Tag: UUMhawSayar

Politicide (သို႔) လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုအား ႏိုင္ငံေရးအရ အေသသတ္ျခင္း

ဇူလိုင္ ၁၇ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
.ေဆာင္းပါးရွင္- ဦးဦးေမွာ္ဆရာ

Politicide ဟူသည္မွာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုအား လူမႈေရး ၊ ႏိုင္ငံေရး ၊ စစ္ေရး စသည္ျဖင့္ ဘက္ေပါင္းစံုမွ ဖိအားေပးျဖိဳခြင္းျခင္းအားျဖင့္ ယင္း လူ႕အဖြဲ႔အစည္းသည္ မိမိၾကမၼာ မိမိ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္း မရွိေစျခင္းငွာ စနစ္တက်ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ႏိုင္ငံေရးအရ အေသသတ္ျခင္းမ်ိဳးကို ဆိုလိုေပသည္ ။

Politicide ကို ျမန္မာမႈျပဳလွ်င္ ႏိုင္ငံေရးအရ အေသသတ္ျခင္း ဟူ၍ ေခၚဆိုရမည္ပင္ ျဖစ္သည္။

Politicide ဟူေသာေခါင္းစဥ္ႏွင့္ပက္သက္၍ အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီပိုင္းမွ ေရးပါက ပိုမိုရႈပ္ေထြးသြားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား အလြယ္တကူျမင္သာႏိုင္မည့္ ကမာၻေက်ာ္ အစၥေရး-ပါလက္စတိုင္းအေရးႏွင့္ ဥပမာေပး၍ ေရးသားပါမည္။ အစၥေရး-ပါလက္စတိုင္း အေရးႏွင့္ပက္သက္ျပီး ဂဃနဏ မသိသူမ်ားကမူ “အစၥေရးက သူတို႔ႏိုင္ငံကို သူတို႔ ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းကလြဲျပီး ပါလက္စတိုင္းမ်ားကို ဘာမ်ားဆိုးဆိုးရြားရြား လုပ္ခဲ့သလဲ” ဟု ေမးခြန္းထုတ္ႏိုင္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ပင္ အစၥေရးႏိုင္ငံ စတင္တည္ေထာင္သည့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွစ၍ ယေန႔ခ်ိန္ထိ သူတို႔ႏိုင္ငံကို သူတို႔ကာကြယ္ဖို ႔အတြက္ေရာ၊ စိတ္ကူးထဲမွ ဂ်ဴးသမၼတႏိုင္ငံ စစ္စစ္အျဖစ္ ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ပါ ပါလက္စတိုင္း လူမ်ိဳးမ်ားအေပၚတြင္ Politicide ေခၚ ႏိုင္ငံေရးအရ အေသသတ္ျခင္းကို နည္းလမ္းေပါင္းစံုျဖင့္ စနစ္တက်လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္လို႔သာ ေျဖရပါမည္။ ယခုေဆာင္းပါးတြင္ အစၥေရး၏လုပ္ရပ္မ်ား ေအာင္ျမင္တယ္၊ မေအာင္ျမင္ဘူးဆိုသည္ကို ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္လိုသည္မဟုတ္ဘဲ Politicide လုပ္ျခင္းအေၾကာင္းကိုသာ သီးျခားေဖၚျပလိုေသာ ရည္ရြယ္ရင္းသာျဖစ္ပါသည္ ။

Politicide လုပ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းေစရန္ ေခါင္းစဥ္ခြဲ၍ ေရးသားပါမည္။

(၁) လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္စုအေပၚ Politicide လုပ္ရသည့္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း၊

(၂) Politicide လုပ္ေဆာင္ပံု အက်ဥ္းခ်ဳပ္၊

(၃) လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္စုအေပၚ Politicide လုပ္သည့္အခါ ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံမႈရရွိေစရန္ ၀ါဒျဖန္႔ပံု၊

(၁) လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္စုအေပၚ Politicide လုပ္ရသည့္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း၊

ဤအခ်က္ကို အရွင္းဆံုးေျဖရလွ်င္ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးအရ ကြဲျပားမႈကိုအေျခခံသည့္ မုန္းတီးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုမွတဆင့္ တက္ကာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးသီးသန္႔သာရပ္တည္ေသာ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ရွိသည့္ ႏိုင္ငံမ်ိဳး ထူေထာင္လိုသည့္ (ယေန႔ေခတ္အျမင္အရ) အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေသာ လိုလားခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ပါလက္စတိုင္းေဒသမွ ဂ်ဴးမ်ားအတြက္နယ္ေျမအား ကုလသမဂၢဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၉) ရက္ေန႔တြင္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ ယင္းနယ္ေျမမွာ ကုလသမဂၢမွ သတ္မွတ္ေပးထားသည္ထက္ မ်ားစြာပင္ နယ္ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္သည္။

ထိုစဥ္က ပါလက္စတိုင္းေဒသ တြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ေသာ ဂ်ဴးတို႔၏အျမင္၌ မိမိတို႔အတြက္ သတ္မွတ္ေပးထားရာ နယ္ေျမအတြင္း အာရပ္မ်ား မရွိေစရ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဂ်ဴးတို႔နယ္ေျမတြင္ မူလရွိႏွင့္ျပီးေသာ အာရပ္ႏွင့္ပါလက္စတိုင္းမ်ား လူမႈေရးအင္အားစု တစ္ရပ္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတစ္ရပ္ အျဖစ္လည္းေကာင္း ရပ္တည္ေနျခင္းကို လက္မခံႏိုင္ ၾကေခ် ။ အစၥေရးႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာလည္း ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား အတြက္သာ သီးသန္႔ျပဌါန္း ထားေသာ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားသည့္ ဒီမိုကေရစီသာ ျဖစ္သည္။

(၁၉၄၇ခုႏွစ္တြင္ ကုလသမဂၢမွ သတ္မွတ္ေပးခဲ့ေသာ အစၥေရးႏိုင္ငံ)

( ၁၉၄၈ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း နယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္ခဲ့ေသာအစၥေရးႏိုင္ငံ ဧရိယာကို ႏိႈင္းယွဥ္ျပထားသည္။ အစိမ္းေရာင္မွာ ပါလက္စတိုင္း ေဒသမ်ားျဖစ္သည္။)

ဤေနရာတြင္အစၥေရးႏိုင္ငံေရးေလာက၌ ေရပန္းစားခဲ့ေသာ အဆိုႏွစ္ရပ္ကို ေဆြးေႏြးရန္ လိုအပ္ လာေပသည္။

တစ္အခ်က္မွာ အစၥေရးႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ ပညာတတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ လက္သံုးစကားျဖစ္ေသာ အစၥေရးႏိုင္ငံ ေျမပံုေပၚမွ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသည္ အထိ ေခ်မႈန္းခံရႏိုင္သည္ဟူေသာ အႏၱရာယ္ သတိေပးခ်က္ ျဖစ္သည္။ (အမွန္တကယ္လည္း ရန္သူ အာရပ္ႏိုင္ငံမ်ား အလယ္တြင္ ရပ္တည္ ေနေသာ အစၥေရးႏိုင္ငံအဖို႔ ထိုသုိ႔ေသာ သတိေပးခ်က္သည္ လြန္က်ဴးသည္ဟု မဆိုသာေပ)

ဒုတိယအခ်က္မွာမူ အစၥေရးႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ဂ်ဴးတို႔၏လူဦးေရ အခ်ိဳးအစားအရ အသာစီးရမႈသည္ပင္ အစၥေရးႏိုင္ငံအား ဂ်ဴးႏိုင္ငံျဖစ္သည္ဟူေသာ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာျဖစ္ရာ၊ လူဦးေရအခ်ိဳးအစား၌ ဂ်ဴးတို႔ ေလ်ာ့နည္းလာသည္ႏွင့္အမွ် အစၥေရးႏိုင္ငံမွ ဂ်ဴးတို႔၏ လူမ်ိဳးေရး စရိုက္လကၡဏာမ်ား တိမ္းပါးသြားႏိုင္သည္ဟူေသာ အယူအဆျဖစ္သည္ ။

ယင္းအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ျပန္လည္ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ္ အစၥေရးႏိုင္ငံတြင္း၌ ဂ်ဴးတို႔၏ လူဦးေရအခ်ိဳးအစား ေလ်ာ့ပါးလာျခင္းသည္ပင္ အစၥေရးႏိုင္ငံ လံုး၀ ပ်က္သုဥ္းျခင္းသို႔ ဦးတည္သြားေစႏိုင္သည္ ဟူေသာ ယူဆခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း သိမ္းပိုက္ရရွိေသာ အာရပ္နယ္ေျမ

တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ဟု အေၾကာင္းျပ၍ ျပန္လည္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ အမွန္မွာ ထိုသိမ္းပိုက္ခံေဒသမ်ားမွ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားကိုပါ အစၥေရးႏိုင္ငံသားမ်ားအျဖစ္ ထည့္သြင္းျခင္းျဖင့္ လူဦးေရအခ်ိဳးအစား ကြာျခားသြားႏိုင္ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

မွတ္သားဖြယ္ရာတစ္ခ်က္မွာ ယခင္ကတည္းက ပါလက္စတိုင္းေဒသ၌ ေနထိုင္လာခဲ့ေသာ ဂ်ဴး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာ သီးသန္႔စီ တည္ေထာင္ထား ခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး ေဒသခံပါလက္စတိုင္းမ်ားႏွင့္ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မရွိခဲ့ ဟူေသာအခ်က္ျဖစ္သည္။ ေနာင္တြင္ ထူေထာင္ေကာင္း ထူေထာင္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည့္

ဂ်ဴးႏိုင္ငံဆိုသည္ပင္ ဂ်ဴးမ်ားအတြက္သာ သီးသန္႔ျဖစ္ျပီး၊ ယင္းနယ္ေျမေဒသအတြင္း မူလထဲကေနထိုင္ခဲ့ၾကသည့္ ပါလက္စတိုင္းမ်ားအေရးကို လံုး၀ထည့္သြင္းစဥ္းစားထားျခင္း မရွိေခ်။ ဤမွ်မက အစၥေရးႏိုင္ငံ မေပၚေပါက္မွီကတည္းက ယင္းေဒသတြင္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးစုအျပင္ အာရပ္လူမ်ိဳးမ်ားပါ

အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့သည္ ဆိုသည္ကိုပင္ လံုး၀လက္မခံႏိုင္ဘဲ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားအျဖစ္သာ ယူဆထားၾကသည္။ ဤသည္မွာပင္ ယေန႔ျပႆနာမ်ား၏ အေျခအျမစ္ဟုဆိုေကာင္း ဆိုႏိုင္ေပသည္။

၄င္းတို႔၏အယူအဆအရဆိုလွ်င္ ဂ်ဴးႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ရွင္သန္လြတ္ေျမာက္ေရးဟူသည္မွာ ႏိုင္ငံတြင္းမွေဒသခံ ပါလက္စတိုင္းမ်ားကို အျမန္ဆံုး ရွင္းလင္းႏိုင္ေရးအေပၚတြင္ မူတည္သည္ဆို၏။ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းတစ္ခု၌ အစၥေရးစစ္ဦးအရာရွိခ်ဳပ္ မိုေရွယာလြန္က ပါလက္စတိုင္းတို႔အား

ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္တူသည္ဟု ခိုင္းႏိႈင္းခဲ့သည္။ ၄င္းျပင္ သိမ္းပိုက္နယ္ေျမမ်ားအတြင္း အစၥေရးတို႔၏ စစ္ေရးအရ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားအား ကင္ဆာေရာဂါသည္မ်ားကို ကုသသည့္ ကီမိုေဆးသြင္းနည္း (Chemotherapy )ႏွင့္ ခိုုင္းႏိႈင္းခဲ့သည္။ ၄င္းဆိုလိုသည္မွာ ပါလက္စတိုင္းတို႔အား ပို၍ျပင္းထန္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ကိုင္တြယ္သင့္သည္ဆို၏။ ဤသည္ကို ထိုစဥ္က ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ ရွာရြန္ကလည္း ေထာက္ခံခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အစၥေရးႏိုင္ငံအတြင္းရွိေဒသခံ ပါလက္စတိုင္းတို႔မွာ အခြင့္အခါေကာင္းႏွင့္ၾကံဳပါက ျပင္းထန္စြာ ဖိႏွိပ္ခံရရံုမွ်မက ႏိုင္ငံအတြင္းမွပင္ ေမာင္းထုတ္ခံရမည့္ အလားအလာမ်ား ရွိေနေပသည္ ။

(ပါလက္စတိုင္းဒုကၡသည္ေျမးအဘိုးႏွစ္ဦးပံု)

(အစၥေရးတို႔ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ အသက္ ဆံုးရံႈးရေသာ ပါလက္စတိုင္း ကေလးငယ္တစ္ဦး)

(၂) Politicide လုပ္ေဆာင္ပံု အက်ဥ္းခ်ဳပ္

အစၥေရးႏိုင္ငံ၌ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ “ဇီယြန္၀ါဒီႏွင့္အာရပ္ျပႆနာ စာေစာင္၊ “ ဟာဂါနာသမိုင္း ” စာေစာင္မ်ားတြင္ ထိုကာလ အေျခအေနမ်ားကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဖၚျပထားသည္ ။ “ ဟာဂါနာ သမိုင္း ”( Haganah Story) စာအုပ္မွာ အစၥေရးစစ္ဘက္ပံုႏွိပ္တိုက္မွ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ေသာ စာေစာင္ျဖစ္ျပီး မည္သည့္ ဘာသာသို႔မွ် ျပန္ဆိုျခင္းမျပဳခဲ့ေခ်။ ထိုစာေစာင္၌ ဂ်ဴးတို႔နယ္ေျမအတြင္း ပါလက္စတိုင္းတို႔အား လူမ်ိဳးေရး သုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈ ျပဳလုပ္ခဲ့ပံုမ်ားကို အေသးစိတ္ ေဖၚျပထားခဲ့သည္ ။

ယင္းစာေစာင္အရဆိုလွ်င္ အစၥေရးတို႔ ပထမဆံုးစတင္ခ်မွတ္က်င့္သံုးခဲ့ေသာ စစ္အေျခခံသေဘာတရားအား “စီမံကိန္း ဒီ”(Plan -D) ဟုေခၚတြင္သည္။ ဤသေဘာတရားကို ထိုစဥ္က အစၥေရးတပ္မေတာ္ စစ္ဆင္ေရး ဌာန၏ အၾကီးအမႈဳးျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ယီေဂးလ္ယာဒင္က ေရးဆြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဆို၏။ အမွန္အားျဖင့္ အစၥေရး လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအား ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ (၃၁) ရက္ေန႔တြင္မွ တရား၀င္ တည္ေထာင္ခြင့္ ရရွိခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ယင္း “စီမံကိန္း ဒီ ”ကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ(၁၀)ရက္ေန႔တြင္ စတင္ အေကာင္ အထည္ေဖၚေနျပီ ျဖစ္သည္။

ယင္းစီမံကန္း-ဒီ ၌ ေအာက္ေဖၚျပပါတို႔အား ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ နည္းလမ္းမ်ားအျဖစ္ ေဖၚျပထားသည္ –

“မိမိ ကာကြယ္ေရးစနစ္မ်ားအတြင္း (သို႔) အနီးရွိရန္သူ႔အေျခခ်ေနရာမ်ားအား တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖင့္ ၄င္းေနရာမ်ားအား ရန္သူမ်ားက အေျခခံစခန္းအျဖစ္ အသံုးျပဳျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔တိုက္ခိုက္ရာ၌ ရြာမ်ားအား ပစ္ခတ္ျခင္း၊ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးျခင္းႏွင့္ မိုင္းေထာင္ျခင္း နည္းလမ္းမ်ားကို အသံုးျပဳဖ်က္ဆီးရမည္။ မိမိတို႔ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ ရြာမ်ားအား မိုင္းေထာင္ရမည္၊ မိမိတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ရြာမ်ားအား ၀ိုင္း၀န္း ပိတ္ဆို႔၍ ရွာေဖြျခင္း ၊ ခုခံမႈရွိက တစ္ရြာလံုးကို ဖ်က္ဆီးပစ္ျခင္းႏွင့္ ရြာေနလူထုအား နယ္နိမိတ္၏ ျပင္ပသို႔ ေမာင္းထုတ္ျခင္းတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ရမည္။ ”

ဤအေျခခံသေဘာတရားသည္ အာရပ္တပ္မေတာ္္မ်ား၏ ထိုးစစ္ကို ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္မွန္းသည့္ အေနျဖင့္ေရးဆြဲထားခဲ့ေသာ စစ္အေျခခံ သေဘာတရားသက္သက္အျဖစ္ အစပိုင္းတြင္အသံုးျပဳခဲ့ရာမွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အစၥေရးႏိုင္ငံအတြင္းမွ ပါလက္စတိုင္းႏွင့္ အာရပ္တို႔အား အျပီးအပိုင္ ေမာင္းထုတ္ဖယ္ရွားျပီး အစၥေရးတို႔အတြက္ နယ္ပယ္ခ်ဲ႕ထြင္ရာ၌ အသံုးခ်သည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖစ္လာသည္။ ပါလက္စတိုင္းတို႔ ေနထိုင္ရာ ေက်းရြာမ်ားကို အတင္း ၀င္ေရာက္စီးနင္းျပီး လူမ်ားကိုအတင္းအဓမၼႏွင္ထုတ္ျခင္း၊ ခုခံမႈမ်ားရွိပါက သတ္ျဖတ္ႏွိပ္ကြပ္ျခင္း၊ ေနအိမ္မ်ားကိုျဖိဳခ် ဖ်က္ဆီးျပီး ဂ်ဴးအေျခဆိုက္ အိမ္ရာမ်ား ေဆာက္လုပ္ ေနထိုင္ျခင္းျဖင့္ ပါလက္စတိုင္းေဒသ၏ ေနရာေကာင္းမ်ားကို တစတစ သိမ္းပိုက္လာခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ အနည္းငယ္က်န္ရွိေနေသာ ပါလက္စတိုင္း ေက်းရြာမ်ား ကိုလည္း ျပင္ပႏွင့္အဆက္ျဖတ္ထားျခင္းျဖင့္ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ား ရပ္တည္ရန္ခက္ခဲလာကာ ထိုေဒသမွ စြန္႔ခြာ ထြက္သြားေစရန္ လုပ္ေဆာင္သည္။ ေနရပ္စြန္႔ခြာ၍ ကမာၻအႏွ႔ံ ျပန္႔က်ဲစြာေရာက္ရွိေနေသာ ပါလက္စတုိင္းမ်ားႏွင့္ ႏွင္ထုတ္ခံရသူမ်ားကိုလည္း မူရင္းေဒသသို႔ ျပန္လာခြင့္မျပဳေခ်။ ထို႔ျပင္လက္ရွိတြင္လည္း ၁.၅သန္းခန္႔ရွိေသာ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ား ဒုတိယတန္းစား အစၥေရးႏိုင္ငံသားမ်ား အျဖစ္ ရပ္တည္ေနရေပသည္။ မဲေပးပိုင္ခြင့္ ၊ ဥပေဒ ျပဳလြတ္ေတာ္အမတ္ ျဖစ္ခြင့္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာတြင္ ပါ၀င္ႏိုင္ခြင့္ စသည့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ပိတ္ပင္ထားျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ႏွိပ္ကြပ္ထားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ပါလက္စတိုင္းေဒသသည္ လူမ်ိဳးေရးအရ၊ လူမႈေရးအရ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ဂ်ဴးႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ လံုး၀နီးပါး အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။

(ယခုခ်ိန္တြင္ က်န္ရွိေသာ ပါလက္စတိုင္းေဒသ)

(မိမိတို႔ေနရင္းေဒသမွ အတင္းအၾကပ္ေရြ႕ေျပာင္းခံေနရေသာ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ား)

ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္မွာ ဂ်ဴးပိုင္နယ္ေျမ၌ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား ကင္းစင္ရမည္ ဟူေသာ ေဒသခံ ဇီယြန္၀ါဒီတို႔၏လိုလားခ်က္ႏွင့္ပါ ဤ“စီမံကိန္း-ဒီ”သေဘာတရားက ကုိက္ညီေနျခင္းျဖစ္၏။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ စစ္ပြဲမတိုင္မွီ အထိ ဂ်ဴးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ပုဂၢလိကစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားက ပါလက္စတိုင္းတို႔ထံမွ

၀ယ္ယူ ႏိုင္ခဲ့ေသာ ေျမပမာဏမွာ ပါလက္စတိုင္းေဒသ တစ္ခုလံုး၏ (၇%) သာ ရွိခဲ့သည္။ သို႔အတြက္ ေျမ၀ယ္မည့္အစား လက္နက္ကိုအသံုးခ်၍ လုယူသည့္နည္းသို႔ ေျပာင္းလဲက်င့္သံုးလာခဲ့ၾကသည္ ဆိုႏိုင္၏ ။ ဤ စီမံကိန္း-ဒီ ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ အႏွစ္သာရကို သာမာန္ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားသာမက

ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ဂ်ဴးစစ္သားမ်ားကိုယ္တိုင္လည္း မရိပ္မိဟုဆို၏။ ၄င္းစစ္ပြဲျပီးေနာက္ ႏွစ္အတန္ၾကာသာအခါ နာမည္ေက်ာ္ အစၥေရးလူမ်ိဳးစာေရးဆရာ ယီဇာဆမီလန္စကီ ဆိုသူေရးသားေသာ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္၌ အစၥေရးစစ္သားငယ္တစ္ဦးက အာရပ္ေက်းရြာတစ္ခုမွ

ရြာသူရြာသားအားလံုးကို ထရပ္ကားေပၚအတင္း အက်ပ္ ေမာင္းတင္၍ နယ္စပ္အျပင္ဘက္သို႔ တာ၀န္အရ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ရျခင္းကို ခံစားရသည့္ အျဖစ္အပ်က္အား ေဖာ္ညႊန္းထားသည့္အခန္း ပါလာခဲ့သည္။ ယင္းစာေရးဆရာက ယခုကဲ့သို႔ ဂ်ဴးမ်ားက အာရပ္တို႔ကို အုပ္စုလိုက္ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း လုပ္ရပ္သည္ ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းက ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားအား အုပ္စုလိုက္ေရႊ႕ေျပာင္း၍ ေသတြင္းသို႔ ပို႔ခဲ့ေသာ နာဇီမ်ားလုပ္ရပ္ႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္ဟု ခိုင္းႏိႈင္းခဲ့၏။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ (၁၉၄၈)ခုႏွစ္က ဂ်ဴးတို႔ လူမ်ိဳးေရးသုတ္သင္ ရွင္းလင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဆိုျခင္းအား မည္သည့္ သမိုင္းပညာရွင္၊ မည္သည့္ လူမႈေရးပညာရွင္ကမွ တရား၀င္ ထုတ္ေဖၚေရးသားျခင္း ျပဳၾကေခ်။

ညအခ်ိန္မေတာ္ အစၥေရးစစ္သားမ်ားက ကိုယ္ပိုင္ေနအိမ္အတြင္း အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားအား ရွာေဖြရန္၊ လက္နက္မ်ား ရွာေဖြရန္ စသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ အတင္း၀င္ေရာက္၍ စီးနင္းရွာေဖြမႈမ်ား၌ ရံဖန္ရံခါ တရားမဲ့ ကြပ္မ်က္စီရင္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ အဆံုးသတ္ေလ့ရွိသည္ ။ ဤသည္ကို

သက္ေသခံမည့္မ်က္ျမင္သက္ေသေပါင္း ဒါဇင္ႏွင့္ခ်ီ ရွိသလို ၊ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႔မ်ား လက္၀ယ္တြင္လည္း သက္ေသခံအေထာက္အထား မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း အစၥေရးအစိုးရအေနျဖင့္ ဤသို႔ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို အေရးမယူဘဲထားခဲ့သည္။

ဤသို႔ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ တရားမဲ့ျပဳက်င့္မႈမ်ားအား အေရးမယူဘဲ ထားျခင္းကပင္ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးတို႔၏ အသက္ အိုးအိမ္စည္းစိမ္သည္ အေရးမၾကီးပါဟူေသာအေတြးမ်ိဳး အစၥေရးစစ္သားမ်ား၏ ဦးေႏွာက္ထဲ ရိုက္သြင္းေပးလိုက္သလို ျဖစ္ေနသည္။

ထိုသို႔ မတရားမႈမ်ားခံစားလာရသျဖင့္ ပါလက္စတိုင္း လူမ်ိဳးမ်ား လက္နက္ကုိင္ေျပာက္က်ား တပ္ဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔စည္း ျပီး ျပန္လည္ ခုခံတိုက္ခိုက္ျခင္း၊ အခြင့္အေရးရက အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာေသာေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရျပီး ႏိုင္ငံတကာ၏ေထာက္ခံမႈ မရရွိေတာ့ဘဲ ႏိုင္ငံေရး အရ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ ခက္ခဲလာေတာ့သည္။ အစၥေရးႏိုင္ငံအတြက္လည္း စီးပြားေရးအရ မ်ားစြာ ထိခိုက္ကာ၊ က်ီးလန္႔စာစားအေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ဤသည္ပင္ Politicide လုပ္ျခင္း၏ ရလဒ္တစ္ခုဟုဆိုႏိုင္သည္။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ Politicide လုပ္ခံရေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား ေပါက္ဖြားရာ ပင္မအဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုျဖစ္လာႏိုင္ေခ်မ်ားပါသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ပါလက္စတိုင္း PLO အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ယာဆာအာရာဖတ္သည္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ျခင္းကို စြန္႔၍ စားပြဲ၀ိုင္းထိုင္ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပန္လည္ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုပင္ ရယူႏိုင္ခဲ့ေပသည္။

(အစၥေရး၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ေနတန္ယာဟု က အေရွ႕ေဂ်ရုဆလင္တြင္ ဂ်ဴးအေျခစိုက္ အိမ္ရာသစ္ ၈၀၀ ထပ္မံ တည္ေဆာက္မည့္ အေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့စဥ္က။)

(၃) လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္စုအေပၚ Politicide လုပ္သည့္အခါ ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံမႈရရွိေစရန္ ၀ါဒျဖန္႔ပံု၊

အစၥေရးႏိုင္ငံတြင္ ဂ်ဴးဘာသာေရးအစြန္းေရာက္အမာခံမ်ားက ဂ်ဴးတို႔၏ဒ႑ာရီထဲမွ ဂ်ဴးဒီးယားႏွင့္ ဆာမာရီယာအမည္ရွိ အထြတ္အျမတ္ေနရာမ်ား (ယေန႔ေခတ္ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္းေဒသ) သည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပါလက္စတိုင္း လူမ်ိဳးမ်ားကေနာက္ပိုင္းေခတ္တြင္မွ က်ဴးေက်ာ္အေျခခ် ေနထိုင္လာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ မိမိတို႔၏အမိေျမအား မိမိတို႔ျပန္လည္ အုပ္စိုးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ျဖစ္လာရန္ ထိုေဒသတြင္အေျခခ်ေနထိုင္ေနေသာ ပါလက္စတိုင္း လူမ်ိဳးမ်ားကို ေမာင္းထုတ္ ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသည့္ အယူအဆမ်ားကို ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား စိတ္ထဲတြင္ စြဲျမဲစြာယံုၾကည္လာေစရန္ ရိုက္သြင္းေပးခဲ့သည္။ အစၥေရးလူေနမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကိုလည္း အစဥ္အလာျဖစ္သည့္ ဟာလာခ်ာ အဆံုးအျဖတ္အရလည္းေကာင္း ၊ ရက္ဘိုင္ေခၚ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ဘုန္းၾကီးမ်ား၏ အဆံုးအျဖတ္အရလည္းေကာင္း ခိုင္မာသည္ထက္ ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္လာ၏။ ဤ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္မွ အဓိက တြန္းအားေပးေနေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ“ဂြတ္ရွ္အီမူနင္” (သစၥာရွိသူမ်ား အဖြဲ႔) အမည္ရွိေသာ ဘာသာေရးႏွင့္ အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈၾကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္မွ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ား အၾကားတြင္ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္းေဒသကို အစၥေရးကိုလိုနီအျဖစ္ ပီျပင္စြာ အေကာင္ထည္ေဖၚေတာ့သည္။

“ဂြတ္ရွ္အီမူနင္” အဖြဲ႔အပါအ၀င္ အမ်ိဳးသားေရး၊ လူမႈေရးအမည္ခံ လက္ယာစြန္းေရာက္အဖြဲ႔မ်ားက – “ ပါလက္စတုိင္းတို႔၏ မူရင္းႏိုင္ငံသည္ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္။”

“ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးဆိုသည္မွာ အမွန္တကယ္ မရွိ၊ အစၥေရးနယ္ေျမလုယူရန္ ဖန္တီးထားေသာ လူမ်ိဳးနာမည္ ျဖစ္သည္”

“ ပါလက္စတိုင္းေျမဆိုသည္မွာ ဘုရားသခင္က ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ေပးခဲ့ေသာကတိထားရာေျမ (promised land) ျဖစ္သည္ ”

စသျဖင့္ ပါလက္စတိုင္းမ်ားအေပၚ လူမ်ိဳးေရးအရ မုန္းတီးဆန္႔က်င္စိတ္ကို ျမွင့္တင္ရန္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ၀ါဒျဖန္႔ခဲ့ၾကသည္။ အမွန္မွာ ထိုေဒသ၌ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့သည့္ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳး (ဖိလစ္စတင္း) အမွန္တကယ္ ရွိေၾကာင္း၊ ဂ်ဴးမ်ားနည္းတူ ေရွးႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ၍ အမွန္တကယ္ အေျခခ်ေနထိုင္ လာၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို သမိုင္းဆရာအားလံုးနီးပါးက လက္ခံထား ၾကသည္။

ထို႔ျပင္ လက္ရွိအစၥေရးႏိုင္ငံရွိ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားတြင္ ၈၀% ခန္႔မွာ ပါလက္စတိုင္းေဒသကို အဂၤလိပ္အုပ္စိုးစဥ္က ကမာၻအရပ္ရပ္မွ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ၀င္ေရာက္ အေျခခ်လာခဲ့ေသာ ဂ်ဴးအႏြယ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကမာၻ႕မည္သည့္အရပ္ေဒသမွ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမဆို ပါလက္စတိုင္းေဒသသည္ ဘုရားသခင္ေပးေသာေျမျဖစ္သည္ဟု လက္ခံလာေစရန္ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္ကို အသံုးခ်၍ ၀ါဒျဖန္႔ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ အစၥေရးတို႔ သိမ္းပိုက္ထားေသာ ေဂ်ာဒန္ျမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္းေဒသမ်ားသည္ ဂ်ဴးဘာသာေရး အစြန္းေရာက္သူတို႔၏ “အမိေျမ” ဟု သတ္မွတ္ျခင္းခံလာရေတာ့သည္။ ဂ်ဴးတို႔၏ အဓမၼနယ္ခ်ဲ႕ျခင္းသည္ပင္ သမိုင္းအစဥ္ဆက္က အမိေျမကိုကာကြယ္ျခင္းဟု အမ်ားျမင္လာေစသည္သာမက ဂ်ဴးတို႔ကိုယ္တိုင္ စြဲျမဲစြာခံယူ လာၾကသည္အထိ စည္းရံုးလာႏိုင္ခဲ့ေတာ့သည္ ။

ဤသို႔ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒအမည္ခံ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးအေျခခံေသာ အစြန္းေရာက္၀ါဒေအာင္ျမင္လာျခင္းမွာ ၁၉၆၇ခုႏွစ္ ႏွင့္ ၁၉၇၃ခုႏွစ္စစ္ပြဲ အေျခအေနမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္လူမႈေရး ရႈပ္ေထြးမႈအေျခအေနမ်ားကို ျပည္သူတို႔ နားလည္လက္ခံလာေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္သည့္ သေဘာ တရားေရးရာတစ္ရပ္ မရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ ။

ယင္းကဲ့သို႔ ပါလက္စတိုင္းေက်းရြာမ်ား ဖ်က္ဆီးခံရျခင္း၊ ပါလက္စတိုင္းမ်ား အတင္းအဓမၼ နယ္ေျမေျပာင္းေရႊ႕ခံရျခင္း ႏွင့္ပက္သက္၍ အစၥေရးတို႔ဘက္မွ တရား၀င္အေၾကာင္းျပခ်က္မွာအာရပ္ႏွင့္ပါလက္စတိုင္းအထက္တန္းလႊာႏွင့္ လူလတ္တန္းစားမ်ားက မိမိတို႔အခ်င္းခ်င္း အႏၱရာယ္ျပဳလာမည္ကို ေၾကာက္ ရြံ႕၍ မိမိတို႔ဆႏၵအေလ်ာက္ မိမိတို႔ေနအိမ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီး၍ထြက္ေျပးၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ေနာက္ တစ္ေၾကာင္းမွာလည္း အာရပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အစၥေရးကို ၀င္တိုက္မည့္ အာရပ္စစ္ေၾကာင္းမ်ား အတြက္ ေနရာဖယ္ေပးသည့္ အေနျဖင့္ ေဒသခံ အာရပ္ရြာမ်ားအား တိမ္းေရွာင္ ေပးၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံ၍ျဖစ္ေၾကာင္း လိမ္လည္ သတင္းလြင့္ေလ့ရွိသည္။

(ဂါဇာကမ္းေျမာင္ေဒသမွ အစၥေရးတို႔တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားေသာ ေနအိမ္မ်ားႏွင့္ ပါလက္စတိုင္း ကေလးငယ္ေလး တစ္ဦး)

ကမာၻေက်ာ္ခဲ့ေသာအျဖစ္ဆိုးတစ္ခုမွာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ(၁၆)ရက္ေန႔တြင္ ဆာဘရာႏွင့္ ရွာတီလာ ဒုကၡသည္စခန္းကို အစၥေရးစစ္တပ္ ႏွင့္ ျပည္သူ႕စစ္မ်ား ပူးေပါင္း၍ ၀င္ေရာက္စီးနင္းမႈျဖစ္စဥ္၌ ပါလက္စတိုင္း ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ ေယာက္်ား၊မိန္းမ၊ စုစုေပါင္း ၂၀၀၀ ခန္႔ထိ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အသတ္ခံခဲ့ရသည္။ ထို႔ျပင္ ရိုက္ႏွက္ညွဥ္းပမ္းမႈ ၊ အဓၶမျပဳက်င့္မႈမ်ားလည္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ထိုျဖစ္စဥ္ႏွင့္ပက္သက္၍ အစၥေရးအစိုးရက မိမိ၏တာ၀န္မဲ့မႈကိုေလ်ာ့ပါးေစရန္ ယင္းကိစၥ၏အေရးပါမႈကို မထင္မရွားျပဳလုပ္ကာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းအေနႏွင့္ မၾကာမီေမ့ေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္ဟု ယူဆခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ မီနာခင္ေဘဂင္ကိုယ္တိုင္က “အစြန္းေရာက္အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ၾကျပီး ဂ်ဴးမ်ားအေပၚအျပစ္ဖို႔သည္” ဟု ေျပာဆိုခဲ့ရာ ယင္းစကားမွာ ကမာၻေက်ာ္ခဲ့သည္ ။

ဤသို႔ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ အျပင္းအထန္ႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ားအေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာသို႔ သတင္းေပါက္ၾကားမႈမရွိေစရန္ ဒုကၡသည္မ်ာဆိုင္ရာ အကူညီေပးေရးအဖြဲ႔မ်ား၊ အိုင္အန္ဂ်ီအိုမ်ားစေသာ ႏိုင္ငံေရး၊သာသာေရးႏွင့္ မည္သို႔မွ်မသက္ဆိုင္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကိုပါ ျပည္တြင္းသို႔ လာေရာက္ကူညီခြင့္ မျပဳဘဲ ကန္႔သတ္ခဲ့သည္။သတင္းသမားမ်ားကိုလည္း စစ္ဆင္ေရးကာလအျပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွသာ မ်ားျပား လွေသာ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ၀င္ေရာက္သတင္းယူခြင့္ေပးျခင္းျဖင့္ သတင္းအေမွာင္ခ်ခဲ့သည္။ႏိုင္ငံတကာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔မ်ားကိုကား လံုး၀လက္မခံခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ၄ သိန္းခန္႔ရွိေသာ အစၥေရးလူထုက ထိုျဖစ္ရပ္အတြက္ သီးျခားစံုစမ္း စစ္ေဆးေပးရန္ ေကာ္မရွင္တစ္ရပ္ ဖြဲ႔စည္းေပးဖို႔အတြက္ တဲလ္အဗစ္ျမိဳ႔၌ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေဘဂင္က တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ေသာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ ဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့သည္။

ထိုစံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ကလည္း အစၥေရးေထာက္လွမ္းေရးမွ တင္ျပေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ လက္ခံျပီး ထုတ္ျပန္ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရလဒ္မွာ ျဖစ္ရပ္မွန္ႏွင့္္ အလြန္ကင္းကြာခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သာမာန္ အစၥေရးျပည္သူမ်ားႏွင့္ အစုိးရ၀န္ထမ္းမ်ားပင္ ထိုသို႔ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ ပက္သက္၍ သတင္းျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား မသိေစရန္ လိမ္လည္သတင္း ထုတ္ျပန္ျခင္းျဖင့္ အျဖစ္မွန္မ်ားကို ဖံုးကြယ္ထားခဲ့ေပသည္။ ယခုလို စနစ္တက်ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤလုပ္ရပ္ မ်ားႏွင့္ပက္သက္၍ အစၥေရးအစိုးရသည္ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစု၏ ေက်နပ္ႏွစ္သက္မႈ၊ ေထာက္ခံမႈကို ရယူ ႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ ( လူမဆန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ပက္သက္ျပီး ေထာက္ျပေ၀ဖန္ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသူ အစၥေရး ႏိုင္ငံသား ၁၅%ခန္႔သာ ရွိခဲ့သည္။)

(ပါလက္စတိုင္းတို႔ေနအိမ္မ်ားကို ဘူဒိုဇာျဖင့္ ျဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးေနပံု)

ယခုေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ပါ Politicide လုပ္ျခင္းႏွင္ပက္သက္၍ ေယဘုယ် သေဘာ ျမင္သာမည္ထင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုေဆာင္းပါးကို အဆံုးသတ္လိုပါသည္။ အစၥေရးက ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ Politicide လုပ္လာခဲ့တာ ေအာင္ျမင္မႈ ရပါသလားလို႔ စာဖတ္သူမ်ားေမးခ်င္ၾကမွာပါ။ က်ေနာ္ေလ့လာၾကည့္သေလာက္ အခ်က္အလက္မ်ားအရ လံုး၀မေအာင္ျမင္ (ေသး)ပါဟု ေျဖပါမည္။ ဘာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ဘူးလို႔ ေျဖရသလဲဟု ထပ္ေမးလာရင္ေတာ့ ေနာက္ေဆာင္းပါး တစ္ေစာင္ေရးျပီး ရွင္းမွသာ ျဖစ္ႏိုင္မည္။

နိဂံုး

မိမိတို႔၏ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ပံုမ်ားက ကမာၻ႕အလယ္တြင္ မိမိတို႔၏ အမ်ိဳးသားေရး ဗီဇလကၡဏာမ်ားျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ား၏ အမ်ိဳးသားေရး ဗီဇလကၡဏာအျဖစ္ စည္းကမ္းၾကီးျခင္း၊ ကိုယ့္က်င့္သိကၡာ ေစာင့္ထိန္းျခင္း ၊ အခ်ိန္ကိုရိုေသေလးစားျခင္း ၊ ခံစားမႈထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္း စသည့္ေကာင္းျခင္းမ်ားကို ကမာၻ အရပ္ရပ္တြင္ ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ား၏ အမ်ိဳးသားေရးဗီဇ လကၡဏာအျဖစ္ မိမိအလုပ္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ၾကသူမ်ားဟူ၍ ကမာၻေက်ာ္ခဲ့သည္။

အစၥေရးလူမ်ိဳးမ်ား၏ ဗီဇလကၡဏာအျဖစ္ အခက္အခဲၾကားမွ ရုန္းကန္ရွင္သန္ႏိုင္ျခင္း ၊ အပတ္တကုတ္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္တတ္ျခင္း စသည့္ ေကာင္းမြန္သည့္ အမ်ိဳးသားဗီဇ လကၡဏာမ်ားရွိလာခဲ့ေသာ္လည္း ပါလက္စတိုင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏိုင္ငံတကာအျမင္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ကာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မွားယြင္းသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို လူအမ်ားစုတသေဘာတည္း ၀ိုင္း၀န္းက်ဴးလြန္ခဲ့သလိုျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ အစၥေရးလူမ်ိဳးမ်ား၏ ဗီဇလကၡဏာမွာ တကုိယ္ေကာင္းဆန္ျခင္း၊ သူတပါးဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို အေခ်ာင္သိမ္းပိုက္လိုျခင္း၊ အတၱၾကီးျခင္း၊ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ဖြယ္ မရွိျခင္း စသည့္အျမင္ဆိုးမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာေတာ့သည္။ အမုန္းကိုေက်ာ္လြန္ျပီး မၾကည့္ႏိုင္ပါက မည္သူကမွ ၀ါဒျဖန္႔၊မိႈင္းတိုက္ေနစရာပင္ မလိုဘဲ မိမိကိုယ္တိုင္ အျဖစ္မွန္၊ အေျခအေနမွန္မ်ားကို ျမင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

ရုိဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ပက္သက္၍ ရခိုင္ အစြန္းေရာက္ ေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာေအးေမာင္၏ အံ့ၾသထိတ္လန္႔ဖြယ္ ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုခ်က္ တစ္ခု

ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ား ႏွင့္ ပက္သက္၍ ျပည္သူလူထုအား ဤကဲ့သို႔ လိမ္လည္၀ါဒျဖန္႔ခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မိမိႏိုင္ငံအတြင္း လုပ္ေဆာင္ေနေသာ Politicide လုပ္ရပ္မ်ားအေပၚ ျပည္သူမ်ားကအေကာင္းျမင္ကာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားေနပါက မိမိတို႔အား ႏိုင္ငံတကာ အျမင္တြင္ လူသားမဆန္သူမ်ား၊ အျပန္အလွန္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမႈ၊ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈ၊ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအတူ ယွဥ္တြဲေနထိုင္မႈ စသည္တို႔ကို နားမလည္သူ မ်ားအျဖစ္ အထင္ေသးလာေစမည္။ ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္မွာ Politicide လုပ္ခံရေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအား အၾကမ္းဖက္ ကလာပ္စည္း တစ္ခုျဖစ္လာေစရန္ တြန္းပို႔သလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေနာင္တခ်ိန္ မိမိႏိုင္ငံတြင္းမွာေရာ၊ ေဒသတြင္းမွာပါ လက္စားေခ်မႈမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ကူးစက္ကာ ေအးခ်မ္း သာယာသည့္ ေရႊျပည္ၾကီးကား ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း လွ်က္ပင္ ရွိေနေပလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ..

ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ

(၂.၁၁.၂၀၁၂)

မွီျငမ္းစာရင္း –

A Brief Outline of the History of the Palestine-Israel Conflict
The Nakba: Ethnic cleansing and the birth of Israel
Politicide: Netanyahu the Impediment to Peace
Politicide : Ariel Sharon’s War Against the Palestinians by Baruch Kimmerling

July 17, 2014
“ရင့္” ၾကဖို႔ လိုျပီ (သူအျမင္)

ဇြန္လ ၁၈ ရက္၊ ၂၀၁၄
M-Media
ေဆာင္းပါးရွင္- ဦးဦးေမွာ္ဆရာ

အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ (Sovereignty) သေဘာ

လူမွာ `အသက္´ရွိတယ္လို႕ေျပာရင္ အခ်က္အလက္တစ္ခုအေနနဲ႕ လူတိုင္းလက္ခံၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ .. `အသက္´ဆိုတာ `ဒါၾကီးကိုေခၚတာကြ´..`ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ဒီေနရာမွာရွိတယ္´လို႔ ရုပ္သ႑ာန္အားျဖင့္ ျပလို႔ေတာ့မရဘူး။ ေနာက္ျပီး – ဒီလူကေတာ့ လူေကာင္ထြားထြားၾကီးျဖစ္လို႕ `အသက္´က အၾကီးၾကီးရွိျပီး၊ ဒီလူကေတာ့ လူေကာင္ပိစိေလးမို႕လို႕ သူ႕ရဲ႕ အသက္ကလည္း ေသးေသးေလးပဲ ရွိတယ္လို႕ ေျပာလို႕မရဘူး။ လူမွာ အသက္ရွိျခင္း ဆိုတာဟာ ၀ိ၀ါဒကြဲျပားစရာမလိုတဲ့ Fact ျဖစ္တယ္..။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံလို႕ေျပာဖို႕ရာမွာ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ (အမ်ားစု လက္ခံထားၾကတဲ့) အခ်က္(၅)ခ်က္ရွိတယ္။ Territory (နယ္နိမိတ္)၊ People (ျပည္သူ)၊ Government (အစိုးရ)၊ Sovereignty (အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ) နဲ႔ အျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရး ထူေထာင္ႏိုင္ေသာစြမ္းရည္ တို႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်က္(၅)ခ်က္နဲ႔ျပည့္စံုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္လို႕ ေယဘုယ်သတ္မွတ္လို႕ရတယ္။ အဲဒီမွာ ပထမ(၃)ခ်က္က ရုပ္၀တၳဳ သြင္ျပင္အားျဖင့္ လက္ေတြ႕ျပလို႕ရေပမဲ့၊ `အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ´ ဆိုတာကေတာ့ က်ေနာ္ အေပၚမွာေျပာခဲ့သလိုပဲ လူ႔အသက္နဲ႕တူတယ္။ `အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ´ ဆိုတာ အဲဒါပဲကြယ့္..လို႕ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပလို႕မရဘူး။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ရွိျခင္းရဲ႕ သရုပ္သကန္ေတြကိုပဲ ေျပာျပလို႕ရတယ္။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႕ပက္သက္တဲ့ အယူအဆေတြက ခုခ်ိန္ထိလည္း ေမးခြန္း ထုတ္စရာေတြ၊ ၀ိ၀ါဒကြဲျပားမႈေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဒါေပမဲ့ theoretically ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ Sovereignty (အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ) ဆိုတာ အၾကြင္းမဲ့အာဏာ (Supreme Power / Supreme Authority) ပဲ။ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ သူ႔ထက္ျမင့္တဲ့ အာဏာဆိုတာ မရွိဘူး။ ေနာက္ျပီး အစပိုင္းမွာ လူ႕အသက္နဲ႕ ဥပမာေပးခဲ့သလိုပဲ ႏိုင္ငံၾကီးၾကီး၊ေသးေသး အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာရွိျခင္းရဲ႕ သေဘာသဘာ၀က အတူတူပဲျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာနဲ႕ ဘူတန္ရဲ႕အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ အတူတူပဲ။ ႏိုင္ငံၾကီးလို႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ အၾကီးၾကီးရွိျပီး၊ ႏိုင္ငံေသးရင္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ေသးေသးေလးပဲ ရွိတယ္လို႕ မွတ္ယူလို႕မရဘူး။

အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကိုပဲ ျပည္တြင္းနဲ႔ျပည္ပ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာဆိုျပီး ႏွစ္ပိုင္းခြဲျခားရႈျမင္ၾကတယ္။ ျမင္သာေအာင္ ဥပမာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီႏွစ္မိုးတြင္းက စျပီး စပါးတစ္ပင္မွ မစုိက္ေတာ့ဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ “ဟ .. ဒါေတာ့ ဘယ္ျဖစ္မလဲကြ” လို႕ ၀င္ဟန္႔လို႕မရပါဘူး။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက `ေဟ့ေကာင္ေတြ.. ျပန္စိုက္ကြာ..´ လို႕ အမိန္႔ေပးလို႕မရဘူး။ ဒါက ျမန္မာျပည္သူေတြနဲ႕ ျမန္မာ အစိုးရသာ ေရြးခ်ယ္ ဆံုးျဖတ္ရမဲ့ ကိစၥ..။ အဲဒါ `ျပည္တြင္း အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ´(internal Sovereignty) ရဲ႕ သေဘာကို ေဖၚျပတယ္။ `ျပည္ပအခ်ဳပ္အျခာအာဏာ´(external Sovereignty) ရဲ႕ ေယဘုယ် သေဘာကေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး မူ၀ါဒေတြကို ကိုယ့္သေဘာ ဆႏၵအေလ်ာက္ စီမံခန္႔ခြဲႏိုင္ျခင္းကို ဆိုလိုတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္စိုးမႈကို တျခားေသာႏိုင္ငံေတြက အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ၀င္ေရာက္ ခြင့္မေပးဘူးဆိုရင္ (ဥပမာ-ေျမာက္ကိုရီးယား) ဘယ္ႏိုင္ငံ၊ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းကမွ ၀င္လာခြင့္မရွိဘူး။ ကိုလိုနီ လက္ေအာက္ခံႏိုင္ငံေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ျပည္တြင္း ျပည္ပ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာႏွစ္ရပ္လံုး ဆံုးရံႈးသြားတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။

ႏိုင္ငံတကာအခင္းအက်င္းကို သရုပ္မွန္၀ါဒက မင္းမဲ့သေဘာတရား(Concept of Anarchy)အေနနဲ႔ ရႈျမင္ၾကတယ္။ ဒီသေဘာတရားအရ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ႏိုင္ငံေတြအၾကား တန္းတူညီမွ်မႈ ရွိတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံက ေနာက္တစ္ႏိုင္ငံကို အမိန္႔ေပးေစခိုင္းလို႕မရသလို၊ အမိန္႔ေပးတာကိုလည္း နာခံစရာ မလိုအပ္ဘူး။ ခုေျပာခဲ့တာေတြက အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာအေၾကာင္း သေဘာတရား ရႈေထာင့္က အက်ဥ္းမွ်ေျပာခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္လက္ေတြ႔ အေနအထားေတြကိုၾကည့္ရင္ ႏိုင္ငံေတြ၊ အစုိးရေတြ နဲ႕ ႏိုင္ငံစံုေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ အၾကား ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ ဆက္ဆံေရးကို အေျခခံျပီး တစ္ႏိုင္ငံကို ေနာက္ တစ္ႏိုင္ငံက လြမ္းမိုးျခယ္လွယ္တာမ်ိဳး၊ လက္၀င္လွ်ိဳတာမ်ိဳး ေတြရွိတယ္။ `အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ´အေၾကာင္း ျပည့္ျပည့္စံုစံုေရးမယ္ဆိုရင္ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးရွည္ၾကီး ေရးမွ ျပည့္စံုႏိုင္မယ္။ က်ေနာ္ အခုေရးမွာက သာမာန္ေဆာင္းပါး တစ္ေစာင္သာျဖစ္လို႔ ေဆာင္းပါးပါအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဆက္စပ္လို႕ ရေလာက္ေအာင္ပဲ သေဘာတရား အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွ် ေဖၚျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

စကၠဴက်ား

ႏိုင္ငံတကာပဋိပကၡေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ကုလသမဂၢ၊ အီးယူတို႕က သူတို႕၀န္ထမ္းေတြကို ျပႆနာျဖစ္ပြားေနတဲ့ ေနရာကို သြားေရာက္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ခိုင္းတာေတြ လုပ္လို႕ရတဲ့အတြက္ တျခားႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ေက်ာ္လြန္ျပီး လုပ္ႏိုင္တယ္၊ အားေကာင္းတယ္လို႕ ျမင္ရတယ္။ အမွန္တကယ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ေတြကို အေျခခံျပီး လက္ခံမယ့္ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံက သေဘာတူသေလာက္ပဲ သူတို႔ပေရာဂ်က္ေတြကို လုပ္လို႕ရတာပါ။ ဒါကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ လက္ေတြ႕က်က် နားလည္လက္ခံၾကဖို႕ လိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးမွာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ `အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ´ဆိုတာကပဲ အေရးအၾကီးဆံုးျဖစ္သလို၊ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ကပဲ ပိုျပီးအဓိကက်တယ္။ ျပင္ပကလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ၊ ကူညီကယ္ဆယ္ေရးေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ .. ဘယ္သူ႔ကိုမွ လက္မခံဘူး၊ မေနနဲ႕ဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္းထြက္ခြာေပးရတယ္၊ မသြားနဲ႕ဆိုတဲ့ေနရာကို သြားခြင့္မရွိဘူး။ မလာနဲ႕ဆို လာလို႕မရဘူး။ ျပန္ပါဆိုရင္ ျပန္ရတယ္။ Sovereignty State ျဖစ္တဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကပဲ အတည္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ုိင္းဆိုတာက ႏွစ္ဖက္ သေဘာတူညီမွသာ လာကူညီႏိုင္တဲ့ အေနအထားလို႕ေျပာရမယ္။ အိမ္ရွင္က သေဘာမတူရင္ ဘာမွလုပ္လို႕မရဘူး။ ဒီေနရာမွာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာရဲ႕ သေဘာကို နားမလည္ရင္ က်ေနာ္ေျပာတာကို လက္ခံႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ (ဒါေၾကာင့္ အစပိုင္းမွာ အခ်ဳပ္အျခာ သေဘာကို အၾကမ္းဖ်င္းမွ် ၾကိဳ ရွင္းျပခဲ့တာျဖစ္တယ္။)

ကမာၻအရပ္ရပ္ ပဋိပကၡျဖစ္ပြားရာေဒသေတြက ဖိႏွိပ္ညွင္းဆဲခံေနရသူေတြကိုၾကည့္ရင္ ကုလသမဂၢ၊ အီးယူ၊ အိုအိုင္စီ၊ အေမရိကန္ စသျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ ပက္သက္ျပီး သူတို႔ အျပည့္အ၀ နားမလည္ၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ သူတို႔ရဲ႕အျမင္မွာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းက သူတို႔အစိုးရကို ၀င္ဟန္႔တားလိုက္ရင္ အစုိးရ လက္တြန္႔သြားလိမ့္မယ္၊ မလုပ္ရဲၾကေတာ့ဘူးလို႕ ထင္မွတ္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေျပာမရတဲ့အစုိးရေတြကို အင္အားၾကီးႏိုင္ငံေတြက ၀ိုင္းေလွာ္ၾကလိမ့္မယ္လို႕ ခပ္လြယ္လြယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတယ္။ အမွန္တကယ္မွာလည္း စစ္အင္အားသံုး၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ ခဲ့တဲ့ သမိုင္းေတြကရွိေနေတာ့ ဒီအယူအဆကို ပိုမိုခိုင္မာေစတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလူေတြ မသိၾကတာက ဘာေၾကာင့္ ဒီလို စစ္အင္အား သံုးခဲ့တာလဲဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုပါ .. တကယ္တမ္း သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာဘဲ၊ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈ ေတြ အမ်ားၾကီးျဖစ္ပြားျပီးတဲ့အခါမွပဲ ႏိုင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ိုင္းဆိုတာ ဘာမွ အစြယ္မရွိဘူးဆိုတာ ဒီလူေတြ နားလည္သြားၾကတယ္။ အမွန္တကယ္က အစြယ္ မရွိဘူးဆိုတာထက္၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကို ဦးစားေပးတဲ့ ေပၚလစီေၾကာင့္ပါ။ ႏိုင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံခ်င္းစီရဲ႕ ေပၚလစီက သူတို႔ရဲ႕ (Value) နဲ႔ (Interest) ေပၚမူ အဓိကမူတည္ပါတယ္။ ဥပမာ- သမၼတအိုဘားမား လက္ထက္ အေမရိကန္ေပၚလစီမွာ (Smart Power Diplomacy) ျဖစ္သည္။ ကိစၥ တစ္ခုခ်င္းစီကို တြက္ခ်က္ကာ လိုအပ္သည္ဟု ယူဆရေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ အေမရိကန္တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္ထည္ေဖၚမည့္ နည္းလမ္းျဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ္တို႕ အေသအခ်ာ နားလည္ထားရမွာက ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းဆိုတာ စုစည္းညီညႊတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္း မဟုတ္သလို၊ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးတည္းက ဦးေဆာင္ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေတြ အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ ျဖစ္သလို၊ အဲဒီႏိုင္ငံအသီးသီးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အစုိးရေတြက ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြားေတြ အေလ်ာက္ သူတို႕ သန္ရာ သန္ရာဘက္ကိုလိုက္ျပီး လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံ အခ်င္းခ်င္းၾကားက ဆက္ဆံေရးပံုစံ တစ္ခုပဲ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို အက်ိဳးစီးပြားေတြကို အရင္းခံထားတဲ့ ဆက္ဆံေရး တစ္ရပ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က သေဘာမတူရင္ ေနာက္လူေတြက ဘာမွလိုက္လုပ္ေပးလို႔ မရဘူး။ အားလံုး သေဘာတူတဲ့ ကိစၥဆိုတာလဲ ေပၚလာဖို႕သိပ္ခက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကမာၻေပၚမွာ အင္အားအၾကီးဆံုးဆိုတဲ့ (၅)ႏိုင္ငံကို ၾကည့္လုိက္ရင္ တဘက္မွာ အေမရိကန္၊ ျဗိတိန္၊ ျပင္သစ္တို႕ရွိေနျပီး၊ က်န္္တဘက္မွာ သူတို႕နဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္မတူတဲ့ ရုရွား နဲ႕ တရုတ္တို႕ ရွိေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ၾကားက အခ်င္းခ်င္း အားျပိဳင္မႈ(Power Balance)ေတြေၾကာင့္ တဘက္က လုပ္ခ်င္ေပမယ့္လည္း ေနာက္တဘက္က သေဘာမတူတဲ့အတြက္ အေကာင္အထည္ေပၚ မလာတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီေန႔ေခတ္ အေျခအေနမွာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းဆိုတာ တကယ္တမ္း အၾကပ္အတည္း ေတြ႕လာျပီဆုိရင္ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ စကၠဴက်ား သာသာပဲ ျဖစ္ေနတယ္။

လူအစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မႈေတြ၊ စစ္ရာဇ၀တ္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ အဲဒီမွာအသတ္ခံေနရတဲ့ လူေတြထက္စာရင္ ကုလသမဂၢ၀န္ထမ္း လူျဖဴေတြရဲ႕ အသက္က ပိုျပီးတန္ဖိုးၾကီးေနတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေတြ႕ရတယ္။ လူျဖဴတစ္ေယာက္ အသက္အေသခံမလား၊ ဒီကလူေတြ ေထာင္ေသာင္းခ်ီေသတာကို လက္ခံမလားဆိုရင္ေတာင္ သူတို႕လူတစ္ေယာက္ အေသမခံဘဲ ကယ္ထုတ္သြားရမဲ့ အေနအထားကိုေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါ သူတို႕ရဲ႕ ပထမ ဦးစားေပးေပါ့.. ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ အသက္က ဒုတိယေနရာမွာပဲရွိတယ္။ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြက ေဘာ့စနီးယား၊ ကိုဆိုဗို၊ ရ၀န္ဒါ၊ သီရိလကၤာ စတဲ့ေနရာစံုမွာ ဒီလိုပဲေတြ႕ရတယ္။ ကုလသမဂၢလို အဖြဲ႕အစည္းေတြက ေဒသခံေတြရဲ႕အသက္ကို ဘယ္လိုပဲ ကယ္တင္လိုစိတ္ ရွိေနပါေစ .. သူတို႕လူျဖဴေတြရဲ႕ အသက္ကို အာမခံခ်က္ရွိမွပဲ လုပ္ၾကတာ။ အာမခံခ်က္ မရွိတဲ့အခါ ေဒသခံေတြ ဘာခ်ည္းပဲျဖစ္ေနပါေစ .. သူတို႕လူေတြကိုပဲ အရင္ဆံုး ကယ္ထုတ္ သြားၾကတာပါပဲ။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းဆိုတိုင္း၊ ကုလသမဂၢဆိုတိုင္း က်ေနာ္တို႕အေနနဲ႕ လက္ေတြ႔ မက်ဘဲ သေဘာထားႏုနယ္တဲ့ အေတြးေတြ မရွိသင့္ေတာ့ဘူး။ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းဆိုတိုင္း ျပည္တြင္းေရးမွာ ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ႏိုင္တာပဲ .. အာဏာရွင္ေတြကို တားဆီးႏိုင္တာပဲ .. သူတို႕ ဒါမ်ိဳးေတြ မလုပ္ရဲေအာင္ ၀င္ေျပာႏိုင္တာပဲ .. ႏိုင္ငံတကာက ၀င္ေျပာလိုက္ရင္ ဒီအစုိးရ လုပ္ရဲေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး .. စသျဖင့္ က်ေနာ္တို႕ ဒါမ်ိဳး ႏုနယ္တဲ့ သေဘာထားေတြ၊ မရင့္က်က္တဲ့ အျမင္ေတြ မရွိသင့္ေတာ့ဘူး။ လက္ေတြ႔က်က် စဥ္းစားၾကဖို႔ လိုပါျပီ။

`ရင့္´ဖို႔လိုျပီ

က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးက ျပည္ပအကူအညီေတြ အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားေနသူေတြ စိတ္ပ်က္ အားေလ်ာ့သြားေအာင္ ေရးထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ အသိဥာဏ္ကိုယ္စီရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ေျပာေနတာ ျဖစ္ႏိုင္၊မျဖစ္ႏိုင္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕ စဥ္းစားႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္။ လက္ေတြ႔ျဖစ္ေနတာေတြကို ေထာက္ျပျပီး သတိေပးေနတာပါ။ က်ေနာ္ေရးတာ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္မႈ ရွိ၊မရွိဆိုတာ ရိုဟင္ဂ်ာ ကိစၥကိုၾကည့္ရင္ပဲ သိသာပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာက ခုခ်ိန္မွ ဒါမ်ိဳးၾကံဳရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ခုတိုင္းပဲ ႏွိပ္စက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီဘက္ေခတ္မွာဆို သန္းေရႊလက္ထက္ ၁၉၉၆ ၀န္းက်င္ခန္႔ကလည္း ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ခုထက္ပိုျပီး အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းေတြ မသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ မသိေယာင္ေဆာင္ ေနၾကတာပါ။ ကခ်င္ေတြကိုလည္း စစ္ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္ေနတာ ကမာၻသိပါ။ ေနရာတိုင္းမွာ မုဒိန္းက်င့္ျခင္းကို လက္နက္သဖြယ္ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသ အေထာက္အထားေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိပါတယ္။ ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး “စိုးရိမ္မိပါတယ္..” “အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္..” “၀မ္းနည္းပါတယ္..” ဆိုတဲ့ ေၾကျငာခ်က္ေတြကလြဲရင္ ဘယ္ႏိုင္ငံေတြက ဘယ္ အတိုင္းအတာထိ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ခဲ့ပါသလဲ..။ ခုခ်ိန္မွာ ကုလသမဂၢကိုျဖစ္ေစ၊ အေမရိကန္ကိုျဖစ္ေစ ငိုျပရင္လည္း ခင္ဗ်ားတို႔ခ်င္း စားပြဲေပၚမွာ ေျပလည္ေအာင္ညွိၾကလို႔ပဲ ေျပာမွာပါ။ ဒီကိစၥေတြအတြက္ ဘယ္သူကမွ စြန္႔စြန္႔စားစား မလုပ္လိုဘူးဆိုတဲ့ ဆႏၵကိုေဖၚျပေနပါတယ္။ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၾကပါ။

က်ေနာ္ ေဆာင္းပါးနဲ႕ပတ္သက္ျပီး သေဘာေပါက္လြဲမွာစုိးလို႔ အေသအခ်ာ ထပ္ေျပာခ်င္တာ တစ္ခုက- ဘယ္ႏိုင္ငံမွာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းက လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ ဘာမွ၀င္စြက္ဖက္လို႕ မရတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့လပိုင္းက Responsibility to Protect(R2P) Link ဆိုတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ႏိုင္တဲ့ ဥပေဒေတြရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဥပေဒေတြ အသက္၀င္လာေအာင္၊ အေရးယူမႈေတြ ရွိလာေအာင္ ကိုယ့္ဘက္က လမ္းေၾကာင္းေပးႏိုင္မွာပဲ ရမွာပါ။

က်ေနာ္တို႕အျမင္မွာ သိန္းစိန္က အရည္အခ်င္း မရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့၊ သူ႔နားမွာရွိတဲ့ master mind ေတြကေတာ့ အခ်ဥ္ေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အစုိးရတစ္ရပ္ကို ေလ်ာ့ မတြက္ၾကပါနဲ႔။ ဒီလို စဥ္းလဲယုတ္ညံ့တဲ့အစုိးရမ်ိဳးကို ကေလးကြက္ေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနမဲ့အစား လိမၼာပါးနပ္စြာ ဆက္ဆံၾကဖို႕လိုအပ္ေနပါျပီ။

Comparative Politics ကို ေလ့လာဖူးသေလာက္ ေျပာရရင္ ျပည္ပအင္အားသံုး စြက္ဖက္မႈေတြကို လမ္းခင္းေပးႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြက ေယဘုယ် အားျဖင့္ ႏွစ္ခ်က္ ရွိတာေတြ႕ရတယ္။ တခ်က္က ျပည္တြင္း အင္အားစုေတြရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ တုန္႔ျပန္မႈ၊ ေနာက္ တခ်က္ကေတာ့ သယံဇာတမက္လံုး..။ အထူးသျဖင့္ လက္ရွိ သိန္းစိန္ အစိုးရလိုမ်ိဳး ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ကို မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ က်င့္သံုးေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကို ျပင္ပမွ အင္အားသံုး စြက္ဖက္တာမ်ိဳး လုပ္ေလ့မရွိဘူး။ ေနာက္ျပီး Rome Statue ကိုလည္း လက္မွတ္ ထိုးထားျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ လူအစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တရားစဲြဖို႔ ပိုမို ခက္ခဲပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ High Intensity Violence အျဖစ္ သတ္မွတ္လို႔ရတဲ့ စစ္ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံမ်ားကိုသာ ျပည္ပမွ စစ္အင္အားသံုး ၀င္စြက္ေလ့ရွိတာေတြ႔ ရတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေနအထားကို ျပန္ၾကည့္ရင္ high intensity လို႔ ေျပာရမွာထက္ တရိရိ တိုက္စားေနတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ တဘက္ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ ဖိႏွိပ္ညွင္းပမ္းေနသူေတြကို ျပန္လွန္ တြန္းလွန္တာမ်ိဳး ျပည္တြင္းမွာ လံုး၀မရွိဘူး။ ေျပာရရင္ သိန္းစိန္အစုိးရက ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ေပၚလစီကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ဗန္းျပ အသံုးခ်ႏိုင္ေနသလို၊ တဘက္ အင္အားစုေတြကလည္း ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အေျဖရွာေရးကို ဦးတည္ေနတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးမွာ ဘယ္ျပည္ပႏိုင္ငံကမွ အင္အားသံုး ၀င္စြက္ဖက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလို ျပည္တြင္း အင္အားစုေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲပံုစံမရွိဘဲ ပါးစပ္က ထိုင္ေအာ္ေနယံုနဲ႔ေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံျခား စစ္တပ္ကမွ ၀င္တိုက္ေပးမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ `ႏု´ရာကေန `ရင့္´လာၾကရတာပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ တကယ့္အေျခအေနမွန္ကို လက္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိရင္ ေရွ႕ဆက္လုပ္ေဆာင္ရမဲ့ အစီစဥ္ေတြမွာ တလႊဲတေခ်ာ္ေတြပဲ ဆက္ေတြးေနလိမ့္မယ္။ ဒီလိုအေတြးမွားေတြက ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ လက္ေတြ႔ အေျခအေန(reality)ကို ေ၀၀ါးသြားေစပါတယ္။ ခုၾကံဳေတြ႔ေနရတာေတြက ရက္ပိုင္း၊ လပိုင္းအတြင္း ျဖစ္လာတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အစီစဥ္ခ်ျပီး လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာပါ။ က်ေနာ္တို႕အျမင္မွာ သိန္းစိန္က အရည္အခ်င္း မရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့၊ သူ႔နားမွာရွိတဲ့ master mind ေတြကေတာ့ အခ်ဥ္ေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အစုိးရတစ္ရပ္ကို ေလ်ာ့ မတြက္ၾကပါနဲ႔။ ဒီလို စဥ္းလဲယုတ္ညံ့တဲ့အစုိးရမ်ိဳးကို ကေလးကြက္ေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနမဲ့အစား လိမၼာပါးနပ္စြာ ဆက္ဆံၾကဖို႕လိုအပ္ေနပါျပီ။ စိတ္ကူးယဥ္(Utopia) အိပ္မက္ေတြထဲက ထြက္လာျပီး ျပတ္သားတဲ့၊ လက္ေတြ႔က်တဲ့၊ စနစ္က်တဲ့၊ ရည္မွန္းခ်က္ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရး (deliberated politics)ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႕ လိုအပ္ေနပါျပီ။ Strategy ေကာင္းေကာင္းတစ္ခု ရွိရပါမယ္။ မွန္ကန္တဲ့ Vision (ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္) ရွိရပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ Vision ကိုခ်ည္း ေအာ္ေနလို႕မရပါဘူး။ ဒီ Vision ကိုေရာက္ေအာင္ သြားႏိုင္ဖို႕ လက္ေတြ႔အက်ဆံုးက ခင္ဗ်ားတို႕ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ Mission ပါ။ လုပ္သင့္တယ္ထင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြ အားလံုးကို ထည့္စဥ္းစားၾကဖို႔ သင့္ပါတယ္။

စိတ္ဓါတ္ ျမွင့္တင္တာလား .. စိတ္ဓါတ္ဖ်က္ဆီးတာလား

က်ေနာ္ မွတ္မွိပါေသးတယ္။ မူၾကိဳကေလးဘ၀တုန္းက ရြယ္တူကေလးေတြ က်ေနာ့္ကို ေၾကာက္ေအာင္ `င့ါအေဖက ေဟာဒီ အိမ္ၾကီးေလာက္ ၾကီးတာ.. မင္းတို႔ကို ဘယ္လို ကိုင္ေပါက္ ပစ္လိုက္လိမ့္မယ္..´ဆိုျပီး ျဖဲေျခာက္ေလ့ရွိတယ္။ ကိုယ့္လိုပဲ ဘာမွ မသိနားမလည္ေသးတဲ့ ကေလးခ်င္းကေတာ့ က်ေနာ့္ေလလံုးေတြကုိ အဟုတ္မွတ္ျပီး ေၾကာက္တာေပါ့။ ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ကိုလည္း လာဖားၾကတယ္.. မုန္႔တ၀က္ ခြဲေကၽြးတာေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ဒီအေၾကာင္း လူၾကီးေတြသိသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ၀ိုင္းရယ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ..။

အခုလည္း ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္မွ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြကို ျပန္သတိရဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္။ တခါတေလ အြန္လိုင္းေပၚကမိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ share လုပ္ထားၾကတဲ့ တခ်ိဳ႕ေသာ စာေတြဟာ မူၾကိဳအရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကပဲ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ခ်ေရးထားသလားလို႔ ထင္မိတယ္။ အဲဒီေလာက္ အႏွစ္သာရကင္းမဲ့ျပီး ေပါခ်ာခ်ာႏိုင္တဲ့စာေတြကို ေတြ႔ရေတာ့ ပထမ က်ေနာ္ အံံၾသမိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စဥ္းစားစရာျဖစ္လာတယ္။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီေလာက္ ေပါခ်ာခ်ာစကားေတြ ေလ်ာက္ေျပာေနတာလဲလို႔..။

ျမန္မာျပည္က မြတ္ဆလင္ေတြကို အေၾကာင္းခံျပီး ဘယ္ႏိုင္ငံ၊ ဘယ္ အဖြဲ႕အစည္းကမွ သိန္းစိန္အစုိးရကို လာျဖဳတ္ခ်မွာ မဟုတ္သလို၊ သိန္းစိန္ကို ၾကိဳးစင္ပို႔မယ္ဆိုတာလည္း လက္ရွိအခ်ိန္ထိ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကို ဖ်က္လိုက္ပါလို႔ ကုလသမဂၢကလည္း အမိန္႔ေပးလို႔မရသလို၊ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ႏိုင္ငံသားေပးလုိက္ပါလို႕ ဘယ္သူကမွ အမိန္႔ေပးေစခိုင္းလို႔လည္း မရပါဘူး။ ဒါဟာ မၾကိဳက္ရင္လည္း လက္ခံရမ့ဲ အရွိတရားပါ။

က်ေနာ္(ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ) ဘာတစ္ခုမွ မသိဘူးလို႔ပဲ ထားပါေတာ့။ ဒီလို ေရးသားေနသူေတြနဲ႔ပက္သက္လို႕ ပုဂၢိဳလ္ေရးေတြ၊ အတြင္းေရးကိစၥေတြ လံုး၀ မပါေစဘဲ အေပၚယံရွပ္ေတြးၾကည့္ရင္ေတာင္ အဲဒီလို လုပ္ရပ္ေတြမွာ အဓိကဆိုးက်ိဳး(၃)ခု ေတြ႔ရတယ္။

(၁) ျပင္ပဗဟုသုတလည္းခ်ိဳ႕တဲ့ျပီး တကယ့္လက္ေတြ႔ခံစားေနရတဲ့ ျပည္တြင္းကလူတခ်ိဳ႕စိတ္ထဲမွာ ဒီလို ေလလံုးေတြ နားေယာင္သြားတဲ့အခါ မိမိတို႔ရဲ႕အေျခအေန ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆိုးရြားေနတယ္ဆိုတာကို လက္ေတြ႔က်က် သံုးသပ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ မနက္ဖန္ပဲ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေတာ့မလိုလို၊ ေနာက္တစ္လၾကာရင္ပဲ တိုင္းရင္းသား ျဖစ္လာေတာ့ မလိုလို …၊ ဟိုလူေတြ လာလုပ္ႏိုးႏိုး၊ ဒီလူေတြ ၀င္လာကူႏိုးႏိုး စိတ္ကူး ယဥ္မႈေတြေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ နည္းလမ္းတက်ၾကိဳးစားမွပဲ ရလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ အသိ စိတ္ဓါတ္ကို ေ၀၀ါးေပ်ာက္ဆံုးသြားေစတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ apolitical trend ကို ဦးတည္တယ္။

(၂) ျပႆနာအေပၚ သူတို႔ရဲ႕ရႈျမင္ပံုက လမ္းလႊဲသြားတဲ့ အတြက္ ေျဖရွင္းမႈနဲ႔ပက္သက္လို႔လည္း မွန္ကန္တဲ့၊ ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ (capacity building) အရည္အေသြးကို ျမွင့္တင္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကေတာ့ဘူး။ စိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ပါတယ္။

(၃) အဲဒီလိုအေျခအျမစ္မရွိတဲ့ ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာေလလံုးေတြကို ယံုၾကည္မိတဲ့လူေတြ စိတ္ထဲမွာ တကယ့္ လက္ေတြ႔က်က် ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေပၚ ေရရွည္မွာ အျမင္ေကာင္းႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဥပမာ- ျပည္ပက ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုက်ိန္း၀ါးထားတာ။ ဘယ္ႏွစ္လ အတြင္း ဘာေတြ လုပ္ေပးေစရမယ္လို႔ စိတ္ခ်လက္ခ် ယံုမွတ္ေနသူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမယ္ အဲဒီလုပ္ရပ္ေတြကပဲ ဒီျပႆနာရဲ႕ ေျဖရွင္းနည္းလို႔ တထစ္ခ် သတ္မွတ္ျပီးသား ျဖစ္ေန လိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္းမွာ အခက္အခဲေတြၾကားက လက္ေတြ႕ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းေနသူေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ေနမႈ အေပၚ နားလည္လက္ခံေပးႏိုင္ဖို႔ သိပ္မလြယ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီလူေတြ “ေသမွာေၾကာက္လို႕၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ ထိခိုက္မွာေၾကာက္လို႔ အစုိးရ ေနာက္ျမီးဆြဲေနတယ္..” ဆိုတဲ့ အျမင္ထက္ ထူးျပီး အေကာင္းျမင္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ (ေသမွာေၾကာက္တာ အျပစ္မဟုတ္ဘူး) အမွန္တကယ္ အစိုးရအလိုေတာ္ရိေတြ၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာသူေတြ၊ ေနာက္ျမီးဆြဲ သစၥာေဖါက္သူေတြ မရွိမဟုတ္… ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ရည္ညႊန္းခ်င္တာက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကိုပါ။ လုပ္ရပ္တစ္ခုကိုပဲ အေျဖလို႔ တထစ္ခ်မွတ္ယူလိုက္တဲ့အခါ က်န္တာေတြအားလံုးကို အေကာင္း မျမင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ သေဘာပါ။

စာလည္း သိပ္ရွည္သြားျပီ။ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါမယ္။ မိတ္ေဆြတို႔ကုိ အထူး သိေစခ်င္တာက ျမန္မာျပည္က မြတ္ဆလင္ေတြကို အေၾကာင္းခံျပီး ဘယ္ႏိုင္ငံ၊ ဘယ္ အဖြဲ႕အစည္းကမွ သိန္းစိန္အစုိးရကို လာျဖဳတ္ခ်မွာ မဟုတ္သလို၊ သိန္းစိန္ကို ၾကိဳးစင္ပို႔မယ္ဆိုတာလည္း လက္ရွိအခ်ိန္ထိ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကို ဖ်က္လိုက္ပါလို႔ ကုလသမဂၢကလည္း အမိန္႔ေပးလို႔မရသလို၊ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ႏိုင္ငံသားေပးလုိက္ပါလို႕ ဘယ္သူကမွ အမိန္႔ေပးေစခိုင္းလို႔လည္း မရပါဘူး။ ဒါဟာ မၾကိဳက္ရင္လည္း လက္ခံရမ့ဲ အရွိတရားပါ။ ခုခ်ိန္ထိ လက္ေတြ႔ ၾကံဳေနရတာေတြကို တခ်က္ျပန္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ေနာက္ျပီး ဘယ္ႏွစ္လအတြင္း ဘာျဖစ္ေစရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း က်ေနာ့္အေတြ႔အၾကံဳအရ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာဆန္းစစ္ျပီး ခ်င့္ခ်ိန္ယံုၾကပါ။ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး နစ္နာဆံုးရံႈးေနတဲ့ ကိစၥက လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ အေျဖမရပါႏိုင္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ကိစၥကို ခင္ဗ်ားတို႔ ကိုယ္တိုင္ လုပ္မွရလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္နည္းလမ္းသံုးျပီး အေရြ႕တစ္ခုကို ဖန္တီးမလဲဆိုတာကိုေတာ့ ခံစားခ်က္ရွိတဲ့လူေတြကိုယ္တိုင္ လက္ေတြ႕က်က် စဥ္းစားခ်ိန္တန္ပါျပီ။ Strategy ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ပါးပါးနပ္နပ္ လုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုရင္ ျပည္ပ ဖိအားေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာအေရးယူမႈေတြ ရွိလာမွာျဖစ္သလို၊ ထိုက္သင့္တဲ့ေအာင္ျမင္မႈလည္း ရလာမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ..

စိတ္ကူးယဥ္မေနၾကပါနဲ႔။
အင္မတန္ခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနဆိုတာ သတိျပဳၾကပါ။
လမ္းစေပ်ာက္ျပီး လံုးပါး ပါးသြားပါလိမ့္မယ္..။

ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ
(၁၇ – ၆ – ၂၀၁၄)

** ေဆာင္းပါးရွင္၏ အျမင္ႏွင့္ အာေဘာ္သာျဖစ္ပါသည္။

June 18, 2014
သရဲေမြးျပီး အပင္းသြင္း ၊ ေဆးျပန္ကုျပီး ကယ္တင္ရွင္လုပ္တဲ့ ေအာက္လမ္းဆရာ အာဏာရွင္မ်ား

ဇြန္ ၁ ၊ ၂၀၁၄
ေရးသူ- ဦးဦးေမွာ္ဆရာ

ျဖစ္ရပ္(၁)။ ။ တခ်ိန္က ရုရွားသမၼတ ေဘာရစ္ရဲလ္ဆင္က ဗလာဒီမာပူတင္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ရုရွားႏိုင္ငံေရးေလာကထဲ ဆြဲေခၚလာစကဆိုရင္ သူ႔ကိုသိတဲ့လူ မရွိသေလာက္နည္းတယ္။ ပူတင္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးရိုးလည္းမရွိ၊ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံ လည္း လံုး၀မရွိတဲ့ ေကဂ်ီဘီေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္မႈဳးတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္တယ္။

ဒါေပမဲ့ ေနာက္သံုးလေလာက္အတြင္းမွာ ပူတင္ကို လူေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး သတိထားမိလာၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပူတင္ကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ ဒီလိုေတြ႔ရတယ္။

ပူတင္ႏိုင္ငံေရးစင္ျမင့္ေပၚ တက္လာတဲ့ အဲဒီသံုးလေလာက္ အတြင္းမွာ ရုရွားႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလံုးမွာ ေနရာအႏွံ႔ဗံုးေတြ မၾကာခဏ ေပါက္ကြဲခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ ပူတင္က ေရာက္လာျပီး အၾကမ္းဖက္သမား ေတြကို ခ်က္ခ်င္း ေဖၚထုတ္ေပးခဲ့တယ္။ ဘယ္သူေတြလဲ ဆိုေတာ့ ေခ်ခ်င္းညာသူပုန္ ေတြ လက္ခ်က္ပဲေပါ့.. ျပီးေတာ့ ပူတင္က ေနာက္ဒါမ်ိဳးေတြ ထပ္မျဖစ္လာေအာင္ ရုရွားႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူလူထုကို ကာကြယ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိေတြေပးခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ လူထုက ပူတင္ကို ေထာက္ခံခဲ့ၾကလို႕ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာတယ္။ သမၼတျဖစ္လာတယ္။ ခုဆိုရင္ ရုရွားသမၼတရာထူးေနရာမွာ ပူတင္တက္ထိုင္ေနခဲ့တာ ၁၅ ႏွစ္ ေလာက္ရွိသြားျပီ။ ေနာက္ထပ္လည္း ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနႏိုင္မယ့္ အေျခအေနရွိတယ္။

အဲဒီလို မၾကာခဏဗံုးေပါက္ကြဲမႈေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွာ မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ ဗံုးလာေထာင္ေနတုန္း အနီးအနားကလူေတြ သတိထားမိျပီး သံသယျဖစ္လို႔ ၀ိုင္းရွာၾကေတာ့ တေနရာမွာ တကယ္ပဲ ဗံုးေထာင္ထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီေတာ့ ရဲစခန္းကိုအေၾကာင္းၾကားျပီး အဲဒီလူေတြက အၾကမ္းဖက္သမားေတြကို လိုက္ဖမ္းတာ ၁၅ ကီလိုမီတာအကြာ ေလာက္မွာ လူႏွစ္ယာက္ကို ဖမ္းမိသြားခဲ့တယ္။ ဒီအၾကမ္းဖက္သမား ႏွစ္ေယာက္ ကိုရိုက္ႏွက္ျပီး ရဲလက္ထဲ အပ္လိုက္တယ္။ ရဲကလည္း ဗံုးေထာင္တဲ့ အၾကမ္းဖက္ သမားေတြကို စစ္ေဆးတဲ့အခါ ေကဂ်ီဘီေထာက္လွမ္းေရးေတြ ျဖစ္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ဟိုလူေတြက ရိုက္ႏွက္ခံရမွာ၊ အဖမ္းခံရမွာေၾကာက္တဲ့အတြက္ ေကဂ်ီဘီ ေထာက္လွမ္းေရး ၀န္ထမ္းကဒ္ေတြ ထုတ္ျပလိုက္တာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ေဒသခံရဲက လက္မခံဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာေကာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဲစခန္းေရာက္မွရွင္း ဆိုျပီး ေခၚသြားတယ္။ စခန္းေရာက္ေတာ့ အမႈဖြင့္မယ္၊ ရံုးတင္မယ္၊ ျပီးရင္ ေထာင္ ထဲပို႔မယ္ဆိုျပီး လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ ေမာ္စကိုက အစုိးရထိပ္ပိုင္းအရာရွိတစ္ဦးက အဲဒီ ျမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းကို ဖုန္းဆက္လာတယ္။ ဖုန္းဆက္ျပီး ဘာအမိန္႔ေပးတာလဲဆိုေတာ့ –

“ခုဖမ္းထားတဲ့ ေကဂ်ီဘီေထာက္လွမ္းေရးႏွစ္ေယာက္ကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ပါ။ သူတို႔က ခုလို ဗံုးလာေထာင္တယ္ဆိုတာ အစမ္းေလ့က်င့္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ရဲေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ျပည့္၀မႈ ရွိမရွိ သိခ်င္လို႕၊ ေနာက္ျပီး ေဒသခံျပည္သူေတြရဲ႕ႏိုးၾကားမႈ ရွိမရွိ စမ္းသပ္ၾကည့္တာျဖစ္တယ္” .. တဲ့။ ဒီလို အမိန္႔ေပးတဲ့အတြက္ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ ရတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အဲဒီလို အစမ္းလာေလ့က်င့္တယ္ဆိုတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး ႏွစ္ေယာက္လည္း အျပီးတိုင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲဆိုတာ ဘယ္သူကမွ မသိရေပမဲ့ ႏႈတ္ပိတ္သတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရျပီလို႕ ယူဆရတယ္။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို အခြင့္အခါၾကံဳတိုင္း လႊတ္ေတာ္မွာျဖစ္ေစ၊ လႊတ္လပ္တဲ့ သတင္းမီဒီယာေတြကျဖစ္ေစ စံုစမ္းစစ္ေဆးဖို႕ၾကိဳးစားတာ သံုးၾကိမ္ေလာက္ရွိခဲ့ေပမဲ့ အစုိးရက ခြင့္မျပဳဘဲ ပိတ္ပင္ေလ့ရွိခဲ့တာ ခုခ်ိန္ထိပါပဲ..။အဲဒါမ်ိဳး လိမ္ဆင္ေတြအမ်ားၾကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အၾကမ္းဖက္သမားေတြ နယ္စပ္မွာတိုက္ခိုက္ေနၾက သလို၊ ျပည္တြင္းထိပါ ထိုးေဖါက္စိမ့္၀င္ေနျပီလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္မႈနဲ႔အတူ စစ္တပ္ရဲ႕ အေရးပါမႈအေပၚ လူထုရဲ႕အျမင္က ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ.. အဲဒီထဲမွာမွ အင္မတန္ကံဆိုးစြာနဲ႕ အထင္ကရ ဘုရားၾကီးတစ္ခုခုမွာ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ လူအမ်ားစုၾကီးရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ .. ေျခဥျပင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတဲ့ကိစၥ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ ..

ျဖစ္ရပ္(၂)။ ။ (၁၉၄၈/၄၉)တုန္းက အင္မတန္ရက္စက္လြန္းတယ္လို႕ နာမည္ၾကီးခဲ့တဲ့ သာယာ၀တီေထာင္မွာ ပုဒ္မ(၅)နဲ႕၀င္ေနတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြထဲက အဘိုၾကီးေတြကို ႏွိပ္စက္တဲ့နည္းလမ္းေတြထဲမွာ ၾသကာသယိမ္းကတာလည္း တနည္းပါတယ္။ ပုဒ္မ(၅) ေတြထဲက အသက္(၆၀)ေက်ာ္ ေလးေယာက္စီ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ျပီး ( ဗုဒၵဘာသာ၀င္ေတြ ဘုရားရွိခိုးရင္ ရြတ္ဆိုတဲ့) ၾသကာသကို တစ္ခြန္းႏွစ္ေက်ာ့စီ ဆိုရင္း လက္လႈပ္ေျခလႈပ္ က ခိုင္းတာ။ ေထာင္မႈဳးေတြက ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြ။ ည အိပ္ေထာင္ကိုျပန္ေရာက္ တဲ့အခါ ကြန္ျမဴနစ္အဘိုးၾကီး တခ်ိဳ႕ တက္တေခါက္ေခါက္နဲ႕ လက္စားေခ်မယ္ တကဲကဲ က်ိန္း၀ါးခဲ့ၾကတာ.. က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ဘာသာေရးနဲ႔ တို႔ေပးလိုက္ရင္ ဘယ္သူမဆို ဆပ္ဆပ္ခါသြားတတ္ၾကတယ္။

ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ဆက္ပါဦးမယ္။ ဒီႏွစ္ဆန္းထဲက သိန္းစိန္အစုိးရဘက္က ေရွ႕တန္းတင္ထားတာေတြကိုၾကည့္ရင္ သန္းေခါင္စာရင္း..၊ အဲဒါျပီးရင္ ၀ိႈက္ကတ္ ကိစၥ.. ျပီးတာနဲ႔ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဆိုျပိး (၆)လပိုင္းထိ တန္းစီေနတာေတြ႔ရတယ္။ တဘက္မွာလည္း ေျမသိမ္း လယ္သိမ္း ဆႏၵျပမႈေတြအျပင္ ေျခဥျပင္ဆင္ဖို႕အတြက္ လႈပ္ရွားတာေတြက အင္နဲ႔အားနဲ႔ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ျပီး က်ေနာ္ထင္ခဲ့တာက ခုကစလို႕ ေနာက္၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္အတြင္းမွာ မုဒိမ္းမႈေတြထပ္စာရင္ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေတြ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ပိုမ်ားတယ္လို႕ မွန္းထားခဲ့တာ။ ခုလို ဘဂၤလားနယ္စပ္မွာ စစ္ဆြယ္မယ့္ အၾကံအစည္ကုိ မေတြးမိခဲ့ဘူး။

မီလိုဆီဗစ္တုန္းကလည္း ဆလိုေဗးနီးယား နယ္စပ္မွာ ခုလိုမ်ိဳး စစ္ပြဲတစ္ခုကို ဖန္တီးျပီးတိုက္ခဲ့တယ္။ ခုလည္း ေနရင္းထိုင္ရင္း သတင္းမွားေတြ ေတာက္ေလ်ာက္ လြင့္ရင္း ကိုယ့္ဘက္က ရန္စတိုက္ခိုက္ျပီး စစ္ဆြယ္ ခဲ့တာ။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ အျပန္အလွန္ပစ္ခတ္တာေလာက္ပဲဆိုေပမဲ့ ဒါက အစိုးရအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေကာင္းေကာင္းရေစတယ္။ `အာရံုေတြ မမ်ားနဲ႔.. မင္းတို႔ရဲ႔ တကယ့္ ရန္သူက အနားေရာက္ေနျပီ´လို႕ အခ်က္ျပလိုက္သလိုပဲ။ ျပီးေတာ့ ဒီလို အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္မႈေလးကိုပဲ စစ္ပြဲၾကီးတစ္ပြဲ ဆင္ႏြဲေနရသေယာင္ သတင္းေတြဆက္တိုက္လြင့္ျပီး
ေျမာင္းထဲေရာက္ေနတဲ့ စစ္တပ္ရဲ႔ အေနအထားကို ျပန္ဆြဲတင္ဖို႕လုပ္တာ။ `မရွိမျဖစ္ တပ္မေတာ္´ဆိုတဲ့ ေနရာကမဆင္းရဖို႕ အၾကံအဖန္လုပ္တာ။

တကယ္တမ္း RSO ေတြ နဲ႔ တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတာမွန္ရင္ လူလံုးျပျပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ရမွာေပါ့။ ဘဂၤလား ေဒ့ရွ္အစုိးရကို တရား၀င္ ကန္႔ကြက္ရဲရမွာေပါ့။ ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ ေမးရင္ ဘယ္သူကမွ RSO ပါလို႕ တိတိက်က်မေျဖႏိုင္ဘဲ သတင္းေတြမွာေတာ့ RSO ေတြနဲ႔တိုက္ပြဲျဖစ္ေန
တယ္ ဆိုတဲ့ ေကာလဟလသတင္းေတြကိုလည္း မျငင္းဘဲ ေမ်ာထားျပီး လူထုရဲ႕စိတ္ထဲ ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္။ တဘက္မွာလည္း ဒီသတင္းေတြက တကယ္မွန္သေယာင္ေယာင္ လူထုကို ပိုျပီးေသြးၾကြလာေအာင္ ရခိုင္ရြာေတြမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ဖို႕ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေသနတ္ (၁၀)လက္စီ တပ္ဆင္ေပး လိုက္ေသးတယ္။

တကယ္လို႕ ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ လူစည္ကားရာစတိုးဆိုင္ၾကီးေတြ၊ ပန္းျခံ လိုေနရာတစ္ခုခုမွာ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေတြ ျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ လူေတြရဲ႕ စုိးရိမ္စိတ္ေတြ ျမွင့္တက္လာႏိုင္တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ခင္ညႊန္႔တို႔၊ ခင္ရီတို႕၊ ေက်ာ္ဆန္းတို႕က တီဗီေရွ႕ေပၚလာျပီး တရားခံေတြက KNU နဲ႔ ABSDF တို႔နဲ႔ ျပည္တြင္းက အန္အဲလ္ဒီပါတီ၀င္တို႕ ပူးေပါင္းၾကံစည္မႈျဖစ္တယ္လို႕ ေဖၚထုတ္ခဲ့ၾကတာ အၾကိမ္ၾကိမ္..။ ခုခ်ိန္မွာသာ ဒါမ်ိဴးေတြျဖစ္လာျပီး အစုိးရက RSO နဲ႔ ျပည္တြင္းကမြတ္ဆလင္တခ်ိဳ႕ ပူးေပါင္းၾကံစည္မႈျဖစ္ေၾကာင္း ေဖၚထုတ္ျပခဲ့မယ္ဆိုရင္ … အၾကမ္းဖက္သမားေတြ နယ္စပ္မွာတိုက္ခိုက္ေနၾက သလို၊ ျပည္တြင္းထိပါ ထိုးေဖါက္စိမ့္၀င္ေနျပီလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္မႈနဲ႔အတူ စစ္တပ္ရဲ႕ အေရးပါမႈအေပၚ လူထုရဲ႕အျမင္က ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ.. အဲဒီထဲမွာမွ အင္မတန္ကံဆိုးစြာနဲ႕ အထင္ကရ ဘုရားၾကီးတစ္ခုခုမွာ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ လူအမ်ားစုၾကီးရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ .. ေျခဥျပင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတဲ့ကိစၥ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ .. ၂၀၁၅ ရဲ႔ အေနအထား ဘယ္လို ျဖစ္လာမလဲ ..

May 31, 2014
ျမန္မာႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲကို အကဲျဖတ္ျခင္း

ဧျပီ ၂၈ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
ေရးသားသူ- ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ

ကာတြန္း Credit – လဂြန္းအိမ္

ျမန္မာျပည္ ေျပာင္းလဲေနျပီလားလို႕ေမးရင္ ေျပာင္းလဲေနျပီလို႕ အတိအက်ေျပာလို႕ရပါတယ္။ (ေျပာင္းလဲေနျပီဆိုတဲ့ အေျဖတစ္ခြန္းထဲနဲ႕ေတာ့ က်ေနာ့္ကို အျပင္းအထန္ကန္႔ကြက္မဲ့သူ မ်ားလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ က်ေနာ္ ေရးတာျပီးေအာင္ဖတ္ျပီးမွ ကန္႔ကြက္ပါ။)

Democratization လို႔ေခၚတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ ဒါမွမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီလံုး၀မရွိတဲ့အေျခအေနကေန ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီသို႕ အသြင္ ကူးေျပာင္းျခင္းျဖစ္စဥ္ကို ႏိုင္ငံေရး သိပၸံမွာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အဆင့္(၃) ဆင့္ ခြဲျခားပါတယ္။

(၁) Liberalization : ယခင္အာဏာရွင္စနစ္ေဟာင္းက တင္းၾကပ္ဖိႏွိပ္ထားမႈေတြကို တေျဖးေျဖးခ်င္း ေျဖေလ်ာ့ေပးတဲ့ အဆင့္ပါ။ ဥပမာ- မီဒီယာ တင္းၾကပ္ထားမႈေတြ ေျဖေလ်ာ့တာမ်ိဳး၊ ႏိုင္ငံေရးဆိုရင္ ေရွ႕ ေနာက္ ၾကည့္ေျပာေနရတဲ့ အေျခအေနကေန ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ေျပာလို႕ရတဲ့ အေျခအေနေတြ ျဖစ္လာျခင္း။ သို႕ေသာ္ ဒီေျဖေလ်ာ့မႈေတြဟာ က႑အားလံုး၊ ႏိုင္ငံသားအားလံုးအေပၚ အက်ိဳးသက္ ေရာက္မႈရွိလိမ့္မယ္လို႕ မွတ္ယူလို႕မရပါဘူး။

(၂) Transition : ေျဖေလ်ာ့ျခင္းအဆင့္ကို လြန္ေျမာက္တဲ့အခါ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြကို စတင္ မိတ္ဆက္ခြင့္ေပးျပီး ေဘာင္ကိုလည္း တေျဖးေျဖး ခိုင္မာေအာင္ အေျခတည္ေစပါတယ္။ ဒီ အဆင့္ကေန ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို အခက္အခဲမရွိ တန္းတန္းမတ္မတ္ေရာက္ေအာင္ သြားႏိုင္မယ္လို႕ ေတာ့ အေသအခ်ာ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ဒါဟာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ ေသခ်ာေရရာမႈမရွိေသးတဲ့ အေနအထား တစ္ရပ္ျဖစ္ေနဆဲ မို႕လို႕ပါ။ နည္းနည္းပါးပါး အၾကပ္အတည္း ၾကံဳရျပီး ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေရာက္သြားတာလဲရွိသလို၊ တခါတေလက်ေတာ့ လမ္းတ၀က္ ေတာင္ မေရာက္ေသးဘဲ ေနာက္ထပ္တဖန္ အာဏာျပန္သိမ္းခံရျပီး ပိုဆိုးတဲ့အာဏာရွင္စနစ္ကို ေရာက္သြားတာလဲ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအဆင့္ကို ႏိုင္ငံေရးပညာရွင္ေတြ ပိုမိုအာရံုစိုက္ေလ့ ရွိပါတယ္။

(၃) Substantive Democratization : ဒီအဆင့္မွာလည္း ႏွစ္ပိုင္း ထပ္ခြဲေသးတယ္။ Initial state နဲ႕ Consolidation of Democracy ဆိုျပီးေတာ့..။ ဒီအဆင့္ေရာက္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ေရရွည္တည္တန္႔မည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္တစ္ရပ္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ျဖစ္လာေစဖို႕ ဒီမိုကရက္တစ္ေဘာင္ကို ခ်ဲ႕ထြင္တည္ေဆာက္ပါ ျပီ။ ဒီအဆင့္မွာ ေသခ်ာေျပာႏိုင္တာက ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ျခင္းဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ေခ် မရွိသေလာက္နည္းသြားျပီ။ ဘယ္လို ဒီမိုကေရစီပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ထြန္းလာ သလဲဆိုတာ ဆန္းစစ္ဖို႔ပဲလိုပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီကူးေျပာင္းျခင္း ျဖစ္စဥ္တိုင္းဟာ ေပမီွေဒါက္မီဒီမိုကေရစီ စနစ္ တစ္ရပ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိ သြားလိမ့္မယ္လို႕ ဘယ္သူကမွ အာမခံလို႕မရလို႕ပါပဲ။ က်ေနာ့္ေလ့လာမႈအရ ေျပာရရင္ အသြင္ေျပာင္းျခင္းျဖစ္စဥ္ေတြတုန္းက အေျခခံခဲ့တဲ့ အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီေတြအေပၚ အဓိက အေျခခံျပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဟာလည္း အဆင့္အတန္း ကြာျခားသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ- ဆိုရွယ္လစ္ အေတြးအေခၚကို အဓိက အေျခခံတဲ့ အေျပာင္းအလဲရဲ႕ရလဒ္က ဆိုရွယ္ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္လာဖို႕ရာခိုင္နႈန္း ပိုမ်ားပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို အက်ယ္တ၀င့္ မရွင္းေတာ့ဘဲ ျမန္မာျပည္ဘက္ျပန္လွည့္ၾကမယ္။

က်ေနာ့္အျမင္အရ ျမန္မာျပည္ အေျပာင္းအလဲက Liberalization အဆင့္ကို ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီလို႕ ဆိုႏိုင္တယ္။ အတိုင္းအတာ တစ္ရပ္ထိ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုေရးသား ခြင့္ ျပဳလိုက္တယ္။ (ဒါ သန္းေရြအခ်ိန္က မရွိခဲ့ဘူး) ေနာက္ျပီး democratic institutions ေတြ ေပၚလာျပီ။ လႊတ္ေတာ္ ေပၚလာျပီ၊ လႊတ္ေတာ္ နဲ႕ အစိုးရကို ခြဲထုတ္ျပီ။ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ ေပၚလာျပီ။ ဒီ Institutions ေတြက Transition ကိုေဖၚညႊန္းတယ္။ ယခင္က စစ္အစုိးရက အျပင္းအထန္ ဆန္႔က်င္ခဲ့သေယာင္ရွိတဲ့ တခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားဆိုရင္ ဒီလို Liberalization ရဲ႕အစြမ္း ေၾကာင့္ `ငါတို႕ သမၼတၾကီးကို မထိနဲ႕´ ဆိုတဲ့ထိ ေျပာင္းလဲသြားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီအသြင္ကူးေျပာင္းျခင္း အဆင့္ ေအာင္ျမင္သလား ဆိုတာထက္ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲေနသလဲဆိုတာကို က်ေနာ္ ပိုစိတ္၀င္စားတယ္။ ပညာရွင္တခ်ိဳ႕က ဒါကို Contested Democracy ေရာ၊ Electoral Authoritarianism လို႕လဲေခၚၾကတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ ပံုမွန္ လုပ္ေပးေနေပမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ပဲ။ ဒီမိုကေရစီ elements ေတြမျပည့္ဘူးလို႕ ဆိုလိုတယ္။

ဒီေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကို သီအိုရီအရ စံႏႈန္းတခ်ိဳ႕နဲ႕ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္လို႕ရတယ္။

(၁) ပထမဆံုးေတာ့ ဆင္ျမဴရယ္ဟန္တင္တန္ရဲ႕ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈ ပံုစံသံုးမ်ိဳးနဲ႕ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္မယ္ ..

(i) တစ္မ်ိဳးက Replacement လို႔ေခၚတဲ့ လက္ရွိအာဏာရွင္အစိုးရျပိဳလဲသြားလို႔ ဒါမွမဟုတ္ အတိုက္အခံ အင္အားစုက အာဏာသိမ္းပိုက္လိုက္ႏိုင္လို႕ အတိုက္အခံဘက္က အစုိးရတစ္ရပ္အေနနဲ႕အစားထိုး ၀င္လာတာမ်ိဳး။

(ii) ေနာက္တမ်ိဳးက Trans-placement လို႕ေခၚတဲ့ လက္ရွိအာဏာရွင္အစိုးရနဲ႕ အတိုက္အခံနဲ႔ေပါင္းျပီးေတာ့ အသြင္ကူးေျပာင္း ယူတာမ်ိဳး။

(iii) ေနာက္ဆံုးတမ်ိဳးက Transformation လို႕ေခၚတယ္။ လက္ရွိရွိေနတဲ့ အစိုးရကပဲ သူတို႕ကိုယ္ကို မထိခိုက္ေစ ရေအာင္ အကာကြယ္ယူျပီး သူတို႕ရဲ့ အာဏာကို တဆင့္ျခင္းဆီေလ်ာ့ခ်သြားျပီး အသြင္ေျပာင္းေပး သြားတာမ်ိဳး။

လက္ရွိ ျမန္မာျပည္က နံပါတ္(iii) transformation ပံုစံနဲ႔ ေျပာင္းေနတာ..။ ဒီလို transformation ပံုစံ အေျပာင္းအလဲက မေသခ်ာမႈေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ အေျပာင္းအလဲျဖစ္စဥ္ကို အာဏာရွင္ေတြ ကိုယ္တိုင္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာျဖစ္လို႕ stability ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ေပမဲ့ Democratic elements ေတြ မျပည့္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အာဏာရွင္ေတြက သူတို႕ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြကို ဘယ္ေလာက္ထိ ေလ်ာ့ေပးမွာလဲဆိုတာ ထည့္ေတြးေနတာကိုး..။ State within the State ပံုစံနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ ရွိေနခဲ့တဲ့ စစ္တပ္ၾကီးလို အဖြဲ႕အစည္းၾကီးတစ္ခုကို ခ်က္ခ်င္းၾကီး ပံုစံေျပာင္းဖို႕ အင္မတန္ ခက္ခဲပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ဒီပံုစံအေျပာင္းအလဲက ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔လည္း တထစ္ခ် ေျပာလို႔မရဘူး။ – ဒီလိုပဲ ပံုစံ(i)Replacement ကေရာ ေသခ်ာသလားဆိုရင္.. အဲဒါလည္း မေသခ်ာဘူး။ stability မရွိဘူး။
( ျမန္မာျပည္ရဲ႕ Transformation ျဖစ္စဥ္နဲ႕ပက္သက္ျပီး သီးျခား ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးျပီး အက်ယ္ရွင္းပါဦးမယ္။)

(၂) ေနာက္ထပ္ Democratic Civilian-Military Relations (ဒီမိုကရက္တစ္ အရပ္ဘက္ -စစ္ဘက္ ဆက္ဆံေရး) ကို ၾကည့္ရမယ္။ စစ္ဘက္ကို အရပ္သားက ထိန္းခ်ဳပ္လို႕ရတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကိုေခၚတာ။ လႊတ္ေတာ္က စစ္တပ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ ကြပ္ကြဲႏိုင္ျပီလားဆိုတာ ၾကည့္ရမယ္။ တစ္ႏွစ္စာ စစ္တပ္အသံုး စရိတ္ကို လႊတ္ေတာ္က ဘယ္ေလာက္ထိပဲ ခြင့္ျပဳမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ လုပ္လို႕ရျပီလား။ ဒါေတြ ၾကည့္ ရမယ္။ ဒါဆို ဒီအခ်က္ကလည္း ျမန္မာျပည္ အေျပာင္းအလဲကို တိုင္းတာတဲ့ `စံ´တစ္ခ်က္ ျဖစ္ျပန္တယ္။ (ဒီအခ်က္မွာလည္း သိန္းစိန္အစုိးရ မေအာင္ျမင္ဘူး။)

(၃) ေနာက္တစ္ခ်က္က အရင္စစ္အစိုးရပံုစံမွာ ရွိခဲ့တဲ့ Regional Command System(တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္) ေတြ ဆက္ရွိေန ေသးသလားဆိုတာ ၾကည့္ရမယ္။ Regional Command System က လိုအပ္လား၊ မလိုအပ္ဘူးလား .. အဲဒါေတြက လက္ရွိ ရွိေနတဲ့ Civilian Administrated Centers ေတြနဲ႕ အားျပိဳင္မႈ ဘယ္လိုရွိသလဲ .. အဲဒါေတြနဲ႕ အားျပိဳင္မႈ ရွိေနတယ္ဆိုရင္ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ေတြ ဘာလို႕ဆက္ထား တာလဲ .. အဲဒါလည္း အေျပာင္းအလဲကို ခ်ိန္ထိုးၾကည့္မယ့္ indicator တစ္ခုပဲ။ (က်ေနာ္သိသေလာက္ခုခ်ိန္ထိ အဲဒီလို တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ေတြကို မျဖဳတ္ေသးဘူး။)

(၄) ေနာက္တခ်က္က စစ္တပ္အေနနဲ႕ သူ႔ရဲ့ ဘက္ဂ်က္ကို ဘယ္ကရတာလဲ .. အရပ္သားထိန္းခ်ဳပ္တယ္ ဆိုရင္ အရပ္သားေပးမွ ရ ရမယ္။ ခုေတာ့ အရပ္သားမေပးဘဲ သူ႔ဆီမွာ သီးသန္႕စီးပြားေရး ၀င္ေပါက္ ထြက္ေပါက္ေတြ ရွိေနတယ္။ အဲဒါေတြက Civilian control over Military ကို တိုင္းတာတဲ့အခ်က္ပဲ .. (ခုထိ ဒီအခ်က္လည္း မေအာင္ျမင္ ေသးဘူး။)

(၅) ေနာက္တခ်က္က စစ္တပ္ရဲ့ ပညာေရးပိုင္း .. အရင္တုန္းက စစ္တကၠသိုလ္ဆင္းရင္လည္း ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ထဲက ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္မွာပဲ ဘြဲ႕ေပးရတယ္။ စစ္တကၠသိုလ္ေတြမွာ စစ္ပညာသင္ၾကားေပးေပမဲ့ အရပ္ဘက္ပညာေတြ ကိုေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က သင္ၾကားေပးျပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ႕ ၾကီးၾကပ္မႈ ေအာက္မွာ ရွိတယ္။ ခုက်ေတာ့ ဒီႏွစ္ခုကို သီးျခားစီ ခြဲထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ Education of Liberal Art က Professional Army ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဘာေတြလိုလဲဆိုတာေတြကို ၾကည့္တာျဖစ္တယ္။ (ဒါလည္းမျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး။)

(၆) ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ(Sovereignty)ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးနဲ႕တရားစီရင္ေရးဆိုျပီး က႑သံုးရပ္ခြဲထားတယ္လို႕ ဆိုတယ္။ လက္ရွိ ျမန္မာစစ္တပ္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကပဲ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ သမၼတလည္း အုပ္ခ်ဳပ္လို႕မရဘူး။ ကခ်င္မွာ စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥ ရပ္တန္႔ေအာင္ သမၼတက အမိန္႔ေပးလို႕မရတာေတြ႕ရတယ္။ လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒတစ္ရပ္ထုတ္ျပန္လိုက္ရင္ ဒီဥပေဒက စစ္တပ္ ေပၚမွာ မသက္ေရာက္ဘူး။ လႊတ္ေတ္ာက တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတြက္ ဘက္ဂ်က္ကိုဆြဲတဲ့အခါ စစ္တပ္ဘက္ဂ်က္မပါဘူး။ ေနာက္ျပီး စစ္တပ္ကိုယ္တိုင္မွာ ဘယ္သူကမွ စစ္ေဆးေမးျမန္းခြင့္မရွိတဲ့ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္ေလာက္က(ထင္တယ္) ပဲခူးျမိဳ႕မွာ စစ္သားေတြက ရပ္ကြက္ထဲ၀င္ျပီး ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္လို႕ လူ ၂ ဦး ေသခဲ့တယ္။ အဲဒီအမႈကို စစ္ခံုရံုးမွာပဲ စစ္ေဆးျပီး စီရင္ခဲ့တယ္လို႕သိရတယ္။ ဒါ စစ္ပြဲတြင္းျဖစ္တဲ့ ကိစၥ၊ တပ္တြင္းျဖစ္တဲ့ကိစၥမဟုတ္တဲ့အတြက္ အရပ္ဘက္ တရားရံုးကစီရင္ရမွာ .. ခု ဒီလိုမရဘူး။ သူ႕တရားသူစီရင္တယ္။ ဒီေတာ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ရႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္ စစ္တပ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းမွာရွိတဲ့ သီးျခားႏိုင္ငံေတာ္သဖြယ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာစစ္တပ္ကို ပညာရွင္အမ်ားစုက State within the State လို႕ ဆိုၾကတယ္။

သံုးသပ္ခဲ့သမွ် အခ်က္အလက္ေတြကို အေျခခံျပီး အေျဖတစ္ခုထုတ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သန္းေရႊေခတ္နဲ႕ ဘာမွ ထူးျပီးမေျပာင္းလဲေသးတာ ေတြ႔ရမယ္။ ဒါဆို က်ေနာ္ အေပၚဆံုးမွာ `ျမန္မာျပည္ေျပာင္းလဲေနျပီ´ လို႕ ေျပာခဲ့တာက လြဲေနျပီလို႕ဆိုရေတာ့မယ္။ မလြဲပါဘူးခင္ဗ်ာ။ တကယ္ေျပာင္းလဲေနပါျပီ။ လက္ရွိ သိန္းစိန္တို႕ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲက ဘယ္ကိုဦးတည္ေနလဲဆိုတာကို ေနာက္ထပ္ေရးမယ့္ အပိုင္းမွာ ဆက္ရွင္းပါမယ္ ..။

Xavier Sorcerer
(25 – 4 – 2014)

April 28, 2014
“ကာကြယ္ေပးရန္ တာ၀န္” (သို႕) R2P

ဧျပီ ၂၅၊ ၂၀၁၄
M-Media
ေရးသားသူ- ဦးဦးေမွာ္ဆရာ

၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံရဲ႕ မ်က္ႏွာစံုညီထိပ္သီးအစည္းအေ၀းမွာ တက္ေရာက္ လာတဲ့ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ အားလံုး သေဘာတူခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ မူေဘာင္တစ္ရပ္ရွိပါတယ္။

ႏိုင္ငံအသီးသီးက ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြကို လူမ်ိဳးသုဥ္းသတ္ျဖတ္မႈ၊ စစ္ရာဇ၀တ္မႈ ၊ လူမ်ိဳးေရးသန္႕စင္မႈ၊ လူသားျဖစ္မႈအေပၚ က်ဴးလြန္တဲ့ရာဇ၀တ္မႈ စတဲ့ ရာဇ၀တ္မႈၾကီးေတြကေန ကာကြယ္ေပးရမယ့္တာ၀န္ ရွိတယ္။ ဒီတာ၀န္ရဲ႕ေဘာင္ထဲမွာ ရာဇ၀တ္မႈေတြကို ကာကြယ္တားဆီးဖို႕အျပင္ ဒီလိုျဖစ္ပြားလာေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္ေနတာေတြကိုပါ သင့္ေလ်ာ္တဲ့နည္းလမ္း၊ လိုအပ္တဲ့နည္းလမ္းေတြနဲ႕ ကာကြယ္တားဆီးေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႕ အစိုးရက ဒီလိုအၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္မႈေတြကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ အကာကြယ္မေပးရင္ျဖစ္ေစ၊ ကာကြယ္ေပးႏိုင္စြမ္း မရွိတဲ့အခါျဖစ္ေစ ဒီလို က်ဴးလြန္ခံေနရသူေတြကို ကာကြယ္ေပးဖို႕တာ၀န္ဟာ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ုိင္းရဲ႕ တာ၀န္ျဖစ္သြားပါတယ္။

ဒီအခါမွာ ႏိုင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ိုင္းက ကုလသမဂၢမွတဆင့္ သက္ဆိုင္ရာအစိုးရကို ပူးေပါင္းပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အစုိးရက ကာကြယ္ေပးဖို႕ သိသိသာသာ ပ်က္ကြက္တယ္ဆိုရင္ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရးေကာင္စီက ကုလသမဂၢပဋိဥာဥ္စာတမ္း အခန္း(၇)ပါ မူေတြအတုိင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ထပ္မံ ခ်မွတ္မယ္..။ ကုလသမဂၢပဋိဥာဥ္ အခန္း(၇)ပါ အခ်က္ေတြအရ ကုလသမဂၢမွ တဆင့္ သံတမန္ လမ္း ေၾကာင္း၊ လူသားျခင္း စာနာေထာက္ထားေရး အကူအညီေပးမႈ နဲ႕ အျခားျငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းလမ္းေတြသံုးျပီး ဒီလိုလူအစုလိုက္အျပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္ခံရမႈေတြကေန ကာကြယ္ေပးရမယ့္တာ၀န္ ရွိပါတယ္။

ဒီလိုလုပ္ေဆာင္ရာမွာ ထိေရာက္မႈ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရးေကာင္စီကတဆင့္သင့္ေတာ္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႕ ပူးေပါင္းျပီး ကိစၥရပ္ တစ္ခုခ်င္းစီအလိုက္ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအဆင့္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကို ဒီလိုပဋိပကၡေတြကို ိထိေရာက္ေရာက္ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႕ စြမ္းရည္ျမွင့္လာေစဖို႕ လုပ္ေဆာင္တာေတြ ပါ၀င္သလို၊ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးကို အထူးသံတမန္အျဖစ္ ေစလႊတ္တာမ်ိဳးလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါက ကနဦးအေျခအေနေတြမွာလုပ္တဲ့ ပံုစံကိုေျပာတာပါ။

ကုလသမဂၢပဋိဥာဥ္ အခန္း(၇)ပါ အခ်က္ေတြကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဖၚျပရရင္ –

ပိုဒ္ခြဲ(၃၉) – အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕လံုျခံဳေရးကို ထိခိုက္လာရင္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီမွ လိုအပ္တဲ့ အေရးယူမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ရန္။

အပိုဒ္ခြဲ(၄၀) – ဒီလိုအေရးယူေဆာင္ရြက္မႈေတြကို သက္ဆိုင္ရာအဖြဲ႕အစည္း/ပါတီေတြက လိုက္နာမႈ ရွိေစေရးကို လံုျခံဳေရးေကာင္စီက ၾကီးၾကပ္ေစာင့္ၾကည့္မယ္။

အပိုဒ္ခြဲ(၄၁) – တကယ္လို႕သာ လံုျခံဳေရးေကာင္စီမွ စစ္ေရးနည္းလမ္းမဟုတ္ဘဲ တျခားထိေရာက္ႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းေတြကို တင္ျပလာပါက ဒီနည္းလမ္းေတြ သံုးျပီး လုပ္ေဆာင္ဖို႕ ကုလသမဂၢမွာတင္ျပမယ္။ ဒီနည္းလမ္းေတြထဲမွာစီးပြားေရးအရ အဆက္အဆံ ျဖတ္ေတာက္တာ၊ ေၾကးနန္းနဲ႕စာပို႕ လုပ္ငန္း၊ ေရဒီယို နဲ႕တျခား ဆက္သြယ္မႈ အ၀၀ကို ျဖတ္ေတာ္တာမ်ိဳးအျပင္ သံတမန္ေတြကို ျပန္ေခၚတာမ်ိဳးလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။

အပိုဒ္ခြဲ(၄၂) – တကယ္လို႕ ဒီနည္းလမ္းေတြကလည္း ထိေရာက္မႈ မရွိဘူးလို႕ ယူဆရရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕ လံုျခံဳေရးကို ထိန္းသိမ္းဖို႕ရန္အတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလစစ္အင္အားကို အသံုးျပဳခြင့္ရွိပါတယ္။

အပိုဒ္ခြဲ (၄၃) – (၅၁)ထိကေတာ့ စစ္အင္အားသံုးအေရးယူမႈနဲ႕ပက္သက္လို႕ ေျပာထားတာေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာဘယ္လိုပံုစံနဲ႕ အေရးယူမယ္၊ စစ္အင္အား၊ ေငြေၾကး၊ လက္နက္ကိရိယာ၊ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလသယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး စစ္သံုးယာဥ္၊ ေလေၾကာင္းအသံုးျပဳခြင့္ .. စတဲ့အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြပါ ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏိုင္ငံစံုတပ္ဖြဲ႕ကို လက္နက္ကိုင္ တန္ျပန္ တိုက္ခိုက္မႈနဲ႕ ၾကံဳရပါက မိမိကိုယ္ကို ခုခံကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႕ (self-defence) တုန္႔ျပန္ တိုက္ခိုက္ခြင့္ ရွိတယ္လို႕ ေဖၚျပထားတယ္။

ဒါဟာ ကမာၻ႕ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕၀င္ ႏိုင္ငံအားလံုးရဲ႕သေဘာတူညီမႈနဲ႕ အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ မူ၀ါဒတစ္ရပ္ျဖစ္ျပီး အဲဒီမူ၀ါဒကို “ကာကြယ္ေပးရန္ တာ၀န္” (R2P) လို႕ ေခၚပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒီလိုလုပ္ေဆာင္သင့္တယ္လို႕ ယူဆလာၾကတာက၂၀၀၅ ကမွ စခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အစကတည္းကလည္းကုလသမဂၢပဋိဥာဥ္မွာ ဒီသေဘာတရားမ်ိဳး ပါ၀င္ေပမဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ `အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ´ဆိုတဲ့အယူအဆနဲ႕ ထပ္တိုက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးမႈအပိုင္းမွာ အားနည္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရ၀န္ဒါမွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးသုဥ္း သတ္ျဖတ္မႈေတြအျပီးမွာေတာ့ ၁၉၉၅ ေလာက္မွာ ဒီအယူအဆကုိ ပိုျပီး အသံက်ယ္က်ယ္ ေျပာလာၾကပါတယ္။

R2P မူအရ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းအေနနဲ႕ ဘယ္လို တာ၀န္ယူမႈေတြ ရွိသလဲဆိုတာ ျပန္ၾကည့္ရင္ အဓိကသံုးပိုင္း ေတြ႔ရပါတယ္။

(၁) အဓိကအက်ဆံုး ဦးစားေပး တာ၀န္က အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈေတြကေန ဂ်ီႏိုဆိုက္အဆင့္ထိ မေရာက္ေစရန္ အျပည့္အ၀ ကာကြယ္ေပးဖို႕ပဲ ျဖစ္တယ္။

(၂) အဲဒီပဋိပကၡေတြက ရပ္တန္႔မသြားဘဲ ပိုဆိုးလာမယ္ဆိုရင္ တုန္႔ျပန္အေရးယူဖို႕ တာ၀န္ရွိတယ္။ ဒီလို တုန္႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ရာမွာ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မႈကိုသာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္။ ဒီလိုစြက္ဖက္ရာမွာ စစ္ေရးနည္းလမ္းနဲ႕ ေျဖရွင္းမႈမပါ ပါဘူး။ စစ္အင္အားသံုးျပီး အေရးယူေျဖရွင္းတာ ကိုေတာ့ လံုး၀ဥသံု လိုအပ္လာတဲ့ (Absolutely necessary) အခါမွသာ ခြင့္ျပဳပါတယ္။

(၃) ဒီလို အေရးယူမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ျပီးေနာက္မွာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေပးရန္ နဲ႕ ႏွစ္ဖက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ျပန္လည္ သင့္ျမတ္လာေအာင္ လုပ္ေပးရန္ တာ၀န္ရွိတယ္။

The International Crisis Group က အတိအလင္းဆိုထားတာကေတာ့ – လူ႔အသက္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ သတ္ျဖတ္ခံရျခင္း၊ လူမ်ိဳးေရး သန္႔စင္မႈျပဳလုပ္ျခင္း၊ အဓမၼေမာင္းႏွင္ထုတ္ျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္ျခင္း နဲ႕ မုဒိမ္း က်င့္တဲ့လုပ္ရပ္ကို လက္နက္သဖြယ္အသံုးခ်ျခင္း .. စတဲ့လုပ္ရပ္ဆိုးေတြကို အစိုးရကိုယ္တိုင္က ရည္ရြယ္ ခ်က္ရွိရွိ လုပ္ေဆာင္ေနရင္ (သို႕) ဒီလုပ္ရပ္ဆိုးေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈထားရင္ (သို႕)အေရးယူေဆာင္ရြက္ႏိုင္ စြမ္းမရွိရင္ (သုိ႕) Failed state လို႔ေခၚတဲ့ က်ရံႈးႏိုင္ငံအဆင့္ေရာက္သြားလို႕ တားဆီးထိန္းကြပ္မဲ့သူ မရွိ ေတာ့တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာဆိုရင္ .. ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္း က ၾကား၀င္ေျဖရွင္းမႈေတြ လုပ္လာပါလိမ့္မယ္။ သို႕ေသာ္က်ေနာ္ အေသအခ်ာေျပာလိုတာက ႏိုင္ငံတကာမွ စစ္အင္အားသံုးၾကား၀င္ေျဖရွင္းမႈ (Military Intervention)ကို ေနာက္ဆံုးေရြးခ်ယ္စရာ နည္းလမ္းအျဖစ္သာ သတ္မွတ္ထားတာျဖစ္ျပီး၊

အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြ အားလံုးရွိေနတဲ့ အျပင္ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ကနဦးၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္မႈေတြ တစ္ခုမွ မေအာင္ျမင္ေတာ့တဲ့ အခါမွသာ ခၽြင္းခ်က္ မရွိလက္ခံတာပါ။ ဒီအခါမွာ စစ္ေရး အင္အားသံုးၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ကို တရား၀င္ခ်မွတ္ႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းကေတာ့ ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရး ေကာင္စီပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အထက္ပါအခ်က္ေတြကို ေလ့လာျပီး က်ေနာ္ ခုလို သံုးသပ္ပါတယ္။

၁) အစုိးရတစ္ရပ္ကို ဒီလိုဥပေဒေတြနဲ႕ အေရးယူႏိုင္ဖို႕ၾကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ အေပၚမွာေဖၚျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကို က်ဴးလြန္ထားေၾကာင္း အေထာက္အထားေပါင္းမ်ားစြာ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေထာက္အထားေတြရွိေပမဲ့လည္း ေဖၚျပခဲ့သလို အဆင့္ဆင့္သာ အေရးယူမွာျဖစ္ပါတယ္။ တရားခံေတြကို မနက္ဖန္ပဲ ဂုတ္က ကိုင္ျပီး တရားရံုးေခၚသြားလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ကေလးဆန္ဆန္ အေတြးေတြကို ရဲရဲတင္းတင္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လိုက္ပါ။ စစ္ေရးအရ ၀င္ေရာက္ဖို႕ဆိုတာ ပိုေတာင္ ခက္ခဲပါေသးတယ္။

၂) လူပုဂၢိဳလ္တခ်ိဳ႕နဲ႕ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္ကို Black List ထဲ ထည့္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္အေနနဲ႕ဆိုရင္ ဒါက သိပ္မခက္ဘူးထင္ပါတယ္။ ကမာၻသိ အၾကမ္းဖက္ ဂိုဏ္း တစ္ဂိုဏ္းရွိေနပါတယ္။

၃) ဒါ့အျပင္ အေရးအၾကီးတဲ့ေနာက္ တခ်က္က အက်ိဳးစီးပြားပါ။ ၾကား၀င္ ေျဖရွင္းေပးမယ့္ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားကို ကိုယ့္ဘက္က ထည့္တြက္ႏိုင္ရင္၊ သူတို႕ကို မက္လံုးေကာင္းေကာင္း ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ပိုအဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါလည္း က်ေနာ့္ အယူအဆသက္သက္ပါ။

ဒါက က်ေနာ္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေရးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ မျပည့္စံုပါဘူး။ ဒီထက္ ပိုသိခ်င္ရင္လည္း ေလ့လာၾကည့္ ၾကပါ။ အက်ိဳးမယုတ္ပါဘူး။ေနာက္ထပ္ ႏိုင္ငံတကာစည္းမ်ဥ္း တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း က်ေနာ္ အဆင္ေျပရင္ေရးပါဦးမယ္။

Xavier Sorcerer

(25 – 4 – 2014)

April 25, 2014