ႏိုင္ငံတစ္ခု ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ အေသခ်ာဆံုးေသာ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံျခင္းသည္ ပညာေရးတြင္ ဘက္စံုဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ စနစ္တစ္ ခုမွတစ္ခုသို႔ကူးေျပာင္းရာတြင္ AUTO စက္ယႏၱရားမ်ားကဲ့သို႔ တမုဟုတ္ျခင္း ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ကူးေျပာင္းရန္လည္း လြယ္ကူမည္မဟုတ္ေပ။
ႏိုင္ငံတစ္ခု၏သဘာ၀သံယံဇာတမ်ားျဖစ္သည့္ ေျမေပၚေျမေအာက္၊ ေရေပၚေရေအာက္၊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕၊ ေရနံ၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ားကို အဓိကထားရပ္တည္ေနေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခု သည္ တစ္ေန႔တစ္ခ်ိန္တြင္ ဒုကၡႀကီးငယ္ႏွင့္ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ထိုသဘာ၀ရင္းျမစ္မ်ားသည္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုတြင္ ကုန္ဆံုးရပ္တန္႔သြားၾကမည္ျဖစ္သည္။
ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးမ်ားကို ျဖတ္္သန္းရင္း ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ေက်ာ္ျပည္တြင္းစစ္မီးလွ်ံမ်ားၾကား နစ္မြမ္းရင္း အာဖရိကတိုက္က အီသီယိုးပီးယားႏိုင္ငံေအာက္ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားခဲ့ေသာ စာေရးသူတို႔ႏိုင္ငံႀကီးကို အသိပညာရွင္၊အတတ္ပညာရွင္ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ခ်ိန္ တန္ေနေပၿပီ။ ထိုလူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ယႏၱရားအဆာက္အအံုႀကီး ခိုင္မာဖြံၿဖိဳး ဖို႔ရန္ “ ပညာတည္း” ဟူေသာ အေျခခံအုတ္ျမစ္ အေျမာက္အျမားလိုေနေပသည္။
“အေတြ႔အၾကံဳသည္ အေကာင္းဆံုးေသာ ဆရာျဖစ္သည္” (Experience is the best teacher) ဟူေသာစကားပံုသည္ လုပ္ငန္းခြင္နယ္ပယ္တိုင္း အလုပ္လုပ္ရင္း အခ်ိန္ၾကာလာသည္ ႏွင့္အမွ် ရရွိလာေသာ ဗဟုသုတ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္အား ဆရာတစ္ဆူအလား အေထာက္အကူျဖစ္ေစသည္ကို မီးေမာင္းထိုးျပေနပါသည္။
ႏွစ္ ၃၀ေက်ာ္ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကိုျဖတ္သန္းရင္း ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ရင္တြင္း ျဖစ္ခံစားခ်က္ ပဲ့တင္သံမ်ားကို နားေထာင္ေပးတတ္ေသာ စာေရးသူအေနျဖင့္ ျမန္မာ့ပညာေရး ေလာက၏ ကြက္လပ္ျဖစ္ေနေသာ “ဟာကြက္” တစ္ခုကို တိုင္းျပည္အတြက္၊ေက်ာင္းသားထုအ တြက္ ထိခိုက္နစ္နာစရာတစ္ခုအေနနဲ႔ ရႈျမင္မိသျဖင့္ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပအၾကံျပဳခ်င္ပါသည္။
ႏိုင္ငံတိုင္း၌ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ဥပေဒသည္ အခိုင္အမာရွိၿပီးျဖစ္ သည္။ ၀န္ထမ္းလုပ္သက္ျပည့္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ က်န္းမာေရးမေကာင္းလွ်င္ ေဆးပင္စင္၊ လုပ္သက္ျပည့္ပင္စင္ စသည္ျဖင့္ တရား၀င္ခံစားႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို ဥပေဒတြင္ တရား၀င္ ျပ႒ာန္းထားၿပီးျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ပညာေရးနယ္ပယ္တြင္ စာသင္ၾကားေပးေနေသာ အစိုးရ၀န္ထမ္း ေက်ာင္း ဆရာ၊ဆရာမတစ္ဦးသည္ မိမိ၏လုပ္သက္ျပည့္သည့္ “ရက္၊လ” ေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ တည္း မိမိ၏တပည့္အေပါင္းႏွင့္ မိမိ၏မိခင္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာခဲ့ရသည့္ အစဥ္အလာသည္ ယေန႔တိုင္ျဖစ္သည္။ ပင္စင္ယူသြားသည့္ ဆရာမေနရာတြင္ အခ်ိန္နွင့္တေျပး ညီ အစားထိုး၀င္ေရာက္သင္ၾကားေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ ဆရာမတစ္ဦးအား သက္ဆိုင္ရာေက်ာင္းမ်ား တြင္ အခ်ိန္မီ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးႏိုင္ျခင္းသည္ လြယ္မေရာင္ႏွင့္ ခက္လွသည္။ တိမ္မေရာင္ႏွင့္ နက္လွသည္။ သို႔ေသာ္ စာေရးသူ၏ေလ့လာေတြ႔ရွိခ်က္အရ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနသည္ ထိုပင္စင္ ယူသြားသည့္ ဆရာမအစား အလားတူ အရည္အခ်င္းျပည့္၀သည့္ ေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦးအား အ ခ်ိန္မီ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့သည့္အတြက္ သက္ဆိုင္ရာေက်ာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းသားထုအ တြက္မ်ားစြာ ထိခိုက္နစ္နာရပါသည္။
အခ်ိဳ႕ေသာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆိုသူမ်ားသည္ အစားထိုးခန္႔အပ္မည့္ ဆရာမ တစ္ဦးေရာက္မလာ မခ်င္း ၿပီးစလြယ္တာ၀န္ေပးသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားစြာရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ဥပမာတင္ျပရ လွ်င္ စာေရးသူ၏ တူမတစ္ဦးတက္ေရာက္ေနသည့္ အထက္တန္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္၀င္တန္း အဂၤလိပ္စာဘာသာရပ္ အတန္းမွဴးဆရာမတစ္ဦးသည္ စာသင္ႏွစ္၀က္ေလာက္တြင္ လုပ္သက္ပင္ စင္ျပည့္၍ အထက္အမိန္႔ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအရ မျဖစ္မေန ပင္စင္စားအနားယူလိုက္ရပါသည္။ အထက္မွ ဆရာမတစ္ဦး ထိုေက်ာင္းသို႔ အခ်ိန္မီမခန္႔အပ္ခင္ ေက်ာင္းအုပ္ဆိုသူ၏ တာ၀န္ေပးခ်က္အရ ဇီ၀ေဗဒ သင္ၾကားေနရေသာ ဆရာမသည္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းအဂၤလိပ္စာ ကို သင္ရိုးကုန္ အထူးထုတ္စာအုပ္ႀကီး တစ္အုပ္ကို ကိုင္၍ သင္ၾကားပါေတာ့သည္။ အဂၤလိပ္စာ သည္ ဘာသာစကား Language ျဖစ္သည့္အတြက္ ဆရာမသည္ အခ်ိဳ႕ေသာအဓိပၸါယ္ (၂)မ်ိဳး၊ ပံုစံ (၂)မ်ိဳး (၃)မ်ိဳးျဖင့္ ေျဖဆိုႏိုင္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို သင္ၾကားရာတြင္ အလြန္အေျခခံေကာင္း၍ စာ ႀကိဳးစားေသာ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ဆင္ေျခ၊ဆင္လက္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ “ႏြား ေက်ာင္းသားအေမး၊ဘုရားေလာင္းမေျဖႏိုင္သည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ား” ေပၚေပါက္ကာ စာသင္ေနစဥ္ အိုးနင္း ခြက္နင္းျဖစ္ကာ ေဒါသမီးမ်ား မၾကာခဏေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ရေတာ့သည္။
ထိုသို႔ျဖစ္ရသည္မွာ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနရွိ အထက္အရာရွိဆိုသူမ်ား၏ စနစ္တက် စီမံခန္႔ ခြဲမႈ႔၊တာ၀န္ေပးမႈ႔ အားနည္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျပည္နယ္တိုင္းေဒသႀကီးရွိ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲသည့္ ေဒသေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဆရာအင္အားမလံုေလာက္သည့္ျပႆနာ၊ ေက်ာင္းသားအင္ အားႏွင့္ ဆရာမအင္အားမမွ်တသည့္ ျပႆနာ စသည္တို႕ကို ယေန႔တိုင္ ၾကံဳေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနရပါ သည္။
ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန အေနျဖင့္ စာသင္ႏွစ္စကတည္းက မည္သည့္ၿမိဳ႕နယ္၊မည္သည့္ ေက်ာင္းက မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းျပဆရာ၊ဆရာမသည္ “ မည္သည့္ေန႔၊ မည္သည့္လ” တြင္ သက္ျပည့္ပင္စင္ယူမည္။ ထိုသက္ဆိုင္ရာ ဆရာမေနရာတြင္ အခ်ိန္ႏွင့္ တေျပး ညီ ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးရန္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ႔ အလံုးစံုကို တာ၀န္ယူမႈ႔၊တာ၀န္သိမႈ႔ရွိစြာ ႀကိဳတင္တြက္ဆ ေဆာင္ရြက္ရပါမည္။ သို႔မဟုတ္ပါက အံ့လႊဲ၊အံ့ေခ်ာ္မႈ အေပါင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ေနရမည္ျဖစ္ သည္။
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပင္စင္သက္တမ္းျပည့္၍ အနားယူေတာ့မည့္ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာမ၏ရာထူးေနရာတြင္ အလားတူ အရည္အခ်င္းရွိသည့္ ဆရာမတစ္ဦးကို မရမခ်င္း Academic ပညာသင္ႏွစ္ကုန္ဆံုးသည္အထိ လစာေပးကာ၊ ေမတၱာရပ္ခံကာ တာ၀န္ေပး ေဆာင္ရြက္ေစပါက သင္ေပး၊သင္ယူျပဳလုပ္ေနၾကသည့္ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ဟန္ခ်က္ညီ ပညာေရးစနစ္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေျပလည္ေနသည့္ စနစ္တစ္ခုကို အေထာက္အကူျပဳရာ ေရာက္ပါလိမ့္မည္။ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားအား စာသင္ႏွစ္ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ၾကားကာလတြင္ ပင္စင္ေပးျခင္းထက္ သက္ဆိုင္ရာစာသင္ႏွစ္ကုန္ဆံုးခ်ိန္ ေရာက္မွ ပင္စင္ေပးျခင္းသည္ အလြန္သင့္ျမတ္ေလ်ာ္ကန္ပါေၾကာင္း အၾကံျပဳလိုက္ပါေတာ့သည္။
ဂ်က္ဖရီတင္အုန္း (ရန္ကုန္စက္မႈ႔တကၠသိုလ္ R.I.T)
