ေသာင္းထိုက္
မေကြးတိုင္း ကမၼတြင္ ဧျပီ ၁၃ ရက္ေန ့က မြတ္စ္လင္မ္ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳေဆာင္ကို ဖ်က္ဆီးျပီး အိမ္မ်ားကိုလည္း ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးကာ ပစၥည္းမ်ားကို တရားဥပေဒမဲ့ လုယူသြားႀကသည္။ အိမ္မ်ားကိုေရြးခ်ယ္ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳေဆာင္ကိုဖ်က္ဆီးျခင္းျဖစ္၍ ဤအျဖစ္အပ်က္သည္ ဘာ သာေရး ျပသနာကဲ့သို႔ျဖစ္လာသည္။ အမွန္မွာ ဤကိစၥသည္ စီးပြားေရးသမားအခ်င္းခ်င္း ျပိဳင္ဆိုင္ရာမွာ ႀကံ႕ဖြံ႔အမတ္ႏွင့္ သူ၏ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ စီးပြားေရးသမားမ်ားက ျပည္သူမ်ားအား ဘာသာေရးမွိဳင္းတိုက္ကာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာျခင္းသာျဖစ္သည္။
ဆိုလိုရင္းကို သံုးသပ္တင္ျပပါမည္။
အြန္လိုင္းတြင္ ေကာ္မန္ ့ေရးႀကသူ အမ်ားစုသည္ ျဖစ္စဥ္ကို ေသခ်ာသေဘာေပါက္ေအာင္ဖတ္ဟန္မတူ။ လူမ်ိဳးအစြဲ၊ ဘာသာေရးအစြဲျဖင့္သာ ေရနစ္သူဝါး ကူထိုးဆိုသကဲ့သို ့အတိုက္ခိုက္ခံရသူမ်ားကို အျပစ္တင္ႀကသည္။ တိုက္ခိုက္သူမ်ားဖက္မွ ၀မ္းသာအားရ အားေပးႀကသည္။ သတင္းမီဒီယာေပါက္စမ်ား ကလည္း သတင္းမွားမ်ား လႊင့္ခဲ့ႀကသည္။ အခ်က္အခ်ိဳ ့ကို ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားႀကည့္ေစလိုသည္။
– တိုက္ခိုက္ခံရသူအမ်ားစုသည္ ေနရင္းထိုင္ရင္း ပစၥည္းမ်ားလုယက္ခံရျခင္းျဖစ္သည္။ အျပစ္တစံုတရာမလုပ္ဘဲ အႀကမ္းဖက္ခံလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။
– ကိစၥရပ္တခုခုအေပၚ အေျခအတင္မေက်မလည္ျဖစ္သျဖင့္ တဖက္ႏွင့္တဖက္ အျပန္အလွန္တိုက္ခိုက္ ျခင္းမဟုတ္။ လူစုလူေ၀းျဖင့္ မြတ္စလင္မ္ျပည္ သူအိမ္မ်ားကို တိုက္ခိုက္လုယက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ တုိက္ခိုက္ခံရသူမ်ားမွာ ခုခံရန္အေနသာ ေႀကာက္လန္ ့သျဖင့္ တံခါးမ်ားပိတ္ကာ ပုန္းေအာင္းေနရ သည္။ ဆုိလိုရင္းမွာ တဖက္သက္ တိုက္ခုိက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။
ဤျဖစ္စဥ္အား ဥပေဒရွဳ႕ေဒါင့္၊ လူ ့အခြင့္အေရးရွဳ႕ေဒါင့္၊ ဘာသာေရးရွဳ႔ ေဒါင့္ မည္သည့္ရွဳ႕ေဒါင့္က ႀကည့္ႀကည့္ တဖက္က တျခားတဖက္ကို တရားေသာ အေႀကာင္းျပခ်က္မရွိ တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ တိုက္ခိုက္သူဖက္က အမွားျဖစ္သည္။ ဓား၊ ပုဆိန္ ရဲဒင္း စသည့္ လူကိုေသေစႏိုင္သည့္ လက္နက္မ်ားအ သံုးျပဳျပီး တိုက္ခိုက္ခဲ့သည့္အတြက္ ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မွဳ၊ ႀကိဳတင္ၾကံစည္မွဳ၊ နာက်င္ေအာင္ႀကံစည္မွဳ၊ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္မွဳ၊ လုယက္မွဳစသည့္ ရာဇ ဝတ္မွဳမ်ားေျမာက္သည္။ ထုိ႔အျပင္ တာဝန္ရွိသူမ်ားက အေရးယူဟန္႔တားျခင္းမျပဳဘဲ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနျခင္းကလည္း အားေပးကူညီမွဳ ေျမာက္သည္။
အြန္လိုင္းတြင္ ေကာ္မန္႔ေရးသူ ျမန္မာျပည္သူ အေတာ္မ်ားမ်ား (အားလံုးမဟုတ္) သည္ ဤရာဇ၀တ္မွဳကို ရာဇ၀တ္မွဳဟုမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဘာသာေရးဟု ေျပာလိုက္ယံုျဖင့္ ရာဇ၀တ္မွဳက်ဴးလြန္သူမ်ားဖက္မွ ရပ္တည္ႀကေတာ့သည္၊ ပြင့္ပြင့္လင္း လင္းေထာက္ခံႀကေတာ့သည္။ ဤေနရာတြင္ေမးခြန္း ေမးစရာ မ်ားေပၚလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားသည္ ရာဇ၀တ္မွဳမွန္းသိလ်က္ ထိုရာဇ၀တ္မွဳမ်ားကို “ငါတုိ႔နဲ႔ဘာသာမတူသူမ်ားခံရလို႔ဆုိၿပီး ဘာသာ ေရးေခါင္းစဥ္ ေအာက္ဆြဲသြင္းလုိက္ရုံျဖင့္ ရာဇဝတ္မွဳကုိ လ်စ္လ်ဴရွဳလက္ခံပါသလား”။ “အႀကမ္းမဖက္၀ါဒ (non-violence) ႏွင့္ဆန္႔က်င္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ေဆာင္၍ အုပ္စုျဖင့္ အံုအံုႀကြႀကြ ဆူပူျခင္း (mob violence) ကို တရားေသာေျဖရွင္းနည္းလုိ႔ လက္ခံပါသလား”။
ကမၼျမိဳ ့အျဖစ္အပ်က္ကို ေသခ်ာေလ့လာႀကည့္လွ်င္ ႀကံ႕ဖြံ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ႏွင့္ စီးပြားေရးသမားတုိ႔မွ ျပည္သူမ်ားအား ဘာသာေရးမွိဳင္းတိုက္ကာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာျခင္းျဖစ္ေႀကာင္း ရွင္းလင္းစြာေတြ႔ရသည္။ ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္းမွာ –
– ကမၼ-ျပည္ စက္ေလွလိုင္စင္ကို ႀကံ ့ဖြံ ့အမတ္ ဦး၀င္းႏိုင္က ေလလံ ၁၃၅ သိန္းျဖင့္ ယခင္းကတည္းက လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားသည္။ စီးပြားေရး ပြင့္ လင္းလာသည့္အတြက္ ၂၀၁၂ ဧျပီလ ေစ်းျပိဳင္ ေလလံဆြဲပြဲတြင္ အစၥလာမ္ဘာသာကိုးကြယ္သူ ဦးေဌးလြင္ႏွင့္ ေဒၚဝါ၀ါက ေလလံေအာင္သြားသျဖင့္ ႀကံ ့ဖြံ ့ အမတ္ ဦး၀င္းႏိုင္ႏွင့္ သူ၏ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ စီးပြားေရးသမားမ်ားက ဦးေဌးလြင္ႏွင့္ေဒၚဝါ၀ါတုိ႔ကို မေက်နပ္ရာမွ ျပသနာစသည္။
– ႀကံ ့ဖြံ ့ဦး၀င္းႏိုင္အား ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးထားသည့္ စီးပြားေရးသမား ဦး၀မ္းသည္ ကင္းရြာ-ျပည္ ကူးတို ့ လိုင္းကို ၂၅ သိန္းျဖင့္ေလလံဆြဲ ထားျပီး သတ္မွတ္စည္ပင္နယ္နိမိတ္ေက်ာ္ကာ ကံမၼ-ျပည္ ကူးတို႔လိုင္းအနီးနား (မြတ္စလင္မ္ဦးေဌးလြင္တုိ႔၏ ကူးတို ့လိုင္းနယ္နိမိတ္) အထိ နယ္ေျမ ေက်ာ္ ေျပးဆြဲလ်က္ရွိသည္။ ယခု ဘ႑ာေရးႏွစ္သစ္တြင္ ဦးေဌးလြင္တို ့က စက္ေလွကူးတို ့ ေျပးဆြဲ ေတာ့မည္ျဖစ္ရာ၊ ဦး၀မ္းတို႔ နယ္ေက်ာ္ကူးတို႔ဆြဲ ေန မွဳရပ္ဆုိင္းရမည့္ ရက္ေက်ာ္လြန္ေသာ္လည္း ရက္တုိးေတာင္းမွဳေၾကာင့္ တုိးေပးခဲ့သည္၊ သုိ႔ေသာ္ ထပ္တုိး ရက္ေက်ာ္လြန္သည့္ အခါ၊ ႀကံ႕ဖ႔ြံ အမတ္ဦး ၀င္းႏိုင္က ဦးေဌးလြင္တုိ႔ကို ျမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရံုးတြင္ေခၚကာ ရက္တုိး ေပးရန္ညွိျပန္သည္။ သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ ရက္ညွိရုံမက ေလလံကုိပါ လႊဲအပ္ေပး ရန္ေတာင္းသည္ဟုဆုိ သည္။ လက္မခံပါက ဘာသာေရးျပသနာ ျဖစ္သြားႏိုင္ေႀကာင္း အမတ္ဦးဝင္းႏိုင္က ခ်ိန္းေျခာက္သည္ဟု ဆုိသည္။ စည္ပင္ဦးစီး မွဴးမွ ဦးဝင္းႏုိင္အား ဤသုိ႔လုပ္ပါက ႀကံ႕ဖြံ႔ပါတီသိကၡာက်ႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဥပေဒ အတုိင္းေဆာင္ရြက္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေသာ္လည္းမရေပ။ ထို႔ေႀကာင့္ ၎တုိ႔ေတာင္းဆိုခ်က္အတိုင္း အႏိုင္ရထားေသာ ကူးတို႔လိုင္း ေလလံကို ဦး၀မ္းတို႔အား လြဲေျပာင္းေပးခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေစ်းနည္းနည္းျဖင့္ ရရမည့္ ေလလံကုိ ဦးေဌးလြင္ ေဒၚ၀ါ၀ါတုိ႔ေၾကာင့္ ေငြေၾကးမ်ားစြာကုန္ခဲ့ရသည္ဆုိကာ ဦးဝမ္းတုိ႔မွ မေက်နပ္ျဖစ္ခဲ့သည္ ဟုဆုိသည္။
ဤအေျခခံေပၚတြင္ ဧျပီလ ၁၃ ရက္ေန ့တြင္ ႀကံ႕ဖြံ႔အမတ္ဦး၀င္းႏိုင္ႏွင့္ ဦးဝမ္းတုိ႔ ပေယာဂျဖင့္ မြတ္စလင္မ္ ျပည္သူအိမ္တခ်ိဳ ့ကို လူအုပ္က ဖ်က္ဆီးလု ယက္ၾကသည္။ ခံရသူမ်ားက သက္ဆိုင္ရာသို ့ အေႀကာင္းႀကားခဲ့ေသာ္လည္း အေရးမယူသည့္အျပင္ ကာကြယ္မွဳ လံုး၀ (လံုး၀) မေပးပါ။ ထုိသုိ႔ကာကြယ္ မွဳမေပးသည့္အတြက္ မီးစိမ္းျပသည္ဟုမွတ္ယူကာ ကူးတို ့ဆိပ္ကမ္းမွ ဆင္းရဲသား အလုပ္သမားမ်ားအပါအ၀င္ လူအုပ္စုက ၁၄ ရက္ေန ့ႏွင့္ ၁၅ ရက္ ေန ့တြင္ ေနအိမ္မ်ား၊ ဆိုင္ခန္းမ်ား၊ စက္ေလွမ်ားကို ဆက္လက္ဖ်က္ဆီးခဲ့ႀကသည္။ ပစၥည္းမ်ားလုယူသြားႀကသည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႀကံ ့ဖြံ ့ဦး၀င္းႏိုင္ႏွင့္ အေပါင္းအပါတို ့က ဦးေဌးလြင္ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳး ေတာ္စပ္သူမ်ားထံမွ စီးပြားေရးလိုင္စင္မ်ား ကို သိမ္းယူလိုက္သည္။ ျပသ နာကရွင္းေနသည္၊ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ အေျခအေနကိုအသံုးခ်ျပီး ႀကံ ့ဖြံ ့ ဦး၀င္းႏိုင္ႏွင့္ အေပါင္းအပါ စီးပြားေရးသမားမ်ားက ဓားျပတိုက္လိုက္ျခင္း (သို ့) စီး ပြားေရး လက္၀ါးႀကီးအုပ္လိုက္ျခင္းပင္။
ဤျဖစ္စဥ္ကုိႀကည့္ပါက ႀကံ ့ဖြံ ့ ဦး၀င္းႏိုင္သည္
(က) ႀကံ႕ဖြံ႔ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဟူေသာ အာဏာကိုသုံးကာ အခ်ိန္မေရြး ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းကုိ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းရွိသည္ ဟု ယုံၾကည္ထားသူျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ထုိယၾံုကည္ခ်က္ကုိ လက္ေတြ႔ဖန္တီးျပသလုိက္ေၾကာင္း ေပၚလြင္သည္။
(ခ) လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးျဖစ္ပါလွ်က္ ဥပေဒနည္းလမ္းအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ျခင္းကုိ လ်စ္လွ်ဴရွဳ႕ျပီး ပုဂၢလိက စီးပြားေရးအတြက္ ဥပေဒျပင္ပမွ ဒုစရိုက္ ဆန္ဆန္လုပ္ခဲ့သည္။
ဒီမိုကေရစီစနစ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အေရးႀကီးသည့္အခ်က္တစ္ခ်က္ ေထာက္ျပပါမည္။
အစိုးရရံုးမ်ားသည္ တိုင္းျပည္ဘ႑ာျဖင့္ လွည္ပတ္ေနသည့္ ျပည္သူ ့ရံုး (အဂၤလိပ္အေခၚ Public Office) ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ အမ်ားျပည္ သူကိစၥရပ္မ်ားအတြက္ ထူေထာင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ အမ်ားျပည္သူပိုင္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေနရာျဖစ္သည္။ ျပည္သူ ့ရံုးအား ပုဂၢိဳလ္ေရး ကိစၥမ်ားအတြက္၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား (သို ့) ပုဂၢလိက စီးပြားအတြက္ အသံုးျပဳခြင့္မရွိေပ။ ထိုနည္းတူ အမတ္မ်ား၊ ၀န္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ၀န္ထမ္းမ်ားသည္ ရာထူး အာဏာမ်ားကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအတြက္၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္၊ တစံုတေယာက္၏ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အသံုးျပဳခြင့္ လံုး၀မရွိေပ။ ရံုးႏွင့္ အာဏာကို ပုဂၢိဳလ္ ရးအတြက္ သံုးပါက ႏိုင္ငံေရးခ်စားမွဳ (Corruption) ေျမာက္သည္။
ႀကံ ့ဖြံ ့ဦး၀င္းႏိုင္လုပ္ပံုမွာ ျမိဳ ့နယ္ရံုးႏွင့္ သူ၏ အာဏာကို စီးပြားေရးအတြက္ အသံုးခ်ခဲ့ရံုမက ရာဇ၀တ္နည္းလမ္းမ်ားပါ သံုးခဲ့သည္။ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရး ခ်စားမွဳႏွင့္ Public Accountability (ေခၚ) ျပည္သူလူထု တာ၀န္ခံမွဳဆိုင္ရာႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အေရးယူခံထိုက္သည္။
အြန္လုိင္းေပၚမွပရိသတ္မ်ားသည္ ဤအေျခခံကိုျဖစ္စဥ္ကုိျမင္လွ်က္ သေဘာထား မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင့္ သုံးသပ္သင့္ၾကသည္။ ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားသမားမ်ား ၏ မွဳိင္းတုိက္မွဳေအာက္တြင္ ဘာသာေရးအစြဲ လူမ်ိဳးေရးအစြဲ ျဖင့္သာ ျပႆနာရပ္ကုိခ်ဥ္းကပ္ပါမူ၊ သုိ႔မဟုတ္ မ်က္ေစ့မွိတ္၍ မတရားသည့္ ဘက္လုိက္ ေအာ္ေပးမည္ဆုိလွ်င္၊ ထုိ႔ျပင္ ျပႆနာတရပ္ရပ္ကုိ ေျဖရွင္းရာမွာ လူမ်ားစုလူအုပ္စုျဖင့္ အႏိုင္က်င့္(mob violence) ေျဖရွင္းျခင္းႏွင့္သာ ေျဖရွင္းၾကမည္ ဆုိလွ်င္ တုိင္းျပည္တြင္ တရားဥပေဒ၏ အခန္းက႑က ဘာလဲဟု ေမးစရာျဖစ္ ေတာ့သည္။
တဖန္ လူမ်ားစု လူအုပ္စုျဖင့္ အႏိုင္က်င့္ေျဖရွင္းေရး သေဘာထား (Attitude) မ်ားကိန္းေအာင္း အျမစ္တြယ္ေနပါမူ ေကာင္းေသာလကၡဏာမဟုတ္ေပ။ အခန္႔မသင့္ပါက တိုင္းျပည္တြင္း ႀကီးမားေသာ ျပႆနာ မလႊဲမေသြ ေပၚေပါက္လာႏိုင္သည္။ ယေန႔လူနည္းစု မြတ္စလင္မ္မ်ားအေပၚ အႏုိင္က်င့္တုိက္ ခုိက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ လူနည္းစု ခရစ္ယာန္မ်ားကုိအႏိုင္က်င့္တုိက္ခုိက္မည္။ ေႏွာင္တြင္ လူနည္းစု လူမ်ိဳးစုမ်ားကုိတုိက္ခုိက္ၾကမည္။ မတုိက္ခုိက္ဘူးထား ဦးေတာ့ ေရွ႕ကျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ အေတြ႔ အႀကဳံမ်ားေၾကာင့္ သံသယမ်ားရွိေနမည္သာ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူအုပ္ျဖင့္အႏိုင္က်င့္ေျဖရွင္းနည္းသည္ တုိင္းျပည္ ေအး ခ်မ္းသာယာမွဳကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစသကဲ့သို ့၊ လူအုပ္ျဖင့္အႏိုင္က်င့္ေျဖရွင္းျခင္းအေလ့အထရွိခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ ျဖစ္ရွိလာေသာ စုိးရိမ္စိတ္ သံသယစိတ္ မ်ားသည္လည္း တုိင္းျပည္ေအးခ်မ္းသာယာေရး၊ တုိင္းျပည္တုိးတက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကုိ အဟန္႔ အတားျဖစ္ေစပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေစလုိသည့္စိတ္ရွိသူတုိင္း မည္သည့္မွိဳင္းတိုက္မွဳေအာက္တြင္မပါေစဘဲ တရားဥပေဒ ႏွင့္အညီ တရားဥပေဒေဘာင္အ တြင္းမွ ေဆာင္ရြက္ေစလုိေသာ ေဆာင္ရြက္တတ္ေသာ စိတ္ထားမ်ား ေလ့က်င့္ ေမြးျမဴႏိုင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္ – ဤေဆာင္းပါးသည္ စာေရးသူ၏ အျမင္ႏွင့္ သံုးသပ္ခ်က္မ်ားသာျဖစ္သည္။)
