News @ M-Media

Tag: Coexistance

  • ေမတၱာတရားကုိ ကိန္းေသ ထားေသာအခါ

    ေမတၱာတရားကုိ ကိန္းေသ ထားေသာအခါ

    ကာတြန္းဖန္တီးသူ-လဂြန္းအိမ္

     

    “သူငယ္ခ်င္း”

    ေဝမိုး၏ ေခၚသံေၾကာင့္ ေဇာ္ျမင့္သည္ သူ႔မ်က္လုံးကုိ တီဗီဖန္သားျပင္ေပၚမွ ခြာယူလိုက္၍ ေဝမိုးဖက္သုိ႔ အာ႐ုံျပဳလိုက္ရင္း ထူးလိုက္သည္။

    “အင္း …ေျပာေလ… သူငယ္ခ်င္း”

    “ေလာကႀကီးမွာ ႏွစ္မ်ဳိးေသာ အရာရိွတယ္…
    တူညီမႈ နဲ႔ မတူညီမႈ ”

    “အင္း”

    ” အ့ဲဒီအရာ ႏွစ္မ်ဳိးက…ငါနဲ႔ မင္းထဲမွာလည္း…ေမြးရာပါ အေမြအျဖစ္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ေနရာယူထားတယ္”

    “အင္း”

    “တိတိက်က်ေျပာရရင္…ငါနဲ႔ မင္းၾကားမွာ…မတူညီမႈေတြ အမ်ားႀကီးရိွသလို…တူညီမႈေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရိွတယ္ေပါ့ေလ”

    “အင္း”

    ေဝမိုးက စကားကုိ ျဖတ္ရပ္လုိက္၍ ေကာ္ဖီတစ္ငုံ ေသာက္လိုက္သည္။ ေဇာ္ျမင့္ကေတာ့ ေဝမိုး၏ စကားကုိ “အင္း” လိုက္၍ နားစြင့္ေနေလ၏။ ေဝမိုး ဆက္ေျပာလာမည့္ စကားကုိ ေဇာ္ျမင့္က စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေလသည္။

    “ဒီေတာ့… ငါတို႔ေတြ မတူတာေတြကုိ ေရာင္စုံပန္းလို ကြဲျပားမႈရဲ႕ အလွတရားအသြင္န႔ဲ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္…တူတာေတြကုိ ေရာင္တူပန္းလို တူညီမႈရဲ႕ အလွတရားအသြင္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္…ငါတို႔ကမာၻႀကီးလည္း…အလွတရားေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္ႏွက္ေနမွာေပါ့ေနာ္”

    ေဝမိုးက စဥ္းစဥ္းစားစား ေျပာခ့ဲၿပီး ေကာ္ဖီကုိ ဆက္ေသာက္ေနေတာ့၏။

    သူတို႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္သည္ မြန္းလြဲပိုင္း အလုပ္ကုိယ္စီ အားခ်ိန္၌ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ရိွလွေသာ ပိေတာက္ရိပ္ေအာက္က ေကာ္ဖီဆိုင္တြင္ ေန႔စဥ္နီးပါး လာထိုင္တတ္ၿပီး တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး ေခါင္းစဥ္တစ္ခုစီေအာက္တြင္ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုတတ္သည္။ ပညာတတ္သူမ်ားပီပီ သူတုိ႔ ေဆြးေႏြးမႈသည္ ေျပပစ္သည္။ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ အေလးလည္း ထားသည္မို႔ ေဆြးေႏြးမႈက ထိထိမိမိလည္း ရိွရိွတတ္၏။

    ” ေအးေပါ့ သူငယ္ခ်င္းရာ … အဓိကက အျမင္ပါပဲ… ကုိယ္က အရာတစ္ခုကုိ အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႔ ၾကည့့္ရင္ အေကာင္းျမင္မယ္… အဆိုးျမင္စိတ္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ အဆိုးျမင္မယ္… ဒီလိုပဲေပါ့… အရာတစ္ခုကုိ အလွတရား အျမင္နဲ႔ၾကည့္ရင္ လွပျခင္းပဲ ျမင္မယ္ေပါ့ေလ….အျမင္နဲ႔ ခံယူခ်က္က အဓိက စကားေျပာတယ္ သူငယ္ခ်င္းရာ”

    ေဇာ္ျမင့္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိ ေထာက္ခံ ေဆြးေႏြးလိုက္သည္။

    ” ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းရာ… တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြက မတူတာေတြကုိ တံတိုင္းလုပ္ပစ္ၿပီး တူရာေတြကုိေတာင္ ကူးလူးေပါင္းစပ္ခြင့္ မေပးၾကဘူး … ႐ွင္း႐ွင္းေျပာရရင္ အခုဏက ေျပာသလိုပဲ … အ့ဲဒီလူေတြက မတူတာေတြကုိ ေရာင္စုံပန္းလို ကြဲျပားမႈရဲ႕ အလွတရားအသြင္န႔ဲ မၾကည့္တတ္လို႔ …  လူကေမြးၿပီး လူေနတ့ဲ အရပ္မွာ ႀကီးျပင္းလာတာေတာင္ အ့ဲဒီလူေတြမွာ လူ႔စိတ္က ၾကာၾကာေလေလအထိ အရြယ္မေရာက္တတ္ဘူး”

    ေဝမိုးက စကားကုိ ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ မီးညိွလိုက္သည္။ ဖန္ခြက္ထဲ ေရးေႏြးၾကမ္း ငွဲ႔ေနရင္း ေဇာ္မင္း ေျပာအလာကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေန၏။

    ” မွန္တယ္ … တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြက မတူတာေတြနဲ႔ တံတိုင္ေဆာက္ၿပီး တူရာေတြကုိ ကူးလူးေပါင္းစပ္ခြင့္မေပးဘူး ဆိုတ့ဲ မင္းစကားကုိ သိပ္သေဘာက်တယ္ …ဒီေန႔လို အေျခအေနနဲ႔လည္း ကြထိပဲ … သိပ္ထိမိတယ္… ဒါေတြက အာဏာ႐ွင္ေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ပါကြာ …လူေတြကုိ ျခားနားခ်က္ လွည့္ကြက္နဲ႔ ကစားပစ္ခ့ဲတာေလ … ဘာသာေရးျခားနားခ်က္…လူမ်ဳိးေရးျခားနားခ်က္… ေနရာေဒသျခားနားခ်က္…ပညာတတ္ ပညာမ့ဲ ျခားနားခ်က္ … အစုံေပါ့… “ျပည္သူ စည္းရံုးရင္ အာဏာ႐ွင္ေျပးရ” ဆိုတ့ဲ စကားကုိ အေလးထားပုံရတယ္ … ၾကာလာေတာ့ လူေတြကလည္း အ့ဲလို လွည့္ကြက္ထဲ မိသြားၿပီး ျခားနားခ်က္ကုိ ရန္ဖက္လို႔ ျမင္လာၾကတာ တကယ္စိတ္မေကာင္းစရာပဲ… တကယ္ေတာ့ကြာ… ဒါက တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္လည္း  အင္မတန္ ရင္ေလးဖို႔ ေကာင္းတယ္… ”

    ေဇာ္ျမင့္က စိတ္ပါလက္ပါ ဝင္ေဆြးေႏြးလိုက္သည္ကုိ ေဝမိုးက ေဆးလိပ္ဖြေနရင္း နားေထာင္ေနသည္။
    ေဇာ္ျမင့္က ကြမ္းထုပ္ထဲက ကြမ္းတစ္ယာ ထုတ္ၿပီး ဝါးေန၏။ စကားပြဲသည္ ဘာရယ္မဟုတ္ တစ္ခဏေလာက္ ဆိတ္ၿငိမ္သြားသည္။ ေဆာင္းရာသီ၏ ေလညင္းေအးေအး တစ္ခ်က္ကလည္း လာတိုက္သြားေသ၏။ မြန္းလြဲခ်ိန္ေပမယ့္ ေနေရာင္၏ အစြမ္းထက္ ေလညင္းက ပိုစြမ္းသည္။ ခဏအၾကာ-

    ” ေအးပါကြာ… ငါတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လွပတ့ဲ အနာဂတ္ကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တာ ဒီအာဏာ႐ွင္ေတြပဲ … အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနလာၾကတ့ဲဟာကုိ အမုန္းတရားေတြ … မနာလိုမႈေတြ …႐ိုက္သြင္းေပးၿပီး ၿဖိဳဖ်က္လိုက္တယ္… ဒီလိုနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ရန္ၿငိဳးေတြ ေပၚလာေတာ့တာပဲ … “မုန္းပင္” ဆိုၿပီး ေျပာစမွတ္ ရိွသလိုေပါ့… အမုန္းတရားဆိုတာ တစ္စတစ္ ႐ွင္သန္ႀကီးထြားတတ္တယ္ … ရန္ၿငိဳးဆိုတာကလည္း ေလာင္စာလိုပါပဲ … ထစ္ခနဲဆို ထေလာင္တတ္တယ္… စာေရးဆရာႀကီးေတြက ရန္ၿငိဳးကုိ ေလာင္စာနဲ႔ နိႈင္းေျပာတတ္တာေလ … ေလာင္စာရန္ၿငိဳးတ့ဲ …”

    ေဇာ္ျမင့္ကလည္း ထိမိေသာ စကားလုံးမ်ားျဖင့္ ျပန္ေဆြးေႏြးလိုက္သည္။

    ” အခုဆို အစုိးရလည္း အသစ္တက္လာၿပီ … ငါတို႔ေတြ အေကာင္းဆံုးကုိ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတာေပါ့ဟ … ”

    ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္စကားကုိ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်မိၿပီးေနာက္ ေဝမိုး ဆိုသည္။

    ” ဒီလိုမ်ဳိး အာဏာ႐ွင္ရဲ႕ သက္႐ွည္ၾကာ မိႈင္းမိခံခ့ဲရတ့ဲ လူေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ ေျပာင္းလဲလာဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ေသးဘူး သူငယ္ခ်င္းရာ… အခု အစုိးရက ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တက္လာတ့ဲ အစုိးရ ဆိုေတာ့ အစုိးရ ကုိယ္တိုင္က မတူညီိမႈက ျပႆနာမဟုတ္ဘူးဆိုတ့ဲ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ျပည္သူကုိ အသိပညာေပးမွ… အမုန္းတရားေတြ ထြင္ထြင္ေဟာေနတာေတြကုိ ရပ္တန္႔ေအာင္လုပ္မွ ေတာ္ကာက်မယ္ … ျပည္သူထဲက အသိပညာႂကြယ္ဝတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာလည္း ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရားရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေတြ၊ မတူညီမႈရဲ႕ အလွတရားေတြကုိ ျပည္သူကုိ ခ်ျပဖို႔ တာဝန္မကင္းဘူးလို႔ ထင္တယ္ေလ… ဒီလိုမွသာ သူငယ္ခ်င္း ထင္သလို ျမန္ျမန္ ျဖစ္လာမွာ”

    ေဇာ္ျမင့္က လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္သည္ဟု သူေတြးမိေနသည္ကုိ ခ်ျပေဆြးေႏြးသည္။ ေဝမိုးကလည္း “ဟုတ္တယ္ေနာ္” ဆို၍ အလိုက္သင့္ ေမာင္ေပါက္ လုပ္လိုက္၏။

    ထို႔ေနာက္ ေဝမိုးက ေဆးလိပ္ကုိ မီးသတ္လိုက္ၿပီး ကြမ္းတစ္ယာ ပါးစပ္ထဲ ထည့္သြင္းလိုက္သည္ႏွင့္ –

    ” ေဟ့ေကာင္ … ငါအတန္တန္ တားျမစ္ရက္သားနဲ႔ကြာ … ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္ ေဆးလိပ္ပဲေသာက္ … ကြမ္းစားရင္ ကြမ္းပဲစားေပါ့ … အခု မင္းက ေရာဂါကုိ ဒြန္တြဲၿပီး လက္ယပ္ေခၚေနတ့ဲတာပဲ …ေျပာမရဆိုမရနဲ႔ …”

    ေဇာ္ျမင့္က သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေဝမိုးကုိ ေအာ္ေငါက္လိုက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဝမိုးက အိေျႏၵမပ်က္။ ဓာတ္ျပားေဟာင္း ဖြင့္မိျပန္သည္ကုိ ဓာတ္သိမို႔ ရိပ္မိလိုက္သည္။

    ” မင္းလည္းကြာ … သမားေတာ္ႀကီး က်ေနတာပဲ… ကြမ္းက တစ္ခါတေလပဲ စားတာပါဆို …ဟဲဟဲ…”

    ေဝမိုးက သူ႔အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း၏ ဂရုဏာေဒါသျဖင့္ ေငါက္ခ့ဲမႈကုိ ရယ္ရယ္ေမာေမာ  ေျပာၿပီး ခါတိုင္းလို အယူခံဝင္ ေျဖ႐ွင္းခ်က္ေပးေနခ့ဲ၏။ ေဇာ္ျမင့္၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ဂ႐ုဏာ ေဒါသအရိပ္အေယာင္က မေပ်ာက္ေသးသမို႔ ေဝမိုးက သူ႔ပါးစပ္ထဲက ဝါးကာစ ကြမ္းကုိ ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ တပည့္တစ္ေယာက္ အသြင္ျဖင့္ –

    ” သမားေတာ္ႀကီး … ေက်နပ္ၿပီလား ခင္ဗ်ား” ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ေသာအခါ ေဇာ္ျမင့္က “မေက်နပ္ဘူးကြာ… အၿပီးျဖတ္မွလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔..ဟြန္႔ …” ဆိုၿပီး အလိုမက်သံျပဳလိုက္သည္။

    “ဟာကြာ… မင္းသိပါတယ္… မင္းက အခ်စ္ဦးကုိ စြန္႔မရသလိုမ်ဳိး ငါလည္း အက်င့္ေဟာင္းကုိ ျပင္ရခက္ေနတာ… ဆိုး႐ိုးစကားေတာင္ရိွတာပဲ… အခ်စ္ဦးေမ့ဖို႔ခက္…. အက်င့္ေဟာင္း ျပင္ဖို႔ခက္တ့ဲ…”

    ေဝမိုးက ေျပျပျပစ္ျပစ္ စကားထိုး စလာေသာအခါ ေဇာ္ျမင့္က “မင္းကုိ ဘယ္တုန္းက ႏိုင္လို႔လဲ” ဆိုၿပီး ညည္းတြားလိုက္သည္။

    ဘာသာ မတူ လူမ်ဳိးမတူ ေသာ္လည္း သူတို႔သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ ေစတနာပိုမိသည္။ သံေယာဇဥ္ နက္ရိႈင္းသည္။ ေမတၱာအား ႀကီးမားသည္။ နားလည္မႈႏွင့္ သေဘာထားမႈလည္း ႀကီးမားသည္။ ဂ႐ုစုိက္မႈ ေစ့စပ္၏။

    စကားေျပာေကာင္းေနသည္မို႔ ၁ နာရီခြဲဆိုေသာ အခ်ိန္ကလည္း မည္သုိ႔ကုန္ဆုံး သြားမွန္းမသိ။ ေဝမိုးေျပာမွပဲ ေဇာ္ျမင့္ သတိျပဳမိလိုက္သည္။

    ” ဟိတ္ … သူငယ္ခ်င္း … ၄ နာရီေက်ာ္ၿပီ … မင္း ဗလီတက္ရမယ္ေလ … ငါလည္း အေမကုိ ဘုရား သြားလိုက္ပို႔ရမယ္ကြာ …”

    ေဝမိုးက သတိေပးစကားေျပာလိုက္ၿပီးေနာက္ ေဇာ္ျမင့္ကုိ က်သင့္ေငြလည္း ႐ွင္းခိုင္းေနသည္။

    ” မင္းရည္းစား စိတ္ေကာက္တာ ငါဝင္ကူညီေပးခ့ဲတ့ဲ အခေၾကး အေနနဲ႔ေပါ့ကြာ”

    ” ဟုတ္က့ဲပါ ဦးေအာင္သြယ္ေ႐ွ႕ေနႀကီး ခင္ဗ်ား”

    ေဇာ္ျမင့္က ခခနဲနဲ ျပန္ေျပာရင္း က်သင့္ေငြကုိ ႐ွင္းၿပီးေနာက္ ပိေတာက္ရိပ္ေအာက္မွ ႏွစ္ေယာက္သား ျပန္လာလိုက္သည္။

    တစ္ေယာက္၏ ဦးတည္ရာသည္ ဗလီသုိ႔ ……။

    တစ္ေယာက္၏ ဦးတည္ရာသည္ ေစတီပုထိုးသုိ႔ ….။

    “မတူကြဲျပားေသာ္လည္း ငါတို႔ဟာ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္” ဆိုေသာ သူတို႔သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္၏ အသိတရား၊ စိတ္ဓာတ္၊ ခံယူခ်က္တုိ႔သည္ သံမဏိထက္ မာေခ်ာလွပါလားဟူ၍ ႏွစ္ဦးသား မၾကာခဏ အျပန္အလွန္ ေျပာျဖစ္သည္ကုိ ေဇာ္ျမင့္က ဖ်တ္ခနဲ သတိရ၍ တစ္ခ်က္ျပံဳးမိလိုက္သည္။ အားရေက်နပ္သည့္ အျပံဳး။ ဝတ္ျပဳၿပီးေသာအခါ အသွ်င္ထံပါးက ေတာင္းေသာဆုတြင္လည္း အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ကုိယ္က်န္းမာမႈႏွင့္ ကုံလံုျပည့္စုံပါေစေၾကာင္း ပါသည္။

    မတူညီမႈကုိ တံတိုင္းအစား တံတား လုပ္ၿပီး တူညီမႈကုိ တံတား၏ အခင္းအျဖစ္ အသုံးခ်၍ ခ်စ္ခင္မႈကုိ ကူးလူးဆက္ဆံေစေသာ သူတို႔၏ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း စိတ္ဓာတ္လွလွေလးက တိုေတာင္းလွသည့္ လူ႔ဘဝကုိ အဓိပၸါယ္ရိွေစ၍ မနာလိုမႈမီး၏ ပူေလာင္ျခင္းမွ လႊတ္ေျမာက္ခြင့္ရေစပါလား ဆိုေသာ အေတြးေၾကာင့္ ေဝမိုးတစ္ေယာက္လည္း တစ္ကုိယ္တည္း ျပံဳးမိလိုက္သည္။ သူ႔အျပံဳးမွ ေႂကြက်ေနေသာ အလွတရားပန္းပြင့့္မ်ားသည္ ကမာၻတစ္ခြင္ကုိ တန္ဆာေဆာင္ေန၏။

    တူညီမႈ ႏွင့္ မတူညီမႈ သီအိုရီမွာ ေမတၱာတရားကုိ ကိန္းေသ အျဖစ္ထားေသာအခါ ဘာသာမတူ လူမ်ဳိးမတူေသာ ေဝမိုးႏွင့္ ေဇာ္ျမင့္တို႔သည္ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး နားလည္မႈရိွရိွ၊ သေဘာထားႀကီးႀကီး မိတ္ဖြဲ႔၍ လူသားပီသစြာ ေအးအတူ ပူအမွ် ေနလာ၏။ သူတို႔၏ ဘဝေန႔ရက္မ်ားသည္ သာယာေအးခ်မ္းသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားႏွင့္သာ ျပည့္ႏွက္ေနေလသတည္း။

    ေရးသားသူ- ယ်ာတင္(႐ိုဟင္းသား)

    * M-Media သို႔ စာမူမ်ား ေပးပို႔လိုလ်င္ [email protected] သို႔ အီးေမးလ္ေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။

  • ျမန္​မာတန္​ဖိုး (သို႔မဟုတ္)​ Multiculturalism

    ျမန္​မာတန္​ဖိုး (သို႔မဟုတ္)​ Multiculturalism

    ဇန္နဝါရီ ၈ ၊ ၂၀၁၇
    ေရးသူ-ကိုသက္ (ေရြးလက္ယာ)

    15826863_10206588371108521_788427669623883645_n
    အမရပူရ႐ွိ အစၥလာမ္ဘာသာေရးအေဆာက္အအံု (ညာ)၊ ဗုဒၶဘာသာအေဆာက္အအံု (ဘယ္) ျမင္ကြင္းက်ယ္ပံု Photo Source Wikipedia

    ျမန္မာဘုရင္ေတြဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကိုလည္း အစြမ္းကုန္ ခ်ီးျမႇင့္ေျမာက္စားၾကသလို ခရစ္ယာန္၊ အစၥလာမ္စတဲ့ ဘာသာ၀င္ေတြကိုလည္း ျပစ္မထားဘဲ ခ်ီးျမႇင့္ေပးတာ ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးတာေတြ သမိုင္းမွာအထင္အ႐ွား႐ွိပါတယ္။.

    ေခတ္သစ္ႏိူင္ငံေရး သီအိုရီေတြမွာ ေျပာေန ေရးေနတဲ့ Multiculturalism ဆိုတာ ၁၉၇၀ ၀န္းက်င္ မွ အေနာက္တိုင္းအစိုးရေတြက တရား၀င္ေပၚလစီ အျဖစ္ စက်င့္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ္ ျမန္မာေတြကေတာ့ ဟိုးႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီကတည္းကက်င့္ သံုးခဲ့တာပါ..

    ကြဲျပားျခားနားတဲ့ လူမ်ိဳး ဘာသာေရး ဓေလ့ထံုစံေတြကို ထိန္းသိမ္း႐ွင္သန္ခြင့္ေပးတဲ့ Multiculturalism ဆိုတာ ျမန္မာ့တန္ဖိုးလို႔ ေျပာရင္မွားမယ္မထင္ပါဘူး…

    ဆဌသံဃာယနာ တင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးရဲ႕ လူနည္းစုေရးရာေတြ အေပၚအေလးထားပံုကိုက တူမတူေအာင္ စံျပဳထိုက္ပါတယ္။

    .သူအုပ္ခ်ဳပ္ရာနယ္ပယ္တြင္းမွာ ခရစ္ယာန္ဘုရား႐ွိခိုးေက်ာင္း၊ တ႐ုတ္ဘုရားေက်ာင္း ၊ အစၥလာမ္၀တ္ျပဳဗလီေတြကို ေဆာက္လုပ္ခြင့္ေပးရံုတင္ မဟုတ္ဘဲ ေငြေၾကးမ်ားပင္ လိုအပ္တဲ့ ဆပ္ကပ္ လႉဒါန္းခဲ့ ပါတယ္။ ဒီလိုဘာသာေရး အေဆာက္အအံုမ်ားတင္မက ဒီဘာသာတရားေတြကို ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ျပည္သူေတြကို ၀န္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆို္င္ရာ သီးျခား အရာ႐ွိေတြခန္႔ထားေပးခဲ့တာအထင္အ႐ွားပါ..

    ကုလား၀န္ ပုဏၰား၀န္ တ႐ုတ္၀န္ ေတြကို ခန္႔ထားၿပီး လူနည္းစုေတြရဲ႕အသံထုတ္ႏိုင္ေအာင္ လိုအပ္ခ်က္ေတြျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ေအာင္ ခန္႔ထားခဲ့ပါတယ္ ။

    ကုလား၀န္ဆိုရင္လည္း အစၥလာမ္ဘာသာ၀င ္ပသီ ကုလား တို႔ လူဦးေရ ကုန္သည္ မင္းမႈထမ္း စတဲ့စာရင္းထိန္းသိမ္းရပါတယ္ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈေတြ အခြန္ေတာ္ကိစၥေတြ ကိုလုပ္ကိုင္ေပးရပါတယ္  ဘာသာေရးပြဲလမ္းသဘင္ေတြ က်င့္သံုး က်င္းပႏိုင္ဖို႔ကိုလည္း စီမံရပါတယ္ ဥပမာ အားျဖင့္ ႏိုင္ငံတြင္းလွည့္လည္ အႏၱရယ္ကင္းဆုေတာင္းတာ တမန္ေတာ္ေန႔အခါသမယ မွာ စုရံုးေဟာေျပာတာ ေတြကို ႀကီးၾကပ္ စီမံေပးရပါတယ္။ ဒါေတြက ျမနိမာမင္းေတြရဲ႕ လူနည္းစုေတြအေပၚထား႐ွိတဲ့ စံျပျမန္မာတန္ဖိုးေတြထဲက အနည္းငယ္မွ်ျဖစိပါတယ္

    ဒီလိုအစဥ္အလာႀကီးတဲ့ျမန္မာတန္ဖိုးေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ေပမယ့္လည္း လူနည္းစုဘာသာ၀င္ေတြ အေပၚ သေဘာထား က်ဥ္းေျမာင္း အုပ္စုဖြဲ႔ မာန္ဖီတက္တဲ့ အုပ္စုေတြ ၂၀၁၂ ကစၿပီး ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၇ ဇန္နဝါရီ ၆ ရက္ ၈ ရက္ေန႔ေတြမွာ သာေကတ၊ ဗိုလ္တေထာင္ၿမိဳ႕နယ္ေတြကေ႐ွးမူ မပ်က္ က်င္းပေနတဲ့ တမန္ေတာ္ေန႔ေတြကို လူအုပ္စုတစု ၀င္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္ၾကတယ္။ ဘာသာသာသနာေစာင့္ေ႐ွာက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတာ ဘာညာေႂကြးေၾကာ္ၾကေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္က ျမန္မာ ဘုရင္ေတြ ရဲ႕ဘာသာမတူေတြအေပၚထားတဲ့ သေဘာထားနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္တဲ့ အခါ တကယ့္ကိုအစြန္းေရာက္ေနတာ ေပၚလြင္ပါတယ္။ သူတို႔လုပ္ရပ္က အေတာ့္ကို ႐ုပ္ဆိုအက်ဥ္းတန္လွသလို အစဥ္အလာႀကီးတဲ့ျမန္မာ့တန္ဖိုးကို ျပယ္ရယ္ျပဳေနတာပါ။

    ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ကလည္း အစဥ္အလာႀကီးမားတဲ့ ျမနိမာတန္ဖိုးေတြကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္အုပ္စုေတြကို ၀ိုင္းၾကဥ္သင့္ခ်ိန္တန္ပါၿပီ။

    ႏိုင္ငံေတာ္ အတိုင္ပင္ခံ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ ႏိုငိငံေတာ္သမၼတ ဦးထင္ေက်ာ္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး သူရဦးေအာင္ကိုအေနနဲ႔လည္း ဒီလိုမငိးတုန္းမင္းတရားႀကီးရဲ႕  လူနညိးစုဘာသာ၀င္ေတြအေပၚ ထား႐ွိတဲ့ စံျပအျပဴအမူေတြကို ျပန္လည္္က်င့္သံုးျပၿပီးကြၽန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ျမန္မာ့တန္ဖိုးတခုကို ကို ျပန္ထိန္းသိမ္းေစခ်င္ပါတယ္။

    ကိုးကား ျမေကတု နန္းဓေလ့မွတ္တမ္းမ်ား

  • လူမ်ိဳးဘာသာမခြဲ ေမတၱာထားဖို႔ အေရးၾကီးေၾကာင္း ေယာဆရာေတာ္မိန္႔ၾကား

    လူမ်ိဳးဘာသာမခြဲ ေမတၱာထားဖို႔ အေရးၾကီးေၾကာင္း ေယာဆရာေတာ္မိန္႔ၾကား

    yan

    ရန္ကုန္၊ ဇန္န၀ါရီ ၄ ။          ။ လူမ်ိဳးဘာသာမခြဲ လူတိုင္းအေပၚေမတၱာထားဖို႔ အေရးၾကီးေၾကာင္း ေယာဆရာေတာ္ အရွင္ သိရိႏၵာဘိ၀ံသက  ယမန္ေန႔က ျပည္သူ႔ရင္ျပင္မွာျပဳလုပ္တဲ့ ႏွစ္သစ္ကူးဓမၼသဘင္ ဒုတိယညမွာ တိုက္တြန္းေဟာၾကားခဲ့သည္။

    “ ေမတၱာကို လက္မခံေသာ လူမ်ိဳး၊ဘာသာ မရိွေၾကာင္း၊ လူမ်ိဳးဘာသာအားလံုးေပါင္းဆံုရာ အလွတရားဟာ ေမတၱာတရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမ်ားပတ္၀န္းက်င္နွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္   ေနထိုင္ရာတြင္လည္း ေမတၱာတရားလိုအပ္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္က မိန္႔သည္။

    ညစဥ္ ၇နာရီတြင္ စတင္က်င္းပသြားမည့္ အဆိုပါ ဓမၼသဘင္၏ တတိယေန႔တြင္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၊ စတုတၳေန႔တြင္ ေရႊပါရမီေတာရဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကနွင့္ ေနာက္ဆံုးေန႔တြင္ ရေ၀ႏြယ္အင္းမ ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ တို႔က တရားေတာ္မ်ား အသီးသီးေဟာၾကားသြားမွာ ျဖစ္ၿပီး ပထမေန႔တြင္ သီတဂူဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္ဥာဏိႆရက တရားေဟာၾကားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

    ရန္ကုန္တိုင္းေဒသၾကီး အစိုးရအဖြဲ႕က ၾကီးမွဴးက်င္းပသည့္ နွစ္သစ္ကူးဓမၼသဘင္ကို ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္၏ အေနာက္ဘက္မုခ္ ျပည္သူ႔ရင္ျပင္၌ ဇန္န၀ါရီလ ၂ရက္ေန႔ မွ ၆ရက္ေန႔ထိ ငါးညတိုင္တိုင္ က်င္းပ ျပဳလုပ္သြားမည္ျဖစ္သည္။

    မဇၥ်ိမ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

  • ဘာသာေပါင္းစုံ စည္းလုံးညီညြတ္ျခင္း ေဖာ္ညႊန္းေနသည့္ နိဗၺာန္ေစ်းပဲြေတာ္ေလး

    ဘာသာေပါင္းစုံ စည္းလုံးညီညြတ္ျခင္း ေဖာ္ညႊန္းေနသည့္ နိဗၺာန္ေစ်းပဲြေတာ္ေလး

    ႏိုဝင္ဘာ ၁၅ ၊ ၂၀၁၆
    M-Media
    ဂ်က္ဖရီတင္အုန္း(ရန္ကုန္စက္မႈ႕တကၠသိုလ္R.I.T) ေရးသည္။
    2222

    “စည္းလုံးျခင္းသည္ ခြန္အား၊ ညီညြတ္ျခင္းသည္ အင္အား”ဆိုသည့္ ျပယုဂ္ကို မတူကဲြျပားဘာသာဝင္တို႕ စုေပါင္းျပဳလုပ္ၾကသည့္ စတုထၱအၾကိမ္ေျမာက္ က်င္းပျပဳလုပ္ခ့ဲတဲ့ နိဗၺာန္ေစ်းပဲြေလးေၾကာင္း စာေရးသူတင္ျပခ်င္ပါတယ္။

    နိဗၺာန္ေစ်းပဲြကို နိုဝင္ဘာလ ၁၅ရက္ အဂၤ ါေန႕က  (ခ)ရပ္ကြက္ သကၤန္းကၽြန္းျမိဳ႕နယ္ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသျကီးတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

    ထိုရပ္ကြက္ေလးကို လြတ္လပ္ေရး ရျပီးခ်ိန္မွ စ၍ ဖဆပလ အစိုးရေခတ္အထိ “ျမိဳ႕မ “ရပ္ကြက္ေလး ဟု လူသိမ်ားခဲ့ၾကပါသည္။

    သဃၤန္းကၽြန္းဘူတာ နံေဘးတြင္ တည္ရိွပါသည္။  ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္(မဆလ)ေခတ္ေနာက္ပိုင္းက်မွ  (ခ) ရပ္ကြက္ဟူ၍ ျဖစ္လာပါသည္။

    ထိုရပ္ကြက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာဦးေရ၊ ဟိႏၵဴဘာသာဦးေရ နွင့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာဦးေရမွာ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ရိွျပီး အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ဦးေရမွာ ၇၀ ရာခိုင္နႈန္းခန္႔ရိွပါသည္။

    ပို၍ ထူးျခားသည္မွာ ထိုရပ္ကြက္ေလးတစ္ခုတြင္ပင္ ဗုဒၶဘာသာ ဓမၼာရုံုတစ္ခု၊   ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္း Temple တစ္ခု၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္တို႕၏ Roman Catholic Saint. Josep Church နွင့္Baptist Church တစ္ခုုစီ အျပင္၊ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္က တည္ေဆာက္ခဲ႕ေသာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္တို႔၏  ဗလီတစ္လုံးလည္း ရိွေနပါသည္။

    ထိုရပ္ကြက္သည္  ျဗိတိသ်ွကိုလိုနီေခတ္ကတည္းက တည္ရိွခဲ႕ပါသည္။ သဃၤန္းက်ြန္းျမိဳ႕စတည္ကတည္းက မူလတည္ရိွခဲ႔ေသာ ရပ္ကြက္ျဖစ္ျပီး သဃၤန္းကၽြန္းဘူတာရုံ နွင့္ အလြန္နီးကပ္၍ ရပ္ကြက္ေနျပည္သူမ်ား ရန္ကုန္ျမိဳ႔သို႕ရထားျဖင့္သြားရာတြင္ အလြန္ လြယ္ကူလွပါသည္ အဆင္ေျပလွပါသည္။

    ဘာသာလူမ်ိဳးမခဲြျခားဘဲ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးမူကို အဓြန္႕ရွည္တည္တံ႕ေစလိုတဲ႕အတြက္ အခုလို   နိဗၺာန္ေစ်းပြဲေတာ္ကို စည္ကားသိုက္ျမိုက္စြာ နွစ္စဥ္ က်င္းပေနပုံကို သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့ပါသည္။

    (ခ)ရပ္ကြက္ရိွ ဓမၼာရံုလူငယ္မ်ား အဖဲြ႔  (ခ) ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴ းႏွင့္အဖဲြ႔တို႕ဦးစီးကာ ရပ္ကြက္အတြင္းရိွ မတူကဲြျပား ဘာသာဝင္မ်ားပူးေပါင္းပါဝင္အားျဖည့္စုစည္းကာ ရပ္ကြက္ နိဗၺာန္ေစ်းပြဲဲေတာ္ကို က်င္းပါေနတာကို ေတြ႔ရိွခဲ့ရသည္။

    နိဗၺာန္ေစ်းပဲြေတာ္ ဟု ဆိုေသာ္လည္း  မည္သည့္ စားစရာ ေသာက္စရာ မ်ား စတီးခြက္စသည့္ အိမ္သုံးပစၥည္း စသည္တို႔ကို ေငြေပးစရာ မလိုဘဲ  ရပ္ကြက္ေန ျပည္သူလူထုအား  အခမဲ႔ ေဝငွထားေသာ ကတ္ျပားေလးမ်ားအား ျပ၍ ရယူႏိုင္ပါသည္။

    ထိုကတ္ျပားေလးမ်ားအား ရပ္ကြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးးရုံးတာဝန္ရိွသူမ်ားနွင့္ ရပ္ကြက္ ဓမၼာရုံတာဝန္ခံမ်ားမွ ရပ္ကြက္ေနျပည္သူမ်ားအား အဓိကဦးစားေပးကာ တစ္အိမ္ေထာင္လ်ွင္ ကပ္ျပား ၃ ခုခန္႕ကို  ေဝငွထားတာကို ေတြ႔ရိွရသည္။

    ညေန ၄နာရီခဲြခန္႕အခ်ိန္တြင္ နိဗၺာန္ေစ်းပဲြေတာ္ကို ဖြင့္လွစ္ျပီး လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး စာသုံးႏိုင္ရန္ ျကက္ဥ ဘဲဥ ငါးေျခာက္ ဟင္းမ်ားႏွင့္ ညစာ ထမင္းဟင္းမ်ားကိုလည္း   ဓမၼာရုံမ႑ပ္တြင္ေကၽြးေမြးေနေျကာင္း ေတြ႔႕ခဲ႕ရပါသည္။

    စာေရးသူအေနျဖင့္ ထိုရပ္ကြက္ နိဗၺာန္ေစ်းပဲြေတာ္ေလးကို ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာ  အတိုင္းမသိဝမ္းသာပီတိျဖစ္ခဲ႔ရပါသည္။

    အေျကာင္းမွာ ရပ္ကြက္ေန လူဦးေရ အမ်ားစုမွာ အစၥလမ္ဘာသာဝင္မ်ားသည္ ဘာသာေရးအယူမသည္း၊ အျမင္မက်ဥ္းဘဲ ထိုနိဗၺာန္ေစ်း ပဲြေတာ္ေလးတြင္ ပါဝင္ ဆင္ႏႊဲေနျကသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ အထူး မွတ္တမ္းတင္မိပါသည္။

    ဂ်က္ဖရီတင္အုန္း(ရန္ကုန္စက္မႈ႕တကၠသိုလ္R.I.T)

  • ” ဆရာႀကီး “

    ” ဆရာႀကီး “

    ေအာက္တိုဘာ ၂၅ ၊ ၂၀၁၆
    M-Media
    သဲတပြင့္ ေရးသည္။

    1383881_3438480897530_682888451_n
    Credit- လဂြန္းအိမ္

    အဲဒီ ၿမိဳ႕ေလးက ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္ရဲ့ အိမာမ္ေရွ႕ေဆာင္ ဆရာႀကီး ကို မြတ္စလင္မ္ေတြထဲက ေမာ္လဝီဆပ္ႀကီး ရယ္လို႔ ေခၚသူက ေခၚၾကတယ္။

    အမ်ားစုေသာ မြတ္စလင္မ္ေတြနဲ႔ က်န္ဘာသာဝင္မ်ားက တညီတညြတ္ထဲ ေခၚၾကတာကေတာ့ “ဆရာႀကီး”တဲ့။ (ကြယ္ရာမွာေတာ့ ဘယ္ဆရာႀကီးကို ဆိုလုိတယ္ဆိုတာ ကြဲဲျပားဖို႔လိုတဲ့ အခါမ်ဳိးက်ရင္ေတာ့ ကုလားဆရာႀကီး … ဗလီဆရာႀကီး စသည္ျဖင့္ ညႊန္းဆိုမွာေပါ့ေလ။)

    ဆရာႀကီးက ပါကစၥတန္ ဇာတိပါ။ မုတ္ဆိတ္ဖားဖားနဲ႔ … အိမ္မွာေနရင္ စြပ္က်ယ္ လက္စက ဝတ္ၿပီး အျပင္သြားရင္ ကုရ္တာ အက်ႌရွည္ ဝတ္တတ္သူေပါ့။

    မနက္ေစာေစာ ဆရာႀကီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္ လမ္းသြားလမ္းလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြက (ရဟန္း သံဃာမ်ားလိုပဲ) အရိပ္မနင္းမိေအာင္ လမ္းေဘးကပ္ ေရွာင္ကြင္းတတ္ၾကပါတယ္။

    သစ္သီးဝလံ တစ္ခုခု ေပၚဦးေပၚဖ်ား အခ်ိန္ေရာက္ရင္ သူတို႔က ဆြမ္းေတာ္ကပ္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလွဴရင္းနဲ႔ တစ္ဆက္တည္း ဆရာႀကီးစားဖို႔ဆိုကာ လက္ေဆာင္ လာေပးၾကပါတယ္။

    ဆရာႀကီးမ်ား ခရီးသြားၿပီဆို ကားေပၚမွာ၊ သေဘၤာေပၚမွာ “သံဃာေတာ္မ်ားသာ” ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြနဲ႔အတူ စကားလက္ဆံုက်ရင္း အတူ ထိုင္ရပါတယ္တဲ့။

    ဒီလိုေတြေျပာလို႔ ဒ႑ာရီ ယံုတမ္းစကားေတြ … လက္ေတြ႔မက်တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ကမာၻထဲက ဇာတ္လမ္းေကာင္း Utopia လို႔ ထင္သူက ထင္မယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ဖဆပလေခတ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသရွိ ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕ရဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ တျခားလည္း အလားတူျဖစ္ရပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိႏို္င္ပါတယ္။

    ဘာသာျခားေတြက ဒီလို သေဘာထားတယ္ဆိုေတာ့ အံ့ၾသေကာင္း အံ့ၾသမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ဒီအေၾကာင္း စၾကားရေတာ့ မယံုခ်င့္ယံုခ်င္။

    ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီးကေရာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘယ္လိုသေဘာထားလဲဆိုတာ သိရေတာ့ ဒါက ထူးဆန္းအံ့ဖြယ္ မဟုတ္ေတာ့တာ။

    ဆရာႀကီးကို ဒီလို ၾကည္ညိဳၾကတာရဲ့ အေၾကာင္ရင္းေတြထဲမွာ မိုးဆုပန္ျခင္းက အေရးႀကီးတဲ့ တစ္ခ်က္ေပါ့။ မိုးရြာသင့္တဲ့ကာလ မိုးေခါင္ေနတယ္ဆို ဆရာႀကီးက ဦးေဆာင္ၿပီး ေသာၾကာေန႔ ဗလီမွာ ဆြလားသ္ ဝတ္ျပဳအၿပီးမွာ ၿမိဳ႕ရဲ့ ျမစ္ဆိပ္ ကြင္းျပင္က်ယ္ကို အားလံုးအတူသြားၿပီး မိုးဆုပန္ ဆြလားသ္ ဝတ္ျပဳေဆာက္တည္ၾကတယ္တဲ့။ ဆြလားသ္အၿပီး အိမ္ျပန္မေရာက္ခင္ မိုးသားတက္လာၿပီး မၾကာခင္ မိုးရြာတာက အားလံုး ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကရတယ္ဆိုပဲ။ (မႏၱေလးမွာလည္း မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္က မင္းခ်ီးေျမွာက္ခံေမာ္လဝီဆပ္ႀကီးတစ္ပါးဆိုလည္း မိုးဆုပန္ ဆရာႀကီးရယ္လို႔ေတာင္ အမည္တြင္ခဲ့ပါတယ္။)

    ေနာက္အခ်က္ကေတာ့ ဆရာႀကီးတာဝန္ယူတဲ့ ဗလီနဲ႔ တြဲရက္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းအတြက္ေၾကာင့္ပါ။ အဲဒီေက်ာင္းက ေက်ာင္းအမည္ကိုက Muslim School ပါတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူပိုင္ေတြ မသိမ္းခင္ ပညာေရး လြတ္လပ္တဲ့ကာလျဖစ္လို႔ ဒီေက်ာင္းေလးဟာ ဘာသာေရး စာသင္ေက်ာင္းသက္သက္မဟုတ္ဘဲ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြး မည္သူမဆို တက္ေရာက္လို႔ရတဲ့ အတန္းေက်ာင္း (သို႔မဟုတ္) ေခတ္ပညာသင္ေက်ာင္းအျဖစ္ တစ္ေနကုန္ ဖြင့္ၿပီး ညေနဘက္က်မွ မြတ္စလင္မ္တို႔အတြက္ သီးသန္႔ ဘာသာေရး ဒီနီယာသ္ သင္ခန္းစာေတြ သင္တဲ့ေက်ာင္းေလးပါ။ ဆိုေတာ့ကာ နိစၥဓူဝ ေက်ာင္းကို လာသြားေနၾကတဲ့ ဘာသာျခား မိဘေတြ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီး ရွိေလသေပါ့။ ဆရာႀကီးကလည္း တသီးတျခား ခပ္တည္တည္ မေနဘဲ အားလံုးကို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ျပံဳးရႊင္ခ်ဳိသာစြာ တေလးတစားနဲ႔ ဧည့္ဝတ္ျပဳတတ္ေတာ့ ဆရာႀကီးကိုလည္း အမ်ားက ေလးစားၾကတာေပါ့။

    တစ္ခါကမ်ားဆို ေန႔ဘက္ သိပၸံသင္တဲ့ဆရာက ဝက္အေၾကာင္း သင္ခန္းစာသင္ထားၿပီး သင္ပုန္းေပၚမွာ ဝက္ပံုႀကီးဆြဲထား … စာေတြေရးထား … ညေနေရာက္ေတာ့ ဆရာႀကီးက သူ႔ရဲ့ မြတ္စလင္မ္ေက်ာင္းသားေတြကို ဘာသာေရးသင္ခန္းစာသင္ဖို႔ စာသင္ခန္းထဲဝင္တဲ့အထိ အဲဒါေတြက မဖ်က္ရေသးေတာ့ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ပါသတဲ့။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ဝက္သားကို အစၥလာမ္က ဘာေၾကာင့္ မစားခိုင္းတယ္ ထင္သလဲဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးပါတယ္တဲ့။

    ဆရာႀကီးက လူႀကီးလူငယ္ ဘယ္သူနဲ႔မဆို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ေလးစားသမႈနဲ႔ “ခင္ဗ်ား … ကၽြန္ေတာ္” နဲ႔ပဲ ေျပာပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ေက်ာင္းသား မြတ္စလင္မ္လူငယ္ေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔က ဗမာႏိုင္ငံသား … ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မတူဘူး … ဒီေတာ့ ဗမာစာ ဗမာစကား ေကာင္းေကာင္းတတ္ေအာင္ သင္ၾကပါ။ ဒီေျမကို ခ်စ္ၾကပါလို႔ သြန္သင္တတ္သူ။

    အဲဒီေခတ္က ခုနစ္တန္းေအာင္ရင္ ဆရာျဖစ္သင္တန္းတက္ၿပီး ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ေခတ္ပါ။ ဆရာႀကီးက သူ႔ေက်ာင္းသားေတြကို တကၠသိုလ္ထိ ဆက္တက္ၾကဖို႕ ႀကိဳးစားၾကဖို႔ အျမဲ တိုက္တြန္းတတ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေငြေၾကးအရ အခက္ခဲရွိသူေတြကိုလည္း တတ္ႏိုင္သူတို႔ထံ အပ္ႏွံၿပီး ေက်ာင္းဆက္တက္ႏိုင္ဖို႔ ကူညီ ပံ့ပိုးေပးတတ္ပါတယ္။

    ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္နဲ႔ အေဒၚေတြဟာ ဆရာႀကီးရဲ့ တိုက္တြန္းမႈ၊ သြန္သင္မႈႈေၾကာင့္ ဘြဲ႔ရၾကတာပါ။

    ေနာက္တစ္ခ်က္က ေႏြရာသီ အားလပ္ရက္ေတြမွာ ဗလီကေန ေၾကညာၿပီး လုပ္အားေပး အစီအစဥ္ ဆြဲတတ္ပါတယ္တဲ့။ မိုးရာသီေရာက္ရင္ ေရစီးေရလာ ေကာင္းေစဖို႔ ဗလီဝန္းက်င္ ပတ္ပတ္လည္ လမ္းေတြကို (မွတ္ခ်က္ … ဗလီေရွ႕တည့္တည့္ တစ္ကြက္စာ မဟုတ္ပါ။) ေျမာင္းေတြ ျပန္လည္ တူးေဖာ္ဖို႔ သူ႔ရဲ့ မြတ္စလင္မ္ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြနဲ႔ စီစဥ္တတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမ်ဳိးမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ လူမ်ဳိးဘာသာမေရြးကလည္း အတူတကြ လုပ္အားကုသိုလ္ ယူၾကပါတယ္တဲ့။

    ဘာသာေရးေဆာက္တည္မႈအရ က်င့္ရန္က်ဥ္ရန္ေတြ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြ သင္ၾကားေပးရင္းနဲ႔ “ျပံဳးရႊင္ခ်ဳိသာစြာ ဆက္ဆံတယ္ဆိုတာ ဆြဒကဟ္ အလွဴဒါန ျပဳရာေရာက္ေၾကာင္း၊ လမ္းေပၚက ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ ဖယ္တယ္ဆိုတာက အီမာန္ – သာသနာ့ယံုၾကည္မႈရဲ့ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ေၾကာင္း” ဒါေတြကိုလည္း တဖြဖြ သြန္သင္တတ္ပါတယ္တဲ့။
    တစ္ဦးေမတၱာ တစ္ဦးမွာပါ။ ေလးစားအတုယူၾကစရာပါ။

    Once upon a time တစ္ခါတုန္းကေပါ့ေလ။ ေခတ္ေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့ၿပီကိုး။