News @ M-Media

Tag: Rakhine-Conflict

  • စစ္ေတြျမိဳ႕မေစ်းတြင္ ကမန္အမ်ိဳးသမီး ၃ ဦးအား ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ား ဝိုင္းရိုက္

    စစ္ေတြျမိဳ႕မေစ်းတြင္ ကမန္အမ်ိဳးသမီး ၃ ဦးအား ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ား ဝိုင္းရိုက္

    ေအာက္တိုဘာ၊ ၆ ၊ ၂၀၁၂

    M-Media

    သတင္း – ဇာဏီ

    စစ္ေတြ ။     ။    ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြၿမိဳ႕႐ွိ စည္ပင္သာယာၿမိဳ႕မေစ်းတြင္ ၂၉.၉.၂၀၁၂ ရက္ေန႔က ေစ်း၀ယ္လာေသာ ကမန္အမ်ဳိးသမီး(၃)ဦးအား ၀ိုင္း၀န္း ႐ိုက္ႏွက္မႈျဖစ္ပြားခဲ့ေၾကာင္း သတင္း႐ွိပါသည္။

    ျဖစ္ပြားပုံမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ သဂၤနက္ေက်းရြာေန ကမန္တုိင္းရင္းသူမ်ားျဖစ္သည္
    • ေဒၚမေစာေအး   (ဘ)ဦးေအာင္သာထြန္း  (၅၀)ႏွစ္၊
    • မျဖဴျဖဴစုိး            (ဘ)ဦးထြန္း –                 (၂၀)ႏွစ္၊
    • မသန္းႏု(ခ)အခဲ (ဘ)ဦးေမာင္နီ –             (၂၁)ႏွစ္
    တုိ႔သည္ ၂၉.၉.၂၀၁၂ ရက္ေန႔ နံနက္ (၁၁)နာရီအခ်ိန္တြင္ စစ္ေတြၿမိဳ႕စည္ပင္သာယာၿမိဳ႕မေစ်းအတြင္း ေစ်း၀ယ္ေနခ်ိန္တြင္ လူအုပ္ႀကီးမွ ၀ုိင္းလာၿပီး “နင္တုိ႔ ကုလားလူမ်ဳိးေတြပဲ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြပဲ”လုိ႔ေအာ္ပစ္ၿပီး ေယာက္်ားမ်ားက ၀ိုင္း၀န္း႐ိုက္ႏွက္ခဲ့တာေၾကာင့္ ကမန္အမ်ဳိးသမီး (၃)ဦးလုံး ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာ ရ႐ွိခဲ့ေၾကာင္း၊ ထုိအထဲမွ ေဒၚမေစာေအးမွာ ဦးေခါင္းႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္မ်ားတြင္ပါ ဒဏ္ရာမ်ားျပင္းထန္စြာ ရ႐ိွခဲ့ေၾကာင္း၊ ၀ိုင္း၀န္း႐ိုက္ႏွက္ခံရၿပီးခ်ိန္တြင္ ရဲမ်ားေရာက္႐ွိလာၿပီး ေဒၚမေစာေအးအား ရဲမ်ားမွ ေဆးခန္းသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ခ့ဲၿပီး ၀ိုင္း၀န္း႐ိုက္ႏွက္ၾကသူမ်ားအား မည္သည့္အေရးယူမႈမ်ဳိးမွ မျပဳလုပ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။အခုအခါ ေဒၚမေစာေအးမွာ ေခါင္းတြင္ရ႐ွိခဲ့သည့္ ဒဏ္ရာမွာျပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ ရန္ကုန္တြင္ ေဆးကုသရန္အတြက္ ယေန႔ ၆.၁၀.၂၀၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ေလယာဥ္ျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔ေခၚေဆာင္ သြားသည္ဟု သိရသည္။ ေဒၚမေစာေအးႏွင့္အတူ သားျဖစ္သူမွ အတူလိုက္ပါသြားခဲ့ေၾကာင္း စုံစမ္းသိ႐ွိရပါသည္။

  • ရခိုင္မွာ ဒုကၡသည္တိုးလာမႈ ကုလစိုးရိမ္

    ရခိုင္မွာ ဒုကၡသည္တိုးလာမႈ ကုလစိုးရိမ္

    ေအာက္တိုဘာ၊ ၅ ၊ ၂၀၁၂

    Source: ဗီြအိုေအ (ျမန္မာပိုင္း)

    ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြ႔ၿမိဳ႕ ေဘာဒူဖ ဒုကၡသည္စခန္းမွ ဒုကၡသည္မ်ား

    ျမန္မာႏိုင္ငံ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ အႀကမ္းဖက္မႈေတြျဖစ္အၿပီး၊ ၄လႀကာမွာ  ႏိုင္ငံထဲမွာ ေနရာေရႊ႔ေျပာင္းေနထိုင္ ဒုကၡေရာက္ေနသူ အေရအတြက္ ဟာ တိုးပြားလာေနတယ္လို႔
    ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္ဆိုင္ရာရံုး UNHCR က စိုးရိမ္တႀကီး ထုတ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

    ဒီ ဒုကၡသည္ဆိုင္ရာ႐ံုးက ႏိုင္ငံထဲက ဒုကၡသည္စခန္းေတြထဲမွာ ဒုကၡသည္ေပါင္း ၇၅,၀၀၀ ခန္႔ ေလာေလာဆယ္ ရွိေနတယ္။ ေနာက္ထပ္ လူသားခ်င္းဆိုင္ရာ အကူအညီလိုေနသူေတြလဲ ဆက္ရွိေနေသးတယ္လို႔ ေသာႀကာေန႔မွာ ထုတ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

    ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္ရံုးရဲ့ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ Adrian Ewards က ဒီဒုကၡေရာက္ေနသူေတြရဲ့ သြားလာေရးကို ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားဆဲျဖစ္တယ္၊ ေစ်းသြားခြင္႔၊ အစားအစာရရွိခြင့္၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ခြင့္န႔ဲ ပညာေရးအခြင့္အလမ္းေတြအတြက္ ပိတ္ပင္ခံေနရဆဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ဂ်ီနီဗာၿမိဳ႕မွာ ေျပာႀကားလိုက္ပါတယ္။

    ဒီေျပာခြင္႔ရွိသူကပဲ ခုလို ဖိႏွိပ္ကန္႔သတ္မႈ႔ေတြ ဆက္ဆိုးဝါးေနတာေႀကာင့္ ဆက္သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဒီဒုကၡသည္ေတြအေနနဲ႔ အစားအစာနဲ႔ ေဆးဝါးေတြရရွိႏိုင္ဖို႔ ခုလို ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ဆက္ ထြက္ေျပးေနႀကရတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆက္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

    ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး၊ မေန႔က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုလသမဂၢ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာလဲ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ရဲ့ ေျပာခြင္႔ရ Martin Nesirsky က ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ရံုးနဲ႔ ဒုကၡသည္ရံုးေတြ လက္တြဲျပီး၊ သက္ဆိုင္ရာေဒသတြင္းမွာ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကြင္းဆင္းေဆာင္ရြက္ေနေႀကာင္း၊ သူတို႔က အထူးကို စိုးရိမ္မကင္း ဆက္ျဖစ္ေနေႀကာင္း ေႀကညာခ်က္ ထုတ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ ခိုင္လံုတဲ့ အေထာက္အထားေတြရွိလို႔သာ ျဖစ္ႏိုင္ေႀကာင္း ေျဖႀကားသြားပါတယ္။

  • နာတတ္ရင္ေတာ့ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္သင့္ၿပီ

    နာတတ္ရင္ေတာ့ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္သင့္ၿပီ

    ေအာက္တိုဘာ၊ ၆၊ ၂၀၁၂

    M-Media

    ေဇယ်ာသူ

    အခုတေလာ ကၽြန္မလည္း စာမေရးျဖစ္ပဲ စာေတြပဲဖတ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းမွာ ထူးထူးျခားျခား သတိထား ဖတ္မိေနတာက ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ႏိုင္ငံမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကုိ မီး႐ႈိ႕တဲ့သတင္းကစထြက္ေပၚလာကတည္းက အခုေနာက္ဆုံး အေျခအေနထိကုိ ဆက္တိုက္ဖတ္ျဖစ္ေနတယ္။

    ကၽြန္မကေတာ့ ဘယ္လူမ်ဳိး၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္လုပ္တာမ်ဳိးကုိ မႏွစ္သက္ပါဘူး။

    ဘဂၤလားေဒရွ္ ႏိုင္ငံ သတင္းႏွင့္ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ၾကီး ကန္႕ကြက္ ဆႏၵျပေနစဥ္။ (ဓါတ္ပံု- Star)

    “ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးက မိမိတုိ႔ အစိုးရ အဖြဲ႕သည္ ႏုိင္ငံအတြင္းရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကို အကာအကြယ္ ေပးသြားမည္ဟု အတည္ျပဳ ေျပာၾကားလုိက္သည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ရွိတ္ခ္ခီနာ အစိုးရသည္ ႏုိင္ငံအတြင္းရွိ လူနည္းစုျဖစ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအေပၚ ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခုိက္ခဲ့သည့္ အစၥလာမ္မစ္ အစြန္းေရာက္ ဝါဒီမ်ားကို တိုက္ရိုက္ ေဝဖန္မႈ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးက မိမိတုိ႔ အစိုးရ အဖြဲ႕သည္ ႏုိင္ငံအတြင္းရွိ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကို အကာအကြယ္ ေပးသြားမည္ဟု အတည္ျပဳ ေျပာၾကားလုိက္သည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ရွိတ္ခ္ဟဆီနာ အစိုးရသည္ ႏုိင္ငံအတြင္းရွိ လူနည္းစုျဖစ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအေပၚ ပစ္မွတ္ထား တိုက္ခုိက္ခဲ့သည့္ အစၥလာမ္မစ္ အစြန္းေရာက္ ဝါဒီမ်ားကို တိုက္ရိုက္ ေဝဖန္မႈ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ေတာင္ပိုင္းတြင္ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္မ်ားက ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္မ်ားကို မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့မႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မိမိတို႔ ရႈတ္ခ်ေၾကာင္း ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး မိုေဟဒင္ ခန္အလမ္ဂီက သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုစဥ္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။”

    “အတိုက္အခံ ပါတီ၏ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ခါလီဒါဇီရာကမူ အစိုးရသည္ လူနည္းစု ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကို အကာအကြယ္ေပးရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ေၾကာင္း စြပ္စြဲသြားသည္။ သူမက အစိုးရအေနျဖင့္ ယခုကိစၥကို အျမတ္ထုတ္ကာ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားကို ၿဖိဳခြဲရန္ ရည္ရြယ္ထားေၾကာင္း အျပစ္ဖုိ႔ခဲ့သည္။ “သိပ္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ တစ္ခုပါပဲ။ ျဖစ္ရပ္အားလံုးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ မေကာင္းတဲ့ လံႈ႕ေဆာ္မႈေတြ ရွိေနပါတယ္”ဟု ဇီရာက ဆိုသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ နယ္နိမိတ္ ထိစပ္ေနေသာ ေနရာေဒသ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ယခုအခါ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အစိုးရက လူအမ်ား စုရံုးမႈကို ပိတ္ပင္တားဆီးထားၿပီ ျဖစ္သည္။”

    ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္သူ အေရအတြက္မွာ ႏုိင္ငံလူဦးေရ၏ (၁)ရာခုိင္ႏႈန္း ဝန္းက်င္သာ ရွိၿပီး ယခင္ကမူ မတူညီေသာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ ႏွစ္ခုၾကား အမ်ားအားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထုိင္ခဲ့ၾကသည္။ တနလၤာေန႔ကလည္း ရြက္ဖ်င္တဲမ်ားျဖင့္ ယာယီေနထုိင္ေနရေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအား အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ မိသားစုမ်ားက အစားအေသာက္မ်ား လာေရာက္ ကူညီ လွဴဒါန္းခဲ့သလို အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္သြားသည့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အခ်ို႕ကို အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္မ်ား၏ ေနအိမ္ေဘးတြင္ ယာယီအခန္းမ်ား ေဆာက္လုပ္ေပးကာ ေနထိုင္ေနေစေၾကာင္း သတင္းမ်ားက ေဖာ္ျပသြားသည္။

    ေနာက္သတင္းတပုဒ္မွာ  ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားကုိ အကာအကြယ္ေပးမည္ဟု ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ဝန္ႀကီး ေျပာၾကားသြားတဲ့သတင္းကုိ ဖတ္ရေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္အစုိးရရဲ႕ ကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းပုံကုိ ေလးစားမိတယ္။ ေတာင္ကုတ္မွာ အျပစ္မဲ့ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ (၁၀) ေယာက္ လူမဆန္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ေနခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး မင္းမဲ့စရိုက္ဆန္ဆန္ ရိုက္သတ္ခံရတံုးက ဘယ္တာဝန္ရိွသူ တစ္ဦးမွ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း တရားဝင္မေျပာခဲ့ဘူး။ လူနည္းစုကို ကာကြယ္မယ္ဆိုတဲ့ အသံ မထြက္ခဲ့ဘူး။ ျမန္မာအမ်ားစုရဲ႕ စာနာေဖးမမႈအစား ဆိုရွယ္ မီဒီယာေတြမွာ အဆဲသံေတြ မိုးမႊန္ေနခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ျမန္မာႏိုင္ငံ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥရပ္ဟာ အခုဆုိရင္ ၄-လအထိ ၾကာျမင့္လာၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ဘာတစ္ခုမွ ေရေရရာရာ မထြက္ေပၚလာခဲ့ပါဘူး။ ဒီၾကားထဲ ကုိယ္ခ်င္းစာေမတၱာတရားႀကီးမားပါတယ္ဆုိတဲ့ ျမန္မာအမ်ား(အမ်ားစု)က ဘာမသိညာမသိ ရခိုင္က အေျခအေနေတြကုိ ေသခ်ာမသိပဲ မ်က္ကန္းမ်ဳိးခ်စ္ေတြအျဖစ္ တုိးပြားလာခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္တမ္း ရခိုင္မွာျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြဟာ Media ေတြရဲ႕ တဘက္သတ္ဆန္လြန္းတာေတြေၾကာင့္ ျပႆနာေတြပုိႀကီးလာခဲ့တယ္။

    တကယ္တမ္းေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥရပ္ကုိ ကၽြန္မတုိ႔အေ၀းကေနသူေတြက ဘာကုိမွေရေရရာရာ မသိၾကတာပါ။ ရခိုင္ကျပန္လာသူေတြကုိ သူတုိ႔အေတြ႕အႀကံဳေတြကုိ ကၽြန္မေမးၾကည့္ေတာ့ ဖ်က္ဆီးခံရတဲ့ ဗလီေတြလည္း႐ွိပါတယ္။ မြတ္စလင္မ္အမ်ားစုက ပုိၿပီးဒုကၡေရာက္ေနၾကရပါတယ္။ ကဲ … ဒီလုိျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနေတြကုိ က်န္တဲ့ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ ဘာေၾကာင့္ျမင္ေအာင္ မၾကည့္တတ္ၾကတာလဲ။ မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတာလဲ။ ခုိး၀င္လာတဲ့ ဘဂၤါလီေတြလုိ႔ပဲ ဘာေၾကာင့္ တထစ္ခ် စြတ္စြဲေနၾကတာလဲ။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ဘုိးဘြားစဥ္ဆက္ ေနထိုင္လာၾကတဲ့ မြတ္စလင္မ္ေတြ ႐ွိေနတယ္ဆုိတာကုိ ဘာလုိ႔လက္မခံၾကတာလဲ။ ေျမၿမိဳလုိ႔လူမ်ဳိးမျပဳတ္၊ လူၿမိဳမွ လူမ်ဳိးျပဳတ္မယ္ ဆုိတဲ့စကားကုိ လက္ကိုင္ထားၿပီး လူသားခ်င္းစာနာမႈကုိ ဘာလုိ႔မ်က္ကြယ္ျပဳၾကတာလဲ။ ဒါက ရခိုင္ျပည္နယ္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥရပ္ပါ။ အခု ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥရပ္ဟာလည္း ရခိုင္ကိစၥနဲ႔ေျပာင္းျပန္ အခ်ဳိးက်ေနတယ္လုိ႔ ကၽြန္မသုံးသပ္မိတယ္။ ဒီလုိအေျခအေနမွာ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ အစုိးရနဲ႔ ျပည္သူေတြက ဘယ္လုိတုန္႔ျပန္ေျဖ႐ွင္းေနၾကသလဲ။ ကၽြန္မတုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ကြာျခားခ်က္ကေတာ့ သိသိသာသာႀကီးကုိ ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ေမတၱာတရား ႀကီးမား ပါတယ္ဆုိတဲ့ ျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ ေမတၱာတရားေတြ ဘယ္မွာလဲ။

    ကဲ – အဓိကေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာကုိ ဆက္ေျပာပါ့မယ္။

     

    အဲဒါေတြကုိေတြ႕ေတာ့ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ရီခ်င္တယ္။ ကုိယ့္အမိျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကုိယ့္လူအမ်ားစုက လူနည္းစုကုိ အႏိုင္ထက္စီးနင္းလုပ္ေနတာကုိ တစ္ျခားသူေတြက ေျပာေတာ့ ဟုိလူ႔ကန္႔ကြက္၊ ဒီလူကန္႔ကြက္နဲ႔ လုပ္လုိလုပ္။ အမ်ဳိးခ်စ္ေနရင္ ေခၚသြားၾကဆုိၿပီးေတာ့ေတာင္ ေျပာလိုက္ၾကေသးတယ္။ ထားပါေတာ့။ ‘ဂ်ဴးမား၊ မရမာႀကီးမ်ားသင္တုိ႔ႏွင့္ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ထပ္တူ႐ွိပါသည္။’  ‘လူနည္းစုတုိ႔၏ အခြင့္အေရးကုိ ေလးစားပါ’တဲ့ တကယ္ေကာင္းတဲ့ ေဖးမမႈေလးပါပဲ။ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ကုိယ့္အမိျမန္မာႏိုင္ငံကုိ ထိပါးေစာ္ကားလာရင္ အားလုံးနဲ႔တစ္သားတည္း အဲလုိပဲ ႐ွိမွာပါပဲ။ မေကာင္းမႈလုပ္ရင္ ၀ဋ္ဆုိတာလည္တတ္တယ္၊ သံသရာရဟတ္ တပတ္လည္တတ္တယ္ဆုိတာကုိ ကၽြန္မတုိ႔ လုံး၀မေမ့သင့္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္ကုိ ထိေတာ့ နာတတ္ၾကသလုိ “ေၾသာ္ သူတုိ႔မွာလည္း ……….” ဆုိတဲ့ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလး႐ွိခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ………………………. ။

     

  • ျမန္မာနုိင္ငံဆိုင္ရာ ျဗိတိန္သံအမတ္ႀကီးရဲ႕ ရခုိင္ခရီးစဥ္

    ျမန္မာနုိင္ငံဆိုင္ရာ ျဗိတိန္သံအမတ္ႀကီးရဲ႕ ရခုိင္ခရီးစဥ္

    ေအာက္တိုဘာ၊ ၃၊ ၂၀၁၂
    Soure: RFA

    ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာၿဗိတိတိန္သံအမတ္ႀကီး Mr. Andrew Heyn (ဓါတ္ပံု ျမန္မာတိုင္းမ္)

    ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာၿဗိတိတိန္သံအမတ္ႀကီး Mr. Andrew Heyn နဲ႔အဖြဲ႔ဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ပဋိပကၡေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူမ်ိဳးႏွစ္ခု အအၾကားအျမင္ေတြကို ေလ့လာဆန္းစစ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ဖို႔အတြက္ မေန႔က ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ကိုေရာက္ရိွခဲ့ပါတယ္။

    မေန႔က ညေနပိုင္းမွာ စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာရိွတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(NLD)၊ ရခိုင္တိုင္းရင္းသားမ်ား တိုးတက္ေရးပါတီ(RNDP) နဲ႔ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီေတြက တာဝန္ရိွသူေတြ၊ ဝံလက္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဖာင္ေဒးရွင္း(ရခိုင္ျပည္နယ္)၊ အပါအ၀င္ လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္း ၆ ခုက တာဝန္ရိွသူေတြနဲ႔ ႏိုဗယ္ဟိုတယ္မွာသီးသန္႔ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

    ဒီေဆြးေႏြးမႈေတြအေပၚမွာ ၿဗိတိန္သံအမတ္ႀကီးက ပဋိပကၡေတြကို ေလ့လာတဲ့အခါ မၾကားဖူးေသးတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ၊ သမိုင္းဆိုင္ရာေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသားေရးဆိုင္ရာၾကန္အင္လကၡဏာ၊ စီးပြားေရးရာ စတဲ့ကိစၥေတြအေပၚ သူတို႔အေနနဲ႔ စိုးရိမ္မႈေတြျဖစ္ရေၾကာင္း၊ လက္ရိွျပႆနာကို တစ္ထိုင္တည္းနဲ႔ေျဖရွင္းလို႔မရႏိုင္ဘဲ ကာလတိုရွည္ စီမံကိန္း ခ်မွတ္ကာ ေျဖရွင္းဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္းနဲ႔ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးရိွဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

    ၿဗိတိန္သံအဖြဲ႔ဟာ ဒီကေန႔မွာ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္က ေဒသခံေတြနဲ႔ေတြ႔ဆံုဖို႔ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံအေနနဲ႔ အခုႏွစ္အတြင္းျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရး၊ လူမႈေရးနဲ႔ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြအတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃ သန္းကူညီေထာက္ပံ့ေပးထားတယ္ လို႔လည္းသိရပါတယ္။

  • သြားစရာေျမမရိွ

    သြားစရာေျမမရိွ

    ေအာက္တိုဘာ၊ ၁ ၊ ၂၀၁၂။

    ဘာသာျပန္။……။ ကိုေပါ။

    http://www.khitmaung.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

     

    အေစာင့္ဂိတ္ဟာ တျဖည္းျဖည္း နီးလာတယ္။ လမ္းေဘး တဖက္တခ်က္မွာ လက္နက္ကိုင္ အေစာင့္ေတြ ရွိေနတယ္။  က်ေနာ္တို့ စီးလာတဲ့ သုံးဘီးလည္းမက ပစ္ကပ္ထရပ္ ကားလည္းမက်တဲ့ တကၠစီကားဟာ တအိအိ နဲ့ ေမာင္းဝင္ လာတယ္။ ဒရိုင္ဘာဟာ အသက္ျပင္းျပင္း ရွုရွုိက္ျပီး တုန့္ဆိုင္း ေနတယ္။ သူဟာ စိတ္လွုပ္ရွားျပီး ထခုန္ေတာ့မတတ္ သိသိသာသာ ေၾကာက္ေန တယ္။  လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးမိနစ္ေလာက္က  ကားခ ျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ ရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို့ သြားလိုရာ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လိုက္ပို့ေပးမယ္လို့ ေျပာခဲ့တာ လည္း ဒီလူငယ္ပါပဲ။ က်ေနာ္တို့မွာ တျခား ေရြးစရာမရွိမွန္း သူသိတယ္ေလ။ တျခား ကားဒရိုင္ဘာ တေယာက္က က်ေနာ္တို့ကို ရံႈ႕မဲ့ ျငင္းဆန္ျပီး သူ့လည္ပင္း ကိုသူ ဓားနဲ့လွီးသလို လုပ္ျပတာကိုလည္း သူျမင္ျပီးသား မဟုတ္လား။ က်ေနာ္တို့သြား ခ်င္တဲ့ ေနရာဟာ သိသိသာသာၾကီးကို အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့သေဘာ ရွိေနတာကိုး။

     

    ေနာက္ဆံုး အေျခအေန။…..။ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကူလ္ဆြမ္း ဘီဘီဟာ ျပီးခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္အတြင္းက ေသဆံုးသြားခဲ့ပါျပီ။

     

    “ဘဂၤလီ” ျငင္းလိုက္တဲ့ ပထမ ဒရိုင္ဘာက သူ့ေခါင္းကို တြင္တြင္ခါရင္း ေျပာတယ္။ “ဘဂၤလီ၊ နိုး၊ နိုး၊ နိုး”

    ဘဂၤါလီ။ လာျပန္ျပီ ဒီစကားလုံး။ တကမာၻလုံးက ရိုဟင္ဂ်ာလို့ သိထားၾကတဲ့ မူဆလင္ လူနည္းစု မ်ိဳးႏြယ္တခုကို ေတြ႔ဖို့အတြက္ က်ေနာ္တို့ဟာ ျမန္မာျပည္က ရခိုင္ျပည္နယ္ရဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ စစ္ေတြကို လာခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို့ ေတြ႔ခဲ့သမွ် … ကဖီးဆိုင္က စားပြဲထိုး ေတြကအစ၊ ေဒသခံ အန္ဂ်ီအိုဝန္ထမ္းေတြ အလယ္၊  ဗုဒၢၢၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ အဆုံး… လူတိုင္းက ဒီ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလုံးဟာ အဓိပဿပါယ္မရွိဘူးလို့ ေျပာေနၾကပါတယ္။ “ဘဂၤါလီ” လို့ပဲ သူတို့က ေျပာပါလိမ့္မယ္။ ဒီအေျပာင္း အလဲဟာ မၾကာမီက မွ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ျဖစ္စဉ္တခု ျဖစ္ပုံရပါတယ္။ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းတခုမွာ က်ေနာ္တို့ကို ဘာသာ ျပန္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ ရဟန္းငယ္ တပါးဟာ သူ့ထက္ဝါၾကီးတဲ့ ဘုန္းၾကီးတပါးကို က်ေနာ္တို့ အင္တာဗ်ဳး ေနစဉ္ အေတာအတြင္းမွာ မၾကာခဏ ေယာင္ျပီး ရိုဟင္ဂ်ာလို့ သုံးနွုန္းေနခဲ့ပါတယ္။

    “ရိုဟင္ဂ်ာ” လို့ သူက စလိုက္တာနဲ့..

    “ဘဂၤါလီ” လို့ သူ့ေက်ာင္းထိုင္ကလည္း ထပ္ကာတလဲလဲ ျပင္ေပးေနခဲ့ပါတယ္။

    ဒီအျပဳအမူဟာ လူမ်ိဳးစုတခုအေပၚမွာ ဘယ္လိုေခၚေဝါသလဲ ဆိုတာ လက္ေပါက္ ကပ္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မို့ နည္းနည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္တယ္လို့ ထင္ေကာင္း ထင္စရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ျပန့္နွံ့ေနတဲ့ ဒီထက္ ပိုၾကီးမားတဲ့၊ ဆိုးရြားတဲ့ ျပႆနာၾကီး တခုရဲ့ ေရာဂါလကၡာဏာတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသ ဟာ  “ကမာၻေပၚမွာ အနွိပ္ကြပ္ခံရဆုံး လူနည္းစု”လို့ ကုလသမဂက  ေဖာ္ျပျခင္း ခံရတဲ့ အေရအတြက္ မေသးလွတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးစု အတြက္ အိမ္လို့ ေခၚဆိုစရာ ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို့ဟာ ျမန္မာနိုင္ငံသား အျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္း မခံရဘဲ ဆယ္စုနွစ္မ်ား နဲ့ခ်ီျပီး တရားဝင္ခြဲျခား နွိပ္ကြပ္မႈ႔ကို ခံစားခဲ့ၾကရပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ရိုဟင္ဂ်ာ ေတြဟာ အဆိုးရြားဆုံးေသာ ကပ္ေဘးကို ထပ္ၾကံဳေနၾကရပါျပီ။အဲဒါကေတာ့  ရိုဟင္ဂ်ာ ေတြကို တိုင္းျပည္ကေန အျပီးတိုင္ ေမာင္းထုတ္ဖို့ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြအၾကား တေန့တျခား ၾကီးထြားလာေနတဲ့ တြန္းအား ၾကီးပါပဲ။

    က်ေနာ္တို့ဟာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို လေပါင္း မ်ားစြာ ခပ္ခြာခြာက ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ ခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို့ ဖတ္ရသေလာက္ ဒီေဒါသကို စတင္ မီးေမႊးခဲ့တဲ့ အရာကေတာ့ ေမလအတြင္းက မသီတာေထြး လို့ေခၚတဲ့ ရခိုင္အမ်ိဳးသမီးငယ္တဦး ကို ရက္ရက္ စက္စက္ မုဒိန္းက်င့္ သတ္ျဖတ္ခဲ့မႈ႔ပါ။ ေနာက္ကြယ္က တရားခံလို့ စြတ္စြဲခံရသူေတြ ကေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳး သုံးဦးျဖစ္ျပီး သူတို့ကို အလွ်င္အျမန္ ဖမ္းဆီးနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဖမ္းဆီးမႈ႔ဟာ ဒီေရအလား ျမင့္တက္လာတဲ့ ေဒါသလွုိင္းလုံးကို ျငိမ္သက္ သြားေစဖို့ မလုံေလာက္ ခဲ့ပါဘူး။ ရက္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အခါ လူအုပ္ ၾကီးက ကားတစီးကို ဝိုင္းျပီး ပါလာတဲ့ မြတ္စလင္ကိုးေယာက္ခန့္ကို သတ္ျဖတ္ခဲ့ ပါတယ္။အသတ္ခံရသူေတြဟာ ရိုဟင္ဂ်ာ မဟုတ္သလို သူတို့ဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္ ကေတာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို့ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာတရားဟာ သူတို့ကို တိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ တရားထူေထာင္ဖို့ လုံေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္ခဲ့ဟန္ တူပါတယ္။ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ေတြဟာ ျပန္လည္ လက္တုန့္ျပန္ဖို့ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။

    ေမာင္းေတာ္ျမိဳ႕နယ္က ဆႏၵျပပြဲတခုဟာ အင္မတန္ အက်ည္းတန္တဲ့ အျဖစ္ကို ဆိုက္သြားတယ္။ လက္စားေခ်မႈ႔ လိႈင္းလုံးေတြ ဆက္လိုက္လာခဲ့ တယ္။ အၾကမ္းဖက္မႈ႔ေတြ ျပန့္ပြားသြားခဲ့ျပီး ေသာင္းခ်ီတဲ့လူေတြအတြက္ အိပ္မက္ဆိုး ၾကီးဟာ စတင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အြန္လိုင္း ေပၚမွာလည္း ရခိုင္ေထာက္ခံသူေတြနဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာတက္ၾကြ လွုပ္ရွားသူေတြအၾကား စကားလုံးစစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့ျပီး စြတ္စြဲမႈ႔ေတြနဲ့ အျပန္အလွန္ ပစ္ေပါက္ၾကပါတယ္။ အမုန္း ဆိပ္ေတြ တက္ေနၾကခ်ိန္ တခါတရံမွာ အမွန္တရားကို စိစစ္ခြဲျခားယူဖို့ ခဲယဉ္း ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေန သလဲဆိုတာကို ရွာေဖြရန္ အတြက္ က်ေနာ္တို့ လာခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေတြကို က်ေနာ္တို့ ပထမဦးဆုံး ဆိုက္ေရာက္လာေတာ့ အိပ္ေမာ က်ေနတဲ့ ျမိဳ႕ငယ္ေလးတခုသ႑ာန္ ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။  လမ္းေပၚမွာ စစ္ဖက္ အရာရွိ အခ်ိဳ႕ကို ျမင္ေတြ႔ရျပီး ညမထြက္ရအမိန့္ကလည္း ရွိေနဆဲပါ။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္က ဒီျမိဳ႕ကေလးကို ေလာင္တိုက္သြင္းခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈ႔ေတြရဲ့ အရိပ္အေယာင္ကို မျမင္ေတြ႔ရေတာ့ သေလာက္ပါပဲ။ လမ္းေပၚ မွာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြလည္း တေယာက္တေလမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို သူတို့ရဲ့ ရုပ္ရည္ကေန က်ေနာ္တို့ ခြဲျခားနိုင္ပါတယ္။ သူတို့ဟာ ရခိုင္ေတြနဲ့ အမွတ္ထင္ထင္ ကြဲျပား ပါတယ္။ အသားအရည္ ပိုနက္ေမွာင္ျပီး သူတို့ရဲ့ရုပ္ရည္လကၡဏာေတြဟာ အိမ္နီးခ်င္း ဘဂင္ဿလားေဒ့ရွ္နိုင္ငံသားေတြနဲ့ ပိုဆင္ပါတယ္။ ေဈးဆိုင္ေတြမွာလည္း ရိုဟင္ဂ်ာမေတြ႔ရ၊ ေဈးထဲမွာလည္း မေတြ႔ရ၊ အလုပ္သြားတာ၊ ေက်ာင္းသြားတာမွာလည္း ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို မေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး။ အရင္က ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ စစ္ေတြျမိဳ႕ လူဦးေရရဲ့အနည္းဆုံး ထက္ဝက္မွ် ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာ လူ့အဖြဲ႔အစည္းတရပ္လုံး စစ္ေတြျမိဳ႕ ကေန ေပ်ာက္ဆုံးသြားပါတယ္။

    “မြတ္စလင္ လုံးဝမရွိေတာ့ဘူး” ကဖီးတခုထဲက စားပြဲထိုး တေယာက္က ဝင္းလက္ေနတဲ့ အျပုံးပန္းေတြ ေဝေဝဆာ ဆာနဲ့ က်ေနာ္တို့ကို ေျပာတယ္။ “အခု လုံျခံဳသြားျပီ။ ျပႆနာလုံးဝမရွိေတာ့ဘူး”

    “မြတ္ဆလင္ေတြဘယ္ေရာက္သြားသလဲ” ေမးေတာ့ သူက ေရာက္တတ္ရာရာ လက္ကို ညႊန္ျပလိုက္ျပီး “သြားကုန္ၾကျပီ”

    ဒါေပမယ့္ ဘယ္ကိုေရာက္သြားသလဲ…

    ******************************

    ေအာင္မဂၤလာ ရပ္ကြက္ဟာ စစ္ေတြ တကၠသိုလ္ပရဝုဏ္ေဟာင္း အနီးမွာ တည္ရွိပါတယ္။ အဲဒီရပ္ကြက္ဟာ ဘာမွ ေျပာစမွတ္မရွိလွပါဘူး။ အိမ္ေတြ သိပ္ေကာင္း ေကာင္းမရွိ။ အမ်ားစုဟာ ဖ်က္ဆီးခံ ထားရတဲ့ သစ္သားတိုင္ေတြ၊ ထုတ္တန္းေတြ သာျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္ေတြျမိဳ႕ လယ္ေခါင္မွာ ေအာင္မဂၤလာရပ္ကြက္ ဟာ အခ်က္တခ်က္ေၾကာင့္ ထူးျခားေနတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီရပ္ကြက္ဟာ ျပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လ ရူးသြပ္မႈ႔အတြင္းမွာ လူအုပ္ၾကီးေတြက ရြာေပါင္း မ်ားစြာကို မီးရွုိ့ဖ်က္ဆီးလို့ လူေထာင္ေျပာင္း မ်ားစြာ စြန့္ခြာထြက္ေျပး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ရွင္သန္ က်န္ရစ္နိုင္ခဲ့တဲ့ တခုတည္းေသာ ရိုဟင္ဂ်ာနယ္ေျမ ျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။

    က်ေနာ္တို့သြားေရာက္တဲ့ မနက္ခင္းက မိုးဖြဲဖြဲေလး ရြာသြန္းေနတယ္။ က်ေနာ္တို့ဟာ ယူနီေဖာင္းဝတ္ ထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အခ်ို့ေဘးက အျမန္ျဖတ္ လာခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို့ကို တားမ်ားတားလိုက္ ေလမလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္နဲ့ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ မတားဆီးခဲ့ပါဘူး။နိုင္ငံျခား သားေတြကို သူတို့ သိပ္အာရုံမစိုက္ပုံ မရဘူး။ အေစာင့္ေတြရဲ့တာဝန္ဟာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို အဲဒီေနရာကေန အျပင္ကို မထြက္ေအာင္ တားဆီးရမယ့္ တာဝန္ပါ။

    က်ေနာ္တို့ရဲ့ ဂ်ိတ္ (အခ်ိတ္အဆက္)ဟာ သူေစာင့္မယ္ ေျပာထားတဲ့ေနရာမွာ မတ္တတ္ရပ္ ေစာင့္ေနပါတယ္။ သူဝတ္လာ ခဲ့မယ္ေျပာတဲ့ အဝတ္အစားအတိုင္း ဝတ္စား ထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို့နဲ့ မ်က္လုံးခ်င္း ခဏဆုံလိုက္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူဟာ အေဆာက္အဦးတခု အတြင္းကို စြတ္ကနဲ ဝင္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္တို့လည္း သုတ္ေျခ တင္ျပီး သူ့ေနာက္ကို လိုက္ၾကပါတယ္။

    က်ေနာ္တို့ အထဲေရာက္တာနဲ့ W (ေဒသခံရဲ့ အမည္အတိုေခါက္)က က်ေနာ္တို့ လက္ေတြ ကို ဖမ္းဆုပ္ ကိုင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ခ်ိန္းေတြ႔နိုင္ဖို့ အတြက္ က်ေနာ္တို့ ဖုန္းေပၚမွာ နာရီမ်ားစြာ အခ်ိန္ျဖုန္းခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ အသံနဲ့မ်က္နွာ တြဲျမင္ လိုက္ရတာ ဝမ္းသာစရာပါ။ သူဟာ အဂင္ဿလိပ္စကားကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ သြက္သြက္လက္လက္ ေျပာဆိုနိုင္ျပီး က်ေနာ္တို့က အေျခအေနကို ေမးျမန္း လိုက္တာနဲ့တျပိုင္နက္ သူ့ဆီက ကရားေရ လြွတ္သလို စကားေတြ ထြက္က်လာ ပါေတာ့တယ္။

    “က်ေနာ္တို့ေတြ ဒုကၡေရာက္ေနတယ္ဗ်ာ။ ဒီတိုင္းျပည္ထဲမွာ က်ေနာ္တို့ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ဒုကၡခံစားခဲ့ရသလဲ။ က်ေနာ္တို့ ဆက္ျပီး သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ”

    ဇြန္လ ၁၀ ရက္ေန့ မနက္ပိုင္းက သူ့ရဲ့လမ္းကို လာဝိုင္းတဲ့ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြပါဝင္တဲ့ လူအုပ္ၾကီး အေၾကာင္းကို သူက က်ေနာ္တို့ကို ေျပာျပပါတယ္။ သူတို့ရဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ရက္ေလာက္က ေမာင္းေတာမွာ ေက်းရြာတရြာကို ရိုဟင္ဂ်ာေတြက ဖ်က္ဆီး ခဲ့တဲ့အတြက္ တုန့္ျပန္ လက္စားေခ်ဖို့ပါ။  ေယာက္်ား၊ မိန္းမ၊ ကေလး ရွိရွိသမွ်ကို အိမ္ထဲကေန ထြက္ဖို့ ေျပာပါတယ္။ လမ္းေပၚမွာ လူေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပည့္နွက္ေနျပီး ေနာက္ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ ဆိုတာ မေရရာျဖစ္ေနပါတယ္။

    အဲဒီေနာက္ ငရဲပြက္ေတာ့တာပါပဲ။

    “က်ေနာ့္ေယာက္ဖ နွစ္ေယာက္ အသတ္ခံ ရတယ္”

    Wရဲ့အသံဟာ ကြဲအက္ေနတယ္။ သူ့မ်က္လုံး ေတြ စိုစြတ္ေနတယ္။

    “က်ေနာ္တို့ ဘယ္လိုဆက္ျပီး စိတ္ရွည္သီးခံ ရမလဲ၊ ဒါဟာ မွန္ေရာ  မွန္ကန္ရဲ့လားဗ်ာ”

    သူ့ေယာက္ဖ နွစ္ေယာက္စလုံး သူ့မ်က္စိ ေအာက္မွာတင္ ဝိုင္းဝန္းရိုက္နွက္ သတ္ျဖတ္ ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ရဲစခန္းဟာ အနီးအနား မွာတင္ရွိပါတယ္။ မိသားစုဝင္ေတြဟာ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈ႔ ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း သတင္းပို ု႔ပီး အကူအညီ ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဲေတြဟာ အားလုံးျပီး ဆုံးသြားေတာ့မွ ေရာက္ရွိလာျပီး အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အရမ္း ေနာက္က်သြားခဲ့ပါျပီ။

    ရူးသြပ္မႈ႔ၾကီး ျပီးဆုံးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာေသာ အိမ္ေတြဟာ ဘုန္းဘုန္းက်သည္ အထိ ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ကေန တိတ္တဆိတ္ ခိုးထုတ္ လာခဲ့တဲ့ ဗီဒီယိုမွတ္တမ္း ေတြထဲမွာ ၾကံရာမရ ျဖစ္ေနတဲ့ ရြာသားေတြဟာ သူတို့အိမ္ေတြကို ဝါးမ်ိုေနတဲ့ မီးလွ်ံၾကီးမ်ားကို ျငွိမ္းသတ္ဖို့ ၾကိဳးစားေနတာကို ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။ ဗီဒီယိုတခုထဲမွာဆိုရင္ ရိုဟင္ဂ်ာတစုဟာ ေရကန္လို့ထင္ရတဲ့ ခါးေလာက္နက္ တဲ့ေရထဲမွာ မတ္တတ္ရပ္ျပီး ၾကံမိၾကံရာ ဆုေတာင္းစာေတြကို ေအာ္ဆိုေနၾကတယ္။ ေနာက္ခံမွာေတာ့ သူတို့ရဲ့အိမ္ယာေတြကို မီးလွ်ံေတြက ဝါးမ်ိုလ်က္။

    ဘာေၾကာင့္လဲလို့ အေသအခ်ာ မသိရေပမယ့္ ေအာင္မဂင္ဿလာရပ္ကြက္ဟာ ဒီအၾကမ္းဖက္ မႈ႔ေတြၾကားက ရုန္းထြက္ ရွင္သန္နိုင္ခဲ့ ပါတယ္။ အျခားသူတို့ရဲ့ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြမ်ား လိုမဟုတ္ဘဲ W ရဲ့ မိသားစုနဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြဟာ သူတို့ အိမ္ေတြမွာပဲ ဆက္လက္ေနထိုင္နိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို့ရဲ့ သြားလာ လွုပ္ရွားမႈ႔ကိုေတာ့ အၾကီးအက်ယ္ ကန့္သတ္ထားျခင္း ခံခဲ့ရ ပါတယ္။

    “က်မတို့ ျမိဳ႕ထဲသြားရင္ သူတို့က ဖမ္းမယ္” W ရဲ့သမီးျဖစ္သူ အက္စ္ က ေျပာပါတယ္။ “ပုံမွန္အားျဖင့္ က်မတို့ အိမ္ျပင္ေတာင္ မထြက္ရဲပါဘူး”

    သုံးလအၾကာ ဘယ္မွမသြားရလို့ ထိန္းခ်ဳပ္ခံရ တဲ့အခါ စထိလာတယ္။ သိုေလွာင္ထားတဲ့ အစားအစာေတြ နည္းပါးလာတယ္။ ေဈးကေန ရနိုင္တဲ့ နိစၥဓူဝ လိုအပ္ခ်က္ေတြအတြက္ သူတို့မိသားစုဟာ ရခိုင္လူမ်ိဳး ၾကားလူမ်ား အေပၚမွာ မွီခိုေနရပါတယ္။ ေငြေၾကး အၾကပ္အတည္း ကလည္း ၾကီးထြားလာတယ္။ အရြယ္ ေရာက္သူဘယ္သူမွ အလုပ္သြားလို့မရ။ ကေလးမ်ားလည္း ေက်ာင္းတက္လို့ မရ။ နဂိုပုံမွန္ အေျခအေနကို ျပန္ေရာက္ မေရာက္ ဆိုတာကိုလည္း ဘယ္သူမွမသိ။

    W နဲ့ သူ့မိသားစုအတြက္ အေျခအေနဟာ အုံ့မႈ႔ိင္းေနတယ္ဆိုရင္ လုံးဝ ရြာလုံးကြ်တ္ ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရျပီး ရြာေပ်ာက္သြားတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ေတာ့ အလြန့္အလြန္ သာ၍ ဆိုးရြားလွပါတယ္။ တမနက္မွာ အရင္တုန္းက တံငါရြာကေလး တရြာျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ေနရာတခုကို က်ေနာ္တို့ သြားၾကည့္ၾကပါတယ္။ ေခြးေလေခြးလြင့္ တေကာင္ဟာ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွည္လ်ားတဲ့ မီးကြ်မ္းေနတဲ့ သစ္သားမ်ား၊ အုတ္က်ိုး အုတ္ပဲ့မ်ားနဲ့ ဖြာလန္ၾကဲေနတဲ့ အိမ္သုံး ပစဿစည္းမ်ားအၾကားမွာ စားၾကြင္းစားက်န္ကို လွန္ေလွာရွာေဖြေနပါတယ္။ နဂိုက အိမ္အဝင္ တံခါး တခုလို့ ယူဆရတဲ့ အၾကြင္းအက်န္ ေနရာတခုမွာ ပိုင္ရွင္မရွိေတာ့တဲ့ ကေလးစီး ဖိနပ္တခုဟာ လဲေလ်ာင္းေနပါတယ္။

    ******************************

    ဒုကၡသည္စခန္းေတြဟာ အေစာင့္ဂိတ္ရဲ့ အလြန္မွာ ရွိတယ္။ စစ္ေတြမွာ ေျခမခ်မိခင္ အခ်ိန္ကာလ ၾကာရွည္သျဖင့္ကတည္းက စခန္းထဲမွာရွိတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြနဲ့ ဖုန္းေပၚမွာ စကားေျပာခဲ့ရတဲ့ အေလ်ာက္ ဒီစခန္း ေတြအေၾကာင္းကို ၾကားသိခဲ ု႔ပီး ျဖစ္တယ္။  အေျခအေနေတြဟာ ဆိုရြားတယ္၊ စားနပ္ ရိကၡာ၊ ေနရာထိုင္ခင္းနဲ့ ေဆးဝါးမလုံ ေလာက္၊ အဲဒီေနရာကို သြားေရာက္ဖို့လည္း ခက္ခဲလွတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း။ က်ေနာ္တို့ မျဖစ္မေန ၾကိဳးစားၾကည့္ရမယ့္ အေၾကာင္း။ မျဖစ္မေန သြားၾကည့္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း။ အျမန္ဆုံးလာသင့္တဲ့အေၾကာင္း။

    က်ေနာ္တို့ တကၠစီဟာ အတားအဆီးနားကို တလိမ့္ခ်င္း ဝင္လာေနတယ္။ အေစာင့္ေတြရဲ့ အလြန္ တေနရာမွာ က်ေနာ္တို့ရဲ့ အခ်ိတ္အဆက္ဟာ ေစာင့္ေနတယ္။ ဒရိုင္ဗာ ဟာ က်ေနာ္တို့ဖက္ လွည့္ၾကည့္တယ္။

    “ပတ္စ္ပို့တ္ (နိုင္ငံကူးလက္မွတ္)”လို့ ဒရိုင္ဘာက ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို့ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ  က်ေနာ္တို့အေနနဲ့ အေစာင့္ေတြကို ျပသသင့္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာ။

    က်ေနာ္တို့ တေယာက္မွ တုပ္တုပ္ မလွုပ္ၾကဘူး။ ဒီအၾကံဟာ မေကာင္းဘူး ဆိုတာ က်ေနာ္တို့ ဗီဇစိတ္အေလ်ာက္ သိေနၾကတယ္။

    “ပတ္စ္ပို့တ္”လို့ ဒရိုင္ဘာက ထပ္ေျပာ ျပန္တယ္။

    “ေမာင္း၊ ေမာင္း၊ ေမာင္း” ဂ်ိမ္းစ္က ခပ္တိုးတိုးေျပာတယ္။

    “ေမာင္း၊ ဟုတ္လား”

    “ေမာင္း”

    ဒရိုင္ဘာက (အရွိန္ျမွင့္)လီဗာကို နင္းလိုက္ တယ္။ တကၠစီဟာ အေစာင့္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားတယ္။ က်ေနာ္တို့ဟာ ေခါင္းေတြကို ငုံ့ထားရင္း အသက္ကို ေအာင့္ထားၾကတယ္။ေန့လည္စာ စားခ်ိန္မို့ လား မသိ။ ဘယ္သူမွ က်ေနာ္တို့ေနာက္ကို လိုက္မလာခဲ့ဘူး။ အေစာင့္ဂိတ္ကို ေက်ာ္တဲ့အခါ ေအာ္သံတသံကို ၾကားရတယ္။ က်ေနာ္တို့ရဲ့ အခ်ိတ္အဆက္ဆီက။ သူက တကဿကစီေနာက္က ေျပးလိုက္လာတယ္။ ေျပးလာရင္းက သူက ရယ္ျဖဲျဖဲနဲ့ “ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခင္ဗ်ားတို့ ေရာက္လာ ျပီေပါ့ေလ” တဲ့။ က်ေနာ္တို့ ျပုံး လက္ဆြဲ နွုတ္ဆက္ၾကရင္း က်ေနာ္တို့ပတ္ဝန္းက်င္ ကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ျဖစ္ၾကတယ္။ ပထမဦးဆုံး အၾကိမ္အေနနဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ေန့လည္ ေၾကာင္ေတာင္ လမ္းေပၚမွာ ျမင္ဖူးျခင္းပါပဲ။ က်ေနာ္တို့တကၠစီဟာ အေရာင္းအဝယ္ေတြနဲ့ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ ေဈးတခု၊ ေဆးရုံ တဲေတြနဲ့  အတန္းလိုက္ ေဆာက္ထားတဲ့ ယာယီတဲေတြၾကားက ေျမြလိမ္ေျမြေကာက္ ျဖတ္ေမာင္း လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို့ဟာ တကၠစီကို ရပ္ခိုင္းျပီး ဗီဒီယိုရိုက္ဖို့ စိတ္ေစာေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို့ ဂ်ိတ္(အခ်ိတ္အဆက္)က က်ေနာ္တို့အေနနဲ့ ေဒသခံ ဘာသာေရးသင္တန္း ေက်ာင္းကို အရင္သြားသင့္တယ္လို့ ေျပာပါတယ္။

    ******************************

    က်ေနာ္တို့ ဝင္လာတာနဲ့ ဒုကၡသည္ေတြက က်ေနာ္တို့ေဘးမွာ လာဝိုင္းၾကပါတယ္။ အရမ္း မ်ားျပားလွတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြပါ။ တဖြဲဖြဲ လာေနၾကတယ္။  ဘာသာေရး သင္တန္းေက်ာင္း စာသင္ခန္းေတြက၊ ေလွကားေအာက္က အိပ္ရာေတြက၊ အျဖစ္ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ေတြက၊ အဲဒီ ဝင္းအတြင္းမွာရွိတဲ့ ဗလီက ေန့လည္ခင္း ရွိခိုးေနၾကသူမ်ားေရာ အသီးသီး ထြက္လာ ၾကပါတယ္။ လူေတြဟာ က်ေနာ္တို့ ကင္မရာပတ္ပတ္လည္မွာ ဝိုင္းျပီး လူတိုင္းက တခ်ိန္တည္း တျပိုင္တည္း သူတို့ရဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေျပာျပဖို့ ၾကိဳးစားေန ၾကပါတယ္။ သူတို့ရဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ အေတြ႔အၾကုံေတြကိုပါ။

    မိန္းမတေယာက္က သူ့သမီးကေလးရဲ့ က်ိဳးေနတဲ့ လက္ကို မျပခင္ သူ့နဖူးက ကြဲေနတဲ့ ဒဏ္ရာကို ျပပါတယ္။ လူအုပ္က လာျပီး တိုက္ခိုက္စဉ္က သူတို့ဟာ သူတို့ရဲ့ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွာ ပုန္းေနခဲ့ၾက ရပါတယ္။

    “လုံျခံဳေရးေတြကလည္း ကူျပီး တိုက္ခိုက္ ၾကတယ္”က်ေနာ္တို့ ဂ်ိတ္က ရွင္းျပပါတယ္။

    ေယာက္်ားတေယာက္ကေတာ့ သူရွပ္အက်ၤီကို လွန္ျပီး ဓားဒဏ္ရာကို ျပပါတယ္။ အျခား တေယာက္ေတာ့ သူ့အိမ္ကို ရခိုင္တစုက မီးရွုိ့ေနစဉ္အတြင္း ရဲေတြဟာ ရပ္ၾကည့္ေန တယ္လို့ ေျပာျပပါတယ္။ဒုကၡသည္စခန္း ေနရာအနွံ့မွာရွိတဲ့ ရြာေပါင္း မ်ားစြာက ဒုကၡသည္ေတြထံက ထပ္ကာတလဲလဲ ၾကားခဲ့ရတဲ့အရာကေတာ့ လုံျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔ သို့မဟုတ္ ရဲေတြဟာ အၾကမ္းဖက္မႈ႔ေတြမွာ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ျခင္း (သို့မဟုတ္) အၾကမ္း ဖက္မႈ႔ကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနျခင္းပါပဲ။ အစစ္ခံခ်က္ေတြဟာ ေက်ာခ်မ္းေလာက္ပါ တယ္။

    ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ မ်က္နွာေပၚက ခိုကိုးရာ မဲ ု႔ခင္းနဲ့ ခံျပင္းျခင္းတို့ကို ေမ့ေပ်ာက္ဖို့ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။အစပိုင္းမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ ကို ၾကီးစိုးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ တခုနဲ့တခု ေရာေထြး သြားျပီး မႈ႔န္ဝါးသြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို့ ေက်ာင္းကို ေရာက္လို့ ကူလ္ဆြမ္းဘီဘီ (ဒီေဆာင္းပါး အေပၚဆုံးက ဓာတ္ပုံထဲမွာပါတဲ့ မိန္းကေလး) နဲ့ သူ့ေမာင္ေလးကို ေတြ႔ရတဲ့အခါ  ဒီျပႆနာ ရဲ့ေလးနက္မႈ႔ဟာ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ပါ ေတာ့တယ္။

    သူတို့မွာ မ်က္လုံးနဲ့ နံရိုးပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ မ်က္လုံးေတြက ေၾကာက္လန့္မႈ႔ေတြနဲ့ ျပည့္လွ်မ္း ေနတယ္။ သူတို့ရဲ့ မိဘနွစ္ပါးဟာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္မႈ႔အတြင္းမွာ ေသဆုံးသြား ၾကတယ္လို့ သူတို့ရဲ့အေဒၚျဖစ္သူ နူးရ္ဘာနု က က်ေနာ္တို့ကို ေျပာျပပါတယ္။ သူမဟာ တူနဲ့တူမကို အေကာင္းဆုံးေစာင့္ေရွာက္ဖို့ ၾကိဳးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နူးရ္ကိုယ္တိုင္မွာ လည္း ကေလးေတြ ရွိျပီး အစားအေသာက္ ခြဲတမ္းဟာလည္း အရမ္းကို နည္းပါး လွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေမာက္ကမ နိုင္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ ရခိုင္နဲ့ရိုဟင္ဂ်ာ စီးပြားေရးအ ကြက္ျမင္သူေတြက စခန္း အတြင္းမွာပဲ ေစ်းတခုကို ဖြင့္လွစ္ ေရာင္းခ်ပါတယ္။ အသီးေတြ၊ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ေတြ၊ အသားနဲ့ ကြမ္းယား ဆိုင္ေတာင္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ သြားလာမႈ႔ကို ကန့္သတ္ ထားတဲ့အတြက္ အနည္းအက်ဉ္းကသာ အလုပ္ရွာေဖြလို့ရပါတယ္။ဖြင့္ထားတဲ့ေစ်းကလည္း ပိုက္ဆံေပးဝယ္နိုင္တဲ့ သူေတြအတြက္ သာျဖစ္ေနပါတယ္။ငတ္မြတ္ေနတဲ့ မိဘမဲ့မ်ား ဟာ အျခားေနရာေတြကိုပဲ အားကိုး ရွာရ ပါတယ္။

    ဒုကၡသည္တေယာက္ဟာ ကေလးနဲ့အတူ ေရွ့ကို တိုးထြက္လာတယ္။ ကေလးကို ျမင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို့အားလုံး အသက္ရွု ရပ္မတတ္ျဖစ္သြားတယ္။ ကေလး ေသးေသးကေလးဟာ ဗိုက္ဟာ ပူေဖာင္း ထြက္ေနျပီး နံရိုးမ်ားက ထိုးထိုး ေထာင္ေထာင္၊ အသားအေရက အသားဝါ ေရာဂါျဖစ္ေနပုံ ေပါက္ေနပါတယ္။ သူ့ကို ကယ္မယ့္သူမရွိရင္၊ ကူလ္ဆြမ္းနဲ့သူ့အစ္ကိုကို ကယ္မယ့္သူမရွိရင္ မၾကာခင္ သူတို့ေသရ ေတာ့မယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို့ သိလိုက္ပါ တယ္။ ဒုကၡသည္ေတြက ဒီလိုကေလး ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေသးေၾကာင္း ေျပာျပၾကတယ္။ ဆာေလာင္ မြတ္သိပ္မႈ႔ အျပင္၊ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာေရာဂါ၊ ငွက္ဖ်ားနဲ့ တျခားေရာဂါေပါင္းစုံ ဒီေနရာမွာ အျဖစ္မ်ား ေနတယ္လို့ ေျပာျပပါတယ္။

    ဒီေက်ာင္းမွာ ၾကည့္ရွုစရာေတြ အေျမာက္ အျမား က်န္ေသးေၾကာင္း က်ေနာ္ တို့ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို့ရဲ့ဂ်ိတ္က အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ ေတာ့ေၾကာင္း သတိေပးပါတယ္။ ည ၇ နာရီ ညမထြက္ရ အမိန့္မတိုင္ခင္ ဟိုတယ္လ္ကို ျပန္ေရာက္ ဖို့လိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တျခားသြား ၾကည့္စရာ ေနရာမ်ားစြာလည္း က်န္ေနေသး ပါတယ္။

    က်ေနာ္တို့ စခန္းကေန ထြက္ခြာတဲ့အခါ လူအုပ္ၾကီးက က်ေနာ္တို့ေနာက္ကေန လိုက္ပါ လာပါတယ္။ ဂ်ိမ္းစ္က ေငြစကၠဴအခ်ိဳ႕ကို လူငယ္တေယာက္ လက္ထဲ ထိုးထည့္ေပးျပီး ခေလးေတြအတြက္လို့ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေလးေတြ ဟာ အစားအေသာက္ ေကာင္းတနပ္ သက္သက္ထက္ ပိုျပီး လိုအပ္ေနတယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို့ သိေနပါတယ္။ သူတို့မွာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ႔ လိုအပ္ေနတယ္၊ အိပ္ဖို့အတြက္ သန့္ရွင္းေျခာက္ေသြ႕တဲ့ေနရာ လိုအပ္ေနတယ္၊ ေသာက္ေရ၊ ကိုယ္လက္ သန့္ရွင္းေရးနဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကုသမႈ႔ေတြ လိုအပ္ေနတယ္။ တကယ္၍သာ မၾကာခင္ အခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ ၾကီးမားတဲ့ အေျပာင္းအလဲၾကီးတခု  ျဖစ္မလာဘူးဆိုရင္ သူတို့အားလုံးဟာ သူတို့လိုအပ္  ေနသမွ်အရာ တခုတေလေတာင္ ရသြား ရဖို့ဆိုတာ မက်ိန္းေသ ေတာ့ပါေတာ့ဘူး ဆိုတာကိုလည္း က်ေနာ္တို့ သိေနခဲ့ပါတယ္။

    ( ဤ “သြားစရာ ေျမမရွိ”ဆိုတဲ့ ရခိုင္ျပည္တြင္းက ျပႆနာကိုအေျခခံတဲ့ မွတ္တမ္းကို အယ္ဂ်ာဇီးရား အဂၤလိပ္ အစီအစဉ္ ၁၀၁ (အေရွ့ပိုင္း)မွာ စက္တင္ဘာ ၂၇ရက္ေန့မွာ ျပသဖို့ လ်ာထားျခင္း  ခံရပါတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ၾကည့္ရွုရမယ့္ လင့္ခ္ကို ရလွ်င္ရျခင္း တင္ေပးပါမယ္။

    က်ေနာ္တို့ဟာ ရခိုင္ ဗုဒၢၢၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး မ်ား၊ နိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ အန္ဂ်ီအို ေစတနာ့ဝန္ထမ္းမ်ားနဲ့ ဒုကၡသည္မ်ားကို နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေတြ႔ဆုံခဲ့ပါတယ္။ သူတို့အေၾကာင္းကို အျခား ေဆာင္းပါးတခုမွာ ေရးျပပါမယ္။)

    ဘာသာျပန္- ကိုေပါ။

    မူရင္းေဆာင္းပါး။

    http://www.lianainfilms.com/2012/09/nowhere-to-go-the-rohingya/