မတ္ ၉၊ ၂၀၁၇
M-Media
– ျမန္မာႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္းတြင္ တုိက္ခိုက္မႈမ်ား ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္သူမ်ားစြာမွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံထဲသုိ႔ ထြက္ေျပးရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ႏွင့္ ထိစပ္ေနသည့္ ကုိးကန္႔ေဒသႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္သူမ်ား၏ စုိးရိမ္မႈမ်ားလည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။ ဤေဒသတြင္ လက္ရွိျဖစ္ေနေသာ အေျခအေနကုိ နားလည္ရန္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏုိင္ငံ ပထမမ်ိဳးဆက္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ႏုိင္ငံေရး သေဘာထားမ်ားကုိ ျပန္ၾကည့္ရမည္။
၁၈၈၅ ခုႏွစ္တြင္ ၿဗိတိန္က ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္လက္မွ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ သိမ္းပုိက္ခဲ့ၿပီး ၿဗိတိန္သွ်ပုိင္ အိႏၵိယ၏ အစိတ္အပုိင္းအျဖစ္ သြတ္သြင္းခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္က ကုိးကန္႔ေဒသမွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ရွိခဲ့ၿပီး ေနာက္ပုိင္း ျမနမာႏုိင္ငံသုိ႔ လႊဲေပးရန္ ၿဗိတိန္၏ ဖိအားေပးမႈကုိ ခ်င္မင္းဆက္က ခံခဲ့ရသည္။ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ထုိေဒသတြင္ ေနထုိင္သူမ်ားမွာ တ႐ုတ္၏ အဓိကလူမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ဟန္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တုိင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုအျဖစ္ ၎တုိ႔မွာ ကုိးကန္႔ေဒသကုိ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရထားသည္။
တ႐ုတ္ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတုိ႔ နယ္စပ္ကိစၥေဆြးေႏြးသည့္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားတြင္လည္း ကုိးကန္႔ေဒသက အျငင္းပြားစရာ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကုိကန္႔ေဒသကုိ ျမန္မာသုိ႔ေပးကာ တ႐ုတ္ဖက္က အေလွ်ာ့ေပးခဲ့သည္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ တ႐ုတ္တုိ႔ ခ်ဳပ္ဆုိသည့္ နယ္နနမိတ္ သေဘာတူညီခ် က္အရ ကုိးကန္႔မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏အစိတ္အပုိင္း တရား၀င္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ယေန႔အခ်ိန္အထိ တ႐ုတ္ျပည္သူအမ်ားစုက ကုိးကန္႔အား ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ေပးလုိက္ျခင္းမွာ ႀကီးမားေသာ ဆံုး႐ံႈးမႈတစ္ခုျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ေနၾကသည္။ ႐ုရွားက ခ႐ုိင္းမီးယားကုိ ျပန္သိမ္းသကဲ့သုိ႔ ကုိးကန္႔ကုိ တ႐ုတ္က ျပန္သိမ္းရန္ တုိက္တြန္းမႈမ်ားပင္ ရွိေနေလ၏။
၎တုိ႔ကုိယ္ကုိ တ႐ုတ္ႏြယ္ဖြားမ်ားဟု ေျပာၾကသည့္ ကုိးကန္႔ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အခ်ိဳ႕ကလည္း ထုိသေဘာထားမ်ားကုိ ေျပာလာၾကသည္။ ျမန္မာစစ္တပ္ကုိ ေခ်မႈန္းေရး တ႐ုတ္က စစ္ေရးအရ တုိက္႐ုိက္ ကူညီေထာက္ပံ့ရန္လည္း ၎တုိ႔က ေတာင္းဆုိသည္။
ထုိေဒသ၏ သမုိင္းဆုိင္ရာအေျခအေနကုိ နားလည္ထားမွသာလွ်င္ ကုိးကန္႔အား ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ လႊဲေပးေရး ဆံုးျဖတ္ခ်က္၏ အေရးပါမႈကုိ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ သေဘာေပါက္ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။
၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ အေမရိကန္၏ ပိတ္ဆုိ႔မႈကုိ ခံထားရသည္။ ထုိအခ်ိန္က ျမန္မာအစုိးရမွာ အေမရိကန္ႏွင့္ စစ္ေရးသေဘာတူ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားၿပီး အေမရိကန္ထံမွ စစ္ေရးအကူအညီမ်ားကုိ ရရွိေနသည္။ ကူမင္တန္အႂကြင္းအက်န္တပ္မ်ားက ျမန္မာႏုိင္ေျမာက္ပုိင္းမွ တ႐ုတ္အား ျပန္တုိက္ရန္ ႀကိဳးစားသည့္အခ်ိန္တြင္ တ႐ုတ္ကုိ ရင္ဆုိင္ရန္ အိႏၵိယကလည္း ျမန္မာကုိ မျပတ္တမ္း လႈံ႕ေဆာ္ေနသည္။
ျမန္မာႏွင့္ တ႐ုတ္အၾကား နယ္စပ္ေဒသကိစၥ ေျဖရွင္းမႈက ေဒသတြင္း တင္းမာမႈကုိ ေလ်ာ့က်ေစၿပီး ကူမင္တန္အႂကြင္းအက်န္တပ္မ်ားကုိ ေခ်မႈန္းရန္၊ တ႐ုတ္-အိႏၵိယစစ္ပြဲတြင္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံအတြက္ လုိအပ္ေနေသာ အေထာက္အပ့ံကုိ ရရွိေစရန္အတြက္ အကူအညီျဖစ္ေစခဲ့သည္။
ျမန္မာႏွင့္ နယ္စပ္ျပႆနာကုိ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာမႈမွတစ္ဆင့္ ေျဖရွင္းျခင္းအားျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားအေပၚ မိတ္ေဆြပီသမႈကုိ ျပသရန္၊ အျခားေသာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ အနာဂတ္တြင္ နယ္စပ္ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းေရး ေရွ႕ေျပး နမူနာျဖစ္ေစရန္ တ႐ုတ္က ရည္ရြယ္ခဲ့သည္။
တ႐ုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ခ်ဴအန္လုိင္းက တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္စပ္ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းမႈမွာ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွ တ႐ုတ္အေပၚရွိေနသည့္ ဖိအားမ်ားကုိ ေလ်ာ့က်ေစေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထုိင္မႈ ေအာင္ျမင္ေရး၊ တ႐ုတ္အေပၚ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွ က်ဴးေက်ာ္မႈ၊ ထိခုိက္ေစမႈ စစ္မ်က္ႏွာကုိ ဖ႐ုိဖရဲျဖစ္ေစေရး အကူအညီျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု တစ္ခါက ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိရည္မွန္းခ်က္မ်ားက မျပည့္၀ဘဲ အဓိကအားျဖင့္ ထုိစဥ္က ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ုိင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္က တ႐ုတ္မွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏွင့္ ေတာင္အာရွတုိ႔တြင္ ကြန္ျမဴနစ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ တုိက္႐ုိက္ သုိ႔မဟုတ္ သြယ္၀ုိက္၍ ေထာက္ပံ့ေနၿပီး ကုိးကန္႔လြတ္ေျမာက္ေရး လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႕ ေပၚထြက္လာမႈတြင္ ထုိေထာက္ပံ့မႈက တစ္စိတ္တစ္ပုိင္း ပါ၀င္သည္။
၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ျပဳေျပာင္းလဲေရးႏွင့္ တံခါးဖြင့္၀ါဒကုိ က်င့္သံုးၿပီးေနာက္ ကြန္ျမဴနစ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ ေထာက္ပံ့ေရးႏွင့္ ပဋိပကၡ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအဆံုးသတ္ေရးဆုိသည့္ အေရွ႕အေနာက္မညီသည့္ ေပၚလစီကုိ က်င့္သံုးခဲ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဇန္ ေရွာင္ပင္း အေရွ႕ေတာင္အာရွသုိ႔ သြားေရာက္ၿပီးကတည္းက ေဒသတြင္းမွ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားမွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ အႀကီးအက်ယ္ ေထာက္ပံ့မႈ ေပးခဲ့သည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ ကမၻာ့ ဒုတိယ စီးပြားေရးအႀကီးဆံုးႏုိင္ငံျဖစ္ေနၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ေဒသမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈကုိ ျမႇင့္တင္ေပးရန္၊ အားလံုးအတြက္ အက်ိဳးရွိမည့္ စီးပြားေရးဇုန္ တည္ေထာင္ေပးရန္ အခြင့္အလမ္းအသစ္မ်ားကုိလည္း ရင္ဆုိင္ေနရသည္။ ယခုအခ်ိန္မွာ ယခင္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ေသာ အျမင္ကုိ နားလည္ႏုိင္သည့္ အခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ ႐ုရွားမဟုတ္သလုိ၊ ႐ုရွားကုိလည္း လုိက္တုမည္မဟုတ္။ ကုိးကန္႔မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ပုိင္နက္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိးကန္႔ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ စီရင္ပုိင္ခြင့္အတြင္း ရွိေနသည့္ကိစၥျဖစ္သည္။ ထုိေဒသ ဆက္လက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေနသမွ် ကာလပတ္လံုး၊ ျပည္သူမ်ား၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္း တုိးတက္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ထုိအေျခအေနက တ႐ုတ္ႏွင့္ ျမန္မာအၾကား နယ္စပ္ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ ေမာင္းႏွင္ေပးမည့္ အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခု ျဖစ္လာႏုိင္သည္။
႐ုရွားက ခ႐ုိင္းမီးယားအား ျပန္လည္ သိမ္းပုိက္သကဲ့သုိ႔ ကုိးကန္႔ေဒသကုိ ျပန္ယူျခင္းမွာ ကုိးကန္႔ရွိ ပဋိပကၡကုိ ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္မည္မဟုတ္ဘဲ အျခား အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားအထိပါ တင္းမာမႈက ျပန္ႏွံ႔သြားမည္ျဖစ္သည္။
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံက ကုိးကန္႔ျပည္သူမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းေရးကုိ လစ္လ်ဴမ႐ႈ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ သံတမန္ေရး နည္းလမ္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ အေျခအေနတည္ၿငိမ္ေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး လုပ္ေဆာင္သြားမည္ျဖစ္သည္။ ကုိးကန္႔ေဒသသုိ႔ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံကေပးႏုိင္သည့္ အထိေရာက္ဆံုး ကူညီမႈမွာ ျပည္သူမ်ား အေျခခ်ႏုိင္ေရး ကူညီရန္ႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ အာ႐ံုစုိက္ရန္ပင္ ျဖစ္သည္။
Ref: Globaltimes
( Globaltimes မွ Why ‘recover’ Kokang is not an option for China ေဆာင္းပါးကုိ ေလးေမာင္က ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္။)
