News @ M-Media

Tag: famous_myanmar_muslim

  • ေဇယ်ာေက်ာ္ထင္ ဗိုလ္မွဴးဘရွင္ (၉၈)ႏွစ္ေၿမာက္ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းပြဲ က်င္းပမည္

    ေဇယ်ာေက်ာ္ထင္ ဗိုလ္မွဴးဘရွင္ (၉၈)ႏွစ္ေၿမာက္ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းပြဲ က်င္းပမည္

    ဒီဇင္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၂
    ရန္ကုန္
    သတင္း – ဇာဇာလႈိင္

        ကမာၻသိ ၿမန္မာ့သမိုင္း ပညာရွင္ ဗိုလ္မွဴးဘရွင္ ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းပြဲ အခမ္းအနားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ. ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီ ခန္းမ၌ ဒီဇင္ဘာ  ၃၀ရက္ေန့တြင္ နံနက္(၉)နာရီမွ (၁၂း၀၀)ထိ က်င္းပ ၿပဳလုပ္မည္ ၿဖစ္ေၾကာင္း သတင္း ရရွိသည္။

    ဗိုလ္မွဴးဘရွင္၏ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ား၊ တပည့္တပန္းမ်ားက စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း ကို ေမြးေန႔ ျဖစ္ေျမာက္ေရး ေဆာ္ၾသသူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးက M-Media သို႔ေျပာၾကားပါသည္။

    ေခတ္ေဟာင္း ၿမန္မာ့သမိုင္းပညာရွင္ ဗိုလ္မွဴးဘရွင္သည္ ဂ်ပန္ေခတ္ အာရွလူငယ္ အစည္းအရုံး၏ ဥာဏဗလ တာ၀န္ခံ အၿဖစ္လည္းေကာင္း၊

    ဗမာ ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္(BDA)တြင္ ပညာေရး အရာရွိအၿဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ၿမန္မာ့အလင္း၊ သူရိယစသည့္ သတင္းစာမ်ား၌ ယုဒသန္ေကာလိပ္  သတင္းေထာက္ အၿဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့ၿပီး သတင္းအမ်ားအၿပား ေရးသားခဲ့သည္။ဥေရာပ စီးပြားေရး ရာဇ၀င္၊ ေခတ္သစ္မာဃ၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ သမိုင္း၊ အေနာ္ရထာ့ အရင္က ၿမန္မာႏိုင္ငံ စသည့္စာအုပ္တို့မွာ ထင္ရွားသည္။

    ဗိုလ္မွဴးဘရွင္  ေမြးေန ႔က်င္းပႏိုင္ေရး ႏွင့္အတူ အတၳဳပၸတိၱစာအုပ္ ၿဖစ္ေၿမာက္ေရးကိုပါ လုပ္ေဆာင္ေနေၾကာင္း စုံစမ္းသိရွိရသည္။

    ေဇယ်ာေက်ာ္ထင္ ဗိုလ္မွဴးဘရွင္ အတၳဳပတၱိအက်ဥ္း

    ၁။ အမည္ရင္း – ဗိုလ္မွဴးဘရွင္၊ (အရဗီအမည္မွာ မုဟမၼဒ္ဒါ၀ူဒ္ျဖစ္သည္)
    ၂။ မိဘအမည္ – ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ဦးဟိန္း + ေဒၚေစာရင္၊
    ၃။ ေမြးသကၠရာဇ္ – ၁၉၁၄၊
    ၄။ ေမြးဖြားရာေဒသ – ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕၊
    ၅။ ကေလာင္အမည္ခြဲမ်ား – စံေအာင္၊ သုေတသီ၊ ဗိုလ္မွဴးဉာဏ၊ တိုင္း(၄)ရဲေဘာ္ေဟာင္း၊ ဦးဘရွင္၊ ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဘရွင္၊ ေမာင္ပင္တည္၊ ဝရီစံ၊ ကင္းေထာက္ေမာင္။

    ဗိုလ္မွဴးဘရွင္ကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ဦးဟိန္း၊ ေဒၚေစာရင္တို႔မွ ၁၉၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ပ်ဥ္မနားၿမိဳ႕၌ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။

    ဒုတိယ ကမာၻစစ္ မတိုင္ခင္တြင္ ဝိဇၨာတန္း၌ ေက်ာက္စာ၊ ပုဂံေခတ္ သမိုင္း သုေတသန၊ အေရွ႕တိုင္းရာဇဝင္ (ေရွးေဟာင္း)၊ ဥေရာပ-ၿဗိတိသွ် အင္ပါရာ
    စသည့္ ဘာသာတြဲမ်ားကို သမိုင္း (ဂုဏ္ထူး) ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ေခတ္လယ္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးႏွင့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ ေက်ာက္စာ သမိုင္းတို႔ကို
    သုေတသန ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

    • ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အေရွ႕တိုင္းရာဇ၀င္ဌာနတြင္ နည္းျပအျဖစ္ စတင္အမႈထမ္းသည္။
    •  ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ လက္ေထာက္ကထိကရာထူး တိုးျမွင့္ခံရသည္။
    • ၁၉၄၂-၄၃ တြင္ ဂ်ပန္ေခတ္ အာရွလူငယ္အစည္းအရံုး၊ ဥာဏဗလတာ၀န္ခံ၊
    • ၁၉၃၄ ခုႏွစ္တြင္ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္၌ ဗိုလ္ၾကီး၊ တပ္မေတာ္ ပညာေရးအရာရွိ၊
    • ပဲခူးစံျပတပ္မေတာ္သမိုင္းနည္းျပႏွင့္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ တိုင္း(၄) မွပါ၀င္ခဲ့သည္။
    • ၁၉၄၅-၅၆ တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၌ ဗိုလ္မႉး၊ အဂၤလန္တြင္ စစ္သံမႉး၊ ဒုတိယဗိုလ္မႉးၾကီးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။
    • ၁၉၆၀ မွ ၇၀ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းေကာ္မရွင္ ဆပ္ေကာ္မရွင္(ခ)အလယ္ေခတ္(ေအဒီ၁၃၆-၁၇၅၂) က်မ္းျပဳအရာရွိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
    • ဗိုလ္မႉးဘရွင္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုေတသနအသင္း အမႈေဆာင္ေကာ္မတီ (၁၉၆၅-၆၉)၊ျမန္မာစာ ေကာ္မရွင္အဖြဲ႕၀င္၊
    • ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ဘြဲ႔လြန္သင္တန္းမ်ားတြင္ အထူးကထိက တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။
    • အစၥလာမ္သာသနာေရးရာေကာင္စီဌာနခ်ဳပ္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္(၁၉၅၆-၁၉၇၀)အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
    ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းေကာ္မရွင္

    သမိုင္း ေကာ္မရွင္၌ က်မ္းျပဳ အရာရွိ အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ေနစဥ္ သမိုင္းတံခြန္ ဂ်ာနယ္တြင္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာတို႔ျဖင့္ သုေတသန စာတမ္းမ်ားကို  ေရးသားခဲ့သည္။

    ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ ေလာကထိပ္ပန္ စာအုပ္ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ပုဂံ ေရွးေဟာင္းေခတ္ မင္စာမ်ား အေၾကာင္း ေဖာ္ျပေသာ ပုဂံမင္စာစု  သုေတသနခရီး အစီရင္ခံစာ စာအုပ္ကို ေရးသားျပဳစုခဲ့သည္။ ျမန္မာ့ စြယ္စံုက်မ္း၌ လူမ်ိဳးစု ဆိုင္ရာ၊ သမိုင္းဆိုင္ရာ အေၾကာင္း ေရးသားခဲ့သည္။

    တကၠသိုလ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးမွ ထုတ္ေဝေသာ ပညာပေဒသာ စာေစာင္၊ ဝိဇၨာႏွင့္ သိပၸံ တကၠသိုလ္ ျမန္မာစာ အသင္း၊ သတၲေဗဒ အသင္း၊ မြတ္စလင္  ေက်ာင္းသားမ်ား အသင္း စသည္တို႔မွ ထုတ္ေဝေသာ မဂၢဇင္းမ်ား၊ ေငြတာရီ၊ ပညာတန္ေဆာင္၊ လုပ္သားျပည္သူ ေန႔စဥ္ (အဂၤလိပ္-ျမန္မာ) သတင္းစာမ်ားတြင္လည္း သုေတသန ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။

    ဗိုလ္မႉးဘရွင္သည္ စံေမာင္၊ သုေတသီ၊ ဗိုလ္မႉးဥာဏ၊ တိုင္း ၄ ရဲေဘာ္ေဟာင္း၊ ေမာင္ပင္တည္၊ ကင္းေထာက္ေမာင္၊ ၀ရီးစံ၊ ဒုဗိုလ္မႉးၾကီး ဘရွင္၊ ဦးဘရွင္ဟူေသာ ကေလာင္အမည္မ်ားျဖင့္လည္း စာေပေရးသားခဲ့သည္။ ဗိုလ္မႉးဘရွင္ဟူေသာ ကေလာင္အမည္ကို လူသိမ်ားထင္ရွားသည္။
    ဗိုလ္မႉးဘရွင္သည္ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ဦးဘရွင္ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ တိုင္းသားမ်ားအေၾကာင္း ေရးသားခဲ့သည္။ ကခ်င္လူမ်ဳိး(တြဲ၁၊ စာ၁၅)၊ ကယားလူမ်ဳိး (တြဲ၁၊ စာ၇၃)၊ ကရင္လူမ်ဳိး (တြဲ၁၊ စာ၁၅၂)၊ ေကာလူမ်ဳိး(တြဲ၁၊ စာ၂၆၆)၊ ခမာလူမ်ဳိး(တြဲ၂၊ စာ၂၄၈)၊ ခါစီလူမ်ဳိး(တြဲ၂၊ စာ၂၈၇)၊ ခႏၲီးရွမ္း(တြဲ၂၊ စာ၃၂၃)၊ ခ်င္းလူမ်ဳိး(တြဲ၂၊ စာ၃၈၉)၊ နီဂတိုလူမ်ဳိး(တြဲ၆၊ စာ၁)၊ ပကု(တြဲ၆၊ စာ၁၉၉)၊ ပေဒါင္လူမ်ဳိး(တြဲ၆၊ စာ၂၂၆)၊ ပေလာင္ႏွင့္ပေလး(တြဲ၆၊ စာ၂၆၁)၊ ပိုးကရင္(တြဲ၆၊ စာ၃၈၉)၊ ပ်ဴလူမ်ဳိး(တြဲ၇၊ စာ၉၀-၉၄)၊ ျမန္မာနိုင္ငံတိုင္းရင္းဘာသာမ်ား (တြဲ၁၀၊စာ၁၃၁)၊ ျမန္မာလူမ်ဳိး(တြဲ၁၀၊ စာ၃၃၇-၃၅၃)၊ ရွမ္းလူမ်ဳိး (တြဲ၁၁၊ စာ၃၆၉-၄၀၈) တို႔ကို ျပဳစုေရးသားခဲ့သည္။

    ဗိုလ္မႉးဘရွင္သည္ ျမန္မာ့သမိုင္းသုေတသနနယ္ပယ္တြင္ထင္ရွားျပီး ကမာၻ့အဆင့္မီ ျမန္မာသုေတသနပညာရွင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ေခတ္ေဟာင္းျမန္မာ့သမိုင္း ပါရဂူတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ပါေမာကၡ G.H. Luce ကိုယ္တိုင္က အထူးခြၽန္ဆံုးေသာ ျမန္မာ့သမိုင္းပညာရွင္၊ ျမန္မာေက်ာက္စာပညာရွင္တစ္ဦးအျဖစ္ ယံုၾကည္စိတ္ခ် အားထားခဲ့သည္။

    ၁၉၇၀ ျပည့္၊ ဇန္နဝါရီလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ႏွလံုးေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ မကြယ္လြန္မီက “အေနာ္ရထာအရင္က ျမန္မာႏိုင္ငံ” စာအုပ္ကို ေနာက္ဆံုး ေရးသားခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္း ေကာ္မရွင္၌ အေစာပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္းက်မ္း ျပဳစု ေရးသားေနဆဲ ျဖစ္သည္။
    ဗိုလ္မွဴးဘရွင္သည္ သင့္ဘဝ၊ ေငြတာရီ၊ ျမဝတီ၊ စစ္ပညာဂ်ာနယ္၊ ပညာပေဒသာ၊ ပညာေလာက၊ ပညာတန္ေဆာင္ ယဥ္ေက်းမႈ စာေစာင္၊ ေခတ္ေၾကးျမင္  ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္း၊ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ သတၲေဗဒ ႏွစ္ပတ္လည္ စာေစာင္ႏွင့္ အျခားေသာ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသား ခဲ့ပါသည္။

     

    ျဖည့္စြက္ခ်က္

    ဗိုလ္မွဴးၾကီးဘရွင္ (၉၈) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ. ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီ ခန္းမ၌ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ(၁၀) ရက္ေန့တြင္ ညေန ၃း၃၀နာရီမွ ၅း၃၀နာရီထိ ရက္ေရႊ႕ေျပာင္း က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါသည္။

    မူလက ၂၀၁၂ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃၀ရက္ေန့တြင္ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားေသာ္လည္း အခက္အခဲတခ်ိဳ႕ေၾကာင္ ရက္ေရႊ႕ျပီးက်င္းပရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းရရိွပါသည္။

  • အမ်ိဳးသားေန႔၊ ပထမေက်ာင္းသား သပိတ္ႏွင့္ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္တို႔၏ အခန္းက႑

    အမ်ိဳးသားေန႔၊ ပထမေက်ာင္းသား သပိတ္ႏွင့္ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္တို႔၏ အခန္းက႑

    ဒီဇင္ဘာ ၇ ၊ ၂၀၁၂
    M-Media
    ေမာင္ေလွ်ာက္ (ျမယာေျမ)

    ႏွစ္စဥ္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ (၁၀)ရက္ေန႔သည္ကား အမ်ဳိးသားေန႔ျဖစ္ပါသည္။

    ၁၉၂၀ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၁၂၈၂ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလ)တြင္ နယ္ခ်ဲ႕တို႔၏ ယူနီဗာစီတီ ဥပေဒတြင္ ပါ၀င္ေသာ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵကို ဆန္႔က်င္ၿပီး အဂၤလိပ္အစိုးရက အတင္း အတည္ျပဳလုိက္ေလသည္။ ထိုသို႔ ျပဳျခင္းအတြက္ ေကာလိပ္သိပၸံေက်ာင္းသားမ်ား ဦးေဆာင္ကာ ျမန္မာျပည္ တစ္၀ွမ္းလံုး႐ွိ အဂၤလိပ္ေက်ာင္း၊ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာသင္ ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ေမွာက္ရန္ ထြက္ၾကေလသည္။ ထိုသို႔ ထြက္လာေသာေန႔ကား ၁၂၈၂ ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ၁၀ ရက္၊ (၁၉၂၀ ျပည့္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္) တနလၤာေန႔ျဖစ္သည္။

    ၁၂၈၂ ခုႏႇစ္ သပိတ္ေမႇာက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ဦးဘဦး၏ လက္ေရးမူ

    ေအာက္တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးသူ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ရန္ကုန္ယူနီဗာစီတီ သပိတ္ေမွာက္ လႈပ္ရွားမႈႀကီးတြင္ ဦးစီးဦးကိုင္ ျပဳၾကသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးစီးေဆာင္ရြက္ၾကသည့္ လႈပ္ရွားမႈသည္ အကယ္၍ ေအာင္ျမင္မႈ မရဘဲလွ်က္ ခၽြတ္ေခ်ာ္ တိမ္းပါးခဲ့ေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အားလံုးသည္ ေက်ာခ်င္းယွဥ္၍ ရင္ခ်င္းကပ္၍ ေသတူရွင္အမွ် ႀကံ႕ႀကံ႕ခံ၍ ရန္တည္ၾကရန္ သစၥာျပဳကာ အဓိဌာန္ျပဳၾကပါ၏။

    (၁) ကိုဘရွင္ (သံတြဲ)          
    (၂) ကိုဘရွင္ (ထား၀ယ္)
    (၃) ကိုညီပိုက္
    (၄) ကိုဘိုးလြန္း
    (၅) ကိုေအး
    (၆) ကိုလွတင္
    (၇) ကိုေဖသိန္း
    (၈) ကိုထြန္း၀င္း
    (၉) ကိုဘခင္
    (၁၀) ကိုေအာင္ဒင္
    (၁၁) ကိုဘဦး

    စသည့္ ေက်ာင္းသား (၁၁)ဦး ဦးေဆာင္ကာ လက္မွတ္ေရးထိုး အဓိဌာန္ျပဳၾကသည္။

    (စာ-၂၀၀၊ အမ်ဳိးသားေန႔ ေရႊရတုအထူးထုတ္)

    တကၠသိုလ္ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ (၁၁)ဦးတြင္ ကိုဘရွင္ (သံတြဲ)မွာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။

    ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ န၀မေျမာက္ ျမန္မာျပည္လံုးကၽြတ္ ကြန္ဖရင့္ အစည္းအေ၀းႀကီးကို မႏၱေလးၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့သည္ ထိုအစည္းအေ၀း၌ ျမန္မာျပည္အတြက္ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ တစ္ေန႔ ေရြးၾကရာ အႀကံအမ်ဳိးမ်ဳိး ေပးၾကသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ဦးဥတၱမ ေထာင္က်ေသာေန႔၊ တစ္ခ်ဳိ႕က သီေပါမင္း နန္းက်ေသာေန႔ စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိး အႀကံေပးၾကရာ ထိုေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ေမွာက္ ထြက္လာေသာ ေန႔သာလွ်င္ ထူးျမတ္မဂၤလာ ရွိသည္။ ေအာင္ပြဲေန႔အတြက္ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုး ျဖစ္သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။

    နယ္ခ်ဲ႕ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ သီခ်င္းမဆိုရ

        ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္ တကၠသိုလ္ အေထြေထြ သပိတ္အၿပီး၀ယ္ ပထမဆံုး အစည္းအေ၀းတြင္ ကိုထြန္းစိန္က God Save the King နယ္ခ်ဲ႕ အမ်ဳိးသားသီခ်င္းကို တကၠသိုလ္ သမဂၢ အေဆာက္အဦတြင္ မဆိုၾကရန္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ အဆိုတင္သြင္း ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။ ဤအဆိုေၾကာင့္ သူ႔အား သခင္ဘေသာင္းႏွင့္ အမ္ေအရာရွစ္တို႔က လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရသည္။ ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သခ်ာၤဌာနမွ မစၥတာ ဒီ(ေဂ်)စေလာ့က သူ႔အား အလုပ္ထြက္စာတင္ရန္ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရာ သူက မမႈခဲ့ေပ။ “မိမိတြင္လည္း အလုပ္ႏွင့္ ျပစ္ခ်က္မရွိ၍ သူ႔ဘက္မွ စၿပီး အလုပ္မထြက္ႏိုင္ေပ။ အမ်ဳိးသားေရးအျမင္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္သာျဖစ္ေၾကာင္း” မ်က္ႏွာျဖဴ အရာရွိသုိ႔ ရဲ၀ံ့စြာ ေခ်ပ ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ကိုထြန္းစိန္မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သမဂၢ၏ ပထမဆံုး ဥကၠဌျဖစ္႐ံုမက အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ တစ္ဦးျဖစ္၌လည္း ဂုဏ္ယူစရာပင္။

    ယခု ၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ က်ေရာက္သည့္ (၉၂)ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေန႔တြင္ အမ်ဳိးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ ျမင့္မားေရးႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ထက္ျမတ္ေရး၊ အမ်ဳိးသား ပညာေရ ျမင့္မားေရး၊ ႏိုင္ငံေတာ္၏ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး၊ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ တည္ေဆာက္ေရး ဆိုသည့္ ဦးတည္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ျပည့္၀ပါေစေၾကာင္း တင္ျပရင္း အမ်ဳိးသားေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ရပါသည္။

    ကိုးကား –

    (၁) ဦးဖိုးက်ား၊ အမ်ဳိးသားေန႔ ေဆာင္းပါး

    (၂) ေမာင္သန္း၀င္း (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္) ေဟာေျပာပို႔ခ်ခ်က္

    (၃) အမ်ဳိးသားေန႔ ေရႊရတု အထူးထုတ္စာေစာင္

  • ဂဠဳန္ဦးေစာကို ၾကိဳးမိန္႔ေပးခဲ့တဲ့ တရားသူၾကီးအဖြဲ႔ဝင္ ကမန္မြတ္စလင္ သိီရိပ်ံခ်ီ ဦးစီဘူး

    ဂဠဳန္ဦးေစာကို ၾကိဳးမိန္႔ေပးခဲ့တဲ့ တရားသူၾကီးအဖြဲ႔ဝင္ ကမန္မြတ္စလင္ သိီရိပ်ံခ်ီ ဦးစီဘူး

    ဒီဇင္ဘာ ၂ ၊ ၂၀၁၂
    M-Media

    နိုင္ငံ ဂုဏ္ေဆာင္ ကမန္တိုင္းရင္းသား အစၥလာမ္ ဘာသာ ၀င္ သိီရိပ်ံခ်ီ ဦးစီဘူး (တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဴပ္ တရားေရးရာ၀န္ၾကီးေဟာင္း)

    ရခုိင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြျမိဳ႕ သကၠယ္ျပင္ရြာမ တြင္ အဘ-ပညာ၀န္ ဦးေနာ္ဒင္ ႏွင့္ အမိ – ေဒၚရဲမ တုိ့ မွ 1898 ခုႏွစ္ တြင္ေမြးဖြားသည္။ ေမြးခ်င္း ၈ ေယာက္အနက္ အၾကီးဆံုးျဖစ္သည္။ ျဗိတိသၽွ ကိုလိုနီ လက္ထက္ကပင္ ရခုိင္တိုင္းစစ္ေတြျမိဳ့တြင္ စက္ရွင္တရားသူၾကီးအျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ထို့ေနာက္ ဦးစီဘူး သည္ရန္ကုန္ျမိဳ႕သို့စက္ရွင္တရားသူၾကီးအျဖစ္ေျပာင္းေရႊ႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္။

    ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နွင့္အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားအားနယ္ခ်ဲ့ လက္ပါးေစ တစ္စုက လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္လိုက္သည့္ နုိ္င္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈ ေပၚေပါက္လာသည့္အခါ ထိုအမႈကို စစ္ေဆးရန္ နုိ္င္ငံေတာ္၏ တရားေရးခံု အဖြဲ႕တစ္ခုကုိ နို္င္ငံေတာ္မွ ၅-၉-၄၇ ေန့တြင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရာ ထိုတရားသူၾကီးအဖြဲ႔ တြင္ ဟုိက္ကုတ္ တရားလြတ္ေတာ္ခ်ဳပ္မွ တရားေရး၀န္ၾကီး ဦးေက်ာ္ျမင့္ႏွင့္ အတူ ဦးစိဘူးႏွင့္ ဦးေအာင္သာေက်ာ္တို႔က အထူးခံုရံုးတရားသူၾကီးမ်ား အျဖစ္ပါ၀င္ေဆာင္ရြတ္ၾကသည္။

    ထို အထူးတရားေရးခံုအဖြဲ့ သည္ အင္းစိန္ေထာင္ၾကီးတြင္ တရားလုိျပသက္ေသ ၇၈ ဦးႏွင့္တရားခံျပသက္ေသ ၃၁ တို့အား ၃၇ ရက္တုိင္္ ေအာင္ရံုးထိုင္စစ္ေဆးခဲ့ျပီး ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ လတြင္ ဂဠဳန္ဦးေစာ ႏွင့္အေပါငး္အပါ တရားခံမ်ားအား ထိုက္သင့္သည့္ျပစ္ဒဏ္မ်ား စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ထိုအမႈႏွင့္ပါတ္သတ္ျပီး အထူးတရားေရးခံု အဖြဲ႕၀င္မ်ားကိုနိုင္ငံေတာ္မွ သီရိပ်ံခ်ီေရႊတံစိတ္မ်ားကို အသီးသီး ခ်ီးျမင့္ အပ္နွင္းခဲ့သည္။

    အထူး ရာဇ၀တ္ခုံရုံး ဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္ျမင့္ ႏွင့္ အဖြဲ ့၀င္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးေအာင္သာေက်ာ္၊
    ဦးစီဘူး တုိ ့ ရုံးထုိင္ရန္ တရားခြင္သို ့ လာၾကစဥ္။

    ထိုအေရးခင္း ေနာက္ပိုင္း တစ္ဆက္တည္းတြင ္ဦးစီဘူး သည္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ တရားေရး၀န္ၾကိီးအျဖစ္ ဆက္လက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ထိုသို႔ နိုင္ငံတာ၀န္မ်ားထမ္းေဆာင္ရင္း အသက္ ၅၅ ႏွစ္တြင္ ၁၉၅၃ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ေလသည္။ ထိုသုိ့ ကမန္ ဘိုးေဘးစဥ္ဆက္မွ ဆင္းသက္လာသူ ကမန္တိုင္းရင္းသာ းအစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ တစ္ဦးအေနျဖင့္ နုိင္ငံေတာ္အစိုးရေပးအပ္ေသာ တာ၀န္မ်ားကို အျမင့္မာဆံုး ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ဦိးစီဘူး အား ကမန္မ်ိုဳးႏြယ္စု သမိုင္း (စာတမ္း) တြင္ ဂုဏ္ျပဳခံ   ပုဂိၢဳလ္တစ္ဦးအျဖစ္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

    ကမန္မ်ိဳးႏြယ္စု သမို္ငး္ (ေမာင္ဆႏၵ -လယ္ေ၀း) ၏ နိုင္ငံဂုဏ္ရည္ စာစဥ္ (၄၃) မွ ေကာက္နုတ္တင္ျပသည္ ။

    ဓါတ္ပံု အညႊန္း
    (အထူး ရာဇ၀တ္ခုံရုံး ဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္ျမင့္ ႏွင့္ အဖြဲ ့၀င္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဦးေအာင္သာေက်ာ္၊
    ဦးစီဘူး တုိ ့ ရုံးထုိင္ရန္ တရားခြင္သို ့ လာၾကစဥ္။)

  • ေရႊရိုးအက တီထြင္ခဲ့သူ ျမန္မာမြတ္စလင္ ကာတြန္းပညာရွင္ ဦးဘကေလး

    ေရႊရိုးအက တီထြင္ခဲ့သူ ျမန္မာမြတ္စလင္ ကာတြန္းပညာရွင္ ဦးဘကေလး

    ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာ ၂၇
    M-Media
    ေဆာင္းပါးရွင္- ပသီဝိုင္းဝတ္ရည္ျမင့္

    တိုင္းရင္းသား အစၥလာမ္သာသနာ၀င္ ဦးေ႐ႊ႐ုိး ေ႐ႊတေလး ကာတြန္းအႏုပညာ႐ွင္ ဦးဘကေလး

    ကာတြန္းဦးဘကေလး

    ဦးဘကေလးဆုိတဲ့ ေ႐ႊတေလး အေၾကာင္းကုိ သိ႐ွိဖတ္႐ႈခဲ့ရၿပီးေနာက္ အျခားလူငယ္ေတြကုိလည္း သူ႕ အေၾကာင္းေတြ သိေစခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း စာေစာင္ေတြ မဂၢဇင္းေတြမွာ ဦးဘကေလးအေၾကာင္းကုိ ေရးသားတာ မေတြ႕ရ ေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေလ့လာဖတ္႐ႈ ေမးျမန္းၿပီး ဦးဘေကေလးအေၾကာင္း အနည္းငယ္ကုိေရးသားလိုက္ျခင္းပါ။
    ကာတြန္းဆရာႀကီး ေ႐ႊတေလး၊ ႐ုပ္႐ွင္လူ႐ႊင္ေတာ္ႀကီး ဦးေ႐ႊ႐ုိးဆုိတာ ဟုိလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း(၈၀)ေက်ာ္ (၁၀၀) အတြင္းက ျမန္မာစာနယ္ဇင္းေတြနဲ႔ ျမန္မာ႐ုပ္႐ွင္ေလာကမွာ လႈပ္႐ွားခဲ့တဲ့ ျမန္မာ(တိုင္းရင္းသားအစၥလာမ္သာသနာ၀င္) အႏုပညာသည္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။

    ဦးဘကေလး ကာတြန္းေတြ ဟာ ႏိုင္ငံေရးကာတြန္း၊ လူမႈေရး စီးပြားေရးကာတြန္း၊ ေၾကာ္ျငာ ကာတြန္းဆုိၿပီး အၾကမ္းအားျဖင့္ (၃)မ်ဳိး (၃)စား ေတြ႕႐ွိရပါ တယ္။ ဦးဘကေလးဟာ ကာတြန္း ဆရာႀကီးအျပင္ ႐ုပ္႐ွင္ နယ္မွာလဲ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ က်င္လည္က်က္စားၿပီး ႐ုပ္႐ွင္ဆိုင္ရာ သဘင္မႈအႏုပညာမွာ တီထြင္ဖန္တီးမႈေတြ အမ်ားႀကီးျပဳလုပ္ သြားခဲ့ပါတယ္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စာနယ္ဇင္းေတြ စတင္ေပၚေပါက္လာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္တည္း ကာတြန္းဆုိတဲ့ အႏုပညာတစ္ရပ္လဲ ျမန္မာ စာနယ္ဇင္းေလာကထဲမွာ ေပါက္ဖြားလာပါတယ္။

    ကာတြန္းကုိ ျမန္မာစာေပ ေလာကအတြင္းေရာက္ေအာင္ ဦးဘကေလးက သြတ္သြင္းလာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကာတြန္းကုိ ေ႐ႊတေလးအမည္ခံ ဦးဘကေလးက ၁၉၁၅-ခုႏွစ္မွာ စတင္ေမြးထုတ္ခဲ့ပါတယ္။

    ၁၉၂၀-ခုႏွစ္မွာ ႐ုပ္႐ွင္ဆုိတဲ့အႏုပညာတစ္ရပ္ ျမန္မာ ျပည္မွာ ေပါက္ဖြားလာတဲ့အခါမွာလည္း ဦးေ႐ႊ႐ုိးႀကီးဆုိတဲ့ ႐ုပ္႐ွင္လူ႐ႊင္ေတာ္မင္းသားအျဖစ္နဲ႔ ျမန္မာ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ ပရိသတ္ရဲ႕ အသည္းစြဲျဖစ္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။

    ဦးေ႐ႊ႐ုိးႀကီးကုိ စတင္ဖန္တီးခဲ့တာလည္း ဦးကေလးပဲျဖစ္ပါတယ္။

    ဦးဘကေလးဟာ ၁၉၁၅-ခုႏွစ္ကစၿပီး ၁၉၃၉-ခုႏွစ္ အထိ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)ေက်ာ္ ကာလအတြင္း ျမန္မာ့ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ေတြကုိ ကာတြန္းေတြနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ သြားသလုိ၊ ဦးေ႐ႊ႐ုိး ဆုိတဲ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲ အဘုိးႀကီး တစ္ေယာက္ကုိလည္း ျမန္မာ႐ုပ္႐ွင္နဲ႔  သဘင္ေလာကထဲမွာ ဖန္ဆင္းထားခဲ့ပါတယ္။

    ဦးဘကေလးရဲ႕ႀကိဳးပမ္းမႈေတြက သူ႔တစ္သက္မွာ ေအာင္ျမင္ၿပီး၊ ကာတြန္းဘက္မွာလဲ ဘႀကီးေမတၱာတုံး၊ ေ႐ႊတေလး၊ ဘကေလးဆုိတဲ့ နာမည္(၂)မ်ဳိး(၃)မ်ဳိးနဲ႔ ေက်ာ္ ၾကားခဲ့သလုိ၊ ႐ုပ္႐ွင္မွာလဲ ဦးေ႐ႊ႐ုိးဆုိၿပီး ဟုိးေလးတေက်ာ္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တယ္။ အႏုပညာရည္အေနနဲ႔ သူလႈပ္႐ွား ႀကိဳးစား ႐ုန္းကန္သြားခဲ့တဲ့ကာလအတြင္းက တီထြင္ဆန္းသစ္ မႈေတြဟာ အင္မတန္မ်ားျပားေျပာင္ေျမာက္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ မတိမ္ျမဳပ္ မေပ်ာက္ပ်က္စေကာင္းပါဘူး။ ကာတြန္း ေပၚစက ျမန္မာ စာဖတ္ပရိသတ္ဟာ ကာတြန္းကုိ မၾကည့္တတ္ၾကပါဘူး။ ကာတြန္းဆုိတာ အစြမ္းသတၱိႀကီးတယ္။ ကာတြန္း တစ္ကြက္က ထိစရာျမင္စရာ႐ွိလဲ ႐ွင္း႐ွင္းထိျမင္ရတယ္ဆုိေတာ့ ျမန္မာ့ ပန္းခ်ီနဲ႔ စာေပေလာကထဲကုိ ဦးဘကေလးရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ မႈေၾကာင့္ ၂၀-ရာစု ႏွစ္အစပိုင္းကတည္းကုိ ကာတြန္းပညာ ေရာက္႐ွိလာခဲ့ပါတယ္။

    ဦးဘကေလးရဲ႕ကာတြန္းဟာ Caricature လုိ႔ေခၚတဲ့ ႐ုပ္ေျပာင္ပုံတူေကာင္းတယ္၊ စာလုံးေတြအား႐ွိတယ္၊ သူ႔ဟာသက အရည္႐ႊမ္းေနတဲ့ဟာသမ်ဳိး၊ စိတ္ကူး စိတ္သန္းလည္း ေကာင္းပါ တယ္။ Caricature လုိ႔ေခၚတဲ့ ႐ုပ္ေျပာင္ ပုံတူေကာင္းတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေပၚဘူးတဲ့ ကာတြန္းဆရာေတြ ဦးဘကေလးကုိ လိုက္မမွီဘူးလုိ႔ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဦးဘကေလး က ႐ုပ္ေျပာင္ပုံတူမွာေကာင္း႐ုံမက၊ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ဆြဲ ႏိုင္စြမ္းေလာက္ေအာင္လဲျမန္တဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူကအပ်င္းေျပ သူ႔လက္စြမ္းျပ ေရးဆြဲတာမ်ဳိးလုပ္တာေတြလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္႐ွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ေခတ္မွာ သူ႔ပညာသာမက လူကုိ အျပင္မွာျမင္ဖူးခ်င္တဲ့လူေတြကလည္းအမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ၿမိဳ႕မေက်ာင္းက ရံပုံေငြ႐ွာတဲ့ပြဲမွာ ဦးဘကေလးကုိယ္တိုင္ ထြက္ၿပီး ဇာတ္ခုံေပၚမွာ ကာတြန္းဆြဲျပတဲ့ အစီအစဥ္ကုိလည္း ပြဲစီစဥ္သူေတြက ပါေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ဦးဘကေလးက ျမန္မာစာကုိ စာဆန္တာ သိပ္ႀကိဳက္ပုံမရဘူး။ သူကာတြန္းဆုိတဲ့ အခါ နစ္အျပားႀကီးကိုင္ၿပီး အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ေတာင့္ေတာင့္ တင္းတင္းေရးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးဘကေလးစာလုံးက မလွ ေပမယ့္ အား႐ွိတယ္။ ဦးဘကေလးက ျမန္မာစာလုံးပုံစံသစ္ ကုိလဲထြင္ေရးပါတယ္။

    ဦးဘကေလးလက္ရာမ်ား ေကာင္းမွန္းသိေတာ့ မဂၢဇင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတုိ႔ကုိယ္ပိုင္ ကာတြန္းဆရာအျဖစ္နဲ႔ လုပ္ဖုိ႔ကမ္းလွမ္းၾကတယ္။ ဦးဘကေလးက အခ်ဳပ္အျခယ္႐ွိမွာ စုိးလုိ႔ လခစားမလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ဦးဘကေလးရဲ႕ကာတြန္းကုိ အမ်ားဆုံး အသုံးျပဳတဲ့ အဂၤလိပ္သတင္းစာကေတာ့ ရန္ကုန္ Time သတင္းစာပါ။ Time အယ္ဒီတာေတြက ဦးဘကေလးကုိ Geniousတကယ့္ပါရမီ႐ွင္လုိ႔ ျမင္ၾကပါတယ္။

    ဦးဘကေလးက အဂၤလိပ္စာကုိ ျမန္မာစာထက္ ႏိုင္နင္း တတ္ကြၽမ္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကုိယ္ပိုင္ကုမၸဏီက ႐ုိက္ထုတ္တဲ့ အသံတိတ္ေခတ္က ဇာတ္ကားေတြမွာ စာတန္းကုိ ျမန္မာလုိေရာ အဂၤလိပ္လုိပါ သူကုိယ္တိုင္ေရးၿပီး စာတန္းထုိး ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာတန္းလဲထုိးျပမယ္လုိ႔ ႐ုပ္႐ွင္ေၾကာ္ျငာမွာ တစ္ခါတည္းထည့္ပါတယ္။ သူ႔႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္တဲ့ ပရိသတ္က ျမန္မာပရိသတ္တင္မက တ႐ုတ္၊ အဂၤလိပ္နဲ႔ အျခားအစုံ႐ွိေနၿပီး ရန္ကုန္ Time သတင္းစာကဆုိရင္ သူ႔ကားလာၾကည့္ၿပီး ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ား ေကာင္းေကာင္းေရးေပးခဲ့ပါတယ္။ ဦးဘကေလး ဟာ သူ႔႐ုပ္႐ွင္ေၾကာ္ျငာမ်ားမွာ သူ႔ကာတြန္းမ်ားနဲ႔ေၾကာ္ျငာ ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က အဲဒီလုိလုပ္တာေတြမ႐ွိခဲ့ပါဘူး။

    ႐ုပ္႐ွင္တစ္ကားမွာဆုိ (၄)ကုိယ္ခြဲၿပီး ျခားျခားနားနာ သ႐ုပ္ေဆာင္သြားရာမွာ တခ်ဳိ႕က လြယ္တယ္လုိ႔ထင္ႏိုင္ေပမယ့္ လူတိုင္းလက္ဖ်ားခါခဲ့ၾကပါတယ္။ ဦးဘကေလးဟာ သူတုိ႔ေခတ္ က ႐ုပ္ေျပာင္း႐ုပ္လႊဲနဲ႔စမ္းသပ္တာ ေအာင္ျမင္လာေတာ့ အင္မတန္ အားတက္လာတယ္။ သူ႔ကုိယ္သူလဲ ယုံၾကည္မႈ႐ွိလာၿပီး ေနာက္ ကားေတြမွာ အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိးတက္တီထြင္လာပါတယ္။

    ဦးဘကေလးနဲ႔အတူ တြဲဖက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက “ဒီလိုလူ မေမြးေသးဘူး၊ တကယ္ထူးတဲ့ ပါရမီ႐ွင္ပဲ”လုိ႔ ေျပာၾကရတဲ့ အႏုပညာသည္တစ္ေယာက္ပါ။ ဦးဘကေလးဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ အႏုပညာသည္ ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။

    တကယ္ေတာ့ ဦးဘကေလးက သူလိုက္စားထားတဲ့ ပညာမွာ ၀ါစာကမာအေပၚယံသေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ အႏုပညာ အေနနဲ႔ ေလးေလးနက္နက္ လိုက္စားခဲ့တာပါ။ ဦးဘကေလးမွာ တုိ႔ျမန္မာလူမ်ဳိးလြတ္လပ္ရမယ္၊ ကမၻာ့လူမ်ဳိးႀကီးေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ရမယ္။ ကုိလုိနီနယ္ခ်ဲ႕သမားကုိ ျပည္သူ႔အားနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ရမယ္ဆုိတဲ့အျမင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ႐ွိပါတယ္။ ဒီလုိ တိုက္ပြဲ၀င္ရင္ တစ္ေန႔ေအာင္ပြဲခံမွာဘဲဆုိတာကုိ သူကယုံၾကည္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔လက္ရာေတြက ျပတ္သားေျပာင္ေျမာက္ ေနပါတယ္။

    ဦးဘကေလးကုိ အလယ္တန္းျပဆရာ ဦးဘုိးသင္းနဲ႔ ေဒၚသဲမႈန္တုိ႔က ပုသိမ္ၿမိဳ႕ ေထာင္ကုန္းရပ္ အရက္ဖုိလမ္း အိမ္ အမွတ္(၃)တြင္ ၁၈၉၃-ခုႏွစ္မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ငယ္စဥ္ ကတည္းက ဥာဏ္ထက္ျမက္ၿပီး ေပ်ာ္စရာ ရီစရာလုပ္တတ္၊ တယ္။ ပုံဆြဲ၀ါသနာပါခဲ့ပါတယ္။ (၁၆)ႏွစ္မျပည့္ခင္ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ (၂)ဘာသာသင္ပုသိမ္ အထက္တန္းေက်ာင္းက (၁၀)တန္း ကုိ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ဂဏန္းသခၤ်ာမွာ ဂုဏ္ထူးနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ တယ္။ သူတုိ႔ေခတ္က ေကာလိပ္တက္ဖုိ႔ Scholarshipရေပမယ့္ အသက္မျပည့္လုိ႔ တစ္ႏွစ္ေစာင့္ေနရပါတယ္။  ေကာလိပ္ေရာက္ေတာ့ ဥပစာတန္းေအာင္ၿပီး ဘီေအေရာက္တဲ့ အခါ စာက်က္တာထက္ အ႐ုပ္ဆြဲေနတာကမ်ားတာေၾကာင့္ စာေမးပြဲလဲက Scholarshipလည္း ျပဳတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ၿမိဳ႕အုပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားအိပ္မက္ဆုိတဲ့ သူ႔ရဲ႔ ပထမဆုံးကာတြန္းကုိ ၁၉၁၅-ခုႏွစ္ထုတ္တဲ့ ေကာလိပ္မဂၢဇင္း မွာပါၿပီး အဲဒီမဂၢဇင္းအဖုံးကုိလည္း သူပဲဆြဲေပးခဲ့တယ္။ သူေကာလိပ္ တက္ေနစဥ္ ပုသိမ္မွာ ပလိပ္ေရာဂါအႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္တဲ့ႏွစ္ သူ႔ဖခင္ဟာ ပလိပ္ေရာဂါျဖစ္လုိ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ရတယ္။ ဦးဘကေလးမွာ အစ္ကုိဦးဘႀကီး တစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတာေၾကာင့္ အေဖဆုံးေတာ့ အေမကုိ လုပ္ေကြၽးဖုိ႔လုိလာလုိ႔ ေကာလိပ္က ထြက္ၿပီး ေက်ာင္းဆရာ၀င္လုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအလုပ္မွာ မၿမဲပါဘူး။ ကုိလုိနီေခတ္ဆုိေတာ့ ဘုရားမထူးခ်င္တာနဲ႔ အစုိးရ လခစားဘ၀ကုိစြန္႔ခဲ့ပါတယ္။

    ဦးေရႊရိုးအက

    ေနာက္ေတာ့ သူ၀ါသနာပါတဲ့ကာတြန္းမ်ားဆြဲၿပီး အသက္ေမြးဖုိ႔ ရန္ကုန္ေရာက္လာတယ္။ အဂၤလိပ္သတင္းစာ ရန္ကုန္Time က ေကာလိပ္မဂၢဇင္းထဲမွာပါတဲ့ ၿမိဳ႕အုပ္အိပ္မက္ ကာတြန္းကုိ ျမင္ကတည္းက အလားအလာ႐ွိတဲ့ လူငယ္အေနနဲ႔ မ်က္စိက်ေနတာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ေရာက္လာတဲ့ အခါ ကာတြန္းနဲ႔ အသက္ေမြးဘုိ႔ မခဲယဥ္းေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က ကုန္ပစၥည္း ေၾကာ္ျငာမ်ားမွာ ပန္းခ်ီ၊ ကာတြန္းမ်ားနဲ႔ ေၾကာ္ျငာၾကပါတယ္။ ဦးဘကေလးဟာ ၁၉၁၇-ခုႏွစ္က သူရိယမဂၢဇင္းမွာဆြဲတဲ့ ကာတြန္းမ်ားအျပင္ ကုန္ပစၥည္းေၾကာ္ျငာမ်ားလဲ ေရးဆြဲေပးလာရ ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ျမန္မာအေဆြ သူေ႒းဦးဘညြန္႔က သူလုပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာကုိေျပာျပရင္ ဦးဘကေလးက အင္မတန္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ စရာေကာင္းတဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေပးတတ္လုိ႔ သေဘာက်တာေၾကာင့္ ဦးဘကေလးကုိ ေၾကာ္ျငာ မန္ေနဂ်ာခန္႔ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာလုပ္ေနရင္း ၁၉၁၉-ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ သူေ႒းဦးဘညြန္႔ရဲ႕ သမီး ေဒၚခင္ခင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ခ့ဲ ပါတယ္။ သူတုိ႔အိမ္ေထာင္ေရးဟာ ေခ်ာေခ်ာ ေမြ႕ေမြ႕နဲ႔ အၾကင္ လင္မယားအျဖစ္ ေရာက္ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဦးဘကေလးက မြတ္စလင္၊ ေဒၚခင္ခင္က ဗုဒၶဘာသာဆုိေတာ့ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ေက်ာ္လႊားခဲ့ရပါတယ္။ (၇)ႏွစ္ေလာက္ေပါင္းၾကရၿပီး ေနာက္ ကြဲသြားၾကပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အသီးသီး အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ ဦးဘေလးက ေဒၚခင္ထားနဲ႔ဒုတိယ အိမ္ေထာင္ျပဳပါတယ္။ ဦးဘကေလးဟာ ေဒၚခင္ထားနဲ႔ အသက္ထက္ဆုံးေပါင္းသင္းသြားၿပီး ေဒၚခင္ထား လက္ေပၚမွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။

    ေဒၚခင္ထားနဲ႔လက္ထက္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဦးဘကေလးက အရက္ေသာက္တတ္လာတယ္။ ပထမ နဲနဲ ေသာက္ရာက မ်ားမ်ားေသာက္လာၿပီး အရက္ထဲနစ္ေနတဲ့ ဘ၀ ဆိုက္သြားပါတယ္။ ဦးဘကေလးဟာ စိတ္ေနစိတ္ထားက ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး သေဘာေကာင္းတယ္၊ ေပ်ာ္တတ္တယ္၊ ရီစရာေမာစရာေလးေတြလုပ္မယ္၊ ပုံတုိပတ္စကေလးေတြ ေျပာမယ္၊ စိတ္ဆုိးတယ္ရယ္လုိ႔႐ွိခဲပါတယ္။ လူတစ္ဖက္သား ကုိ သနားတတ္တယ္၊ ၾကင္နာတတ္တဲ့စိတ္႐ွိတယ္။ အားနာ တယ္ စိတ္ေနစိတ္ထားလဲ ျမင့္ျမတ္ပါတယ္။ သူအရက္ မေသာက္ခင္က ကာတြန္းေတြဆြဲၿပီး အရက္ေသာက္တာကုိ ျပစ္တင္ သတိေပးခဲ့တာ အမ်ားႀကီး႐ွိပါတယ္။ သူ႔ဘ၀မွာ လူမႈေရး မေက်နပ္မႈေတြ မ်ားလာတဲ့အခါ နည္းမွန္လမ္းမွန္ မေျဖ႐ွင္း တတ္ဘဲ အရက္ကုိအေဖာ္လုပ္မိရာက အရက္က လူကုိ၀ါးမ်ဳိပစ္ လိုက္လုိ႔ ႏွေမ်ာစရာေကာင္းလွတဲ့ လူတစ္ ေယာက္ဟာ အရက္ ထဲမွာပဲ နစ္ျမဳပ္ပ်က္စီးသြားရ ပါတယ္။ ၁၉၃၈-ခုႏွစ္ (၆)လပိုင္းေလာက္မွာ သူတုိ႔ေနတဲ့ တိုက္ရဲ႕ ေနာက္ေဖးေဆာင္ ၿပိဳက်လုိ႔ ဦးဘကေလး ခါးနဲ႔ေခါင္းမွာ ထိခိုက္ မိၿပီး ဒဏ္ရာအႀကီးအက်ယ္ရသြားတယ္။ ေဆး႐ုံေပၚမွာ (၃)လနဲ႔ (၈)ရက္ေနၿပီးဆင္းခဲ့တယ္။ ဆရာ၀န္ေတြက (၆)လေလာက္ အနားယူဖုိ႔ေျပာေပမယ့္ (၃)လေလာက္ပဲေနပါတယ္။ ေနာက္ ၁၉၃၉-ခုႏွစ္မွာ ပုသိမ္ကုိေျပာင္းသြားၾကၿပီး အစ္ကုိ၀မ္းကြဲ ေတာ္တဲ့ ဦးအီစာတုိ႔အိမ္မွာေနခဲ့ၾကတယ္။ ပုသိမ္ေရာက္လုိ႔ (၃)ေလာက္လဲေနေရာ ဦးဘကေလး စိတ္ေနာက္သြား႐ွာ ပါတယ္။ စိတ္ေ၀ဒနာျဖစ္တယ္ဆုိေပမယ့္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မဟုတ္ပါဘူး။ ယဥ္ယဥ္ကေလးပဲ။ မသိတဲ့ လူျမင္ရင္ ေနေကာင္းတယ္ပဲထင္ရတယ္။ စိတ္ေ၀ဒနာျဖစ္ေနေပမယ့္ နမားဇ္ဖတ္တယ္ (ဝတ္ျပဳသည္) ၊ တစ္ခါတစ္ရံသီခ်င္းဆုိတယ္။ သီခ်င္းဆုိရင္ သူမ်ားေရးထားတဲ့ သီခ်င္းမဟုတ္ဘဲ သူ႔ေ႐ွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ေတြကုိ သူ႔ဖာသာ လက္တမ္းစပ္ဆုိတာ။ စာေရးခ်င္ေရးေန တယ္။ ေဆးေပါ့လိပ္ႀကီး လက္ၾကားညႇပ္ လက္ကုိေနာက္ပစ္ၿပီး လမ္းထြက္ၿပီး ေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္ေနတယ္။ ဒုတိယကမၻာ စစ္ႀကီးျဖစ္လာေတာ့ ဟသၤာတကုိေျပာင္းေ႔႐ႊၾကရပါတယ္။ ဟသၤာတက တဆင့္ ဒမီၻကုိေ႔႐ႊၾကရတယ္။ ဒမီၻမွာပဲ ဦးဘကေလး ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။

    လူႀကီးအမ်ားစုက ဦးဘကေလးအေၾကာင္းကုိ ၾကားဖူး ၿပီးသားျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာ့နယ္ပယ္မွာ ေအာင္ျမင္ထင္႐ွား ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ ဦးဘကေလးဆုိတဲ့ တုိင္းရင္းသားအစၥလာမ္ သာသနာ၀င္ တစ္ဦးရဲ႕ သူမတူတဲ့ေအာင္ျမင္မႈေတြ၊ ေၾကကြဲဖြယ္ က်ဆုံးမႈေတြ ေရာေထြးေနတဲ့သူ႕ဘ၀ဟာ ကြၽန္မတုိ႔ လူငယ္မ်ား အတြက္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ အတုယူဖြယ္၊ သင္ခန္းစာယူဖြယ္ရာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

    ဦးဘကေလးအေၾကာင္းကုိ ျပည့္ျပည့္စုံစုံသိ႐ွိေစဖုိ႔ လူထုေဒၚအမာေရးသားျပဳစုခဲ့ေသာ “ေ႐ႊ႐ုိး ဘကေလး”ဆုိတဲ့ စာအုပ္ကုိ ညႊန္းဆုိခ်င္ပါတယ္။ ဒီစာမူကုိ ေရးသားခြင့္ျပဳတဲ့ ဘြားဘြားလူထု ေဒၚအမာကုိလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။

     

    စာေရးဆရာၾကီးမင္းယုေ၀ေရးသားခဲ့ေသာ ပထမျမန္မာမ်ားစာအုပ္မွ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ ဦးဘကေလး(ေရႊကေလး)အေၾကာင္းဖတ္လိုလွ်င္

    firstmyanmar_ubakalay

  • အတိတ္ကာလက ျမန္မာ့ဂုဏ္ေဆာင္ လက္ေ၀ွ႔သမားတစ္ဦး

    အတိတ္ကာလက ျမန္မာ့ဂုဏ္ေဆာင္ လက္ေ၀ွ႔သမားတစ္ဦး

    တင္ထြန္း၊စက္မႈ-၂၊ၿငိမ္း၊
    (ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း၊ေမလ ၂၀၁၁)

    အတိတ္ကာလ ျမန္မာ့ဂုဏ္ေဆာင္ အားကစား သမားေတြထဲမွာ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ အားကစားသမား က်ားဘညိမ္း ဆိုတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္တစ္ဦး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။

    က်ားဘညိမ္းက ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္နဲ႔ သက္တူ ရြယ္တူပါ။ အခ်ိန္ကာလက ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၅၅-၅၆ ျဖစ္ၿပီး ရက္တစ္ရက္မွာ ေအာင္ဆန္း အားကစားၿပိဳင္ကြင္းကုိ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္နဲ႔ လုိက္ပါခဲ့ရင္း (National Fitness Council) လုိ႔ေခၚတြင္တဲ့ အမ်ဳိးသား ကုိယ္လက္ ၾကံ့ခိုင္ေရး ေကာင္စီကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီ အေဆာက္အအုံေရွ႕မွာ အထက္ ပန္းဆိုးတန္းလမ္း ရွိၿပီးလမ္းရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္မွာ စိန္႔ဂ်ဳိးဇက္ကြန္ဗင့္ အမ်ဳိးသမီး အထက္တန္းေက်ာင္း (St. Joseph’s Convent) (အခု အထက ၃ မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔) ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စိန္႔အန္ေထာ္နီ ေယာက်္ားကေလး အထက္တန္းေက်ာင္း (St. Anthony’s High School) အခု အထက ၄ မဂၤလာ ေတာင္ၫြန္႔မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းကာလ ျဖစ္ပါတယ္။

    ဖခင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဲဒီ အမ်ဳိးသား ကုိယ္လက္ၾကံ့ခုိင္ေရး ေကာင္စီကို ေရာက္လာၾကတဲ့ အခါ ဖခင္က သူ႔မိတ္ေဆြ တစ္ဦးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မိတ္ဆက္ ေပးခဲ့ပါတယ္။
    “မင္း ဒီအန္ကယ္လ္ကို သိလား” လုိ႔လည္း ဖခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မသိေၾကာင္းကို ဦးေခါင္း ခါျပလုိက္ပါတယ္။

    အဲဒီမွာ ဖခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ-
    “အဲဒါ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းပဲ။ မင္း မွတ္ထား၊ ေနာင္ကိုေတြ႔ရင္ မင္းက အရင္ႏႈတ္ဆက္” လုိ႔ ေျပာၾကားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖခင္ကုိ “ဟုတ္ကဲ့”လုိ႔ ျပန္ေျပာၿပီး  ဦးေခါင္း ညိတ္ျပလုိက္ပါတယ္။ ဖခင္က ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႔သား ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အခါ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးရယ္ျပပါတယ္။

    အဲဒီအခ်ိန္ ကာလက အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းဟာ ၿပိဳင္စံရွားတဲ့ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ အားကစားသမား တစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းတို႔ ေခတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သိရွိခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ အားကစား သမားမ်ားမွာ ေဘာက္ဆာ (Boxer) မဂ်စ္၊ သိန္းျမင့္၊ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါးနဲ႔ နီနီတုိ႔ျဖစ္ၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသမွ် ေရးသား တင္ျပတာ ျဖစ္လုိ႔ အဲဒီ အခ်ိန္ကာလက ကၽြန္ေတာ့္ အသက္အရြယ္ကလည္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ ျဖစ္ေနတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိတဲ့ လက္ေ၀ွ႔ အားကစားသမား မ်ားလည္း ရွိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

    အဲဒီ အခ်ိန္ ကာလမွာ နာမည္ေက်ာ္ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ အားကစား သမား တစ္ဦးလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူကေတာ့ ေၾကးစားလက္ေ၀ွ႔ သမားျဖစ္တဲ့ ေဘာက္ ဆာေမာင္ေသာင္းပါ။ သူက အိႏိ္ၵယ ႏိုင္ငံနဲ႔ အေနာက္ ႏိုင္ငံေတြမွာ ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔ ထုိးသတ္ ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္ၿပီး အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းလုိ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔သမား တစ္ဦးပါ။

    ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ ေလာကမွာ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းက ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ကို ကမာၻက သိရမယ္ ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ အညီ တစ္ေခတ္မွာ တစ္ခါသာ ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ အားကစားသမား တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကမာၻတစ္လႊား လက္ေ၀ွ႔ေလာကမွာ လူသိမ်ားခဲ့ သူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

    အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းရဲ႕ မိတ္ေဆြ ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္ကလည္း အျခားသူ တစ္ဦး မဟုတ္ပါ။ စစ္ႀကိဳေခတ္၊ စစ္ၿပီးေခတ္ကာလ ျမန္မာ့ေဘာလုံး ေလာကမွာ နာမည္ေက်ာ္ ေဘာလုံး သမားတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့ မီးရထား ေဘာလုံး အသင္းက နည္းျပ “ေဘာဘုရား ဘာဘာ” ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္ရဲ႕ အေဖ၊ ကၽြန္ေတာ့္ အဘိုးကလည္း မႏၲေလးသား တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ ကာလက မႏၲေလးကုိ မၾကာခဏ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

    ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၅၅-၅၆ ၀န္းက်င္ကာလက ေအာင္ဆန္းကြင္း ေျမာက္ဘက္၀င္းမွာ တင္းနစ္ကြင္း ႏွစ္ကြင္းရွိခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ဦးဆရာ တင္းနစ္နည္းျပက ဆရာ ဦးခင္ေမာင္သန္း ျဖစ္ၿပီး အခုေတာ့ ကြယ္လြန္ သြားရွာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီကြင္းမွာ တင္းနစ္ ကစားၿပီးတုိင္း (N.F.C) လုိ႔ေခၚတဲ့ အမ်ဳိးသား ကိုယ္လက္ၾက့ံခိုင္ေရး ေကာင္စီ႐ုံးကို သြားေရာက္ၿပီး ေရေသာက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းနဲ႔ ေတြ႔ဆုံတဲ့ အခါမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္က ေလးေလးစားစား ႏႈတ္ဆက္တဲ့ အခါ အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူနဲ႔ ေတြ႔ဆုံခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကုိလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အေဖအား ျပန္ေျပာျပဖုိ႔ မွာၾကားေလ့ ရွိပါတယ္။

    အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းကုိ အခုေခတ္ လူငယ္မ်ားက သိရွိၾကလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္း အေၾကာင္းကို ၾကားဖူးၾကသူေတြ ရွိၾကသလုိ မၾကားဖူးသူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းေခတ္ကို မီၾကသူ မ်ားဟာ ဒီေန႔ ဒီအခါမွာ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ အရြယ္ေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီ အသက္ အရြယ္ထက္ ငယ္ၾကသူေတြကေတာ့ သိရွိၾကသူေတြ ရွိၾကသလုိ၊ မသိရွိၾကသူေတြ လည္း အမ်ားအျပား ရွိၾကမွာပါ။

    အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းဟာ ျမန္မာ့ထီးနန္း စုိက္ခဲ့ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕သား တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္ဓာတ္ အလြန္ျပင္းျပသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ “ျမန္မာကို ကမာၻက သိရမယ္”ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ အရင္းခံၿပီး လက္ေ၀ွ႔ ၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို ထုိးသတ္ေလ့ ရွိသူ တစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲေတြ မွာလည္း လက္သံေျပာင္ေျပာင္ ထိုးသတ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ႏုိင္ပြဲမ်ားစြာကိုလည္း ေအာင္ႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။ အန္ ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းဟာ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ အားကစားဂုဏ္ေဆာင္ လက္ေ၀ွ႔ သမားတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္းမွာသာ မကဘဲ ျပည္ပ ႏုိင္ငံမ်ား အထိ သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သတင္းက ေမႊးပ်ံ႕ခဲ့ပါတယ္။

    ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေလာကမွာ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းကုိ ျမန္မာ့ အားကစား ပရိသတ္ေတြသာ မကဘဲ အေနာက္ႏိုင္ငံ လက္ေ၀ွ႔ သမားမ်ားနဲ႔ လက္ေ၀ွ႔ ပရိသတ္ေတြကပါ ၾကည္ညိဳ ေလးစားၾကတယ္လုိ႔ လက္ေ၀ွ႔သမား တစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေျပာျပခဲ့ တာမို႔ သိခဲ့ရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့အားကစား ပရိသတ္ရဲ႕ သေဘာ သဘာ၀က လက္႐ုံးရည္နဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရတဲ့ အားကစားကို အလြန္ ႏွစ္သက္ၾကၿပီး အထူးသျဖင့္ ေဘာလုံး ၿပိဳင္ပြဲနဲ႔ လက္ေ၀ွ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ ထိုးသတ္ပြဲေတြကို အလြန္ စိတ္၀င္စားၾကၿပီး အားေပးေလ့ ရွိတတ္ ၾကပါတယ္။

    ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ပြဲေတြနဲ႔ အျခား တုိင္းျပည္မွာ လက္ေ၀ွ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲေတြကို ၾကည့္႐ႈတဲ့ အခါတုိင္း အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းကုိ အထူးလြမ္းဆြတ္ သတိတရ ျဖစ္ရၿပီး အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္း ရဲ႕ သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ဆရာ ဦး၀င္းၿငိမ္း ဆီကုိလည္း စိတ္က ေရာက္သြား တတ္ပါတယ္။

    ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၀န္ထမ္း အျဖစ္ကေန အၿငိမ္းစား ယူထားၿပီး အသက္ကလည္း ၆၅ အတြင္း ေရာက္ ေနပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္း လာခဲ့ ရတဲ့ အတိတ္ ကာလက ဘ၀ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္း တစ္ခုမွာ ေရးသားေနရင္း ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ေန႔ေတြကို ျဖတ္သန္း ေနပါတယ္။

    အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းနဲ႔ လက္ေ၀ွ႔ အေက်ာ္အေမာ္ ေဘာက္ဆာ (Boxer) မဂ်စ္တုိ႔ဟာ မဂၤလာေတာင္ ၫြန္႔ၿမိဳ႕နယ္မွာ ရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္ ေနအိမ္ကို မၾကာခဏ ေရာက္ရွိ လာတတ္ၿပီး  အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းအေၾကာင္း ေျပာေနတတ္ပါတယ္။ ေနေစာင္းေတာ့မွ ျပန္သြား ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေျပာၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို  ခုထက္ထိ မွတ္မိေနၿပီး ျပန္လည္ သတိရ ေအာက္ေမ့ၿပီး အခုလုိ အလြမ္းေျပ ျပန္ေဖာက္သည္ ခ်ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
    ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္ဟာ  အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းနဲ႔ ရင္းႏွီးသလုိ ေဘာက္ ဆာ(Boxer) မဂ်စ္နဲ႔လည္း အလြန္ရင္းႏွီး ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သခၤါရ ေလာကႀကီးကို မလြန္ဆန္ ႏိုင္ၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကလုိ႔ သူတုိ႔အားလုံး ခုအခ်ိန္မွာ ေတာ့ လူ႔ေဘာင္ ေလာကႀကီးမွာ မရွိၾက ေတာ့ပါ။ ကြယ္လြန္ ကုန္ၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္ရွိ လူသားေတြျဖစ္ၾကတဲ့ လူေတြကေတာ့ လူ႔ဘ၀ဇာတ္ခုံႀကီးေပၚ မွာ  ကုိယ့္အခန္းကုိ ကိုယ္တုိင္ ကၾက ရၿပီးေနာက္ မိမိရဲ႕ အခန္းၿပီးဆုံးတဲ့ အခါမွာ ဇာခန္းဆီး လုိက္ကာႀကီး အေပၚကေန က်လာၿပီး တစ္ဘ၀ တစ္ဇာတ္သိမ္း သြားၾကရတာပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

    ဒီ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ မခ်ဳပ္ ၿငိမ္းခင္ ကာလမွာ ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္း လာခဲ့ရတဲ့ အတိတ္ကာလက အမွတ္ တရ ျဖစ္ရပ္ေတြကို စာေပ ပရိသတ္ သိရွိ ေစလုိတဲ့ အတြက္ ျပန္လည္ ေရးသား ေဖာ္ျပရင္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္။

    ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ အတူ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၉ ရက္ထုတ္ မႏၲေလး လူထု သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ က်ားႀကီး ႏုိင္ျခင္း သတင္း ေဆာင္းပါးကို ပူးတြဲ ေဖာ္ျပၿပီး အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္း(ဦးက်ားဘညိမ္း)ကို ဂုဏ္ျပဳ လုိက္ပါတယ္။
    (မူရင္းသတ္ပုံ အတုိင္း)

    ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ က်ားႀကီးႏုိင္ျခင္း

    ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ေအာင္ဆန္းကစား ကြင္းႀကီး၌ ဇန္န၀ါရီလ ၁၆ ရက္ေန႔ညက သီဟို လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ ၇ ဦးႏွင့္ ျမန္မာ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္မ်ား ေတြ႔ဆ ထိုးသတ္ၾကရာ ပြဲ ၇ ပြဲ အနက္တြင္ ျမန္မာတုိ႔က ၄ ပြဲ ႏိုင္ၿပီး သီဟိုတုိ႔က ၃ ပြဲသာ အႏုိင္ရရွိသြားေၾကာင္း။

    ၾကည့္အေကာင္းဆုံး ၂ ဘက္စလုံးမွပင္ လက္ေ၀ွ႔ စည္းကမ္းႏွင့္ အညီ အားႀကိဳးမာန္တက္ ထုိးသတ္ ၾကရာ တခ်ီတခ်ီတြင္ ပရိသတ္မ်ား ဟာကနဲ၊ ဟယ္ကနဲ အာေမဍိတ္ ျပဳၾကရသည္ အထိ လက္ေ၀ွ႔ပြဲမ်ားမွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းလွေၾကာင္း၊ လက္ေ၀ွ႔ပြဲ မ်ားမွာ အသဲ တထိတ္ထိတ္ ရင္တဖိုဖုိႏွင့္ ၾကည့္၍ အားမရႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ပင္ ရွိေတာ့သည္ဟု ပရိသတ္ထုႀကီးက မွတ္ခ်က္ ျပဳၾကရေၾကာင္း။

    ပြဲတုိင္း အဆိုင္းတုိင္း လုိလုိပင္ လ်င္ျမန္ ျဖတ္လပ္စြာ ထိုးသတ္ၾကျခင္းကို ေတြ႔ျမင္ ရေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ကား အႏုိင္အ႐ႈံးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကေသာ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္ ထုႀကီးကို စိတ္အေက်နပ္ ေစဆုံး ၀မ္းအျမဴးေစဆုံးႏွင့္ အသဲထိတ္ ေစဆုံး ပြဲ ၂ ပြဲမွာ မူကား အိုလံပစ္ျပန္ ျမန္မာ ေရႊမန္းသား (ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏)က်ားဘညိမ္းႏွင့္ ပရီမာဒဆား တုိ႔၏ ဗိုလ္လုပြဲႏွင့္ ေအးကိုႏွင့္ အကီဆီကရား တုိ႔၏ ဗိုလ္လုပြဲ ၂ ပြဲပင္ ျဖစ္ေတာ့ ေၾကာင္း။



    ကၽြန္ေတာ္ ည့ံသလား ၊ က်ားဘညိမ္း

    က်ားဘညိမ္း၏ လက္ေ၀ွ႔ရည္တြင္ က်င္လည္ပါးနပ္ျခင္းႏွင့္ အေလ့အက်င့္ ရွိျခင္းမ်ားက သီဟို လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ႀကီး ပရီမာဒဆားအား အႀကီးအက်ယ္ အခက္အခဲ ေတြ႔ေစသည္ကို ပရိသတ္က ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္း။

    က်ားဘညိမ္းမွာ ရန္ကုန္သုိ႔ ဆင္းလာသည့္ေန႔ မႏၲေလး ခ်မ္းျမသာစီ ေလယာဥ္ ကြင္းကပင္ လုိက္လံအားေပးပုိ႔ေဆာင္ၾကေသာ မိတ္ေဆြမ်ားအား “ကၽြန္ေတာ့္ ည့ံသလား”ဆိုတာကို ႀကိဳးစား၍ အေျဖေပးပါမည္ဟု ေျပာဆုိခဲ့ေသးၿပီး ရန္ကုန္တြင္ လည္း ေတြ႔ဆုံ အားေပးၾကသူ မိတ္သဂၤဟ အေပါင္းႏွင့္ သတင္းေထာက္မ်ားအား “ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ ထုိးသတ္ပါမည္ဟု” ဂတိေပးထားသူျဖစ္သျဖင့္ ဗမာ့ ပရိႆတ္က အထူးေျမႇာ္လင့္ အားထားလ်က္ရွိရာ ေျမႇာ္လင့္သည့္အတုိင္းပင္ က်ားႀကီး၏ ထိုးသတ္ပုံမွာ အထူး ၾကည့္ေကာင္းလွေၾကာင္း။ ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးသတ္သူ သီဟို လက္ေ၀ွ႔ ေက်ာ္ႀကီးမွာ အထူးေလ့က်င့္သားရွိသူ၊ ခံႏိုင္ရည္ ရွိလွသူ ျဖစ္၍သာ မလဲျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္လည္း က်ားဘညိမ္း၏ ျပင္းထန္လွေသာ လက္သီးခ်က္မ်ား ခံရသည္မွာ တစ္ဘက္လူ အတြက္ မသက္သာလွသည္ကို ပရိႆတ္က ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္း။

    အားမလို အားမရပြဲ

    သီဟုိရဲအား အလဲထုိးခ်ရန္ က်ားဘညိမ္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားေနသည္ကို ပရိႆတ္ႀကီးက အားမလုိ အားမရ ၾကည့္ေနရၿပီး ေနာက္ဆုံး၌ အမွတ္ႏွင့္ က်ားဘညိမ္း အႏုိင္ ရသြားျခင္းကုိသာ ေက်နပ္ လုိက္ရေတာ့ေၾကာင္း။ ထုိညက အႏိုင္ရရွိၾကေသာ ဗမာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္မ်ားမွာ ၁။ က်ားဘညိမ္း။ ၂။ ေအးကို။ ၃။ ဗင္ကရပ္။ ၄။ သၾကား မဂ်စ္တုိ႔ျဖစ္ေၾကာင္း။

    ၁၉.၁.၅၃ ေန႔ထုတ္ လူထု သတင္းစာမွ