၂ဝ၁၅၊ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ အဖဲြ႔ဝင္တို႔ႏွင့္အတူေတြ႔ရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဓာတ္ပံုကိုင္ လူငယ္တစ္ဦး (ဓာတ္ပံု – Myanmar Now / ခြန္းလတ္)
သင္းလဲ့ဝင္း
ရန္ကုန္ (Myanmar Now) – ေန႔လယ္အေစာပိုင္း ျပင္ပတြင္ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းရွိေသာ္လည္း ဓမၼာရံု အတြင္းမွာေတာ့ ေမွာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနသည္။ စာရြက္မ်ားကပ္ထားေသာ ဘုတ္ျပားမ်ားကို နံရံႏွင့္၊ တိုင္မ်ားအႏွံ႔ ေထာင္ထားသည္။
ဓမၼာရံုဝင္ေပါက္ႏွင့္အေဝးဆံုးဘုတ္ျပားတြင္ ကပ္ထားေသာ ေအဖိုးစာရြက္အလယ္ပိုင္းတြင္ ကြ်န္မအမည္ကုိ အေမႏွင့္ အစ္မအမည္တို႔ၾကားတြင္ ေတြ႔ရသည္။
အမည္ေဘးတြင္ေရးထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ဆက္၍ရွာရာ မွတ္ပံုတင္ နံပါတ္မွန္၊ ေမြးေန႔မွန္ၿပီး ေမြးသကၠရာဇ္ မွားေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဤအမွားမွာ မဲဆႏၵရွင္စာရင္း ပထမအႀကိမ္ ေၾကညာကတည္းက ေတြ႔ခဲ့သျဖင့္ ေလွ်ာက္လႊာပံုစံ ၃(က) တင္ၿပီး ျပင္ဆင္ခဲ့ရသည့္အမွား။ ယခုလည္း မွားျပန္ၿပီ။
ရပ္ကြက္လူႀကီးမ်ားက ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ၊ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္။ ဤအမွားရွိေသာ္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲေန႔တြင္ မဲေပး ခြင့္မရမည္ကို မပူႏွင့္ဟု ဆိုၾကသည္။
“ဒါ ကြန္ျပဴတာေဆာ့ဖ္ဝဲက ျဖစ္တာ။ တခ်ဳိ႕လူေတြမ်ားဆို သူတို႔နာမည္က ပထမတစ္ေခါက္တုန္းကပါၿပီး အခုတစ္ေခါက္က် မပါေတာ့ဘူး” ဟု လူႀကီးတစ္ဦးက ကြ်န္မကို တုိးတုိးေျပာျပသည္။ ထိုသူမ်ားႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ ကြ်န္မကံေကာင္းသည္ဆိုေသာသေဘာလားမသိ။
ကြ်န္မ၏မဲေပးပိုင္ခြင့္ မည္သည့္အေၾကာင္းႏွင့္မွ် မပ်က္ေစလို၍ ပံုစံ ၃(က) ေနာက္တစ္ေစာင္ ျဖည့္ၿပီး တင္လိုက္သည္။
လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲေပးျခင္းသည္ ကြ်န္မတစ္သက္တာတြင္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ မဲေပးရသည့္ အေတြ႔အႀကဳံျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ကြ်န္မ အသက္ငယ္ေသး၍ မဲမထည့္ခဲ့ရ။ မလြတ္လပ္၊ မမွ်တဟု အမ်ားေျပာၾကေသာ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ကြ်န္မ နိုင္ငံျခားေရာက္ေနၿပီး ကြ်န္မတို႔မဲဆႏၵနယ္ (ရန္ကင္းၿမိဳ႕နယ္)တြင္၂ဝ၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ မရွိခဲ့ပါ။
နိုင္ငံရပ္ျခားတြင္ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုနီးပါးေနခဲ့၍ အျခားနိုင္ငံသားခံယူရန္အခြင့္ရခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာပတ္စ္ပို႔ကို လက္မလႊတ္ခဲ့ပါ။ တတိယနိုင္ငံတစ္ခုသို႔သြားလိုလွ်င္ ရက္သတၱပတ္မ်ားစြာေစာင့္ခဲ့ရ၊ ျမန္မာနိုင္ငံသားျဖစ္၍ နိုင္ငံတကာေလယာဥ္ကြင္းမ်ားတြင္ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဝန္ထမ္းမ်ား၏ အေသးစိတ္ စိစစ္ေမးျမန္းျခင္း ခံရသည္မွာလည္း မေရတြက္နိုင္ေတာ့ပါ။
ထိုသို႔ေသာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာမ်ားကိုေတာင့္ခံခဲ့ၿပီးမွ ကြ်န္မနိုင္ငံကမဲေပးပိုင္ခြင့္ကို လက္မလႊတ္ခ်င္ပါ။
လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္၅ဝအတြင္း ျပည္သူလူထု၏အသက္၊ ေသြး၊ ေခြ်း မ်ားစြာ စေတးခဲ့ၿပီးမွ ေပၚေပါက္လာေသာ အခြင့္အေရးကို ရယူျခင္းသည္ ကြ်န္မအေနျဖင့္ အနည္းဆံုး လုပ္နိုင္သည့္ အရာတစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
———————
ကြ်န္မအမည္ကို မဲဆႏၵရွင္စာရင္းတြင္ေတြ႔၍ ေပ်ာ္လိုက္ရေသာအေပ်ာ္မွာ ၾကာၾကာမခံရွာ။ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း စာရင္းကိုၾကည့္ခ်ိန္တြင္ ေပ်ာက္သြားရွာသည္။ နာမည္ နည္းနည္းၾကားဖူးေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းတစ္ဦးမွလြဲ၍ အားလံုးက ကြ်န္မအတြက္ မ်က္ႏွာစိမ္းမ်ားျဖစ္ေနသည္။
ကြ်န္မကို စိတ္တက္ၾကြ အားက်ေအာင္လုပ္နိုင္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း၊ ဒီမိုကေရစီက်င့္ထံုးမ်ားႏွင့့္္ ကိုက္ညီသည့္မူဝါဒ ကိုင္စဲြေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း၊ ျမန္မာျပည္တိုးတက္ႀကီးပြားေအာင္ျပဳလုပ္ရာတြင္ အဆင္းရဲဆံုး၊ ေခ်ာင္ထိုး မ်က္ကြယ္အျပဳခံရဆံုးျဖစ္ေနသူမ်ား မက်န္ရစ္ေအာင္ လုပ္နိုင္မည့္ အစီအစဥ္ရွိသည့္ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းကိုသာ မဲေပးခ်င္ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း မဲဆြယ္မႈအစျပဳသည္မွာ တစ္လေက်ာ္လာသည္၊ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႔ကာ မူဝါဒေမးဖို႔မေျပာႏွင့္ သူတို႔ဆီမွ လက္ကမ္းစာရြက္မ်ားပင္ မရေသးပါ။ သက္ေတာင့္သက္သာမရိွသည့္ ပံုစံႀကီးမ်ားျဖင့္ ရိုက္ထားေသာ ဓာတ္ပံုမ်ားပါသည့္ မဲဆြယ္ပိုစတာတို႔ကိုေတာ့ ေတြ႔ေနရပါသည္။ သူတို႔၏မူဝါဒ သေဘာထားမ်ားကိုမူ မသိရပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔၏ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံပါတီကိုသာ ကြ်န္မ ၾကည့္ရပါေတာ့သည္။ ထိုအခါ စိတ္တိုင္း မက်ဖြယ္ ေရြးခ်ယ္စရာမ်ားသာ ေတြ႔ရပါသည္။
၁၉၈ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားတြင္ ႀကီးျပင္းကာ ၁၉၉ဝ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားတြင္ တကၠသိုလ္ခဏတျဖဳတ္တက္ခဲ့ရေသာ ကြ်န္မသည္ ဆႏၵျပမႈမ်ားကုိ စစ္အစိုးရက အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းျခင္း၊ ျပည္သူမ်ားအေပၚ အၾကင္နာမဲ့စြာ ျပဳမူျခင္းမ်ားကုိ ႀကဳံခဲ့ရပါသည္။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ စစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ အာဏာရွိခဲ့ေသာသူမ်ား ပါဝင္သည့္ ျပည္ေထာင္စု ၾကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီ အမတ္ေလာင္းတို႔ကို မဲထည့္ရန္ ခက္ခဲပါသည္။
ျမန္မာနိုင္ငံ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ေျပာင္းလဲသြားၿပီဆိုသည္ကို လက္ခံပါသည္။ ယခုလို ေနရပ္ျပန္ကာ ကြ်န္မအလြန္ႏွစ္သက္ေသာ သတင္းေထာက္အလုပ္ကို လုပ္နိုင္ျခင္း၊ ဤအျမင္အာေဘာ္ကို ေရးနိုင္ျခင္းကပင္လွ်င္ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ေျပာင္းလဲျခင္းကို ေဖာ္ျပေနပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ား၊ ေသြးထြက္သံယိုမႈမ်ားမွာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ပင္ ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ေမ့လိုက္ရန္၊ ခြင့္လႊတ္ရန္ မလြယ္ေသးပါ။
လမ္းစမေလွ်ာက္ခင္ကပင္ ဦးေတာ္တင္တတ္ခဲ့ေသာ ကြ်န္မသည္ နိုင္ငံေရးအေျခအေန မေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ဘာသာေရးကို ခုတံုးလုပ္ေနမႈမ်ားကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ပါ။
အမ်ဳိးသား၊ သံဃာတို႔က ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားကို “ကာကြယ္ရန္” ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ကြ်န္မတို႔၏ အခြင့္အေရးမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ေသာ ဥပေဒမ်ား အတည္ျပဳေရး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေႏွာင့္ယွက္သူ၏ အမ်ဳိးဘာသာကို မၾကည့္ဘဲ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို အမွန္တကယ္ ကာကြယ္ကူညီနိုင္ေသာ ဥပေဒမ်ားကိုမူ ၾကန္႔ၾကာေစရန္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား ရိွေနသည္။ အလုပ္ႀကဳိးစားေသာ၊ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးအေနျဖင့္ ဤသို႔ေသာ အေနအထားမ်ားကို သေဘာမတူႏိုင္ပါ။
ေတြးေခၚ၊ ေမးျမန္း၊ စူးစမ္းခြင့္ရွိေသာ နိုင္ငံသားတစ္ဦးအေနျဖင့္လည္း အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (NLD) က ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္စဥ္ မူဝါဒ ပီပီျပင္ျပင္မျပႏိုင္သည္ကိုလည္း မႏွစ္သက္ပါ။ NLD သည္ ျမန္မာနိုင္ငံကို ခ်ဳံးခ်ဳံးက်ေစခဲ့ေသာ၊ အထက္ေျပာသမွ်နာခံရေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပံုစံကို က်င့္သံုးေနသလိုပင္။ ထို႔ျပင္ အစြန္းေရာက္ဝါဒီမ်ားကို လိုက္ေလ်ာကာ အစၥလမ္ဘာသာဝင္ အမတ္ေလာင္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ မေရြးခ်ယ္ျခင္းကိုလည္း ဘဝင္မက်ျဖစ္မိပါသည္။
ပါတီငယ္မ်ား၊ တစ္သီးပုဂၢလကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ား၏ မူဝါဒႏွင့္ ရပ္တည္ခ်က္မ်ားကို မသိရေသးေသာ မဲဆႏၵရွင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ ဤပါတီႀကီးႏွစ္ခုမွလြဲ၍ တျခားေရြးခ်ယ္စရာမရွိဟု ခံစားရပါသည္။
ကြ်န္မ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ဆိုင္းခ့ဲရေသာ မဲေပးႏိုင္သည့္အခြင့္အေရး ယခုရရွိပါၿပီ။ မည္သူ႔ကို မဲေပးရမည္ ဆိုသည္ကိုေတာ့ ေျပာရခက္၊ ဆံုးျဖတ္ရခက္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ။
