M-Media
သူ႔အျမင္က႑
ဧျပီ ၂၉ ၊ ၂၀၁၆
ေဆာင္းပါးရွင္ – ေမာင္သာ.K
၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒ အခန္း(၂)တြင္ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ျခင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ပုဒ္မ ၃ မွ ပုဒ္မ ၂၂ အထိ ျပဌာန္းပါရွိပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒ ပုဒ္မ-၂(ခ)တြင္ ႏုိင္ငံသားဆုိသည့္စကားရပ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားကုိ ဆုိလုိေၾကာင္း အဓိပါၸယ္ ဖြင့္ဆုိထားပါသည္။ ထုိဥပေဒပုဒ္မ-၂(စ)တြင္ ႏုိင္ငံသားလက္မွတ္ဆုိသည္မွာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္(ေ႐ြးခ်ယ္ေရး)အက္ဥပေဒအရျဖစ္ေစ၊ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈအက္ဥပေဒအရျဖစ္ေစ၊ ဤဥပေဒအရျဖစ္ေစ ထုတ္ေပးေသာ ႏုိင္ငံသားလက္မွတ္ကုိ ဆုိသည္ဟုလည္း အဓိပါၸယ္ဖြင့္ထားပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒ ပုဒ္မ-၇၅(ဤဥပေဒပါ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားကုိ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္ရန္အလုိ႔ငွာ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕သည္ လုိအပ္ေသာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထုတ္ျပန္ရမည္) အရ အပ္ႏွင္းထားေသာ လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ က်င့္သုံး၍ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာအမွတ္ ၁၃/၈၃ျဖင့္ ႏုိင္ငံသားဆုိင္ရာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားကုိ (၂၀-၉-၁၉၈၃)ေန႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါသည္။
၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒမွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွ ျပဌာန္းသည္ ့ဥပေဒအမွတ္-၄/၁၉၈၂ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိဥပေဒအာဏာတည္သည့္ရက္ကုိ ထည့္သြင္းျပဌာန္းထားျခင္းမရွိသည့္အျပင္ ေနာင္က်င္းပခဲ့သည့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားအရလည္း ထုိဥပေဒအတည္ျပဳသည့္ေန႔ရက္ကုိ ျပဌာန္းေၾကညာထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ ႏုိင္ငံသားဆုိင္ရာ ႏုိင္ငံသားဆုိင္ရာလုပ္ထုံးလုပ္နည္းတြင္သာ ႏုိင္ငံသားဥပေဒအာဏာတည္သည့္ေန႔ရက္ကုိ (၁၅-၁၀-၁၉၈၂)ေန႔ဟု ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕မွ ထည့္သြင္းေၾကညာခဲ့ပါသည္။
ႏုိင္ငံသားဆုိင္ရာလုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံသားလက္မွတ္အျဖစ္ ပုံစံ(ႏုိင္-၆)ပန္းေရာင္အဖုံးပါ စာအုပ္ကုိ နမူနာအျဖစ္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒျပဌာန္းသည့္ေန႔ကစ၍ ယေန႔တုိင္ ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္အတြင္း ၁၉၈၂ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒတြင္ ဧည့္ႏုိင္ငံသားႏွင့္ ျပဳႏုိင္ငံသားအခန္း ပါဝင္ေနရာ ထုိဥပေဒသည္ ထုိစဥ္က အတည္ရွိေနသည့္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ႏွင့္ အညီအၫြတ္မျဖစ္ခဲ့သျဖင့္ ဥပေဒျပဌာန္းသည့္၁၉၈၂ မွ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ နဝတအစုိးရက ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကုိ လႊဲေျပာင္းရယူသည့္ေန႔အထိ ၆ႏွစ္ေက်ာ္တုိင္ Dead Law အျဖစ္ရွိေနရာက ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရမည့္သူမ်ားႏွင့္ မဲဆႏၵရွင္မ်ား၏စာရင္းမ်ားကုိ ျပဳစုမဲဆႏၵေပးႏုိင္ရန္အတြက္ ထုိေသေနေသာ ဥပေဒကို နဝတအစုိးရက ျပန္လည္အသက္သြင္းခဲ့ၿပီး ႏုိင္ငံသားျဖစ္သင့္သူမ်ားကုိ ေရွးဦးစြာ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပား ပုံစံ(ႏိုင္-၆(က))ကုိ ထုတ္ေပးၿပီး စိစစ္ခဲ့သည္။
ျပည္တြင္းေနသူတစ္ဦးသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဟုတ္/မဟုတ္ ေသခ်ာစြာ စိစစ္ၿပီးမွ ပုံစံ(ႏုိင္-၆)ကုိ ေပးရမည္ျဖစ္ရာ၊ ယခုအဆင့္တြင္ ထုိသူႏုိင္ငံသားဟုတ္/မဟုတ္ စိစစ္ႏုိင္ရန္အတြက္ ပုံစံ(ႏုိင္-၆(က)) ေခၚ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပားကုိသာ လဝကဦးစီးဌာနမွ ယာယီထုတ္ေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထုိပုံစံ(ႏုိင္-၆(က)) ကုိင္ေဆာင္ထားသူသည္ ႏုိင္ငံသားဥပေဒပုဒ္မ-၂(စ)တြင္ အတိအလင္းျပဌာန္းထားေသာ ဤဥပေဒအရ ထုတ္ေပးေသာႏုိင္ငံသားလက္မွတ္ပုံစံ(ႏုိင္-၆)ကုိ ကုိင္ေဆာင္ခြင့္မရရွိေသးမီ ထုိဥပေဒပုဒ္မ-၂(ခ)ပါ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဟု တထစ္ခ် မွတ္ယူမည္မဟုတ္ပါ။ ႏုိင္ငံသားဟုတ္/မဟုတ္ စိစစ္ခံယူရသည့္ အဆင့္သာျဖစ္ပါသည္။
ႏုိင္ငံသားလက္မွတ္ပုံစံ (ႏုိင္-၆)ႏွင့္ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပားပုံစံ (ႏုိင္-၆(က))ဆုိသည္မွာ တန္ဖုိးအရ အလြန္ကြာျခားေသာ စာ႐ြက္စာတမ္း(၂)မ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။
ႏုိင္ငံသားဆုိင္ရာလုပ္ထုံးလုပ္နည္း အပုိဒ္-၃၆တြင္ ႏုိင္ငံသားလက္မွတ္ပုံစံ(ႏုိင္-၆)ကုိ အတုျပဳလုပ္လွ်င္ ေထာင္ဒဏ္(၁၅)ႏွစ္ က်ခံေစရမည္ဟု သတ္မွတ္ထားၿပီး၊ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း အပုိဒ္-၃၇ တြင္ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပား ပုံစံ (ႏုိင္-၆(က))ကုိ အတုျပဳလုပ္လွ်င္ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒအရ အေရးယူျခင္း ခံရမည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။ သာမန္စာ႐ြက္စာတမ္း တစ္ေစာင္ကုိ အတုျပဳလုပ္သကဲ့သုိ႔ေသာျပစ္ဒဏ္(၇)ႏွစ္ထက္မပုိေသာ ျပစ္ဒဏ္က်ခံၾကရပါသည္။
စီရင္ထုံးမ်ားအရဆုိပါလ်ွင္ ပုံစံ (ႏုိင္-၆(က))ကုိ အတုျပဳလုပ္လ်ွင္ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒ ပုဒ္မ-၄၆၈ အရ (၇)ႏွစ္ထက္မပုိေသာ ျပစ္ဒဏ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ကုိ ခ်မွတ္ၿပီး၊ ပုံစံ(ႏုိင္-၆)ကုိ အတုျပဳလုပ္လ်ွင္ ႏုိင္ငံသားဥပေဒပုဒ္မ-၂၁ အရ ေထာင္ဒဏ္(၁၅)ႏွစ္ႏွင့္ ေငြဒဏ္ကုိ က်ခံၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ပုံစံ(ႏုိင္-၆)၏ တန္ဖုိးႏွင့္ ပုံစံ(ႏုိင္-၆(က))၏တန္ဖုိးမွာ အလြန္ျခားနားပါသည္။
ပုံစံံ(ႏုိင္-၆)တြင္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က ဥပေဒ(၂)ရပ္အရ ထုတ္ေပးထားသည့္ UCC ေခၚ ႏုိင္ငံသားလက္မွတ္ ကုိင္ေဆာင္ခြင့္ရရွိသူမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္ဟု ဝင့္ႂကြားစြာ ေျပာဆုိႏုိင္ၾကမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ပုံစံ(ႏုိင္-၆(က))ကုိင္ေဆာင္ခြင့္ ရရွိထားသူမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိယ္ ႏုိင္ငံသားမ်ားျဖစ္ပါသည္ဟု ဝင့္ႂကြားစြာ ေျပာဆုိႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။
ဤသုိ႔ေသာအေျခအေနတြင္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္၊ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ-၃၄၅(ခ)တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ‘ဤဥပေဒ အာဏာတည္သည့္ေန႔တြင္ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ၿပီးသူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံသားျဖစ္သည္’ ဟု ျပဌာန္းထားသည့္ အခြင့္အေရးကုိ (၁၉၄၈ခုႏွစ္၊ ဥပေဒႏွစ္ရပ္အရ ထုတ္ေပးထားသည့္ UCC ေခၚ ႏုိင္ငံသားလက္မွတ္ ထုတ္ယူရရွိထားသူမ်ားမွအပ) မည္သူမ်ွ တရားဝင္ ရရွိခံစားႏုိင္ရမည္မဟုတ္ပါ။
ႏုိင္ငံသားလက္မွတ္ကုိင္ေဆာင္သူသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း ထုိလက္မွတ္ကုိ ျပသေျပာဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပားကုိင္ေဆာင္သူမွာ ႏိ္ုင္ငံသားဟုတ္/မဟုတ္ စိစစ္သည့္အဆင့္သာရွိေသးသျဖင့္ ပုံစံ(ႏုိင္-၆)ကုိ ကုိင္ေဆာင္ခြင့္ရရွိမွသာ ႏုိင္ငံသားအစစ္အမွန္ ျဖစ္ပါသည္။
ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပားကုိင္ေဆာင္သူသည္ ႏုိင္ငံသားလက္မွတ္ မရရွိေသးမီအခ်ိန္အတြင္း ႏုိင္ငံသားျဖစ္သည္ဟု လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္က အသိအမွတ္ျပဳလုိပါလ်ွင္ ဥပေဒကဲ့သုိ႔ အာဏာတည္ေသာ အမိန္႔ဒီဂရီတစ္ရပ္ကုိ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က ယာယီျပဌာန္းေပးရန္ လုိအပ္မည္ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ အမိန္႔မရွိဘဲ ပုံစံ(ႏုိင္-၆(က)) ေခၚ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပား ကုိင္ေဆာင္သူမ်ားသည္ မိမိတု႔ိကုိယ္မိမိ တင္းျပည့္ႏုိင္ငံသားသေယာင္သေယာင္ ဝင့္ႂကြားေနမႈမ်ားသည္ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကုိ နားမလည္ဘဲ ဂုဏ္ေမာက္ေနမႈသက္သက္သာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ။
