News @ M-Media

Tag: ThetWaiHin

  • ဘာသာတရားသည္ လူႏွင့္လူၾကား အမုန္းတရားမဟုတ္

    ဘာသာတရားသည္ လူႏွင့္လူၾကား အမုန္းတရားမဟုတ္

    ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၇ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    သက္ေဝႏွင္းေရးသည္။
    RELIGIONES
    လူႏွင့္လူတို႔၏ၾကားတြင္ ဘာသာတရားသည္ စည္းျခားထားသည့္ အမုန္းတံတားတစ္ခု မဟုတ္ပါ။

    အမွန္စင္စစ္ လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ ဘာသာေရး တစ္ခုတည္းကိုသာ သင္ယူတတ္ေျမာက္ၿပီး ဘာသာေရး တစ္ခုတည္းကိုသာ လက္ကိုင္ထား၍ က်န္သည့္ အသိပညာမ်ားအား လက္လႊတ္ထားခဲ့လွ်င္ အစြန္းတစ္ဘက္သို႔သာ ေရာက္႐ွိသြားမည္မွာ မလြဲပင္တည္း။

    ပညာဥာဏ္တည္းဟူေသာ အသိသည္ အမွားအမွန္ကို ေဝဖန္ပိုင္းျဖတ္ႏုိင္သည့္ အေကာင္းအဆိုးကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏုိင္သည့္ ဣစာၦသရလက္နက္ပင္ျဖစ္၏။ ဥာဏ္၊ ပညာ၊ သတိ၊ ဆင္ျခင္တံုတရားဆိုသည္မွာ ေမွ်ာ္စင္တစ္ခုႏွင့္ အလား သ႑ာန္ တူေပ၏။ ေမွ်ာ္စင္သည္ အျမင့္သုိ႔ေရာက္ေလေလ ေအာက္ဖက္မွျမင္ကြင္းမ်ားအား ပိုမိုက်ယ္ဝန္း က်ယ္ျပန္႔စြာ ျမင္ေတြ႔ ရေလေလပင္ မဟုတ္ပါလား။ အသိပညာ တည္းဟူေသာ အရာသည္လည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္ပင္။ လူသည္အသိႏွင့္ပညာမ်ားလာေလေလ အျမင္က်ယ္လာေလေလပင္တည္း။

    ယေန႔ျဖစ္ေပၚေနသည့္ လူမ်ိဳးေရးပဋိပကၡမ်ား၊ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ား၊ မုန္းတီးေရးဝါဒမ်ားသည္ အသိဥာဏ္ပညာ ေခါင္းပါးမႈမ်ား အေပၚတြင္ မ်ားစြာတည္မွီေနပါသည္။

    ၿပီးခဲ့သည့္ ဇန္နဝါရီလ ၃-ရက္ေန႔တြင္ အီရန္ႏိုင္ငံ၌ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ဘာသာေရးေဆြးေႏြးပြဲမွ ျပန္လာသည့္ သီတဂူဆရာေတာ္ အ႐ွင္ ဥာဏိသာရ၏ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားမွာ ကမာၻေပၚ႐ွိ ဘာသာေရးပဋိပကၡ ျဖစ္စဥ္မ်ားအား ေလ့လာၾကည့္ပါက စီးပြားေရးအရာတြင္ လည္းေကာင္း ပညာေရးအရာတြင္လည္းေကာင္း အဆင္ျမင့္ေနရာေဒသ မ်ားတြင္ ျဖစ္ပြားေလ့ မ႐ွိသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ ရၿပီး ေက်းလက္ၿမိဳ႕ငယ္ႏွင့္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား ၿမိဳ႕စြန္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသည့္ စီးပြားေရးနိမ့္ပါးသူမ်ား၊ ပညာေရးနိမ့္ပါးသူမ်ား အၾကားတြင္သာ ျဖစ္ေလ့႐ွိသည္ကုိ ေတြ႔႐ွိႏိုင္ေၾကာင္းမ်ားကို မိန္႔ၾကားခဲ့၏။

    အီရန္သမၼတ၏ အတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဆရာေတာ္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး အသြင္ပဋိပကၡမ်ားသည္ ေအာက္ေျခအဆင့္ျပည္သူမ်ား၏ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး နိမ့္က်မႈမ်ားေၾကာင့္သာျဖစ္ၿပီး ဘာသာေရးေၾကာင့္ အဓိကျဖစ္ရျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းမ်ားကို ႐ွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့ရာတြင္လည္း ဆရာေတာ္၏မိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားကို (အီရန္) ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ႏွစ္သက္လက္ခံခဲ့ပါသည္။

    ဆရာေတာ္ထပ္မံမိန္႔ၾကားခဲ့ေသာ စကားမ်ားမွာ ပဋိပကၡမ်ားကို ေျဖ႐ွင္းရန္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ စသည့္ဘာသာအားလံုးမွ မိမိတို႔ဘာသာဝင္ လူမ်ိဳးမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္မ်ားႏွင့္ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး စသည္တို႔ကို ျမွင့္တင္ေပး ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဤသို႔အသိပညာမ်ားျမင့္မား၍ ဆင္းရဲမႈမ်ား ပေပ်ာက္လာမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ပဋိပကၡမွ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္စရာမ႐ွိ ဟူ၍ပင္ျဖစ္၏။

    ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့သည္မွာလည္း ဗုဒၶဘာသာသည္ အစၥလာမ္ႏွင့္သာမဟုတ္ မည္သည့္တိုင္းျပည္ မည္သည့္ လူမ်ိဳးႏွင့္မဆို မည္သည့္ ဘာသာ ကိုးကြယ္မႈျဖင့္မဆို ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္၍ ေမတၱာေ႔႐ွထား၍ ဆက္ဆံေနထိုင္ရန္ပင္ျဖစ္၏ ဟူ၍ မိန္႔ၾကားခဲ့ပါသည္။ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား အစြန္းေရာက္မႈမ်ား တစ္ႏိုင္ငံထဲတြင္ ေနထိုင္ၾကသည့္ ဘာသာဝင္ အခ်င္းခ်င္း ပဋိပကၡရန္ပြဲမ်ား ကင္းေဝးေစရန္ ဘာသာဝင္မ်ားအၾကား ရင္ႏွီးခ်စ္ၾကည္စြာ ပူးေပါင္း၍ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း ဖိုရမ္ကို အီရန္ႏုိင္ငံ တီဟီရန္ၿမိဳ႕တြင္ သံုးရက္ၾကာ က်င္းပခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာ၊ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္း၊ အီရန္ စသည့္ႏုိင္ငံမ်ားမွ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အၾကားတြင္ ဘာသာေရး အယူအဆမ်ားအေပၚ အျပန္အလွန္ေကာင္းမြန္ေသာ အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈမ်ား နားလည္မႈမ်ားရ႐ွိခဲ့ၾကၿပီး ပါဠိဘာသာႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာစာေပ တို႔ကို အစၥလာမ္ဘာသာေရး တကၠသိုလ္တြင္ သင္ၾကားရန္ အလို႐ွိေသာေၾကာင့္ ေမတၱာရပ္ခံရာ သီတဂူဆရာေတာ္မွ မိမိ၏တကၠသိုလ္႐ွိ ပါဠိ ကၽြမ္းက်င္သည့္ ဆရာေတာ္မ်ားအား ေစလႊတ္ေပးပါမည့္အေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ဤသည္တို႕ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ကမာၻေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လည္းေကာင္း၊ ဘာသာေရးဆိုသည္မွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ၿပိဳင္ဆိုင္ရန္ ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ရန္ ရန္ၿငိဳးအမုန္းပြားမ်ားရန္ လမ္းခင္းေပးထားသည့္ တံတားတစ္ခု မဟုတ္ေၾကာင္းကို လူတိုင္းလူတိုင္း ဘာသာဝင္တိုင္း ဘာသာဝင္တိုင္း နားလည္သေဘာေပါက္ လက္ခံၾကမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာမ်ားကမွ ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ ခုတုံးလုပ္၍ အမုန္းမီးေတာက္ေလာင္ေစျခင္းမ်ားမွ ကင္းေဝးၾကၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာ ေလာကသစ္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာတည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကမည္ျဖစ္ေပသည္။

    သက္ေဝႏွင္း

  • သာယာမည့္ ကမာၻႏွင့္ ျဖဴစင္သည့္လူသား

    သာယာမည့္ ကမာၻႏွင့္ ျဖဴစင္သည့္လူသား

    ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    သက္ေဝႏွင္း ေရးသည္။
    standout
    လူတိုင္း လူတိုင္းလိုလိုပင္ တစ္ခါတစ္ရံ (သို႔မဟုတ္) အျမဲလိုလို ျဖစ္တတ္ေလ့႐ွိသည္။ မိမိစိတ္ကို မိမိနားမလည္ႏုိင္ျခင္းပင္တည္း။ သို႔ဆိုလွ်င္ လူသည္ မိမိစိတ္ကိုပင္ မိမိနားမလည္ႏုိင္လွ်င္ တပါးအျခားေသာသူ၏စိတ္ကို နားလည္ႏုိင္ဖို႔ဆိုသည္မွာ ပိုမို၍ပင္ ခက္ခဲႏုိင္သည္ မဟုတ္လား။

    လူတိုင္းလူတိုင္းတြင္ အေပၚယံစိတ္ႏွင့္ အတြင္းဘက္က်က်စိတ္ ဟူ၍႐ွိ၏။ (သိစိတ္ႏွင့္ မသိစိတ္ကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္) သာမန္စိတ္ တစ္ခုကိုပင္ ရည္ညႊန္းျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ လူသည္အခ်ိန္တိုင္းလိုလို အေပၚယံကိုသာ ျမင္ႏုိင္သည္မဟုတ္ပါလား။ အေပၚယံ အျမင္ျဖင့္ၾကည့္၍ ဆံုးျဖတ္မည္ဆိုလွ်င္ လူတစ္ေယာက္၏ ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းကို အေပၚယံသာလွ်င္ သိႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ “အေၾကာင္းသိခ်င္လွ်င္ ေပါင္းၾကည့္” ရမည္ဆိုသည့္စကားသည္ လူႏွင့္လူေပါင္းျခင္းကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ေပ။ ံတစ္ေယာက္၏စိတ္ကို တစ္ေယာက္သိျမင္လာႏိုင္ေစရန္ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေလ့လာၾကည့္ရန္ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

    မ်က္လံုးသည္ စိတ္၏ျပဴတင္းေပါက္ဟု ဆိုၾကသည္။ ဤသည္လည္း မွန္ပါသည္။ စိတ္မတည္ျငိမ္ျခင္း၊ စိတ္မလံုျခံဳျခင္းမ်ား တို႔ေၾကာင့္ မ်က္လံုးသည္ ဂဏာမျငိမ္ျဖစ္လာတတ္သည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း၊ ပီတိျဖစ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ မ်က္လံုးတို႔သည္ အေရာင္လက္လာမည္။ ဝမ္းနည္းျခင္း၊ စိတ္မေကာင္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မ်က္လံုးသည္ ညႈိ႕မႈိင္းလာမည္။ မ်က္ရည္တို႔ရစ္ဝဲလာမည္။ မ်က္လံုးအျပင္ တစ္ျခားေသာ လူ၏ခႏၶာကိုယ္႐ွိ အစိတ္အပိုင္း မ်ားစြာသည္လည္း စိတ္ေပၚတြင္ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲတတ္ေပ၏။ အဓိကက်သည္မွာ မိမိသည္တစ္ဖက္သားအား ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္ဖို႔သာလွ်င္ အေရးႀကီးေပ၏။

    လူတို႔ေနထိုင္ရာ ဤသတၱေလာကႀကီးထဲတြင္ လူႏွင့္လူတို႔သည္ အျမဲလိုလိုပင္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္မႈမ်ား ႐ွိၾကသည္။ လူလူျခင္း ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္မႈ၊ စီးပြားေရးအရ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္မႈ၊ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးအစ႐ွိသည္ျဖင့္ ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္မႈ ေဂဟစနစ္မ်ားသည္ ယခင္ကလည္း႐ွိ၏၊ ယခုလည္း႐ွိ၏။ ေနာင္တြင္လည္း ႐ွိေနဦးမည္သာတည္း။

    ဤသို႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္မႈမ်ား ႐ွိေနျခင္းေၾကာင့္သာပင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဆက္တို႔ အဓြန္႔႐ွည္ တည္တံ့ေနျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးႏွင့္တစ္မ်ိဳး၊ ဘာသာတရား တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ေကာင္းမြန္ေသာေဂဟစနစ္ျဖင့္ ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္မႈ ႐ွိမည္ဆိုလွ်င္ လူသား မ်ိဳးႏြယ္ဆက္ကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာျဖင့္ အဓြန္႔႐ွည္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကေပလိမ့္မည္။

    လူတို႔၏အတြင္းပိုင္ း စိတ္သေဘာမ်ားသည္ မျမင္ႏုိင္သည့္ႀကိဳးမ်ားႏွင့္ အလားသ႑န္တူေပသည္။ လူတစ္ဦး အေပၚတစ္ဦး ေကာင္းေသာစိတ္၊ ေကာင္းေသာသေဘာထား၊ ေကာင္းေသာေပးဆပ္မႈ၊ ေကာင္းေသာအျမင္မ်ား ထား႐ွိၾကမည္ဆိုလွ်င္ တစ္ဖက္မွ အလိုအေလ်ာက္ပင္ ေကာင္းေသာအသိတို႔ သိ႐ွိခံစားမႈရ႐ွိနုိင္ေပသည္။ မေကာင္းေသာစိတ္၊ မေကာင္းေသာ သေဘာထား၊ မေကာင္းေသာအမျမင္မ်ား ထား႐ိွၾကမည္ဆိုလွ်င္ တစ္ဖက္မွ မေကာင္းေသာအသိတို႔ကို အလုိအေလ်ာက္ပင္ သိ႐ွိခံစားမႈ ရ႐ွိႏိုင္ေပသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္ လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ စိတ္၊ စိတ္ျခင္းခ်ည္ေသာႀကိဳးမ်ား ျဖဴစင္သန္႔ႇ႐ွင္းၾကဖို႔ လိုအပ္ေပသည္။

    ကန္ေရျပင္ ၾကည္လင္ေနလွ်င္ ေအာက္ၾကမ္းျပင္ထိ ထိုးေဖာက္၍ ျမင္ႏုိင္သကဲ့သို႔ သင္တို႔၏စိတ္မ်ားကို သန္႔႐ွင္းၾကည္လင္ေနရန္ အစဥ္သျဖင့္ ဂ႐ုတစိုက္ေနထိုင္မည္ဆိုပါက တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ျမင္ေတြ႔ခိုက္တစ္ခဏ အခ်ိန္ကာလအတြင္း တစ္ေယာက္စိတ္ကို တစ္ေယာက္မွ အလြယ္တကူပင္ နက္႐ူိင္းစြာသိျမင္ နားလည္သြားႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။

    ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ အတၱအေမွာင္တို႔၏ စိတ္မ်ားအား သန္႔႐ွင္းစြာထားပါ။ အတၱအေမွာင္တို႔ျဖင့္ မိမိ၏စိတ္အား ပိတ္ဖံုးမထားပါႏွင့္။ စိတ္၏ သန္႔႐ွင္းၾကည္လင္မႈသည္ အျမင္မွား၊ အထင္မွားျခင္း၊ အမုန္းထားျခင္း၊ အၿငိဳးထားျခင္းတို႔အား ပတ္သတ္၏။ ဤသု႔ိအမုန္းမ်ား ကင္းေဝးမည့္ လူတို႔ကမာၻႀကီးသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္၊ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္မ်ားျဖင့္ သာယာလွပေနေပလိမ့္မည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္တည္း။

  • မိဘတို ႔၀တၱရားႏွင့္ မိန္းမတို႔ ဘဝ

    မိဘတို ႔၀တၱရားႏွင့္ မိန္းမတို႔ ဘဝ

    ဇန္နဝါရီ ၁၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ေဆာင္းပါးရွင္- သက္ေဝႏွင္း
    wedding
    မည္သည့္ဘာသာ မည္သည့္လူမ်ိဳးပင္ျဖစ္ေစ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကိစၥ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳရန္၊ မိမိတို႔၏သားသမီးမ်ားအား အိမ္ေထာင္ ခ်ေပးၾကျခင္းကိစၥမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဆင္းစီးၿပီးျမင္းရံေစလိုသည္ ဆိုသည့္စကားမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ လက္သံုးစကားပင္ျဖစ္၏။

    လူမ်ိဳးတိုင္းလူမ်ိဳးတိုင္းတြင္ သမီးမိန္းကေလးအား အိမ္ေထာင္ခ်ေပးရန္ ကိစၥအေပၚတြင္ ထံုးတမ္းစဥ္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ႐ွိၾကေပသည္။ ပထမဦးစြာ ျမန္မာလူမ်ိဳးႏွင့္ ျမန္မာတို႔၏ထံုးတမ္းစဥ္လာမ်ားအားလံုး သံုးသပ္ၾကည့္မည္ ဆိုလွ်င္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးအ႐ြယ္ေရာက္ၿပီး ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ဦးအတြက္ သူမ၏မိဘမ်ားမွ ဝတၱရားဟု မွတ္ယူထားေသာ အိမ္ေထာင္ခ်ထားေပးျခင္း ကိစၥအား ေဆာင္႐ြက္ရေပသည္။ ဤသည္ကား ယခင္ ကလည္း႐ွိခဲ့သည္။ ယခုလည္း႐ွိေနဆဲပင္၊ ေနာက္ေနာင္ကိုကား ဤသို႔႐ွိမည္ မ႐ွိမည္ကုိ စာေရးသူအေနျဖင့္ေတာ့ မေျပာတတ္ေပ။

    မိဘမ်ားဟုဆိုရာတြင္ ျမန္မာလူမ်ိဳး ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ား၏ မိဘမ်ားသာ မဟုတ္ပါ။ သူ႔လူမ်ိဳးႏွင့္သူ၊ သူ႔အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအရ က်န္သည့္လူမ်ိဳးမ်ားတြင္လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပင္ ေတြ႔ရေလ့႐ွိပါသည္။ အခ်က္အလက္အနည္းငယ္ သေဘာတရားတစ္ခ်ိဳ႕သာ ကြာျခားေကာင္း ကြာျခားမည္။ ဝတၱရား႐ွိသည္ႏွင့္အညီ ဆုိသည္ကေတာ့ ကြာျခားလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

    ကမာၻေပၚတြင္ အထင္ကရ ဘာသာၾကီးေလးခု႐ွိ၏။ ဗုဒၶဘာသာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ စသည့္ အထင္ကရ ဘာသာႀကီးေလးမ်ိဳးပင္တည္း။ ထိုဘာသာႀကီးေလးမ်ိဳး၌႐ွိၾကေသာ သမီးမိန္းကေလး (အမ်ိဳးသမီး) တို႔၏ မဂၤလာေဆာင္ႏွင္းမႈ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းအေၾကာင္းအရာမ်ားအေပၚ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္

    ဗုဒၵဘာသာဝင္
    ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားတြင္ ေ႐ွးယခင္ေခတ္ အဆက္ဆက္မွ တည္႐ွိခဲ့ေသာ ဓေလ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ သတို႔သားတစ္ဦးမွ သတို႔သမီး တစ္ဦးအား လက္ထပ္ထိမ္းျမားရန္ မိဘမ်ားထံသို႔ ကန္ေတာ့ပြဲျဖင့္ သြားေရာက္၍ စကားေၾကာင္းလမ္း ေတာင္းရမ္းရေပသည္။ ထိုေရာအခါ မိန္းကေလး႐ွင္မွ သေဘာတူညီေပးစားမည္ဆိုလွ်င္ မိမိတို႔သမီးအတြက္ တင္ေတာင္းအပ္ေသာ အဖိုးတန္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စကားေျပာၾကေပသည္။ မိန္းကေလး႐ွင္မ်ားဘက္မွ ေတာင္းဆိုေသာ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္၍၊ ေယာက်ၤားေလး႐ွင္ဘက္မွ လိုက္ေလ်ာႏုိင္သေလာက္ လိုက္ေလ်ာ၍ ညွိႏႈိင္းမႈမ်ား ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ၿပီဆိုမွ မဂၤလာကိစၥ အထေျမာက္ေပေတာ့သည္။ ထိုေရာအခါ ဤမိန္းကေလးအား တျခားတစ္ပါးေသာ သူစိမ္းေယာက်ၤားသားသည္ မိဘမ်ားထံမွ အၿပီးတိုင္ တရားဝင္ အပိုင္ရ႐ွိ၍သြားျပီျဖစ္ေပသည္။

    အစၥလာမ္ဘာသာဝင္
    အစၥလာမ္ဘာသာဝင္တို႔တြင္လည္း ထံုးတမ္းအစဥ္အလာအရ မိန္းကေလးမ်ားအား ေယာက်ၤားေလးမွ တင္ေတာင္းၾကရေပသည္။ မိဘတို႔၏သေဘာတူညီမႈျဖင့္ စကားေၾကာင္းလမ္း၍ “မဟာ” ဟု ေခၚတြင္ေသာ ေ႐ႊ (သို႔မဟုတ္) သတ္မွတ္ေ႐ႊႏွင့္ အလားသ႑န္တူသည့္ ေငြေၾကးအား သတုိ႔သမီးသို႔ တင္ေတာင္းရေပသည္။ ထိုသို႔တင္သည့္ `မဟာ´ ေ႐ႊ အတိုင္းအတာအား ေယာက်ၤားေလး႐ွင္၏ ျပည့္စံုၾကြယ္ဝမႈအေပၚတြင္ တည္မွီ၍ ေတာင္းဆိုေလ့႐ွိၾကသည္။ ထိုမဟာေ႐ႊအား လက္ငင္းမတင္ႏုိင္လွ်င္ အေႂကြးသေဘာျဖင့္ တင္ေတာင္းရေလသည္။ထိုမဟာေရႊအေႂကြးအား ခင္ပြန္းသည္မွ မိမိဇနီးထံသို႔ မေသမီအခ်ိန္အေတာအတြင္း ေပးဆပ္ႏုိင္ေပသည္။ ခင္ပြန္းသည္ဘက္မွ မည္မွ်ပင္ မိမိ၏ဇနီးအား ႐ွာေဖြ၍ ဆင္ျမန္းထားပါေစ သတ္မွတ္ထားေသာ ထိုမဟာေ႐ႊအေၾကြးကိုျဖင့္ ကတိအတိုင္း ေပးကိုေပးအပ္ၾကမည္ျဖစ္သည္ဟူ၍ ထံုးတမ္းစဥ္လာ႐ွိေပသည္။  ခင္ပြန္းေသာ္လည္းေကာင္း ဇနီးေသာ္လည္းေကာင္း ေသဆံုးခါနီးအခ်ိန္တြင္ မဂၤလာမဟာေ႐ႊ အေႂကြးကုိ ေပးဆပ္ထားျခင္း မ႐ွိပါက ထိုမဟာေ႐ႊႏွင့္ပတ္သက္၍ ဇနီးသည္က ေက်နပ္ပါသည့္အေၾကာင္းေျပာဆို၍ ခြင့္လႊတ္မႈေပးမွသာ ထိုအေႂကြးေက်သည္ဟု ထံုးတမ္းစဥ္လာ သတ္မွတ္ၾကေပသည္။

    ထိုသုိ႔ ေ႐ႊျဖင့္ခ်ိန္စက္ကာ ေယာက်ၤား တစ္ဦးမွ မိန္းမတစ္ဦးအား ေတာင္းရမ္းလက္ထပ္ျခင္းကို ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာတူညီမႈ လတ္မွတ္ေရးထိုးၿပီးလွ်င္ ထိုမိန္းမအား ထိုေယာက်ၤားမွ တရားေတာ္ႏွင့္အညီ တရားဝင္ပိုင္ဆိုင္ေလေတာ့သည္။

    ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္

    ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္တို႔တြင္လည္း မိန္းကေလး႐ွင္ဘက္မွ ေတာင္းဆိုအပ္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမွန္သမွ်ကို ေယာက်ၤားေလး႐ွင္ဘက္မွ တင္ေတာင္းရေပသည္။ ထိုဥစၥာပစၥည္းမ်ားသည္ သတုိ႔သမီးအတြက္၊ သတို႔သမီး၏တန္ဖိုးပင္ျဖစ္၏။ သို႕ဆိုလွ်င္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအား ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ရန္ တန္ဖိုးျဖစ္သတ္မွတ္ျပီး ဝယ္ယူလိုက္ျခင္းပင္ မဟုတ္ပါလား။

    ဟိႏၵဴဘာသာဝင္
    ဟိႏၵဴဘာသာဝင္တို႔တြင္မူ အထက္ပါဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ အနည္းငယ္ဆန္႔က်င္လ်က္႐ွိ၏။ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္တို႔သည္ သမီးမိန္းကေလးေမြးျခင္းကား ဂုဏ္သိကၡာညႇိဳးမွိန္ သိမ္ငယ္ေစသည္ဟု သေဘာထားၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုလွ်င္ မိန္းကေလး႐ွင္ဘက္မွ ေယာက်ၤားေလး႐ွင္အား တင္ေတာင္းရေသာ ထံုတမ္းစဥ္လာ႐ွိၿပီး မိမိတို႔၏သမီးအား (ထိုသတို႔သား) အမ်ိဳးသားမွ တစ္သက္လံုးေစာင့္ေ႐ွာက္ရမည္၊ ေကၽြးေမြးရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုသတို႔သားထံ မိဘမ်ား (အထူးသျဖင့္ ဖခင္)မွ ယို႔က်ိဳးခယ ေပးအပ္ၾကရေလေသာေၾကာင့္တည္း။ ထိုသို႔ေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာေၾကာင့္ပင္ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ား၌ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ လင္ေယာက်ၤားမ်ား၏ အႏွိမ္ခံကၽြန္သဖြယ္ ျဖစ္ၾကရေလသည္။

    တန္ဖိုးျဖတ္ခံရသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား

    လူတစ္ေယာက္၏တန္ဖိုးဆိုသည္မွာ စိန္၊ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေၾကး အဖိုးတန္ အရာဝတၱဳမ်ားႏွင့္ တိုင္းတာ၍မရႏုိင္ပါ။ ထို႔အတူပင္ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ဘဝ၊ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ တန္ဖိုးအား ပိုင္းျဖတ္ ကန္႔သတ္ တိုင္းထြာ၍ အျခားတစ္ပါးေသာ တစ္စိမ္းေယာက်ၤား တစ္ဦးထံသို႔ အပ္လိုက္ျခင္းသည္ မတရားမႈတစ္ခုဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအား တကယ့္ေမတၱာစစ္ျဖင့္ ခ်စ္ၿပီး မယားမွတ္မွတ္သား မွတ္မွတ္ ႐ွာေဖြကကာေကၽြးေမြးႏုိင္သည့္ အရည္အခ်င္းလည္း အျပည့္ရွိပါေသာ္ျငားလည္း ခ်မ္းသာသည့္ အသိုင္းအဝိုင္းမွ မဟုတ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဆင္းရဲျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပ၍ ျငင္းဆိုေလ့ ႐ွိၾကသည့္ မိန္းကေလး႐ွင္ မိဘမ်ားလည္း ႐ွိေသး၏။ ဤသို႔ျဖင့္ မိန္းမသားမ်ား၏ဘဝသည္ တန္ဖိုးျဖတ္ သတ္မွတ္ခံရေသာ ေရာင္းကုန္ဝယ္ကုန္ တစ္ခု ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။

    ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္

    မိန္းမတစ္ဦးႏွင့္ ေယာက်ၤားတစ္ဦး ေပါင္းသင္းမႈ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ မဂၤလာေဆာင္ပြဲ က်င္းပေလ့႐ွိၾကသည္။ မည္သည့္ရာစုႏွစ္မွ စတင္ခဲ့သည္ မသိ။ ယခုထိတိုင္ ထိုပြဲမ်ားကား ႐ွိေနၾကဆဲ။ ထိုသို႔မဂၤလာပြဲျပဳလုပ္သည့္အခါတြင္ မဂၤလာပြဲျပဳလုပ္က်င္းပေပးသည့္ မိဘမ်ားဘက္မွ (အထူးသျဖင့္ ေယာက်ၤားေလး႐ွင္) ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈတစ္ခုအေနျဖင့္ မတည္ေငြကို ထုတ္၍သံုးၾကေလသည္။ သည့္ေနာက္တြင္ ဖိတ္ၾကားမည့္ ဖိတ္စာ၏ ေစ်းႏႈန္းမွအစ၊ ေကၽြးေမြးမည့္အစားအစာ၊ ျပန္လည္ကမ္းေပးမည့္ အမွတ္တရပစၥည္းမွအဆံုး စီစစ္ တြက္ခ်က္၍ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကေလေတာ့သည္။ ၎ေနာက္ ဖိတ္ၾကားရမည့္ ဧည့္သည္မ်ား၏ ျပန္လည္ေပးကမ္းႏိုင္မည့္ လက္ဖြဲ႔ေငြေၾကး ပမာဏမ်ားအား ခ်ိန္တြက္၍ ဖိတ္သင့္ေသာပုဂၢိဳလ္ မဖိတ္သင့္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍ ခြဲျခားပိုင္းျဖတ္ၾကျပန္သည္။ ဖိတ္သင့္မဖိတ္သင့္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ ဆိုရာတြင္လည္း ေငြေၾကးႏွင့္ပင္ တိုင္းတာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေငြေၾကးမ်ားမ်ား လက္ဖြဲ႔ႏိုင္မည့္သူ၊ လက္ဖြဲ႔ေၾကးႏွင့္ မတန္ေအာင္စားသြားမည့္ ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍တည္း။

    ေငြဖလားၾကီးေ႔႐ွခ်၍ ကုတင္ထက္တြင္ သံဝါသျပဳၾကမည့္ စံုတြဲအား ႐ုပ္ျပလွ်က္ အက်ိဳးအျမတ္အတြက္ကား ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံထားသည့္ မဂၤလာေဆာင္ပြဲသည္ မိန္းမတစ္ေယာက္ အတြက္ ပင္ကုိယ္၊ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး ေပ်ာက္ဆံုးေတာ့မည့္ က်ဆံုးခန္းျပယုဂ္ တစ္ခုပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

    မိန္းမႏွင့္ေယာက်ၤား ေပါင္းသင္းမႈ

    ေယာက်ၤားတစ္ဦးႏွင့္ မိန္းမတစ္ဦး  ေပါင္းသင္းမႈျပဳၾကေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ အဓိက အက်ဆံုးအခန္းက႑မွာ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး တန္ဖိုးထားေလးစားျခင္း၊ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ညႇာတာ စာနာမႈထားျခင္း၊ နားလည္မႈ႐ွိျခင္း တို႔ပင္ ျဖစ္၏။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အတၱထားမႈမ်ား ဖယ္႐ွားၿပီး ပရ သေဘာေဆာင္၍ လူ႔ေလာက ခရီး႐ွည္ႀကီးကို အတူတူျဖတ္သန္းလ်က္ အရာရာကို အတူတကြ ရင္ဆိုင္ေျဖ႐ွင္းၾကရမည့္ အေဖာ္မြန္အျဖစ္ သေဘာထားကာ ေပါင္းဖက္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ မိန္းမသားတို႔၏ဘဝ နစ္နာဆံုး႐ႈံးမႈမ်ားမွ ကင္းေဝးႏုိင္ေပလိမ့္မည္။

    သက္ေဝႏွင္း

  • အသိႏွင့္ သတိသည္ လမ္းျပၾကယ္ တစ္စင္းျဖစ္၏

    အသိႏွင့္ သတိသည္ လမ္းျပၾကယ္ တစ္စင္းျဖစ္၏

    ႏိုဝင္ဘာ ၈ ၊ ၂၀၁၄
    M-Media
    သက္ေဝႏွင္း ေရးသည္။
    knowledge and wisdom
    “လမ္း” ဆိုသည့္ စကားလံုးသည္ စာလံုးအေရအတြက္အားျဖင့္ဆိုလွ်င္ တစ္လံုးတည္းသာျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ သက္႐ွိလူသားတို႔အတြက္ သက္႐ွိလူသားမ်ားေနထိုင္ရာ ဤကမာၻေလာကၾကီးတြင္ လမ္းဆိုသည့္လမ္းမ်ားသည္ကား မ်ားလွေပသည္။ လမ္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္လမ္းမ်ားစြာ႐ွိသည့့္အထဲမွ မိမိေရာက္လိုသည့္ ပန္းတိုင္၊ မိမိတို႔ဘ၀၏ အဓိကက်သည့္ အစိတ္အပိုင္းက႑မ်ားစြာအားသယ္ေဆာင္သြားမည့္လမ္းမ်ားသည္ ဘ၀၏ (main point) ပင္ျဖစ္၏။

    လမ္းမ်ားစြာထဲမွ လမ္း တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အ႐ွိတရားမ်ားအသိတရားမ်ား လမ္းတစ္ခိ်ဳ႕၏ သေဘာသဘာ၀မ်ားအားၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္

    “ေလာကကူးလမ္း”
    ———————–
    ေလာကကူးလမ္းဆိုသည္ကား မိမိတို႔ဘ၀ေမြးဖြားျခင္းမွသည္ ေသဆံုးခ်ိန္ထိကာလအတြင္း၊ မလြဲမေသြမျငင္းမဖယ္ ေလ်ာက္ရမည့္ ခရီး လမ္းပင္ျဖစ္ေပ၏။ ေမာပမ္း၍လည္း နားမရ၊ ဆက္ေလ်ာက္ခ်င္ေသးေသာ္လည္း ေလ်ာက္ခြင့္မရွိ၊ သတ္မွတ္ထားသေလာက္ ေလ်ာက္ခြင့္ ႐ွိသေလာက္ပင္ ေလ်ာက္ရေပလိမ့္မည္။ ဤလမ္းသည္ကား တိက်ေသခ်ာျခင္းေဘာင္ အတြင္း၌ေဖာက္ထားေသာ main လမ္းမၾကီးပင္ျဖစ္၏။

    “ကုိယ္တိုင္ေရြးသည့္လမ္း”
    ———————————
    ေလာကၾကီး၏ main လမ္းမၾကီးေပၚသို႔ သင္ေရာက္ ႐ွိလာျပီဆိုသည္ႏွင့္ သင္၏အေ႔႐ွတြင္ လမ္းခြဲမ်ားစြာကို သင္ျမင္ေတြ႔ရေပလိမ့္မည္။ ထိုခြဲထြက္ျဖာ ဆန္႔က်င္လွ်က္႐ွိေသာ လမ္းမ်ားထဲမွ သင္သည္သင္၏ ဘ၀ တစ္ေလ်ာက္လံုးအတြက္ လမ္းတစ္ခုကို မလြဲမေသြ ေ႐ြးခ်ယ္ ရေပေတာ့မည္။ ထိုသို႔ေ႐ြးခ်ယ္သည့္အခါတြင္ အပိုင္း (၃) ပိုင္း႐ွိမည္။ ဤသည္ကား သင္၏အသက္ သင္၏အ႐ြယ္ႏွင့္ ကန္႔သတ္၍ ပိုင္းျခားထားေသာ အပိုင္းမ်ားပင္ျဖစ္၏။

    ဥမမယ္စာမေျခာက္သည့္ ကေလးဘ၀မွ လြန္ေျမာက္ျပီး လူငယ္ဆိုေသာ အမည္နမာကိုပုိင္ဆိုင္လာျပီျဖစ္ေသာ “ပထမအ႐ြယ္”။ ထိုပထမအ႐ြယ္မွ လြန္ေျမာက္ခဲ့ျပီး စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္တြင္ ဝင္ဆံ့လာျပီျဖစ္ေသာ “ဒုတိယအ႐ြယ္”။ အသိအတတ္ပညာမ်ားျပည့္စံုျပီးေနာက္ လူ႕ဘ၀၊ လူ႔အေၾကာင္းမ်ား အေတြ႔အၾကံဳမ်ား အေပၚတြင္ နားလည္သံုးသပ္ႏိုင္ျပီျဖစ္ေသာ ေအးခ်မ္းမႈကို ႐ွာေဖြေတြ႔႐ွိႏုိင္ျပီျဖစ္ေသာ လူ႕ဘ၀၏ေနာက္ဆံုး ခရီးသို႔သြားရမည့္ လမ္းအားေတြ႔ျမင္ရျပီျဖစ္ေသာ “တတိယအ႐ြယ္” ဟူ၍ အပိုင္း (၃) ပုိင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။

    ဤအပိုင္း (၃) ပိုင္းအတြင္းသို႔ ေရာက္႐ွိျပီဆိုလွ်င္ သင္သည္ ပထမအ႐ြယ္တြင္ သင္ေလ်ာက္လွမ္းရမည့္ လမ္းကို ပထမဦးစြာေ႐ြးခ်ယ္ရန္ အခြင့္အေရးအား စတင္ရ႐ွိလာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင့္ဘ၀က႑အတြက္ အေရးၾကီးေသာ အစိတ္အပိုင္းသို႔ေရာက္႐ွိလာျပီျဖစ္သည္။ လူ႕ဘ၀တြင္ ပထမဦးဆံုးေျခလွမ္း ပထဦးဆံုးအခြင့္အေရး ပထမ ဦးဆံုးေသာ ေ႐ြးခ်ယ္မႈသည္ သင့္ဘဝအတြက္ main point ပင္ျဖစ္၏။ သင့္အတြက္ သင္ကုိယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္ရမည့္ ပထမဦးဆံုးလမ္းသည္ တည့္မတ္ မွန္ကန္ရန္ျဖင့္ မ်ားစြာလိုအပ္ပါသည္။ ပထမဦးဆံုးလမ္းသည္ တိမ္းေစာင္း၍ မွန္ကန္ျခင္း မ႐ွိခဲ့လွ်င္ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ လမ္းမ်ားစြာအား ေ႐ြးခ်ယ္ရမည့္ အခ်ိန္တြင္ ထပ္မံ၍ မွားယြင္းမႈမ်ားျဖင့္ ၾကံဳေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္ရမည့္လမ္းအား ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေက်နပ္မႈ႐ွိဖို႔ႏွင့္ အေ႐ြးမမွားရန္လိုအပ္ေပသည္။

    “အလိုအေလ်ာက္ေရာက္႐ွိလာမည့္လမ္း”
    ————————————————
    သင္၏ဘ၀တစ္ေလ်ာက္တြင္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ကိစၥျခင္းရာမ်ားသည္ မိမိတို႔မည္သို႕မွ ထင္မွတ္ထားျခင္း ေတြးထားျခင္းမ႐ွိဘဲႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ ဝင္ေရာက္ လာတတ္ေလ့႐ွိသည္။ (ေကာင္းေသာအေၾကာင္းတရား/ဆိုးေသာအေၾကာင္းတရား) အေၾကာင္းတစ္ရားတစ္ခုအေပၚတြင္ တည္မွီ၍ ေလ်ာက္ရမည့္လမ္း။ ထိုသုိ႔ေပၚေပါက္လာေသာ လမ္းအေပၚတြင္ သင္သည္ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏုိင္ရမည္။ သင္၏ အသိမွ်ေလာက္ႏွင့္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏုိင္ျခင္း မ႐ွိပါက မိမိထက္ပို၍ တတ္သိနားလည္ေသာ သူတစ္ဦးဦးအား တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးပါ။ အၾကံေကာင္းညဏ္ေကာင္းမ်ားေပးႏိုင္သည့္ မိတ္ေဆြ (သို႔မဟုတ္) ဆရာသမား အစ႐ွိသည္ေသာ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ားညြန္ျပႏုိင္သူ တစ္ဦးဦး၏အၾကံညဏ္ႏွင့္ သင္၏ဆံုးျဖတ္မႈတို႔ ေပါင္းစပ္လိုက္လွ်င္ ဤလမ္းသည္ ေလ်ာက္သင့္ေသာလမ္းေလာ၊ မေလ်ာက္သင့္ေသာ လမ္းေလာဆိုသည္ကို သိျမင္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။

    “ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိေသာလမ္း”
    —————————-
    တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာလမ္းမ်ားသည္ သင့္အတြက္ ေ႐ြးခ်ယ္ႏုိင္ရန္ အေကာင္းဆံုးေသာ အခြင့္အေရးမ်ား ႐ွိေနတတ္ေပသည္။ ထိုသို႔ မိမိေ႐ြးခ်ယ္ရမည့္ အခ်ိန္အခါ မိမိေ႐ြးခ်ယ္ရေတာ့မည့္အေျခအေနတြင္ ေပၚေပါက္လာသည့္ လမ္းသည္ မိမိအတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ လမ္းျဖစ္ေနဖို႔ျဖင့္လိုပါသည္။ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္႐ွိသည့္ အခ်ိန္အခါတြင္ သင္သည္အေကာင္းဆံုးေသာလမ္းကို မိမိရရေ႐ြးခ်ယ္ႏုိင္ဖို႔လိုအပ္သည္။ မိမိေရြးခ်ယ္ျခင္းမွန္ကန္ပါလွ်င္ သင္၏ဘ၀တစ္ေလ်ာက္၌ ေကာင္းေသာ အသီးအပြင့္တို႔ကိုသာ ရယူခံစားရမည္ျဖစ္ေပသည္။

    “ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္မ႐ွိသည့္လမ္း”
    ———————————
    သင္သည္ သင့္ကိုယ္သင္ ညႊန္ျပႏိုင္သူ သင့္ကိုယ္သင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္လိုအပ္ေပသည္။ သင္၏ ဘ၀၌ေတြ႔ၾကံဳလာမည့္ ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္မ႐ွိသည့္လမ္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အေျခအေနအရ ေ႐ြးခ်ယ္ႏုိင္ခြင့္မ႐ွိေတာ့ဘဲ ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ေလ်ာက္ရေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ သင့္၌ခံႏိုင္ရည္႐ွိရေတာ့ေပမည္။ ထိုလမ္းေပၚတြင္ သင္၏ဇြဲ၊ လံု႔လ ၾကံ့ၾကံ့ခုိင္ႏုိင္မႈစြမ္းအားမ်ားသည္ သင္၏အေကာင္းဆံုးေသာ အေဖာ္မြန္မ်ားပင္ျဖစ္ေပလိ္မ့္မည္။

    မိမိဘ၀တြင္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္မိေသာလမ္း၊ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ျပီးေသာလမ္းသည္ မိမိ အတြက္မည္မွ်အက်ိဳး႐ွိႏုိင္မည္၊ မည္မွ်အက်ိဳးမဲ့ႏုိင္သည္ ဆိုသည္ကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ေလ့လာၾကည့္သင့္ေပသည္။ မိမိတို႔အေ႔႐ွတြင္႐ွိေနေသာ လမ္းမ်ားစြာထဲတြင္ မည္သည့္လမ္းသည္ ေ႐ြးခ်ယ္ရန္သင့္၏၊ မည္သည့္လမ္းသည္ ေ႐ြးခ်ယ္ရန္ မသင့္ဆိုသည္ကို အေကာင္းဆံုးေတြး၍ အမွန္ကန္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မိမိေ႐ြးခ်ယ္မိေသာလမ္းသည္ မေကာင္းေသာ လမ္းမ်ိဳးျဖစ္ေနခဲ့မည္ဆုိလွ်င္ သင့္၌ျပင္ဆင္ရန္အခ်ိန္႐ွိပါသည္။ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္း၍ မထူးဇာတ္ခင္းျပီး မေလ်ာက္ပါႏွင့္။ ေကာင္းေသာ လမ္းကိုျပန္၍႐ွာရမည္။ ေကာင္းေသာလမ္းေပၚသို႔ ေရာက္႐ွိႏုိင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားသည္ သင္ႏွင့္အေဝးဆံုးတြင္ ႐ွိမေနပါ။ သင္ႏွင့္အနီးဆံုး၌သာ ႐ွိေနပါသည္။ သင္၏ အသိႏွင့္သင္၏ သတၱိသည္ သင့္အားညႊန္ျပသူပင္တည္း။

    သက္ေဝႏွင္း

  • မေန႔ကသည္ သင္ “ကၽြန္” ေလာ “သခင္” ေလာ

    မေန႔ကသည္ သင္ “ကၽြန္” ေလာ “သခင္” ေလာ

    ေအာက္တိုဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၄
    M-Media
    သက္ေ၀ႏွင္း ေရးသည္။
    foregin-exchange-greed
    လူတြင္ ျပည့္၀လံုေလာက္သည့္ အသိဥာဏ္- အသိပညာ ဆင္ျခင္တံုတရား အသိပညာမ႐ွိေလ ေလ တပ္ေမာမႈ၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ရေလ ေလျဖစ္သည္။

    လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ေက်ာ္ (၁၆၃၂ မွ ၁၆၇၇) ထိ ယင္းကာလအတြင္းတြင္ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားခဲ့ေသာ ေတြးေခၚပညာ႐ွင္ (စပင္ႏိုဇာ) ၏ အယူအဆ အေတြးအေခၚတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ လူသည္ သဘာ၀ေလာကႏွင့္ သဘာ၀ေလာကတြင္ မိမိပါ၀င္ေနရသည့္ က႑ကို မသိနားမလည္ေသာေၾကာင့္ တပ္မက္ေမာမႈ၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ရသည္ ဟူ၍ဆိုထားပါသည္။

    တပ္မက္ေမာဟု ဆိုရာတြင္ က႑ လူမ်ိဳးစံုေတြ႕႐ွိရေပသည္။ ေငြေၾကး တပ္မက္ေမာမႈ၊ ရာထူးအာဏာ တပ္မက္ေမာမႈ၊ ေနရာေဒသ တပ္မက္ေမာမႈ၊ တဏွာ တပ္မက္ေမာမႈ စသည္ျဖင့္ အေသးဆံုး အစိတ္အပိုင္းမွသည္ အၾကီးမားဆံုးေသာ အစိတ္အပုိင္း က႑မ်ားထိတိုင္ တပ္မက္ေမာမႈမ်ိဳးစံုကုိ ေတြ႔႐ွိရေပမည္။ တပ္မက္ေမာမႈသည္ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရးတို႕ျဖင့္ လံုး၀ မသက္ဆိုင္ေပ။

    မည္သည့္ လူမ်ိဳးမဆို မည္သည့္ဘာသာ၊ သာသနာတြင္မဆို၊ တပ္မက္ေမာျခင္းသည္ ႐ွိေနေပသည္။ တပ္မက္ေမာမႈသည္ လူႏွင့္သာတိုက္႐ိုက္သက္ဆိုင္သည့္ ပုဂၢလိက ေလာဘပင္ျဖစ္၏။

    တပ္မက္ေမာမႈဟူသည္ လူမွန္လွ်င္ ေမြးစထဲက ပါ႐ွိလာေပ၏။ ေမြးကင္းစမွသည္ ကေလးအ႐ြယ္ လူမမယ္၊ အ႐ြယ္အလတ္၊ အ႐ြယ္အၾကီး၊ ေသခါနီးသည္ထိ တပ္မက္ေမာမႈသည္ ကင္းလြတ္ျခင္းမ႐ွိပါေပ။ သို႔ေသာ္ ေတာ္႐ုံ တပ္မက္ေမာျခင္း၊ ေလာဘသည္သာ လူတို႔တြင္ ႐ွိသင့္႐ွိအပ္ေပ၏။ မေတာ္မတရား တပ္မက္ေမာျခင္း ၀ိသမ ေလာဘ႐ွိလာျပီဆိုသည္ႏွင့္ လူသည ္အစြန္းေရာက္ အေတြးအေခၚမ်ား၊ အစြန္းေရာက္၀ါဒီမ်ား ဖံုးလႊမ္းလာျပီး ဆင္ျခင္ ဥာဏ္ကင္းမဲ့ေလေတာ့သည္။

    ဒီေန႔ ကမာၻတစ္၀ွမ္းအားၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ လူသားမ်ားသည္ အသိပညာမ်ား ပိုမိုတက္လာျပီး တီထြင္မႈ နည္းပညာမ်ား ပိုမိုေကာင္းမြန္လာျပီဟု ျမင္ရေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အသိပညာ မည္မွ်ပင္ တိုးတက္လာေစ၊ တီထြင္မႈ စြမ္းရည္မ်ားမည္မွ်ပင္ ထြန္းကားလာေစ။ ယေန႔လူတို႔၏ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ ျပည့္၀လံုေလာက္သည့္အသိ၊ ဥာဏ္၊ ဆင္ျခင္တံုတရားကား မရွိေသးဟု ပင္ဆိုရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟုဆိုရလွ်င္ လူသားတစ္ဦး တစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုသည္ မိမိ တပ္မက္ေသာအရာ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာ မည္သည့္အရာကုိမဆို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ထားရစ္ခဲ့ျပီး မည္သည့္ အရာ၀တၱဳတစ္ခုကိုမွ် ဆုပ္ကိုင္ဆြဲယူထားျခင္း မရွိဘဲ လူ႔ေလာကမွစြန္႔ခြာ ေသဆံုးၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။ လူ႔ေလာက လူဌာေနသို႔ ေရာက္႐ွိခိုက္ လူအျဖစ္ရ႐ွိခိုက္တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး၊ တစ္ဖြဲ႕ႏွင့္တစ္ဖြဲ႕၊ တစ္ဘာသာႏွင့္ တစ္ဘာသာ၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးႏွင့္တစ္မ်ိဳး၊ တိုင္းႏုိင္ငံတစ္ခုႏွင ့္တစ္ခု၊ တပ္မက္ေမာမႈ ကင္းေ၀းစြာနားလည္ ဆက္ဆံၾကမည္ဆိုလွ်င္ ယေန႔ ကမာၻေပၚတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေနသည့္ ၾကားသိေနရသည့္ ပဋိပကၡ အနိဋာရုံ သတင္းဆိုးမ်ားႏွင့္ ကင္းေ၀းေပလိမ့္မည္။ ယေန႔ ကမာၻေပၚတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ လူသားအခ်င္းခ်င္း ညွာတာမႈကင္းသည့္ စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ လူသားအရင္းအျမစ္ ဆံုး႐ူံးမႈမ်ားသည္ အေတာမသက္ေသးေပ။

    ကၽြနု္ပ္တို႔လူသားမ်ား သိ႐ွိထားရမည္မွာ တပ္မက္ေမာမႈမွန္သမွ်သည္ ပထမ ဦးစြာ စိတ္၌တည္မွီျဖစ္ေပၚလာေသာ စိတ္၏ခ်ဥ္ျခင္း၊ စိတ္၏ဆႏၵမ်ားသာျဖစ္သည္။ ဤသို႔စိတ္မွ စတင္လာေသာ တပ္မက္ေမာမႈမ်ားအား လူတို႔မွဆင္ျခင္ သံုးသပ္၍ ပယ္ဖ်က္ျခင္း၊ ညွိယူျခင္း မျပဳၾကပဲ လိုက္လံ၍ စိတ္အတိုင္း လိုက္ေလ်ာကာ ျပဳလုပ္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ဘယ္ေသာအခါမွ် လူ႕ကမာၻ လူ႕ေလာကၾကီးသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ားရ႐ွိၾကေတာ့မည္မဟုတ္ေခ်။

    တပ္မက္ေမာမႈ မွန္သမွ်ကို အမွားအမွန္ ကန္႔သတ္၍ ဦးေႏွာက္ အသိျပည့္၀စြာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ျခင္းမ႐ွိပါပဲ လိုက္လံျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေသာ သူတို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ “စိတ္၏ ေက်းကၽြန္” ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

    လူသည္ စိတ္၏ေက်းကၽြန္မျဖစ္သင့္ စိတ္အား ၾကိဳးကိုင္ႏုိင္သူသာ ျဖစ္သင့္ေပသည္။ သို႔မွသာ လူသားဆိုသည္မွာ အခိုင္းေစခံ သတၱ၀ါ ကၽြန္ဘ၀မွ ကင္းလြတ္၍ ခိုင္းေစသူသခင္ဘ၀ အမွန္အား ရ႐ွိမည္မွာ မလြဲဧကန္ေပတည္း။ ပညာတတ္တိုင္း ပညာ႐ွိမဟုတ္ အမွားအမွန္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈမွန္သည့္ ဥာဏ္အလင္း႐ွိျခင္းသည္သာ ျပည့္၀မွန္ကန္သည့္ ပညာ႐ွိျဖစ္ေပမည္။