါမွာ ဘယ္လူမ်ိဳးရဲ႕ ဘယ္ေလာက္ရာခိုင္ႏႈန္းက ဘယ္ဘာသာကိုကိုးကြယ္တယ္ဆိုျပီး လူမ်ိဳးနဲ႔ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ ယွဥ္တြဲေနလိမ့္မယ္ဆိုတာကို သတိမူသင့္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား ၁၃၅ မ်ိဳးစာရင္းမွာမပါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျမန္မာအျဖစ္ခံယူထားၾကတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြက လူမ်ိဳးစုေနရာမွာ “အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ား” ဆိုတာကိုသာေရြးခ်ယ္ျပီး မိမိသက္ဆိုင္ရာ ရိုဟင္ဂ်ာ၊ ပသီ၊ ပန္းေသး၊ ပသၽွဴး၊ ေျမဒူး ဆိုတာကို လက္ေရးနဲ႔ေရးထည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီက မိမိကိုယ္မိမိ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ပါတယ္လို႔ ေၾကြးေၾကာ္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္

    ဒါမွမဟုတ္ ကုလားအျဖစ္ခံယူျပီး ႏိုင္ငံျခားေသြးေႏွာတယ္လို႔ လက္ခံထားသူေတြကလည္း “ျမန္မာ-ႏိုင္ငံျခားေသြးေႏွာမ်ား” ဆိုတာကိုေရြးျပီး မိမိခံယူတဲ့ က်ဴလီယာ၊ မယ္မန္၊ စူရ္သီ၊ ဘန္ဂါလီ၊ ပထန္ အစရွိတဲ့ လူမ်ိဳးတစ္ မ်ိဳးမ်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေပါင္းလကၡဏာေတြခံျပီး ႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ေရးနဲ႔ထည့္ေရးႏိုင္ပါတယ္။ သန္းေခါင္စာရင္းျဖည့္တဲ့အခါမွာ ‘ျမန္မာ-ႏိုင္ငံျခားေသြးေႏွာမ်ား’၊ ‘အိႏိၵယ’၊ ‘ပါကိစၥတန္’၊ ‘ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ဘဂၤလီ’ အစရွိတဲ့ လူမ်ိဳးေတြကို ေရြးခ်ယ္ထားၾကျပီး အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြပါဆိုရင္ေတာ့ “ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ႏိုင္ငံျခားသားအျဖစ္ ခံယူၾကသူေတြ၊ ႏိုင္ငံသားေသြးေႏွာ သူေတြအျဖစ္ ခံယူၾကသူေတြ၊ တိုင္းရင္းသားအျဖစ္မေရြးခ်ယ္ၾကသူေတြ ပါလို႔” တရားဝင္မွတ္တမ္းတင္လိုက္သလိုျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဦးေနဝင္းနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေပးခဲ့တဲ့ “ႏိုင္ငံျခားသားေသြးေႏွာတယ္” ဆိုတဲ့ အယူအဆကို သက္ဆိုးရွည္ေအာင္ အင္အားျဖည့္သလိုျဖစ္သြားမယ္ဆိုတာ သတိျပဳၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

    ** ေဆာင္းပါးရွင္၏ အျမင္ႏွင့္ အာေဘာ္သာျဖစ္ပါသည္။

  • ဘာသာေရး တင္းမာမႈထံ တြန္းပို႔ေမာင္းႏွင္သူ ႏွင့္ သဟဇာတ၏ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစသူမ်ား

    ဒီဇင္ဘာ ၁၀၊ ၂၀၁၃
    M-Media
    ေဆာင္းပါးရွင္ Eliane Coates
    ဘာသာျပန္-ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္

    DSC00819a

    အရိပ္အျမြက္ျမင္ကြင္း
    ——————–
    အစၥလာမ့္နည္းက် ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈအဖြဲ႕အစည္း Organisation of Islamic Cooperation (OIC)၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ခရီးစဥ္ကို ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပေရး အတြက္ ႏို၀င္ဘာ ၁၂ ရက္တြင္ ရန္ကုန္လမ္းမမ်ား၌ ဗုဒၶဘာသာသံဃာ ၂၀၀ မွ် ေနရာယူထားခဲ့ၾက၏။ သံဃာမ်ားစြာတို႔သည္ မြတ္စ္လင္မ္ဆန္႔က်င္ေရး အၿငိဳးတရား ႏွင့္ ဗုဒၶျမန္မာ အမ်ဳိးသားေရး၀ါဒကို ထပ္မံ မီးေမႊးလ်က္ရိွျပန္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အာဆီယံဥကၠဌျဖစ္ျခင္း ႏွင့္ အေျခခံ အေဆာက္အဦး ေျပာင္းလဲေရးသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ ဒဏ္ရာေဟာင္းကို ကုသေပးႏိုင္ပါမည္ေလာ ?

    ကန္႔လန္႔ကာအဖြင့္

    Organisation of Islamic Cooperation (OIC)၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ခရီးစဥ္ကို ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပေရးအတြက္ ႏို၀င္ဘာ ၁၂ ရက္တြင္ ရန္ကုန္လမ္းမမ်ား၌ ဗုဒၶဘာသာ သံဃာ ၂၀၀ မွ် ေနရာယူထားခဲ့ၾက၏။ ယင္းကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕၌ အိုအိုင္စီ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ႏွင့္ အတူ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွား၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်၊ တူရကီ၊ ဂ်ီဘူတီ၊ အီဂ်စ္ စသည့္ အဖြဲ႕၀င္ႏိုင္ငံ ၇ ႏိုင္ငံမွ အဆင့္ျမင့္ ၀န္ႀကီးမ်ား ပါ၀င္ေန၏။ သူတို႔သည္ ကမာၻ႕အႀကီးမားဆံုး အစၥလာမ့္အုပ္စုအား ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပမႈကို ဆံုေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ၂၀၁၂ ျဖစ္စဥ္မ်ားကိုမွီ၍ ျမန္မာ့ျပည္တြင္းေရးကို အိုအိုင္စီမွ ၀င္ေရာက္ မစြက္ဖက္ရန္ ေတာင္းဆိုလ်က္ ဗုဒၶဘာသာ သံဃာမ်ားက ဆႏၵျပမႈတို႔ကို ဦးေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

    ရခိုင္ျပည္နယ္ အေနာက္ပိုင္း ရိုဟင္ဂ်ာ မြတ္စ္လင္မ္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအၾကား ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ အၾကမ္းဖက္မႈျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ၁၈ လနီးပါး အၾကာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ မြတ္စ္လင္မ္တို႔၏ အေနအထားကို သံုးသပ္ေလ့လာႏိုင္ရန္ အလို႔ငွာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ယင္းအၾကမ္းဖက္မႈသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားကာ လူအေသအေပ်ာက္ ၂၄၀ ဦး ရိွခဲ့ၿပီး ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္း အိုးအိမ္မဲ့ဘ၀သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ အၾကမ္းဖက္သားေကာင္ အမ်ားစုမွာ ရိုဟင္ဂ်ာ မြတ္စ္လင္မ္မ်ား ျဖစ္သည္။

    ဗုဒ ၶျမန္မာအမ်ဳိးသားေရး၀ါဒ၏ ရာဇ၀င္

    ဗုဒၶဘာသာျမန္မာမ်ားအၾကားရိွ မြတ္စ္လင္မ္ဆန္႔က်င္ေရးအၿငိဳးအာဃာတသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀ ကိုလိုနီ သမိုင္းအေပၚ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားမွ အျမစ္တြယ္ရွည္ၾကာလာခဲ့သည္။ အိႏိၵယတိုက္ငယ္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ၁၉ ရာစုအတြင္း နယ္စပ္ သမိုင္းေၾကာင္း အေျပာင္းအလဲႀကီးမားမႈတို႔က အထိန္းအကြပ္မဲ့ အေျပာင္းအေရႊ႕ အ၀င္အထြက္ မူ၀ါဒတစ္ခုကို ျဖစ္ထြန္းေစခဲ့သည္။ ၄င္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ဘဂၤါလီ မြတ္စ္လင္မ္ လုပ္သားမ်ားကို အလံုးအရင္းျဖင့္ ၀င္ေရာက္ေစခဲ့ၾကသည္။

    ရိုဟင္ဂ်ာတို႔မွာ ေျပာင္းေရႊ႕၀င္ေရာက္လာေသာ ဘဂၤါလီလူစု၏ မ်ဳိးဆက္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဥပေဒက ရိုဟင္ဂ်ာတို႔ကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳရန္ ျငင္းပယ္ထားေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ရိုဟင္ဂ်ာတို႔အား ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံရန္လိုအပ္ေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာသံဃာမ်ားက ေၾကြးေၾကာ္ေျပာဆိုၾက၏။

    ၁၉၃၀ ခုႏွစ္မ်ားက အႀကီးစားဖိႏွိပ္မႈအတြင္း ဗုဒၶဘာသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏အံုၾကြမႈေၾကာင့္ ဒို႔ဗမာ အစည္းအရံုး ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္မွာလည္း အမွန္ပင္။ ၄င္းမွတဆင့္ ဗုဒၶဘာသာ ဗမာအမ်ဳိးသားေရး၀ါဒ ႏွင့္ အိႏိၵယလူမ်ဳိး ဆန္႔က်င္ေရးအေတြးအျမင္မ်ား တစ္စစ ျမင့္တက္လာေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ေနာင္ေသာအခါ မြတ္စ္လင္မ္ ဆန္႔က်င္ေရးဖက္သို႔ သေဘာထားေျပာင္းလဲနစ္၀င္သြားခဲ့သည္။

    ယေန႔တြင္ အရွင္၀ီရသူဦးေဆာင္ေသာ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာ သံဃာအုပ္စုတစ္စုမွာ အမုန္းတရားေဟာေျပာမႈ၊ အေၾကာက္တရား မ်ဳိးေစ့ခ်မႈတို႔ျဖင့္ ၄င္းအေတြးအျမင္တို႔ကို ျပန္လည္မီးေမႊးလ်က္ရိွရာ လူမႈ၀န္းက်င္အတြင္း ဘာသာေရး ခြဲျခားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနေပသည္။ မႏ ၱေလးၿမိဳ႕မွ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီး ဦး၀ီရသူသည္ စီးပြားေရးႏွင့္လူမ်ဳိးေရးဆိုင္ရာ ၉၆၉ ကမ္ပိန္းကို စတင္သူျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ေစ်းဆိုင္မ်ားကိုသာ အားေပး၀ယ္ယူၾကရန္ ႏိႈးေဆာ္ေနၾက၏။

    အေၾကာင္းရင္းႏွစ္ရပ္

    ရိုဟင္ဂ်ာဆန္႔က်င္ေရးလိႈင္းတံပိုးေအာက္၀ယ္ အဓိကအေၾကာင္းရင္း ႏွစ္ရပ္ ရိွေန၏။

    ပထမအေၾကာင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာဗမာလူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ အစၥလာမ္သည္ တစ္စစျဖင့္ လႊမ္းမိုးလာျခင္း ဟု အေတြးအျမင္ စိမ့္၀င္ေနမႈျဖစ္သည္။ ၄င္းမွာ မြတ္စ္လင္မ္ လူဦးေရႀကီးမားျမင့္တက္လာမႈက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဗုဒၶဘာသာကို ဖယ္ထုတ္ေတာ့မည္ေလာ ဟူသည့္ စိုးေၾကာက္ျခင္းပင္။ ယင္းပူပန္မႈ၏ပင္စည္ကား ရိုဟင္ဂ်ာ အမ်ားအျပားတို႔သည္ ျမန္မာ့ ဓေလ့ထံုးတမ္း၊ ဘ၀ေနဟန္မ်ားႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ မေနထိုင္ေသာအခ်က္ဟု ဆိုရေပမည္။ လူ႔အခြင့္အေရး တိုက္ပြဲ၀င္သူ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွလည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွလည္းေကာင္း စိုးရိမ္မကင္းေၾကာင္း ဆိုေနသည့္တိုင္ ယခုႏွစ္ ေမလ၌ လူဦးေရေလ်ာ့က်သြားေရးအတြက္ ရိုဟင္ဂ်ာတို႔အေပၚ ခ်ဳိးႏွိမ္သည့္အားျဖင့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္သာယူေရး မူ၀ါဒကို တစ္ဖက္သတ္သြတ္သြင္းျပ႒ာန္းရန္ ၿမိဳ႕မ်ားစြာမွ စတင္ေဆာ္ၾသလာၾကသည္။

    ရခိုင္ျပည္နယ္အစိုးရ၏ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္၏အဆိုအရ ရိုဟင္ဂ်ာတို႔သည္ မိမိတို႔၏ေမြးဖြားႏႈန္းျမန္ျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအား အစၥလာမ္သို႔ သြတ္သြင္းရန္ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း ရိုဟင္ဂ်ာလူဦးေရမွာ ေဒသခံဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ ဆယ္ဆအထိတိုးျမင့္သည့္အခ်က္ကို ေထာက္ျပထား၏။ သို႔တေစ Harvard’s Ash Centre for Democratic Governance and Innovation မွ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ားက ရိုဟင္ဂ်ာတို႔၏ေမြးဖြားႏႈန္းတိုးတက္ျမင့္မားေနေသာ မည္သည့္ အေထာက္အထားကိုမွ် မေတြ႕ရပါဟု အေခ်အတင္ ဆိုထားသည့္အျပင္ ထိုအခ်က္ႏွင့္ဆန္႔က်င္စြာ ရုိဟင္ဂ်ာအမ်ားစုသည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဖက္သို႔ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ ကတည္းက တအံုတက်င္း ထြက္ခြာသည့္ကြင္းဆက္အား ၄င္းတို႔မွ ေတြ႕ခဲ့ရေၾကာင္း ဆိုၾကသည္။

    ဒုတိယအေၾကာင္းရင္းမွာ လူနည္းစုမြတ္စ္လင္မ္တို႔သည္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ေျမမ်ားကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္လာမႈက ရိုဟင္ဂ်ာတို႔မွစတင္ခဲ့သည္ဟူသည့္ အခ်က္ျဖစ္၏။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ရိုဟင္ဂ်ာတို႔သည္ မုဂ်ာဟစ္ဒင္ မည္ေသာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး တပ္ဖြဲ႕တည္ေထာင္ကာ သီးျခားမြတ္စ္လင္မ္ျပည္နယ္ ခြဲထြက္ၿပီး အေရွ႕ပါကစၥတန္(ယခု ဘဂၤလားေဒ့ရွ္)ႏွင့္ပူးေပါင္းရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။

    ဤကိစၥအေရးနိမ့္ေလေသာအခါ ထိုေတာ္လွန္ေရးသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အၾကား ျမန္မာ့အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာသစ္အတြက္ အႏၱရာယ္ႏွင့္ သစၥာေဖာက္မႈအျဖစ္ အျမင္ျဖစ္တည္သြားခဲ့၏။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို ရိုဟင္ဂ်ာတို႔မွ မုဒိန္းက်င့္သည္ဟူေသာ စြဲခ်က္တင္လ်က္ မ်ားမၾကာမီ ေဒသခံဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ လက္စားေခ်မႈ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ၄င္းေနာက္ လတ္တစ္ေလာျဖစ္ပ်က္လာသည့္ လူမ်ဳိးေရးအဓိကရုဏ္းမ်ားမွာ ရိုဟင္ဂ်ာတို႔ထံမွ အစပ်ဳိးျခင္း ဟုလည္း ယိုးစြပ္ျပစ္တင္ၾကေလသည္။

    သို႔ေသာ္လည္း အလြန္ထူးျခားေနသည္မွာ ဤအေၾကာင္းတရားမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာသံဃာမ်ားမွ ၀ါဒျဖန္႔ အားထုတ္ခ်က္မ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အုပ္စုမ်ားက အေထာက္အကူျပဳျဖည့္ဆည္းေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ စစ္စစ္၌ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကာလအတြင္း တင္းၾကပ္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖင့္စီရင္ျခင္း၊ လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားမႈႏွင ့္တင္းမာမႈမ်ား သြတ္သြင္းျခင္း ရိွႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေန၏။ ယခု လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုႏိုင္ခြင့္ကလည္း ဦး၀ီရသူလို ဗုဒၶဘာသာသံဃာမ်ား အဖို႔ ဘာသာေရးပဋိပကၡျဖစ္ေစေရး၊ အစၥလာမ္အေပၚအမုန္းပြားအုပ္စုဖြဲ႕ေရးအတြက္ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးထားေလသည္။

    အာဆီယံဥကၠဌေနရာႏွင့္ အတူ မတူျခားနားမႈကို လက္ခံရန္လိုအပ္

    အတိတ္ေခတ္ ဗမာအမ်ဳိးသားေရးအျမင္သည္ ဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္ ကနဦးကပင္ ဆက္ႏႊယ္မႈ ရိွလာခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ျမန္မာတို႔သည္ လည္းေကာင္း ၾသဇာႀကီး ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားသည္လည္းေကာင္း ထိုအျမင္ကို ပိုမိုမွန္ကန္ရန္ အားထုတ္ဖို႔၊ လူမ်ဳိးဘာသာယဥ္ေက်းမႈစံု စံနစ္ကို လက္ခံဖို႔၊ အမုန္းတရား သြတ္သြင္းေနမႈကို ဆန္႔က်င္ရႈတ္ခ်ဖို႔၊ မတူျခားနားသည့္ လူမ်ုဳိးမ်ားအၾကား အားအင္သစ္ တစ္ရပ္ရွာေဖြဖို႔ အခ်ိန္က်ေနပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္သည္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွစ၍ စီးပြားေရးႏွင့္ႏိုင္ငံေရး၌ လွ်ပ္တစ္ျပက္ အသြင္ေျပာင္းမႈကို ႀကံဳရသည္။ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပခဲ့သည္။ ဆင္ဆာဥပေဒကုိလည္း ရုပ္သိမ္းခဲ့သည္။ ၄င္းအျပင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ေျမာက္မ်ားစြာကိုလည္း လႊတ္ေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။

    သို႔ပင္သို႔ျငား ျပန္လည္ျပဳျပင္မြမ္းမံျခင္းသည္ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၏ အၾကမ္းထည္မ်ားအေပၚ၌သာ မူတည္သည္မဟုတ္၊ အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ကိုယ္က်င့္တရား အေဆာက္အဦးမ်ားအပါအ၀င္ အႏုသေဘာတို႔အေပၚ၌လည္း ကိုင္တြယ္ စီမံအပ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ျပည္တြင္းစစ္မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ မြတ္စ္လင္မ္ ဆန္႔က်င္ေရးအၿငိဳးတရားမ်ားကို လည္းေကာင္း ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ျဖတ္သန္းလာၿပီးေနာက္၊ လူမ်ဳိးေရး အသြင္မတူျခင္းအား ဆက္လက္ျငင္းပယ္ေနဦးမည္ဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးအတြက္ အနာဂတ္မေကာင္းႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ရွင္းလင္းစြာ သိႏိုင္ပါသည္။

    “ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ ခြဲျခားေရး၀ါဒ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္လို႔မ်ား အလ်ဥ္မီမီ တိက်ခိုင္ၿမဲစြာ မကိုင္တြယ္ဘူးဆိုယင္ေတာ့ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိးရိွေနတဲ့ တင္းမာမႈမ်ားက ဆိုးရြားတဲ့အက်ဳိးဆက္ကို ပြင့္လွစ္သြားေစႏို္င္တယ္၊ ျပန္လည္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္မႈလုပ္ငန္းစဥ္ကိုလည္း ၿဖိဳလွဲပစ္ႏိုင္ၿပီး ေဒသတြင္းမွာ ဂယက္ဆိုး ရိုက္ခတ္သြားေစလိမ့္မယ္ ” ဟု ကုလသမဂၢအေထြအေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္က ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္လတြင္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။

    ၁၉၈၂ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒအပါအ၀င္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ျပန္လည္ျပဳျပင္မြမ္းမံေဆာင္ရြက္မွသာ အေျပာင္းအလဲ၏ေျခလွမ္း အစစ္အမွန္စတင္မည္ျဖစ္၏။

    ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္၌ အာဆီယံဥကၠဌအျဖစ္တာ၀န္ယူရၿပီျဖစ္ရာ လက္ရိွတြင္ ဤအေနအထားအား ေရြးခ်ယ္ရန္ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေန၏။ ယင္းကာလမတိုင္မီ လူနည္းစုက႑မ်ားအတြက္ သက္ဆိုင္ရာရပ္၀န္းအတြင္း တည္ၿငိမ္လံုၿခံဳမႈကို ခင္းက်င္းျပသႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးေနေလၿပီ။ အာဆီယံ ႏွင့္ ျမန္မာ ႏွစ္ဖက္စလံုးအတြက္ ေက်ာ္လႊားရမည့္ အခက္အခဲ မ်ားစြာရိွေနသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းႏွင့္တစ္သားတည္းက်ရန္၊ ေနျပည္ေတာ္အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာအဓိက လိုအပ္ခ်က္မ်ားအေပၚ တိုးတက္ေဆာင္ရြက္လာရန္ အမ်ားမွ လိုလားေနၾကပါ၏။

    ေရွ႕ဆက္ဆိုရပါေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မိမိ၏ျပန္လည္မြမ္းမံျခင္းအား ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားလိုပါက ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာပံုရိပ္ေကာင္းအား ျခယ္မႈန္းျပသရပါမည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းပံုရိပ္သည္ ႏိုင္ငံတြင္းရိွ လူနည္းစုမ်ား အပါအ၀င္ ျပည္တြင္းလူ႔အဖြဲ႕အစည္းအား မည္သို႔မည္ပံုဆက္ဆံပါမည္နည္းဟူေသာ လူထုယံုၾကည္မႈအေပၚ မူတည္လ်က္ ရိွေနပါသတည္း။

    ေဆာင္းပါးရွင္ Eliane Coates သည္ Nanyang Technological University ၊ S. Rajaratnam School of International Studies လက္ေအာက္ရိွ Center of Excellence for National Security (CENS) ဌာနမွ အဆင့္ျမင့္ သုေတသီတစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ သူ၏ေရးသားခ်က္ျဖစ္ေသာ Buddhist Monks in Myanmar: Driving Religious Intolerance and Hindering Reform ကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္ မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျမန္မာျပန္ဆိုပါသည္။

  • ကမၻာ့ အုိလံပစ္ႀကိဳး၀ိုင္း အတြင္းမွ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္မ်ား

    ေ႐ႊဘုိဘာမထီခင္ေအာင္

    အေပ်ာ္တမ္းလက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲတြင္ ကမၻာ့အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲသည္ အျမင့္ဆုံးျဖစ္ခ့ဲသည္။ ထုိထုိေသာကမၻာ့အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲသုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တုိင္းရင္းသားလက္ေ၀ွ႔ သူရဲေကာင္း(၁၈)ဦးတက္ေရာက္ကာ ယွဥ္ၿပိဳင္အႏုိင္လုခ့ဲၾကသည္။

    ၁၉၄၈-ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လတြင္ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ၊ လန္ဒန္ၿမိဳ႕တြင္ (14)ႀကိမ္ေျမာက္ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ ဗုိလ္လုပြဲႀကီး က်င္းပရာ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ႏွစ္ဦး ႏုိင္ငံကုိယ္စားျပဳ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲ ထုိးသတ္ခြင့္ ရ႐ွိခ့ဲၾကသည္။

    မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ အမ်ဳိးသား အထက္တန္းေက်ာင္းသားေဟာင္း မ်ဳိးသန္႔(ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)သည္ ပထမ ညတြင္ နာမည္ေက်ာ္၀ါရင့္ လက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ ကေနဒါႏိုင္ငံမွ ဂ်ဳိအူလက္ဆန္ဒုိလူအား အမွတ္ျဖင့္ အျပတ္ အသတ္အႏုိင္ထုိးလုိက္ႏိုင္သည္။ ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ေပါင္ း (၃၀၀)ေက်ာ္း ထုိးခ့ဲဖူးသူ ကေနဒါႏုိင္ငံသားအား ျပည္ပ လက္ေ၀ွ႔ပြဲတစ္ခါမွ မထုိးဖူးသူမ်ဳိးသန္႔က အျပတ္အႏုိင္ရလုိက္သျဖင့္ ျမန္မာ့ သတၱိကုိ ကမၻာက သိ႐ွိ သြားခ့ဲသည္။

    ကရင္ျပည္နယ္မွ ဘားအံသားႀကီးေစာဟာဒီ(ဘင္တန္၀ိတန္း)သည္ သီဟုိဠ္ ခ်န္ပီယံပီ ပရဲယားကုိ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။

    BaNyein003

    ၁၉၅၂-ခုႏွစ္က (၁၅)ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ ဖင္လန္ႏုိင္ငံ၊ ဟယ္လ္ဆင္ကီ ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပခ့ဲရာ စံလွ(ဘင္တန္၀ိတ္တန္း)၊ က်ားဘညိမ္း(ဖယ္သာ၀ိတ္တန္း)၊ ဟယ္ဆယ္ေသာ္မဆင္ (ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)၊ သၾကားမဂ်စ္ (လုိက္၀ဲလ္တာ၀ိတ္တန္း) တုိ႔သြားေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲသည္။

    Ma Jit
    သၾကားမဂ်စ္

        ေ႐ႊမန္းသား က်ားဘညိမ္းႏွင့္ သၾကားမဂ်စ္ အညစ္ခံရသျဖင့္ (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ႐ႈံးခ့ဲရသည္။ က်ားဘညိမ္းႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရသူမွာ ပုိလန္ႏိုင္ငံမွ နာမည္ႀကီး လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ လီဇက္ဒ႐ုိဂုိ(စ္)ျဖစ္သည္။ မဂ်စ္၏ ယွဥ္ၿပိဳင္ဘက္မွာ အိမ္႐ွင္ဖင္လန္ႏုိင္ငံသား အီးမက္လင္းနစ္ျဖစ္သည္။ ဟယ္ဆယ္ေသာ္မဆင္က ဖိလစ္ပုိင္ ႏိုင္ငံမွ ေအ-အဆြန္ကြန္အား ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲသည္။ မႏၱေလးမွ ဗဟုိအမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္းသား စံလွ ၀ိတ္တန္းတက္သြား၍ တစ္ပြဲမွ မထုိးခ့ဲရပါ။ အညစ္ခံလုိက္ရသူ နာမည္ေက်ာ္ က်ားဘညိမ္းသည္လည္း မႏၱေလးဗဟုိ အမ်ဳိးသား အထက္တန္းေက်ာင္းသားေဟာင္းျဖစ္ပါသည္။

    Ye Swe
    ရဲေဆြ

    ၁၉၅၆-ခုႏွစ္က (၁၆)ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ ၾသစေတးလ်ႏုိင္ငံ၊ မဲလ္ဘုန္းၿမိဳ႕၌ က်င္းပခ့ဲသည္။ ရဲေဆြ (ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)၊  ရဲခ်စ္(ဖယ္သာ၀ိတ္တန္း)၊ သိန္းျမင့္(ဘင္တန္၀ိတ္တန္း)၊ တီေအာင္(လုိက္၀ဲလ္တာ၀ိတ္တန္း) တုိ႔ေလးဦးသြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရာ၀ယ္ အားလုံး႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲၾကသည္။ မႏၱေလးသား ရဲေဆြ၏ ထုိးဖက္က ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံခ်န္ပီယံ (ေဂ်ာ္နီကဒ္၀ဲလ္)၊ ၎သည္ ၁၉၅၈-ခုႏွစ္တြင္ ကမၻာ့ ေၾကးစားဘင္တန္၀ိတ္တန္းခ်န္ပီယံျဖစ္သြား၏။

    မႏၱေလးသား ရဲခ်စ္က ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသားကာတာမုိတုိအား ႐ႈံးနိမ့္၏။ သိန္းျမင့္အား အႏုိင္ထုိးသြားခ့ဲသူ ဘရာဇီးလ္ႏုိင္ငံသားေဂ်ာ္ဖရီသည္ ကမၻာ့ ဖယ္သာ ၀ိတ္တန္းေၾကးစား သရဖူ ဆြတ္ခူးသြားႏိုင္ခ့ဲသည္။ ကဒ္၀ဲလ္ ႏွင့္ ေဂ်ာ္ဖရီသည္ ကမၻာ့အုိလံပစ္ ခ်န္ပီယံဘြဲ႕ရယူၿပီးမွ ကမၻာ့ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔သုိ႔ ကူးေျပာင္းကာ ခ်န္ပီယံ ျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။

    ၀ဲလ္တာ၀ိတ္တန္းမွ တီေအာင္သည္ ပုိလန္ခ်န္ပီယံ“ဇင့္”ကုိ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲသည္။ “ဇင့္”သည္ ကမၻာ့ ခ်န္ပီယံျဖစ္သြားသည္။ တကယ္ေတာ့ရဲေဆြ၊ သိန္းျမင့္၊ တီေအာင္တုိ႔သည္ ကမၻာ့အဆင့္မီၾကေၾကာင္းကုိ သူတုိ႔၏ ထုိးသတ္ဖက္ေတြက သက္ေသျပသည္။

    01

    ၁၉၆၀-ျပည့္ႏွစ္တြင္ (၁၇)ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ ဗုိလ္လုပြဲကုိ အီတလီႏိုင္ငံ၊ ေရာမၿမိဳ႕ ၌ က်င္းပခ့ဲရာ ျမန္မာ့လက္ေ႐ြးစင္လွၫြန္႔(ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)၊ သိန္းျမင့္(ဘင္တန္၀ိတ္တန္း)ႏွင့္ မႏၱေလး အမ်ဳိးသား အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေလး သန္းထြန္း(ဖယ္သာ၀ိတ္တန္း)တုိ႔သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲၾကသည္။

    လွၫြန္႔သည္ ပထမညတြင္ နာမည္ေက်ာ္၀ါရင့္လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ဗီေကရာဂြန္(ပုိလန္)အား အမွတ္ အျပတ္အသတ္ျဖင့္ အႏိုင္ရသည္။ အလြန္ပင္ပညာသားပါပါႏွင့္ထုိးသတ္သြား၍ ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ၾကည့္ ပရိသတ္မ်ားက လွၫြန္႔အား တစ္ခဲနက္အားေပးခ့ဲၾကသည္။ လွၫြန္႔သည္ ဒုတိယည၀ယ္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွ ဘာဘဲယားအား (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ႐ႈံးခ့ဲရသည္။

    သိန္းျမင့္သည္လည္း လွၫြန္႔က့ဲသုိ႔ ပညာသားပါပါႏွင့္ ထုိးသတ္ကာ လူဇင္ဘတ္ႏိုင္ငံသား စီးရစ္(ဇ္) အား အႏုိင္ထုိးသတ္ခ့ဲသည္။ တစ္႐ုံလုံး ဟိန္းဟည္းစြာ အားေပးခ့ဲၾကသည္။ ဒုတိယညမွာ သိန္းျမင့္သည္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံသား မုိဟာမက္နာဇီးကုိ အမွတ္ျဖင့္ အျပတ္ အႏိုင္ယူလုိက္ျပန္သည္။ ေရာမညေနခင္းသတင္း စာက “ျမန္မာလွၫြန္႔ႏွင့္ သိန္းျမင့္ ကမၻာ့အဆင့္မီျခင္း”ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ သတင္းပါလာသည္။ သိန္းျမင့္သည္ တတိယညပြဲစဥ္၍ ဆုိဗီယက္႐ု႐ွႏိုင္ငံသားႏွင့္ ဥေရာပတုိက္ခ်န္ပီယံ နီကုိေလႏွင့္ ထုိးရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒူးဒဏ္ရာေဟာင္းျပန္ေပၚလာသျဖင့္ ဆရာ၀န္က ထုိးခြင့္ မျပဳေတာ့ေခ်။ ေဆးက်သျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ရ ေခ်ေတာ့သည္။

    ေ႐ႊမန္းသားသန္းထြန္း(၁၇)ႏွစ္သည္ သူ႔သတ္ဖက္ နီဂ႐ုိး ကပၸလီဒဗလ်ဴေမရာ(ေတာင္အာဖရိက)ကုိ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ရဲရဲ၀့ံ၀့ံ ရင္ဆုိင္ ယွဥ္ၿပိဳင္၍ သုံးခ်ီစလုံးေနာက္ တစ္လက္မ,မဆုတ္တမ္း ယွဥ္သတ္ရာ ပရိသတ္ မ်ားက ထုိင္ၾကည့္၍ အားမရသျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္၍ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲတစ္ခဲနက ၏္ အားေပးခ့ဲသည္။ သန္းထြန္း ၏ သတၱိႏွင့္ ခံႏုိင္ရည္႐ွိမႈကုိ ကမၻာ့ပရိသတ္က အသိအမွတ္ျပဳခ့ဲၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ သန္းထြန္း(ျမန္မာ) သည္ (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ႐ႈံးခ့ဲရသည္။ (မင္းထုိးတား ေၾကးစားဆန္တယ္၊ ကမၻာ့ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔ထုိးရင္ မင္းကမၻာ့ခ်န္ပီယံျဖစ္လာႏိုင္တယ္၊ ငါ့ႏုိင္ငံကုိ လုိက္ခ့ဲမလား၊ ငါကမၻာ့ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ ဟုိဂင္းကစ္ဘာေဆးပဲ)ဟု သန္းထြန္းေလးအား ကမၻာ့ေၾကးစား ခ်န္ပီယံကပင္ လာေရာက္ ကမ္းလွမ္းခ့ဲသည္။

    ၁၉၆၄-ခုႏွစ္က (၁၈)ႀကိမ္ေျမာက္ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ တုိက်ဳိၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပရာ ျမန္မာ့ လက္ေ႐ြးစင္ လက္ေ၀ွ႔သမား သုံးဦးျဖစ္ေသာ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါး(ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)၊ သိန္းျမင့္ လ(ဘင္တန္၀ိတ္)၊ တင္ထြန္း(ဖယ္သာ၀ိတ္တန္း) တုိ႔အား ေစလႊတ္ခ့ဲသည္။ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါးသည္ ဆုိဗီယက္႐ု႐ွား ႏုိင္ငံက ဥေရာပခ်န္ပီယံ ဆာလုိကင္ႏွင့္ ထုိးသတ္ရာ ဖက္သည္ဟု မတရားအေၾကာင္းျပ၍ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါးအား ထုတ္ပယ္ခ့ဲသည္။ ျပႆနာတက္၍ ႀကိဳး၀ုိင္းဒုိင္သည္ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ေလွ်ာက္လုံး ဒုိင္လုပ္ခြင့္ မရေတာ့ေခ်။

    သိန္းျမင့္သည္ ဂါနာႏိုင္ငံမွ နီဂ႐ုိးကပၸလီစီအာရ္ေမေကအား ေနာက္ေကာက္ျဖင့္ ႐ႈံးခ့ဲသည္။

    တင္ထြန္း၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမန္မာ့လက္စြမ္းကုိ လက္ဖ်ားခါယူရေတာ့သည္။ တင္ထြန္း (ျမန္မာ)၏ လက္ရည္သည္ ကမၻာ့ခ်န္ပီယံျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု ဂ်ပန္သတင္းစာက ေရးသားခ့ဲသည္။ တင္ထြန္းက ဥေရာပဖယ္သာ၀ိတ္တန္း ခ်န္ပီယံနာမည္ေက်ာ္ေရာ္နယ္ စမစ္သ္(ၿဗိတိန္)အား ပထမအခ်ီ-တစ္မိနစ္ ေလးစကၠန္႔အတြင္း ေနာက္ေကာက္ျဖင့္ အလဲထုိးအႏိုင္ယူလုိက္သည္။ ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ၾကည့္ပရိသတ္ အားလုံး အ့ံၾသ ကုန္ႏုိင္ဖြယ္ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။ ေနာက္ရက္ ဂ်ပန္ သတင္းစာေက်ာဖုံးတြင္ “ၿဗိတိန္ ယူနီယံဂ်က္အလံကုိ ျမန္မာတင္ထြန္းက ဆြဲခ်လုိက္ၿပီ”ဟူေသာေခါင္းစည္း(၆)လိုင္း စာလုံးမည္းျဖင့္ ေဖာ္ျပ ထားေတာ့သည္။ ျမန္မာ တင္ထြန္း၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း အၾကားတြင္ အဂၤလိပ္မ်က္ႏွာျဖဴ ေရာ္နယ္စမစ္သ္ ဒူးေထာက္လဲေနသည့္ပုံ၊ သူ႔ရင္ဘတ္တြင္ ယူနီယံဂ်က္အလံႀကီးႏွင့္။

    တင္ထြန္းသည္ ဒုတိယညတြင္ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံမွ အန္ေထာ္နီအင္ေဒ့(႐ွ္)ႏွင့္ထုိးသတ္ရာ တင္ထြန္းက (၄မွတ္-၁မွတ္) အမွတ္ျပတ္ျဖင့္ အႏုိင္ရျပန္သည္။ တတိယည၀ယ္ တင္ထြန္းသည္ အေနာက္ ဂ်ာမနီမွ အိတ္ဇကုႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးသတ္ရာ (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ကပ္၍ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။ အသည္းနာစရာ ေကာင္းသည္။ တင္ထြန္းခမ်ာ ငုိလ်က္ ႀကိဳး၀ုိင္းေပၚမွ ဆင္းလာ႐ွာသည္။

    ၁၉၆၈-ခုႏွစ္တြင္ (၁၉)ႀကိမ္ေျမာက္ကမၻာ့လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ မကၠဆီကုိႏိုင္ငံ၊ မကၠဆီကုိစီးတီး ၿမိဳ႕၌ က်င္းပသည္။ သက္ေလးဦး (ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)ႏွင့္ တင္ထြန္း(ဖလိုင္း၀ိတ္တန္း)တို႔ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ ခ့ဲသည္။ သက္ေလးဦးက ေကဗားနီးယား (သီရိလကၤာ)ကုိ အမွတ္ျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ၿပီး တင္ထြန္းက က်ဴးဘားႏိုင္ငံမွ လာဇုံစတီးအား ေနာက္ေကာက္ျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲသည္။ တင္ထြန္းႏုိင္ေနရာမွ အ၀င္မွား၍ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။

    Noorul297
    ဝင္းေမာင္ (ဘယ္) နွင့္ Orlando marotinize -ယာ(က်ဴးဘား- ခ်န္ပီယံျဖစ္ကာ ေရႊတံဆိပ္ ရသြားသူ) ယွဥ္ျပိဳင္ထိုးသတ္ေနစဥ္

    ၁၉၇၂-ခုႏွစ္က အႀကိမ္(၂၀)ေျမာက္ ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲကုိ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ၊ ျမဴးနစ္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပခ့ဲသည္။ ျမန္မာ့ လက္ေ႐ြးစင္ေဒၚလာ(ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)ႏွင့္ ၀င္းေမာင္(ဘင္တန္၀ိတ္တန္း)တုိ႔ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲသည္။

    ခ်င္း တုိင္းရင္းသားေဒၚလာသည္ ဆုိဗီယက္႐ု႐ွားႏုိင္ငံမွ ဘင့္စကီးႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲရရာ ယွဥ္ၿပိဳင္ခ့ဲရရာ ပထမအခ်ီႏွင့္ ဒုတိယအခ်ီမွာ အသာစီးႏွင့္ထုိးႏိုင္၏။ တတိယအခ်ီ၌ ဘင့္စကီးက ေဒၚလာအား ဒုိင္ပြဲရပ္ျဖင့္ အႏုိင္ယူသြားေတာ့သည္။ ၀င္းေမာင္က က်ဴးဘားႏိုင္ငံ၏ ၀ါရင့္ လက္သီး႐ွင္အုိလင္းဒုိမာတီနက္ဇ္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရသည္။

    ၀င္းေမာင္က အုိလင္းဒုိ မာတီနက္ဇ္အား ႏွစ္ႀကိမ္ လဲက်ေအာင္ ထုိးႏုိင္ခ့ဲေသာ္လည္း (၃မွတ္-၂မွတ္)ျဖင့္ ကပ္၍ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။ ထုိက်ဴးဘားလက္ေ၀ွ႔ သမားသည္ ကမၻာ့ဘင္တန္၀ိတ္တန္းေ႐ႊ တံဆိပ္ရသြားသည္။ ၀င္းေမာင္(ျမန္မာ)အား ဂ်ာမန္လူမ်ဳိးကမၻာ့ ဟဲဗီး၀ိတ္ခ်န္ပီယံေဟာင္း(၁၉၃၀-၃၂)မက္႐ွမဲလင္းက “ေဟ့ ကေလး၊ မင္းႏုိင္တ့ဲပြဲကြ၊ ဒုိင္ေတြအၾကည့္ မွားတာပါ၊ ဆက္ႀကိဳးစားပါ၊ မင္းလက္ရည္က ကမၻာ့ခ်န္ပီယံျဖစ္မယ့္လက္ရည္ပါ”ဟု အားေပးစကား ေျပာၾကားခ့ဲသည္။ မက္႐ွမဲလင္း(Max.Schmeling) သည္ ၁၉၆၃-ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ(၁၉)ရက္က ကမၻာေက်ာ္အေမရိကန္ နီဂ႐ုိး လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ “ဂ်ဳိးလူး၀စ္” ကုိ (၁၂)ခ်ီတြင္ ေနာက္ေကာက္ျဖင့္ ႏုိင္ခ့ဲဖူးသည္။

    ၁၉၄၈-ခုႏွစ္က (၂၃)ႀကိမ္ေျမာက္ကမၻာ့အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲႀကီးကုိ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္ စု၊ ကယ္လီဖုိးနီးယားျပည္နယ္၊ ေလာ့စ္အိန္ ဂ်လိစ္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပခ့ဲရာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ေဇာ္လတ္ (လုိက္၀ိတ္တန္း) တစ္ဦးတည္းကုိသာ ေစလႊတ္ခ့ဲသည္။ ေဇာ္လတ္(ကခ်င္တုိင္းရင္းသား)သည္ ႏိုင္ဂ်ီးရီးယားႏုိင္ငံမွ အသားမည္းကပၸလီ“ခရစ္တုိဖာေအာ့ဆုိင္း”အား အမွတ္ျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ခ့ဲရသည္။

    ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲသို႔ ျမန္မာ့လက္ေ႐ြးစင္(၁၈)ဦးယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္ သိန္းျမင့္(ႏွစ္ပြဲ)၊ တင္ထြန္း(ႏွစ္ပြဲ)၊ မ်ဳိးသန္႔(တစ္ပြဲ)၊ လွၫြန္႔(တစ္ပြဲ)၊ စုစုေပါင္းေျခာက္ပြဲအႏုိင္ရခ့ဲသည္။

    ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ႀကိဳး၀ုိင္းလက္ေ႐ြးစင္အျဖစ္ သိန္းျမင့္သုံးႀကိမ္၊ တင္ထြန္းႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တုိင္ အေ႐ြးခံခ့ဲရသည္။

    ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါး၊ သက္ဦးေလး၊ ရဲေဆြ၊ သိန္းျမင့္ႏွင့္ ၀င္းေမာင္တုိ႔ငါးဦးသက္႐ွိထင္႐ွား ႐ွိေနပါသည္။

    ေ႐ႊဘုိဘာမထီခင္ေအာင္

    ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ေမလ က ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ “မႏၱေလး အႏွစ္ ၁၅၀ ျပည့္ မဂၢဇင္း”  မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

  • ဘန္ဇီမာ (Karim Mostafa Benzema ရီးယဲလ္/ျပင္သစ္)

    ဒီဇင္ဘာ ၂၊ ၂၀၁၃
    M-Media
    ရွာေဖြတင္ဆက္သူ – ကိုေလး

    benzema1

    အမည္အျပည့္အစံု    ကရင္မ္ မြတ္စတာဖာ ဘန္ဇီမာ(Karim Mostafa Benzema)
    ေမြးသကၠရာဇ္    ၁၇.၁၂.၁၉၈၇
    ကစားသည့္ေနရာ    တုိက္စစ္မွဴး
    လက္ရွိကလပ္    ရီးယဲလ္မက္ဒရစ္
    ႏုိင္ငံ        ျပင္သစ္

    ကရင္မ္ ဘန္ဇီမာကုိ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ လုိင္ယြန္ၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ျပင္သစ္လက္ေရြးစင္ကစားသမားျဖစ္ၿပီး လက္ရွိတြင္ စပိန္လာလီဂါကလပ္ ရီးယဲလ္မက္ဒရစ္အသင္းတြင္ ကစားေနသူျဖစ္သည္။ တုိက္စစ္မွဴးတစ္ဦးအျဖစ္ပံုမွန္ကစားသူျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတရံတြင္ ေတာင္ပံမ်ားသုိ႔ ထြက္ကစားႏုိင္သည့္ ဘန္ဇီမာမွာ နည္းပညာပိုင္းကၽြမ္းက်င္မႈ၊ ကစားအားေကာင္းမြန္မႈႏွင့္ ဂုိးသြင္းစြမ္းရည္မ်ားေၾကာင့္ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသူျဖစ္သည္။

    ငယ္စဥ္ဘ၀

    ဘန္ဇီမာမွာ ေဘာလံုးသမားဘ၀ကုိ အသက္ ၈ႏွစ္အရြယ္တြင္ ၎၏ ေမြးရပ္ေျမ လုိင္ယြန္ရွိ Bron Terraillon အသင္းတြင္ စတင္ခဲ့သည္။ လုိင္ယြန္လူငယ္အသင္းႏွင့္ ကစားခဲ့သည့္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေအာက္ ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲတြင္ လုိင္ယြန္လူငယ္အသင္းဘက္သုိ႔ ၂ ဂုိးသြင္းယူခဲ့ၿပီးေနာက္ လုိင္ယြန္အသင္းက ဘန္ဇီမာအား မ်က္စိက်ခဲ့သည္။

    ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ လုိင္ယြန္အသင္းသုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ၿပီး ကလပ္အသင္း၏ လူငယ္အကယ္ဒမီမွ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ လုိင္ယြန္းအသင္းႀကီး၏ ကစားေသာပြဲစဥ္မ်ားတြင္ ေဘာေကာက္အျဖစ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရသည့္ ဘန္ဇီမာမွာ အကယ္ဒမီတြင္ ေကာင္းမြန္စြာ ကစားႏုိင္သည့္ လူငယ္ကစားသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ အသက္ ၁၆ႏွစ္ေအာက္ လူငယ္ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဘန္ဇီမာမွာ လုိင္ယြန္အသင္းအတြက္ ၃၈ ဂုိသြင္းယူေပးႏုိင္ခဲ့သည္အထိ ေျခစြမ္းထက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၂၀၀၄-၀၅ ရာသီတြင္ လုိင္ယြန္အရံအသင္းမွေခၚယူျခင္းခံရၿပီး အရန္အသင္းအတြက္ ၁၀ ဂုိးသြင္းယူေပးခဲ့ကာ အရန္အသင္းမွာလည္း ျပင္သစ္စတုတၳတန္းတြင္ ဒုတိယေနရာရရာရွိခဲ့သည္။

    ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ကစားသမားဘ၀

    ထုိ႔ေနာက္မန္ေနဂ်ာ ေပၚလီဂူအန္က ဘန္ဇီမာအား သံုးႏွစ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆုိကာ အသင္းႀကီးသုိ႔ ေခၚယူခဲ့သည္။ သူစတင္ကစားခဲ့သည့္ ပထမသံုးရာသီတြင္ လုိင္ယြန္အသင္းမွာ ဖလားသံုးခုရရွိခဲ့သည္။ ၂၀၀၇-၀၈ ေဘာလံုးရာသီတြင္ ဘန္ဇီမာမွာ လုိင္ယြန္အသင္း၏ အခ်ိန္ျပည့္ကစားသမားျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ အသင္းအတြက္ ဂိုး ၃၀ ေက်ာ္သြင္းယူေပးခဲ့ၿပီး လုိင္ယြန္အသင္းမွာလည္း ၇ ႏွစ္ဆက္တုိက္ အမွတ္ေပးခ်န္ပီယံျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ေကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ဘန္ဇီမာမွာ ျပင္သစ္ေဘာလံုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ခ်ီးျမႇင့္သည့္ ျပင္သစ္အမွတ္ေပးၿပိဳင္ပြဲ တစ္ႏွစ္တာအေကာင္းဆံုး ကစားသမားဆုကုိ ရရွိခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ ရာသီတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဂုိးအမ်ားဆံုးသြင္းႏုိင္ေသာေၾကာင့္ အီတလီအားကစားမဂၢဇင္း Gueri Sportivo မွေပးအပ္ေသာ Bravo ဆုကုိလည္း ရရွိခဲ့သည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ လုိင္ယြန္အသင္းတြင္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အထိ ဆက္လက္ရွိေနမည့္ စာခ်ဳပ္သစ္ကုိခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ၿပီး ျပင္သစ္တြင္ လုပ္ခအမ်ားဆံုးရရွိသည့္ ကစားသမားျဖစ္လာခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း လုိင္ယြန္တြင္ ေနာက္ထပ္တစ္ႏွစ္ကစားၿပီးေနာက္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ဘန္ဇီမာမွာ စပိန္ထိပ္သီးကလပ္ ရီးယဲလ္မက္ဒရစ္အသင္းႏွင့္ ၆ ႏွစ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့သည္။

    ရီးယဲလ္မက္ဒရစ္

    ရီးယဲလ္သုိ႔ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ ပထမဦးဆံုးေဘာလံုးရာသီတြင္ ဘန္ဇီမာမွာ ပံုမွန္ပြဲထြက္ခြင့္ရရန္အတြက္ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရသည္။ ထုိစဥ္က ရီးယဲလ္အသင္းနည္းျပ ပယ္လီဂရီနီမွာ ဘန္ဇီမာထက္ ဟီဂူအင္ကုိသာ ပုိမိုႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ ဘန္ဇီမာမွာ အရန္ခံုတြင္သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရသည္။ ဟီဂူအင္ ဒဏ္ရာရရွိခ်ိန္တြင္ အသင္း၌ ပါ၀င္ခြင့္ရခဲ့ေသာ္လည္း ဟီဂူအင္ျပန္လည္ပါ၀င္လာခ်ိန္တြင္ ဘန္ဇီမာမွာ ၈ ပြဲဆက္တုိက္ အရန္ခံုတြင္ ထုိင္ခဲ့ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၉-၁၀ ေဘာလံုးရာသီ ၿပီးဆံုးခဲ့သည္။

    800px-Benzema_-_Rodriguez

    ၂၀၁၀-၁၁ ေဘာလံုးရာသီတြင္ ရီးယဲလ္အသင္းသုိ႔ နည္းျပေမာ္ရင္ဟုိေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီး ဘန္ဇီမာမွာလည္း နံပါတ္ ၉ ဂ်ာစီကုိ ၀တ္ဆင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေရာ္နယ္ဒုိႏွင့္ ဟီဂူအင္တုိ႔၏ေနာက္ အရန္ကစားသမားအျဖစ္သာရွိေနခဲ့ၿပီး၊ ၀င္ကစားရသည့္အခ်ိန္တြင္ ဘန္ဇီမာမွာ ဂုိးမ်ားသြင္းယူေပးႏုိင္ခဲ့သည္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလတြင္ အသင္း၏ အဓိကတုိက္စစ္မွဴး ဟီဂူအင္မွာ ျပင္းထန္ေသာ ေနာက္ေက်ာ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ အသင္းတြင္ ဟီဂူအင္မွာ ပြဲထြက္ ကစားသမားအျဖစ္ ျပန္လာ ပါ၀င္လာၿပီး ျပင္သစ္ကလပ္ေအာ္ေဇးအသင္းႏွင့္ ခ်န္ပီယံလိဂ္ပြဲတြင္ အသင္းအတြက္ ပထမဦးဆံုး ဟက္ထရစ္ဂုိးကုိ သြင္းယူႏုိင္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ႏွစ္ပတ္အၾကာတြင္ကစားခဲ့သည့္ လီဗန္ေတးအသင္းအား ၈ ဂုိး ဂုိးမရွိျဖင့္အႏုိင္ရရွိခဲ့သည့္ စပိန္႐ံႈးထြက္ဖလားၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဘန္ဇီမာမွာ ထပ္မံ၍ ဟက္ထရစ္သြင္းယူႏုိင္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အသင္းသုိ႔ အဒီဘာေယာမွာ အငွားျဖင့္ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီးေနာက္ ဘန္ဇီမာမွာ အရန္ခံုတြင္ ႏွစ္ပြဲဆက္တုိက္ ျပန္လည္ထုိင္ေနခဲ့ရသည္။

    ၂၀၁၁-၁၂ ခုႏွစ္ရာသီမွာ ဘန္ဇီမာ၏ ရီးယဲလ္တြင္ အေအာင္ျမင္ဆံုးႏွစ္ျဖစ္ခဲ့သည္။  ျပင္သစ္ဂႏၱ၀င္ကစားသမား ျဖစ္ၾကသည့္ ဇီဒိန္းႏွင့္ ဘလန္႔စ္တုိ႔၏ အႀကံေပးမႈကုိ နားေထာင္ခဲ့ၿပီး တက္လာေသာ ကုိယ္အေလးခ်ိန္အား ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အသင္း၏ ရာသီအႀကိဳေျခစမ္းပြဲ ၇ ပြဲတြင္ ၈ ဂုိးအထိသြင္းယူႏုိင္ခဲ့သည္ အထိ ေျခစြမ္းျပႏုိင္ခဲ့သည္။ ဘန္ဇီမာ၏ ေျပာင္းလဲမႈအား ေမာ္ရင္ဟုိကလည္းခ်ီးက်ဴးခဲ့ၿပီး အသင္း၏ အဓိကတုိက္စစ္မွဴးအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ဘန္ဇီမာမွာအသင္းတြင္  ထင္ရွားေသာကစားသမားျဖစ္လာခဲ့ၿပီး လာလီဂါတြင္ ၃၂ ဂုိးသြင္းယူႏုိင္သည္အထိ ေျခစြမ္းထက္လာခဲ့သည္။ ၂၀၁၁-၁၂ လာလီဂါဖလားရရွိခဲ့သည့္ ရီးယဲလ္အသင္းအတြက္ ဘန္ဇီမာမွာ မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ ၂၀၁၁ ႏွင့္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ၏ အေကာင္းဆံုးေဘာလံုးသမား အျဖစ္ ေရြခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။

    ႏုိင္ငံလက္ေရြးစင္ ကစားသမားဘ၀

    ဘန္ဇီမာမွာ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ၏ ၁၉၈၇ ေဘာလံုးမ်ိဳးဆက္တြင္ ဘင္အာဖာ၊ ဂ်ရီမီမီနက္ဇ္ႏွင့္ နာဆရီတုိ႔ႏွင့္အတူ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး အသက္ ၁၇ ႏွစ္ေအာက္ လူငယ္အသင္းမွစ၍ ႏုိင္ငံအသင္းအတြက္ ကစားေပးခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ ျပင္သစ္ ယူ ၁၇ အသင္းႏွင့္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္က်င္းပခဲ့သည့္ ဥေရာပ ယူ ၁၇ ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲတြင္ အႏုိင္ရဗုိလ္စြဲခဲ့သည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ဘန္ဇီမာမွာ ျပင္သစ္အသင္းႏွင့္ ၾသစႀတီးယားအသင္းတုိ႔ကစားခဲ့သည့္ ေျခစမ္းပြဲတြင္ လက္ေရြးစင္အသင္းအတြက္ ပထမဆံုး ပြဲထြက္ကစားခြင့္ရခဲ့သည္။ ျပင္သစ္အသင္းက ၁ ဂုိး ဂုိးမရွိျဖင့္အႏုိင္ရရွိခဲ့ေသာ အဆုိပါပြဲတြင္ တစ္လံုးတည္းေသာအႏုိင္ဂုိးကုိ ဘန္ဇီမာက သြင္းယူေပးခဲ့ၿပီး ပထမဦးဆံုး ကစားခဲ့ေသာပြဲတြင္ ႏုိင္ငံအသင္းအတြက္ ပထမဆံုး သြင္းယူႏုိင္ခဲ့ေသာ ဂုိးလည္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ အဓိကၿပိဳင္ပြဲမ်ားျဖစ္သည့္ ၂၀၀၈ႏွင့္ ၂၀၁၂ ဥေရာပဖလား ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္လည္း ဘန္ဇီမာမွာ ျပင္သစ္အသင္းႏွင့္အတူ ပါ၀င္ခြင့္ရခဲ့သည္။

    ေအာင္ျမင္မႈမ်ား

    လုိင္ယြန္
    ျပင္သစ္ လိဂ္၀မ္းခ်န္ပီယံ ၄ ႀကိမ္ (၂၀၀၄-၀၅၊ ၂၀၀၅-၀၆၊ ၂၀၀၆-၀၇၊ ၂၀၀၇-၀၈)
    ျပင္သစ္႐ံႈးထြက္ဖလား ၁ ႀကိမ္ (၂၀၀၇-၀၈)
    Trophée des Champions (2): 2006, 2007

    ရီးယဲလ္မက္ဒရစ္
    လာလီဂါ ၁ ႀကိမ္ (၂၀၁၁-၁၂)
    စပိန္႐ံႈးထြက္ဖလား ၁ ႀကိမ္ (၂၀၁၀-၁၁)
    စပိန္စူပါဖလား ၁ ႀကိမ္ ၂၀၁၂

    ႏုိင္ငံတကာ
    ဥေရာပ ယူ၁၇ ခ်န္ပီယံ (၂၀၀၄)

    တစ္ဦးခ်င္း
    အီတလီ အားကစားမဂၢဇင္း Gueri Sportivo မွာ ေပးအပ္ေသာ Bravo ဆု (၂၀၀၈)
    ျပင္သစ္လိဂ္၀မ္း ဂုိးအမ်ားဆံုးဆု (၂၀၀၇-၀၈)
    ျပင္သစ္ေဘာလံုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ တစ္ႏွစ္တာအေကာင္းဆံုး ေဘာလံုးသမား (၂၀၀၇-၀၈)
    ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ၏ တစ္ႏွစ္တာအေကာင္းဆံုး ကစားသမားဆု ၂ ႀကိမ္(၂၀၁၁၊ ၂၀၁၂)

  • ျမန္မာျပည္မွာ အျပန္အလွန္ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆိုတာ မရိွခဲ့ (ဘာသာျပန္ ေဆာင္းပါး)

    ႏိုဝင္ဘာ- ၂၈ ၂၀၁၃
    M-Media
    ေဆာင္းပါးရွင္- Rachel Wagley
    ဘာသာျပန္- ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္

    rohingya-burma-470x313
    ဓာတ္ပံုအညႊန္း – အဓမၼေနရာေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း ႏွင့္ ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံျခင္း ခံစားေနရဆဲ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား
    (Evangelos Petratos EU/ECHO January 2013)

    ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ကမာၻ႕ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ထုတ္ျပန္စာတစ္ေစာင္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္ရိွ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားကို တိုက္ခိုက္ရာ၌ “အျပန္အလွန္ အၾကမ္းဖက္မႈ”၊ “လူမ်ဳိးေရးအၾကမ္းဖက္မႈ”၊ “လူ႔အဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာပဋိပကၡ” ဟူေသာအသံုးအႏႈန္းျဖင့္ ျမန္မာအစိုးရမွ အဖန္တလဲလဲ သံုးႏႈန္းေဖာ္ျပေနၾကသည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ႏွင့္ ေအာက္တိုဘာလအတြင္း ရခိုင္ျပည္နယ္၌ျဖစ္ပြားေသာ တိုက္ခိုက္မႈျဖစ္ရပ္မ်ားအေပၚ အထူးရည္ညႊန္းသံုးစြဲခဲ့ၾကသည္။ ယင္းအသံုးအႏႈန္းမ်ားမွာ အတိုင္းအတာတစ္ရပ္အထိေတာ့ လက္ခံႏိုင္ေသး၏။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားလာေသာ မြတ္စ္လင္မ္ ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ဤအသံုးအႏႈန္းမ်ားျဖင့္ လႊမ္းၿခံဳေဖာ္ျပေနသည္မွာ တိက်မွန္ကန္မႈမရိွသည္သာမက လူမိုက္အားေပး အဆင့္သို႔ပင္ ေရာက္သြားေစပါသည္။ မြတ္စ္လင္မ္တို႔သည္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း အၾကမ္းဖက္သားေကာင္မ်ား ႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ က်ဴးလြန္သူမ်ား ႏွစ္မ်ဳိးလံုး တစ္ၿပိဳင္တည္းျဖစ္ေနသည့္ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း တစ္ရပ္ကဲ့သို႔ အထင္ေရာက္ေအာင္ အထင္လြဲအျမင္မွား သြားေစပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏မြတ္စ္လင္မ္ ဆန္႔က်င္ေရး အေနအထား၌ ဤသို႔အထင္မွားမႈသည္ မြတ္စ္လင္မ ္ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို လက္ခံေအာင္ျပဳရာေရာက္ေန၏။ ထို႔အျပင္ ဤလႈပ္ရွားမႈမ်ားအတြင္း အာဏာပိုင္မ်ား၏ ပါ၀င္ပတ္သက္ က်ဴးလြန္ေနမႈမ်ားကိုလည္း အာရံုလႊဲလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

    ရခိုင္ျပည္နယ္၌ျဖစ္ေစ ျမန္မာႏို္င္ငံ အတြင္းပိုင္း၌ျဖစ္ေစ လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာဏာပိုင္တို႔၏ ေကာက္က်စ္မႈ၊ ဘက္လိုက္မႈ၊ စြက္ဖက္ေစာ္ကားေျပာဆိုမႈ၊ အစီအစဥ္ခ် မႈိင္းတိုက္မႈမ်ားအေပၚ အေျခခံ၍ မယံုႏိုင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရႈပ္ေထြးသြားရသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ဤႏွစ္ပိုင္းအတြင္း တိုက္ခိုက္မႈမ်ားသည္ အျပန္အလွန္/ပဋိပကၡ ဟူ၍ မဟုတ္ေလၿပီ။ အျပန္အလွန္အၾကမ္းဖက္မႈ (တစ္နည္း) ပဋိပကၡ Communal Violence ဟူသည္ ဥပမာအားျဖင့္ လူမ်ဳိး သို႔မဟုတ္ ဘာသာေရးအုပ္စုႏွစ္စု အတြင္း အျပန္အလွန္အၾကမ္းဖက္/တိုက္ခိုက္မႈကို ေဖာ္ျပသံုးႏႈန္းသည့္ ေ၀ါဟာရ တစ္ခုျဖစ္၏။ အုပ္စု ၂စု သို႔မဟုတ္ ၄င္းတို႔ထက္ ပိုမိုပါ၀င္ေနသည့္ အုပ္စုမ်ားမွာ အၾကမ္းဖက္ က်ဴးလြန္သူမ်ားႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ခံ သားေကာင္မ်ားအျဖစ္ ေခၚဆိုႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မွ စ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ မြတ္စ္လင္မ္တို႔မွာ စတင္ အၾကမ္းဖက္ က်ဴးလြန္မႈမ်ဳိး မျပဳထားၾက။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ၀ါဒျဖန္႔လႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ား၊ မီဒီယာမ်ား၊ ခြင့္ျပဳခ်က္မ်ား၊ ခြဲျခားျခင္းအေျခတည ္ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဘာသာေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ မဲေပးခြင့္ မရေစမႈမ်ား၊ ဘက္လိုက္တရားစီရင္မႈမ်ား၏ ဓားစားခံ သားေကာင္တို႔မွာ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားသာလွ်င္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ရွင္းလင္း ထင္ရွားလ်က္ရိွေနေပသည္။

    အျပန္အလွန္၊ ပဋိပကၡ ႏွင့္အလားတူ သံုးႏႈန္းေဖာ္ျပမႈမ်ားက ဆိုးက်ဳိးႏွစ္ရပ္ကို ေပၚေပါက္ေစသည္။
    ၁။ မြတ္စ္လင္မ္ဆန္႔က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၏ ဇာစ္ျမစ္ႏွင့္ သေဘာ သဘာ၀ကို နားလည္မႈလြဲမွားႀကီးထြားလာေစသည္။
    ၂။ အၾကမ္းဖက္မႈကို အားေပးေနသည့္ ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈဆိုင္ရာ ဥပေဒႏွင့္ႏိုင္ငံေရး ဆက္စပ္မႈမ်ားကို မျမင္ေတာ့ဘဲ မြတ္စ္လင္မ္ႏွင့ ္ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ေအာ္သံမ်ား အေပၚ ျပည္သူတို႔မွ စိတ္၀င္သြားေစရန္ ဦးတည္လိုက္ျခင္းျဖင့္ အၾကမ္းဖက္မႈအတြင္း အစိုးရ၏ပါ၀င္မႈအခန္းက႑အား ျပည္ဖံုးကားခ်လိုက္ရာ၌ အေထာက္အကူျဖစ္ေစသည္။

    ဤဆိုးက်ဳိးႏွစ္ရပ္က ျပႆနာေျဖရွင္းေရး၏လမ္းေၾကာင္း အစစ္အမွန္ကို အစေဖ်ာက္လိုက္ပါေတာ့သည္။

    ယင္းသို႔သံုးႏႈန္းလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ မီဒီယာႏွင့္ ကမာၻ႕ဇာတ္စင္ေပၚရိွသူမ်ားသည္ ျပႆနာ၏ အေၾကာင္းရင္းမွန္မွ လမ္းေခ်ာ္ကာ၊ လူထု အေတြးအျမင္ႏွင့္မူ၀ါဒမ်ားကို အမွားမွား အယြင္းယြင္းျဖစ္ေစေသာ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုမႈမ်ားထဲ နစ္၀င္သြားၾကသည္။ အကယ္၍မ်ား အျပန္အလွန္အၾကမ္းဖက္မႈ (၀ါ) ပဋိပကၡျဖစ္စဥ္မွန္ပါက ယင္းျပႆနာမ်ားအေပၚ အုပ္စုအားလံုးမွ တူညီစြာ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်မႈမ်ား ရိွရေပမည္။ ယခုေသာ္ တကယ့္သားေကာင္မ်ားမွာ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ဥပေဒစိုးမိုးေရး၌ က်ဴးလြန္သူမ်ားထက္ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းဆက္ဆံခံေနရ၏။ အေၾကာင္းေသာ္ သူတို႔သည္သာ က်ဴးလြန္သူတရားခံမ်ားအျဖစ္ တမင္ေကာက္က်စ္စြာ အသိသြင္းခံရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ သူတို႔၏ လူမ်ဳိးစု၊ ဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႕မ်ားပင္လွ်င္ ထိုအစြန္းအထင္း မကင္းစင္ခဲ့။

    ဤအေရးအရာမ်ားကို အျပန္အလွန္/ပဋိပကၡအျဖစ္ ေဖာ္ျပေနျခင္းသည္ – ဗမာလူမ်ဳိးႏွင့္ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္သူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္းႏွင့္တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္မထိုက္တန္ ဟူသည့္ အေတြးအျမင္အား အေျချပဳထားေသာ ဗမာအစိုးရ၏ လူမ်ဳိးဘာသာခြဲျခားျခင္းမူ၀ါဒအေပၚလည္း အျမင္လွ်မ္းသြားေစျခင္းျဖစ္သည္။ အစိုးရသည္ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကတည္းက ၄င္း၏လူမ်ဳိးဘာသာခြဲျခားေရးအစီအမံအား – ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံေသာဥပေဒႏွင့္လည္းေကာင္း၊ လူနည္းစုမြတ္စ္လင္မ္တို႔အေပၚ ထင္သာျမင္သာ အၾကမ္းဖက္မႈႏွင့္လည္းေကာင္း အလ်ဥ္မျပတ္ေအာင္ ဖန္တီးထားခဲ့၏။

    ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ နဂါးမင္းစီမံခ်က္/စစ္ဆင္ေရးက ျမန္မာအစိုးရ၏ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံမႈအစီအမံအား နားလည္သေဘာေပါက္ေစသည့္ မီးေမာင္းထိုးျပခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ၄င္းစစ္ဆင္ေရးကာလအတြင္း ရိုဟင္ဂ်ာ ႏွင့္ လူနည္းစု၀င္အျခားအုပ္စုမ်ား၏ တရား၀င္တည္ရိွမႈကို ပယ္ဖ်က္ေသာအားျဖင့္ အာဏာပိုင္ႏွင့္ေဒသခံတို႔မွ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာေစာ္ကားခ်က္၊ ဖ်က္ဆီးမႈတို႔ကို သံုး၍ မ်ဳိးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္က ရခိုင္ျပည္ရိွ ရိုဟင္ဂ်ာေပါင္း ႏွစ္သိန္းမွာ ျမန္မာျပည္ျပင္ပသို႔ ေမာင္းထုတ္ခံၾကရသည္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ား တစ္ေလွ်ာက္တြင္လည္း ရိုဟင္ဂ်ာႏွင့္ အျခားမြတ္စ္လင္မ္တို႔ကို တမင္ႀကံစည္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။

    မြတ္စ္လင္မ္တို႔အေပၚ သမိုင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံမႈမ်ားက ၂၀၁၂-၂၀၁၃ တိုက္ခိုက္မႈအားလံုးနီးပါး၌ အစိုးရလံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ငုတ္တုတ္ရပ္ၾကည့္ေစခဲ့သည္ သာမက၊ ၄င္းတို႔သည္ မြတ္စ္လင္မ္တို႔အား အၾကမ္းဖက္သည့္ ျဖစ္ရပ္ အမ်ားအျပားတြင္လည္း ပါ၀င္ေစခဲ့သည္အထိ ခြင့္ျပဳခံရသည္။

    ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွစတင္လာေသာ မြတ္စ္လင္မ္ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ခိုက္မႈမ်ားသည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတို႔၏ အစၥလာမ္ဆန္႔က်င္ေရးလက္ကမ္းစာေစာင္မ်ား၊ ၀ါဒျဖန္႔ လႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ားအားျဖင့္ အစိုးရက ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္မွ စံနစ္တက် ႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ မြတ္စ္လင္မ္ဆန္႔က်င္ေရး၌ အမည္ပ်က္ျဖင့္ေက်ာ္ၾကားလွေသာ ဦး၀ီရသူအား က်ားက်ားမီးယပ္ အကာအကြယ္ေပးေနသည့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကိုယ္တိုင္က “ ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာ၏ တစ္ခုတည္းေသာ အေျဖမွာ ၄င္းတို႔အားလံုးကို ႏိုင္ငံမွ ထြက္ခြာသြားေစျခင္း သို႔မဟုတ္ ဒုကၡသည္ စခန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္ ” ဟု လူသိရွင္ၾကား ဆိုဖူးသည္။ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္မွာ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ အတိုင္းအတာ တစ္ရပ္အထိ ျပည့္၀ခဲ့သည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွစ၍ ရိုဟင္ဂ်ာေပါင္း တစ္သိန္းေလးေသာင္းခန္႔မွာ ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားအတြင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ အက်ဥ္းသားဘ၀သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ ႏိုင္ငံစြန္႔ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရသည္။ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားျဖစ္ပြားသည္ကို အစိုးရဖက္မွ ၀န္ခံေနေသာ္လည္း ၾကား၀င္တားျမစ္ျခင္း မရိွသည့္အျပင္ ဦးစားေပး စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈလည္း မျပဳခဲ့ေခ်။ ဤသို႔ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ယင္းတိုက္ခိုက္မႈမ်ားသည္ အစိုးရ၏ လူမ်ဳိးဘာသာ ခြဲျခားေရးမူ၀ါဒမွ ကၽြံထြက္လာသည့္ေျခလွမ္းထဲမွ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္။ ထို႔အတူ ထိုတိုက္ခိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္ အစိုးရ၏ အင္အားႏွင့္ၾသဇာကို ပို၍ ႀကီးမားလာေစသည္ဟု ကၽြမ္းက်င္သူအခ်ဳိ႕မွဆိုၾကသည္။

    တစ္ဖက္သတ္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ပဋိပကၡဟု သံုးႏႈန္းျခင္းက မုသာ၀ါဒ လမ္းေၾကာင္းမွား တစ္ရပ္ ျဖစ္သည့္အျပင္ လူ႔ အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္ရပ္၏ အတြင္းအျပင္၌ လိမ္ညာသြတ္သြင္းထားမႈ တည္တံ့ေအာင္ အားျဖည့္ေပးရာေရာက္ေန၏။ ကုလသမဂၢႏွင့္ အျခား ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းတို႔သည္လည္း အျပန္အလွန္ပဋိပကၡအေရးဟု ရႈျမင္သြားၿပီး လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရး တင္းမႈမ်ားအေပၚ ေျပၿငိမ္းေလ်ာ့ပါးေစရန္ ျမန္မာအစိုးရ အတြက္ အင္တိုက္အားတိုက္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္လာၾကကုန္သည္။ သို႔ေစကာမူ ျမန္မာ အစိုးရမွာကား လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရး တင္းမာမႈမ်ားကို ေျဖေလ်ာ့ေပးသူျဖစ္လာရန္ေ၀းစြ၊ ၄င္းကိုယ္တိုင္ကပင္ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားအေပၚ ခြဲဲျခားဆန္႔က်င္မႈ၏ အဓိကေသာ့ခ်က္၊ လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းျဖစ္လာေအာင္ မီးေမႊးရာ၌ ကၽြမ္းက်င္သူ၊ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ဤက႑၌ ေပါက္ေျမာက္ေစခဲ့သူ ျဖစ္ေနေလ၏။

    မုသာ၀ါဒလမ္းေၾကာင္းမွားက ႏိုင္ငံတကာအေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားအတြက္ နက္ရိႈင္းခက္ခဲသည့္ ျပႆနာမ်ားကို အေျခခံက်က် ေဖာ္ထုတ္တင္ျပမႈမွ ေရွာင္လႊဲႏိုင္သည့္ ဆင္ေျခတစ္ခုျဖစ္လ်က္ရိွသည္။ အၾကမ္းဖက္မီးေမႊးရာ၌ လည္းေကာင္း၊ အၾကမ္းဖက္မႈေရွ႕ဆက္ေနမႈ၌လည္းေကာင္း အလြန္ၾသဇာေညာင္းလွေသာ ထိုအေျခခံျပႆနာမ်ားဟူသည္ ျပစ္ဒဏ္မွ ကင္းလြတ္ေအာင္ စံနစ္တက် ဖန္တီးထားျခင္း၊ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံျခင္း၊ အစိုးရ၏မူ၀ါဒႏွင့္ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနမႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ လူမႈေရးတင္းမာမႈမ်ားကို မဆိုင္းမတြ ေျဖခ်ေလ်ာ့ပါးႏိုင္ေစသည့္ တိုင္ေအာင္ ျမန္မာ့ အေရးအား ေျဖရွင္း၌ မရႏိုင္ေသးေခ်။ ႏိုင္ငံတြင္းရိွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ႏွင့္ မြတ္စ္လင္မ္တို႔အၾကား  အခိုင္အမာစိုက္ထူထားသည့္ အၾကမ္းဖက္မႈ၏ အရင္းအျမစ္မ်ားအတြင္းမွသာလွ်င္ အေျဖထုတ္ႏိုင္ပါမည္။

    အာဏာပိုင္အစိုးရ၏ အခန္းက႑ပါ၀င္ေၾကာင္း လက္ခံထုတ္ေဖာ္မႈ မရိွဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ မြတ္စ္လင္မ္ ဆန္႔က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈအား အေျဖရွာရန္ ခ်ဥ္းကပ္ စူးစမ္းျခင္းက ရူးသြပ္မႈသာ ျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။ မည္သည့္အေၾကာင္းရင္းေၾကာင့္ မြတ္စ္လင္မ္ေရးရာျပႆနာျဖစ္ရသည္ကို တိက်ပီျပင္စြာ သတ္မွတ္ေဖာ္ျပႏိုင္ရပါမည္။ အဖိႏွိပ္ခံလူနည္းစု တစ္ရပ္အေပၚ ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား စံနစ္တက် က်ယ္ျပန္႔လာေအာင္ အာဏာပိုင္မ်ားမွ ေဖာ္ေဆာင္အားေပးေနျခင္းတည္းဟူေသာ အခ်က္သည္သာလွ်င္ အျမန္ဆံုး အေျဖမွန္ရရိွေရးအတြက္ ပထမဦးဆံုး ႏွင့္ ပဓာနအက်ဆံုး ဦးတည္ေရွ႕ရႈရမည့္ေျခလွမ္းပင္ ျဖစ္ေပ၏။

    xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

    Rachel Wagley ၏ In Burma, There is No ‘Communal Violence’ သံုးသပ္ခ်က္ေဆာင္းပါးကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေရးသားပါသည္။